ตอนที่ 54 ความรักกับอำนาจมืด และชะนีปีศาจ!!!!
อึ้งสิครับอึ้ง!!!!! บอกได้คำเดี๋ยวว่าอึ้ง…………..ในซองนั้นมีกระดาษอยู่หนึ่งแผ่น…….มันเขียนด้วยอักษรสีแดงอีกตามเคย………… สิ่งที่เขียนไว้ในนั้นก็คือ………………
“…..มรึงยังอยู่กับคนของกรู……..กรูเตือนมรึงแล้ววววว!!!!!.....” โอ้วววววววววววววววววว……..@#%$#@%Q#@$^%@#$%Q@#!!!!!!
ครับ……ตอนนี้รู้อย่างเดียวว่าทั้งตัวเย็นวาบไล่ตั้งแต่หัวไปจรดปลายเท้าส่วนหัวใจก็เต้นรัว……ผมงี้หมดแรงแทบล้มทั้งยืน……คนอื่นๆก็อึ้งไปตามๆกัน ……ที่ทำได้ตอนนี้ก็คือเอาแต่มองหน้ากันเลิกลั่ก…….ทำไงต่อดีฟะกรู ผมนึกไม่ออก…………………ความเงียบเกาะกินพวกผมไปนาน…………ไม่รู้ว่าผ่านไปกี่นาทีแต่ตอนนั้นรู้สึกเหมือนเป็นชั่วโมง………………จนกระทั่ง………….
“เอ๊ะ……แล้วอะไรที่ยังอยู่ในนี้อีกหละ”ไอ้พีท้วงขึ้นมาพลางเขย่าซอง………ตุ๊บบบบบ!!!.......มีของหล่นออกมาครับ……..ทุกคนก้มลงไปดู…….. ดูให้ชัดที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้…….ทำไมน่ะเหรอครับ……ก็อาจเป็นเพราะทุกคนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่สายตาตนเองมองเห็นอยู่ขณะนี้มั้งครับ…….….ครับเอ่อ
……….ไอ้สิ่งที่พึ่งหล่นลงมาจากซองนี่ยิ่งกว่าไอ้จดหมายเมื่อกี้อีก!!!!!..............
…………….เพราะมันคือ……….
ผ้าอนามัยแบบสอดที่เต็มไปด้วยเลือดแล้วก็ถูกผูกติดไว้กับตุ๊กตาดินรูปคนที่มีใบมีดโกนเสียบอยู่กลางหน้าอก!!!! ..............แว๊กกกก…………ช่วยด้วยยยยยยยยยยย………….ผมโดนปองร้าย!!!!!
ถึงตอนนี้พวกผมต้องเอาจริงกับเรื่องนี้แล้วครับ ต้องทำอะไรสักอย่างก่อนที่เรื่องมันจะลุกลามเพิ่มเตืม……..หรือว่าตัวผมเองอาจเกิดอันตรายได้…….เพื่อนๆกลุ่มผมทุกคนเลยแห่เฮโลกันมาประชุมเครียดที่บ้านผมทันทีหลังอาหารเย็น
“ชั้นว่าเรื่องมันชักจะไปกันใหญ่แล้วนะแก……แถมดูจะซับซ้อนขึ้นไปทุกที”ไอ้แอ้มพูดขึ้นมา
“นั่นสิ….. แต่ยังไงอย่างน้อยพวกเราก็รู้กันแล้วนะว่าไอ้คนโรคจิตนี่มันเป็นผู้หญิง”ไอ้จุนพูดต่อ
“สรุปชั้นว่าที่พวกเราเคยคุยกันไปนี่ ยังไงคงต้องเอามาลื้อดูกันใหม่แล้วหละว่าใครเป็นสาเหตุจริงๆกันแน่ ………….. ไอ้ที่ส่งมาล่าสุดนี่มันคงพึ่งเขียน……….ที่เขียนมาก็คงเพราะมันคิดว่าที่เตือนไปครั้งแรกนั้นไม่ได้ผล ……..ดังนั้นเราคงต้องมาทบทวนกันว่าช่วงรอยต่อระหว่างครั้งแรกกะครั้งหลังนี่เอกใกล้ชิดกับใครบ้าง” ไอ้หลิงเสนอ…….อืมมมมม…….
จริงอย่างที่มันว่าแฮะ……อืมมมม…..แล้วใครหละ
“เฮ้ออออ……ถึงไม่อยากจะยอมรับแต่ก็ต้องยอมรับแล้วหละว่าเรื่องนี้……คงไม่ใช่พี่คีธกับไอ้พีท……..เพราะสองคนนี้ไม่ได้มาปรากฏตัวช่วงนี้เลย”ไอ้พีถอนหายใจก่อนจะพูดออกมา………จริงด้วยสิครับ……..งั้นใครหละที่เป็นคนของเค้า……
“ถ้าตัดสองคนนั้นไปมันก็เหลือแต่พวกกลุ่มเราแล้วนี่หว่า……..อ้อ แล้วก็พวกซ้อมบาสด้วยกัน แต่ในพวกนั้นก็ไม่ได้คุยกะใครเป็นพิเศษเลยนี่นา……..อืมมมมมม…….ส่วนไอ้พลนี่ก็คงจะตัดไปได้…….เพราะแทบจะไม่ได้คุยกันเลย เจอก่อนแข่งแป๊บเดียว…..” ผมเสริมบ้าง
“ชั้นสรุปเลยละกันนะว่าคนที่น่าสงสัยที่สุดก็คือ..................แก...........แล้วก็..........แก!!!” ไอ้หลิงพูดพร้อมชี้ไปที่ไอ้พี ตามมาด้วยไอ้ชาร์ค…………..มันทั้งสองคนก็เหวอเลยสิครับ ตอนนี้คนที่เหลือก็พยักหน้าเห็นด้วย.......
เมื่อได้ข้อสรุปดังนั้น ก็เลยมีมติให้พ่อสองหน่อห้ามเข้าใกล้ผมช่วงนึงจนกว่าจะหาตัวคนร้ายได้........ตอนแรกพวกมันก็ไม่ยอม แต่เนื่องจากเหตุผลด้านความปลอดภัยพวกมันเลยต้องจำใจปฏิบัติตาม........ส่วนคนที่เข้ามาระวังภัยให้ผมเลยเป็นไอ้ป้องแทน
เหตุการณ์ต่างๆก็ยังคงเป็นปกติสุขเรื่อยมาจนเข้าวันจันทร์......... ระหว่างนั้นไอ้สองคนก็ได้แต่มองตาละห้อยมาจากที่ไกลๆ คอยดูแลให้อยู่ห่างๆ.............. นานๆทีไม่มีพวกมันมาล้อมหน้าล้อมหลังก็ดีเหมือนกันสบายดีแต่มันก็รู้สึกเหงาๆยังไงอยู่ชอบกลครับ
เช้านี้ผมมาถึงมหาวิทยาลัยก่อนก็เลยไปนั่งรอไอ้ป้องที่โรงอาหารครับ....... ระหว่างที่รอก็นั่งอ่านหนังสืออะไรไปเพลินๆ.......แต่สักพักผมก็ต้องเงยหน้าขึ้นมาเพราะรับรู้ได้ถึงสายตาคู่หนึ่งที่กำลังจับจ้องมาที่ผม........................แล้วผมก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อหันไปพบว่ามีคนมายืนอยู่ด้านหลัง!!!!
“แพมเองจ๊ะเอก เป็นไร ตกใจมากเลยเหรอ ดูสิเหงื่อแตกเต็มเลย”……ครับคนที่อยู่ข้างหลังผมคือแพม.......ถ้าทุกคนยังจำได้คุณเธอคือคนที่ดูเหมือนจะแอบชอบไอ้ป้องอยู่ตอนแรกๆ
“อ๋อเปล่าหรอกแพม พอดีร้อนๆน่ะ” ผมตอบกลบเกลื่อนใบหน้าที่ยิ้มหวานของเธอ
“แล้วมาคนเดียวเหรอเอก” แพมถามต่อ
“มารอป้องน่ะนัดกันมากินข้าวกันสองคน”ผมยิ้มตอบเจ้าหล่อนไป.............แต่เอ๊ะ.......ทำไมคราวนี้พอพูดถึงชื่อของไอ้ป้องดูแพมเค้าไม่ดี๊ด๊าดีใจเหมือนทุกที.......... ดูสลดไปนิดนึง
“จ๊ะ.......ว่าแต่วันก่อนเสียใจด้วยนะที่แพ้ทีมวิศวะน่ะ”แพทกลับมายิ้มแย้มอีกครั้ง
“ขอบใจนะ เราว่าทีมวิศวะเค้าก็เก่งจริงๆแหละ ว่าแต่แพมไปดูด้วยเหรอ” ผมถาม
“จ๊ะ ไปดูตั้งแต่แข่งรอบแรกแล้ว......เลยเห็นอะไรดีๆมา”ตอนนี้ผมว่าแพมตอบมาแปลกๆยังไงชอบกล..........แต่ไม่ทันที่ผมจะคุยต่อ............. ไอ้ป้องก็พรวดมาจากไหนก็ไม่รู้ครับกระชากแขนผมเดินออกไปที่อื่น
“ขอเอกไปก่อนนะ พอดีรีบ บาย”ไอ้ป้องพูดไปจ้ำไป......ปล่อยให้แพมยืนค้างอยู่อย่างงั้น
วันนี้ทั้งวันทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดีครับ...... สงสารก็แต่ไอ้สองคนที่ไม่เป็นอันเรียนเอาแต่หันมาดูผมอยู่ห่างๆเป็นระยะ................. จะว่าประทับใจก็ได้อยู่ครับสำหรับเจ้าสองคนนั่นที่มันเป็นห่วงผม
“เอ่อ เอก มีคนฝากมา”เป็นไอ้พร้อมครับ มันพูดพร้อมกับยื่นซองมาให้ ตอนนี้ผมเย็นวาบแทบช็อคครับไม่รู้ว่าคราวนี้จะโดนอะไร.......... ไอ้พร้อมมันบอกว่าเมื่อกี้ตอนเพิ่งเลิกเรียนมีเด็กวิ่งเอาซองมายื่นให้มันแล้วก็วิ่งไป ...... มันก็บอกได้แค่นี้แหละครับไม่รู้ว่าใครคือเจ้าของจดหมายจริงๆ
ในที่สุดพวกผมก็มาระดมพลกันอีกครั้งที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในสยาม...... เพื่อที่จะเปิดซองออกดูพร้อมกัน........ และแล้วหลังจากที่ทุกคนทำใจได้.......... ไอ้ชาร์คก็เลยเป็นคนเริ่มเปิดซอง.......... ข้อความที่อยู่ในนั้นก็คือ.....!!!!!
“.........ในเมื่อพูดดีๆไม่ฟัง..........กรูจะจัดการมรึง!!!!!...........”ช็อคกันไปสิครับ คราวนี้มันแค้นถึงขนาดที่จะมาจัดการผมซะแล้ว........... ตอนนี้พวกผมเห็นตรงกันเลยครับว่าไอ้คนของมันนี่คงจะหนีไม่พ้นไอ้ป้องแล้วหละครับ......... เพราะหลายวันมานี่ผมอยู่กับมันแค่สองคนตลอด........ (ผมแอบเห็นครับว่าไอ้สองคนแอบทำหน้าโล่งใจสุดๆที่รู้ว่าคนที่เป็นสาเหตุให้ผมเดือดร้อนนั้นไม่ได้เป็นพวกมัน )
แน่นอนว่าทุกคนพุ่งเป้าไปที่นังแป๋ม........... ไอ้แอ้มไอ้ป้องก็เลยรีบโทรเช็คกันใหญ่ว่าแป๋มอยู่ไหนจะได้ให้พ่อแม่คุณเธอจัดการ
ระหว่างนั้นผมเลยแยกตัวมาเข้าห้องน้ำก่อน เพราะเมื่อกี้ตื่นเต้นจนฉี่แทบราดแหนะครับ...............ระหว่างทางผมก็มาคิดๆดู......ผมว่าถ้าแป๋มมันเป็นคนร้ายจริงๆมันก็แปลกๆอยู่เพราะทั้งวิธีและนิสัยคุณเธอไม่น่าจะเป็นแบบนี้...........
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ต่อตอนหน้าอะดิ ฮือๆๆ
หัวข้อ: รักจากpanic!!ตอนที่63.3 ความลับของดวงดาว(จบ) (อ่าน 320507 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก