หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[morrian]

น้องโจ สู้ๆ

[panang]

ตัดหางปล่อยวัดไปเถอะ พ่อแบบนี้

โจเข้มแข็งเด้อ

มีนนท์เป็นกำลังใจข้างๆ ไม่เป็นไรนะ อาหุ อาหุ

[Fill]

อ่าาา
ตอนนี้เครียดจังเลย
สู้ๆ ต่อไปนะโจ
มีน้องนนท์เป็นกำลังใจให้แบบนี้ก็ดีแล้ว
อิอิ

[Lacus]

เอิ่ม....คุณพ่อ...เป็นเอามากนะคะ - -"
แต่นิสัยสมเป็นพ่อลูกกันนะนั่น ประชดกันไปมา  เอ้อออออออ   

[PeeraDHa]

โอ๊ะโอ่

[Echawit]

สงสารโจมาก

พ่อโจทำไมพูดแบบนั้นกับลูกตัวเอง



สรุปเชียร์โจสุดตรีน  กั่กๆๆ

[sakuracity]

อ๊ายย  ตอนนี้เริ่มสนุกตื่นเต้นขึ้นมาแล้วอะ อยากอ่านต่อแล้วๆ

น้องนนท์ต้องคอยเป็นกำลังใจให้น้องโจนะคะ พ่อน้องโจนี่ก็เหลือเกิน อะไรเนี่ย

หนุกๆ แต้งกิ้วนะไรเตอร์

[tantalize]

สงสารโจมากๆ
ดังนั้นก็ให้นนท์มาเป็นของโจซะดีๆ
 

เห็นด้วยอย่างเเรง ตอนนี้ใกล้ช่วงต้องเลือกเเล้ว เรื่องของโจก็มาถึงจุดระเบิดเเบบนี้ ถ้า โจFC ไม่คิดเข้าข้างตัวเองเกินไป นนท์เป็นของโจเเน่นอน 5555555+

[kasarus]

มองหน้ากันไม่ติดขนาดนี้มันต้องมีที่มาที่ไปแน่
ต้องติดตามกันต่อไป ดูกันยาวๆ

[Tago22]

ส่งสารโจจังเลย

คนที่ไม่มีพ่อ และต้องการความรักจากพ่อ กับ
คนที่มีพ่อ แต่ไม่เคยได้รับความรักจากพ่อเลย
อะไรจะเจ็บปวดกว่ากันนะ

โจ สู่ สู่

โจ + นนท์

[mantdash]

ไม่ได้เข้ามาอ่านตั้งนาน เพิ่มมาหลายตอนเลยแหะ

ตอนล่าสุดโจเรียกคะแนนได้ถล่มทลายมากๆ ฮาฮ่า

ดูจากลักษณะแล้ว พ่อโจเป็นพวกทิฐิสูงไม่ยอมใครง่ายๆ ความคิดตัวเองเป็นถูกเสมอ แถมยังมีเมียน้อยด้วยอีกนะ

เพราะงั้นไม่รู้ว่ากับโจนี่ตั้งใจให้เกิดมารึเปล่า หลายๆองค์ประกอบแล้ว โจน่าจะเป็นเด็กมีปัญหานะ แต่ก็ไม่เลวร้ายมากอย่างที่คิด ฮาฮ่า

ตอนหน้าพี่ต๊นต้นตัดไป b side แน่ๆเลย และถ้าให้เดาน่าจะเป็น b side ของโจ อิอิ

ปล. นนท์เริ่มรำคาญนัทแล้วละสิ เพราะกลัวใจตัวเองจริงๆว่าจะชอบไปมากกว่านี้ มันจะเริ่มแล้วววว นัทเอ้ยเตรียมตัวได้แล้ว ฮาฮ่า

[ღiสุดขอบiღ]

อ่านตอนล่าสุดแล้วอยากเอาปืนไปเฉาะหัวพ่อของโจซักปาบ โฮกกกกกกกกกกกกกกกก
พ่ออะไรแบบนี้ฟระเนี่ย!!! น่าสงสารโจมากมายอ่ะ น้องนนท์รีบกอดปลอบเร็วเข้า
ฮือ~~ ด่ากันมาได้ไม่ดูตัวเองเลยคุณพ่อ!! ตัวเองน่ะเหลวแหลกขนาดไหนยังมีหน้ามาด่าลูกอีก ว้าโวย~~ ให้มันได้หยั่งงี้สิ ฮึ๊ย~~

[shoky_9]

พ่อโจนี่ สุดๆเลย ลูกตัวเองนะ 

แต่นัทจะทำอะไรซักอย่างเนี่ย คืออะไรนะ

ยังไงก็เชียร์ นัท-นนท์ ค่ะ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

นนท์ควรเลือก โจ ด้วยประการทั้งปวง
ไม่งั้นน้องนนท์จะเสียใจแน่ๆ
คนในกลุ่มอุตส่าห์ยอมรับโจได้แล้วนะ
ถึงจะไม่ยอมถ้าโจมาเป็นแฟนกะนนท์ก้อเหอะ
แต่ว่าอ่านแล้วรู้สึกว่า นนท์กับนัท มันขัดๆ ยังไงก็ไม่รู้อ่ะครับ

[ExecutioneR]

A 114


“กูขอโทษ.....” ในที่สุด โจก็พูดออกมาหลังจากที่เรานั่งเงียบกันอยู่ในห้องของเขาอยู่นาน “สุดท้ายพ่อกูแม่งก็อยากเจอมึงเพื่อที่จะทำให้กูต้องอาย เรียกมึงมาเพื่อด่ากูต่อหน้ามึงแค่นั้นเอง”

ผมไม่รู้จะตอบเขากลับไปยังไงดีจริงๆ ผมอยากจะบอกเขาว่า “ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก” แต่ก็พูดไม่ได้ เพราะมันก็ดูจะเป็นอย่างที่เขาพูดจริง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในบ้านอีกหลังเมื่อครู่นี้ทำเอาใจผมเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะอยู่พักใหญ่เลยทีเดียว ผมไม่เคยคิดเลยว่าผมจะต้องได้มาเป็นพยานอยู่ในเหตุการณ์แบบนี้ของครอบครัวคนอื่น และผมก็ต้องยอมรับเลยว่าโจนั้นเข้มแข็งมากจริงๆ เพราะหลังจากน้ำตาเพียงหยดหนึ่งตอนที่เดินออกจากบ้านเมื่อครู่นี้แล้ว ผมก็ไม่เห็นเขาหลั่งน้ำตาออกมาอีกเลยแม้แต่นิดเดียว

หลังจากที่เราสองคนกลับถึงบ้านของผมเองในตอนบ่าย ผมกับโจก็แยกย้ายกันกลับเข้าไปในห้องของตัวเอง ผมว่าเขาคงอยากจะอยู่ตามลำพังมากกว่าปกติเสียอีก ส่วนผมนั้นก็ทั้งเหนื่อยกายและเพลียใจจนจำเป็นต้องนอนสักงีบ แล้วหลังจากตื่นขึ้นมา ผมก็ค่อยไปดูอาการเขาอีกทีก็แล้วกัน.......

ตอนแรกผมก็ตั้งใจไว้ว่าจะนอนแค่ชั่วโมงเดียว แต่เมื่อผมตื่นขึ้นมาก็กลายเป็นว่าผมนอนยาวไปถึงสามชั่วโมงเลยทีเดียว นี่ถ้านัทไม่โทรมาหาผมแล้วล่ะก็ ผมก็คงจะยังไม่ตื่นแหงๆ

หลังจากคุยกับนัทพักหนึ่งและวางสายลงไปแล้ว ผมก็เดินไปล้างหน้าล้างตาและเดินไปเคาะประตูลงบนห้องของโจ แต่เมื่อประตูห้องถูกเปิดออก ผมก็ต้องแปลกใจที่พบว่าคนที่เปิดประตูให้ผมนั้นคือพี่แหวน ไม่ใช่โจ

“อ้าว และไอ้โจล่ะครับ”

