หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[Ramika]

นนท์ เค โจ 3P

[note]

สงสัยเชียงใหม่จะมีไรดีแน่เลย
กลับมาต่อเร็วนะ รออยู่น้า

[ZbreeZZ]

กลับมาจากเจียงใหม่ยังเจ๊าาาา



รอ ร๊อ รอ


คิดถึงโจ

[konnarak]

ดีเเล้วทีโจมาด้วย    เเต่จะเจออะไรละทีนี้  กลัวพวกมันจะเล่นหมาหมู่อะดิ 

คิดเเล้วใจหาย     ขออย่าให้มีไร เลยน่าาา


เอาใจช่วย   

[dragonnine]

งานเข้า แล้วไงล่ะ....

[krappom]

สวัสดีแฟนๆกระดานดำฯทุกคนค่ะ วันนี้ผู้จัดการส่วนตัวของนักเขียนขอมาทำหน้าที่นิดนึงนะคะ 
พอดีว่ากำลังจะเปิดReprint รวมเรื่องสั้น "เวลาที่ถูกหยุดเอาไว้" พร้อมเปิดจองเรื่องสั้นเรื่องใหม่ของExecutioneR
เลยเอามาแจ้งให้แฟนๆทุกคนได้ทราบกันค่ะ

รวมเรื่องสั้น "เวลาที่ถูกหยุดเอาไว้"



และพร้อมกันนี้ยังได้เปิดจองเรื่องสั้นเรื่องใหม่ด้วยค่ะ ชื่อเรื่องว่า love is ...



ส่วนรายละเอียดต่างๆ เข้าไปดูได้ที่ห้องซื้อขายตามลิงค์นี้เลยค่ะ [love is ...]

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

เอาล่ะ ซวยละชาตินนท์
หนังสือเล่มใหม่ต่นต๊นเหรอ

.....

แล้วจะคิดดูนะ

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[banana49]

เง้อ... แอบหายไปนาน กลัวคำตอบ นนท์ นัท โจ เฮ้อ!!
เชียร์ นัท&นนท์ แต่ทำไมไม่รู้ นนท์ชักจะเอนไปหาโจทุ๊กที
ยิ่งมีเหตุการณ์สำคัญๆนะ นัทไม่เคยจะได้อยู่ช่วยนนท์อ่ะ T^T
โจทำคะแนนตลอด (แอบมีเคืองนะเนี่ย) 555+

[bame]

อ้าว
มาเชียงใหม่เมื่อไหร่เหรอคร้าฟ
ขอให้มีความสุขนะคร้าฟ

ยังรอลุ้นอยู่เหมือนกันนะคร้าฟ
 

[jiki]

ดูสถานที่แล้ว เดี๋ยวไปซื้อที่ร้านค่า

[watcharet]

คิดถึง นนท์ นัด โจ จังเลยยยยย

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

ประมาณเกือบปี... อ่านทิ้งไว้ถึงไหนเนี่ยเรา T^T

ใครช่วยพอเดากันได้บ้าง ว่าตอนที่ตี๋เล็กบอกความจริงในใจ แล้วโกรธจนไม่คุยกัน (ชื่อจำถูกรึเปล่าเนี่ย)
จนเพื่อนๆเข้ามาช่วย มันอยู่แถวหน้าไหนครับ แฮะๆ T^T

[Bethophen]

ประมาณเกือบปี... อ่านทิ้งไว้ถึงไหนเนี่ยเรา T^T

ใครช่วยพอเดากันได้บ้าง ว่าตอนที่ตี๋เล็กบอกความจริงในใจ แล้วโกรธจนไม่คุยกัน (ชื่อจำถูกรึเปล่าเนี่ย)
จนเพื่อนๆเข้ามาช่วย มันอยู่แถวหน้าไหนครับ แฮะๆ T^T

ประมาณหน้า 215 อ่ะมั้งคับ
ถ้าเกินมาก็ลองถอยๆดู
ผมก็กำลังมาอ่านอ่ะคับ เหอะๆ ติดจนไม่เป็นอันทำไรเลย
ในที่สุด ก็ตามมาทันจนได้ เห้ออ

[suginosama]

ดีนะที่โจลงมาด้วย
เคจะทำอะไรนนท์อย่าหวังนะจ๊ะ
รอนะคะ

[bame]

มารอคร้าฟ
 

[Bethophen]

  จงมาๆ
มารอด้วยความหวัง

[note]

รอยุน้าจร๊

[jiki]

นั่งผิงไฟรอคนกลับจากเชียงใหม่

[dragonnine]

ขอจองด้วยคนครับ 1 ชุด

[bame]

มาอยู่ซะนานเชียว

ช่วงนี้ฝนตก
เช้า ๆ หนาวมาก
รักษาสุขภาพดี ๆ นะครับ

รอคร้าฟ
 

[maple4120]

