มาบ้านกู........แล้วมึงจะรู้สึก
ทั้งๆที่กลางวันแสกๆ
กูเสือกรู้สึกเหมือนกลางดึก
แล้วมีผีโขมด................หน้าด้านมาขอซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์
อยากจะเอาหวายแช่เยี่ยวฟาดแม่งให้ตกมอเตอร์ไซค์
แต่คิดว่าไม่เป็นผล....
"มึงนั่งเฉยๆเป็นป่าววะ สัด" ก็ชักรำคาญ แม่งนั่งดุกดิก ชะโงกมาหน้ารถ
"ไรวะ กูก็นั่งของกูเฉยๆเนี่ย"
"เฮ้ย...บิด อย่าจี๋เอวดิ" ไอ้แสบบ่น
แสดงว่าไอ้สัดบิดแม่ง.....เชี่ยแระ
"มึงเล่นเชี่ยไรเนี่ย อยากตายหมู่มั้ย......สัด"
"มึงก็ขี่ไปดิวะไอ้เก่ง กูไม่ได้แหย่มึงซักหน่อย"
อ่อ.........กูเสือกว่างั้น
คนระยำ........ใส่ครกตำ สิบปีก็หามียางไม่
กูจะทำไรได้
นอกจากปลง...
หันไปเห็นอีดอกหวานซ้อนมอเตอร์ไซค์
เอาแขนสองข้างชูขึ้น
มีผ้าเช็ดหน้าปลิวสไวอยู่ในมือ
สีหน้ามันช่างมีความสุขเหลือรับ
มันคงคิดว่ามัน............สวย
เซ็กซี่
แต่....
หน้ากูบอกบุญไม่รับ
ทั้งรำคาญไอ้เชี่ยบิด
แล้วไหนจะชาวบ้านประชาชี
ที่รู้จักบ้านกู
เค้าจะมองว่าไง
ลูกชายบ้านนี้
กำลังจะพาพวกหลอกกะเทยอ้วนไปรุมโทรมรึป่าววะ
ชักเครียดแล้วนะนี่กู..
.
.
.
"สุกี้หมูคับ ไม่ใส่ผัก" ไอ้เชี่ยเหยินสั่งก่อนคนแรก
"สุกี้บ้านพ่อมึงดิไม่ใส่ผัก แล้วมันจะเรียกว่าสุกี้มะ" กูบอก
"ขัดใจตลอด" ไอ้เชี่ยเหยินบ่นพึมพำ
"มึงเป็นพ่อกูป่าวล่ะ.....สัด"
"เส้นหมี่ลูกชิ้นเอ็น เอาลูกชิ้นเยอะๆ" อีหวานสั่ง
แหมอ้วนจะตายห่าแล้ว.....ยังจะเน้นลูกชิ้น
"เอาแบบนั้นมา 6ชามเลยพี่" พวกมันสั่ง
แต่กูไม่อยากแดกเหมือนมัน
"เหมือนเดิมละกันเจ๊" เค้ารู้หรอกน่าว่ากูจะแดกไร
กูแดกมาตั้งแต่เด็กๆอ่ะร้านนี้
เย็นตาโฟ ไม่ใส่เส้น
ปลาหมึกกรอบเยอะๆ
"โห ลูกชิ้นเยอะได้ใจว่ะ" ไอ้เชี่ยบิดพูดด้วยความตะกละ
"ยัดห่าให้หมดแล้วกันมึง ไม่งั้นกูจะเอาลูกชิ้นที่เหลือยัดตูดมึง" กูขู่
"แหม๋.... มึงก็ ใหญ่กว่านี้ยังยัดมาแล้ว 555+" ไอ้สัดนี่ท่าจะบ้า
แม่งพูดเองหัวเราะเอง
กูยังไม่ได้ขำกะแม่งซักนิด
ไม่มีใครสนใจคำพูดของกูกะมันหรอก
แม่งตั้งหน้าตั้งตามสวาปามลูกชิ้นยังกะเด็กอดอยาก
"มึงหยุดเลยไอ้แสบ" กูรีบห้ามไอ้เชี่ยแสบที่กำลังคีบลูกชิ้นในชามมัน เพื่อจะเอามาใส่ในชามกู
"อ้าว.. ทำไมล่ะ ไม่ชอบกินลูกชิ้นเหรอ" ไอ้แสบถามงงๆ
"ป่าวอ่ะ กูกลัว" กูตอบมึนๆ
"กลัวไรวะ" ทุกคนต่างก็งง
"กูกลัวมึงจะใช้มุก "คนพิเศษ" อีกอ่ะดิ เดี๋ยวกูจะอ้วกซะก่อน"
เล่นเอาฮากันทั้งโต๊ะ
แล้วก็ยัดห่ากันราบ
เล่นเอาคนเก็บตังค์แทบคิดเงินไม่ถูก
ก็แม่ง.....
เศษอาหารในชามแทบไม่หลงเหลือเพื่อบ่งบอกได้เลยว่า
มันเคยมีเชี่ยอะไรอยู่ในนั้น
ไอ้เชี่ยพวกนี้
ช่างรณรงค์ลดโลกร้อนดีจิงๆ
.
.
.
พอมาถึงบ้าน
"ทำไรกันดีวะ" ไอ้เชี่ยบิดแม่งถามนอนเอามือลูบขนสะดือ
ท่าทางไอ้เชี่ยนี่พอแดกเสร็จแล้วคงจะมีแรงเยอะ
ทำท่ายังกะกะหรี่อ่อยเหยื่อ
แต่อย่างว่าแหละ
เปรียบกะกะหรี่ไม่ได้อ่ะดิ
เพราะว่าเอาไอ้เชี่ยนี่ทีไร
ไม่เคยได้เสียตังค์ซะที
555+
"มึงนอนไปเหอะ เดี๋ยวดึกๆกูมีโปรแกรมเด็ด" กูบอกแกมสั่ง
ไอ้เชี่ยที่เหลือที่กำลังเกลือกกลิ้งด้วยความอิ่มมองหน้ากันตาปริบๆ
"เราไม่ง่วงเลยอ่ะ" ไอ้เชี่ยชิ้นพูด
"อืม นั่นดิเราก็ไม่ง่วงเลยนะ" ไอ้เชี่ยเหยินออกความเห็นบ้าง
"บ้านเก่งมีเกมส์ไรเล่นมั่งอ่ะ" ไอ้หมัดถาม
"มีแต่กูไม่ให้เล่น พวกมึงมีไรป่ะ"
"อ้าว ..."
มันร้องเสียงห้อยๆ
"อ้าวเชี่ยไร นี่บ้านใคร กูสั่งให้นอนพวกมึงก็นอนเหอะ"
"บังคับตลอด" ไอ้เชี่ยเหยินบ่น
"มึงมีไรไอ้เชี่ยเหยิน รีบนอนไปเลยมึง กูเห็นใครลืมตากูจะเอานิ้วจิ้มตาแม่ง" สัด ไม่ใช่นิ้วมือซะด้วยนะ
นิ้วตีนอ่ะ
555+
"แล้วมึงนั่งทำเชี่ยไรวะไอ้บิด ทำตัวให้เป็นประโยชน์หน่อยดิ๊"
"ไรอีกล่ะมึงอ่ะ"
"นวดหลังให้กูหน่อย กูเมื่อย"
"โห ...เชี่ยเก่ง งานใหญ่เลยนะเนี่ย"
"เชี่ยไรของมึงแค่กูให้นวดหลังให้หน่อยเนี่ยนะ ทำบ่น"
"สัด .... หลังมึงยาวซะขนาดนี้ กี่ชั่วโมงจะนวดเสร็จ"
แหม...
มันบ่น
น่าเอาส้นตีนลูบปาก
แล้วกูก็ดึงไอ้แสบเข้ามาใกล้ๆ
แล้วนอนหนุนตักอย่างมีความสุข
เผลอหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้
นอนทับกันไปทับกันมายังกะโดนรมยาสลบ
"เก่งๆๆ ไปกินข้าวเย็นได้แล้ว" อ่ะ
ทำไมเวลานอนชอบมีคนมาปลุกตลอดวะ
เสียงพี่น้อยเรียกอยู่หน้าห้อง
"รู้แล้วพี่น้อย เดี๋ยวไป"
.
.
"ตื่นเว้ย แดกข้าว" กูปลุกพวกมันคำเดียวสั้นๆๆ
ถ้าได้ยินคำว่าแดกข้าวอ่ะ แม่งปลุกง่าย ลุกกันพรึ่บพรั่บ
"พี่น้อย..ป๊ากะม๊าไม่กินด้วยเหรอ"
"เค้าบอกว่าให้เด็กๆกินกันตามสบาย ถ้าเค้ากินด้วยเดี๋ยวกินไม่อร่อย" พี่น้อยตอบ
ซึ่งก็จริงของเค้านะ
แค่เพียงกูสนทนากะพี่น้อยเพียงไม่กี่คำ
ไอ้พวกเชี่ยลูกผีปอบพวกนี้
ก็ฉีกร่างไก่ทอดอย่างว่องไว
ปากเป็นมัน
ไม่เคยไว้หน้ากูเลย.....
"ตายอดตายอยากกันมาจากไหนเนี่ย"
เสียงจากนรกมาแล้ว
จะใครซะอีก
พี่สาวกูไง
"กิ๊บกินข้าวกับน้องมั้ย" พี่น้อยถามมัน
มันเงียบไม่ตอบ
แถวทำหน้าแสยะยิ้มใส่พวกกู
"กินกะน้องมันสิ น้องมันกินกันน่าอร่อยออก" พี่น้อยชวนมัน ชวนทำไมไม่รู้
"ก็ได้ เด็กพวกนี้อ่อนการอบรมเรื่องมารยาทบนโต๊ะอาหาร ต้องสั่งสอน" มันแสดงอีโก้ ....ขนาดแม่กูแท้ๆยังไม่ทำ
สงสัยมันอยากเป็นแม่คน
ว่าแต่...