“น้องโจกลับบ้านไปแล้วค่ะ นี่พี่ก็เลยเข้ามาเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้”

“กลับบ้านไปแล้วเหรอครับ” ผมนิ่วหน้าด้วยความสงสัย “ตอนไหนครับ”

“ก็สักราวๆชั่วโมงกว่าๆได้แล้วค่ะ ก่อนที่คุณแม่ของน้องนนท์จะกลับมาแป๊บเดียวได้มั๊ง”

“อ้าว นี่แม่ก็กลับมาแล้วเหรอครับ”

“ใช่ค่ะ ตอนนี้คงอยู่ในครัวกะป้ายวนแล้วก็กับน้องพลอยน่ะค่ะ”

“พลอยก็อยู่ที่บ้านด้วยเหรอครับ” ผมตาโต รู้สึกงงและสับสนไปหมด นี่ระหว่างที่ผมหลับไปค่สามชั่วโมงนี่มันเกิดอะไรขึ้นมั่งนะเนี่ย “แล้วทำไมไม่เห็นมีใครไปปลุกนนท์เลยล่ะครับ”

“พี่ก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ น้องนนท์ไม่ได้สั่งไว้ว่าให้ปลุกด้วยไม่ใช่เหรอคะ คุณแม่เองก็ไม่ได้พูดอะไร พี่ก็เลยไม่ไปรบกวน”

“ครับๆ ไม่เป็นไร ขอบคุณมากครับ พี่แหวน”

ผมเดินออกจากหน้าห้องของโจแล้วเดินตรงไปยังบันไดเพื่อที่จะลงไปชั้นล่าง แต่ยังไม่ทันที่ผมจะก้าวขาเหยียบลงลนขั้นบันไดขั้นแรก ผมก็เกิดความรู้สึกกลัวและสับสนขึ้นมาเสียก่อน แม่ที่กำลังอยู่ในห้องครัวกับพลอย คนหนึ่งที่อาจจะกำลังสงสัยเรื่องของผมกับโจ ส่วนอีกคนเคยที่เห็นผมเดินจับมือกับนัทกำลังอยู่ด้วยกัน และถ้าหากผมลงไปหาพวกเขาทั้งสองคนในตอนนี้แล้วล่ะก็ ผมควรจะต้องทำตัวและตีสีหน้ายังไงดีล่ะเนี่ย

ผมตัดสินใจว่ายังไม่ลงไปตอนนี้น่าจะดีกว่า เพราะถ้าเกิดว่าแม่เขากำลังอารมณ์คุกรุ่นและยังข้องใจเรื่องของผมอยู่จริงๆ ผมก็ไม่อยากให้พลอยต้องมารับรู้เรื่องนี้ด้วย

ผมเดินกลับเข้าไปในห้องและล้มตัวลงนอนหงายลืมตามองเพดานด้วยความเครียด นี่ถ้าหากว่าแม่รู้เรื่องนี้เข้าจริงๆจะเป็นยังไงกันนะ ผมจะเป็นเหมือนกับคริสรึเปล่า แม่จะเสียใจมากขนาดไหน ผมไม่อยากทำให้แม่ต้องเสียใจเลย ชีวิตของแม่ต้องเจอกับอะไรมามาก และต้องพบกับความผิดหวังเสียใจมามากพอแล้ว ผมไม่อยากจะทำตัวไม่ดี ไม่อยากจะเป็นต้นเหตุของความเสียใจ ไม่อยากจะเห็นน้ำตาของแม่ แต่นี่ก็คือสิ่งที่ผมเป็น ผมปฏิเสธตัวเองไม่ได้จริงๆ พอคิดแบบนี้ขึ้นมาแล้วน้ำตาของผมมันก็ไหล ผมเริ่มร้องไห้กับตัวเองเบาๆ เสียงสะอื้นค่อยๆ เริ่มกลายเป็นดังขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้าย ผมก็ต้องนอนคว่ำหน้าลงและร้องไห้ลงบนหมอน จนกระทั่งทั้งปลอกหมอนและผ้าปูเตียงเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา......

ผมนอนร้องไห้อยู่นานจนเผลอหลับไปอีกครั้ง สุดท้าย ผมก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับคราบน้ำตาที่เลอะอยู่เต็มแก้มเพราะเสียงเคาะประตูและเสียงเรียกของพี่แหวน ผมตะโกนบอกพี่เขาว่าอีกเดี๋ยวผมจะลงไป หลังจากที่ผมได้ยินเสียงฝีเท้าของพี่แหวนเดินจากไปแล้ว ผมก็ลุกออกจากเตียง เดินออกจากห้องไปเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตา และเงยหน้าขึ้นมาส่องกระจก เมื่อเห็นสภาพโทรมสุดๆของตัวเองแล้วผมก็รับไม่ได้จริงๆ นี่ถ้าแม่ถามว่าผมไปทำอะไรมา ทำไมถึงตาบวมแบบนี้แล้วล่ะก็ ผมจะตอบว่ายังไง ดังนั้นเพื่อตัดปัญหา ผมจึงตัดสินใจอาบน้ำไปซะเลย เพราะดูท่าทางว่าตอนนี้มันก็น่าจะถึงเวลาอาบน้ำได้อยู่แล้วพอดี

หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จ ผมถึงได้เห็นว่ามันเป็นเวลาทุ่มกว่าจะสองทุ่มแล้ว และพอผมส่องกระจกดูอีกครั้ง ผมก็เห็นว่าตาของผมมันบวมน้อยลงนิดหน่อย ผมถอนหายใจให้กับตัวเองในกระจกเบาๆ สูดหายใจเข้าลึกๆอีกครั้ง แล้วเดินออกจากห้องไปทั้งๆที่ใจเต้นแรงด้วยความกังวล

เมื่อลงมาถึงชั้นล่าง ผมก็เดินเข้าไปในห้องกินข้าวที่มีแม่กับพลอยกำลังนั่งรออยู่

“มานั่งลงได้แล้ว นนท์ พลอยมาช่วยแม่ทำกับข้าวแถมยังนั่งรอตั้งนานแล้ว มันจะนอนเยอะไปแล้วนะ เรา”

“ไม่เป็นไรค่ะ คุณป้า พลอยรอได้”

“ขอโทษครับ.....” ผมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ ไม่รู้เลยจริงๆว่าที่แม่มีน้ำเสียงโกรธผมแบบนี้มันเป็นเพราะผมลงมากินข้าวช้า หรือว่าเป็นเพราะเรื่องนั้นกันแน่

“ทำไมถึงได้ลงมาช้านัก ฮึ แม่ให้พี่แหวนไปตามตั้งนานแล้วนะ”

“นนท์อาบน้ำน่ะครับ ขอโทษครับแม่” ผมนั่งก้มหน้า

“เอ้า กินข้าวได้แล้ว พลอยคงหิวแย่แล้วเนี่ย”

“ไม่ค่ะ ไม่เป็นไรจริงๆ พลอยยังไม่หิวเท่าไหร่หรอกค่ะ”

“โทษทีนะ พลอย.....” ผมหันไปหาพลอยที่พยักหน้าให้ผมเบาๆอย่างเข้าใจ

เราสามคนนั่งกินข้าวกันอย่างเงียบๆ ผมไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่าว่าบรรยากาศมันแย่กว่าที่เคยเป็นมาก ผมไม่กล้าแม้แต่จะปริปากคุยแทรกบทสนทนาระหว่างแม่กับพลอยที่นานๆจะเกิดขึ้นทีเลยด้วยซ้ำ และที่สำคัญ ผมยังสังเกตเห็นพลอยลอบมองมาทางผมด้วยแววตาแปลกๆเป็นบางครั้งด้วย

แต่บางที อาจจะเป็นจิตใจของผมเองที่กำลังย่ำแย่จนทำให้ผมรู้สึกระแวงไปซะทุกอย่างก็เป็นได้.....

