หัวข้อ: +++ สะดุดรัก ไอ้คิ้วเข้ม +++

[three]

รักผิดๆจริงๆอ่ะ

[THIP]

  รักผสมความใคร่ 

[Poes]

สายไปซะแล้วอิพี่ใหญ่  เฟยเค้ารักเวย์ไปแล้ว

[Bg LoVe NT]

ชิ!!!

สายไปแล้วล่ะพี่ใหญ่

ทำกับเฟยขนาดนั้น แถวบ้านพี่เค้าเรียกว่ารักเหรออออออออออ

[RN]

มาคิดได้ตอนนี้สายไปแล้วพี่ใหญ่

คิดได้ก็ดีแล้ว อย่าทำอีกแล้วกัน

ปล่อยเฟยไปเถอะ 

[C2U]

มีแต่คนน่าสงสาร  ที่เห็นแก่ตัว กันทั้งนั้น   

คนที่น่าสงสารที่สุด  คงเป็น เฟยอ่ะ  โดนทำร้ายตลอด   

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

ความรักทำให้คนต่บอดจริงๆด้วย

บางครั้งเราก็ไม่รู้ว่าแสดงความรักอย่างไร

แต่... เมื่อไรก็ตามที่เรากำลังจะต้องเสียสิ่งที่เรารับไปนั้น

บางอย่างในคัวเราจะถูกครอบงำให้ทำในสิ่งผิดตามแรงกระชากของห้วงอารมณ์

เหมือนดั่งเช่นที่ใหญ่ทำ

ถึงอย่างงั้นก็เถอะ ต่อให้เล็กพยายามเพื่อช่วยพี่ชายร่วมสายเลือดอย่างไร...

ก็คงไม่เป็นผล ยังแต่จะนำมาซึ่งความ สงสาร สมเพช จนเป็น ความน่ารังเกลียด

เราคงทำได้เพียงแต่รอต่อไป ก็ในเมื่อการตัดสินใจทั้งอยู่ที่ เฟย โดยมีเวย์เป็นทางรักสายใหม่ที่...

จะยืนยาว หรือ สั้นเพียงคืบ ก็หารู้ไม่

[Dangerous_patz]

 





ไม่มีคำบรรยาย





 

[ka[ze]na]

ความรักมันห้ามกันไม่ได้.....
แต่รักแบบไหนล่ะ

ที่จะเหมาะกับเฟย
กับพี่ใหญ่ พี่น้ำ พี่ซี พี่ต้า รวมถึงพี่ๆคนอื่นๆด้วย

หรือแม้แต่เวย์

เฟยแค่ขอให้เวย์อยู่ข้างๆ
เวย์แค่ต้องการที่จะดูแลเฟย

แล้วที่เหลือล่ะ เค้าต้องการอะไร.....

[StillLoveThem]

...พี่ใหญ่..รัก ฤา เสียดาย...
...พอรู้ว่าจะต้อง..สูญเสีย..เลยสับสน...
...น้องนะห์..เป็นแม่บ้าน...อิอิ...

[andy_kwan]

น้องนะห์เป็นแม่บ้านด้วยเหรอ

ป้าชี้นิ้วสั่งอีตาลุงทุกวัน จนตอนนี้เซ็กส์เสื่อมไปแล้ว อิอิ
 

[menano]

 

นี่อิพวกพี่ ๆ เนี่ย รักกันเป็นบ้างไหม

อิพี่น้ำตัวดีเลย

คิดได้ไงว่าแทบแบบนี้แล้วเฟยจะไม่ไปไหน

ใช้หัวหรือใช้ไรคิดคะ

ไม่เข้าใจจริง ๆ เล้ย

ถึงจะเป็นเล็กไปคุยแล้วอะไร ๆ มันจะดีขึ้นม้ายยยย

เฮ้อออออออออออออออ

น่าสงสารเฟยจัง

ชีวิตทำกรรมไรเนี่ยต้องมาเจอไอ้พี่บ้า 6 ตัวเนี่ย

[in_blu]

ถ้า รัก แล้วเป็นแบบนี้ สู้อย่ารักเลยดีกว่า

มันสายไปแล้วจริงๆ อะ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ปล่อยเฟยไปเหอะ

มันมากพอแล้วอ่ะ

สงสาร

นี่เวย์ยังไม่รู้เรื่องทั้งหมดอีกนะ

เฟยยังต้องเจออะไรอีกบ้าง

แต่ไม่เจอเร่อง ก้อจบสิวะ... อิอิ

เฟยสู้เค้านะเมิง

[wan]

มารอตอนค่ำ ๆ ยังไม่เห็น ไปเดินเล่นก่อนเดียวกลับมา

[● MaYa~Boy ●]

สงสารอ่ะ เมื่อไหร่จะหลุดพ้น

[HadsaNah]

ตอนที่ 44 สงสารหรือรัก

ผมค่อยๆ ลืมตาตื่นเพราะเสียงรถจากบนถนนที่เริ่มดังมากขึ้น ค่อยๆ ลืมตา ห้องสีฟ้ามองดูสบายตา พร้อมกับลมเบาๆ จากพัดลมที่เปิดไว้ ทำไมผมรู้สึกเพลียจังเลย เหมือนคนนอนไม่ค่อยพอ ไร้ซึ่งเรี่ยวแรง


ผมค่อยๆ นึกย้อนก่อนที่ผมจะหลับ พร้อมกับพลิกตัว


"อูย..." ผมร้องเบาๆ เพราะอาการปวดสะโพก และช่วงขาด้านหน้าลามไปถึงบริเวณส่วนที่ลับสุดของผู้ชาย ผมเริ่มรู้แล้วว่าเกิดจากอะไร


เมื่อคืน ผมคงเยอะไปหน่อย มันคงล้าเต็มตน ผลิตกันแทบไม่ทัน


"แกร๊ก." เสียงลูกบิดประตูดังขึ้น ผมหันไปมอง


เฟยเดินถือถาดอาหารมาเข้ามาวางตรงเก้าอี้โต๊ะเครื่องแป้ง


"เฟยลงไปต้มโจ๊กให้กิน ใส่ไข่ไปสามฟองแหนะ กินซะจะได้กินวิตามินตาม" มันพูดหลังจากวางถาดลงเสร็จ พร้อมกับมองหน้าผมแบบเขินๆ ใบหน้ามีรอยยิ้มเล็กๆ อูย...มันน่ารักจัง แต่ผมไม่ไหวและ ไม่งั้นนะ.....


"จะกินตรงไหน วางบนตักไหม หรือว่าจะลุกขึ้นมากิน" มันถามอีกครั้ง


มันไม่เป็นไรเลยหรอวะเนี่ย ผมดิเกือบตาย เมื่อคืนผมกับมัน..... สาม.. ไม่ใช่สิ สี่ต่างหาก สี่รอบ ที่ผมต้องรับภาระทำให้มันสงบลง แล้วก็หลับไปได้เนี่ย เคยคิดถึงบ้างไหม ไอ้เฟย


"เดี๋ยวหยิบน้ำมาให้ เวย์ต้องกินน้ำเยอะๆ" มันพูดพร้อมกับเดินออกไปจากประตู เข้าห้องตรงข้ามห้องมัน แล้วเดินกลับมาพร้อมน้ำอีกสองขวดใหญ่


มันเห็นผมเป็นอูฐ หรือเปล่าวะ คนอะไรจะกินน้ำขวดใหญ่สองขวดหมดในทีเดียว เอ..... ว่าแต่ผมต้องกินน้ำเยอะๆ ทำไมหละ


"เวย์รู้เปล่าว่า น้ำนั่นอ่ะผลิตจากเลือดสี่สิบหยด แล้วเลือดก็ผลิตจากน้ำอีกสี่สิบหยด คิดดูว่าเวย์หมดน้ำไปกี่ถังหล่ะ" มันพูดพร้อมกับหน้ากวนๆ ในแบบฉบับมันที่ผมไม่ได้เห็นมาพักนึง


ว่าแต่ว่ามันไปรู้มาได้ไงวะ ว่ามันผลิตกันแบบนั้น ความรู้เยอะจริงๆ ผับผ่าสิ แต่ก็ตลกดี.. ผมแอบขำเล็กๆ ตอนมันพูดเสร็จ


"ป้อนหน่อยดิ ไม่มีแรงเลยอะ" ผมพูดพร้อมกับทำหน้าอ้อนๆ ใส่มัน ขณะที่ยังนอนอยู่บนเตียงเหมือนเดิม


ผมขยับหมอนพิงกับหัวเตียงก่อนที่จะลุกขึ้นมานั่งพิง เพื่อทำความพร้อมในการกิน


มันทำหน้ากวนประสาทนิดหน่อยก่อนที่จะยกถ้วยมาใกล้ๆ และค่อยๆ บรรจงตักโจ๊กแล้วค่อยๆ เป่า ก่อนที่จะป้อนผม


"อ้ามมมมมมมมมมม" มันลากเสียงยาวเหมือนป้อนข้าวเด็กยังไงยังงั้น แล้วมันก็ทำแบบนี้ทุกคำ จนผมกินหมด


ตอนนี้ผมหิวมากๆ เลยกินหมดแบบสบายๆ ทั้งๆ ที่โจ๊กถ้วยเบ้อเร่อ มันทำอร่อยดี หรือเป็นเพราะว่าผมหิวหรือเปล่าก็ไม่แน่ แต่ผมมีความสุขมากๆ ที่เป็นแบบนี้ ผมอยากป่วยไปตลอดจัง จะได้มีมันมาดูแลตลอด


มันเอาถ้วยเดินไปเก็บที่ถาด และหยิบแก้วเล็กๆ ที่มียาอยู่และยื่นมาให้ผม พร้อมกับน้ำอีกหนึ่งขวด


"โห.... ยาอะไรมั่งเนี่ย" ผมถามกับมัน เพราะในแก้วเล็กๆ ที่ใส่ยาเนี่ย มียาเกือบครึ่งแก้ว อะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด ผมนับดู เจ็ดเม็ดแหนะ มันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ วิตามินเขากินกันทีเจ็ดเม็ดเลยหรอเนี่ย


"วิตามินบำรุงอะ ก็เสียไปเยอะต้องกินเติมเข้าไป เดี๋ยวไม่แข็งแรงเน้อ" มันยังคงทำหน้ากวนประสาทผมอยู่ และเดินไปเปิดทีวี ช่องรายการเพลง  ตอนนี้มีเพลงของวงแครช


"แบงค์มันสักสวยเนอะ" มันพูดทั้งๆ ที่ตายังคงจ้องโทรทัศน์อยู่ ไม่หันมามองผม


ผมพยายามฝืนกินยาจนหมด หมดน้ำไปเกือบจะหมดขวดแล้ว


"แล้วเฟยคิดว่า สักที่ไหนดีที่สุด" ผมถามมัน    ผมอยากแกล้งมันบ้างดูดิ๊ว่าเจอมุขนี้ไปจะเป็นไง


"ตรงหลังก็สวยนะ แขนก็สวย สะโพกก็สวย ไม่รู้ดิตรงไหนอะ" มันหันหน้ามามองผมพร้อมกับสายตาอยากรู้อยากเห็น ทำไมมันเรื่องมากจังเลย เคยคิดอะไรแบบทีเดียวจบมั่งได้ไหม หลายใจฉิบ


"สักที่รุด" ผมพูดหน้าตาย


".................." มันเงียบ อึ้งไปพักนึง


"ไอ้บ้า.." มันกระแทกเสียง แล้วก็หันกลับไปมองทีวี ร้องเพลงคลอๆ ตาม  สงสัยมันคงเขินอะแหละ ตลกโครตๆ


"เวย์ไม่โกรธเฟยหรอ?" ตอนนี้เพลงจบแล้ว มันพูดกับผมด้วยน้ำเสียงที่เบาลงกว่าตอนที่คุยกัน แต่ตาก็ยังคงมองทีวีอยู่   
 

สงสัยมันคงไม่กล้ามองหน้าผมมั้ง หรือจะอะไรก็ช่าง ผมจะตอบยังไงดีหละ


"มันผิดเพราะเวย์เอง เป็นที่เวย์ที่เข้ามา ทำให้เฟยต้องเจอเรื่องแบบนั้น ถ้าเวย์ไม่เข้ามาเฟยกับพี่...ก็คงจะรักกันดีอยู่ และเขาก็คงไม่ทำแบบนั้น" ผมค่อยๆ พูด แต่ไม่ค่อยปะติดปะต่อกันสักเท่าไหร่ ยิ่งตอนที่จะพูดชื่อแฟนมัน ผมยิ่งไม่กล้าพูดใหญ่ ลากเสียงยาวไว้ แล้วข้ามไปเลย  


ก็ผมไม่อยากพูดชื่อเขาขึ้นมานี่นา ผมไม่อยากฟัง มันเจ็บแปลกๆ


"แล้วเฟยหละ เฟยเป็นอะไรเมื่อคืนนี้ เวย์ต้อง......." ผมถามต่อ แต่ไม่พูดในตอนสุดท้าย เพราะคิดว่ามันคงจะเข้าใจเรื่องที่ถาม


"ถ้าเวย์รู้เวย์จะรังเกลียดไหมหละ" มันก็ยังคงพูดแบบไม่หันมามองหน้าอยู่ดี   ในใจตอนนี้มันคิดอะไรอยู่เนี่ย ผมว่ามันคงไม่กล้าหันมาสู้หน้าผมมั้ง


"ไม่หรอก เวย์รักเฟยนะ แต่เฟยอย่าโกหกเวย์ ก็แค่นั้น" ผมพูดด้วยเสียงที่หนักแน่นขึ้น     ผมอยากรู้ว่ามันเป็นอะไร ผมจะได้ช่วยมันได้ ผมอยากเป็นคนแรกที่มันจะนึกถึงหากเกิดอะไรก็ตาม


"เฟย........ขาดไม่ได้"  มันอ้ำๆ อึ้งๆ ก่อนที่จะพูดออกมาได้


"เป็นไง ยังรับได้อยู่ไหม" มันหันหน้ามามองผม พร้อมกับตาที่คลอๆ ไปด้วยน้ำตา


ผมเอื้อมมือไปลากมือมันมา มันก็เข้ามาตามแรงที่ผมดึง ผมเอามันเข้ามากอดไว้


"ถ้าเป็นอีก บอกเวย์นะ" พร้อมกับจูบลงไปที่ผมมัน


ผมสงสารมันจังเลย ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วย ผมไม่อยากถามสาเหตว่าเกิดจากอะไร แต่ที่รู้ๆ คือมันต้องเจอกับอะไรหลายๆ อย่างมาแน่ๆ อดีตก็คืออดีต ผมไม่อยากถามถึง แต่อนาคตผมจะอยู่กับมัน อยู่เคียงข้างมัน


มันคงไม่เร็วไปใช่ไหม ที่ผมจะรักมันมากเท่านี้


----"มันยังมีอีกหลายเรื่อง แต่เราคงบอกนายไม่ได้ สักวันนายก็คงรู้เอง ถ้านายรู้นายจะยังสับสนกับความรู้สึกอยู่หรือเปล่า หรือนายจะสงสาร เราก็ไม่รู้ แต่ถ้านายสงสาร ก็อย่ามาอยู่ข้างๆ มันเลย ถือว่าผมขอร้อง"-----  ผมนึกถึงคำที่เล็กเคยพูดกับผมตอนที่ออกมาส่งผมจากบ้านแฟนมัน


ตอนนี้ผมสงสารมันอยู่หรือเปล่า ผมเริ่มถามตัวเองในใจ


แต่คงไม่หรอก เพราะทันทีที่ผมรู้ว่ามันเป็นอะไร ผมไม่ได้มีความรู้สึกสงสารมันเลย ผมกลับอยากเป็นคนที่ทำให้มันแทนด้วยซ้ำ นี่แสดงว่าผมรักมันใช่ไหม ผมต้องรักมันแน่ๆ


ผมกอดมันแรงขึ้นกว่าที่กอดอยู่ มันร้องไห้อีกแล้ว ทำไมมันอ่อนแอจังเลยเนี่ย เอาแต่ร้องๆ


"สัญญานะ ว่าจะบอกเวย์ ห้ามไปบอกใครนะ แค่นั้นเวย์ทำให้ได้อยู่แล้ว เวย์ชอบ" ผมพยายามพูดจริงจังในตอนแรก และคำสุดท้ายผมบอกแบบเล่นๆ กวนๆ


มันทุบผมสองสามทีที่อก ก่อนที่จะดันตัวเองออกมาจากอ้อมกอดผม แล้วเช็ดน้ำตา


"ไอ้บ้า แม่งโรคจิตจิงๆ ด้วย" มันทำปากจู๋ๆ หลังพูดเสร็จ   เหอะๆ.. มันน่ารักจัง


ผมเอื้อมตัวเข้าไปจูบปากมันอีกที "จุ๊บ"


"โอ้ย.... ปวดอะ" ผมทำเสียงอ้อนๆ พร้อมกับเอามือจับที่ตรงสะโพกผม


"เป็นไรอะ ปวดตรงไหน" มันเปลี่ยนสีหน้ากลายเป็นสีหน้าเป็นห่วง


"ปวดตรงนี้" ผมจับมือมันแล้วมาวางตรงจุดสำคัญของผู้ชาย


"ปวดไข่อะ" แล้วก็บอกมัน ด้วยน้ำเสียงกวนตีนๆ


"โอ้ย."  มันทุบเข้ามาเบาๆ สองที แล้วก็ชักมือกลับไปเหมือนเดิม ทำหน้าอายๆ     โห่ย... จุกเลยหว่ะ ไมน่าเล่นแบบนี้เลยกู


แล้วมันก็เอนตัวนอนลงบนเตียง ดูทีวีต่อ  ผมดันหมอนกลับที่เดิมแล้วก็นอนข้างๆ มัน ทำเสียงถอนหายใจแรงๆ


"เฮ้อ..." ครั้งแรกมันก็ยังดูทีวีต่อไป


"เฮ้อ..." มันหันมามองหน้าแป๊บนึงก่อนที่จะเบียดตัวเข้ามาชิดผมเอาแขนผมไปหนุนแทนหมอน แล้วก็นอนตะแคงหันหลังให้ผมก่อนที่จะดูทีวีต่อ

ผมแกล้งขยับสะโพกนิดๆ เบาๆ ซึ่งในตอนนี้ตัวมันแนบอยู่กับตัวผมนิครับ มันก็เลยเหมือน....  


มันหันมามองหน้าผมแบบเอาเรื่อง ผมเลยหยุด


ตลกมากๆ อะ แกล้งมันแล้วสนุกสุดๆ มันเป็นคนเปลี่ยนสีหน้าไวมากๆ เดี๋ยวหน้ากวนตีน อีกแป๊บก็หน้าเหงาเหมือนหมาเหงา แล้วไม่นานก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าเป็นห่วง ผมแค่มองหน้ามันเปลี่ยนอารมณ์ไปมาก็สนุกแล้ว


คิดไปคิดมา ตอนผมมีไรกับมัน หน้ามันโครตเอ็กซ์เลย  วุ้ย คิดแล้วเฉียวหวะ แต่ไม่ไหวและ ขอนอนก่อนดีกว่า


แล้วผมก็หลับไปโดยมีมันอยู่ในวงแขน  ผมต้องฝันดีแน่ๆ ถ้ามีมันนอนแบบนี้ทุกวัน

[watermoonj]

^
^
เวียนมาเจอกันโดยบังเอิญ ^0^

ไปอ่านก่อนนะ

[HadsaNah]

ตอนนี้ก็สั้นอีกและ  แต่ถึงจะสั้นก็หวานน้า   
Short but sweet
แต่ วันนี้ ก็สองตอนน้า
รวมกัน ก็ยาวแล้วหล่ะ
คริกๆ
ฝานดีฝานหวานทุกคนนะครับ
มิสๆ
ไปซักเสื้อก่อน เดี๋ยวคนข้างๆกลับมา  แล้วจะไม่มีใส่ไปพรุ่งนี้

[salemon]

พี่นะห์ขยันจัง 

เป็นพ่อบ้านได้อย่างสมบูรณ์เลย

ไหนทำกับข้าว ขนม ซักผ้า รีดผ้า

ใครไปตัวไปสบายน่าดู

ผ่านพ้นมาด้วยดีนะค่ะ

[menano]

อ่ะนะ


สงสัยรางวัลที่หวังไว้


ได้แน่นอนชัวร์ป้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ


ขออย่าให้มีเรื่องร้าย ๆ กะน้องเฟยอีกเลยนะ  

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
จิ้ม menano อิๆ
นะห์ยันอัพมากๆงะ อยากบวกให้จังแต่บวกมะได้แล้วอะ 
อ่านแล้วก็ดีใจนะเนี่ยที่เวย์พอจะรับเรื่องของเฟยได้อะ

[power**]

 

จิ้มไว้ แล้วไปอ่านนนน

ขยันมากกกกกกก น้องเฟยยยย

 

[Millet]

หวานจัง

แม่บ้านเฟยย

ฮิ่ๆๆ

[princehoo]

 

เขิลแทนอ่ะ

[M@nfaNG]

ขอให้รักมาเหนือทุกสิ่งอย่างเถอะ เอาใจช่วย

[Dangerous_patz]

เวย์ งานเข้า ละมั้ยละ




 






อิอิ

[||WiTHOuT_YoU||]

 

คนนี้หละใช่เลย ชิมิ มีคนเดียวในโลกนี้ ที่เค้าเกิดมาเพื่อคู่กะเรา

 

[Bg LoVe NT]

ตอนนี้หวานจัง

 

[ranny]

ยังไม่ได้อ่าน

แต่ขอเข้ามาแปะชื่อในนี้
เดี๋ยวตกเทรนด์...