หาผัวให้ได้ซะก่อนเหอะ
"โรงเรียนดัดสันดาน ไม่มีของแบบนี้ให้กินเหรอ" มันเยาะเย้ยด้วยคำถามถ่อยๆ
ทุกคนหยุดกิน เงยขึ้นมามองต้นกำเนิดเสียง
บางตัวไก่ยังคาปาก
"เจ้าแว่น กินปลาสิ กินแล้วฉลาดนะ หน้าตาแกเหมือนไม่ค่อยได้กินปลา"
มันเปิดศึกละคับพี่น้อง
ไอ้เชี่ยเหยินมองหน้ากูตาปริบๆ
กูก็ให้สัญญาณมันว่า
อย่าตกเป็นเหยื่อ
อย่ายอมเป็นผู้ถูกล่า
ต้องตอบโต้บ้าง
"เดี๋ยวนะ" ไอ้เหยินตอบ
เดี๋ยวเชี่ยไรของมึงมันด่ามึงไปถึงไหนแระ
"ขอคิดก่อน" สงสัยแม่งต้องแดกปลามากๆจริงๆ
"ว่าผมทำไมอ่ะ ผมไม่ได้ต้องกินปลาซะหน่อย ผมฉลาด ผมเรียนเก่ง" มันย้อนอีเจ๊กิ๊บ
โถ.......ไอ้เชี่ยเหยินมึงคิดว่ามันจะเจ็บแสบมากเลยใช่มั้ยเนี่ย
"เหรอยะ" อีเจ๊กิ๊บเอามือเท้าคางยื่นหน้าเข้าเยาะเย้ยไอ้เชี่ยเหยิน
"เจ๊กิ๊บก็ต้องกินอาหารเยอะๆหน่อยนะ เพราะว่าเจ๊กิ๊บจะได้อ้วนขึ้นบ้าง"
พวกกูมองตากันปริบๆ
เหมือนกำลังจะถึงจุดไคลแมกซ์
"เพราะว่าตอนนี้เจ๊ผอมมากยังกะมัมมี่ฟาโรห์ตุตันคามุน"
มันหยุดกลืนไก่ที่ค้างอยู่ในปาก
"แล้วที่สำคัญ เจ๊น่ะจอแบน พลาสม่า แอลซีดี แบบนี้ผู้ชายไม่ชอบนะเจ๊"
เล่นเอาเจ๊กิ๊บตาค้างอ้าปากหวอ
โกรธลมออกหูหน้าแดง
"อืม......จริงด้วยนะเจ๊ ของหวานยังใหญ่กว่าตั้งแยะ" อีหวานเสริม
เล่นเอาพวกกูฮาท้องแข็ง
"555 ไม่ใช่จอแบบธรรมดานะ เป็นจอไอแม็กซ์เมเจอร์" กูเสริม
ทุกคนเงียบเหมือนมุขกูจะแป้ก.....
มันไม่ทัน
ฉลาดไม่พอ
"อ่ะไอ้ควาย จอไอแมกซ์น่ะนอกจากจะแบนแล้วยังเว้าเข้าไปอีกมึง อีเจ๊กิ๊บน่ะไม่ใช่จอแบน เค้าเรียกจอเว้าหว่ะ 5555"
กูล่ะสมน้ำหน้ามัน
555+
"ฝากไว้ก่อนเหอะ เด๋วพวกแกได้กินข้าวคลุกยาเบื่อแน่" แล้วมันก็สะบัดตูดแห้งๆเดินออกไป
แล้วพวกกูก็จัดการอาหารต่อไปด้วยความเจริญอาหารอย่างสุดๆว่ะ.
..................................................
คอมเม้นจากคนโพส..เพราะเราอ่านไปโพสไป..
กร๊าก มุก แป๊กว่ะเก่ง แต่ถือว่าโอ..กร๊าก
เมิง เขียนให้กิจกรรมที่แสนธรรมดา กินก๋วยเตี๊ยว,บนโต๊ะอาหารได้อ่านแล้วเพลินดี
ถือว่าเอามากลบมุก แป๊กแระกัน กร๊ากกกกกก
ปล.เอามือบีบจมูก กลั้นใจอวยมันเล็กน้อย กร๊าก (หลอกไอเก่งมัน)
หัวข้อ: เรื่องลับโรงเรียนดัดสันดานCredit:badmaner (18/03/11) P.179 "เจ็ด-จุด-เจ็ด" (อ่าน 1056570 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก