หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201

[Vesi]

หมูแดง งานเข้าอีกแย้ว

งานเข้าหมูแดงบ่อยจริงๆ เลยอ่า

อุตส่ากำลังสวีทจนมดอ้วนเชียว

ฮุๆๆๆๆ

[wattanai]

เข้ามาดานนนนน..........อิอิ

ก่อนไปนอน........ปละกอดพี่นุงฟ่า..........5555++
 

[unagan]

ดัน รอด้วยๆ

[LIZZ]

ไปเจอใครอีกแล้วววววเนี่ยยยยย

โอ๊ยยยยยย เตอร์นี่น้า 

หวังว่าคงไม่มีไรนะ

[NCJung]

 :serius2:โอยหัวใจจะวาย
อย่าทะเลาะกันบ่อยเลยนะ
ลุ้นแทน ขอหวานๆได้มั้ยอ่ะ
เศร้ามาเราก้อร้องไห้ตามอ่ะ
ตาบวมแล้วเนี่ยพี่ฟ่า
นะๆๆๆๆ ดีกันๆๆ

[wattanai]

อิอิ...............มาดานให้.........................อิอิ
 

[namtaan]

นุ้งฟ่า 
คิดถึงจังเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ขอเดานะว่า น้องเตอร์กำลังหาอะไรมาเซอร์ไพร์สนิวเยียร์นุ้งฟ่าช่ายป่าว
ไม่งั้นยุ่งคงไม่รีบวางสายอ้ะ
คงไม่ทำให้บรรยากาศดีๆเสียไปหรอกนะ
ลุ้นๆละกัน

บวก 1 แต้มจ้า แทนความคิดถึงและขอบคุณนะจ๊ะ

[prawy]

 

[StillLoveThem]

..ปีใหม่นี้ น้องเตอร์ สร้างเรื่องอะไรให้น้องฟ่า ปวดหัวอีกหว่า
..นิวเยียร์คงไม่นิวเมียมั้ง เตอร์มันรักฟ่าจะตาย แต่คงมี..นิวกิ๊ก..มั้ง..อะล้อเล่น
..รอฟ่ามาเฉลย แต่งานนี้มีโย่งร่วมด้วย..จะพากัน..หัวแตกรับปีใหม่ไหม..

[wattanai]

มาดานนนนนก่อนไปนอน........อิอิ............

[hipolymer]

อูยยย จะมีอะไรอีกป่าวน้อ เหอๆๆๆ คิดถึงๆๆ ไม่ได้เข้ามานานเลยคับ  :เฮ้อ:เวลาแห่งความสุขกะลังจะหมดไป ไม่อยากเปิดเทอมเล้ยยยยยยย

[myxt]

หายตัวอีกตามเคยนะคะอัลฟ่า
ไปรอรับน้องใหม่อยู่เหรอคนเก่ง
อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว อย่าให้ลุ้นนานสิคะ
รักๆ จุ๊บๆ
 

[meadthat]

  อ๊ากกกกกกมาต่อด้วยนะครับลุ้นๆๆ

[broke-back]

มาม๊ะ... หมูแดง  มาให้แมวเผือกเจื๋อนซะดีๆๆๆๆ

เอ...เหรอว่า นุ้งฟ่าจะถูกหมูแดงเจื๋อนหว่า 
  เลยมาลงเรื่องต่อม่ายหวาย

 :L1:ลัฟยู เบ่เบ๋ ฟ่า&เตอร์

[อัลฟ่าบ้าบอ]

มาแล้วๆๆๆ

อย่าบ่นๆๆๆๆ

อิอิอิอิ

หายไปหลายวันไม่ใช่อะไรหรอกหรีเที่ยว  เอ๊ย  มีงานนิดหน่อยอ่ะค๊าบยุ้งงงยุ่ง

งิงิ

ยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับที่ให้รอกัน

ยังรักเหมือนเดิมเน้อ

แต่ทุกๆคนอ่ะยังรักกันอยู่อ่ะป่าววววว


************
*********
*********
***********
*******
   เอ้า..นั้นใคร อะไร ทำอะไรกัน มันมืดอ่ะมองไม่ชัดแต่เห็นไอ้ยุ่งแล้วแหละ  ผมตัดสินใจเข้าไปดูให้มันชัดแจ้งเห็นจริงไปเลยว่าตกลง

