อ่านแล้วรู้สึกสมเพชในโชคชะตาของคนเราจริงๆ ทุกสิ่งมันเกิดได้เสมอสินะ
อย่างที่เฟยพูดไว้ ไม่มีรักแท้ในหมู่ชายรักชาย มันเป็นคำพูดที่ตรง และให้อะไรเยอะนะ
เพราะ ความรักแบบนี้เอาแน่เอานอนไม่ได้
เราไม่มีอะไรเป็นข้อผูกมัดนอกจาก หัวใจ กับ เซ็กซ์ ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่จีรัง
ความรักของเรามันไม่เหมือนของ ชายหญิงทั่วไป
พวกเค้ายังสามารถเรียกร้องจากการสร้างพันธะ ด้วยการจดทะเบียน
หากแต่เราละจะเอาอะไรไปเทียบกะเค้า ความรักที่มั่นคงงั้นหรอ เหอะๆ
รักมันมีอยู่จริงหรอ...
มันเป็นแค่สิ่งฉาบฉวยหรือเปล่า...
หรือมันก็แค่ผ่านมาวูบวาบ...แล้วผ่านไป...
เราไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่เรายึดติดมาตลอดมันจะเรียกว่ารักแท้ได้ไหม
แต่หากสิ่งหนึ่งที่บอกได้คือ ความรู้สึกที่เวย์มีต่อเฟย เฟยมีต่อเวย์
มันเป็นความรู้สึกที่บริสุทธิ์ สดใส และน่าทนุถนอม แต่บอบบาง
อย่างที่เฟยกำลังรู้สึกได้ถึงความบอบบางนั้น
อันจะก่อให้เกิดเปนกำแพงกันตัวเองให้ออกห่างจากเวย์
และยังไปถึงความรู้สึกผิดที่มีต่อบีที่เหมือนโดนหักหลัง
ในขณะที่เวย์ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่กับ...
แล้วจะรออ่านต่อไป นะนะห์ยังเขียนดีอยู่เหมือนเดิมนะ