หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[ExecutioneR]

b48


เคน


“ไง ไอ้ตัวเล็ก ตกลงเคลียร์กับแฟนเรียบร้อยรึยัง” พี่แม็ทพูดขึ้นในตอนที่เรากำลังพักกินข้าวกันกลางทางก่อนที่จะมุ่งตรงไปยังคอนโดของครอบครัวของเขา

“เคลียร์อะรายพี่ และแฟนอารายยยย” ผมตอบกลับทั้งๆที่เคี้ยวข้าวอยู่เต็มกระพุ้งแก้ม

“กลืนให้หมดก่อนก็ได้ แล้วค่อยพูด” เขาหัวเราะเบาๆ “ยังกะหนูแฮมสเตอร์แน่ะ แก้มป่องเลย ไอ้ตูดเอ๊ยยย”

ผมรีบเคี้ยวข้าวแล้วกลืนลงคออย่างรวดเร็ว “ถ้าพี่หมายถึงเรื่องปูอะนะ เคนไม่คุยกับแม่งแล้ว เบื่อออ ไม่ไหวจะเคลียร์จริงจังว่ะพี่”

“หืมมมม”

“เอ้า จริงๆนะ แบบว่า ไม่รู้ดิ ตอนนี้เคนไม่อยากคิดอะ ตอนนี้ขอมาสนุกมาเที่ยวกับเพื่อนแบบสบายๆใจดีกว่าอะ”

“เอ้อ คิดได้แบบนั้นก็ดีแล้ว” เขาตอบกลับสั้นๆก่อนจะหันกลับไปลงมือกินข้าวของตัวเองต่อ

นับจากวันนั้นที่ผมไปนอนบ้านของไอ้เจย์และเริ่มรู้สึกหวั่นไหวกับพี่แม็ทขึ้นเล็กน้อยจนถึงตอนนี้ ผมก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เลยว่าตกลงผมจะเอายังไงกับความรู้สึกของตัวเองกันแน่ มันก็ใช่ว่านี่เพิ่งจะผ่านมาเพียงแค่ไม่กี่วัน และผมเองก็มีหวังอยู่ลึกๆอยู่ด้วยว่าการมาทะเลครั้งนี้ อาจจะทำให้ผมสามารถมองเห็นความรู้สึกของพี่เขาที่มีต่อผมได้อย่างชัดเจนมากขึ้น แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกนะว่าผมเองก็รู้สึกกลัวความคิดของพี่แม็ทเขาอยู่ด้วยเหมือนกัน เพราะเมื่อยิ่งได้ใกล้ชิด ผมก็ยิ่งหวั่นไหว และเมื่อยิ่งหวั่นไหว ผมก็จะยิ่งคาดหวัง จนสุดท้าย ผมเองนั่นแหละที่อาจต้องเป็นฝ่ายเจ็บปวดจากความคาดหวังเหล่านั้นเสียเอง โดยเฉพาะผมเนี่ย ยิ่งถูกไอ้พวกเพื่อนๆมันด่าอยู่ประจำด้วยว่าชอบคิดอะไรไปเองคนเดียวอยู่เสมอ

“เป็นไรวะ ไอ้เจย์ ทำหน้าเซ็งๆ” ผมได้ยินเสียงของไอ้ป๊อปที่นั่งอยู่อีกฟากหนึ่งของโต๊ะพูดขึ้น

“เปล่า กูไม่ได้เป็นไร”

“แน่ใจนะ”

“เออออ” ไอ้เจย์ตอบด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ “สงสัยกูจะแค่เหนื่อยๆอะว่ะ เมื่อคืนก็แทบไม่ได้นอนเลย จะนอนในรถก็กลัวพวกมึงจะถ่ายรูปกูเหมือนที่ไอ้เคนกะไอ้นนท์โดนอีกอะ”

“อ้าววววว!!!” ผมกับไอ้นนท์ร้องออกมาพร้อมกันทันที “พวกมึงทำอะไรกะกูเนี่ย ไหนๆๆๆ กล้องใครถ่ายกูบ้าง เอามาดูเลย ไอ้สาดดดด!!”

“ก็ทุกกล้องนั่นแหละมึง นอนหลับอ้าปากน้ำลายไหลซะขนาดนั้น ใครจะไปอดใจได้วะ” ไอ้เชี่ยป๊อปหัวเราะ

“ไอ้เหี้ยยยยยย!! ไม่จริงอะ! คนอย่างกูไม่หลับน้ำลายไหลเด็ดขาดดดด”

“เฮ้ยย แต่มันเรื่องจริงว่ะ เคน พี่คอนเฟิร์มด้วยคน” พี่แม็ทหัวเราะ

“ไหน! ไอ้เชี่ยป๊อป! มึงเอากล้องมึงมาให้กูดูเลย!!” ผมลุกขึ้นยืนแล้วชี้ส้อมในมือไปที่มัน

“ไม่ให้เว้ยยยยย! ฮ่าๆๆๆ มึงไปขอดูของพี่แม็ทดิ คนนั่งข้างๆมึงอะ ตัวดีเลย กดมือถือรัวเลยมึง กูว่าป่านนี้พี่เค้าโพสลงเฟซบุ๊คไปแล้วล่ะม๊างงง”

“พี่แม็ท!!” ผมหันขวับคอแทบหลุด

“เฮ้ยยย ยังไม่ได้โพสเว้ยยย ยังไม่ได้โพสจริงๆๆ”

“นี่แปลว่าพี่กะจะโพสจริงๆใช่มั้ยเนี่ยยย อ๊ากกกกกก!!!”

“อย่าลืมแท็กด้วยนะพี่” ไอ้ตี๋หัวเราะ

“มึงหุบปากเลย ไอ้เชี่ยตี๋ สาดดดดดดดด!!!” ผมนั่งกลับลงบนเก้าอี้ รู้สึกน้อยใจนิดๆที่ทำไมผมถึงมักตกเป็นเป้าให้พวกมันแกล้งอยู่ฝ่ายเดียวแบบนี้อยู่เรื่อยเลยนะ

“พี่ไม่โพสหรอกน่า จริงๆๆ ไม่ต้องทำหน้างอนขนาดนั้นได้มั้ยเล่า ฮ่าๆๆ โอ๋ๆๆๆ” พี่แม็ทหัวเราะเบาๆพลางลูบหัวผมไปด้วย

“เคนไม่ใช่หมานะพี่ ไม่ต้องมาลูบหัวเลย” ผมสะบัดหัวหลบ “เดี๋ยวปั๊ดเอาส้อมจิ้มตาแตก!”

“โอ้วว ขอโทษๆ อะๆๆ งั้นเกาคางๆ” พี่แม็ทเลื่อนมือมาที่ใต้คางของผมแทน

“ค่อยยังชั่ว....” ผมยื่นหน้าไปให้เขา “เย้ยยยยย!! ไม่ใช่และพี่! ตลกปะเนี่ย!!”

พี่แม็ทหัวเราะชอบใจ “อารมณ์ดีได้แบบนี้ก็ดีแล้ววว พี่ก็กลัวว่าเราจะยังเครียดเรื่องปูอยู่ซะอีก”

“ไม่เครียดหรอกพี่ เคนบอกแล้วไงว่าเคนจะไม่คิดเรื่องนั้นหรอก ก่อนหน้านี้พี่กับไอ้เจย์ก็ช่วยกันปลอบเคนมาตั้งเยอะจนเคนสบายใจขึ้นมากแล้ว เพราะงั้นเคนจะกลับไปคิดอีกทำไมให้เสียเวลาเสียสมองอะ เนอะ”

“เยี่ยมมาก มันต้องแบบนี้สิ น้องพี่” เขาตบบ่าผมเบาๆ แต่มือใหญ่ๆของเขาก็ทำเอาผมแทบจะหน้าทิ่มไปอยู่หมือนกัน

หลังจากที่เรากินข้าวเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว เราก็ออกเดินทางกันต่อจนกระทั่งไปถึงคอนโดจุดหมายปลายทาง  แต่ยังไม่ทันที่เราจะได้รื้อกระเป๋าหรือลงไปเล่นน้ำเล่นทรายที่ชายหาดกัน ไอ้เจย์ก็เล่าเรื่องของพวกไอ้แม็กซ์ให้พวกเราฟังเสียก่อน ซึ่งถึงแม้ว่าผมจะตกใจ แต่ว่าผมก็ไม่ได้เอามันมาเป็นเรื่องใหญ่ถึงขนาดที่จะทำให้การมาเที่ยวของเราครั้งนี้ต้องเสียอรรถรสไปเหมือนกับไอ้เจย์ที่นั่งหน้าบูดหน้างอมาตั้งแต่เช้าแบบนั้นหรอก

“แล้วตกลงมึงจะนอนไหน มึงยังไม่ได้ตอบกูเลยนะ ไอ้แม็ท มึงจะนอนในห้องนอนใหญ่กับพวกอาเค้า หรือจะนอนกับพวกกู” ไอ้เจย์หันไปถามพี่ชายของมัน

“กูเอาของไปเก็บในห้องนั้น แล้วก็จะใช้ห้องน้ำกับอาเค้าอะว่ะ แต่ตอนกลางคืนก็คงจะมานอนกับพวกมึงนั่นแหละ แต่กูจะบอกว่าห้องนอนเล็กอะ ให้พี่ยอดเค้าใช้ไปก็แล้วกัน อย่าให้เค้านอนในรถเลย” พี่แม็ทเดินมานั่งลงข้างๆผม “แล้วนี่พวกมึงจะเอายังไงกันต่อ จะไปเล่นน้ำเลยมั้ย หรือยังไง”