มันทำอะไรกันแน่ทำไมมันเหมือนมีความลับอะไรกันเช่นนั้น
"เห้ยยุ่ง" ผมตะโกนเรียกไอ้ยุ่งเบาๆเพราะมันยืนห่างจากสี่คนนั้น
"ฟ่า  มาทำไม"
"ทำไมอ่ะ"
"เออๆๆๆๆกลับไปก่อน ไปรอที่ร้านไป" ไอ้ยุ่งรีบดันผมให้เดินกลับร้านไป
"ไรว่ะยุ่ง เตอร์มันคุยไรกะพวกนั้นอ่ะ แล้วมีไรกันอ่ะ บอกมาดิ"
"เออๆๆกลับไปก่อนไปเดี๋ยวเล่าให้ฟัง"
"ไม่กลับ บอกมาก่อน"
"อย่าดื้อดิฟ่า"
"ฟ่าจะเดินไปดูเตอร์ดิมันทำไรกันแน่"
"เห้ยฟ่า เชื่อยุ่งดิ"
"ปล่อยเลยยุ่ง เดี๋ยวแกจะโดนข้อหาสมรู้ร่วมคิด"
"เห้ยฟ่า"
"ปล่อยๆๆๆๆ"  ผมเดินไปหาเตอร์ที่ตอนนี้ยืนคุยอยู่กับคนอีกสามคน

"เตอร์"
"มาทำไมกลับร้านไป" มันหันมาตวามผมเสียงดัง นี้มันผิดมากเลยหรอว่ะเนี่ยที่กรูเป็นห่วงเมิงอ่ะ
"ทำไมต้องตวาดอ่ะ ฟ่าแค่เป็นห่วงเลยเดินมาดูก็เท่านั้น"
"คนเนี้ยนะหรอแฟนเธอ" ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้ามันพูดขึ้น
"ไม่ใช่ นี้เพื่อนผม"
"ฟ่ากลับเหอะ" ไอ้ยุ่งเดินมาดึงแขนผม ผมสะบัดมือไอ้ยุ่งออก ตอนนั้นโฒโหมากที่มันบอกคนๆนั้นไปว่าผมเป็นแค่เพื่อนมัน ถ้าเป็นคนอื่นผมจะไม่ว่า

เลย แต่คนตรงหน้ามันนั้นเค้าก็คงรู้ว่ามันเป็นเกย์แต่ทำไมมันต้องโกหกเค้าว่าผมเป็นเพื่อนมันด้วย
"ปล่อยฟ่ายุ่ง ฟ่าจะคุยกะมันให้รู้เรื่อง"
"ฟ่าเชื่อยุ่งดิอย่าหาเรื่องเลย"
"ใครหาเรื่อง" ผมหันไปจ้องหน้าไอ้ยุ่ง ไอ้ยุ่งหลยสายตาแล้วก็ปล่อยมือออกจากแขนผม

"ตกลงเค้าไม่ใช่แฟนเธอหรอเตอร์" ผู้ชายคนนั้นยังคงถามย้ำรอบสอง
"กรูเป็นผัวมันมรึงมีอะไสงสัยอีกมั้ย" ผมเดินเข้าไปหาคนสามคนนั้น
"ตกลงเธอนี้เองแฟนเตอร์ ถึงว่าเตอร์ถึงได้หลงขนาดนี้ ไหนๆเจอตัวแล้วก็ขอพูดเลยแล้วกันนะ"
"ไอ้ยุ่งพาฟ่ากลับบ้าน" เตอร์หันไปตวาดไอ้ยุ่งให้พาผมกลับบ้าน ไอ้ยุ่งเดินเข้ามาจุบมือผม
"ปล่อยยุ่ง   ฟ่าไม่กลับ  มีอะไรก็ว่ามา"
"ฉันจะขอเตอร์จากเธอ"
"มันเป็นคนไม่ใช่สิ่งของฟ่าไม่ใช่เจ้าชีวิตมัน ก็ถามมันเอาเองสิ ว่ามันจะไปมั้ย ถ้ามันตอบว่าไป ฟ่าก็ไม่มีสิทธิไปห้ามได้  แต่ถ้ามันเป็นของของฟ่า       

