หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[iota]

 
1 ปีผ่านไป..เวลามันช่างเดินเร็วซะเหลือเกิน
ปีที่แล้วพบเจอเรื่องดีๆ สิ่งดีๆ ก็ขอให้ปีนี้ดีกว่า...ยิ่งๆขึ้นไปนะ
ขอให้ต้น..มีความสุข รักษาสุขภาพนะครับ
คงได้แต่ส่งความคิดถึงไปให้ HBD ครับต้น^^

[patz]

สวัสดีครับ ไม่ได้เข้าเล้ามาเกือบ 1 ปีเต็มๆแน่ะ

หายไปนานนนนนนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไปไหนมาค้าบบบบบ คิดถึงๆๆ เนาะะะ >3<

แบบว่าชีวิตไม่ค่อยลงตัวหลายอย่างอะครับ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ค่อยอยู่ตัวเท่าไหร่ แต่ก็พอจะมีเวลาแว้บเข้าเล้ามาได้บ้างละครับ


ขอ hbd คุณต้นล่วงหน้าไว้ก่อนนะครับ เดี๋ยวถ้าวันจริงได้เข้ามา ค่อย hbd อีกรอบ ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ สุขภาพร่างกายแข็งแรงๆ จะได้อัพเรื่องให้ได้อ่านกันเรื่อยๆ ฮี่ๆ

 

[KaorPaor]

มา HBD คุณต้นด้วยคนค่ะ ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะค่ะ
สุขภาพแข็งแรง (จะได้มีงานออกมาให้เยอะ ๆ ๆ ๆๆ  ๆ ฮิฮิ)

[kakuro]

สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดนะต้น  
ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง เป็นที่รักของทุกคนตลอดไป

[LittlePrince]

แอบเข้ามาเนียน HBD ด้วยคนนะครับ ขอให้มีความสุขมากๆ

[peppier]

HBD ' TO Khun Ton Krabbbb.  (:   

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

อ่าวววว
เข้ามาทัน HBD พี่ต้นพอดี ^^

[jiki]

Happy birthday ค่าคุณต้น
ขอให้มีความสุขทุกวัน มองเห็นความสุขทุกวันนะคะ

[anajulia]

สุขสันต์วันเกิดค่ะคุณต้น
ขอให้สุขภาพแข็งแรง อดทนต่อทุกสภาวะอากาศนะคะ ^o^

[artday]

 
ขอให้มีความสุขนะครับ

[timeless]

HBD.นะพี่ต้นนน

[ฺBieKung]

Happy Birthday นะคร๊าบพี่ต้น
ขอให้มีความสุขมากๆ มีความสุขทุกวันนะคัฟ
และก็มีสุขภาพแข็งแรง สู้ๆๆๆ
มาอัพเรื่องดีๆให้อ่านเรื่อยๆนะคัฟ

ปล.เพิ่งอ่านเรื่อง ขอบฟ้าสั้นกว่าเข็มวินาทีจบ ตาล้าเลยยย

 

[bame]

ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะครับ ต้น
 

[panang]

สุขสันต์วันเกิดค่ะ

ขอให้มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง

แหม มาทันพอดี อิอิ

[shoky_9]

   HBD ค่ะ คุณต้น

ไม่ได้เข้ามานานนนนนน


ทามมายนัทไม่มีบทบาทเลยอ่ะ

แอบเคืองโจกับนนท์อ่ะ  ไปเดินเล่นกัน

ถ้านนท์ชอบโจแล้ว ก็น่าจะบอกนัทไปเลย ส่วนนัทก็ใจกว้างเกิน ที่บอกไม่หึงเนี่ย 

โจก็ชอบแอบตีท้ายครัวบ่อยๆ

แต่ตอนนี้เคเลวมาก  ไหนบอกตัวต่อตัวไง

[ordkrub]

สุขสันต์วันเกิดนะครับ
สมปรารถนาทุกอย่าง สุขภาพแข็งแรงครับ

[patz]

สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดอีกรอบครับ

มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง อยู่เป็นนักเขียนขวัญใจชาวเล้าไปอีกนานๆนะครับ



 

[konnarak]

สุขสันต์วันเกิดนะครับคุณต้น ขอให้มีความสุขมากๆๆๆ  สุขกายสบายใจ คิดสิ่งใดก็ขอให้สมหวัง  อย่าเจ็บ อย่าจน นะครับบ

[micky99]

สุขสันต์วันเกิดครับขอให้มีเงินมากมาย ร่างกายแข็งแรงทั้งอึดทั้งทน พบแต่สิ่งดีๆหล่อๆนะครับคุณพี่ อ่านตอนที่แล้วนี่ใจเต้นตุบๆ เลยแค้นพวกมันจิงจิง แต่ก็อีกเนอะไม่งั้นโจจะได้แสดงบทปกป้องหรือ พระเอกมากกก ชอบคำพูดนี้ "ถ้ามึงรักกูจริง" 

[เก๋ไก๋เจ้าค่ะ]

Otanjoubi Omedetou Gosaimasu ค่ะคุณต้น

ขอให้มีสุขภาพกาย สุขภาพใจ และสุขภาพเงินแข็งแรงตลอดไปนะคะ ^^

[EunJin]

เพิ่งจะได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้...ไม่รู้ว่าตัวเองพลาดไปได้ยังไงค่ะ
เป็นเรื่องที่สนุกมากจริงๆ ใครจะว่ายังไงเค้าไม่รู้นะคะ แต่ว่า...
ขอเชียร์โจสุดใจค่ะคุณต้น... อยากให้โจมีความสุขในชีวิตบ้างจริงๆค่ะ

[jobisuka]

ทั้งหมาหมู่ และหน้าตัวเมีย

ความจังไร รวมอยู่ในไอ้ 4 ตัวนั่นจริงๆ

บอกคุงแม่เอาทนายไฟ้องมันแม่งเรย

นัทไม่เคยได้อยู่ในช่วงคับขันที่ช่วยเหลือ นนท์ เลย

แอบสงสารนัทนะ แต่เชียร์โจ ขาดจายยย

[Rawint_PK]

ทำไมถึงได้โหดร้ายกันจัง
...
แล้วนี่คิดว่าพวกมันจะรอดไปได้หรือ
หรือว่าเห็นว่าพ่อตัวเองใหญ่แล้วจะทำอะไรได้ตามใจชอบหรือไง..
....
แย่จริงๆ

[Ramika]

แฮปโดนปี้ นะครับคุณต้น อย่ามัวแต่ฉลองวันเกิดจนลืมมาต่อนิยายล่ะ

[beboy]

สุขสันต์วันเกิดนะครับ  ขอให้สุขภาพแข็งแรง
เป็นที่รักของทุกคน  งานเดิน เงินดี นะครับ

[tarotman]

 

สวัสดีวันเกิด ครับ

อายุมั่น ขวัญยืน ครับ

 

[ExecutioneR]

ขอบคุณสำหรับทุกๆคำอวยพรนะครับ และขอโทษด้วย ไม่ได้มาต่อเมื่อคืนตามที่สัญญา T_______T

พอกลับมาถึง กทม ก็ไปทานข้าวนิดหน่อย และพอกลับถึงบ้านก็ดึกแล้วอะครับ หมดแรงงง หลับสนิทเลย แงแง

คืนนี้มาให้แน่นอนครับ รอแป๊บน้าาา ขอทำกับข้าวก่อน กลับบ้านมาบ้านมืดตื๋อเลย อยู่คนเดียว ไม่มีอะไรกิน T______T

ปล. แวะไปซื้อหนังสือผมก่อนได้นะครับ สองร้อยเองงงงงง ช่วยกันทำมาหากินให้ผมมีกำลังใจมาพิมพ์นิยายอีกเยอะๆเนาะ >__<

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23086.0

[note]