“ก็นั่นอะดิ ทำอะไรกันดีวะ” ไอ้ตี๋ถาม

“แดกข้าวก่อนเลย!” ไอ้ป๊อปรีบชูแขนตอบ “เที่ยงกว่าแล้วนะมึงงงง กูหิวข้าวว่ะ”

สรุปว่าพวกเราเลยตัดสินใจที่จะลงไปกินข้าวที่ร้านอาหารตามสั่งข้างล่างหน้าคอนโดด้วยกัน แต่ก่อนที่พวกเราจะลุกขึ้นยืนกันครบทุกคน พี่แม็ทก็ลอบสะกิดผมเบาๆ

“เฮ้ย เคน คืนนี้พี่นอนข้างๆเรานะ”

“ทำไมอะพี่”

“ก็ตอนนั้นได้กอดแล้วมันดันติดใจอะดิ” เขายิ้มที่มุมปาก

“ทะลึ่งละ!”

“ฮ่าๆๆๆ พูดเล่นเว้ย ก็พี่สนิทกับเราที่สุดนี่หว่า ไอ้ป๊อปมันก็นอนข้างๆแฟนมัน ไอ้นัทมันก็นอนกับแฟนมัน ไอ้ยุก็คงนอนคู่กับไอ้คริส แล้วเคนจะให้พี่ไปนอนกับใครเล่า จะให้พี่ไปนอนกับไอ้เจย์ก็ไม่เอาเหอะว่ะ ไม่มีทางอะ แม่งตัวยังกะควาย อึดอัดตายห่า”

“เอ๊อๆ โอเค๊”

เอาล่ะสิ ผมเริ่มจะคิดเข้าข้างตัวเองอีกแล้วนะ.....

“เอ๊อะ เดี๋ยวนะ พี่แม็ท เมื่อกี้พี่บอกว่าไอ้ป๊อปกับไอ้ตี๋มันเป็นแฟนกันเหรอ” ผมหันไปถามเขา

“อ้าว แล้วมันไม่ใช่รึไง”

“เฮ้ยยยยพี่!” ผมลดเสียงลง “มันยังไม่เคยบอกเลยว่ามันเป็นแฟนกันอะ”

“ก็ใช่ แต่พี่ว่ามันเป็นว่ะ เคนว่ามันไม่เป็นรึไง ไอ้เจย์ยังบอกเลยว่าแม่งน่าจะคบกันไปแล้วแต่ยังไม่บอกพวกเรามากกว่า”

“อะไร กูทำไมวะ” ไอ้เชี่ยหมีที่บังเอิญได้ยินชื่อของตัวเองหันมาหาพวกเราทันที

“เปล่า ไม่มีอะไร” ผมกับพี่แม็ทพูดขึ้นเป็นเสียงเดียวกัน

“อะไรของพวกมึงวะ” ไอ้เจย์นิ่วหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินจากไป

ผมกับพี่แม็ทมองหน้ากันแล้วหัวเราะเบาๆ ก่อนที่เขาจะขยี้หัวผม “ไปกันเถอะ”

โชคไม่ดีที่ตั้งแต่บ่าย ฝนก็เทกระหน่ำลงมาแบบไม่มีวี่แววว่าจะหยุด ทำให้เราไม่สามารถออกไปเล่นน้ำกันได้อย่างที่ตั้งใจเอาไว้ ดังนั้นพวกเราจึงมานั่งจับกลุ่มนั่งๆนอนๆดูทีวีและคุยกันอยู่ในห้องนั่งเล่นแทน ซึ่งต่างคนก็ต่างภาวนาให้วันพรุ่งนี้อากาศแจ่มใสเพื่อที่จะการมาเที่ยวครั้งนี้ของเราจะไม่พังลงเพราะสภาพอากาศแบบนี้ และแล้วหลังจากที่เราคุยเล่นกันได้สักพักใหญ่ๆ พี่แม็ทก็เริ่มเปิดประเด็นเรื่องของไอ้ป๊อปกับไอ้ตี๋ขึ้น ซึ่งในที่สุด พวกมันก็ยอมรับออกมากันได้สักทีว่ามันตกลงเป็นแฟนกันแล้วจริงๆ

เมื่อฟ้าเริ่มมืด สายฝนที่โปรยปรายมาอย่างไม่รู้จักเหนื่อยอ่อนตั้งแต่กลางวันก็เริ่มซาลงทีละน้อย แต่พวกเราก็ยังไม่สามารถจะออกไปไหนกันได้อยู่ดี และก็ตามสัญญาที่ไอ้ป๊อปให้กับพวกเราเอาไว้ตั้งแต่เมื่อตอนเย็น มันเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่ตอนที่มันทะเลาะกับไอ้ตี๋ให้พวกเราทุกคนฟัง ซึ่งถึงแม้ผมจะรู้สึกสนใจในเรื่องราวของพวกมันมากไปไม่น้อยกว่าคนอื่นๆ แต่ทว่าหนังตาของผมมันก็เริ่มหนักและปิดลงมาเองทีละน้อยๆ จนในที่สุด หูของผมก็ได้ยินเรื่องราวของมันสองคนและเรื่องตอนที่พวกเรารู้จักกันใหม่ๆเป็นเรื่องสุดท้าย ก่อนที่สมองของผมจะปิดสวิตช์และหูของผมจะไม่ได้ยินอะไรอีกเลย

ผมมารู้สึกตัวขึ้นเอาอีกครั้งในกลางดึกซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ากี่โมงแล้ว แต่ที่ผมตื่นขึ้นมาได้เนี่ยก็เพราะว่าผมรู้สึกว่าสภาพแวดล้อมรอบตัวผมมันแปลกๆชอบกล ทั้งความนุ่มสบาย ความอบอุ่น และยังความรู้สึกหนักจากการถูกอะไรบางอย่างกดทับอยู่อีกด้วย

ผมปรือตาขึ้นแล้วมองไปรอบๆตัว จึงได้รู้ว่าตอนนี้ผมกำลังนอนอยู่บนเตียงในห้องนอน ลมเย็นๆที่ถูกเป่าออกมาจากเครื่องปรับอากาศช่วยให้ผมรู้สึกเย็นสบาย ผ้าห่มผืนใหญ่ที่ผมกำลังห่มอยู่ก็ช่วยให้ความอบอุ่นแก่ผมเป็นอย่างดี และนอกเหนือไปจากนั้น..... พี่แม็ทที่กำลังนอนกอดผมเอาไว้ก็ยังมีส่วนช่วยในเรื่องนั้นด้วยเหมือนกัน

ผมรู้สึกว่าใจของตัวเองเต้นแรงขึ้นทันที ใบหน้าของพี่แม็ทที่อยู่ห่างจากผมแค่เพียงคืบเดียว ทำให้ผมแทบจะรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆแทบจะได้ยินเสียงหัวใจเต้นของพี่เขาเลยด้วยซ้ำ

หรือที่จริงมันอาจจะเป็นเสียงหัวใจของผมเองก็เป็นได้ล่ะมั้ง

ที่จริงผมก็รู้สึกดีอยู่หรอกนะ ที่พี่เขานอนกอดผมอยู่แบบนี้ แต่ว่าแขนใหญ่ๆและขาหนักๆของเขาก็กำลังทำให้ผมขาดอากาศหายใจตายและผมยังรู้สึกว่าตะคริวกำลังจะกินอยู่รอมร่อแล้ว

ผมค่อยๆพลิกตัวพร้อมกับยกแขนซ้ายของเขาที่พาดอยู่บนหน้าท้องของผมออกไปด้วย ผมพยายามอย่างมากที่จะไม่ให้เขาตื่น แต่ในตอนที่ผมกำลังตะแคงตัวอยู่นั้น ขาของเขาที่พาดอยู่ตรงหน้าขาของผมก็เลื่อนไหลลงมาเฉี่ยวโดนไอ้น้องชายของผมไปหน่อยนึง จนผมนี่แหละที่จะเป็นฝ่ายตื่นเอาเสียเอง

“อืมมมมม” พี่แม็ทส่งเสียงในลำคอเบาๆพร้อมกับเบียดร่างกายของเขาเข้ามาหาผมและกระชับวงแขนมากขึ้นอีก

“แอ่ก!”

“......อึดอัดเหรอ”

ผมตกใจเล็กน้อยที่รู้ว่าพี่เขาตื่นอยู่แล้ว และยังได้ยินเสียงร้องที่ผมเผลอหลุดออกมาเมื่อกี้ด้วย

“หายใจไม่ออกเหรอ พี่กอดแน่นไปรึไง”

“อือ”

“แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกเล่า” พี่แม็ทพูดพร้อมกับคลายวงแขนและเลื่อนขาออก แต่ว่าในขณะที่เขากำลังชักขากลับนั้น ขาของเขาก็ปาดไปโดนไอ้เจ้าเคนสึเกะเข้าอีกครั้งจนได้ แถมคราวนี้ดูเหมือนว่าพี่แม็ทเองก็จะรู้สึกแล้วด้วยเหมือนกันว่าทั้ง “พี่เคน” และ “ไอ้น้องเคนสึเกะ” ต่างก็ตื่นขึ้นอย่างพร้อมเพรียงแล้วกันทั้งคู่ เพราะว่าเขาเหลือบมาสบตาและยิ้มให้ผมน้อยๆ

“ก็แล้วเคนจะบอกได้ไงอะ ก็เคนนึกว่าพี่หลับอยู่นี่หว่า” ผมรีบตอบและเขยิบตัวหนี

“ก็หลับจริงๆ มาตื่นเอาก็ตอนที่เคนพยายามดันตัวออกจากกอดพี่นั่นแหละ” เขาตอบทั้งที่รอยยิ้มก็ยังคงอยู่ “แล้วนี่คิดจะหลบพี่ไปไหนล่ะน่ะ มานี่!”

“เอ้ยยยย!” ผมร้องออกมาเมื่อถูกพี่เขารวบตัวแล้วดึงเข้าไปหาอีกครั้ง

“คราวนี้พี่ไม่ทับแล้วน่า ขอแค่นอนกอดอย่างเดียวก็ได้...... แบบนี้โอเคยัง”

ผมอึกอักเล็กน้อย “เคนหิวน้ำว่ะพี่ ขอไปกินน้ำก่อนได้ปะ”

พี่แม็ทชันตัวขึ้นนั่ง “ไม่ต้องไป นอนรออยู่นี่แหละ เดี๋ยวพี่ไปเอามาให้”

เมื่อพูดจบ พี่เขาก็ดีดตัวออกจากเตียง จากนั้นก็เปิดประตูห้องแล้วเดินออกไปทันที ทิ้งผมให้นอนลืมตามองความมืดมิดหัวใจเต้นโครมครามและหัวสมองสับสนวุ่นวายอยู่คนเดียวบนเตียง บอกตรงๆว่าผมก็ไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองหรอกนะ ผมต้องเตือนตัวเองเรื่องนี้เอาไว้ให้เยอะๆเลย แต่มันก็อดคิดไม่ได้จริงๆ ผมไม่อยากจะเชื่อว่าพี่แม็ทจะเป็นเกย์หรือแม้แต่จะเป็นไบเหมือนผม เพราะผมไม่เคยเห็นพี่เขามีอาการหรือสัญญาณอะไรมาก่อนเลย ก่อนหน้านี้ผมก็แค่คิดว่าเขาเอ็นดูผมเหมือนน้องชายธรรมดาๆคนหนึ่ง แต่พักหลังๆนี้ ไอ้ความเอ็นดูนี่มันมีแต่จะยิ่งมากขึ้นๆ น่าเข้าใจผิดมากขึ้น จนผมจะอดคิดไปเองคนเดียวไม่ได้อยู่แล้ว แต่ก็อีกนั่นแหละ มันอาจจะเป็นเพราะว่าผมเพิ่งจะมีปัญหากับปู ผมก็เลยอาจจะมองพี่เขาเป็นแบบนั้นไปโดยไม่รู้ตัวก็ได้

ใช่ๆ ผมว่ามันต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ มันต้องเป็นเพราะผมคิดไปเองแหงๆ เพราะพี่แม็ทคงไม่มีทางคิดอะไรกับผมไปได้หรอก

ผมนอนรอพี่แม็ทอยู่บนเตียงแบบนั้นอยู่ครู่หนึ่งจนเริ่มจะง่วงอีกครั้ง เขาก็ยังไม่กลับเข้ามาสักที ผมจึงลุกไปเข้าห้องน้ำ ฉี่และบ้วนปากไปรอบหนึ่ง และเมื่อผมเปิดประตูเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมก็เห็นพี่แม็ทกำลังนั่งรอผมอยู่บนเตียงแล้ว

“โทษที พี่กลับมาช้าเพราะไปดูไอ้พวกนั้นมาแป๊บนึงน่ะ นี่ พี่เอาน้ำเข้ามาให้แล้วนะ” พี่แม็ทยกขวดน้ำบนพื้นขึ้น

“แล้วไอ้พวกนั้นเป็นไงมั่งอะพี่”

“ก็ดีอะ มันก็นั่งๆนอนๆเล่นไพ่กันอยู่อะ แต่เห็นไอ้ป๊อปกับไอ้ตี๋บอกว่าจะลงไปเดินเล่นข้างล่างกันแป๊บนึงมั้ง”

“อ่อๆๆ” ผมพยักหน้า

“ตื่นยัง ยังง่วงอยู่รึเปล่า จะออกไปหาพวกมันปะ”

“ง่วงว่ะพี่ เคนคงไม่ออกไปหรอก ขืนเคนออกไปก็โดนพวกมันลากบังคับให้นั่งกับพวกมันยันเช้าอะดิ โหยยย เคนไม่เอาด้วยหรอกกก เคนว่าเคนขอนอนดีกว่าเหอะ” ผมคลานกลับขึ้นไปบนเตียง

“เอ้า นี่ น้ำ” พี่แม็ทยื่นขวดน้ำให้ผม

“ขอบคุณฮะ” ผมรับขวดน้ำมาแล้วกระดกขึ้นดื่มอึกใหญ่ จากนั้นก็ปิดฝาและส่งคืนกลับไปให้เขา “เอ้ออ ว่าแต่.... แล้วไอ้นนท์อะพี่ หลับไปยัง”

“หลับไปแล้ว นอนอยู่กับไอ้นัทนั่นน่ะ พี่ว่าอีกเดี๋ยวพวกไอ้เจย์ก็คงจะนอนแล้วเหมือนกันนั่นแหละ ที่จริงเราไม่ออกไปน่ะ ดีแล้ว นอนในห้องบนเตียงอุ่นๆดีกว่า เมื่อกี้พี่ก็ไม่ได้บอกพวกมันหรอกนะว่าเคนตื่นแล้วน่ะ”

“ช่ายๆๆ นอนบนเตียงดีกว่าตั้งเยอะ มันอยากจะนอนบนพื้นก็ให้พวกมันนอนกันไปดิ เคนไม่เอาด้วยหรอกกก” ผมเอนหัวลงบนหมอนแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัว

“เออ นอนบนเตียงกับพี่แบบนี้แหละ พี่จะได้กอดดดดด!!” พี่แม็ททับลงมาบนตัวของผมแบบเต็มๆ

“อ๊ากกกก!!”

“ชู่วว!!” พี่แม็ทรีบจุ๊ปาก “เดี๋ยวพวกมันก็ได้ยินหรอก!”

ผมรีบหุบปากที่กำลังจะโวยทันที

“มา นอนๆ นอนกันได้แล้ว พี่ง่วงแล้ว พรุ่งนี้ต้องคอยดูแลลิงอีกหลายตัวด้วย”

“โหยยยย พวกเคนเป็นลิงพี่ก็กอริลล่านั่นแหละวะ เหอออ!”

“ปากดีกับพี่เหรอ!” เขาล็อคคอของผมเอาไว้แล้วจี้ลงบนเอวของผม ทำเอาผมร้องออกมาไม่เป็นภาษาคนและดิ้นอย่างสุดแรงเกิด

“อ๊ากกกก!! ฮ่าๆๆๆๆ! พอแล้วพี่! ไม่เล่นนะเว้ย! เคนบ้าจี้!! ฮ่าๆๆๆ!!!” ผมบิดตัวไปมาเพื่อหนีนิ้วมือของเขา จนกระทั่งหัวเข่าของผมมันก็ไปกระแทกโดนหว่างขาของเขาเข้าให้ด้วยความบังเอิญ

“อ๊อกก!!” พี่แม็ทร้องออกมาพร้อมกับชะงักไป สีหน้าของเขาบิดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บปวดจนผมตกใจ

“เฮ้ยย! พี่! ขอโทษๆๆ เป็นไงมั่ง เคนไม่ได้ตั้งใจ”

“อูยยยยยยยย” พี่แม็ทงอตัวและใช้มือนวดตรงนั้นเบาๆ

“เจ็บมากป่าวพี่”

เขาเงยหน้ามามองหน้าผมแล้วยิ้มน้อยๆ “ถ้าบอกว่าเจ็บมากแล่วเคนจะนวดให้พี่เหรอ”

“จะบ้ารึไง! โว้วววว!!”

“เอาจริงๆ นี่ถ้าพี่ใช้งานไม่ได้ เคนต้องรับผิดชอบนะเว้ยยย”

“เวอร์ไปๆๆ ไม่ได้แรงขนาดนั้นสักหน่อยเหอะ”

“จะลองดูมั่งมั้ยล่ะ”

“แหะ ไม่เอาอะ เกรงใจ” ผมรีบเลื่อนมือมากุมเป้าของตัวเองเอาไว้ตามสัญชาติญาณทันที

“โอยยยยยย ยังเจ็บอยู่เลยนะเนี่ย ไม่รู้ไข่แม่งผลุบหายไปข้างนึงรึเปล่าเนี่ย” เขายังคงลูบๆคลำๆน้องชายของตัวเองอยู่

เอ่อออ..... ภาพที่ผมกำลังเห็นอยู่ตรงหน้านี่มันช่าง..... อื้มมม นะ......

“โว้ววว! จะคลำไข่ตัวเองอีกนานมั้ยเนี่ย! นอนและนะ!” ผมรีบล้มตัวลงนอนอีกครั้งแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวเองเอาไว้เหมือนเดิมทันที

“ก็มันเจ็บนี่หว่าาาา เจ็บจริงๆนะเว้ย! พี่ว่าไข่พี่หายไปข้างนึงแล้วเนี่ย ไม่เชื่อลองจับดูดิ!” พี่แม็ทพูดพร้อมกับดึงมือของผมไปวางลงบนเป้ากางเกงของเขา

“เฮ้ยยย!!” ผมรีบชักมือกลับทันที

พี่แม็ทยักคิ้วข้างหนึ่งให้ผมแล้วเลื่อนตัวกลับไปหนุนลงบนหมอนของตัวเองอีกครั้ง “มาๆๆ นอนกันเถอะ พี่ง่วงและว่ะ”

ผมที่ยังตกใจไม่หายไม่รู้จะทำตัวยังไง จึงได้แต่นอนหงายจ้องหน้าพี่เขาค้างอยู่แบบนั้น ปกติแล้วผมต้องมีปฏิกิริยาแบบไหนนะ ถึงจะเรียกได้ว่าไม่ผิดปกติน่ะ

“มาๆ เขยิบมา ให้พี่กอดหน่อย” เขาออกคำสั่ง แต่กลับไม่รอให้ผมปฏิบัติตามเลย เพราะเมื่อพูดจบ เขาก็ดึงตัวของผมเข้าไปกอดเอาไว้ในอ้อมแขนเหมือนเดิมแล้ว

ผมและพี่เขาต่างคนก็ต่างนอนเงียบอยู่แบบนั้นครู่หนึ่ง จนในที่สุดผมก็อดทนเก็บคำถามที่รู้สึกสงสัยมาตั้งแต่เมื่อกี้เอาไว้ไม่ได้อีกต่อไป

“พี่แม็ท.......”

“หือออ”

“เมื่อกี้..... จู๋พี่แข็งเหงอ”

“ฮึ เปล่า ไม่แข็งสักหน่อย”

“จริงดิ” ผมตกใจ เพราะว่าสัมผัสที่ผมรู้สึกเมื่อกี้นี้มัน..... อลังการดาวล้านดวงโคตรๆเลยนะเว้ย!

“อือ ทำไม ถ้าไม่เชื่อจะจับดูอีกทีก็ได้นะ พี่ไม่หวงอยู่แล้ว”

“ไม่ต้องๆๆ นอนเหอะ!”

“งั้นเอาไว้พรุ่งนี้พี่จับของเคนมั่งดีกว่า” เขาหัวเราะในลำคอเบาๆ

“เหยยยย ไม่ต้องเลยยยย! พี่ไม่หวงของพี่ แต่เคนหวงของเคนนะเว้ย!”

“เฮ้ยยย พี่ไม่หวงกับคนที่พี่เลือกจะไม่หวงต่างหาก.....” เขาตอบกลับเบาๆ ก่อนจะกระชับวงแขนขึ้นเล็กน้อย “นอนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะตื่นไปซนกับไอ้พวกนั้นไม่ไหวนะครับ”

ทั้งอ้อมกอดที่แน่นขึ้น ทั้งคำพูด และรวมไปถึงน้ำเสียงที่พี่แม็ทใช้กับผมในประโยคสุดท้ายเมื่อกี้ มันทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นและก็หวั่นไหวขึ้นในใจพร้อมกันอย่างบอกไม่ถูก ผมอยากจะพูดอะไรบางอย่างตอบกลับเขาไป แต่ก็ไม่สามารถเลือกหาถ้อยคำที่จะใช้ถ่ายทอดออกไปได้ ผมกลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่ ก่อนจะเลื่อนแขนขึ้นวางลงบนท่อนแขนของพี่แม็ทเบาๆ แล้วจึงปิดเปลือกตาลง เราสองคนนอนอยู่ท่านั้นกันอีกนาน จนผมเริ่มจะจมลงสู่ภวังค์ความฝันอีกครั้ง ก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงกระซิบบอกว่า “ฝันดี” เบาๆ พร้อมกับสัมผัสจากริมฝีปากที่แก้มของผมอันอ่อนโยนจนผมคิดว่ามันคงจะเป็นแค่ความฝันไป.....

[yamanaiame]

จริ้มก่อน อ่าน

[yamanaiame]

จริ้มก่อน อ่าน

[Lacus]

อร๊าาาาย....มาต่อแล้วววววววววววววววววววววว
กำลังลุ้น โจ นนท์ นัท  อยู่เลยค่ะ  มันค้าาาาง....
แต่มาบีไซด์ เคน พี่แม็ท  ก็ได้  ให้อภัย  อิอิ  คู่นี้น่ารักมาาาาาาาก
ว่าแต่  ไอ้กลุ่มนี้ จะเหลือไปทำพันธุ์กี่คนเนี่ย  ฮ่าๆๆๆ

[จันทร์ผา]

เมื่อไรเคนจะรู้ใจตัวเอง

[jiki]

อ๊าย ในที่สุดเคนสึเกะจังก็ตื่นอีกแล้ว ลั๊ลลา~
ว่าก็ว่าเหอะ คู่นี้น่ารักโคตรๆ เค้าขี้เกียจลุ้นคู่หลักก็เงี้ย

[nutabsole]

คู่นี้น่ารักมากกก ชอบเคนกะพี่แมทที่สุด เปนกำลังจัยหั้ยพี่ต้นด้วยค้าบบบบบ

[konnarak]

คู่นี้ น่ารักก


 

[tarotman]

ชอบคู่นี้แหละ น่ารัก อยากมีน้องชายสักคนจัง....

[Gulp]

ตอนนี้น่ารักมาก เขินๆ. 

