หัวข้อ: แล้วก็โดนเข้าจนได้ ไอ้เ็ด็กเวร o_O"

[minkking]

-*-

ไอ้ลุงหน้าอ่อน!


ตรงไหน อ่ะซิน...หน้าอ่อนตรงไหน?


ถ้าปัญญาอ่อนอ่ะ พี่เหงด้วย!!

[benxine]

^
^


เย้ ๆๆ ๆ


มีแนวร่วมมม!!~


 

[White..BroccO]

^
ูู^
^

หน้าอ่อน หรือ ขาอ่อน !!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

ปล.เห็นด้วยกะอีเจ้ "ปัญญาอ่อน" จบบบ

[boboaje]

 .. . อิมเมจรึของจริงเนี้ยพี่มาร์ช .. . . น่าตาดีไปป่ะ  . ..  ... . .

[bamboo_boy]

อะไร นาย มาร์ช...
เห็ฯมาเเบ่งน่ะเนี้ยย

ไม ไม่ลง ให้ อ่าน มั้ง นิ....

เดี๋ยวเจอ เหนี่ยว
หรอ มั้ย นายมาร์ช นี่ล่ะ จะเจอ สอย สอย สอย สอย
 

คิดถึง เมลล์ จะเเย่เเล้ว ...

[ไอ้หัวแห้ว]

อิพี่มาร์ฺช ค้าบบบบบบ


ต่อนิยายบ้างอะไรบ้าง


แล้วก็อย่า "เวิ่น" กันเกิ้นนนน


หานิยายไม่เจอม้ายยยยยยยยยยย



 







ปล. กางเกงยีนส์สวย เราสนกางเกง มะสนคนใส่ กร๊ากกกก

[Loidelohm]

เอ่อออออออออออออออออออออออ พี่ชะนีน้อยหอยสังข์ครับ
เจ้ในนิยายกะคนนี้ คือคนเดียวกันป่าวอ่ะ
นับถือจริงๆครับผม
ว่าแต่ว่า เจ้นีของผมได้นั่งเจ้าของโรงแรงแรม เอ๊ย ขอโต้ดดดดดดดดดดดด
ได้ดื่มกาแฟกี่ถ้วยแล้วคร้าบบบบบบบบบบบ
 

[minkking]

-*-

 



เข้ามาตบเด็ก.....แล้วจากไป


ปล..เบื่อกาแฟ...ช่วงนี้นั่งมองท้องฟ้าอย่างมีความสุขอยู่



กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[Loidelohm]

เบื่อกาแฟแย้ว เหยออออออออออออออออออออออออออ
ยกให้ผมนะ จาเอาไปให้เฮียมาร์ชเทสต์ซักคืนสองคืน ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เฮียมาร์ชชอบซดกาแฟ โฮกกกกกกกกกกกกกกกก อือออออออออออออออออออออออออออออ
 

[White..BroccO]

^
^
^

เด็กมานแร๊งงงงงงงงงง 

[Loidelohm]

เรื่องที่เฮียแต่ง ห้ามตก กรูจะดันให้มิดโคน
อะจึ๊ก อะจึ๊ก
อ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ชื่นจายยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[minkking]

แร๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง


อิมาร์ช

กรูว่าเด็กมันจะเล่นเมิงแระว่ะ

ระวังหลังให้ดีนะเมิงงงงงงงง

[Loidelohm]

เจ้คร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ผมชอบอรรถรสที่เจ้สื่อออกมาทางตัวอักษรจัง
เพราะเป็นตัวเจ้มากๆครับผม มาเป็น Protector ให้ผมมั่งจิ
ผมยังไร้เดียงสาอ่าครับ
 
  เจ้ทีนึงคับ

[minkking]

-*-

ชอบ แต่ไม่เมนต์กระทู้ชั้นนี่นะ

เดี๋ยวแม่ตบฟ่ำ!!






