หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[๋JEFF]

เข้าใจ   

ชัด เจน  แจ่มแจ้งง เลย 


มาจูบที   


+1 ให้งามๆ       ..     สำหรับ ีพี่ต้น   และ คุณ  Ryuse


^^   

[mole eye man]

นักอ่านเรื่องนี้น่ากลัวมวากกกก  แบบว่า  เห็นตัวเลื่อนข้าง ๆ กระทู้เป็นอันเล็ก ๆ  นึกว่าคนเขียนจะมาต่อนิยายแล้ว  ที่ไหนได้  เชียร์นัทเชียร์โจกันเต็มกระทู้     

เอาเหอะ

เชียร์คนเขียนคับ   

[wan]

อะไร ๆ ก็ไม่เป็นปัญหา แต่ที่ยุ กล่าวทิ้งท้ายไว้นี่ซิ คืออะไร

+1 ให้ต่นต๊น พักให้สบายใจ สบายกาย  แล้วกลับมาต่อยาว ๆ นะครับ

สุขสันต์วันสงกรานต์ ครับ ทั้งต้น และ FC นัท กะ โจ  โจ กะ นัท

[morrian]

joe

[knightto]

Thailand  Only

. .. .. .

 

มาเส ย ย ยๆ .. . .ตามกระแส

5 55  55+

แต่ก็แอบอดเชียร์นัทไม่ได้

เอิ๊กกๆ..ๆๆ. .. . 

[Gulp]

ทำไมหลังๆคนเชียร์นัทเยอะจัง
Fcโจต้องแสดงตัวบ้างละ

[Cha Ris Ma]

นัท น่ารักมากๆ




จนอยากเก็บไว้ดูเล่นเองซะแล้ว...

[Phichchii]

สุขสันต์วันสงกรานต์ครับ

แฟนคลับ โจ ครับ

เล่นน้ำไหนกันครับ

อิอิ

[จันทร์ผา]

สุขสันต์วันสงกรานต์นะครับ

เชียร์นัทสุดใจขาดดิ้น
ปล. นัทเท่านั้นที่คู่กับนนท์คนอื่นไม่มีทาง

[ExecutioneR]

สวัสดีปีใหม่ไทยครับ สุขสันต์วันสงกรานต์ด้วย

ใครไม่ไปไหน ก็อ่านนิยายผมก็แล้วกันนะ

55555

ว่าจะลงหลังสงกรานต์ แต่ท่าทางมันจะนานไป เลยขอลงไว้ก่อนเลยแล้วกัน

^^

[ExecutioneR]

A 88


“นัทลองขออานกดูแล้วนะ นนท์ และอานกเค้าก็อนุญาตเรียบร้อยแล้วด้วย.......” นัทพูดกับผมทางโทรศัพท์หลังจากที่ผมวางสายจากวายุไปได้ไม่นาน

“ขออนุญาตเรื่องอะไรวะ นัท” ผมถามกลับด้วยความสงสัย ไม่รู้ว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องอะไรอยู่กันแน่

“แต่ไม่รู้นนท์จะว่ายังไงอะดิ นนท์คงต้องลองคุยกับแม่ดูก่อนน่ะนะ........”

“ก็แล้วนี่มันเรื่องอะไรเล่า นัท บอกนนท์มาสักทีได้มั๊ยเนี่ย”

“ตั้งแต่พรุ่งนี้ไป นัทขอไปนอนที่บ้านนนท์ด้วยคนนะครับ นนท์ขออนุญาตแม่นนท์ให้นัทหน่อยได้มั๊ย”

“จริงเหรอ นัท!!” ผมแทบจะตะโกนออกมาด้วยความดีใจ

“ก็ถ้านนท์กับแม่อนุญาตน่ะนะ”

“ได้ๆๆๆ ได้แน่นอนเลย! นนท์รับรองว่าแม่นนท์เค้าไม่ว่าอะไรหรอก”

“ทีนี้นนท์กับโจก็จะไม่ต้องอยู่กันสองคนแล้วนะ นัทจะคอยไปคุมทุกฝีก้าวเลย คอยดู”

“โอ๊ยยยยยย ไม่เอาน่าาาาา นนท์ก็บอกแล้วไงว่านนท์กะมันไม่มีอะไรหรอกอ้ะ” ผมโอดครวญ “เออว่าแต่ แล้วเรื่องเดินเวรหรืองานของคณะกรรมการนักเรียนของนัทที่นัทต้องทำล่ะ จะทำยังไง”

“ก็ให้คนอื่นทำแทนไปสิ ไม่มีปัญหาหรอก สิ่งที่นัทต้องทำจริงๆตอนเช้ากับตอนค่ำมันก็แค่เดินเวรเอง คนอื่นก็ทำแทนนัทได้อะ ส่วนเรื่องไปประชุมตอนเช้า ถ้านนท์ไปถึงโรงเรียนตามปกติอย่างที่ไปทุกวันหรือไปให้เช้าขึ้นกว่านั้นอีกนิด นัทก็ไปทันอยู่แล้ว ไม่มีปัญหาหรอก จริงป่าว”

“แหมเว้ย คิดทุกอย่างเอาไว้หมดแล้วเลยสิเนี่ย” ผมหัวเราะเบาๆ

“เอ้า ก็หึงนี่หว่า อยากไปอยู่กับแฟนตัวเองไวๆนี่ จะให้นัททำงายอะ”

ผมหน้าแดง “นี่ นัท นนท์ขอลงไปกินข้าวก่อนนะ นนท์ชักจะหิวแล้วว่ะ เอาไว้พอจะนอนแล้วเดี๋ยวนนท์โทรไปหาอีกทีนะ”

“โอเคๆ ไปหาไรกินก่อนเถอะ เดี๋ยวนัทจะโทรกลับหาอานกด้วยเหมือนกัน....... นนท์แม่งพอเขินทีไรก็หนีนัททุกทีอะนะ” เขาหัวเราะเบาๆก่อนจะวางสายไป

หลังจากนั้นผมก็เดินออกจากห้องและกำลังจะเดินตรงไปที่บันได แต่แล้วผมก็นึกถึงโจขึ้นมาได้ เพราะตอนนี้แม่ก็ยังไม่กลับมา ไอ้ผมก็ไม่ค่อยอยากจะนั่งกินข้าวคนเดียวสักเท่าไหร่ และที่สำคัญคือ ผมก็ไม่อยากให้เขาต้องมาทนหิวจนปวดท้องไปอะไรแบบนั้นด้วยเหมือนกัน

“โจ ทำไรอยู่วะ” ผมเคาะลงบนประตูห้องของเขาสามสี่ครั้ง

“อะไร” เขาเปิดประตูออกรับผม

“อ้าว มึงอาบน้ำแล้วเหรอวะ ตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย”

“สักพักนี่แหละ มึงมีไร”

“กูจะชวนมึงไปกินข้าวกัน นะ ไอ้โจ ไปกินสักหน่อยเหอะมึง เดี๋ยวก็ปวดท้องหรอก”

“กูไม่หิว”

“แต่เดี๋ยวดึกๆมึงจะหิวเอานะเว้ย ไปเหอะน่า มึงจะให้กูนั่งกินคนเดียวรึไงวะ ไปหาไรกินเล่นๆสักหน่อยก็ยังดีน่ะ ไปเร็ว”

“กูว่ากูจะนอนแล้วว่ะ มึงไปแดกเหอะ”

“ไม่เอาน่าาาา ไอ้โจ กูเป็นห่วงมึงนะเว้ยเนี่ย กูไม่อยากให้มึงปวดท้องอะ รึไม่งั้นมึงก็คิดซะว่าไปนั่งเป็นเพื่อนกูหน่อยก็แล้วกันนะ น่าาาานะมึง” ผมแกล้งอ้อน

เขายืนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เออๆ ก็ได้วะ แต่พอมึงแดกเสร็จแล้วกูกลับขึ้นมานอนเลยนะ”

ผมยิ้มกว้าง “ดีแล้วๆ ไปเหอะไป ไปกินข้าวกัน”

ที่โต๊ะอาหาร ผมกับโจนั่งกินข้าวด้วยกันเงียบๆ ผมไม่รู้หรอกนะว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ แต่ผมเนี่ย กำลังคิดจะบอกเขาเรื่องที่ว่าตั้งแต่พรุ่งนี้ไปนัทจะมานอนกับเราด้วย แต่ผมก็ไม่รู้ว่าผมควรจะเริ่มต้นยังไงดีจริงๆ

“เออนี่ ไอ้โจ ทำไมวันนี้มึงถึงได้บ่นเหนื่อยๆวะ ไม่สบายอะไรรึเปล่า แถมกูว่ามึงก็ดูกินข้าวน้อยๆลงนะ” ผมถาม

“เปล่า กูแค่เบื่อๆเซ็งๆว่ะ”

ผมเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “มึงมาอยู่ที่บ้านกูกะกูแล้วเซ็งเหรอ”

“ถ้ากูไม่ได้มาอยู่กับมึงกูคงเซ็งยิ่งกว่านี้อีก” เขาตอบ “แต่กูเซ็งพ่อตัวเอง กูเบื่อ”

คำตอบของเขาทำเอาผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อไปเลยจริงๆ แต่ผมคิดว่าผมก็คงต้องพูดแล้วล่ะ

“.......เอ่ออ นี่ ไอ้โจ กูมีเรื่องจะบอกมึงอย่างนึงว่ะ”

“อะไร”

“คือออ..... มึงจะว่าไรมั๊ยวะ ถ้าตั้งแต่พรุ่งนี้ไป นัทเค้าจะมานอนบ้านกูด้วยอะ”

บางอย่างในแววตาของเขาดูเปลี่ยนไปทันที “กูจะว่าอะไรได้วะ ก็มันบ้านมึงนี่ แล้วไอ้เชี่ยนัทมันก็เป็นแฟนมึงด้วย”

“มึงอย่าทำน้ำเสียงแบบนั้นสิวะ ไอ้โจ นัทเค้าก็แค่หึงอะนะเว้ย”

“ทำน้ำเสียงเหี้ยอะไร กูก็พูดของกูปกติ”

“เออ กูรู้ว่ามึงพูดปกติ แต่ไอ้ปกติเมื่อกี๊นี้มันก็ต่างจากน้ำเสียงปกติของมึงอยู่นิดนึงด้วยนี่หว่า......”

เขานิ่วหน้า “มึงพูดอะไรของมึงวะ ไอ้นนท์”

ผมไม่ได้ตอบเขากลับไป เพราะว่าผมก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงดีเหมือนกัน เนื่องจากทั้งหมดนั้นมันก็เป็นแค่เพียงความรู้สึกของผมแต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้นเอง

วันรุ่งขึ้น ทุกอย่างก็ดำเนินไปตามปกติ ซึ่งผมก็บังเอิญได้เจอกับเคและเพื่อนๆของเขาอีกครั้ง เว้นก็แต่คราวนี้ผมไม่ได้อยู่คนเดียวตามลำพังเหมือนเมื่อครั้งก่อนอีกแล้ว แต่ครั้งนี้ผมอยู่กับเพื่อนๆของผมทุกคนด้วย ผมสังเกตเห็นว่าหน้าของเคก็มีรอยฟกช้ำและบาดแผลที่ต้องปิดพลาสเตอร์เอาไว้อยู่หลายจุดจริงๆ และในตอนที่พวกเราสองกลุ่มที่กำลังจะเดินสวนกันอยู่นั้น บรรยากาศรอบตัวของพวกเราก็ดูตึงเครียดขึ้นทันที แต่ทว่าพวกเขาเหล่านั้นก็เดินผ่านเราไปโดยไม่ได้พูดหรือทำอะไร ยกเว้นก็แต่ส่งสายตาที่แสดงถึงความอาฆาตและเป็นศัตรูมาให้ผมอย่างเห็นได้ชัดเท่านั้นเอง

ในตอนเย็น พี่โก๋ก็มารับพวกเราสามคนกลับบ้านพร้อมๆกัน ที่จริงผมก็รู้สึกอึดอัดอยู่นิดหน่อยเหมือนกันนะ เพราะทั้งนัทและโจต่างก็ไม่ได้พยายามที่จะแสดงความเป็นเพื่อนหรือแม้แต่ท่าทางที่เป็นมิตรต่อกันออกมาเลยแม้แต่นิดเดียว ผมรู้ว่าเขาสองคนเคยไม่ค่อยชอบหน้ากันเพราะเป็นเพื่อนกันคนละกลุ่มที่ไม่ถูกกันเลย แต่ตอนนี้ผมรู้ดีว่าระหว่างเขาสองคนนั้นมันมีอะไรบางอย่างที่มากเกินกว่านั้นไปซะแล้ว และต้นเหตุของสิ่งๆนั้นก็คือผมนั่นเอง........

ในขณะเดียวกัน แม่ของผมก็ดูจะชอบใจไม่น้อยที่ผมพาเพื่อนมานอนที่บ้านด้วยแบบนี้ แถมทั้งสองคนก็ยังเป็นเพื่อนลูกคนโปรดของแม่กันทั้งนั้นด้วยสิ แต่ผมก็เข้าใจนะว่าทำไมถึงได้รู้สึกชอบใจแบบนี้ หนึ่งเลยก็คงเป็นเพราะว่าแม่จะได้ไม่รู้สึกว่าบ้านมันเงียบเหงาจนเกินไป และอีกอย่างก็คงเป็นเพราะสมัยตอนอยู่เชียงใหม่ผมก็แทบไม่เคยพาเพื่อนเข้าบ้านเลยจริงๆ

สำหรับเรื่องที่ผมแทบไม่เคยพาเพื่อนมาเที่ยวบ้าน แต่ตอนนี้ผมกลับพาทั้งโจและนัทมานอนด้วยกันได้แบบนี้ ส่วนหนึ่งนั้นผมก็ต้องยอมรับว่ามันคงเกิดมาจากโจนั่นแหละ เพราะไอ้การที่เขาชอบโผล่มาที่บ้านผมบ่อยๆนั้น ช่วยทำให้ผมเริ่มคุ้นเคยกับการมีคนอื่นอยู่ในบ้านหรือแม้แต่ห้องนอนของตัวเองมากขึ้นอย่างไม่ทันรู้ตัว จนในที่สุดทุกวันนี้ผมก็ไม่รู้สึกอึดอัดกับการมีเพื่อนมานั่งเล่นอยู่ในห้องนอนของผมอีกต่อไป

หลังจากกินข้าวเย็นกันอย่างพร้อมหน้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว พวกเราสามคนก็นั่งทำการบ้านด้วยกันที่ห้องนั่งเล่น จนกระทั่งโจทำเสร็จเรียบร้อยเป็นคนแรก เขาก็ขอตัวขึ้นไปอาบน้ำและเข้าห้องนอนเลยทันที

“ตอนนี้มันก็ยังชอบนนท์อยู่ใช่ป่าววะ” นัทหันมาถามหลังจากที่โจเดินขึ้นชั้นสองไปแล้ว

“เอ่อออ เรื่องนั้นนน........” ผมหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย

“เออ มันก็ยังคงต้องชอบอยู่แล้วล่ะนะ เพราะถ้ามันตัดใจไปแล้วมันก็คงไม่ทำแบบนี้หรอก” นัทพูดกับตัวเองมากกว่าที่จะพูดกับผม “แต่นัทอยากรู้ว่ามันได้พูดอีกมั่งรึเปล่าว่ามันชอบนนท์น่ะ”

“เอ่อออ..... ไม่แล้วอะ ที่จริงมันก็เคยพูดแค่ครั้งเดียวเองล่ะมั๊ง เผลอๆตอนนี้มันก็อาจจะไม่ได้คิดอะไรกับนนท์แล้วก็ได้ด้วยซ้ำ นนท์ก็ไม่รู้หรอกว่ะ นัท”

นัททำหน้าคิดอะไรบางอย่างอยู่ครู่หนึ่ง “........แต่นนท์ไม่ได้ชอบมันจริงๆใช่มั๊ย”

“เฮ้ยยย ถามอะไรแบบนั้นเล่า นัทไม่เห็นเหรอว่านนท์ดีใจแค่ไหนที่นัทมานอนกับนนท์เนี่ย นัทไม่รู้เหรอว่าพอนนท์ต้องกลับบ้านหลังจากที่ไปนอนกับนัทมาทั้งสองครั้งนั้นน่ะ นนท์รู้สึกเศร้าและเหงาขนาดไหน.......”

นัทส่งยิ้มน้อยๆให้แก่ผม “งั้นเรารีบทำการบ้านให้เสร็จกันนะ จะได้ไปอาบน้ำและนอนกอดกันไวๆ นัทอยากกอดนนท์ใจจะขาดแล้ว รู้ป่าว”

ผมรู้ตัวเลยว่าหน้าของผมต้องแดงมากแน่ๆ ผมจึงได้แต่ยิ้มและพยักหน้าตอบเขาไปทั้งๆที่กำลังรู้สึกเขินแทบตายแบบนั้น

หลังจากที่ผมกับนัททำการบ้านกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว เราก็เดินขึ้นห้องไปพร้อมๆกัน เราสองคนสลับกันไปอาบน้ำและแต่งตัวจนเสร็จเรียบร้อย จากนั้นก็กลับมานอนลงบนเตียงแล้วคุยกันถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้หลายเรื่อง รวมทั้งเรื่องของป๊อปกับตี๋เล็ก และเรื่องที่แม่ของคริสโทรหาอาไคล์เมื่อคืนนี้อีกด้วย

ถึงแม้เรื่องที่เราคุยกันจะเป็นเรื่องเครียดๆที่ค่อนข้างน่าหนักใจ แต่ผมก็อดคิดไม่ได้นะว่า ผมอยากจะให้เราสองคนนอนคุยกันไปอย่างนี้จนกระทั่งสว่างเลยทีเดียว เพราะความอบอุ่นที่ผมได้รับผ่านจากทางมือของเขาที่กำลังกุมมือของผมเอาไว้นั้นมันทำให้ผมรู้สึกดีมากจนผมแทบจะลืมเรื่องร้ายๆทุกอย่างไปได้จนหมด สัมผัสจากมือของเขานั้นมันทั้งทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย ถูกรัก และโรแมนติกมากอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ

“หืมมม ง่วงแล้วเหรอ นนท์” นัทถามพร้อมกับใช้มือลูบหัวผมเบาๆ

“อือออ” ผมพยักหน้าเล็กน้อย “กี่โมงแล้วอะ”

นัทเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองมาดูเวลา “สี่ทุ่มครึ่งน่ะ....... เวลานอนของนนท์แล้วนี่นะ”

“นนท์ยังไม่นอนก็ได้นาาา ถ้านัทยังไม่ง่วงอะ”

นัทยิ้มแล้วเหยียดแขนออกมากอดผมเอาไว้ “นอนเลยก็ได้ นัทบอกแล้วไงว่านัทก็อยากนอนกอดนนท์มาตั้งนานแล้ว อยู่โรงเรียนก็ทำอะไรแบบนี้ไม่ได้ด้วยดิ”

“นัท...... นนท์บอกอะไรอย่างเอาปะ”

“อะไรอะ”

“จริงๆแล้ว....... นนท์โคตรชอบตอนที่นัทนอนจับมือนนท์แบบเมื่อกี๊เลย รู้ป่าว”

“แล้วถ้านอนกอดแบบนี้ล่ะ ไม่ชอบเหรอ”

“ชอบหมดแหละ ขอให้เป็นนัทเหอะ จะทำอะไรนนท์ก็ยอมหมดอะ” ผมยิ้มอายๆ

“พูดจริงป่าวววว” เขายิ้มทะเล้น “งั้นถ้านัททำแบบนี้ก็ได้เหรอ” เมื่อพูดจบ เขาก็เขยิบเข้ามาหอมแก้มผมหนึ่งที

“ได้ดิ แค่นี้ทำไมจะไม่ได้” ผมหัวเราะในลำคอเบาๆ

“งั้นถ้าแบบนี้ล่ะ” เขาเลื่อนมาจุ๊บลงบนปลายจมูกของผม

“ก็ได้เหมือนกันนั่นแหละ”

“งั้นถ้าแบบนี้ล่ะ........”  นัทคลายวงแขนที่กอดผมเอาไว้อยู่ออกแล้วเขยิบเปลี่ยนท่าขึ้นมาเป็นนอนคร่อมอยู่บนตัวของผมแทน แล้วจากนั้นเขาก็ก้มลงมาจูบลงบนปากของผมเบาๆ

ตอนแรกมันก็เป็นเพียงจุ๊บบนริมฝีปากเบาๆเท่านั้น แต่แล้วเราสองคนก็ค่อยๆเผยอปากขึ้น จนกระทั่งเราต่างก็กำลังจูบกันและกันอย่างดูดดื่ม ลิ้นของเราต่างก็ควานหาลิ้นของอีกฝ่ายอย่างโหยหา ลมหายใจของเราเริ่มถี่และแรงขึ้นเรื่อยๆ มือของผมกอดรัดอยู่บนตัวของเขาเช่นเดียวกับมือของเขาที่ปาดป่ายไปทั่วร่างกายของผม

สุดท้ายนัทก็ถอนริมฝีปากออกไปพร้อมกับลมหายใจที่หนักหน่วงและใบหน้าที่แดงก่ำ

“แล้วแบบเมื่อกี๊....... ก็ไม่ว่าอะไรใช่มั๊ย” เขาถามด้วยดวงตาที่แฝงความนัยเอาไว้อย่างเต็มเปี่ยม

“แล้วดูเหมือนนนท์จะว่าอะไรมั๊ยล่ะ”

“เจ็บมือรึเปล่า”

ผมส่ายหน้า

“งั้น........ แล้วถ้าเกิดนัทจะทำมากกว่านั้นล่ะ” เขาถามพร้อมกับใช้มือขวาวางลงบนเป้ากางเกงของผม

ผมสบตากับเขาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดออกมาเบาๆ “.........ปิดไฟก่อนเถอะ นนท์เขินว่ะ”

[mini]

รีบบบ..เข้ามาจิ้ม

คุณต้นก่อนกลับไปอ่าน

เพื่อเชียร์โจ  ต่อไปคับ 

[jira]

ไม่จริ๊ง...............



คุณต้นคะ.....ตอนหน้าต้องเป็นน้องโจบ้างนะคะ


เชียร์โจค่ะ

[หมวยลำเค็ญ]

   ตื่นเช้าไม่ผิดหวังจิงจิง   สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ น้องต้น

[Phelyra]

จาปิดไฟทำอะไรกันหรอ 

[iota]

สวัสดีวันสงกรานต์ครับน้องต้น
จะไปเที่ยวที่ไหนก็ขอให้เดินทางปลอดภัยนะครับ

[fiixtion]

ไปเที่ยวสงกรานต์แบบค้างๆคาๆในหัวอ่ะ รีบมาต่อไวๆน่ะคร้



สุขสันต์วันสงกรานต์

[Gulp]

 

[wickedwoman]

กรี๊ด..
ตื่นเต้นรับสงกรานต์เลยนะค้า
อยากอ่านตอนต่อไปไวๆจังเล้ยย
เชียร์นัท-นนท์มานานแล้ว

[๋JEFF]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด




         เป้ากางเกง งง    


จัดไปอย่าให้เสีย จ่ะ นัททท  จัง งง


นนท์ เขิน น นน น น  




นัท นน ท์   EVER

 เขาเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันน 0 .  0    


NONUT

 



v
v

บ้าหรอ ตัวพูดงี้เขาเขิน นะ ..   

     เย็นไหมม  เต็มหน้าเล ย ย ยห้าๆ


จู บบ ๆ   -  3  -   

[knightto]

^
^
^
จิ้มๆ. .. .. . คิดถึง ที่ร๊ากนะ 555 5 5 +
รมณ์ดีว่ะ. .. . ..



โอ้ว วว ว . .. ...นัท. .. .นายจัดไป อย่าให้เสีย         

 


ทีนี้แหละ. . . . ..คนทั้งโลกจะได้รับรู้. .. . .. ว่า นนท์ เป็นของใค รร ร ร

 


พี่ต้น. .. . ..อย่าให้ค้างนะ. .. .. ถ้าค้าง คงได้ขาดใจตาย

อาจจะถึง .. .. .บ้า   5 5 5 5+

นัท & นนท์

กันและกัน

 

[จันทร์ผา]

โอ้ว วว ว . .. ...นัท. .. .นายจัดไป อย่าให้เสีย         

 


ทีนี้แหละ. . . . ..คนทั้งโลกจะได้รับรู้. .. . .. ว่า นนท์ เป็นของใค รร ร ร

 


พี่ต้น. .. . ..อย่าให้ค้างนะ. .. .. ถ้าค้าง คงได้ขาดใจตาย

อาจจะถึง .. .. .บ้า   5 5 5 5+

นัท & นนท์

กันและกัน

 

เห็นด้วยกัยรีบนเป็นอย่างยิ่ง

ว่าแต่คุณต้นครับมันค้างอะครับ

เชียร์นัทสุดใจขาดดิ้น

[meansguy]

อ่านนัทกับนนท์แล้ว รู้สึกเหมือนเพื่อนสาว เขาแอบผิดผีกันอยู่ ยังไงไม่รู้  คริคริ

[โมโม่ที่รัก]

ไม่จริงงง
โจรีบมาขัดขวางเร็ววว
 

[andy_kwan]

ไม่ยอมนะ   ลูกโจรีบมาเคาะประตูห้องเร็วๆ   

[kasarus]

จะปิดไฟทำไม...
คนอ่านมองไม่เห็นเลยอ่า
เปิดไฟเดี๋ยวนี้เลยนะ

ลูกโจเข้าห้องไปเปิดไฟเดี๋ยวนี้เลย

[O_o]

กรี๊ดดดดดดด นนท์ก่านัท

แต่พี่ต้นค้างไว้แบบนี้ไม่มีอะไรแน่เลย

[detex]

อ้าวไหนว่าคุณต้นจะไป ตจว. ยังอุตส่าห์มาลงตอนใหม่ให้อีก น่ารักจริงๆ ขอให้เที่ยวให้สนุกนะครับ

[pay-it-forward]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
นัทนนท์ นัทนนท์ นัทนนท์  

[HydrA]

   กลับมาก่อน...กลับมาต่อก่อน กำลังได้ที่เลย นัทเอ๊ยทำดีแล้วลูก