[patz]

อย่าหลอกให้เคนมีความหวังอยู่คนเดียวนะ ถ้าคิดแค่เล่นๆล่ะก็ โกรธจริงๆด้วย


ว่าแต่ เคนก็ถามตร๊งตรงเนาะ "จู๋พี่แข็งเหรอ" เหอเหอเหอ

[malula]

ตามอ่านอยู่ อีกนิดเดียวก็จะทันแย้ว ชอบมากกกกกกกกกกกกก 

ให้กำลังใจคนเขียน และเด็ก ๆ ในเรื่องทุกคน 

[jira]

นี่มัน!!!
พี่แมทน้องเคนนี่นา
เดี๋ยวกอดเดี๋ยวกกนะพี่แมท ฮุฮุ
อยากให้น้องเคนเจออลังการดาวล้านดวงของพี่แมทแบบเต็ม ๆ จังเลยค่ะคุณต้น
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ
 

[ExecutioneR]

ไม่มีใครคิดถึงป๊อปกับตี๋เล็กเลยเหรอ >__<

[watcharet]

เด๋วพรุ่งนี้พี่จับของเคน อ๊ากกกก ชอบประโยคนี้อ่ะ

[toomztamz]

  ชอบคู่นี้อีกแล้วคับพี่น้องงงงงงง


ไม่ได้หลายใจ นะเอิ๊กๆๆๆ
 

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ไม่มีใครคิดถึงป๊อปกับตี๋เล็กเลยเหรอ >__<

ไม่ได้ไม่คิดถึง
แต่ตอนนี้มีหลายคู่มาก และเรื่องของสองคนนั้นมันสมหวังไปแล้วนี่คร้าบบบ พี่ต้น
ก็เลย... อยากรู้เรื่องโจนนท์ กับเคนพี่แม็ทมากกว่า อิอิ ^^

[malula]

เย้ ในที่สุดก็ตามจนทัน

น้องเคนกะพี่แม็ทน่ารักจัง

สงสารนัทนะ แต่แอบเชียร์โจ ขอโทษนะนัท

เอ่อ แก๊งค์แม็กซ์น่ะโหด เลว เอี้ย ตั้งกะเด็กเลยเนอะ  ส่งไปบ้านเมตตา กรุณา ด่วน

[ordkrub]

เคน  พี่เขาเปิดขนาดนี้แล้วยังจะไม่รู้อีกเหรอ

[ExecutioneR]

รู้สึกคนเม้นน้อยๆจังแฮะ หรือผมดองนานเกินไปหว่า T__________T

ติดงานจริงๆง่ะคับ แงแงแงแง

ปล. ตอนหน้าเจอกันวันจันทร์จ้าาา

[micky99]

คิดถึงครับ คิดถึงผู้แต่งมากกว่าใคร
คู่ป๊อบกับตี๋เล็กนี่อยากอ่านมากกกๆๆ ยิ่งทำออกมาเป็นอีกภาคเอาแบบเป็นตัวหลักเลยนะครับ
ตอนมอปลายก็ดีนะคับ หวั่นนิดๆว่าป๊อบตอนโตขึ้นมาแล้วความรู้สึกต่อยิ้วจะเป็นยังไงกันน้าไง
ปล. คิดถึงตอนพิเศษมากเช่นกัน แบบว่าอลังการงานสร้าง555+

[jiki]

เพื่อนๆ วันนี้ไปร้านหนังสือมา พี่เค้าบอกว่า หนังสือยังไม่มานะ เห็นว่าเริ่มขั้นตอนเข้าเล่มแล้วนะ

ใกล้จะได้อ่านแล้วค่า

[toomztamz]

เพื่อนๆ วันนี้ไปร้านหนังสือมา พี่เค้าบอกว่า หนังสือยังไม่มานะ เห็นว่าเริ่มขั้นตอนเข้าเล่มแล้วนะ

ใกล้จะได้อ่านแล้วค่า

ขอบคุณที่บอกนะคับบ กะว่าจะไปพรุ้งนี้พอดีเลย วันหยุดๆๆห้าๆๆ


รอๆพี่ต้นตอนต่อไป ... 

[ExecutioneR]

เพื่อนๆ วันนี้ไปร้านหนังสือมา พี่เค้าบอกว่า หนังสือยังไม่มานะ เห็นว่าเริ่มขั้นตอนเข้าเล่มแล้วนะ

ใกล้จะได้อ่านแล้วค่า

โอ้วววว ขอบคุณครับบบ ขนาดผมยังไม่รู้เลยนะเนี่ยยย 5555

[dragonnine]

มีคู่ใหม่ ปลามันอีกคู่แล้ว 55555 ชอบจัง 

คิดถึงคุณต้นนะครับบบบบ

[ExecutioneR]

^
^

วุ้ย! เขิน!! อิอิ จุ๊บๆ ^3^

[eaey]

เข้ามารอด้วยคน

[Fill]

อยากจะหัวเราะเป็นภาษาเสปนจริงๆ

[PeeraDHa]

น่ารักยิ่งยวด

[kihaezzzzzz]

รอช้อตนี้มานานเหลือเกิน..

เเละเเล้วก็สมใจ ให้หายอยากกันไป

สุดยอด  อยากอ่านอีกๆๆๆ