  Happy birthday คุฯต้นนะค๊าบ

ขอให้มีความสุขขขขขขข
อย่าเจ็บ
อย่าจนน้าาาา

[ExecutioneR]

:z13:ต้น
ซื้อเพิ่มแถมไรจ๊ะ

หอมแก้มดีมั้ยคับ อิอิ >3<

[ExecutioneR]

A 132


ผมและโจต่างก็มีผ้าเช็ดต่อและผ้าห่มห่อร่างกายกันเอาไว้หลายชั้น และถูกทุกคนทั้งนั่งและยืนห้อมล้อมกันอยู่เป็นครึ่งวงกลม เราสองคนถอดเสื้อผ้าที่เปียกโชกเหล่านั้นออกไปแล้วและกำลังนั่งชันเข่าอยู่ใต้กองผ้าห่มหลายผืนเพื่อให้ความอบอุ่นแก่ร่างกายอยู่ในห้องรับแขก ก่อนหน้านี้ไม่นาน เมื่อตอนที่เราเดินกลับเข้าถึงในห้อง พวกเขาก็รุมถามผมกับโจกันใหญ่ว่าเกิดอะไรขึ้น และหลังจากนั้นแค่ห้านาทีถัดมา เราก็ถูกจับมานั่งกันอยู่แบบนี้แล้ว

“อาว่าเราต้องรีบทำแผลให้โจก่อนนะ” อาเมฆพูดขึ้น

“ผมไม่เป็นไรครับ”

“จะไม่เป็นได้ยังไง หน้าช้ำไปหมดขนาดนี้แล้วเนี่ยนะ” อาเมฆส่ายหน้าอย่างหงุดหงิดใจ

“แล้วนนท์ล่ะ เจ็บตรงไหนมาเหมือนกันรึเปล่า” อาไคล์ถามผม

“ไม่ครับ นนท์ไม่เป็นไร”

“ไม่เป็นเหี้ยอะไร แล้วที่มือมึงล่ะ และยังที่ท้องอีก” โจหันมานิ่วหน้าใส่ผม จากนั้นเขาก็หันไปหาอาเมฆ “อาเมฆไปดูแลแผลให้ไอ้นนท์มันก่อนเถอะครับ ผมเอาไว้ทีหลังก็ได้”

“เฮ้ยยย นี่ตกลงนนท์เองก็บาดเจ็บมาเหมือนกันเหรอ” นัทถามด้วยความเป็นกังวล “เจ็บที่ท้องเหรอนนท์ เป็นยังไงบ้าง ไหนมาให้นัทดูหน่อยซิ” เขายื่นมือมาจับชายผ้าเช็ดตัวของผม

“เฮ้ยย! ไม่เป็นไรๆ” ผมรีบดึงผ้าเอาไว้แน่น “นนท์ไม่ได้ใส่อะไรอยู่ข้างในผ้านะเว้ย”

“งั้นนนท์กับโจลุกตามอามาที่ห้องนอนใหญ่เดี๋ยวนี้เลย” อาเมฆพูด “ลุกไหวใช่มั้ยครับ ถ้าไหวก็ตามมา ส่วนคนอื่นๆรออยู่ที่นี่ก่อน”

“ผมขอไปด้วยครับ อาเมฆ” นัทรีบขออนุญาต

อาเมฆพยักหน้า “งั้นช่วยพยุงนนท์เดินเข้ามาก็แล้วกันนะครับ”

เราสามคนเดินตามอาเมฆผ่านสายตาเป็นห่วงและอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนคนอื่นๆเข้าไปในห้องนอนใหญ่ และจากนั้นอาไคล์ที่เดินตามมารั้งท้ายสุดก็ปิดประตูห้องลงพร้อมกับล็อคกลอนประตู

“เอาล่ะ ไคล์ มาช่วยพี่ดูแลทำแผลที่หน้าให้กับโจก่อน ส่วนนนท์ เปิดให้อาดูที่ท้องหน่อยซิครับ”

“เอ่อออ.....” ผมอึกอัก เพราะว่าภายใต้ผ้าห่มและผ้าเช็ดตัวผืนนี้นั้นไม่มีเสื้อผ้าหรือแม้แต่กางเกงในอยู่เลยสักตัวจริงๆ

“ไม่ต้องอายหรอกครับ เปิดแค่ตรงท้องก็ได้”

นัทช่วยผมดึงผ้าห่มที่อยู่ชั้นนอกสุดออก จากนั้นผมจึงค่อยๆเปิดผ้าเช็ดตัวที่ห่อตัวเอาไว้ออก เผยให้เห็นผิวที่บริเวณหน้าท้องที่เริ่มเป็นรอยจ้ำแดงช้ำอย่างเห็นได้ชัด และถ้าหากไล่สายตาต่ำลงไปกว่านั้นอีกหน่อยแล้วล่ะก็.....

“นนท์! นี่นนท์ไปโดนใครทำอะไรมาเนี่ย!” นัทอุทาน

“ก็พวกไอ้แม็กซ์น่ะสิ จะมีใคร” โจที่นั่งอยู่กับอาไคล์ทางด้านหลังตอบ

“จริงเหรอนนท์! พวกไอ้แม็กซ์เนี่ยนะ!” นัทเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

“อืออ” ผมพยักหน้า “แต่ของนนท์นี่ถ้าจะพูดให้ถูกก็เป็น ‘ไอ้เค’ มากกว่าน่ะนะ...... โอ๊ย!!” ผมนิ่วหน้าและแอ่นตัวหลบมือของอาเมฆที่กดลงบนรอยช้ำเหล่านั้น

“นี่อายังแทบไม่ได้ออกแรงเลยนะ แบบนี้ท่าทางพรุ่งนี้เช้าคงหนักกว่านี้แน่” อาเมฆถอนหายใจเบาๆ

“ของโจเองพรุ่งนี้ก็คงหน้าบวมฉึ่งเหมือนกันแน่ๆครับ พี่เมฆ” อาไคล์พูด

“แล้วนี่ตกลงว่าไปมีเรื่องกับพวกมันได้ยังไงเนี่ย นนท์” นัทถาม

“เรื่องนั้น.....”

“อาว่า เอาไว้เดี๋ยวเราค่อยว่ากันทีหลังดีกว่านะ นัท” อาเมฆพูดขัดขึ้น “ตอนนี้ให้พวกอาได้ทำแผลและดูแลสองคนนี้ก่อนก็แล้วกัน ตอนนี้นัทไปนั่งรอพร้อมเพื่อนๆข้างนอกก่อนดีกว่านะครับ”

“แต่ว่า.......”

“นนท์ไม่เป็นไรจริงๆ นัท” ผมพยักหน้าให้กับเขา

นัทมองหน้าผมอย่างอึดอัดใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะยอมลุกเดินออกจากห้องไป

“แล้วโจเป็นไงบ้างครับ อาไคล์” ผมหันไปถามอาไคล์

“อาว่าแผลที่หน้าพวกนี้น่ะ ไม่เท่าไหร่หรอกนะ แต่ไอ้อาการตัวร้อนนี่สิ......” อาไคล์ตอบพร้อมกับถอนหายใจเบาๆ “เหมือนโจไข้จะกลับมาอีกแล้วนะครับ พี่เมฆ”

“แต่ผมยังไหวครับ ผมไม่เป็นไร”

“แน่ใจนะ” อาไคล์เลิกคิ้วขึ้น

“อืม เพราะมันไม่แย่เท่าเมื่อตอนหัวค่ำครับ....”

“เอาล่ะ ถ้างั้น.... นนท์” อาเมฆเรียกผม “ระหว่างที่อากำลังจะทายาที่ท้องกับที่มือให้นนท์เนี่ย นนท์เล่าเรื่องทั้งหมดมาให้อาฟังเดี๋ยวนี้เลยนะครับ”

ผมมองตาของอาเมฆแล้วก็พยักหน้าออกมาเบาๆ “ครับ....”

ผมนอนหงายลงในสภาพเปิดพุงเพื่อให้อาเมฆทายาให้ผมได้ และในระหว่างนั้น ผมก็เล่าเรื่องทั้งหมด ซึ่งรวมไปถึงเรื่องโทรศัพท์จากเคและเรื่องที่ผมตัดสินใจไปแล้วว่าจะไม่ลงไปหาเขา แต่ก็ดันลืมและเผลอเดินเล่นกับโจเพลินไปหน่อยด้วยให้ทั้งสามคนในห้องฟัง จนกระทั่งเมื่อเล่าจบ ผมก็เริ่มรู้สึกตัวเองหนาวสั่นขึ้นเล็กน้อย จากนั้นจู่ๆผมก็จามออกมาสามทีติดๆกันพร้อมกับน้ำมูกที่ไหลยืด

“ท่าทางจะหวัดกินอีกคนแล้วไง” อาไคล์พูด

อาเมฆยื่นมือมาแตะลงบนหน้าผากของผม “ตัวรุมๆแล้วนะ.... ไคล์ ออกไปบอกให้เด็กคนไหนสักคนเอาเสื้อผ้ามาให้นนท์กับโจใส่ซิ แล้วก็เอายามาให้สองคนนี้กินด้วย อย่างนนท์นี่ต้องรีบกินยาแล้วให้นอนพักผ่อนกันเอาไว้ก่อนเลย ไม่งั้นถ้าเป็นหนักไปกว่านี้คงจะแย่ ส่วนโจนี่..... ถ้าคืนนี้ยังไม่ดีขึ้น ดูท่าว่ายังไงพรุ่งนี้เราคงต้องไปโรงพยาบาลกันแน่ๆแล้วล่ะ”

ผมหันไปมองโจที่กำลังนั่งเงียบไม่มีแรงแม้แต่จะบอกว่าเขาไม่เป็นไรเหมือนอย่างที่เคย สีหน้าของเขาดูแย่ลงมากจริงๆ

“ถ้าไงเดี๋ยวปล่อยให้ผมเล่าให้พวกเด็กๆฟังเองก็แล้วกันนะครับ พี่เมฆ ไอ้เจ้าเจย์มันยิ่งใจร้อนกว่าเพื่อนอยู่ด้วย”

“ได้ ถ้าไงพี่ฝากไคล์คุยกับเด็กๆมันหน่อยก็แล้วกันนะ” อาเมฆพยักหน้าให้กับอาไคล์ ก่อนที่อาไคล์จะเดินออกจากห้องไป “เอาล่ะ ส่วนเราสองคนนี้ คงต้องจับไปนอนแยกจากคนอื่นๆซะแล้วล่ะมั้ง จะได้ไม่ไปติดใครเค้าให้.... อืมมมม ไหนๆนนท์ก็เริ่มดูท่าจะไม่สบายไปอีกคนแล้ว นนท์จะว่าอะไรมั้ยถ้าอาให้นนท์ไปนอนอยู่กับโจที่ห้องเล็กน่ะ”

ผมส่ายหน้า “ไม่เป็นไรครับ อาเมฆ”

“แต่นนท์ต้องอย่าเข้าไปใกล้โจมากล่ะ เตียงมันใหญ่พออยู่แล้ว เราก็นอนห่างๆกันหน่อยก็แล้วกัน”

“ครับ....”

“ถ้างั้นนั่งรออาอยู่ที่นี่ก่อนนะครับ เดี๋ยวอาเดินไปเอายาในห้องนอนโจมาให้ แล้วก็จะหาอะไรอุ่นๆมาให้ดื่มด้วย” อาเมฆลุกออกจากเตียง และเดินออกจากห้องไปอีกคน

หลังจากที่ประตูห้องนอนถูกปิดลงและเราถูกทิ้งให้อยู่กันตามลำพังแล้ว ผมก็เดินไปนั่งลงข้างๆโจที่กำลังนั่งตัวสั่นอยู่ใต้ผ้าห่มอย่างเห็นได้ชัด

ผมใช้หลังมือแตะลงบนหน้าผากของเขา “โจ มึงตัวร้อนจี๋เลยว่ะ”

“มือมึงเย็น.....”