หลังจากที่กินข้าวกันเสร็จและพี่แหวนกับป้ายวนเก็บโต๊ะอาหารจนหมดเรียบร้อยแล้ว แม่ก็หันมามองหน้าผมด้วยแววตาที่แข็งกร้าว จากนั้นบทสนทนาที่ผมไม่เคยกล้าแม้แต่จะคิดก็เริ่มขึ้น

“แม่มีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย นนท์”

ผมกลืนน้ำลายลงคอ หัวใจเริ่มเต้นแรงขึ้น แม่ไม่เคยใช้น้ำเสียงแบบนี้กับผมมาก่อนเลย “......ครับ”

“เอ่ออ ถ้างั้น พลอยขอตัวกลับก่อนก็แล้วกันนะคะ”

แม่หันไปมองพลอยครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าออกมาเบาๆ “จ้ะ วันนี้ขอบใจมากนะลูก”

“พลอย งั้นเดี๋ยวนนท์ไปส่ง” ผมทำท่าจะลุกขึ้นยืนตามพลอย

“ไม่ต้องหรอก นั่งอยู่นี่แหละ แม่บอกแล้วว่าแม่มีเรื่องอยากจะคุยด้วย”

พลอยหันมามองหน้าผมแล้วพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะยกมือไหว้แม่ของผม บอกลาเราสองคน แล้วเดินออกจากห้องกินข้าวไป ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้มากขึ้นเรื่อยๆแล้ว ในใจมันก็ภาวนาว่าขอให้เป็นเรื่องอื่น ไม่ใช่เรื่องที่ผมกำลังคิดอยู่ทีเถอะ........

“นนท์รู้ใช่มั๊ย ว่าแม่อยากจะพูดเรื่องอะไร......”

“มะ..... ไม่ครับ......” ผมหลบตา

“นนท์รู้ใช่มั๊ยว่าแม่รักนนท์มากขนาดไหน ยิ่งเรามีเหลือกันอยู่แค่สองคนแบบนี้ด้วยแล้ว.......” เสียงของแม่ค่อยๆจางหายไป

“ครับ.......” ผมตอบออกไปอย่างยากลำบากด้วยหัวใจที่บีบคั้น

“นนท์ก็รู้ว่านนท์มีอะไรก็สามารถคุยกับแม่ได้ทุกเรื่อง ใช่มั๊ย”

“ครับ.......” เสียงของผมมันยิ่งเบาลงและแหบพร่ามากกว่าเดิมเสียอีก

“งั้นนนท์บอกแม่มาตามตรงซิว่า นนท์คิดยังไงกับพลอย”

ผมหันไปมองหน้าแม่ด้วยความคาดไม่ถึงทันที เพราะนั่นไม่ใช่คำถามที่ผมคิดเอาไว้ว่าจะได้ยินเลยแม้แต่นิดเดียว

“พลอยเหรอครับ”

“ใช่ พลอย”

ผมรู้สึกโล่งอกขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก “ก็ไม่ได้คิดอะไรนี่ครับ ก็เพื่อนกันธรรมดาๆอะ คือพลอยเค้าก็นิสัยดี แต่เราสนิทกันแบบเพื่อนมากกว่าอะครับ แม่ นนท์ยังไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นกับพลอยหรอกนะ คือ..... ถ้าแม่หมายถึงเรื่องแบบนั้นอะนะครับ”

แม่หันไปทางอื่นแล้วเงียบลงไปพักหนึ่งด้วยสีหน้าครุ่นคิด จากนั้นก็หันกลับมาหาผมอีกครั้งด้วยแววตาที่ต่างออกไปจากเดิม ซึ่งมันทำให้ผมต้องถึงกับผงะ เพราะมันเป็นแววตาที่ยังคงแข็งกร้าวแต่ก็ดูแฝงไปด้วยเศร้าสร้อยและเจ็บปวด

“แล้วถ้ากับโจ...... หรือกับนัทล่ะ”

“ม... ม.... แม่หมายความว่าไงครับ”

“นนท์บอกแม่ซิว่าเมื่อคืน แม่หูฝาดไปเองจริงๆน่ะ แม่ไม่ได้ได้ยินสิ่งที่โจกับนนท์คุยกันแบบนั้นจริงๆใช่มั๊ย” แววตาของแม่ดูดุดันมากขึ้น แต่ทว่าน้ำเสียงนั้นกลับแตกพร่าและเจ็บปวด

ผมรู้สึกราวกับหัวใจกำลังแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ผมอยากจะปฏิเสธ แต่ผมก็ไม่รู้ว่าผมควรจะพูดยังไงออกไปดี ผมโกหกไม่เก่งเลยจริงๆ และผมก็ไม่คิดว่าแม่จะเชื่อในสิ่งที่ผมอยากจะโกหกในตอนนี้ด้วยเหมือนกัน

“นนท์ชอบผู้ชายรึเปล่า”

ผมได้แต่หลับตาและก้มหน้าเงียบ โดยที่ไม่ได้รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำว่า น้ำตาของผมมันไหลออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

“นนท์ตอบแม่สิ!” แม่ขึ้นเสียงจนผมต้องสะดุ้ง

“แม่ครับ..... นนท์......” ผมเงยหน้าขึ้นมาสบตากับแม่ และสิ่งที่ผมเห็น ก็ทำให้ผมต้องร้องสะอื้นออกมาทันที “แม่.... แม่ครับ.... นนท์ขอโทษษษ!! ฮืออออ!!”

แม่กำลังร้องไห้

“นนท์ตอบแม่มาสิ บอกแม่ว่านนท์ไม่ได้ชอบผู้ชาย! นนท์ไม่ได้เป็นแบบคนพวกนั้น!!” แม่พูดด้วยเสียงอันสั่นเครือพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้าง

ผมไม่สามารถตอบอะไรออกไปได้อีกเลย นอกจากนั่งร้องไห้และสะอื้นอย่างรุนแรง ผมไม่เคยคิดเลยว่าวันนี้จะมาถึงไวขนาดนี้ ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันที่ผมทำให้แม่ต้องเจ็บปวดและร้องไห้ได้ถึงเพียงนี้ และผมก็ไม่เคยรู้สึกโกรธและเกลียดตัวเองมากเท่านี้มาก่อนเลยด้วยเช่นกัน

“ฮือออออ!! แม่ครับ นนท์ นนท์ขอโทษษษษ นนท์ไม่ได้ตั้งใจจจ..... ฮือออๆๆ!”

แม่หลับตาลงและยกมือทั้งสองข้างขึ้นปิดหน้า ผมลุกออกจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่อย่างอ่อนแรงและเดินไปคุกเข่าลงบนพื้นข้างๆเก้าอี้ที่แม่นั่ง

“แม่ครับ แม่อย่าร้องไห้สิครับ นนท์ขอโทษษ!” ผมจับเข่าของแม่แล้วเขย่าเบาๆ น้ำตาที่ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ทำให้ผมมองเห็นภาพของผู้หญิงคนที่ผมรักที่สุดเป็นภาพเบลอที่ดูเลือนลาง “แม่จะให้ น... นนท์ทำอะไรก็ได้ ตะ.... แต่แม่อย่าร้องไห้นะครับ! นนท์ขอร้อง ฮืออออ....”

แม่นั่งนิ่งอยู่ท่าเดิมแบบนั้นครู่หนึ่งก่อนจะจับมือของผมออกและหันหนีไปทางอื่น สายตาที่พร่ามัวของผมมองเห็นว่าแม่ตัวสั่นมากขึ้นกว่าเดิม และนั่นก็ทำให้ผมยิ่งร้องไห้หนักมากขึ้นไปอีก

“ฮืออออออออ!! ฮืออออๆๆ แม่ครับ นนท์ขอโทษษษษษษ!!” ผมร้องไห้ออกมาอย่างหนักและกราบลงบนเท้าของแม่ แต่แล้วตอนนั้นเอง ที่แม่ลุกออกจากเก้าอี้ แล้วเดินออกจากห้องกินข้าวไปทันที