แล้วคุณมาขอกันหน้าด้านๆอย่างนี้ก็อย่าหวังเลยว่าจะได้"
"ตกลงเธอไม่ให้"
"ถ้าเค้าตอบตกลงว่าจะไป ฟ่าจะไม่ห้าม"
"โอเค...เตอร์เรารักเธอนะ เราอยากได้เธอเป็นแฟน เธอบอกเลิกกับแฟนเธอซะสิ" ผมหันไปมองหน้ามัน มันมองหน้าผม แล้วเข้ามาจับที่ไหล่ผม

"ทำไมต้องสร้งปัญหาด้วยฮะ ทำไมไม่เชื่อกันบ้าง" มันเขย่าตัวผมอย่างแรงพร้อมตะคอกใส่หน้าผม น้ำตาผมไหลยังกับสั่งได้ทันที
"เห้ยเมิงทำไรเตอร์ ฟ่ามันเจ็บนะเว้ย ทำแรงไปป่าวว่ะ" มันพลักไอ้ยุ่งที่เข้ามาห้ามแล้วไอ้ยุ่งก็ล้มมาทางผม ทำให้ผมล้มลงไปด้วย เป็นโดมิโน้เลย

ครับพี่น้องครับ
"ฟ่า" มันเอื้อมมือมาจะดึงผมลุกขึ้น ผมปัดมือมันทิ้ง
"ฟ่าเป็นไรป่าว"
"ไม่เป็นไรยุ่งกลับเหอะ ฟ่ารู้แล้วว่าฟ่าควรทำไงต่อไป" ผมเอามือปาดน้ำตาพร้อมกับเอามือยันพื้นดินลุกขึ้ยยืนเดินกลับไปที่รถ มันไม่คิดจะเดินตาม

ผมมาแม้แต่นิดเดียวผมล้มลงไป
"ฟ่าใจเย็นก่อนเดี๋ยวยุ่งอธิบายให้ฟัง"
"ยังก่อนยุ่ง ฟ่ายังไม่พร้อมจะรับรู้อะไรทั้งนั้น ยุ่งขึ้นไปที่ร้านนะแล้วทำทุกอย่างให้เป็นปรกติอย่าให้ใครสงสัย ถ้าใครถามถึงฟ่าบอกไปว่าน้องสาวฟ่า

ไม่สบายแม่โทรให้กลับบ้าน ทำตามที่ฟ่าบอกนะยุ่งฟ่าขอร้อง"
"เอางั้นหรอ แล้วฟ่าจะไปไหนยุ่งถามจริงๆ"
"กลับบ้านแหละ ไม่ต้องห่วงหรอกยุ่งฟ่าไม่ทำอะไรโ.ๆเพื่อผู้ชายเลวๆคนหนึ่งหรอก"
"แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นนะฟ่า"
"เอาเหอะยุ่ง ฟ่าพร้อมเมื่อไรจะโทรมาให้ยุ่งอธิบายแล้วกัน ทำตามที่ฟ่าบอกนะถ้ายังเห็นฟ่าเป็นเพื่อนยุ่งอยู่ ฟ่าขอร้อง"
"โหฟ่า"
"นะยุ่ง"
"ก็ได้  ฟ่าดูแลตัวเองด้วยนะ"
"อืม แล้วเจอกันยุ่ง" ผมตัดสินใจกลับคอนโด ไปเก็บเสื้อผ้ากะว่าจะไปพักผ่อนที่ต่างจังหวัดนานๆๆ แต่ก็ลืมไปว่าเราต้องเรียนหนังสือนี้หว่า และแล้ว

ก็ต้องไปนั่งที่เดิมที่ระเบียงเอามือวนๆเล่นในอ่างปลา คิดโน้นคิดนี้แล้วก็ร้องไห้ตามเคย เห้อชีวิตคนเรานะมันช่างวนเวียนเหมือนน้ำในอ่างซะจริงๆเชียว
"เลิก"คำเดียวที่ผมจะคิดได้ในตอนนั้น

ผมตัดสินใจเก็บเสื้อผ้าของใช้ของมันซึ่งก็ไม่มีเท่าไรหรอกมีแต่เสื้อผ้ากับอุปกรณ์การเรียน แต่ก็เยอะใช้ได้นะ ใส่ถุงใส่กล่องใส่ลังใส่กระเป๋าส่ทุกอย่างที่มี

เอาขึ้นไปเก็บบนห้องของมัน พอกันที เบื่อแล้วกับคำว่าเสียใจกับผู้ชายคนนี้
 ล็อคๆๆๆ  ล็อคสามชั้น ไม่ให้มันเข้า เยกหูโทรศัพท์ออก  ปิดมือถือ  แล้วผมก็อาบน้ำกินยา นอน แต่ก็อดคิดไม่ได้อยู่ดีกว่าฤิทธิ์ยาแก้แพ้อากาศของผมจะออก มันก็ทำให้น้ำตาผมหมดไปหลายหยดอยู่เหมือนกัน อย่างนี้นี่เองที่เค้าเรียกว่า "หลับทั้งน้ำตา"

ตื่นเช้ามาผมตัดสินใจไปต่างจังหวัดเพราะมันเป็นวันหยุดยาว ผมโทรไปชวนพ่อกับแม่ไปต่างจังหวัดกัน ท่านก็ตกลงเราเลือกที่จะไปบ่านคุณตาคุณยายเพราะถ้าผมอยู่บ้านมันต้องตามมาแน่นอน ผมเก็บของใช้ใส่กระเป๋าแล้วออกจากห้อง
"เอ๊ย อือ เออออ" ผมดันประตูแต่มันหนักๆอ่ะ ดันไม่ออก
"ฟ่า"
"เห้ย" มันมานอนพิงประตูอยู่อ่ะ ไอ้เราก็ดันซะแรงเลยมันจะเจ็บมั้ยเนี่ย(แอบห่วงมันอีกนะเนี่ย)
"ฟ่าคือออออ" ผมรีบปิดประตู มันเอามือมาดึงไว้แล้วเอาอีกมือวางขัดไว้ตรงรูลูกบิด ถ้าผมปิดคือหนีบมือมัน
"ปล่อยประตู"
"ไม่ปล่อยฟังก่อนดิฟงเตอร์ก่อน"
"ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ" เราสองคนยื้อประตูกันไปมาผมไม่กล้าปิดเดี๋ยวหนีบมือมัน
"ไม่ ปิดดิ เอาให้มือขาดไปเลย เอาเล้ยยย"
"อย่าท้านะ ปล่อยประตู ฟ่าบอกให้ปล่อย ฟ่าบอกให้ปล่อยไง ฟ่าบอกให้ปล่อยย ปล่อยดิ ฮือๆๆๆ" ผมทรุดตัวลงพร้อมร้องไห้โห นี้ผมทำมันไม่ได้ ผมทำกับคนที่ทำผมเจ็บไม่ได้หรอ ผมไม่เด็ดขาดเลย ผมปล่อยประตูแล้วก้มหน้าเอาแต่ร้องไห้
"ฟ่าอย่าร้องไห้ดิ" มันเดินมากอดผม กลิ่นเหล้าคลุ้งไปหมด สงสัยมันเมามาก
"ไม่ต้องมาโดนฟ่า"
"ฟ่าฟังก่อน"มันเข้ามากอดผมแน่นขึ้น
"ออกไป" ผมเอาหน้าวุกไปกับตัวไม่ให้มันเห็นหน้าผมแล้วไม่ให้มันมาหอมผมด้วย
"มองหน้าเตอร์บ้างสิ ผลักเตอร์แบบที่เตอร์ผลักฟ่าก็ได้"
"ฟ่าไม่ทำให้คนที่ฟ่ารักเจ็บหรอกฟ่าไม่มีสันดานแบบนั้น ออกไปได้แล้ว ออกไปจากห้องฟ่าได้แล้ว"
"ไม่ไป"
"งั้นฟ่าไปเอง" ผมลุกเดินออกจากห้องมันคว้ามืออย่างไว ผมสะบัดมือออก มันไม่ยอมดึงมือไว้อีกแล้วกระชากผมเข้าไปกอดไว้แน่น
"ฟังเตอร์บ้างสิ นะ เตอร์ขอร้อง"
"ปล่อย ปล่อยฟ่า ปล่อย กูบอกให้ปล่อยไง"
"ฟ่า" มันคลายมืออกพร้อมน้ำตาคลอแล้วก็ไหล ยืนร้องไห้ต่อหน้าผม  ผมเอามือชี้หน้ามัน
"มรึงจำไว้นะเตอร์  เมื่อคืนมึงทำกูเจ็บมาก มึงเห็นคนอื่นดีกว่ากู มึงทำร้ายกูเพราะใครก็ไม่รู้ ถ้ามึงยังจะตามกูมาอีกมึงจะไม่ได้เห็นกูอีกตลอดชีวิต"
ผมด่ามันทั้งน้ำตา ด่ามันทั้งที่ไม่เคยคิดจะมีคำพูดพวกนี้ แต่มันต้องทำ ผมอยากจบถ้าไม่จบผมก็ต้องเจ็บแบบนี้อีก คิดดูสิมีคนมาขอแฟนตัวเองต่อหน้าแต่แฟนตัวเองกลับไม่ปฏิเสธให้ชื่นใจแม้แต่น้อยซ้ำร้ายยังหันมาดุด่าเราอีก แล้วมันจะหมายความเป็นอย่างอื่นได้ไงถ้าไม่หมายความว่ามันไม่รักผมแล้ว
"ฟ่าไปไหน"
"อย่าตามมาก็พอ"
ผมเดินออกจากห้องมันยืนมองผมอยู่หน้าห้องแล้วร้องไห้
"ฮัลโหลยุ่ง ไปดูเตอร์ให้หน่อยดิอยู่ที่คอนโดอ่ะ ฟ่าทะเลาะกับมันอ่ะ ไปดูมันหน่อยนะ" ผมโทรไปหายุ่งให้ไปดูเตอร์ให้หน่อย ยุ่งอยู่ที่ห้องเตอร์แล้วเมื่อคืนเตอร์เมายุ่งกะแตมเลยมาส่งแล้วก็เลยค้างเพราะเข้าห้องผมไม่ได้ สองคนนั้นก็เป็นห่วงเตอร์ด้วยปล่อยให้อยู่คนเดียวคงจะไม่ไหว
เตอร์โทรมาผมเลยปิดเสียงปิดสั่น  เวลาผ่านไปซักพักก็มีข้อความส่งเข้ามา
"1ชั่วโมงแล้วนะที่เราเข้าใจกันผิด"
แล้วก็มีมาอีกเรื่อยๆๆๆๆๆ
"2ชั่วโมงแล้วนะที่เค้าร้องไห้คิดถึงตัวเอง" ผมถึงบ้านก็เห็นทุกคนกำลังเตรียมข้าวของไปบ้านคุณยายกัน
"โห นี้จะไปกันกี่ปีเนี่ย"
"อย่ามาแซว แม่เก็บของให้ฟ่าแล้วนะลูก เดี๋ยวฟ่าไปกินข้าวก่อนแล้วเดี๋ยวเราไปบ้านคุณยายกันเลย"
"ครับ หิวจะแย่แล้วเนี่ย"
"ตาแดงๆนะลูก โดนอะไรมารึป่าว"
"ยาสระผมอ่ะแม่มันเข้าตา"
"อืมๆๆเดี๋ยวกินยาแก้อักเสบซะนะลูก"
"ครับ"
แมสเสจมาอีกแล้วววว
"3ชั่วโมงแล้วนะที่เราห่างกัน"
ผมไปทานข้าวในครัวแล้วก็ออกเดินทางไปบ้านคุณยายกัน อิอิ ชั่วโมงกว่าๆก็ถึงบ้านคุณยายแล้วครับบบ  คุณยายนั่งรอเราอยู่หน้าบ้านพร้อมกับเจ้าตูบสองตัวแล้วก็บรดาหลานๆของคุณยาย ก็น้องๆของผมันั้นแหละ
"คุณยายหวัดดีครับบบ" ผมกับน้องสาวแย่งกันเข้าไปกอดคุณยาย
"ไอ้ตัวแสบมาแล้วหรอ"
"คุณยายอ่ะกอดแต่หลายชายหนูไม่กอดมั้งเลยนะ"
"มาม๊ะมาให้ยายกอดหน่อย เรานี้มันขี้น้อยใจไปได้"
"ขี้อิจฉาต่างหากอ่ะครับ"
"เรานี้แหย่น้องตั้งแต่เด็กจนเป็นหนุ่มนะ"
"สม"
"ยังเงี้ยแหละค่ะแม่ ทะเลาะกันทุกวัน พอไม่ได้อยู่ด้วยกันก็บ่นคิดถึงกันพอเจอก็แบบเนี้ย"
"แล้วนี้กินข้าวกินปลากันมายัง แม่เตรียมกับข้าวไว้แล้วเดี๋ยวจะได้ไปทำกินกันเลย"
"เดี๋ยวหนูทำเองแม่ เล่นกับหลานๆไปเถอะ"
"เออๆๆจะเอาอะไรก็เรียกหลานๆมันนะลูก"
"ค่ะแม่"
"เจ้าฟ่า"
"ครับคุณยาย"
"ไม่สบายรึป่าวลูกตัวรุมๆ"
"ไม่อ่ะครับ สงสัยนอนน้อย คุณยายมะม่วงลูกใหญ่ยังอ่ะอยากไปสอย"
"ไม่ทันยัยตัวเล็กแล้ว โน้น" น้องสาวผมกำลังสอยมะม่วงอย่างสนุกสนาน
"เห้ย ไม่เรียกเลยนะ"
"ในตู้เยอะแยะลูก สอยมาแล้วไม่กินกันเสียดาย"
"อยากกินเปรี้ยวๆอ่ะ"
"น้นหลังบ้านเลยลูก มะม่วงแรด ห่ามๆอร่อยดี"
"งั้นฟ่าขอเด็ดสามใบนะครับ"
"เอาเลยลูก เรียกเด็กๆมันมากินกันสิลูก ไปไหนกันหมดแล้วไม่รู้"
"ก็โน้นไงครับเข้าแก๊งค์ "
"ทะโมนทั้งนั้นเชียว"
"โทรศัพท์ดังหน่ะลูก"
"ข้อความหน่ะครับ"
"4ชั่วโมงแล้วนะ ที่เราโกรธกัน"

ผมเดินไปสอยมะม่วงหลังบ้านมาจิ้มพริกกะเกลืออร่อยเวอร์  อิอิ  คุณแม่ทำอาหารเย็นเสร็จพอดี เรามารวมวงกินข้าวกัน เป็นมื้ออาหารที่วงใหญ่มากมีคุณยายคุณพ่อคุณแม่ ป้าน้าอาลุง หลานๆๆ กินกันสนุกสนานสุดๆๆ แต่ผมก็อดคิดถึงมันไม่ได้ มีเมสเสจมาทุกชั่วโมง

"5ชั่วโมงแล้วนะที่ฟ่าไม่รับโทรศัพท์"
"6ชั่วโมงแล้วนะที่เตอร์นอนร้องไห้"
"7ชั่วโมงแล้วนะที่เตอร์ต้องนอนคนเดียว"
"8ชั่วโมงแล้วนะที่เตอร์ไม่มีฟ่าอยู่เคียงข้าง"
"9ชั่วโมงแล้วนะที่เตอร์นั่งมองประตูห้อง"
"10ชั่วโมงแล้วนะ ที่เตอร์รอคอยฟ่ากลับมา จนมืด"
"11ชั่วโมงแล้วนะที่เตอร์แทบจะเป็นบ้า"
"12ชั่วโมงแล้วนะที่คำว่าทรมานมาอยู่กับเตอร์"
"เมื่อไรจะกลับมาหาผมซักที"
ผมตัดสินใจส่งเมสเสจกลับไป
"12ชั่วโมงที่ทรมาน มันเทียบไม่ได้กับความเจ็บทีเธอทำไม่กี่นาทีหรอก"
แล้วผมก็ปิดเครื่อง

ผมใช้ชีวิตอยู่บ้านคุณยายสองคืนกะอีกสามวัน แล้วเราก้กลับบ้านกัน ผมอยู่บ้านต่ออีกหนึ่งวันแล้วจึงตัดสินใจกลับไปที่คอนโด มีแมสเสจมาทุกชั่วโมงเหมือนเดิม มันไม่ยอมไปไหนไม่ยอมกินไม่ยอมนอน ยุ่งกับแตมเป็นห่วงมากแต่ผมก็ให้สองคนนั้นดูแลมัน สองคนนั้นก็แสนจะดีหลอกล่อให้มันกินโน้นกินนี้ให้มันนอน ตองขอบคุณเพื่อนที่แสนดีสองคนนี้มากมาย

***************
*****************
*************************
************************************
***********************************************

[l3iZal2l2e]

กี๊ดดดดดดดดดดด
สงสารเตอร์อ่ะ ... ถ้าเดาไม่ผิดนะ
ที่เตอร์บอกไปว่าฟ่าเป็นเพื่อน ก็เพราะไม่อยากให้อินั่น(ใครอ่ะ นิกป่าวอะ?)มาทำร้าย มาก่อกวนฟ่าอ่ะ ...
แค่อินิกที่โทรมาก่อกวนก้แย่แล้ว ... ถ้ามีอีก ฟ่าคงแย่แน่ ๆ
แล้วเตอร์ก้กำลังปกป้องฟ่าอยู่(ด้วยวิธีที่ทำให้ฟ่าเข้าใจผิดซะงั้น) 

ที่เตอร์เขย่าๆฟ่าแบบนั้น เพราะคงหงุดหงิดนะแหละม้างงงงง ... ให้อภัยเตอร์เหอะนะ ๆๆๆ
 

แล้วอินั้นนนนนน ... พูดเหมือนผู้ดี แต่การกระทำนี่ไพร่ชัด ๆ !
ฉันๆ เธอๆ ... แหมมมมม แต่มาขอแฟนคนอื่นเค้าด้านๆแบบนี้เนี่ยนะ 
น่าเกลียดมากกกกกกกกกกก ... อยากตบแทนฟ่า 5 55+ (ตายละ เริ่มรู้สึกไพร่ตามอินั่น 5 55+)

[namtaan]

อะไรกันเนี่ียคอปเตอร์มาแนวนี้ตลอดเลย
มีอะไรยังไงน่าจะคุยกันไว้บ้างสิ
ปล่อยให้ฟ่าต้องคิดมาก เจ็บปวดใจอีกแล้ว
ยุ่งกะแตมก้อเป็นเพื่อนที่ดีนะ เวลาแบบนี้ก้อยังอาศัยไหว้วานได้หน่อย
แต่อยากรู้หละว่าเกิดอะไรขึ้น
รู้ว่านุ้งฟ่าปวดใจแต่น่าจะฟังไว้ก่อนเลยนะ ว่าเตอร์กะพวกนั้นทำอะไรกัน
อย่างน้อยจะได้มีข้อมูลไว้ที่ตัวก่อนไงจ๊ะ

รอลุ้นว่าเกิดอะไรขึ้น
บวก 1 แต้มให้นุ้งฟ่าค้าบ  
คิดถึงนุ้งฟ่านะค้าบบบ

[Ak@tsuKII]

คิดว่าครั้งนี้ เตอร์คงมีเหตุผลที่ดีมาอธิบาย 

เง้อ กลายเป็นฟ่า ไม่ยอมฟังอะไรทั้งนั้นจากเตอร์

แต่เข้าใจฟ่าที่พอโดนแบบนี้เข้า  เลยกลายเป็นไม่อยากรับรู้

  ไม่อยากฟังคำแก้ตัวอะไรจากเค้าอีก 

 

หวังว่าตอนหน้า คงปรับความเข้าใจกันได้นะ   

[meadthat]

อ่านแล้วสงสารเตอร์จังเลยอะครับ

[myxt]

อ๊ะ... มาแล้วเหรอ
ต๊ะไว้ก่อนน๊า รีบอะ - -"
เดี๋ยวตอนเย็นมาอ่านค้าบคนเก่ง
คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รักๆๆๆๆๆๆๆๆ
จุ๊บๆๆๆๆๆ
 

[—“L•nely_l3”—]

น่าสงสารทั้งคู่เลย 

แต่เพื่อนเตอร์นี่น่า  แอ่นด์  จัง

เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่น๊า 

[jokirito]

จะสมน้ำหน้าดีมั้ยเนี่ย
เมื่อไหร่เตอร์จะปรับปรุงตัวซะที
ทำตัวแบบนี้ตลอด
ทำเป็นลึกๆลับๆ ไม่เคลียร์อ่ะ
ไม่รู้จักโตซะที
แบบนี้นุ้งฟ่าเหนื่อยแย่เลยอ่ะ
เหนื่อยทั้งกายและใจ
ที่ไม่ยอมฟังอะไรก็เพราะรู้ตัวแน่เลย
ว่าจะต้องใจอ่อนทันที
 
 

[bixzz]

+1 ให้กำลังใจนะฟ่า...
เชื่อว่าเตอร์ต้องมีเหตุผลที่ทำไปแบบนั้น
รออ่านต่อตอนที่จะได้เคลียร์ปัญหากันนะครับ
อยากรู้เหมือนกันว่าเรื่องมันเป็นยังไงมายังไง แล้ว(อิ)นังนั่นคือใคร

[C2U]

โห หายไปนาน  ตามอ่านจนทันแล้ว   


เตอร์ อ่ะ ไมมีแต่เรื่องตลอดเลย   เสน่ห์แรงเกิ๊น   


  อันนี้ ให้นุ้งฟ่า   

[yunjaelover]

เตอร์อาจจะทำไปเพราะอยากช่วยฟ่าหรือเปล่า แต่วิธีที่แสดงออกอาจจะไม่ถูกต้อง แต่ยังไงก็เชื่อว่าเตอร์น่ะ รัก ฟ่ามากเลยนะ

รออ่านตอนต่อไป ว่าเตอร์จะทำไงให้ฟ่าหายโกรธ

[ranaways]

ยังไม่ตื่นเหรอคับ

น้องฟ่า

เป็นห่วงนะเนี่ย

[wattanai]

กรี๊ดดดดดดด...............

สงสารพี่เตอร์อะ...............

นนท์บอกพี่ฟ่าแล้ว.......มิเชื่อ.......ให้ประมูลพี่เตอร์เลย........

พี่ฟ่าจะได้ไม่ร้องไห้อีก.........อิอิ

[jayzaadt]

สงสารนุ้งฟ่าอะ แต่ก็เห็นใจเตอร์

แล้วอีนั้นมันใครเหรอ ของแม่ ล้างน้ำหน่อยเหอะ (ลืมตัวไปซะงั้น)

ยังไงก็สู้ ๆ นะ เค้าว่าทะเลาะกันแบบนี้ลูกจะดก

แต่ไม่รู้ว่าเตอร์หรือฟ่าใครจะท้องอะ สับสบเหลือเกิน

[NCJung]

 :m15:พี่ฟ่าให้อภัยเตอร์เถอะนะ
ที่เตอร์ทำไปคงเพราะมีเหตุผลอ่ะแหล่ะ
ปานว่านะ อีพวกนั้นมันต้องขู่อะไรซักอย่างแน่เลย
เตอร์ถึงไม่ยอมให้พี่ฟ่ามาเห็นน่ะ
อ่านไปได้นิดเดียว บ่อนำ้ตาแตกเลยอ่ะ
รักกันนานๆนะ อย่าทะเลาะกันอีเลย
อยากได้ยินว่าพี่ฟ่า กับ เตอร์ครบกันมาครบรอบ 10...20...30ปี ไปเรื่อยๆน่ะ
  :กอด1:พี่ฟ่ากับเตอร์

[broke-back]

ต่างคน...ต่างเหตุผล
เหตุผลของเค้า...เราไม่เข้าใจ
เหตุผลของเรา...เค้าก็ไม่เข้าใจ
 

เค้าและเรา...เลยไม่เข้าใจกันมากมาย

  ขอบคุณคับ นุ้งฟ่า ลัฟยู เบ่เบ๋ +1 ฟ่า&เตอร์