เพิ่งมาอ่านต่อค่ะ ห่างหายไปนานเลยทีเดียว
โจนนท์น่ารักจัง  เชียร์โจ แต่ก็แอบสงสารนัทตงิดๆแฮะ 
คราวนี้นนท์ซวยแน่ๆ ดีนะที่ไม่ได้มาคนเดียว
แต่โจก็ป่วยอยู่เหมือนกัน เอาไงดีเนี่ย ถ้าเคมันมาคนเดียวจริงๆก็ดีสิ แต่ถ้าหมาหมู่ล่ะก็ โจนนท์เสร็จชัวร์

รอตอนต่อไปนะค๊า
กลับจากเชียงใหม่ยังเนี่ย? อย่าลืมของฝากนะคะ 555 (ล้อเล่นน้า) 

[watcharet]

หนาวๆๆ  อยากอ่านนิยาย

[Bethophen]

หนาวคอดๆเลยคับ
อยากกระชากน้องนนท์ ไปกอดจังคับ 55 

[ExecutioneR]

A 131


ผมขยับตัวเล็กน้อยด้วยความระมัดระวัง อะไรบางอย่างในตัวของผมมันส่งสัญญาณเตือนอย่างชัดเจนเลยว่า อีกไม่นานจะต้องเกิดเรื่องขึ้นที่นี่แน่ๆ และยิ่งเมื่อผมเห็นเคหันกลับไปมองทางด้านหลังของตัวเอง และมีร่างของคนอีกสามคนค่อยๆเดินออกมาจากเงามืดแล้ว สัญชาติญาณของผมมันก็ยิ่งส่งเสียงร้องเตือนถึงอันตรายมากขึ้นอีกทันที

“พวกมึงมาทำเหี้ยอะไรกันที่นี่ ไอ้เค ไอ้แม็กซ์ ไอ้ติ๊ก.....” โจพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ แต่ก็แฝงไปด้วยความคุกคาม “มึงก็ด้วย ไอ้เอก”

“อะไร กูต่างหากที่ต้องถามว่า ‘มึง’ นั่นแหละ มาทำเหี้ยอะไรที่นี่ ไอ้โจ” เคตอบกลับด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่แสดงออกถึงการหาเรื่องอย่างเห็นได้ชัด “เมียมึงไม่ได้บอกอะไรมึงเลยรึไง”

ผมหันไปมองหน้าโจด้วยความลำบากใจ แต่เขาก็ไม่ได้แม้แต่จะเหลือบตามามองผมเลยแม้แต่นิดเดียว สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่เคที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขม็ง

“มึงสี่ตัวจะไปไหนก็ไป รีบๆไปไกลๆกูได้ละ” เขาพูดพร้อมกับคว้าแขนของผมและตั้งท่าจะออกเดิน

ผมรู้สึกว่ามือของเขาร้อนจี๋ทีเดียว

“มึงจะรีบไล่พวกกูไปไหนเล่า ไอ้โจ” แม็กซ์รีบเดินออกมาขวางหน้าพวกเราเอาไว้

“ช่ายๆ จริงๆแล้วเรื่องคืนนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับมึงเลยด้วยซ้ำนะเว้ย ไอ้เชี่ยโจ” ติ๊กพูดขึ้นอีกคน

“กูมีธุระกับไอ้นนท์ว่ะ ถ้าไม่เชื่อ มึงก็ลองถามมันดูเด่ะ” เคพูด

ผมใช้มืออีกข้างแกะมือของโจออกจากแขนของตัวเอง แล้วจึงหันไปหาเค “มึงต้องการอะไรจากกู”

“ป๊าววว คนอย่างกูจะไปต้องการอะไรจากมึงวะ ไอ้ตุ๊ด!”

ผมกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ “หึ แล้วถ้าไม่อย่างนั้นมึงอยากจะให้กูมาเจอมึงที่นี่ตัวต่อตัวทำไม และที่สำคัญ แบบนี้มันเรียกตัวต่อตัวตรงไหน ถ้าคนอย่างกูคือไอ้ตุ๊ดหน้าตัวเมียอย่างที่มึงว่า มึงเองมันก็เป็นแค่ไอ้ขี้ขลาดหน้าตัวเมียเหมือนกันนั่นแหละวะ!”

“มึงกล้าด่ากูเหรอวะ! ไอ้สัตว์!!” เคพุ่งเข้ามาผลักอกผมอย่างแรง

ผมเซไปข้างหลังก้าวหนึ่งก่อนจะตั้งหลักได้ทันและผลักหน้าอกเขาคืนกลับไป “แล้วมึงมีปัญหาเหี้ยอะไรกับกูล่ะวะ! ไอ้สัตว์!”

“เฮ้ยย! หยุดนะเว้ย ไอ้เค!!” โจพุ่งตัวเข้ามาแทรกกลางระหว่างผมกับเคเอาไว้

“มึงอย่ามาเสือก!!” เคผลักโจออกไป ก่อนจะต่อยเข้าที่ใบหน้าของเขาอย่างแรง ผมเห็นหน้าของโจสะบัดตามแรงเหวี่ยงหมัดของเคอย่างเต็มตา “มึงเองก็ยังมีเรื่องต้องเคลียร์กับกูเหมือนกัน ไอ้สัตว์โจ!!”

“ไอ้โจ!” ผมรีบเขยิบเข้าไปจะพยุงตัวของโจเอาไว้ แต่ก็ถูกแม็กซ์กับติ๊กรวบเอาไว้จากทางด้านหลังเสียก่อน “มึงสองตัวปล่อยกู!!”

“หุบปาก! ไอ้ตุ๊ด!!” เคเปลี่ยนเป้าหมายจากโจเป็นพุ่งตัวเข้ามาหาผมแทน

ผมสะบัดแขนอย่างรุนแรงเพื่อให้หลุดจากการยึดจับของสองคนนั้น และเมื่อแขนขวาของผมหลุดเป็นอิสระจากติ๊กที่เพิ่งโดนข้อศอกของผมกระแทกใส่หน้าเข้าไป ผมก็เหวี่ยงหมัดขวาไปยังเป้าหมายที่อยู่ตรงหน้าอย่างสุดแรงเกิดทันที ผมได้ยินเสียงดัง “พล่อก” พร้อมกับสัมผัสของผิวหนังและกระดูกที่กำปั้นของผมไปกระแทกเข้า ใบหน้าของเคสะบัดไปตามแรงต่อยของผมจนเขาล้มลงบนพื้น ผมรู้สึกใจชื้นและมีกำลังใจขึ้นเล็กน้อยที่ผมสามารถเอาคืนเขาได้ จากนั้นก็พยายามดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากการยึดจับของแม็กซ์ แต่ทว่าติ๊กที่เริ่มตั้งหลักได้ก็โผเข้ามาล็อคแขนขวาของผมเอาไว้อีกครั้ง

ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมาก โจที่ลุกขึ้นยืนพุ่งตัวเขามาหาผมด้วยความโกรธหมายจะจัดการหนึ่งในสองคนที่จับตัวผมเอาไว้ แต่ทั้งแม็กซ์และติ๊กต่างก็รู้ตัวและรีบปล่อยมือออก ชั่วเสี้ยวนาทีหนึ่งนั้นผมจึงถูกปล่อยให้เป็นอิสระ แต่แล้วเคที่อยู่ด้านหลังของโจก็ยืนขึ้นและพุ่งตรงเข้ามาหาเราสองคน ผมที่เห็นและไหวตัวทันจึงรีบเข้าไปขวางเขาเอาไว้ไม่ให้เข้าถึงโจได้

“มึง!!” เคคำรามพร้อมกับเหวี่ยงหมัดใส่ผมด้วยความโกรธ

ผมเอี้ยวตัวหลบก่อนจะปล่อยหมัดสวนไปโดนบริเวณหัวไหล่ของเขา แต่มันก็คงไม่หนักพอที่จะทำให้เคหยุดชะงักไปได้ เพราะเมื่อผมรู้ตัวอีกที ผมก็ถูกเขาถีบเข้าบริเวณท้องน้อยอย่างแรงจนต้องทรุดตัวลงด้วยความจุกและเจ็บปวด ผมใช้มือทั้งสองข้างกุมหน้าท้องของตัวเองเอาไว้พร้อมกับอ้าปากพะงาบเพื่อหายใจเอาอากาศเข้าปอด ผมได้ยินเสียงของโจร้องเรียกชื่อผม แต่แล้วหลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงของใครบางคนถูกต่อยอีกครั้ง ผมหันไปมองด้านข้างของตัวเองก็เห็นว่าโจกำลังทรุดตัวล้มลงเหมือนกัน

เมื่อเห็นดังนั้น ผมจึงรีบยืนขึ้นแล้วโผตัวเข้าไปเพื่อจะปกป้องโจตามสัญชาติญาณ แต่ว่าสามต่อสอง หรือในตอนนี้คือ สามต่อหนึ่ง มันก็เกินที่ผมจะรับมือไหวจริงๆ ผมกลั้นความเจ็บปวดที่หน้าท้องเอาไว้และหันไปเผชิญหน้ากับเค แต่แล้วก็ถูกใครบางคนทุบเอาจากทางด้านหลัง ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่จะถูกเคเตะเข้าที่ท้องให้อีกครั้ง

“อั่กกกก!!!”

“ไง! หายซ่าแล้วสิมึง!!” เคพูดอย่างสะใจ “เฮ้ยย! มึงสองคนหิ้วมันขึ้นมา!”

“ไอ้เค!!!” โจตะคอกเสียงดังพร้อมกับพุ่งตัวเข้าไปหาเค จากนั้นทั้งสองคนก็ล้มลงไปโดยที่เคถูกโจคร่อมอยู่ด้านบน

“ไอ้โจ!” ผมร้องออกมาก่อนจะต้องนิ่วหน้าเพราะอาการจุก

“เฮ้ยยย ไอ้ตุ๊ด....” แม็กซ์ที่หิ้วแขนผมเอาไว้อยู่พูดลงข้างๆหูของผม “กูได้ยินมาว่ามึงว่ายน้ำไม่เป็น จริงรึเปล่าวะ”

คำพูดของเขาทำเอาผมต้องหน้าซีดและใจหายวาบ เพราะว่าตอนนี้เราเองก็กำลังยืนอยู่ห่างจากริมสระน้ำแค่เพียงไม่กี่ฟุตเท่านั้น

“พวกมึงปล่อยกู!!!” ผมร้องและพยายามดิ้นอย่างรุนแรงแบบที่ลืมความเจ็บปวดที่หน้าท้องจนหมดสิ้น

“ไอ้ติ๊ก!” แม็กซ์ส่งสัญญาณให้เพื่อนของเขา ก่อนที่ทั้งสองคนจะลากผมตรงไปยังขอบสระ

“ปล่อย!! กูบอกให้ปล่อยไง!! ไอ้สัตว์!!” ผมร้องและดิ้นแบบไม่ลืมหูลืมตา และในตอนนั้นเองที่ผมเห็นคนๆหนึ่งกำลังเดินตรงเข้ามาหาเรา ตอนแรกผมก็คิดว่าเป็นโจที่จะมาช่วยผม แต่เมื่อผมมองดูดีๆ ผมจึงเห็นว่าคนๆนั้นกลับเป็น เค ไม่ใช่โจอย่างที่ผมคิดเอาไว้

“ไอ้เค!! มึงงง!!” ผมเหวี่ยงขาขึ้นเตะเป้าหมายตรงหน้าอย่างสุดแรงด้วยความโกรธ และมันก็เข้าเป้าเสียด้วย แต่เนื่องจากผมกำลังโดนอีกสองคนล็อคตัวเอาไว้ ทำให้แรงถูกส่งไปไม่เพียงพอ เคจึงแค่เซไปข้างหลังเล็กน้อยก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาผมอีกครั้งด้วยความโกรธ

“ไอ้เช็ดเหี้ยนี่! ฤทธิ์มากนักนะมึง!!” เขาพูดพร้อมกับต่อยลงที่หน้าท้องของผมอย่างเต็มแรง

“อั่กกก!!” ผมอ้าปากออก ลมหายใจขาดห้วง และแขนขาก็รู้สึกอ่อนแรงไปหมด นี่นับเป็นครั้งที่สามแล้วที่ผมถูกเล่นงานอยู่ที่จุดเดิมแบบนี้ และร่างกายของผมมันก็เริ่มถึงขีดสุดแล้วด้วยเหมือนกัน

“รอบแรกมึงเล่นกูซะปากแตกเลยนะ ไอ้สัตว์!!” เคพูด “โตเป็นควายแล้วยังว่ายน้ำไม่เป็นอีกเหรอวะ งั้นเดี๋ยวพวกกูจะช่วยมึงสอนมึงว่ายเอง!”

หลังจากสิ้นเสียงของเค  แม็กซ์กับติ๊กก็ปล่อยตัวผมออก แล้วจากนั้นผมก็ถูกเคถีบอย่างแรง จนร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงเซถลาไปทางด้านหลังและร่วงหล่นลงไปในสระว่ายน้ำ

“ไอ้นนท์!!!” เสียงของโจคือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนที่จะได้ยินเสียงของผิวน้ำที่แตกกระเซ็น

ทันทีที่ร่างกายของผมตกกระแทกเข้ากับผิวน้ำ ความเย็นของน้ำและความตื่นตระหนกก็ทำให้ผมลืมความบาดเจ็บที่หน้าท้องไปได้ชั่วครู่ ผมรีบหลับตาและกลั้นหายใจตามสัญชาติญาณ หลังจากที่ผมจมลงไปในน้ำแล้วรอบหนึ่ง ผมก็ตะเกียกตะกายพุ่งตัวขึ้นมาเหนือน้ำเพื่อหายใจเอาอากาศเข้าปอดอย่างทุลักทุเลพร้อมๆกับพยายามพยุงตัวไปเกาะที่ขอบสระเอาไว้ด้วย ความหวาดกลัวและตื่นตระหนกแล่นไปทั่วร่างกายของผม ภาพความทรงจำในอดีตของคลื่น ลม ความหนาวเย็น และความทรมานจากการจมน้ำกลับมาฉายอยู่ภายใต้ดวงตาที่กำลังปิดสนิทอยู่ในขณะนี้อย่างรวดเร็วและชัดเจน ผมตีขาและเหวี่ยงแขนไปมาอย่างสะเปะสะปะเพื่อหาที่ยึดเกาะ และเมื่อมือของผมแตะเข้ากับริมขอบสระได้ ผมก็พยายามดึงตัวเองเข้าไปอย่างทุรนทุราย

เมื่อผมพยายามลืมตาขึ้น ดวงตาที่พร่าพรายไปด้วยหยดน้ำของผมก็เห็นใครบางคนเดินตรงเข้ามาที่ริมสระ ตอนแรกผมคิดว่าคนๆนั้นอาจจะเป็นโจหรือใครก็ตามที่กำลังจะมาช่วยผม แต่แล้วคนๆนั้นกลับทำในสิ่งที่ผมไม่ได้คาดคิด นั่นก็คือ เขาเหยียบลงบนมือข้างที่ผมจับขอบสระเอาไว้อย่างแรง ผมร้องออกมาทั้งๆที่ไม่เสียงด้วยความเจ็บปวด น้ำจำนวนมหาศาลถูกกลืนลงผ่านทั้งคอและจมูกไป ผมรู้สึกว่าทั้งโพรงจมูกและลำคอของตัวเองมันแสบร้อนไปหมด

ทันทีที่ผมชักมือข้างที่ถูกเหยียบกลับตามสัญชาติญาณ ร่างกายของผมก็กลับจมลงสู่ใต้น้ำอีกครั้ง ผมพยายามตีขาและพยุงตัวให้ตัวเองโผล่พ้นผิวน้ำขึ้นอีกครั้งเพื่อหายใจ แต่ความเจ็บปวดที่หน้าท้องและที่มือก็เริ่มจะเป็นอุปสรรค ผมเริ่มรู้สึกว่าร่างกายของตัวเองค่อยๆหมดแรงและเริ่มไม่สามารถจะดิ้นรนได้อีกต่อไปแล้ว เสียงของฟองอากาศปริมาณมหาศาลดังขึ้นอยู่รอบตัวของผมที่จมอยู่ในน้ำ ความมืดมิด ความหนาวเย็น และความน่าสะพรึงกลัวของการที่กำลังจะขาดอากาศ ทำให้ร่างกายของผมเริ่มขยับและพยายามออกแรงดึงตัวเองขึ้นให้โผล่ขึ้นจากน้ำอีกครั้ง.... และคงจะเป็นความพยายามครั้งสุดท้าย แต่ทว่าแขนและขาของผมก็กลับไม่สามารถขยับได้อย่างที่ใจคิด

ผมได้ยินเสียงของร่างอีกร่างหนึ่งกระโจนลงมาในน้ำไม่ห่างจากตัวของผมมากนัก และในวินาทีที่ผมกลับจมลงไปในน้ำอีกครั้งพร้อมกับเรี่ยวแรงที่หมดลงอย่างสิ้นเชิง ผมก็รู้สึกถึงแขนและร่างกายของคนๆหนึ่งเข้ามาดึงตัวผมให้โผล่ขึ้นพ้นน้ำ

“ฮ่าาาาห์!!” ผมหายใจเอาอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ ก่อนจะสำลักน้ำ “แค่กๆๆ!!”

“ไอ้นนท์! ทำใจดีๆไว้! ใจเย็นๆ!” เสียงของโจดังขึ้นข้างหูของผม “มึงอย่าดิ้นนะเว้ย! มึงต้องฟังกูนะ!”

ผมอ้าปากจะพูดบางอย่างตอบกลับเขาไป แต่ก็ทำได้แค่เพียงไอออกมาเพราะสำลักน้ำ

“ตอนนี้เราอยู่ห่างจากริมสระไม่เท่าไหร่เว้ย! มึงใจเย็นๆ กูจับมึงเอาไว้แล้ว กูอยากให้มึงค่อยๆตีขาพยุงตัวไปกับกู แล้วกูจะพาเราเข้าฝั่งเอง โอเคมั้ย!!”

ผมพยักหน้าและเริ่มตีขาและเหวี่ยงแขนเพื่อพยุงตัวอย่างเอาเป็นเอาตาย

“ไอ้นนท์! ไอ้นนท์ๆๆ!! มึงใจเย็นๆ! อุ๊บบ....!!”

ทันใดนั้นเองที่ผมรู้สึกว่าตัวเองกลับจมดิ่งลงสู่ใต้ผิวน้ำอีกครั้ง ผมหายใจเอาน้ำเข้าปอดไปอีกอึกใหญ่ๆด้วยความไม่ตั้งใจ และก็เป็นอีกครั้งเช่นกัน ที่ผมถูกดึงให้โผล่ขึ้นมาจากน้ำอย่างทุลักทุเล

“แค่กกๆๆ!!!”

“กูบอกให้มึงค่อยๆตีขาไง!!” โจตะโกนใส่หูของผม “มึงมองหน้ากู ไอ้นนท์!! มึงมองหน้ากูนี่!!” ผมถูกเขาตบลงบนแก้มเบาๆเพื่อให้หันไปสบตากับเขา “กูจะพามึงเข้าฝั่งแล้วนะ! มึงค่อยๆตีขาเบาๆไปกับกู โอเคมั้ย!!”

ผมพยักหน้าออกมาอีกครั้ง และคราวนี้ผมก็ค่อยๆพยุงตัวเองให้ลอยไปกับเขาอย่างทุลักทุเล จนในที่สุด เขาก็พาผมมาถึงที่ริมขอบสระได้ในที่สุด ผมใช้แขนทั้งสองข้างพาดไว้ที่ริมสระและลอยคออยู่แบบนั้นครู่หนึ่งจนกระทั่งเมื่อโจดึงตัวเองขึ้นจากน้ำไปยืนอยู่บนพื้นได้แล้ว เขาก็ยื่นมือออกมาช่วงดึงและลากผมขึ้นจากน้ำอย่างยากลำบาก และแล้ว สุดท้ายผมกับเขาก็พาตัวเองมาล้มนอนหงายแผ่หลาตากละอองฝนอยู่บนฝั่งได้สำเร็จ

โจพลิกตัวขึ้นมามองหน้าผมพร้อมกับหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน เขาจับแก้มผมและตีมันเบาๆสองสามที “มึงไหวป่าววะ ยังมีสติอยู่รึเปล่า”

ผมพยักหน้าอย่างอ่อนแรง

“เออดีแล้ว..... กูไม่ต้องผายปอดมึงใช่มะ มึงกินน้ำเข้าไปเยอะมั้ยวะ”

ผมพยักหน้าอย่างอ่อนแรงออกมาอีกครั้ง และคราวนี้ก็เริ่มรู้สึกทั้งเจ็บที่หน้าท้องตรงที่ถูกเตะกับต่อยขึ้นมาอีกครั้ง และแถมยังรู้สึกอึดอัดข้างในท้องของตัวเองที่เต็มไปด้วยน้ำอีกด้วย

“มึงลุกไหวรึเปล่า”

ผมส่ายหน้าพลางใช้มือลูบที่หน้าท้องของตัวเองเบาๆ

โจมองที่มือของผมและจากนั้นเขาก็เลิกชายเสื้อผมขึ้นดู “เจ็บใช่มั้ย”

“อือออ” ผมครางออกมาเบาๆพร้อมกับพยักหน้า ในที่สุดผมก็เริ่มรู้สึกตัวเองมีเสียงและมีกำลังพอที่จะพูดขึ้นได้สักที “ขอเวลา.... กูแป๊บนึง.... เดี๋ยวกู.... ลุก!! ค่อกก!!” ผมไอโขลกออกมาอีกสี่ห้าที หน้าท้องของผมแข็งเกร็งจนเจ็บไปหมด

“กูก็อยากจะบอกว่าให้มึงนอนพักไปเถอะนะ แต่ไม่ได้หรอกว่ะ ฝนแม่งก็เริ่มลงเม็ดอีกแล้วด้วย......” เขาลุกขึ้นยืน จากนั้นก็ยื่นมือมาให้ผมจับ “มา ฝืนลุกหน่อยเว้ย”

ผมจับมือของเขาแล้วก็ดึงตัวเองให้ยืนขึ้น ความเจ็บปวดที่หน้าท้องแล่นแปล๊บไปทั่วทั้งร่างกาย

“มืออีกข้างก็เจ็บใช่มั้ย” เขาคว้ามือข้างขวาของผมขึ้นมาจับไว้เบาๆ แต่ก็ยังทำให้ผมต้องซี๊ดปากด้วยความแสบ “เลือดออกด้วย”

“กูไม่เป็นไร.... หรอก อุ๊บบ...!!” ผมรู้สึกตัวเองกำลังจะขย้อน อะไรบางอย่างภายในท้องมันกำลังจะตีกลับออกมา ดังนั้นจึงรีบหันหลบไปอีกทางแล้วโค้งตัวลง “อ้อกกก....!!”

โจเขยิบเข้ามาตบลงบนบ่าผมเบาๆ “เออ อ้อกเอาน้ำออกมาให้หมด จะได้ไม่อึดอัด”

หลังจากที่ผมอ้อกเอาน้ำผสมคลอรีนปริมาณมหาศาลออกมาหมดแล้ว ผมก็ถุยน้ำลายลงบนพื้นอีกครั้งแล้วจึงดึงแขนเสื้อขึ้นเช็ดปาก รู้สึกว่าแขนขาของตัวเองสั่นและไร้เรี่ยวแรงไปหมดจริงๆ

“มานี่ มาขี่หลังกู”

“ไม่เป็นไร.... ไอ้โจ มึงเองก็จะไม่ไหวอยู่แล้วเหมือนกันไม่ใช่รึไง”

“ใครบอกมึงว่ากูไม่ไหว”

“ไม่เป็นไรจริงๆเว้ย กูขอนั่งพักอีกแป๊บเดียวแล้วเดี๋ยวกูก็เดินเองไหวแล้ว” ผมทรุดตัวลงนั่ง

“ไม่ได้ ฝนเริ่มตกหนักแล้ว และเดี๋ยวพวกนั้นก็เป็นห่วงและลงมาตามหาเราสองคนหรอก แค่นี้ก็ไม่รู้จะอธิบายให้พวกมันฟังยังไงแล้วนะเว้ย มึงอย่ามาดื้อกับกู ถ้ามึงรักกูจริง ก็เชื่อใจกูและขึ้นขี่หลังกู เร็วๆ” เขานั่งยองหันหลังให้กับผม

ผมลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเกี่ยวแขนลงที่คอของโจ และเมื่อผมพร้อมแล้ว เขาก็ช้อนแขนไว้ใต้ขาของผมแล้วจึงยืนขึ้น เขาเซไปด้านข้างเล็กน้อยสองสามก้าวก่อนจะตั้งหลักได้ แล้วจากนั้นจึงออกเดินโดยมีผมขี่อยู่บนหลัง

นอกจากพ่อในตอนที่ผมยังเด็กแล้ว ผมก็ไม่เคยขี่หลังใครแบบนี้มาก่อนเลยนะเนี่ย แม้แต่กับเพื่อนคนไหนๆก็ตามเถอะ

“โจ มึงตัวร้อนจี๋เลยว่ะ”

“มึงนี่ตัวหนักกว่าที่กูคิดนะ......” เขาตอบกลับมาเบาๆ “ฮึบบ!!”

โจกระชับวงแขนขึ้นโดยการโขยกให้ตัวผมลอยขึ้นเล็กน้อย แต่การที่เขาทำแค่นั้นมันก็มากเพียงพอแล้วที่จะทำให้ผมต้องรู้สึกเจ็บและจุกในช่องท้อง จนในที่สุด ผมก็อ้อกเอาน้ำในสระที่กลืนลงไปออกมาอีกครั้งเต็มหัวไหล่ของโจ

“แค่กๆ....!! อึกก... โจ เฮ้ยย กูขอโทษว่ะ.... แค่กก!”

“ไม่เป็นไร” เขาตอบ “มึงไหวรึเปล่า เจ็บเหรอวะ”

“นิดหน่อย.... แต่ไม่เป็นไร กูทนได้ เฮ้ยนี่ กูขอโทษะเว้ย”

“ไม่เป็นไร แค่น้ำแค่นี้เอง”

เขาแบกผมขึ้นหลังเดินมาได้จนถึงในตัวตึก จากนั้นจึงปล่อยผมลงที่หน้าลิฟท์ เราสองคนยืนรอลิฟท์กันครู่หนึ่ง และในระหว่างนั้นผมก็รู้สึกเจ็บแสบไปหมด ทั้งที่หน้าท้องและที่มือของตัวเองด้วย แต่ทว่าเมื่อผมหันไปมองหน้าของโจ ผมถึงได้รู้ว่าความเจ็บปวดของผมมันคงเทียบกับเขาไม่ได้เลย เพราะเมื่อเราอยู่ใต้แสงไฟนีออนและผมสามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้ชัดๆแบบนี้ ผมจึงเห็นว่าที่มุมปากของเขามีรอยแผล มีรอยเลือดซิบ และยังรอยแผลกับรอยเลือดกำเดาที่จมูกของเขาอีกด้วย

“ไอ้โจ! มึงแผลเต็มหน้าเลยนี่หว่า” ผมยื่นมือออกไปจะแตะที่ใบหน้าของเขา แต่เขาก็เบี่ยงตัวหลบ

“กูไม่เป็นไร”

“ไม่เป็นไรได้ไง มึงเลือดกำเดาออกด้วยนี่หว่า”

เขาใช้หลังมือแตะที่รูจมูกแล้วดู ก่อนที่จะดึงแขนเสื้อขึ้นเช็ดเบาๆ “นิดหน่อยว่ะ”

“จะว่าไปแล้วพวกไอ้แม็กซ์มันไปตั้งแต่ตอนไหนวะ”

“พอมึงจมน้ำไป และฝนเริ่มตก ไอ้เอกมันก็เป็นคนบอกให้ไอ้พวกนั้นพอและรีบกลับขึ้นห้องกันไป ก็แค่นั้นแหละ”

ผมลืมไปเสียสนิทเลยว่าเอกก็อยู่ที่นั่นกับพวกเราด้วย

“มึงเจ็บมากมั้ยวะ ไอ้โจ”

“ไม่อะ กูชินแล้ว” เขาหันมามองหน้าผม “มึงนั่นแหละ โดนไอ้เหี้ยเคมันทำอะไรไปมั่ง”

“กู......”

เสียงดัง “กิ๊ง” ดังขึ้นเบาๆเป็นสัญญาณบอกว่าลิฟท์ลงมาถึงที่ชั้นหนึ่งแล้ว และเมื่อประตูลิฟท์เปิดออก เราสองคนก็เจอเข้ากับวายุ นัท และอาไคล์ที่ต่างคนก็ต่างถือร่มอยู่ในมือกันคนละคัน

“เฮ้ยยย!! พวกมึงเป็นอะไรวะ! ทำไมเปียกโชกกันแบบนี้อะ!” วายุร้องขึ้นด้วยความตกใจ และแม้แต่ผมเองก็ยังตกใจด้วยเหมือนกันเพราะไม่คิดว่าจะเจอกับพวกเขาเร็วขนาดนี้ และที่สำคัญ ผมก็ยังไม่รู้ด้วยว่าจะอธิบายเรื่องทั้งหมดให้เขาฟังกันยังไง

“โจ! ทำไมหน้าเป็นแบบนั้น!” อาไคล์ถามด้วยความเป็นห่วง “นี่มันเกิดอะไรขึ้น!”

“นนท์เป็นอะไรรึเปล่า!” นัทรีบเดินเข้ามาดูอาการของผมทันที

“เฮ้ยยย แล้วนี่ฝนเพิ่งตกได้ไม่นานแต่ทำไมมึงสองคนเปียกกันขนาดนี้วะเนี่ย อย่าบอกนะว่า.....”

“นนท์ตกน้ำเหรอ!” นัทพูดต่อประโยคของวายุด้วยความตกใจและดวงตาที่เบิกโพลง “เฮ้ย! แล้วนี่นนท์เป็นอะไรรึเปล่า! แล้วตกลงไปได้ยังไง!”

ผมหันไปมองหน้าโจอย่างเลิกลั่ก “เอ่ออ คือออ....”

“เรื่องมันยาวว่ะ” โจพูดขึ้น “ตอนนี้ขึ้นห้องกันก่อนเถอะ แล้วเดี๋ยวพวกกูจะเล่าให้มึงฟังเอง”

[ღiสุดขอบiღ]

อยากให้แม็กซ์ เค ติ๊ก แล้วก็ไอ้เอกตายอนาถๆเลย! หึ้ย!!~ เห็นชีวิตคนเป็นอะไรกันฮะไอ้สี่ตัวนี้นี่

อยากรู้จริงว่าสุดท้ายแล้วไอ้สี่ตัวนี่จะมีจุกจบยังไง

แบบต้องการความสะใจและสาสมอย่างรุนแรงอ่ะค่ะ

[watcharet]

น่าสงสารๆๆๆ  โจเด๋วเราทำแผลให้นะ 5555

[andy_kwan]

ลูกโจพระเอกมาก   พวกไอ้เคต้องจบไม่สวยแน่

[ExecutioneR]

ตอนนี้มีเด็กนั่งเรียนกับหม่อมแม่อยู่ ตอนแรกนึกว่าเด็กมอปลาย คุยไปคุยมากรีซซซมากเพราะแม่งเพิ่งขึ้นมอ 3 อายุ 14 แต่สูง 178!!

หน้ามึงล้ำมากไปและนะไอ้น้องงงง!! -"""-

ตัวสูงเท่าโจเลยนะเนี่ย แต่เด็กคนนี้หุ่น "ควาย" มากกก 55555

[zene]

โหยยยยย...เล่นกันแรงมากอ่ะ ถ้าเกิดนนท์เป็นอะไรขึ้นมาจะมีใครสำนึกบ้างมั้ยอ่ะ

โจคะแนนนำมากอ่ะ.....

[kihaezzzzzz]

โห!! ไอ้เลว

กล้าดียังไงเนี่ย? ยังดีนะที่มีโจอยู่ด้วย อิอิ

คะเเนนนำเเล้ว ว