อิมาร์ชชช เมิงมาดูแลว่าที่สามีเมิงดิ๊....แม่ม เล่นกรูแล้ววววววววว


แง่ง เดี๋ยวชั้นจะเอาบันไดไปปีนตบแก~!!!

v
v
v
v
v

[Loidelohm]

อื๋ออออออออออออออ
ผมตัวสูงนะคร้าบบบบบบบบบบบ
เจ้ตบถึงเหยออออออออออออออ
ข่าวกรองบอกผมว่าพี่ในทีมเจ้เรียกเจ้ว่าไร ผมรู้นะคร้าบบบบบ
เอาน่าาาาาาาาา
ความจริงผมอ่ะ เข้าเมนท์กะทู้เจ้ตั้งหลายรอบ แต่มันไม่เข้าอ่ะครับ
นึกว่าเจ้มีมนต์วิเศษไม่ให้ผมเข้า
เดี๋ยวเข้าได้จะเม้นท์ให้เจ้ลืมอดีตทั้งหมดเลยแหล่ะ รอผมแป๊บนะคร้าบบบบบบบบบ







ป.ล. อยากเห็นเจ้ถึงจุดสุดยอด เอ๊ย ประสปความสำเร็จแห่งชีวิตคู่
มีข่าวดีบอกด้วยนะคร้าบบบบบบบ
นามสกุลอ่ะ เปลี่ยนไปเลยครับเจ้ น้องหนับหนุนสุดลิ่ม
 

[marchmenlo]

ขำไอ้ชะนี เจอเด็กเกรียนเข้าไปถึงกับกุมขมับ

เป็นไงล่ะิเมิง เจอของจริง กรูยังขยาด แมร่งตั้งหน้าตั้งตาสอยตรูลูกเดียว สาดดดดดดดด

[marchmenlo]

ตอนที่ 32


ผมยังคงไปทำงานตามปกติ...แต่ทุกครั้งทำไม...ผมต้องจอดรถ....ที่เดิม...ก่อน จะรู้ตัวว่า...ไม่มีใครรอขึ้นรถไปบริษัทด้วย.....ทุกครั้งที่เข้าออฟฟิศต้อง มองไปที่โต๊ะที่ว่างเปล่านั้น...ทุกครั้ง...ผมออกไปกินข้าว...ทำไมต้องเดิน ตรงไปยังโตีะนั้น.....ทั้งๆ ที่ไม่มีเจ้าของโต๊ะแล้ว...ทำไมทุกเวลาเลิกงาน ผมต้องเงยหน้าเพื่อรอให้ประตูมันเปิดออกมา...พร้อมกับหน้าใสๆ ของบางคน....แต่ตอนนี้มัน...ไม่มี...หัวใจ...มันเบาโหวง...เหมือนบางสิ่งมัน หายไป....ผมพยายามบอกตัวเองว่า มันเป็นแค่ความเคยชิน...อีกไม่นานผมคงลืม...อีกไม่นานผมจะกลับมายืนอยู่ อย่างเดิม...โดยที่ไม่ต้อง...มองหา...อะไรอีก...

   เวลาผ่านไป.... ผมไม่เคยได้ข่าวไอ้เมลล์มากไปกว่า...มันสบายดี....เบอร์โทรศัพท์ที่มี...ผม ไม่กล้าโทรไป...เป็นเบอร์โทรศัพท์อีกเบอร์ที่ผมกดซ้ำๆ แต่ไม่เคยกล้ากด...โทรออก...ได้แต่ฟังข่าวคราวของมันผ่าน...เพื่อนของผม.... เพื่อนที่หายไปพร้อมกับไอ้เมลล์....และเมื่อกลับมา...ก็ไม่เคยพูดอะไรเกี่ยว กับไอ้เมลล์....หรืออะไรที่เกี่ยวกับความรัก....ให้ผมฟัง...เรายังคุยกัน... เป็นเพื่อนกัน...แต่ทุกครั้งที่ถามถึงไอ้เมลล์...มันจะบอกแค่ว่า...ไอ้เมลล์ สบายดี...ไม่มีอะไรมากกว่านั้น...ผมไม่รู้ว่าตอนนี้มันทำอะไรอยู่...หรือ อยู่ที่ไหน...เคยลองขับรถไปที่คอนโดที่เคยไปส่งมัน....แค่จอดรถไกลๆ แล้วมองอยู่ในรถ.....ไม่รู้เหมือนกันว่าทำ ทำไม...แต่ก็ยังทำ....ผมเริ่มไม่เข้าใจตัวเองมากขึ้นทุกที....

   ความ ทรมานมันมากขึ้น...จนผมทนไม่ไหว....เป็นอีกครั้ง ที่ผมกลับมายืนตรงท่าน้ำ พร้อมด้วยกองขนมปัง...เปลี่ยนไปที่ตอนนี้ผมต้องเป็นฝ่ายรอ....มือผมยังคงบิ ขนมปังโยนให้ปลา....แต่สายตา...ผมไม่รู้ว่ากำลังมองหาอะไร....เสียงเดิน.. ดังขึ้น...ผมหันกลับไปมอง...เพื่อนผมก้าวเข้ามาโดยไม่พูดอะไร เพียง...หยิบถุงลูกชิ้นปลาที่ราดน้ำจิ้มเรียบร้อยแล้ว...ขึ้นมายืนกินข้างๆ ผม....โดยไม่ได้พูดอะไร จนผมต้องถาม

"...นี่ท่าให้อาหารปลา....แกมา ยืนกินลูกชิ้นปลาเนี่ยนะ?" มันยักไหล่....จิ้มลูกชิ้นปลาโยนลงไปกลางฝูงปลา....ไม่มีปลาตัวไหน...กิน... เพื่อนผมเลิกคิ้วมอง
"อ้าว...ปลามันไม่แดกลูกชิ้นหรอวะ"-*-
"ใครเค้าแดกพวกเดียวกันเองล่ะ...บ้ารึเปล่ามึง"
"อ่อๆๆ มิน่าล่ะ เมิงถึงไม่แดกเนื้อ เอี้ย"-*-
"เมิงด่ากรูหรอ..."
"อร๊ายยยกรูป่าววววววววววววววววว  555+" ร่าเริงจริงนะเมิง กรูเนี่ยเครียดจะตายห่า แมร่ง เคือง

   เรา ต่างคนต่างเงียบอีกครั้ง...เพื่อนผมยังคงจิ้มลูกชิ้นปลานึ่งกินอย่างไม่ ทุกข์ร้อนอะไร...ต่างจากผมที่ยังคง...จมอยู่ในความคิดของตัวเอง...ไอ้ท่าที สบายๆ ไม่เดือดร้อนอะไรมันทำให้ผมหมั่นไส้

"สบายจริงนะเมิง...ไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไรกับเค้าเลยนะ" มันหันมาทำตาโตใส่ผม
" อ้าวไอ้นี่...กรูไม่ทุกข์ก็ด่ากรู...กรูจาไปทุกข์เรื่องอาร๊ายยย บ้านก็เกาะแม่อยู่...ข้าวก็เกาะแม่แดก...เงินก็๋เกาะแม่ใช้...งานก็เกาะแม่ ทำ...ผัวเดี๋ยวก็รอแม่หาให้ กร๊ากกกกกกกกกกกกกก สบายจะตายห่า" -*- เมิงคิด บวก ไปป่าววะ
"เออ..ช่างเมิงเหอะ แมร่ง...กรูเซ็ง"
"55555+ แล้วจะให้กรูเครียดทำม๊ายยย ให้มึงเครียดคนเดียวก็พอแล้วนี่หว่า..."
"เออ..รู้แล้วหรอว่ากรุเครียด"
"แหมเมิงงง...กูสายตาสั้นค่ะ ไม่ได้ตาบอดจะได้มองไม่ออก ไอ้ฟายยย"
"แล้วทำไมยังเฉยล่ะ..สาดด"
"อ้าวเชี่ยนี่กรูก็รอเมิงเปิดประเด็นอยู่นี่ไง แสรดดดด" ผมเหม่อมองฝูงปลาอีกครั้ง....โยนขนมปังลงไปให้ปลา ก่อนจะถาม
"มิ้งค์...มึงว่า ปลามันจะยังรอ...ขนมปังอยู่ไม๊?" เพื่อนผมมองตามสายตาผม ก่อนจะยิ้ม
"...มึงโยนลงไปอีกแถวดิ...ปลามันจะกินไม๊..."
"...กู...ไม่รู้ว่าจะให้ปลาตัวไหนดีว่ะ...แล้วก้ไม่รู้ว่าปลาตัวไหน...ที่ยังรอขนมปังของกู"
" หึๆๆ...เรื่องอย่างงี้ต้องพิสูจน์ว่ะ" เพื่อนผมเดินไปทิ้งถุงลูกชิ้นที่มันกินหมดแล้วในถังขยะ ก่อนจะ คว้าขนมปังออกไปจากกอง นั่งลงกับพื้นท่าน้ำ แล้วค่อยๆ ฉีกขนมปังเป็นชิ้นๆ ยื่นให้ถึงปากปลา..
"อร๊ายยย เอ็ดดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เอ็ดดี้ มานี่" -*- เอ็ดดี้ที่มันพูดถึงเป็นปลาสวายเผือกตัวโต...เพื่อนผมรอจนกระทั่งเอ็ดดี้ของ มันมาถึงก็ยื่นให้ถึงปาก
"เอ้ดดี้ อยากกินขนมปังม๊ายยย อร๊ายยย เก่งมากลุก กินอีกป่าวว ป้อนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" มันนั่งเพ้ออยู่กับเอ็ดดี้ของมันจนขนมปังหมดแถว ก่อนจะหันมาบอกผม
"นี่ไง...กูลองให้เอ็ดดี้กินขนมปังจากกู กูก็เลยรู้ว่ามันอยากกิน....มึงลองป้อนมันมั่งดิ...มึงจะได้รู้ว่ามันอยากกินรึเปล่า"
"กรูไม่ได้มีแค่เอ็ดดี้ตัวเดียว อย่างเมิงหนิ"
"... เอ็ดดี้มันก็ไม่ได้มีตัวเดียว...โน่นไงมึงเห็นม่ะ มีอีกตัวนึง....แต่มันไม่ว่ายมาหากู...มีแต่ตัวเนี๊ยะที่ว่ายมาหากู...เพราะ ตัวนี้มันรู้ไงว่ามันต้องการอะไร...ส่วนตัวนู้นมันยังไม่รู้ว่ามันต้องการ อะไร.....คราวที่แล้วกูป้อนมัน...มันก็ไม่แดก...ว่ายหนี....พอกูกลับบ้านไป แล้ว เค้าว่ากันว่า มันมาว่ายอยู่แถวนี้รอกูว่ะ....คราวนี้กูว่าจะลองป้อนขนมปังมัน....ดูว่ามัน จะปฏิเสธ....หรือกิน...ทีนี้กูก็เลือกได้แระว่ากูอ่ะ จะเอาตัวไหนมาต้มแดก...ตัวที่เรื่องมากลีลา...หรือตัวที่เปิดเผยจริงใจ...."

"หึหึ....ไม่พ้นเรื่องกินนะเมิง...." ผมลงนั่งป้อนขนมปังให้เจ้าเอ็ดดี้ เพื่อนผมนั่งมองเงียบๆ ก่อนจะลุกขึ้นตบบ่าผม.....
"กรูว่า....นามบัตร....มันมีไว้โทรนะ" พูดจบมันก็เดินออกจากท่าน้ำไป   ทิ้งให้ผมนั่งอยู่กับตัวเอง......ผม...ควรจะทำยังไง....



   หลังจากนั้นไม่ถึงห้านาที เสียงเดินก็กลับเข้ามา ผมหันไปมอง....เพื่อนผมยืนอยู่
"เป็นไรเมิง"
"อ่อ...กุไม่ได้นัดเพื่อนมารับ...รอกลับพร้อมเมิงอ่ะ ไปส่งกรูที่คอนโดไอ้กวางด้วยนะ" -*-
"แล้วเมิงเดินออกไปทำหอกอะไร?" เพื่อนผมมันยืนบิด
" เอ่อ...แหะ...แบบว่า ในหนังไงเมิง...เวลาแบบว่าเพื่อนพระเอกพูดเตือนสติปุ๊บ ต้องเดินจากไป ทิ้งให้พระเอกอยู่กับตัวเองไง...กุเลยออกไป...แต่พอดีนึกขึ้นได้ว่าไม่มีรถ กลับ กูเก๊าะเลยเดินกลับมา...แหะๆ" -*- มันบ้าหรือมันโง่ครับ!!




   หลัง จากไปส่งคุณเธอตามบัญชา...ผมก็กลับมาที่บ้านของตัวเอง....อาบน้ำอาบท่าจน สบายใจ...ก่อนจะไปที่เตียง...หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ที่ไม่จำเป็นต้องมี นามบัตรก็จำได้ขึ้นใจ....เสียงรอสายดังอยู่ไม่นาน เสียงนุ่มที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น

"สวัสดีครับ..." หัวใจผมสั่น...ผมกลืนน้ำลายอย่างยากเย็น....ก่อนจะเอ่ยออกไป
"พี่นะ....มาร์ชนะครับพี่..."



TBC......

[B4U_BoA]

แวะมาจิ้มมมม

โอ้วววว

แล้วจะเปนไงต่อไป เน้ ...

[Loidelohm]

หวายยยยยยยยยยยย
กลับไปหาของตาย
อ่อนจิงเฮียกรู
แต่ก้อขอบคุณที่อัพ
นะคร้าบบบบบบบบบ
  เฮีย แน่น ให้มันถูกัน ฮี่ ฮี่
 

[minkking]

^
^
^
^
แร๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง 
มาร์ช...กรูกัวน้องคนนี้ว่ะ เมิงเอาไม้เขี่ยๆ ออกไปดิ๊

ปล. เมิงว่าตัวนี้โดนแระคันป่าววะ


กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[marchmenlo]

^
^
^
^
แร๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง 
มาร์ช...กรูกัวน้องคนนี้ว่ะ เมิงเอาไม้เขี่ยๆ ออกไปดิ๊

ปล. เมิงว่าตัวนี้โดนแระคันป่าววะ


กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

สราดดดดดดดดดดดดดด



กรูก็กลัวคันเหมือนกันน่ะเมิง 

[minkking]

คารามายด์ไม๊คะ เพื่อนสาวววววววววววววววว


แก้คัน!!!!


ปล. คันตรงไหน กรอกตรงนั้นนะคะเพื่อนกร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[NT llSJs]

หักมุมซะเสียศูนย์เลย
นึกว่าจะโทรหาน้องเมลล์นะเนี่ย

โฮฮฮฮฮ... มาร์ชไม่คิดถึงน้องเมลล์แล้วเหรอ
เสียจายยยยยยยยยยยยยยยยย



เด็กใหม่... แรงจริงๆ
มาร์ชมีแววจะเสียประตู(หลัง)แล้วม้างงงงงง
น้องเค้ามุ่งมั่นจริงจังซะประมาณเน้
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก

[Loidelohm]

ควมพะยายามอยู่ใส ควมสัมมะเหร็ดมักจะอยู่ที่นั่น เหอ เหอ
เจ้คร้าบบบบบบบบบบบ
เชียร์น้องหน่อยจิ

[minkking]

ไม่!!


เพราะชั้นกะอิมาร์ช ได้กันแล้ว!!! ชั้นต้องทำหน้าที่หึงหวงย่ะ!

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก




ปล.เจอกันฟิวเจอร์รังสิตนะลูก เดี๋ยวเจ้พาไปดักตีหัวมันหน้าบ้าน เร็วดี!!  ดิ้นต่อยท้อง ร้องต่อยปาก โอเคนะลูก!!

ปล2. อิมาร์ช วันนี้กรูไป ซอย4 สีลม ไปม่ะเพื่อนเลิฟ กร๊ากกก  กรูจาไปดุผู้ชายแก้ผ้า แดกเหล้าเคล้าผะจายย อร๊ายยยยยยยย สุโขสโมสร ถ้าพุ่งเน้ไม่เข้าเล้าก้ไม่ต้องแปลกใจ แปลว่า กรูคงได้กะผะจายสักคนอยู่แถวนั้นแหละ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก  ผะจายจ๋าาาาาาาาา   ชะนีมาแว้วววววววว   

[ChiOln]

 

ดำเนินไปในทางที่ดีด้วยเถอะ

 

[White..BroccO]

ของเค้าดี น้องเค้าแร๊งจิง  

เอาเถอะ ถือว่ารับน้องไป  

เฮ้ยๆๆๆ จะโทรไปทำไมเนี๊ยะ อย่าให้รู้น่ะว่าชู้ ชู วาดับปา

ฮ่าๆๆๆๆ เป็นเอามาเลยตรู  

[Loidelohm]

เอ่อออออออออออออออออออออออออออออ
เจ้คร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
เจ้มุ่งผิดแหล่งป่ะคับ
อย่างเจ้น้องว่าแถวซอยนานา น่าจะเวิร์คกว่าเยอะนะครับ
แถวนั้นอ่ะ เศรษฐีบ่อน้ำมันเยอะเลยครับ
มาจากตะวันออกกลาง และแถบทางใต้ของทะเลเมดิเตอร์เรเนียน อ่ะ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หุ หุ
เอ่อ น้องยังอ่อน ออมมือหน่อยนะคับพี่
 

[mist]

คิดในแง่บวก มาร์ชอาจจะอยากเคลียร์อารมณ์ ความรู้สึก อดีต ที่เป็นหนามในใจให้เรียบร้อยก่อนที่จะไปเริ่มต้นใหม่ ชิมิจ้ะ  

[EverGreen™]

โหห

เปรียบเทียบซะโคตรเห็นภาพ

พูดอย่างเท่อ่ะ


แล้วไมมาตกม้าตายตอนหลังล่ะคับ