ผมพยายามจะลุกเดินตามแม่ไป แต่ร่างกายของผมมันก็ไม่มีเรี่ยวแรงเหลืออยู่เลย แขนของผมอ่อนแรง และขาของผมก็ไม่มีแรงแม้แต่จะลุกยืน ผมได้แต่นั่งมองแผ่นหลังของแม่เดินจากไปพร้อมกับดวงใจที่แตกสลาย ผมทำให้แม่เจ็บปวด ผมทำให้แม่ร้องไห้ นี่คือความผิดที่ใหญ่หลวงที่สุดในชีวิตของผมแล้ว ผมร้องไห้จนตัวโยน นั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้นอย่างไม่สามารถทำอะไรได้ ผมไม่อยากเป็นลูกที่ไม่ดี ไม่อยากทำให้แม่ต้องทุกข์ใจ อยากจะเป็นกำลังให้แม่ อยากจะดูแลแม่ แต่สุดท้าย ผมก็ทำให้แม่ร้องไห้ ทั้งๆที่ผมคือสมาชิกครอบครัวคนสุดท้ายของแม่ที่เหลืออยู่ แต่ผมก็ยังทำให้แม่ต้องเจ็บปวดอีกครั้ง ผมมันเลว! ผมมันชั่ว! บางที ผมมันไม่น่าจะเกิดมาตั้งแต่แรกแล้วด้วยซ้ำ! ใช่สิ ถ้าผมไม่เกิดมา พ่อก็คงไม่ต้องจากไป แม่ก็ไม่ต้องเสียใจ ไม่ต้องสูญเสีย ถ้าผมไม่จมน้ำในวันนั้น พ่อก็คงไม่ต้องสละชีวิตตัวเองเพื่อลูกเหี้ยๆอย่างผม!

“โฮฮฮฮฮฮ!! ไอ้เหี้ยยยย!! ไอ้นนท์! มึงมันไอ้เหี้ยยยย!! ฮือออๆๆๆๆ!!! เพราะมึง! พ่อยุทธเลยต้องตาย! เพราะมึง! มึงทำให้แม่ต้องเสียใจ!! ฮือออออออออ!!!” ผมร้องตะโกนออกมาเสียงดัง ก่อนที่การรับรู้ทุกอย่างและสัมปชัญญะทั้งหมดของผมจะขาดหายไป

[ExecutioneR]

ตอนนี้เข็นออกมาอย่างยากลำบาก สารภาพเลยครับ ลำบากจริง ="""= บิ๊วท์อารมณ์นานมาก และที่ยากมากๆยิ่งกว่า คือการแสดงออกให้เห็นว่า "นนท์" กับ "คริส" นั้นแตกต่างกัน ถึงจะคล้ายๆกัน แต่ทั้งสถานการณ์ ความรู้สึกของพ่อแม่ และตัวนนท์กับคริสเอง ต่างกันอย่างสิ้นเชิง แต่ละคนต่างก็เป็นเด็กเก็บกดทั้งคู่ แต่คนละแบบ มากน้อยต่างกัน แบกรับอะไรไว้ไม่เหมือนกัน กำลังโตเหมือนกัน แต่ความคิด อุปนิสัยต่างกัน

ถ้าอ่านแล้วดูออก ผมก็ดีใจล่ะครับ แหะๆๆ ^___^"" แต่ถ้าไม่ออก ก็บอกนะครับ ผมจะได้ปรับปรุงขึ้นๆๆๆไปอีก เพราะคนๆเดียวแต่เขียนตัวละครเยอะขนาดนี้ มันยากและท้าท้ายเหลื๊ออออเกินนนน แม่จ้าวประคุณรุนช่องเอ๊ยยยย~~!!

555555+

[yamanaiame]

จริ้มๆ แอบมาต่อแว้ว

เศร้าจัง  นนท์ สู้ๆนะ

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

เอ่อ....
เดจาวูกับตัวเองไงไม่รู้สิ

เฮ่อ....

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[konnarak]

นนท์ทำใจให้สบายนะ  ไม่ต้องคิดมากนะเดี่ยวแม่ก็ทำใจรับได้   

เเล้วโจไปใหน มาปลอบนนท์ดิ  กลับมาปลอบนนท์ได้เเล้ว




นนท์+โจ

[mantdash]

หวังว่าคงไม่ไล่ออกจากบ้านอะไรทำนองนั้นอีกนะ

จะเข้าใจลูกรึเปล่านะ จะเข้าใจรึเปล่าว่าเป็นเกย์ไม่ได้เป็นไข้จะได้ทำให้หายได้

สงสารนนท์จัง

[micky99]

  ตอนอ่านก็ไม่ได้นึกเปรียบเทียบกับคริสเลยครับ นั่นแสดงว่าคุณพี่ต้นเขียนได้เยี่ยมมากครับจูงอารมณ์มาที่นนท์เต็มๆ หลังได้อ่านเม้นของพี่ต้นแล้วผมคิดว่าสถานการณ์ตอนนี้คงเหมือนกับคริสแหละครับ แต่คาแร็กเต้อของนนท์กับคริสนั้นต่างกันครับผมรู้สึกอย่างนั้นนะ คริสจะเงียบเก็บกดกว่าเยอะเลย แต่ว่าแม่นนท์กับพ่อคริสจะเป็นเหมือนกันไหม ต้องให้พี่ต้นมาเฉลยตอนหน้าด่วนเลย

[anajulia]

ไม่ไหวค่ะ อ่านแล้วความรู้สึกทั้งเจ็บทั้งกลัวมันตีขึ้นมาเลย
T_______________T

แต่จะว่าไงล่ะ มันก็ยากสำหรับคนเป็นแม่จริงๆแหละ เฮ้อออออออออออออออ

[┗◎┗◎]

เอาใจช่วยนนท์นะ 

[mole eye man]

ไม่ใช่หรอกพี่ต้น  ที่บอกว่าแค่นนท์กับคริสเป็นเด็กมีปัญหาน่ะ...

จริง ๆ ไอ้เด็กกลุ่มนี้มันก็มีปัญหากันทั้งกลุ่มนั่นแหละ   

[andy_kwan]

คงจะไม่เลวร้ายมากใช่หรือเปล่า  เอาใจช่วยนนท์

[ExecutioneR]

ไม่ใช่หรอกพี่ต้น  ที่บอกว่าแค่นนท์กับคริสเป็นเด็กมีปัญหาน่ะ...

จริง ๆ ไอ้เด็กกลุ่มนี้มันก็มีปัญหากันทั้งกลุ่มนั่นแหละ   

ไม่ได้บอกสักคำว่าแค่นนท์กะคริสน่ะ อ่านดีๆเด๊ะ 5555

และก็ไม่ได้มีทั้งกลุ่มด้วย อย่ามั่วๆๆ 5555

[cmos]

สงสารนนท์อ่ะ

[tantalize]

อ่านเเล้วเศร้า เพราะเราก็ไม่บอกพ่อเเม่เหมือนกัน ( ถ้าเค้ารู้จะฆ่ากุไหมเนี่ย ) 

[morrian]

“นนท์ตอบแม่มาสิ บอกแม่ว่านนท์ไม่ได้ชอบผู้ชาย! นนท์ไม่ได้เป็นแบบคนพวกนั้น!!”

คนพวกนั้น ที่แม่หมายถึง คือโจ กับนัท รึเปล่าอะ??

ถ้าใช่ น่าสงสารโจ เพราะแม่คงผิดหวัง ที่ให้การอุปการะโดยไม่รู้ว่า โจชอบลูกชายตัวเองอย่างนนท์

แล้วโจจะทำไงต่อไปเนี่ยยย (มองข้ามช็อตไปหน่อย  )

แต่มั่นใจว่าแม่ไม่ไล่นนท์ออกจากบ้านแน่นอน ส่วนน้องนนท์ อย่าคิดสั้นเป็นการแก้ไขปัญหาน๊า 

[Gulp]

สองตอนหลังนี่ดราม่ามากครับบบ ขอตอนสวีทๆมาชดเชยด่วนน