“ยังจะเถียงอีกนะมึงเนี่ย” ผมถอนหายใจเบาๆ จากนั้นเราสองคนก็เงียบกันลงไปครู่หนึ่ง หัวสมองของผมมันคิดถึงเรื่องราวต่างๆวุ่นวายเต็มไปหมด ความรู้สึกต่างๆมากมายสับสนปนเปกันอยู่ภายในใจจนผมรู้สึกไม่สงบ แต่ที่แน่ๆ..... มีอยู่สิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึกแน่ชัดและมั่นใจ “กูขอบใจมึงมากนะเว้ย ไอ้โจ”

“เรื่องอะไร.....”

“ทุกเรื่อง” ผมลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยื่นมือออกไปคว้ามือของเขามากุมเอาไว้ “คือ.... กูหมายถึง ‘ทุกเรื่อง’ จริงๆ กูขอบใจมึงมากจริงๆนะเว้ย ถ้าไม่มีมึง กูคง.....”

“ช่างมันเถอะ” เขาชักมือออก

“กูไม่ช่างเว้ย” ผมเลื่อนตัวลงไปนั่งชันเข่าบนพื้นตรงหน้าเขา จากนั้นก็ใช้มือเชยคางของเขาให้หันมามองหน้าผมตรงๆ “กูอยากจะขอบใจมึงจริงๆ มึงดูแลกูและช่วยเหลือกูอะไรมาเยอะแยะมากแล้ว”

“กูไม่ได้ต้องการคำขอบคุณจากมึง” เขาสะบัดหน้าออก “ไม่เคยต้องการด้วยซ้ำ”

“กูรู้.....” ผมก้มหน้าลง

“มึงรู้เหรอ มึงรู้เหรอว่าอะไรของมึง”

ผมพยักหน้าเบาๆ “มึงอยากให้กูรักมึง..... ใช่มั้ย”

“แต่มึงก็ไม่ได้รักกูไง” น้ำเสียงของเขาฉายแววเจ็บปวดออกมาอย่างชัดเจน “แต่กูก็ไม่ได้ทำทั้งหมดนี่เพื่อแค่เพราะอยากให้มึงมารักกูหรอกนะเว้ย กูทำก็เพราะกูรักมึง มึงได้ยินปะ กูรักมึง”

“.....กูเองก็ยังไม่เคยบอกมึงเลยสักคำไม่ใช่เหรอวะ” ผมพูดเสียงค่อย

คิ้วทั้งสองข้างของเขาขมวดเข้าหากัน “อะไรนะ”

“กูบอกว่ากูเองก็ยังไม่เคยบอกมึงเลยสักคำไม่ใช่รึไง.....”

“บอกว่าอะไร”

ผมรู้สึกหน้าของตัวเองร้อนฉ่าไปหมด “.......ว่ากูไม่ได้รักมึงน่ะ”

โจใช้เวลาคิดใคร่ครวญคำพูดของผมอยู่ครู่หนึ่ง “ไอ้นนท์.... เดี๋ยวนะ.... เมื่อกี้มึง......”

ที่จริงผมเองก็ยังไม่แน่ใจตัวเองเลยด้วยซ้ำว่าผมหมายความว่ายังไง แต่ที่ผมรู้แน่ๆก็คือ ไม่ใช่ว่าผมรู้สึกไม่ได้รักเขา และตลอดเวลาที่ผ่านมาทั้งหมด ผมก็ไม่เคยบอกไปว่า ‘ผมไม่รักเขา’ เลยแม้แต่ครั้งเดียว

เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นเบาๆสามครั้ง ก่อนที่อาเมฆจะเปิดประตูออก จากนั้นเขาก็เดินเข้ามาพร้อมกับอาไคล์และถุงยากับเสื้อผ้าที่อยู่ในมือของทั้งสองคน ผมรีบลุกขึ้นจากพื้นและกลับมานั่งอยู่บนเตียงที่เดิม อาเมฆให้เราสองคนกินยาลดน้ำมูกและยาลดไข้กันไปอีกคนละสองเม็ด จากนั้นก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอน แล้วจึงค่อยๆดื่มโอวัลตินที่เอาเมฆชงมาให้ แค่เพียงจิบแรกที่ช็อคโกแล็ตอุ่นๆไหลลงลำคอของผมไป ร่างกายของผมก็รู้สึกร้อนวาบขึ้นทันที และหลังจากที่เราอื่มโอวัลตินกันจนหมดแก้วแล้ว ผมกับโจก็เดินออกจากห้องนอนใหญ่มาพร้อมๆกัน เพื่อนๆที่นั่งรอเราอยู่ข้างนอกต่างก็เข้ามารุมถามอาการ ถามเรื่องราว แสดงความเป็นห่วง และแสดงความโกรธเคืองที่มีต่อพวกแม็กซ์และเคกันอย่างเต็มที่

“เมื่อกี้อาไคล์เล่าให้พวกเราฟังหน่อยแล้วว่ะ ไอ้นนท์ ไอ้พวกเหี้ยนั่นแม่งหาเรื่องเจ็บตัวซะแล้ว!” เจย์พูดอย่างโกรธเคือง

“ว่าแต่ตกลงมึงเจ็บมากมั้ยวะ นนท์ ไหวรึเปล่า” วายุถาม

“ไม่เป็นไร กูไม่ได้เป็นอะไรมากจริงๆว่ะ”

“แล้วเรื่องจมน้ำล่ะ.....” ตี๋เล็กถาม “มึงรู้สึกยังไงมั่งวะ ตอนนั้นอะ”

เมื่อตี๋เล็กถามขึ้นมาแบบนั้น ผมก็รู้สึกว่าตัวเองขนลุกเกรียวขึ้นทันที ที่จริงแล้ว อาการตกใจและความหวาดกลัวจากประสบการณ์เลวร้ายเมื่อครู่มันก็ยังไม่ได้จางหายไปไหน แต่ว่าผมก็แค่เก็บมันเอาไว้และคิดถึงเรื่องอื่นไปก่อนจนไม่ได้ใส่ใจมันมากเท่านั้นเอง แต่ว่าเมื่อตี๋เล็กพูดถึงมันขึ้นมาแล้วผมก็......

“เฮ้ยย! มึงอย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องนั้นสิวะ!” พี่แม็ทพูดขึ้นหลังจากที่เขาเห็นสีหน้าของผม

“นั่นดิ กูว่าตอนนี้มึงไปนอนพักผ่อนก่อนเถอะ ไอ้นนท์” คริสพูด

“โดยเฉพาะมึงอะ ไอ้โจ.....” วายุพูดพร้อมกับแตะหลังมือลงที่ลำคอของโจ “ตัวร้อนจี๋เลยว่ะ แถมยังแผลพวกนี้อีก มึงโอเคป่าววะ”

“ใช่ๆ ไอ้โจ มึงเป็นไงมั่งวะเนี่ย คือแบบว่าตอนนี้หน้ามึงแม่งเหี้ยมากๆเลยอะว่ะ” ป๊อปพูดขึ้นบ้าง

“กูโอเค.....” โจพยักหน้าตอบกลับอย่างอ่อนแรง

“ถ้าเป็นกูนะ กูไม่ปล่อยให้พวกมันเล่นงานได้ขนาดนี้หรอกเหอะว่ะ”

โจเหลือบไปมองเจย์ตาขวาง

“โอ๊ยยยย พ่อคนเก่งงงง” เคนเบ้ปาก

“ก็ไอ้โจมันไม่สบายอยู่ด้วย แถมแม่งยังมากันครบสามคน มึงจะให้มันทำไงล่ะวะ ไอ้เชี่ยเจย์” พี่แม็ทพูดพร้อมกับตบหัวน้องชายตัวเองเบาๆ “มึงอย่าทำเป็นเก่งมากนักเลย ไอ้สัตว์”

“เอ้าๆ ปล่อยให้เพื่อนเราสองคนไปนอนพักผ่อนได้แล้วครับ และเดี๋ยวอามีเรื่องอยากจะคุยกับพวกเราที่เหลือหน่อยด้วย” อาเมฆพูดขึ้นพร้อมกับตบบ่าผมกับโจเบาๆ “ไป ไปนอนกันได้แล้ว นนท์ โจ”

“แล้วนี่พวกไอ้นนท์จะไปนอนกันที่ไหนครับ อาเมฆ” เคนถาม

“อาจะให้สองคนนี้ไปนอนห้องด้านหลังน่ะ จะได้เงียบๆหน่อย แล้วก็จะได้ไม่เอาหวัดมาติดพวกเราด้วย กันไว้ก่อนดีกว่านะ.... เอ้า ไปได้แล้ว ทั้งสองคนเลย”

ผมกับโจบอกฝันดีทุกคนแล้วก็เดินไปยังห้องนอนเล็กทางด้านหลังที่เราเพิ่งนอนด้วยกันไปเมื่อตอนเย็น และในตอนที่เรากำลังจะเริ่มคลานขึ้นไปบนเตียงกันอย่างอ่อนแรง นัทก็เปิดประตูห้องเข้ามา

“นนท์....”

“อ้าว ว่าไง นัท”

“นัทแค่อยากมาบอกกู๊ดไนท์น่ะ” เขาเดินเข้ามานั่งลงบนเตียงแล้วจับมือทั้งสองข้างของผมเอาไว้ “พักผ่อนมากๆนะ นนท์ หายไวๆนะเว้ย นัท..... เป็นห่วงนนท์มากนะ วันนี้นัทไม่ได้ช่วยเหลืออะไรนนท์เลย.....”

“ไม่เป็นไรหรอก นัท นนท์มันคงถึงคราวซวยเองน่ะ” ผมบีบมือของเขาเบาๆแล้วยิ้มให้เขาเล็กน้อย แต่ทว่าภายในใจของผมกลับเริ่มรู้สึกขัดแย้งแปลกๆชอบกล ทั้งๆที่เรากำลังนั่งกันอยู่ใกล้กันแบบนี้ ทั้งๆที่เรากำลังนั่งกุมมือกันอยู่แบบนี้ แต่ทำไมผมกลับรู้สึกเหมือนนัทอยู่ห่างไกล และทำไมผมถึงแทบไม่รู้สึกอะไรจากมือทั้งสองข้างของเขาเหมือนที่เคยเลยนะ ทำไมผมถึงรู้สึกว่าแววตาของเขามีบางอย่างที่ต่างออกไปจากทุกที

นี่ผมคงจะแค่คิดมากเกินไปเองเพราะความเหนื่อยล้าที่สั่งสมมาตลอดทั้งวันใช่มั้ย......

“ถ้าไงก็ฝันดีก็แล้วกันนะ นัทไม่กวนเวลานอนนนท์ละ” เขาตีมือผมเบาๆก่อนจะลุกขึ้นยืน จากนั้นก็หันไปหาโจ “ไอ้โจ”

“หือ” โจทำเสียงในลำคอตอบกลับทั้งๆที่ไม่ได้หันหน้ามา

“กูขอบใจมึงนะเว้ย ที่ช่วยนนท์วันนี้อะ.... กูเป็นหนี้มึงครั้งนึง”

โจไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แต่เริ่มซุกตัวลงไปใต้ผ้าห่ม นัทยืนอยู่อย่างนั้นครู่หนึ่ง ก่อนจะหันหลังกลับแล้วเดินตรงไปที่ประตู เขาเปิดประตูห้องออก หันมายิ้มให้ผมและบอกกู๊ดไนท์ผมอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกไปและปิดประตูตามหลังลง