สวัสดีครับทุกๆคน
ก่อนอื่นนุ้งฟ่าผู้น่ารักที่สุดในโลกคนนี้ ฮ่าๆๆๆๆ
(ถึงแม้ว่าใครจะว่ามันจะไม่จริงก็ตาม)
ต้องกราบขอโทษแทบอกอุ่นๆของทุกคนก่อนเป็นอันดับแรก
ที่หายจากบอร์ดไปนานแสนนาน
เนื่องจากมีภาระอันใหญ่หลวงที่ต้องทำมากมาย อาทิ
1.เรื่องเรียน :a5:ตอนนี้หนักมากมาก
2.เรื่องผัว เอ๊ย สามี :oo1:ที่ตอนนี้คุณเธอมีเก้งกวางมาติดมากมาย
3.เรื่อง ช่วยเฮียทำมาหากิน
4.เรื่องสุนัขที่บ้านที่ตอนนี้เธอได้ออกลูกมา
สรุปได้สี่เรื่องใหญ่ๆด้วยกัน
หวังว่าพี่น้องทุกท่านคงไม่โกรธและให้อภัยเด็กน่ารักตัวน้อยๆคนนี้
อยากบอกว่า "คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
ต่อ
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูห้อง
"น้องเตอร์ค่ะ น้องเตอร์ ก๊อกๆๆๆๆๆ น้องฟ่าค่ะ น้องฟ่า" ผมต้องลืมตาตื่นเมื่อได้ยินเสียงคนเคาะประตู สงสัยต้องเป็นพี่น้อยแน่ๆเลย
"ค๊าบบบ" ผมเดินไปหยิบเสื้อยืะแล้วก็กางเกงขาสั้นในตู้มาใส่แล้วก็เดินไปเปิดประตู
"ครับพี่น้อย อรุณสวัสดิ์ครับ"
"ไปใส่บาตรกันค่ะ คุณแม่รออยู่ข้างล่างแล้วค่ะ น้องเตอร์ตื่นรึยังค่ะ" พี่น้อยชะโงกหน้าเข้าไปดู
"เอออ คือออ"
"ว๊ายยยยย" พี่น้อยร้องกรี๊ดออกมา หูผมอื้อไปเลย ก็ทำไมซะอีกหล่ะ แกคงเห็นพี่เปรตเข้าอ่ะสิ
"เห้อออๆๆๆ บอกไม่ทัน"
"พี่น้อยลงไปข้างล่างก่อนนะคะ แล้วตามลงไปนะคะ"
"เสียงใครอ่ะที่รัก" มันเริ่มรู้สึกตัวแล้วครับ
"ตื่นแล้วหรอ เสียงพี่น้อยอ่ะมาปลุกให้พวกเราไปใส่บาตร แล้วแกคงเห็นพี่เปรตในห้องนี้เข้าอ่ะ แกเลยร้องซะตกใจเชียว"
"เห้ย แล้วฟ่าให้พี่น้อยเข้ามาตอนนี้ได้ไง" มันสะดุ้งตัวลุกขึ้นนั่งทันทีเมื่อผมพูดจบ
"ก็แค่จะไปถามว่ามีไร ก็พี่น้อยค้าเข้ามาดูเองนี่นา ห้ามไม่ทันนิ"
"จะทำไงเนี่ย อายนะเนี่ย"
"อายทำไม พี่น้อยเค้าจะได้เห็นวิวัฒนาการไงว่ามันโตขึ้นแค่ไหน เตอร์รีบใส่เสื้อผ้าเลยคุณแม่รอนานแล้ว" ผมเดินไปล้างหน้าแปรงฟันในห้องน้ำ แล้วก็บีบแปรงสีฟันเอาไว้ให้มัน เตอร์เดินตามผมมาดูหน้าเขิลๆ ฮ๋าๆๆๆๆ มันเอาหัวมาวางบนไหล่ของผมทำหน้าละห้อย
"เป็นไรแปรงฟันสิ แล้วก็ไปใส่เสื้อผ้าได้แล้ว ยืนเป็นเปรตอยู่ได้"
"อายอ่ะ"
"อายไร แล้วมายืนแก้ผ้าตรงนี้ทำไมไม่อายมั้ง"
"ก็นี้มันฟ่าไม่ใช่พี่น้อยนิ" แล้วมันก็เดินไปฉี่
"ยืนฉี่ต่อหน้าคนอื่นยังไม่อาย พี่น้อยเค้าไม่ได้เห็นเต็มตาหรอกน๊า เตอร์มาแปรงฟันเร็วๆ แล้วไปใส่เสื้อผ้า อย่าช้านะ"
"ค๊าบบบบบ" ผมเดินออกจากห้องน้ำไปเช็ดหน้าแล้วก็ดูสภาพผมนิดหน่อย เผื่อลูกศิษย์พระจะหล่อ อิอิ
เราสองคนแต่งตัวเสร็จก็เดินลงไปข้างล่าง แม่กับพ่อนั่งรออยู่แล้ว
"มากันซักทีสองหนุ่ม ทำอะไรอยู่นะแม่ให้พี่น้อยไปตามตั้งนานแล้ว"
"มีคนไม่อยากลงมาอ่ะครับ"
"ใคร เตอร์หรอ ทำไมลูกไม่อยากใส่บาตรกับแม่รึไง"
"ป่าวครับ"
"แล้วเราเป็นไรหล่ะเนี่ยหน้ามุ้ยเชียว ทะเลาะอะไรกํนอีกรึป่าวลูก"
"ไม่ได้ทะเลาะครับ ลูกสะใภ้แม่น่ารักขนาดนี้ใครจะไปหาเรื่อง" มาหยอดกรูอีก
"น้อยๆๆ ยกของไปหน้าบ้านได้แล้ว"
"ค่ะ"
"เดี๋ยวฟ่าไปช่วยพี่น้อยนะครับ"
"เตอร์ไปช่วยฟ่าสิ"
"ไม่เอาอยากอยู่กับแม่"
"เป็นไรเนี่ยเรา มากอดแม่ทำไม ตื่นๆๆๆๆ ดูฟ่าดิ๊ตื่นมายิ้มสดใส เราอ่ะยังหวงที่นอนอยู่รึไง พ่อจ้ะดูลูกชายคุณสิ"
"พ่อว่าวันนี้แม่ต้องเสียตังค์ก้อนใหญ่แน่ๆ"
"โห คุณพ่ออ่ะ เตอร์ไม่ได้เป็นคนงั้นซะหน่อย"
"มาแล้วค่ะ" พี่น้อยกับผมยกของใส่บาตรออกมาโดนมีคุณพ่อ แบ่งไปถือบ้าง แล้วเราก็เดินออกไปรอพระหน้าบ้านกัน ตอนเช้าๆนี้มันสดชื่นแบบนี้นี่เองเนอะ ไอ้เราเคยแต่ตื่นมาก็อยู่ในห้องสี่เหลี่ยม ไม่นึกเลยว่าในเมืองจะมีอากาศบริสุทธิ์แบบนี้ด้วย รอไม่นานพระก็มา คุณแม่ใส่ข้าว คุณพ่อ ใส่กับข้าว เตอร์ใส่ขนมกับน้ำ ผมใส่ดอกไม้ ช่วยกันทำมาหากิน อิอิ พระให้พระเสร็จพวกเราก็เดินเข้าบ้านไปกรวดน้ำกัน
"เตอร์เอาน้ำไปเทที่ใต้ต้นไม้ให้แม่สิลูก"
"ป่ะฟ่า" มันจับมือผมให้ลุกขึ้น
"แค่เอาน้ำไปเทไปคนเดียวก็ได้ นี้บ้านเรานะลูกไม่หลงหรอก"
"สงสัยกลัวน้องฟ่าหายมั้งค่ะ"
"ไปคนเดียวก็ได้" เตอร์เดินเอาน้ำไปเทที่ใต้ต้นไม้หน้าบ้าน
"นี้เจ้าเตอร์เค้าเป็นอะไรของเค้าเนี่ยลูกฟ่า" พ่อถามผมถึงอาการของไอ้เตอร์
"ต้องถามพี่น้อยครับ พี่น้อยเป็นสเหตุ"
"อะไรน้อย เทอทำอะไรลูกชายฉันฮะ"
"อะไรค่ะน้องฟ่า พี่น้อยไปทำไร"
"ก็เมื่อเช้านี้ไงครับที่พี่น้อยไปเรียกฟ่ามาใส่บาตรอ่ะ แล้วพี่น้อยก็ไปเห็นนนนนนน"
"เห็นอะไรลูกฟ่า เธอเห็นอะไรน้อย"
"เห็นชีเปลือยครับแม่"
"ยังไงน้อย มีโชคแต่เช้าเลย" พ่อแซวพี่น้อย
"น้อยก็ไม่นึกว่าน้องเตอร์จะนอนแบบโล่งโจ้งขนาดนั้นนิค่ะ ปรกติเมื่อก่อนก็ต้องไปปลุกกันถึงเตียงตลอด มันเคยชินอ่ะค่ะ"
"ตายแล้วลูกชายฉัน โตเป็นหนุ่มแล้วยังไม่ระวัง"
"ฟ่าห้ามพี่น้อยไม่ทันอ่ะครับ"
"พี่น้อยอ่ะทั้งเขินทั้งขำ เห็นมาตั้งแต่เด็กๆแล้วไม่นึกว่าพอโตเป็นหนุ่มแล้วก็ยังต้องเห็นอีก"
"แล้วต่างกันไหมหล่ะน้อย" พ่อแซวพี่น้อยอีกรอบ ฮ่าๆๆ
"ไม่คุยด้วยแล้ว น้อยไปเตรียมอาหารดีกว่า"
"แล้วนี้เจ้าตัวดีไปไหนเนี่ย"
"สงสัยขี่จักรยานไปซื้ออะไรกินหน้าปากซอยแน่เลย"
"แต่เตอร์ไม่ได้เอาตังค์ไปนะครับพ่อ"
"ร้านนี้เค้ากินมาตั้งแต่เด็กลูก เดี๋ยวเวลาน้อยไปซื้อของก็ไปจ่ายให้แหละ ไอ้เจ้านี้มันอยากไปก็ไปมันไม่คิดไรหรอก"
"เค้าเป็นเด็กมุ่งมั่น ถ้าอยากทำอะไรใจจะไปอยู่ที่สิ่งๆนั้นจนลืมคิดถึงรายละเอียดต่างๆ"
"รายละเอียดต่างๆนี่แหละครับ ฟ่าต้องทำให้ตลอด"
"ดูแลกันไปนานๆนะลูก ถ้อยทีถ้อยอาศัย แม่ก็ไม่เคยเห็นเค้ามีความสุขแบบเต็มร้อยเท่าวันนี้อีกแล้วหล่ะลูก เตอร์รักหนูมากนะลูก"
"ครับแม่"
"เออแล้วพ่อกับแม่เราเค้ารู้เรื่องนี้รึป่าวลูก"
"ไม่รู้ครับ ฟ่าก็ไม่รู้จะบอกยังไง กลัวพ่อจะรับไม่ได้อ่ะครับ"
"ให้พ่อกับแม่ไปพูดให้มั้ยลูก"
"ฟ่ากลัวพ่อจะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้นอ่ะสิครับ ฟ่ายอมรับนะครับว่าฟ่าเดาอารมณ์พ่อไม่ค่อยถูกอ่ะครับ ท่านเงียบเย็น จนบางทีดูน่ากลัวอ่ะครับ"
"เอาแบบนี้ดีกว่าลูก ถ้าวันใดท่านสองคนรู้ หนูโทรหาแม่ เดี๋ยวแม่จะไปช่วยพูดให้อีกแรง แต่ตอนนี้หนูก็ทำแบบปัจจุบันที่เป็นอยู่นี้แหละ ทำให้ดีที่สุด"
"ครับ"
"มาแล้วครับบบบบ"
"ไปไหนมาหล่ะเรา"
"นี่ไงครับบบบ ผลงานของผม" มันชูถุงขนมให้พ่อกับแม่ดู
"เตอร์มีตังค์ไปหรอ"
"โหย นี่ลูกใคร แถวนี่ใครคุม ตังค์ไม่ใช่เรื่องใหญ่ไอ้น้อง" มันเอามือมาตบที่หัวผมเบาๆ
"ซื้ออะไรมาค่ะ พี่น้อยทำกับข้าวเยอะแยะ แล้วจะทานข้าวได้หรอค่ะเนี่ย" พี่น้อยเดินออกมาโวย
"ป่ะทานข้าวกันเถอะลูก เจ้าชีเปลือยไปทานข้าวนั่งกินตุ้ยๆๆเดี๋ยวก็ทานข้าวไม่ได้หรอก"
"ชีเปลือยอะไรแม่ แม่รู้ได้ไงอ่ะ" มันมองมาที่ผม ผมหลบสายตา พร้อมยักไหล่สองที
"เค้ารู้กันทั้งหมู่บ้านแล้วลูก"
"อายอะไรพี่น้อยเนี่ย แหม๋ไม่ต้องอายหรอก พี่น้อยเห็นมาตั้งแต่เด็ก ป่ะไปทานข้าวเถอะ"
"พี่น้อยอ่ะเตอร์อายนะ"
"โอเคๆพี่น้อยจะลืมเรื่องนี้ ไม่พูดถึงอีก"
"สัญญา"
"ค่ะ"
"งั้นป่ะทานข้าวกัน" เตอร์เดินกอดพี่น้อยไปทานข้าว
"ทานเยอะๆนะฟ่า พ่อเห็นเราทานอะไรนิดเดียวเอง"
"เค้ากลัวอ้วนอ่ะพ่อ"
"แล้วเราไม่กลัวบ้างหรอลูก"
"พ่ออ่ะ"
"คงไม่กลัวหรอกครับพ่อ บางทีตีหนึ่งตีสองออกมาค้นตู้เย็นหาอะไรทาน ถ้าไม่มีอะไรทานก็เซเว่น เป็นเรื่องปรกติ"
"เดี๋ยวอ้วนไม่หล่อนะคะน้องเตอร์"
"ถ้าเตอร์อ้วนแล้วพี่น้อยจะรักเตอร์เหมือนเดิมรึป่าวหล่ะ"
"รักสิค่ะ"
"แล้วคนอื่นอ่ะ พ่อกับแม่ยังไงก็รักเตอร์อยู่แล้วใช่ม๊า" แล้วมันก็มองมาที่ผม ผมก็นั่งกินเฉยๆไม่พูดอะไร ใครจะกล้าพูดเขิลจะตาย
"ก็ไปออกกำลังกายบ้างสิเราอ่ะ สุขภาพจะได้แข็งแรงด้วย"
"ออกกำลังกายมา กลับมา ฟ่าทำกับข้าวรอไว้เพียบเตอร์ก็ต้องทานอยู่ดีอ่ะแม่ อย่างงี้จะไปออกทำไม"
"งั้นต่อไปนี้ฟ่าไม่ต้องทำอาหารเย็นดีมั้ย"
"ไม่ดีมั้งเดี๋ยวเตอร์ก็ไปเซเว่นอีกอ่ะ"
"ก็นั่นไง เตอร์อย่าโทษคนอื่น เตอร์ไม่อยากลดเองมากกว่า"
"ทำไมอ่ะ รังเกียจที่มีแฟนอ้วนรึไง" มันเริ่มเหวี่ยงผมแล้วเนี่ย นี้ต่อหน้าพ่อกับแม่นะ
"เตอร์ เรานี่นะ นิสัยนี่เมื่อไรจะเลิก ยังไม่มีใครว่าอะไรเราเลย ก็แค่คุยกันสนุกสนาน ทำไมเราต้องใส่อารมณ์ขนาดนี้ ที่ทะเลาะกันบ่อยๆนี้แม่เริ่มรู้สาเหตุแล้ว"
ผมก็นั่งทานข้าวเฉยๆไม่อยากพูดอะไรมากไปกว่านี้ แต่คุณแม่ดุเตอร์ได้ถูกจุดมากๆ
"คุณแม่เตอร์ขอโทษครับ"
"เตอร์พ่อจะบอกอะไรให้นะลูก พ่อกับแม่แล้วก็พี่น้อยหวังดีกับลูกรักลูกเสมอไม่ว่าลูกจะเป็นยังไงพวกเราก็รัก แต่วันนี้มีคนอีกคนที่เค้ารักลูกเหมอนที่พวกเรารัก อดทนกับลูกได้ทุกเรื่อง ลูกน่าจะดีใจมากกว่าที่จะทำร้ายจิตใจเค้าด้วยนิสัยเดิมๆของเตอร์นะลูก วันนี้เราเจอคนที่เค้ารักเรามาก อย่าทำให้เค้าต้องเสียใจเพราะเราสิ"
"ครับ" ตกลงนี้โต๊ะอาหารหรือว่าห้องปกครองเนี่ย มีใครช่วยดึงบรรยากาศโต๊ะอาหารกลับคืนมาได้มั้ย
"ต้มมะระอร่อยจังครับพี่น้อย ทำไมไม่ขมเลยอ่ะครับ"
"พี่น้อยเอามะระไปลวกก่อนค่ะก่อนลวกก็แช่น้ำเกลือไว้แล้วค่อยมาต้มไปเรื่อยๆใช้ไฟอ่อนๆค่ะ"
"อื้มมมมมม ฟ่าชอบทานมะระนะครับ แต่ไม่ค่อยได้ทำทานอ่ะ เตอร์ไม่ค่อยชอบหรือว่าฟ่าทำไม่อร่อยเท่าพี่น้อยนะเนี่ย"
"ฟ่าไปเรียนทำอาหารที่ไหนมาอ่ะลูก เด็กผู้ชายสมัยนี้ส่วนมากทำอาหารไม่ค่อยเป็นกันหรอก"
"ก็ตอนเด็กๆชอบเข้าไปเล่นในครัวกับคุณยายอ่ะครับ ก็เลยซึมซับมา เลยทำให้ฟ่าชอบทำอาหารอ่ะครับสนุกดี"
"ทำขนมได้ไหมค่ะ"
"ทำได้ครับ ขนมไทยนะครับ เบเกอร์รี่ยังไม่ค่อยเก่ง"
"วันหลังมาสอนพี่น้อยมั้งนะคะ"
"ได้เลยครับ"
"น้องเตอร์" พี่น้อยเรีกเตอร์
"ครับ "
"ฝีมือพี่กับฝีมือน้องฟ่าใครอร่อยกว่ากันค่ะ"
"อร่อยเท่ากันอ่ะครับ " ผมเอาเท้าเข่ยเท้ามัน มันเงยหน้ามามองหน้าผม แล้วผมก็ยิ้มให้มัน สบสายตาบอกให้รู้ว่า ช่วยทำหน้าทำตาให้มันสดชื่นมีความสุขหน่อย มันก้มหน้าก้มตากินต่อไป เมื่อทุกคนทานอาหารเสร็จพี่น้อยก็ยกผลไม้กับของหวานมา พวกเราก็นั่งคุยโน้นคุยนี้กัน คุณพ่อคุณแม่ออกไปธุระข้างนอก
"เดี๋ยวพ่อกับแม่ออกไปธุระข้างนอกนะลูกกว่าจะกลับก็คงค่ำๆ เดี๋ยวก็คงไม่ได้เจอพวกเรา มาให้แม่หอมทีก่อนลูก" แม่ดึงฟ่าไปหอมแล้วก็ดึงเตอร์ไปหอม
"ขับรถดีดีนะเตอร์"
"ครับพ่อ"
"แล้วก็อย่าทะเลาะกันละลูก ตั้งใจเรียน กินเหล้าเมายาเที่ยวเตร่ไม่เอานะลูกแม่ไม่ชอบ"
"ครับ"
"แม่ไปก่อนนะ แล้วเดี๋ยวแม่โทรหา"
"ขับรถดีดีนะครับพ่อ"
"จ้ะ"
คุณพ่อคุณแม่ออกไปข้างนอกแล้วเหลือเราสามคน พี่น้อยก็ทำงานบ้าน ผมเห็นว่ามันก็บ่ายแล้วงานที่บ้านก็ยังไม่ได้ทำเลยชวนเตอร์กลับ
"เตอร์กลับกันเถอะ" เราสองคนขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็ลาพี่น้อยกลับบ้าน
"แล้วมาเยี่ยมพี่น้อยมั้งนะคะ"
"ครับบบบ แล้วฟ่าจะพาเตอร์มาบ่อยๆนะครับ"
"พี่น้อยเตอร์ขอกอดหน่อย" เตอร์กอดพี่น้อยอยู่นาน แล้วพี่น้อยก็มากอดผม พี่น้อยดูน้ำตาซึมๆ เราสองคนขึ้นรถขับออกไป เห็นพี่น้อยยังยืนมองพวกเราอยู่ที่หน้าบ้าน
"พี่น้อยคงจะเหงาเนอะ"
"มั้ง"
"ต่อไปนี้เตอร์ต้องโ?รหาพี่น้อยบ่อยๆรู้มั้ยแล้วว่างๆเราก็มาหาพี่น้อยกันบ้าง เวลาที่ฟ่ากลับไปบ้านเตอร์ก็มาหาพี่น้อยไม่ใช่นอนอืดอยู่ที่ห้อง เข้าใจมั้ยครับ"
"ตี๊ดๆๆ" แมสเสจดัง (ไปเดินเจเจกันป่ะ) ไอ้อะตอมมิกนี่มันส่งมา
"งืดๆๆๆๆๆๆๆๆ" แนนโทรมา
"เออว่าไงแนน"
"นี่หล่อน ชวนพวกฉันมาเดินเจเจไม่ใช่หรอย่ะวันนี้ แล้วทำไมถึงได้เงียบ"
"เออลืมเลยอ่ะ โทดที แต่งตัวกันยังอ่ะ"
"ทุกคนเข้าพร้อมหมดแร้ว"
"หรอๆๆ แปปนะ เตอร์ ไปเจเจกันมั้ยอ่ะ"
"ก็ได้ตามใจฟ่า"
"โอเคเดี๋ยวเจอกันนะ"
"ฟ่าลืมอ่ะว่านัดเพื่อนๆไว้ เตอร์ไม่ว่าอะไรใช่มั้ย"
"จะว่าอะไรได้อ่ะ"
"ทำไมอ่ะ"
"ถ้าว่า ฟ่าจะไปมั้ย"
"ไป"
"อื้ม"
"เตอร์ไม่อยากไปหรอ"
"ป่าว"
"แล้วทำไมทำหน้าบึ้งอ่ะ" ผมเอาหน้าใสซื่อของผมไปซบไหล่มันเบาๆ แล้วก็หอมแก้มทีหนึ่ง แล้วมันก็ยิ้มออกมา
"เดี๋ยวคืนนี้ให้เบิ้ลเลย โอเคมั้ย"
"เตอร์ไม่ใช่คนที่จะเอาอะไรมาล่อได้นะ"
"หรอ งั้นฟ่าไปแท็กซี่คนเดียวก็ได้เตอร์กลับคอนโดไปพักผ่อนเถอะ"
"ยกเว้นเรื่องนี้เรื่องเดียว"
"ชิ"พิมพ์ผิดพิมพ์ถูกประการใดโปรดอย่าถือสา หูตามันฝ้าฟางไปบ้าง
คิดถึงนุ้งฟ่าบ้างนะครับบบบ
จุบๆๆ
หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201 (อ่าน 1054442 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก