ตอนที่53 รักเลอะเลือดดดดดด
สรุปว่าคุยกันไปนมนามก็ไม่ได้คำตอบอยู่ดีว่าใครคือคนส่งแล้วใครคือคนของกรูครับ………แต่ตอนนี้คนที่มีความเป็นไปได้สูงสุดพวกผมคิดว่าที่เข้าข่ายน่าจะมีหลักๆก็สองคนคือ พี่คีท กะไอ้พีท น่ะนะครับ
สาเหตุหลักที่ทำให้คิดอย่างนั้นก็คงเป็นเพราะไอ้สองคนนี้พึ่งเข้ามาช่วงหลัง ถ้าป็นคนอื่นๆก็คงน่าจะมีปัญหามาก่อนหน้านี้แล้ว………แต่เพื่อความไม่ประมาทพวกเราก็เลยวางแผนกันว่าคงจะต้องไปถามทุกคนที่เกี่ยวข้องกับผมให้รู้เรื่องครับ …….เผื่อว่าใครจะมีเบาะแสหรือชนักติดหลังอะไรอยู่บ้าง อิอิ
เช้านี้พวกผมรีบมามหาวิทยาลัยแต่เช้าครับเพราะโทรไปนัดๆเพื่อนๆคนอื่นไว้ตั้งแต่เมื่อคืนเพื่อมาประชุมระดมสมองกันเรื่องไอ้จดมายเลือดนี่แหละครับ
“เฮ้ยยยย เอกเป็นไรเปล่า………เอ่อ…….แล้วทำไมหน้าหงิกเป็นตูดงั้นหละชาร์ค”ไอ้จุนมาถึงรีบถามผมทันทีแต่ก็ถูกเบี่ยงเบนความสนใจไปที่หน้าหงิกของไอ้ชาร์คแทน
“อ๋อไม่มีไรหรอก”ผมรีบตอบแทน…..จริงๆคือเมื่อเช้าผมตื่นมาดันเจอว่าตัวเองกำลังนอนกอดไอ้พีเป็นหมอนข้างอยู่อะครับ…….. ไอ้ชาร์คมันตื่นมาก่อนก็เลยงอนที่ผมไม่ได้หันไปนอนกอดมัน…….เออ เอากะมันสิครับ
“ทีนี้ก็มากันครบแล้วสินะ ไอ้เรื่องที่จะขอความช่วยเหลือก็คือไอ้นี่แหละ”ผมหยิบกระดาษแผ่นนั้นมากางบนโต๊ะแล้วก็เริ่มเข้าเรื่องทันที………………ครับ ก็อึ้งไปตามกันอยู่เป็นนาทีสิครับ
“ถึงตอนนี้พวกกรูก็ยังงงอยู่เลยว่าไอ้คนไหนมันส่งมา แล้วใครดันเป็นคนของมัน” ไอ้พีพูดสลายม็อบความเงียบ
พอตั้งสติได้พวกกลุ่มผมก็เลยเริ่มวิเคราะห์ความเป็นไปได้ของผู้ต้องสงสัยแต่ละคนอย่างเมามันและออกรส…….ระหว่างนั้นผมแอบสังเกตุว่าไอ้ป้องกะแอ้ม ทั้งสองคนมันยังดูอึ้งๆหน้าซีดๆกันอยู่ไม่ค่อยพูดอะไร…………สงสัยว่าคงยังช็อคกับเลือดเมื่อเอาไปโยงกะสถานการณ์เลือดเลอะปากนังแป๋มอยู่มั้งครับ
“แต่เดี๋ยวนะยะ รู้ได้ยังไงว่าคนที่ส่งมามันเป็นผู้ชายอะ”ไอ้หลิงตั้งข้อสงสัยขึ้น
“เออจริง กรูว่ามีประเด็น”ไอ้จุนเห็นด้วย
“ชั้นว่านะวิธีแบบเนี้ยผู้ชายไม่ทำหรอก……………เพราะผู้ชายใจมันไม่ถึงพอ” ไอ้หลิงพูดพลางหันมายิ้มเยาะพวกผู้ชายทั้งหลาย……….อ้าว เจ็บแปล๊บกันเลยทีเดียวสิครับ………………
คราวนี้ประเด็นเลยเริ่มเบี่ยงครับ………กลายเป็นประเด็นถกเถียงความเสมอภาคชายหญิงแทนซะงั้น
“เอ่อ……แต่ชั้นเห็นด้วยนะว่าคนทำอาจเป็นผู้หญิง………”ในที่สุดแอ้มก็ยอมพูดบ้าง
“……..เพราะชั้น……..เคยโดนมาแล้ว………..”แอ้มพูดเสร็จคราวนี้เงียบกันทั้งโต๊ะสิครับ…………. แอ้มมันเลยเล่าให้ฟังว่าก่อนนี้แอ้มมันเคยโดนตอนที่ถูกเข้าใจผิดเรื่องมันกับป้อง……จดหมายเลือดมาคล้ายๆกันกับอันนี้เลยครับ…….แอ้มมันโดนไปอยู่หลายฉบับ ตอนนั้นเกือบบ้าไปเลยแต่สุดท้ายก็หยุดไปตอนที่ไอ้ป้องประกาศตนว่าชอบผู้ชาย…….สุดท้ายจนถึงตอนนี้ก็ยังหาตัวคนร้ายไม่ได้ แต่คิดว่าเป็นหนึ่งในแฟนคลับมันแน่ๆ
“เป็นแป๋มเปล่าวะตอนนั้นน่ะ” ไอ้ชาร์คถาม
“ตอนแรกก็ว่างั้นแต่คิดไปคิดมาแป๋มมันเป็นพวกชะนียนต์ลุยแหลกมาตรงๆมากกว่า ……ไม่น่าจะใช้วิธีแบบนี้”ไอ้ป้องเสริม…………สรุปว่าการสุมหัวคราวนี้ก็ยังหาข้อสรุปไม่ได้ครับ…….. แถมยังขยายวงผู้ต้องสงสัยกว้างกันขึ้นไปอีก
“แล้วจะแจ้งความหรือลงบันทึกประจำวันมั๊ย” แอ้มถามบ้าง
“คงยังว่ะ เพราะมีแค่นี้ น้ำหนักไม่พอแถมยังไม่รู้เลยว่าน่าจะเป็นใคร เดี๋ยวทำอะไรไปมากๆ เรื่องแมร่งกระฉ่อนกันพอดี แถมผู้เกี่ยวข้องส่วนใหญ่ผู้ชายทั้งนั้นด้วย”ไอ้พีตอบให้แทน
“…..ก็จริงหวะ”ไอ้หลิงเห็นด้วย
“เออ…….ว่าแต่พวกมรึงคิดว่าเลือดเนี่ยมันเป็นเลือดจากส่วนไหนวะ”ไอ้จุนเริ่มสงสัย
“หรือว่ากัดนิ้วเขียน……..แต่ไม่น่าใช่เพราะมันจะได้เลือดน้อยเกินไป…..ไม่งั้นคงต้องกัดกันเนื้อนิ้วหลุด”ไอ้แอ้มวิเคราะห์
“กรีดแขนเปล่าวะ”ไอ้ชาร์คพูด
“เออ มีสิทธิ……..แต่ต้องกรีดลึกมากเลยนะที่จะเอาเลือดมาใช้เขียนแบบนี้”ผมออกความเห็น
“หรือว่ากรีดคอ”ไอ้ป้องเอาบ้าง
“แมร่งก็ตายสิ”ไอ้ชาร์คแย้ง…….เห็นด้วยเพื่อน
“แต่ชั้นว่านะ …………….ประจำเดือนแหงๆ”……….ไอ้หลิงสรุป…………
@#$%#$^#$&%^*&%^$%%@#$^%^#^!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! เหวอกันไปหมดสิครับ
วันนั้นทั้งวันเรียนกันไม่ค่อยรู้เรื่องเลยครับ มัวแต่คิดสงสัยบวกระแวงคนรอบข้าง……..แต่ก็ซึ้งใจเพื่อนๆมากที่ตอนนี้ทุกคนมาคอยประกบผมอยู่ข้างๆตลอดเรียกว่าล้อมหน้าล้อมหลัง แม้แต่ตอนไปซ้อมบาสเย็น
ซ้อมวันนี้สมาธิพวกผมสามคนไม่ค่อยดีครับพลาดบ่อยจนโดนพี่อั้มดุ……..แต่พวกผมก็ไม่ได้เล่าให้ใครฟังต่อครับเพราะยังไม่อยากให้ใครรู้มากแล้วก็กลัวเสียขวัญกันด้วย
ซ้อมเสร็จพวกไอ้ป้องที่มานั่งเชียร์แถมเฝ้าของให้ถึงยอมกลับ………….วันนี้ไอ้พีกะไอ้ชาร์คก็ยังตามกลับมานอนกับผมเหมือนเดิม……………ก็อุ่นใจขึ้นหน่อยครับ
และแล้ววันแข่งบาสกับวิศวะก็มาถึง……..ตั้งแต่วันก่อนผมก็ยังไม่ได้คุยหรือเล่าให้ไอ้พลฟังเลยครับ…….กะว่าจะเล่าให้มันฟังหลังแข่ง
เอ่อ……..ว่าแต่นักบาสทีมนั้นมันเป็นพวกทีมชาติรึเปล่าครับ………..ทำไมมันเก่งกันขนาดนั้น…….นี่ขนาดแค่เห็นมันซ้อมกันนะ……เกือบจะถอดใจกันเลยครับ
และก็เป็นไปดังคาดครับพวกผมแพ้ไปอย่างราบคาบ ไม่ต้องถามว่ากี่แต้ม……เยอะจนจำไม่ได้ครับ…….แต่เอาเถอะไหนๆก็พยายามกันเต็มที่แล้วนี่นา…….อิอิ หมดเวรหมดกรรมซะทีกรู
หลังแข่งเสร็จพวกผมก็มารวมตัวกันอีกเช่นเคยครับแต่คราวนี้ปราศจากสองพี่น้องพีธคีธ เพราะพวกผมต้องแยกย้ายกันไปกินเลี้ยงกันคณะใครคณะมัน………..ด้วยเวลาอันน้อยนิดพวกผมเลยเล่าให้ไอ้พลฟังเรื่องจดหมายได้หน่อยเดียวแต่แค่นั้นก็เล่นเอามันตกใจไปไม่น้อยแล้วครับ…….พวกผมนัดกันว่าเดี๋ยวคืนนี้พลจะมารวมพลกันที่บ้านผมอีกที
ระหว่างที่ผมรอไปทานข้าวกะพวกไอ้ป้องแล้วก็ทีมคณะผม…………………ไอ้เต้ก็วิ่งหน้าตื่นมาหาผมครับ
“เฮ้ยเอกเด็กมรึงฝากมา”ไอ้เต้ยื่นซองมาให้ครับ……………เฮ้ยยยยยยยยยยย ซองอีกแล้ววววววววว
“เฮ้ยเต้ เด็กกรูนี่ใคร”ผมรีบถามเสียงสั่นทันที
“เออกรูก็ไม่รู้ แต่สวยดีว่ะนี่ขนาดเห็นไม่ชัดเพราะใส่หมวกใส่แว่นกันแดดไว้นะเว้ย”ไอ้เต้อธิบาย……นี่ขนาดปิดขนาดนี้มรึงยังเห็นว่าสวยได้อีกนะเนี่ย
“ยื่นให้กรูเสร็จก็วิ่งไปเลย สงสัยเขินว่ะ น่ารักฉิบ” เออ ถ้ามรึงชอบเดี๋ยวกรูยกให้…..พูดเสร็จเต้มันก็เดินไปหาไอ้โต้ง…….ปล่อยให้พวกผมรุมกันเปิดซองอ่าน
#$%@#$^%%*&^$#%^^&*(*^%(^^#$%#$@#!$!@#$@!$@#^%$&#$%^!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เขียนว่าตอนหน้าอะดิ อิอิ
หัวข้อ: รักจากpanic!!ตอนที่63.3 ความลับของดวงดาว(จบ) (อ่าน 321157 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก