
มาอ่านแล้วนะคะ
โอ..เพราะอยู่ในช่วงโศกาเลยไม่มีอะไรมาทำให้โศกศัลย์มากไปก่วานี้ได้แล้วค่ะ
อ่านแล้วมีแต่เกิดความคิดประหลาดๆผุดขึ้นมาในสมองตลอดเวลา
เช่น...
ถ้ารวมชื่อซีกับต้าร์ จะเป้นซีต้าร์ เสือพันธ์หนึ่งได้ไหม?
เงินที่ต้าร์ให้ซีจะกลายเป็นหินหรือใบไม้?
คนที่เห็นซีแว้บเข้าห้องต้าร์ไม่คิดจะห้ามบ้างเหรอ?
ครั้งแรกของต้าร์...
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอโทษพี่แพรจริงๆค่ะ(แอบเรียกตามชาวบ้าน)
ในหัวหนูมันหมุนติ้วๆอย่างกับเครื่องซักผ้าอัตโนมัติน่ะค่ะ
แต่ชอบนะ...เมื่อรู้ว่ามีอยู่ก็สายไป
คิดถึงตอนอยู่ม.ต้นที่ชอบรุ่นพี่แล้วแอบมองแอบชอบ
บ้าจริงๆเลย ถ้าเราตายไปตอนนั้นความรู้สึกทั้งหมดก็จะตายตามไปด้วย
แต่ต้าร์ยังเข้มแข็งนะ กลับมาหาซีทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว่าเขาจะคิดยังไง
แล้วพอใจตรงกัน....ว้าวววววววววว คิดตอนหัวใจพองโตเป็นลูกโป่งออกเลย
ยังไงซะ...ก็ตายอย่างมีความสุขล่ะเนอะ
อยากตายโดยที่สมหวังบ้างจัง