หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[schteuben]

บอกตรงๆ ว่าไม่เคยติดนิยายเรื่องไหนมาก่อนเท่าเรื่องนี้เลยล่ะคับ อ่านไปเขินไป อ่านไปลุ้นไป ดราม่าสุดๆ

คุณต้นเก่งจิงๆเลย ผมอ่านจนไม่ได้มาเม้นตอบอารายเลย นานมากกก รออ่านอย่างเดียว(นิสัยเสียเนาะ) แต่ติดมากๆๆ

ผมเองก็เป็นแฟนคลับของโจตวยเน้อ อิอิ 

อยากให้นนท์ลัลล่ากับโจสักครังก็ยังดีนะ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

โจฟอร์มตก
ไม่ยอมๆๆๆๆๆๆๆ
เชียร์โจ นนท์

[ExecutioneR]

สวัสดีครับทุกคน ผมเพิ่งกลับมาถึงบ้านที่ กทม ครับ
นั่งรถทัวร์ตูดบานเลย ขอพักผ่อนหน่อย พรุ่งนี้เจอกันนะคร้บ

 

[anajulia]

รับทราบค่ะ พรุ่งนี้จะเข้ามารอนะคะ

ปล.คุณต้นรักษาสุขภาพตูดด้วย เดี๋ยวไม่มีใช้งานจะยุ่งนะคะ หุๆ

[knightto]

พี่ต้นพักผ่อนเยอะๆ .  .. . .

อิอิ

พี่ต้น น นน น . . . .

อย่าให้มีอะไรมาขัดขวาง ทางรัก ของนัท กับ นนท์น๊า . .. . .

ไม่ว่าใคร. . . .ก็ไม่มีทางมาเป็น มือที่สามได้. . ..
เพราะ  นนท์รักนัท แล้ว นัทก็รักนนท์     

FC NN

ไม่มีอะไรมาขวางทาง. . . นัทต้องพานนท์ข้ามสิ่งกีดขวางต่างๆได้แน่!

นัท & นนท์

FC  NNUOTN

[Koa-ka]

สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังครับ

เพิ่งกลับจากหยุดยาวเช่นกัน หึหึ

ว่าไปนี่ แหม่ ชาตินนท์เป็นของนัท ซะดีดี
แต่ก็นะ ต่นต๊นมันจะให้ง่ายๆ รึ เดี๋ยวคงโจเข้ามาเคาะประตู แม่เข้ามาเคาะประตู คนนู่นคนนี้โทรมา เกิดเริ่งนั้นเรื่องนี้ ไม่ได้กันซะที

ถ้าเป็นแบบนี้ต้อง  กับ  และ ต่นต๊นเสียรับปีใหม่

ชิส์

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[andy_kwan]

นั่งรถทัวร์ตูดบานเลย ขอพักผ่อนหน่อย พรุ่งนี้เจอกันนะคร้บ


อิอิ  น้องต้นตูดบานเพราะนั่งรถ   หรือเพราะไปทำอะไรกับหนุ่มๆจ๊ะ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

รอพุ่งนี้คับ
พี่ต้น
ปอลอ ไปเที่ยวไหนมาเอ่ย??

[Phichchii]

โจ FC  มารายงานตัวครับ มารอตอนต่อไป

[┗◎┗◎]

โจๆๆๆๆ 
อย่าทำร้ายจิตใจโจ  

[gneuhp]

สวัสดีปีใหม่ไทยย้อนหลังค่าา

นัท เดินหน้าต่อเลย หุหุ

"NUT - NON ONLY"

ปล. พี่ต้นพักผ่อนเยอะๆ นะคะ 

[light_kung]

  ดีจายยยย" FC  Nut " อีกคน แสดงตัว(เอิ๊กๆ)   กว่าจะอ่านนิยาย ข้ามปีเรื่องนี้ทันกะเค้า ซะทีคับ(ล่อปายหลายคืน)
ก่อนอื่น... ชอบงานเขียนของคุงพี่ ต่นต๊นม๊ากกกกกกก ตั้งแต่แค่ไปอ่าน "ความคิดเห็นของคุงพี่ ต่งต๊ง" จากทู้ไหนก็ลืมไปแว้ว
ก็รู้สึกช๊อบบบบคุงพี่ต่งต๊ง สเนห์แรงอ่ะ ชอบการเขียน ของพี่ต่นต๊น อ่าคับมานแบบบอกไม่ถูก ก็ชอบอ่ะ ชอบมั๊กๆ ชอบทุกอย่างเขียนไรมาก็ชอบ 555+(กรูบ้าไปแล้ว)
ก็เลยตามอ่านไปนิยาย ซะเลย ก็อ่านมาตั้งก๊ะแต่เรื่องของ เฮียซัน-เฮียเมฆ จนปัจจุบัน ละขอรับ  

:L2:เป็นกำลังใจให้คุณพี่ ต่นต๊น    ถ่ายทอดอารายดี ๆ แบบนี้ออกมาอีก เรื่อยๆ น๊าคร๊าบบบบ จาตามเปงกะลังให้คุงพี่ต่นต๊น ตลอดไป...foever (เวอร์อีกละกรู)
ละก้อขอให้ตอนต่อไป นัท นนท์ เอ่อ... นะคับคุงพี่ต่นต๊น FC นัทจาได้ เฮ แว้วววววว
 
ปล.สาเหตุที่เชียร์ นัท มีเหตุผลนะคับ(ผมเป็นคนมีเหตุผลเสมอ) คือ ชีวิตของผม ดันคล้ายเรื่องครอบครัวของนัท  ไม่ซิๆ เรื่องครอบครับของนัท ดันคล้ายกับ ชีวิตผม  
จะยังไงก็แล๊วแต๊ เข้าข้างอ่ะ หัวอกเดียวกัน ก็อยากให้สมหวัง ยิ่งได้อ่าน b(33) ของนัทแล้ว ผมบอกได้เลยถ่ายทอดความรู้สึกของคนที่มีปมชีวิตเป็นแบบนี้ออกมาได้ตรงอ่ะ ตรงกะผมมาก.. น้ำท่วมจอไปเลยกว่าจาอ่านจบโดยเฉพาะ ...นัท(ผม)มันเป็นแค่"ความผิดพลาด"ที่เกิดขึ้น...อ่านแล้วอยู่ๆ ก็เจ็บแปลบที่หน้าอก แล้วขอบตาผมก็ร้อนผ่าวเลย...  ผมเคยรู้สึกแบบนั้น ไม่ซิคิดแบบนั้นอยู่ "เสมอ"...
ปล.2 คุณพี่ต่นต๊นแอบ มาเอาประวัติผมไปแฉ ป่าวนิ...   ยังไงก็ รอตอนต่อไปนะคับคุงพี่ต่งต๊ง ไม่เร่งคับ แต่ขอด่วนเลยงิ...
"Nut -Non Only"ก๊อบคุงพี่ข้างบนน๊าคร๊าบมิว่ากันนะคร๊าบ
ปล.ผิดพลาด ประการใดขออภัย รีแรกในรอบ หลายชาติ มานี้ เอิ๊กๆ

[knightto]

^
^
^
จิ้มๆ. . .. .รอพี่ต้น

เอิ๊ก ๆ ๆ     .. . .. 



FC  Nut & Non  

 

[~prince™~]

รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ

[ExecutioneR]

น้องไล้กุ้งอย่าคิดมากนะคับ ยังไงอันนี้มันก็นิยายเนอะ ชีวิตจริงตัวเรากำหนดได้ครับ ว่าเราจะมีค่าเพื่ออะไรและเพื่อใคร ^__^

ขอบคุณมากๆครับ

[ExecutioneR]

b37


โจ


เรื่องมันย้อนไปตั้งแต่เมื่อวันเสาร์ที่แล้ว ที่พ่อของผมเพิ่งจะรู้ว่าผมถูกทำโทษฐานที่มีเรื่องวิวาทกับเด็กนักเรียนคนอื่น ซึ่งนั่นก็หมายถึงเรื่องตอนที่ผมไปช่วยไอ้นนท์เรื่องของไอ้ปั๊กจนต้องทะเลาะกับพวกไอ้แม็กซ์ที่ข้างหอประชุมนั่นเอง ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าเขาไปรู้เรื่องนี้มาได้จากไหนทั้งๆที่เรื่องมันก็ผ่านมาสักพักแล้ว แถมผมก็โดนลงโทษจนเสร็จไปเรียบร้อยแล้วด้วย และที่สำคัญ เขาที่แทบไม่เคยจะได้ใส่ใจผมเลย จู่ๆก็จะกลับมาแสดงความสนใจในตัวของผม ไอ้ลูกเหลือขอคนนี้ของเขาเนี่ยนะ

“ชั้นเสียเงินเสียทองส่งแกให้ไปเรียนนะ ไอ้โจ ไม่ใช่ให้ไปทำตัวเกเรเหลือขอเป็นนักเลงแบบนั้น!” พ่อพูดกับผมด้วยความโกรธ “อยากจะว่ายน้ำ ชั้นก็ให้แกว่าย อยากจะเรียนยูโดก็ให้เรียน แกอยากจะทำอะไรก็ให้ทำหมดทุกอย่าง แต่นี่เสือกไปทำตัวเกเรมีเรื่องชกต่อยกับชาวบ้าน มันน่านักมั๊ยล่ะ!”

ผมขบกรามและกำหมัดแน่น “ใครบอกพ่อครับ”

“ใครบอกแล้วมันสำคัญตรงไหน! ชั้นไม่เข้าใจเลยจริงๆนะ ไอ้โจ ทั้งที่ชั้นก็ให้แกหมดทุกอย่างที่แกอยากได้แล้ว เงินก็ให้ไม่เคยขาด อยากทำอะไรก็ให้ทำ อยากได้อะไรก็ให้ แต่ทำไมแกถึงยังทำตัวเหลือขอแบบนี้อยู่ได้นะ นี่แกมีปัญหาอะไรของแกกันแน่!!”

ผมรู้สึกว่าหน้าของตัวเองชาราวกับเพิ่งถูกตบไปหยกๆ นี่ผมได้ยินสิ่งที่พ่อเพิ่งพูดออกมาผิดไปรึเปล่านะ เมื่อกี๊พ่อเพิ่งพูดออกมาว่าให้ผมหมดทุกอย่างที่ผมต้องการแล้วอย่างนั้นเหรอ นี่เขาคิดแบบนี้มาตลอดเลยจริงๆอย่างนั้นน่ะเหรอ

“ชั้นคิดถูกจริงๆที่ให้แกไปนอนหอแบบนั้นน่ะ ถ้าเกิดอยู่บ้านก็จะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้น้องสาวแกซะเปล่าๆ”

“พ่อเลิกพูดเหมือนตัวเองเป็นพ่อที่แสนดีที่คอยดูแลลูกๆของตัวเองอย่างดีแล้วสักทีเหอะ!!” ผมโพล่งออกไปเพราะความโกรธ “และก็เลิกทำเหมือนตัวเองยังแคร์ลูกแท้ๆของตัวเองสองคนนี้ด้วยสักที! โจเบื่อจะที่จะฟังพ่อพูดแบบนั้นอีกเต็มทีแล้ว!!”

พ่อเบิกตากว้าง “แกว่าไงนะ!!”

“พอเถอะค่ะ พี่ชัย” ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาจับแขนพ่อของผมเอาไว้

“นก คุณไม่ได้ยินเหรอว่ามันพูดกับผมว่ายังไงน่ะ!”

“นกได้ยินค่ะ แต่พี่ชัยก็ต้องใจเย็นๆไว้ก่อนสิค่ะ วัยรุ่นก็แบบนี้ล่ะค่ะ ต้องมีเลือดร้อนบ้าง มีปัญหาบ้าง คุณพี่ต้องใจเย็นๆไว้ก่อนนะคะ” เธอพูดกับพ่อด้วยน้ำเสียงที่ชวนให้ผมรู้สึกสะอิดสะเอียนจนอยากจะอ้วก แล้วจากนั้นก็หันมาหาผม “น้องโจก็เหมือนกัน พี่ว่าน้องโจไม่ควรพูดแบบนี้กับคุณพ่อนะคะ เราเองก็ต้องเข้าใจพ่อนะว่าพ่อเค้าทำทุกอย่างนี้ก็เพื่อตัวน้องโจทั้งนั้นนะ.......”

“คุณไม่ต้องมาสอนผม คุณไม่ใช่แม่ผม และก็ไม่ต้องพยายามจะทำตัวเหมือนว่าเป็นด้วย!” ผมตอบกลับ

“ไอ้โจ! แกกล้าดียังไง!!” พ่อขึ้นเสียง

“โจด็แค่พูดความจริงแล้วมันผิดตรงไหน!” ผมสวนกลับไปที่พ่ออีกครั้ง “ก็ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่แม่ของโจจริงๆ หรือพ่อจะบอกว่าพ่อลืมไปแล้วว่ามันไม่ใช่!!”

“แก........!! ไปเลย!! แกออกไปจากบ้านของชั้นเดี๋ยวนี้เลย!” พ่อชี้ไปทางประตู “จะไปไหนก็ไป ออกไปอยู่กับแม่แกที่บ้านหลังนั้นเดี๋ยวนี้เลย ไป!”

“ถึงพ่อไม่ไล่ โจก็ไม่อยากอยู่ที่นี่อยู่แล้วเหมือนกันนั่นแหละ” เมื่อพูดจบผมก็หันหลังเดินออกจากห้องรับแขกไปทันที

“ชั้นอยากรู้นักว่าแม่ของมันเลี้ยงดูสั่งสอนมันยังไงกันแน่ถึงได้เป็นแบบนี้น่ะ!” ผมได้ยินเสียงของพ่อดังแว่วมาจากทางด้านหลัง และมันก็ทำให้ผมต้องชะงักฝีเท้าลงทันที

ผมกำลังจะตัดสินใจเดินกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่นนั่นแล้วพูดอะไรบางอย่างออกไปอีกครั้ง เพราะผมทนไม่ได้จริงๆที่จะให้ใครมาดูถูกหรือว่าร้ายแม่ของผม แต่ทว่าเสียงเล็กๆเสียงหนึ่งที่ดังขึ้นจากตรงหน้าประตูบ้าน ก็ทำให้ผมต้องหยุดความคิดที่จะทำแบบนั้นลงไปทันที

“พี่โจ........”

ผมหันกลับมาเห็นน้องสาวของผมกำลังยืนคอยผมอยู่ที่หน้าประตู

“เจนนี่...... มาทำอะไรที่นี่ ฮึ” ผมเดินเข้าไปหาน้องสาววัยหกขวบของผม

“น้องเจนนี่ได้ยินเสียงพี่โจคุยกับคุณพ่อในบ้าน เจนนี่ก็เลยเดินมาดูค่ะ” เจนนี่เดินเข้ามาหาผมแล้วใช้มือเล็กๆของเธอจับชายเสื้อของผมเอาไว้ “พี่โจทะเลาะกับคุณพ่ออีกแล้วเหรอ.......”

ผมก้มลงไปอุ้มน้องสาวของผมขึ้นจากพื้น ถึงเจนนี่จะอายุหกขวบแล้ว แต่เพราะว่าร่างกายของเธอที่อ่อนแอมาตั้งแต่ยังเล็ก ทำให้เธอเป็นเด็กที่ตัวเล็กมากไม่ต่างจากเด็กอายุสี่ขวบเลยด้วยซ้ำไป

“ไม่มีอะไรหรอกครับ พี่โจแค่คุยกับพ่อเค้าเฉยๆน่ะครับ แต่แค่คุยกันเสียงดังไปหน่อยเท่านั้นเอง”

“จริงๆนะคะ”

ผมยิ้ม “จริงสิครับ ไปเถอะ เรากลับบ้านเล็กไปหาคุณแม่กันได้แล้วนะ”

“ค่ะ” น้องสาวตัวเล็กของผมยิ้มกว้างอย่างไร้เดียงสา

ผมรักน้องสาวคนนี้และแม่ของผมมาก ทั้งสองคนเป็นสมาชิกครอบครัวจริงๆของผมที่เหลืออยู่ เป็นเพียงแค่คนไม่กี่คนจากจำนวนผู้คนที่อยู่ในชีวิตของผมนับร้อยที่ผมรักและสาบานกับตัวเองเอาไว้ว่าจะดูแลพวกเขาไปจนกว่าผมจะตาย ผมจะไม่มีวันยอมให้มีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเขา และจะไม่ยอมใครมาทำอะไรให้พวกเขาต้องเสียใจเป็นอันขาดด้วยเช่นเดียวกัน ถึงแม้ว่าคนๆนั้นจะเป็นพ่อแท้ๆของผมก็ตาม..........

แต่เรื่องทั้งหมดนั้นมันก็ผ่านไปแล้ว และผมก็ไม่ได้อยากจะคิดถึงมันอีกเท่าไหร่ด้วยเช่นกัน เว้นก็แต่ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงหัวค่ำของวันนี้ ก็ดันทำให้ผมจะต้องหวนกลับมาคิดถึงมันขึ้นอีกครั้งจนได้

“สัจจกรณ์ ครูคุยกับผู้ปกครองของเธอแล้วนะ........” อาจารย์ประจำหอพักหันมาพูดกับผม

“พ่อหรือแม่ของผมครับ”

“เธอจะต้องย้ายจากห้องของเธอไปนอนกับณัฐวุฒิจนกว่าจะจบเทอมนี้ และนั่นก็ถือว่าเธอโชคดีแล้วนะที่ไม่ต้องถูกส่งกลับบ้านไปเลยน่ะ”

“แปลว่าอาจารย์คุยกับพ่อของผมมาสินะ” ผมอดที่จะหัวเราะในลำคอเบาๆออกมาไม่ได้

“คุณพ่อของเธอยังอยู่ในสายอยู่นะ ท่านบอกว่าอยากจะคุยกับเธอน่ะ”

“ผมไม่อยากคุย”

“แต่ว่า........”

“ผมรู้ว่าเค้าจะพูดอะไร เค้าก็คงจะบอกว่าผมทำตัวเกเร หาเรื่องชกต่อยกับคนอื่น เค้าเบื่อที่ผมทำตัวแบบนี้ และก็ไม่อยากให้ผมกลับไปเหยียบที่บ้านอีก ก็แค่นั้นน่ะแหละครับ”

อาจารย์ทำสีหน้าแปลกๆ แต่ก็ยังคงยื่นโทรศัพท์มาให้ผมอยู่ดี “ครูว่าเธอคุยกับพ่อของเธอดูก่อนเถอะ”

ผมถอนหายใจเบาๆก่อนจะรับโทรศัพท์มาจากมือของอาจารย์ แล้วจากนั้นผมก็วางมันกลับลงไปบนโทรศัพท์ทันที

“สัจจกรณ์! เธอทำอะไรของเธอน่ะ!”

“ผมบอกอาจาย์แล้วไงครับว่าผมรู้ว่าพ่อเค้าจะพูดอะไร หรือที่ผมพูดไปเมื่อกี๊มันไม่ใช่แบบเดียวกับที่เค้าบอกอาจารย์”

อาจารย์ถอนหายใจพร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ “ก็แล้วแต่เธอ........”

“แล้วไอ้เค...... ผมหมายถึง แล้วภัทรล่ะครับ อาจารย์” ไอ้นัทที่ยืนอยู่ข้างๆผมถามขึ้น

ผมก็แทบจะลืมไปเลยว่ามันเองก็กำลังยืนฟังคำตัดสินของผมอยู่ด้วยเหมือนกัน

“ก็ถูกพาไปห้องพยาบาลแล้วไง แต่พอทำแผลเสร็จแล้วก็คงจะกลับมานั่นแหละ คงอีกไม่นานหรอก”

“ไม่ใช่ครับ ผมหมายถึงว่าเขาจะต้องโดนลงโทษอะไรรึเปล่าน่ะครับ ต้องย้ายออกจากหอหรือว่าย้ายออกจากที่นอนคนเดียวไปคู่กับคนอื่นอย่างสัจจกรณ์รึเปล่า”

“เธอพูดอะไรของเธอ ณัฐวุฒิ เท่าที่ครูเห็นนี่ครูคิดว่าภัทรเค้าโดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียวเลยนะ และจากพยานคนอื่นๆที่เห็นเหตุการณ์ ทุกคนต่างก็พูดเหมือนกันนี่ว่า สัจจกรณ์เป็นคนที่ไปหาเรื่องวิวาทกับเค้าถึงหน้าห้องเลยน่ะ แล้วแบบนั้นครูจะต้องลงโทษเค้าเรื่องอะไรล่ะ”

ถึงอาจารย์จะพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่ผมรู้ดีเลยว่าที่จริงแล้วมันไม่ใช่เพียงแค่นั้นอย่างแน่นอน

“แต่สัจจกรณ์เองก็โดนภัทรต่อยเข้าให้เหมือนกันไม่ใช่เหรอครับ อาจารย์” ไอ้นัทเถียงแทนผม ทำให้ผมรู้สึกแปลกใจนิดหน่อยเหมือนกัน

“ถ้าเทียบกับที่เค้าโดนแล้ว มันก็เอามาวัดกันไม่ได้หรอกนะ หรือเธอจะบอกว่าไม่ให้อีกฝ่ายได้ปกป้องตัวเองเลยบ้างล่ะ” อาจารย์พูดกับไอ้นัท และจากนั้นก็หันมาหาผม “ครูไม่รู้หรอกนะว่าเธอเคยไปมีเรื่องอะไรกันมาน่ะ แต่การที่เธอมากระทำเรื่องชกต่อยกันในหอพักนี่ครูรับไม่ได้จริงๆ และที่สำคัญ ครูจำได้ว่าพวกเธอเองก็เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันนี่ แล้วทำไม.......”

“พ่อของกายสิทธิ์ก็มีโทรมาที่นี่เหมือนกันใช่มั๊ยครับ” ผมถามขึ้น “ผมหมายถึง หลังจากที่มีเรื่องแล้วน่ะครับ เค้าได้โทรมาบ้างรึเปล่า”

“เรื่องนั้น....... เรื่องนั้นมันไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้นี่ เธอจะถามไปทำไมกัน”

ดูจากอาการและคำตอบของอาจารย์คนนี้ ผมก็รู้แล้วว่าพ่อของไอ้แม็กซ์ก็คงยื่นมือเข้ามาช่วยเคลียร์ปัญหาต่างๆให้พวกมันเหมือนเดิม

“เอาล่ะ เธอไปเก็บของได้แล้ว สัจจกรณ์ เอาเฉพาะของใช้ที่จำเป็นไปเท่านั้นพอนะ ส่วนของใช้อื่นๆในห้อง ครูจะให้เวลาเธอขนย้ายจนถึงวันพรุ่งนี้ล่ะ”

ผมรับคำอย่างเซ็งๆแล้วเดินออกจากห้องพักของอาจารย์มาพร้อมกับไอ้นัท

“มึงคงไม่อยากให้กูไปอยู่กับมึงสินะ” ผมพูดขึ้น

“ก็ไม่เชิงหรอกว่ะ มันแค่กะทันหันไปหน่อยเท่านั้นเอง” มันตอบ จากนั้นก็หันมาหาผม “และอีกอย่าง ถึงกูจะนอนคนเดียวก็จริง แต่กูก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าถ้าทางหอจะจัดให้ใครมานอนกับกูเมื่อไหร่ กูก็ไม่มีสิทธิ์จะปฏิเสธน่ะนะ เพราะงั้นกูก็ไม่ได้แปลกใจอะไรเท่าไหร่หรอกว่ะ เหมือนเมื่อตอนที่นนท์ย้ายมาตอนแรกเลยนั่นก็เหมือนกัน.......” มันเว้นช่วงไปครู่หนึ่ง และผมก็คิดว่าผมพอรู้ล่ะนะว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่ “กูถามมึงหน่อยสิวะ ไอ้โจ ว่าทำไมมึงถึงต้องไปต่อยไอ้เคมันถึงหน้าห้องแม่งเลยแบบนั้นด้วย”

“กูว่ามึงเองก็น่าจะรู้นะว่าทำไม ไอ้นัท.......”

“เพราะเรื่องของนนท์งั้นเหรอวะ”

“เพราะเรื่องของกูกับมันต่างหาก” ผมแก้ “ที่จริงกูกับมันก็เคยมีเรื่องกันมาอยู่ก่อนแล้วด้วย แต่เรื่องนั้นช่างมันเหอะว่ะ กูไม่อยากพูดถึงแล้ว เพราะถึงไงมันก็โดนสิ่งที่มันสมควรไปแล้วเหมือนกัน แม่งจะได้เลิกคิดว่าตัวเองเก่งเหนือกว่าคนอื่นแล้วซักที”

“แล้วจากนี้ไปมึงจะเอาไงวะ ไอ้โจ”

“เอาไงอะไร กูก็ต้องไปติดอยู่กับมึงนี่ไง ไม่ใช่รึไงวะ”

“กูไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น แต่หมายถึง....... เรื่องพ่อของมึงน่ะ”

ผมชะงักฝีเท้าลงทันที “กูไม่เอาไงทั้งนั้นแหละ ไอ้นัท กูบอกตามตรงว่าตอนแรกกูก็ไม่รู้นะว่าไอ้การที่กูต้องไปนอนกับมึงนี่มันคือโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ แต่แล้วกูก็คิดได้ว่า เออ แบบนี้มันอาจจะดีกว่าก็ได้ เพราะกูก็ไม่ได้อยากจะกลับบ้านนักหรอก เค้าจะให้หรือไม่ให้กูกลับ กูก็ไม่รู้สึกอยากจะไปอยู่บ้านเดียวกับเค้าอยู่แล้ว แต่ถึงงั้นก็เหอะ กูก็ไม่ชอบและไม่อยากจะพูดถึงเรื่องพ่อของกูให้ใครฟังทั้งนั้นด้วยเหมือนกัน เมื่อกี๊มึงได้รู้เรื่องของกูกับพ่อกูเข้าก็ไม่ได้แปลว่ากูต้องเล่ารายละเอียดทั้งหมดให้มึงฟังด้วย มึงเข้าใจรึเปล่า”

“เออๆ กูเข้าใจๆ กูขอโทษ มันเป็นเรื่องส่วนตัวของมึง กูรู้ ไม่ว่าใครมันก็ต้องมีเรื่องแบบนี้กันทั้งนั้นแหละ”

“รวมถึงมึงเองก็ด้วยเหมือนกันใช่มั๊ยวะ”

“มึงหมายความว่ายังไง ไอ้โจ”

ผมยักไหล่ “เปล่า กูก็แค่เคยได้ยินเรื่องครอบครัวมึงมาบ้างเหมือนกันแค่นั้น”

ไอ้นัทมองหน้าผมอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันไปทางอื่นแล้วพูดออกมาเบาๆ “มันก็จริงอย่างที่มึงพูดนั่นแหละ......”

“เอาเป็นว่า กูขออะไรมึงอย่างนึง ไอ้นัท และมึงต้องรับปากกูด้วยเหมือนกันว่ามึงจะไม่พูดเรื่องของพ่อกูที่มึงได้ยินในห้องอาจารย์เมื่อกี๊ออกไปให้ใครฟังเด็ดขาด โดนเฉพาะไอ้นนท์แฟนของมึง เข้าใจรึเปล่า”

“ถึงมึงไม่บอกกู กูก็จะทำแบบนั้นอยู่แล้วนั่นแหละว่ะ ไอ้โจ”

“เออ งั้นกูก็ขอบใจมึงวะ ถือซะว่ากูติดหนี้มึงอยู่อย่างก็แล้วกัน ไอ้นัท และสักวันกูจะชดใช้คืนให้มึงเอง”

ผมพูดแบบนั้นออกไปก็เพราะผมคิดและรู้สึกแบบนั้นจริงๆ แต่ใครจะว่าผมเหี้ยผมก็ยอมล่ะ เพราะไอ้การตอบแทนบุญคุณในครั้งนี้คืนให้ไอ้นัทนั้นผมไม่ได้หมายถึงการยอมตัดใจจากไอ้นนท์ง่ายๆอย่างแน่นอน เรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวที่ผมไม่มีทางที่จะทำถึงแม้ว่ามันจะอ้างหนี้บุญคุณอะไรขึ้นมาหรือแม้แต่มาขอร้องผมก็ตาม.........

[light_kung]

  ^
  ^
  ^
  ^
  ^
  ^
  ^
จิ้ม คุงพี่ ต่นต๊น ก่อนนน (ดีจัย เวอร์)   :laugh:แล้วกอดซักที 
แล้วไปอ่านต่อ คุคุ
ปล.ขอบคุงมั๊กๆคับ ผมก็พยายามคิดอยุ่"เสมอ"แหละคับ ว่าสักวัน ไม่ซิ "ตอนนี้" ผมมีค่าพอที่จะอยู่ เพื่อ? และเพื่อ"ใคร" 

[จันทร์ผา]

อ่านเรื่องของโจแล้วสงสารอะ

แต่ยังไง ยังไงก็เชียร์นัทคนเดียวอยู่แล้ว

เชียร์นัทสุดใจขาดดิ้น
 :pig4:คุณต้นครับ

[light_kung]

^
^
^
จิ้ม เค้าไป(มั่ว)ทั่วเลยกรู 
ช่ายๆสงสารโจมานานละ แต่ก็ยังเชียร์ นัท 

 :serius2:ม่ายยยยยย เสียดายมานมิช่ายที่อยากจะอ่าน พี่ต่นต๊น
แต่มี เปงไร จะรอตอนต่อไป มาไวน๊าคับคุงพี่ ต่นต๊น ไม่เร่งคับๆ

ปล.จริงๆก็แอบชอบโจมานานละนะ555+(กรูเริ่มเขว)เอา3P ไปเลยได้มิคับคุงพี่ ต่นต๊น  ไม่อยากเห็นใครต้องเจ็บปวดเลย ทั้งนัท ทั้งโจ แล้วก็นนท์ เองด้วย ลำบากใจแทน
ลป.แต่ยังไงตอนนี้ก็ขอ"NuT NoN Only"ไปก่อน เอิ๊กๆๆ

[light_kung]

อีกรอบๆ ปั๊มรีๆ

รอ เรื่องของ ป๊อบ กับ ตี๋(ยิ่ว)ด้วย อยากหั้ย ลงเอยกันซักที  

ขอบคุงคุง พี่ต่นต๊นอีกรอบ   รอต่อปาย บอกแล้ว มิเร่งๆ แต่รีบอ่ะ  :laugh:วัยรุ่นใจร้อน อ่ะคุ่งพี่ต่นต๊น

อยากอ่าน วาย วาย วาย  

ปล.ยังไงก็ขอให้ คุงพี่ต่น ต๊น พักผ่อนมากๆนะคับ รักษาสุขภาพด้วย  :myeye:เป็นห่วงเจงๆนะคับเนี๊ย :haun5:และก็จาได้มาต่อเรื่องได้เรื่อยๆ ไม่ติดขัด  

   รอต่อปายยยยยย

[uefaza]

 

 หลงนึกว่าเป็นตอนต่อของ นัทนนท์
 T^T

 อ่านตอนนี้ก็สงสารโจเหมือนกัน
 แต่ยังไงซะ

 เราก็เชียร์ นัทนนท์ อยู่แล้ว
 

[~prince™~]

..............

[anajulia]

ยิ่งอ่านไปยิ่งรู้สึกตัวเองหลายใจ รักมันซะทุกคน แว้กกกกกกกกก

ขอบคุณคุณต้นค่ะ

[getto]

 :เฮ้อ:มีแต่ปัญหา น่าปวดหัวตามจริงๆ ปัญหาเก่ายังไม่จบ ปัญหาใหม่ก็เข้ามา

 :pig4:พี่ต่นต๊นค้าบ รักษาสุขภาพ พักผ่อนเยอะนะค้าบ

ปล.เชียร์ โจนัทนนท์  

[โมโม่ที่รัก]

โจต้องอย่างนี้สิ
อย่ายอมแพ้นะ
 

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ดีมากครับโจ
สำหรับประโยคหลังอ่ะนะ
นัทจะเอาเรื่องนี้มาอ้างขอนนท์ไม่ได้หรอกนะ
ว่าแต่พี่ต้นตัดฉากเด็ดไปเลยนะครับ
ไม่ค่อยเลยนะพี่ 

[shoky_9]

 

เข้ามาอารมณ์ประมาณนี้เลย นึกว่าต่อ นัท-นนท์ ซะอีก

แต่เริ่มเข้าเรื่องครอบครัวของโจแล้ว ไม่รู้ว่า "คุณนก" ที่พ่อโจเรียกเนี่ยจะใช่ น้าของนัทรึเปล่าเนี่ย

ถ้าใช่นะ คงสนุกน่าดูเลย (โห! เดาได้เนอะ)

นัท-นนท์ เท่านั้น

[light_kung]

 คุณ นก(อานัท) น่าจะคนละ คุณ นก(เมียน้อยพ่อโจ) กันนะคับ  

 แต่ผมนึกขึ้นได้เรื่อง หลานของทนายของแม่นนท์ที่เรียน รร. เดียวกะนนท์อ่ะ  

 ถ้าผมจำไม่ผิด ทนายแม่นนท์ชื่อ หมู ? แล้ว แฟนของอานก ของนัทก็ ชื่อ หมู?  

 ถ้าให้ผมเดา หลานทนาย(หมู)ของแม่นนท์ อ่ะ น่าจาเป็น นัท รึป่าว  

 อันนี้ผมเดาเอาน๊า ผิด อย่าว่ากันน๊า เท่าที่อ่านมา และที่จำได้ผมคิดว่าแบบนี้อ๊า    (ตั้งแต่มีคนเริ่มเดาว่าจาเป็นใครละ?)  

รอดูต่อไป  :oni1:รึว่าคุง พี่ต่นต๊น จามาเฉลยให้ ก็ดี 555+แต่ไม่น่าจะเป็นงั้น  ::ต้องรอ ติดตามเอา ชิมิคร๊าบคุงพี่ต่นต๊น  

"NuT NoN Only"  


 
 

[shoky_9]

เอ่อ .. จำไม่ได้ว่า อานกมีแฟน ชื่อ หมู

สงสัยต้องกลับไปอ่านใหม่

555+

 

[-~iK@iZ_KunG~-]

ค้างอีกตามเคย

มาต่ออีกนะครับ

รออ่านอยู่ครับผม

อิอิ