คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201  (อ่าน 884173 ครั้ง)

อัลฟ่าบ้าบอ

  • บุคคลทั่วไป
ผมคิดถึงภาพครั้งก่อนที่เคยเห็นมันกับอิเอ็มมายืนกันอยู่ตรงนี้ ผมนั่งไปสักพักคิดโน้นนี้นั้นไปเรื่อยๆๆ ก็ได้ยินเสียงคนเปิดประตู
นั้นไงมันอยู่นั้น อิเอ็มมันอยู่นั้น หลบมุมก่อน 
   ผมรู้แล้วมันอยู่ห้องนั้น  มันอยู่ห้องน้านนนเองงงงง รอให้มันลงไปก่อนเดี๋ยวเมิงตายไอ้แฟนชั่ว เดี๋ยวเมิงตายคามือกรูแน่ เสียงฝีเท้าคนเดินเงียบไป เสียงสัญญาณการเปิดประตูหอออกไปดังตี๊ด  ผมตัดสินใจไปเคาะประตูห้องนั้น บิดลูกบิดก่อนดีกว่า เห้ยไม่ได้ล็อคแหะ
   เปิดไม่เปิด  เปิดไม่เปิด  เปิดไปเร้ยยยยยยยย  หน้าชา ชาจนร้อนไปทั้งตัว ภาพที่เห็นคือ..........
   แฟนผมนอนใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียวบนเตียง เตียงคนอื่นที่ไม่ใช่เตียงผม เตียงของแฟนเก่า แล้วผมจะยืนดูอีกนานมั้ย ผมเดินไปล็อคประตูห้อง เดี๋ยวมีคนกลับมาผมจะยุ่ง
      
      "กลับเถอะฟ่า" นางฟ้าน้อยยังไม่ตายอีกหรอเนี่ยโดนไฟแห่งความแค้นไปอ่ะ
      "กลับไปไม่ได้นะเว้ยจัดการมันสองคนก่อน" ทำไมต้องมาพร้อมกันด้วยเนี่ย
      "กลับเถอะปล่อยเค้าไป"
      "ลุยเลย"
      "ปล่อยเค้าไป"
      "กรูบอกให้ลุย  นี้แหนะ  ไฟแห่งความแค้นนนนนนนนน"
      "โอ้ยยยยยยยย" นางฟ้าน้อยเธอตายแน่ครั้งนี้

"เตอร์  เตอร์  ตื่นมาคุยกันให้รู้เรื่อง" ผมเอามือไปเขย่าแขนมันให้ตื่น มันยังคงนิ่ง ในใจผมคิดได้แต่ฉากในละครที่ต้องเอาน้ำสาดหน้ามัน
ท่าว่าผมทำไม่ทำ  คำตอบคือทำ ผมเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาราดที่ตัวมัน นี้แล้วกันน้ำแร่ออร่าจะได้ได้แร่ธาตุ เผื่อจะฉลาดขึ้น
   เสียงน้ำไหลไปกระทบกับใบหน้าสาดกระเซ็น  วัตถุที่สัมผัสของเหลวใสรู้สึกตัว สะดุ้งเล็กน้อย ลืมตามาเห็นวัตถุอีกสิ่งหนึ่งยืนถือขวดน้ำแร่อยู่ตรงหน้า วัตถุสิ่งนั้นสีหน้าซี๊ดขาว ไม่มีเลือดหล่อเลี้ยงแล้วมองไปรอบๆห้องแล้วมองมาที่ตัวเอง จนมาหยุดสายตาอยู่ที่วัตุที่ถือขวดน้ำแร่
"ฟ่า"
"เออ ฟ่าเอง"
"คือ......"
"คืออะไร คือว่าฟ่านี้มันโง่ใช่มั้ย โง่ โง่ที่รักเตอร์หมดหัวใจ ใช่มั้ย ใช่มั้ย"
"ฟ่าฟังก่อนสิ"
"ฟังคำแก้ตัวงั้นหรอ ฟังมามากพอแล้วนะครับ" พูดเพราะให้มันเกรงใจไม่ขึ้นมึงกูกับผมอีก
"ฟ่าอย่าร้องไห้ได้มั้ย เตอร์ไม่อยากเห็นฟ่าร้องไห้"
"เตอร์ไม่อยากเห็นฟ่าร้องไห้ แต่คนที่ทำฟ่าร้องไห้ททุกครั้งมันคือเตอร์นะ"
"ฟ่า เตอร์ขอโทษ"
"พอเถอะ เราสองคนคงทำบุญมาเท่านี้ เท่านี้จริงๆ"
"ไม่นะฟ่า ไม่  เตอรไม่มีทางเสียฟ่าไปนะ"  มันลุกมากอดผม  กลิ่นเหล้าเข้ามเตะจมูก มันคงเมาหลับไปแน่ คนเมามักทำอะไรไม่คิดแล้วมันอยู่กันสองต่อสอง มันจะทำไรโดยไม่คิดกันรึเปล่านะ
 ผมยืนเฉยร้องไห้ มันค่อยๆๆคลายอ้อมแขนออกจากตัวผมแล้วเอามือมาเช็ดน้ำตาที่แก้ม
"อย่ามาโดนตัวฟ่าอีก น้ำตานี้แหละ ฝีมือเตอร์ไง เป็นไงผลงานออกมาดีมั้ยหล่ะ"
"ฟ่า" มันโผจะเข้ากอดผมอีก ผมถอยหนี
"อย่ามาโดนตัวฟ่าอีก  แค่ฟ่ามายืนที่นี้ฟ่าก็ขยะแขยงจะแย่อยู่แล้ว"
"ฟ่าเรากลับไปคุยกันที่ห้องเราเถอะนะ" มันเดินไปหาเสื้อผ้า
"ไม่มีคำว่าเราแล้วนะเตอร์ ไม่มีคำว่าเราแล้ว มันจบแล้ว"
"ไม่ เตอร์ไม่จบ เตอร์ไม่มีทางจบแบบนี้แน่" กลับมาอีกแล้วครับ  คุณหฤษฎ์จะกลับมาทำร้ายโสรยาอีกแล้ว
"ยอมรับความจริงเถอะนะ ว่าเตอร์เป็นคนให้มันจบแบบนี้เอง"
"ไม่ กลับห้อง" มันเดินมากระชากข้อมือผมอีกแล้ว น้ำแร่หลุดจากมือ ข้อมือที่มันเคยทำไว้ตอนนี้มันบวมอยู่นะ
"โอ้ย ปล่อยนะ"มันเห็นผมร้องก้วยความเจ็บ มันเลยปล่อยมือ หน้าเสียเลยครับมันอ่ะ
"เจ็บหรอ เตอร์ขอโทษนะ" มันเอื้อมมือมาจับข้อมือผมเพื่อไปดูอาการ
"พอเถอะฟ่าไม่ไหวแล้วนะ เราสองคนพอได้แล้ว ฟ่าเจ็บจนจะขาดใจแล้ว ทั้งกายและใจฟ่าเจ็บ เจ็บจริงๆ"
"เตอร์ทำฟ่าเจ็บเตอร์มันเลว มันเลวเหมือนที่ฟ่าบอกจริงๆ โว้ยยยยเว้ย"มันเหวี่ยงเสื้อทิ้งแล้วเอามือทุบลงไปบนที่นอน ทำไมมรึงไม่ทุบกำแพงอ่ะ โหไม่ใจเลย ผมจับข้อมือขึ้นมาดู มันช้ำๆเป็นจ้ำๆ มาเจ็บซ้ำมันคงระบม  มันเดินมาดูมือผมอีกครั้ง
"ปล่อยมือฟ่าเถอะ ฟ่าไม่เจ็บแล้ว แล้วก็ปล่อยฟ่าไปได้แล้ว ฟ่าอ่อนแอเกินกว่าจะรับการทรมานจากเตอร์ได้แล้ว หาของเล่นชิ้นอื่นมาเล่นเถอะนะ ชิ้นนี้ไม่สนุกแล้วหล่ะ" ผมก้มลงไปหยิบขวดน้ำที่ผมกำลังจะเหยียบอยู่ตรงหน้าแล้วจะก้าวออกไปจากที่นี้
"ฟ่าอย่าทำแบบนี้ได้มั้ย" มันเดินมากอดผมจากข้างหลังที่ตอนนี้ผมจับลูกบิดประตูพร้อมที่จะเดินออกไป  ในใจคิดว่าถ้าผมก้าวออกจากห้องนี้เมื่อไร ทุกอย่างต้องจบลง จบลงแล้วอัลฟ่าเอ๋ย
"ปล่อยเถอะ มันจบแล้ว" ผมหันไปบอกมันเบาๆพร้อมกับแกะมือของมันออกจากเอวผม  ผมไม่ทันบิดลูกบิดประตูก็มีคนบิดมันซะก่อน
"คนของเตอร์มาแล้ว ฟ่าต้องไปแล้วหล่ะ เค้าบอกฟ่ามาทีหลัง ตอนนี้ฟ่าเป็นอดีตไปแล้ว "
"ฟ่า"
"คนของเธอมาแล้วนะ......ที่รัก" สิ้นคำว่าที่รัก น้ำตาผมไหลจนจะเป็นสายเลือด  เสียงลูกบิดประตูยังคงดังต่อเนื่องสลับกับเสียงทุบประตู


********
********
********
********
********
   ผมเปิดประตู พร้อมน้ำตาที่อาบสองแก้ม คนข้างนอกคืออิเอ็ม มันมองมาที่ผมถึงกับหน้าเสีย
คงคิดว่าว่าผมมาได้อย่างไร ในมือมันถือถุง7-11 ภายในถุง เท่าที่ตาผมเห็น มีของใช้จำพวกแปรงสีฟัน  กางเกงใน  ขนม 
แต่ที่ผมถึงกับอึ้งคือเจลหล่อลื่นกับถุงยางอนามัย ผมก็ไม่เข้าใจเหตุการณ์ตอนนี้นะว่าทำไมสายตาผมต้องไปมองเห็นของสิ่งนี้หรือเป็นสิ่งที่เบื้องบนกำหนดมาให้สายตาของผมต้องไปเหลือบมองเห็นเข้า เป็นท่าน ท่านจะทำเช่นไร

"รอเตอร์ด้วย" มันเดินตามผมมา โดยมีอิเอ็มเป็นอากาศธาตุ มันจับมาที่แขนให้ผมรอมันด้วย
อิเอ็มที่ตอนนี้ยืนหน้าละห้อยอยู่ระหว่างผมกับเตอร์

"เตอร์แล้วเราหล่ะ" มันพูดขึ้นมาเบาๆ ผมหยุดชะงักแล้วหันไปมองหน้ามันด้วยความแค้น
อย่าจะขยี้มันให้แหลกตรงนี้จริงๆคนอะไรหว่ะหน้าด้านขนาดนี้

"มันเป็นอดีตไปแล้ว แล้วมันก็ไม่เคยเริ่มเลยด้วยซ้ำระหว่างเราอ่ะ  มันมีแค่คำว่าเพื่อนนะเอ็ม"
"แล้วเมื่อคืนหล่ะ"
"เตอร์ปล่อยแขนฟ่า"   ผมสะบัดมือมันออกแล้วหันไปหาอิเอ็ม "เหมาะกันดีนะ ชายโฉดกับคู่ขาชั่ว เอาของของเธอคืนไป"
"ทำไมฟ่าพูดแบบนี้ เตอร์เป็นของฟ่านะ"
"หรอ  งั้นหรอ  แต่การกระทมันไม่ใช่นะ"
"เข้ามานี้" มันดึงผมเข้าไปในห้อง เพราะตอนนี้มีคนออกมาดูพวกเราแล้ว

"อยากเลิกกับเตอร์มากใช่มั้ย" มึงจะปิดประตูฆ่ากันใช่มั้ยเนี่ย ตะคอกกันอีกแล้วนะ
"เตอร์ต่างหากที่ทำมันพัง  มึงทำมันพัง มึงมันเลว" ผมเริ่มโมโหที่มันตะคอกผม ผมตะวาดมันทั้งน้ำตา
อิเอ็มยืนหน้าเสียอยู่ข้างหลังไอ้เตอร์
"เตอร์ทำมันพังหรอ ทำไมไม่ฟังกันบ้าง"
"จะให้ฟังอะไร คนของเตอร์ยืนอยู่นั้น ฟ่าไม่ใช้ของร่วมกับใคร โดยเฉพาะผัว" ผมหันหน้าไปทางอิเอ็ม ฟ่าขอโทษที่ต้องหยาบคายนะ แต่วันนี้ไม่ไหวจริงๆ ขอเหอะค๊าบ
"เราไม่เคยมีอะไรกันนะ"
อิเอ็มทำท่าจะค้านคำพูดนี้แต่ก็ต้องนิ่งไปเพราะตอนนี้อารมณ์ของเตอร์แรงเกินกว่าที่อิเอ็มจะรับมือไหวแน่

    ผมเดินไปที่อิเอ็มคว้าถุง 7-11 แล้วเทลงพื้น มันเป็นถุงยางกับเจลจริงๆด้วย
ของในถุงถูกเท ออก อย่างกระจัดกระจาย ผมก้มลงไปหยิบของขึ้นมาสองสิ่ง
ถุงยางกลิ่นสตรเบอร์รี่ กับเจลดูเร็กซ์หนึ่งกล่องขึ้นมาทั้งน้ำตาที่อาบสองแก้มเปียกไปหมด
ผมพิจรณาของสองสิ่งอย่างช้าๆให้ความเจ็บมันลามไปให้ทั่วหัวใจ มือสั่นอย่างกับเจ้าเข้า
ห้ามไม่ให้สั่นมันก็ไม่ทำตาม ผมเงยหน้ามองคนทั้งสองตรงหน้า

"นี้อะไร"
"..............................." ไม่มีใครตอบผม คนของผมหันไปมองหน้าอิเอ็มที่ตอนนี้ซีดยังกะศพ เมื่อมันสบตาไอ้เตอร์
"ฟ่าถามเตอร์ว่านี้มันอะไร"
"............................" ยังคงเงียบ
"เงียบทำไม กูถามมึงว่านี้อะไร"  เสียงที่ดังและน่ากลัว
"............................." สีหน้าคนสองคนข้างหน้าผม
อยากบอกว่าสองคนนั้นคงไม่เคยเห็นผมโมโหขนาดนี้ หน้าถอดสี หน้าเสียจนบอกไม่ถูก

"มึงสองคนซื้อมาทำไม ซื้อมาใส่น้ำปาเล่นกันหรอ
แล้วเจลนี้มึงซื้อมาทำไม มึงซื้อมาใส่ผมงั้นหรอ กูไม่ใช่ควายนะ"
"เตอร์ไม่ได้ทำนะ"
"มึงไม่ได้ทำแต่มันเป็นคนทำใช่มั้ย มันจัดการทุกอย่างมึงนอนเฉยๆ มึงมันหน้าตัวเมีย  พวกมึงมันเลวทั้งคู่"

   ผมปาของใส่หน้าคนที่ผมรักอย่างแรง เป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่ผมตั้งใจที่จะทำร้ายมัน
ผมอยากเดินไปตบคนสองคนนี้ด้วยซ้ำ แต่ผมพยายามห้ามใจไว้ นี้คือสิ่งที่ผมทำได้ในตอนนั้น
แล้วก็ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับผมในวันนี้
   ไอ้เตอร์ยืนเฉย น้ำตาไหลออกมา มีเลือดซึมออกตรงหน้าผาก ถลอกๆนิดหน่อยคงโดนมุมกล่องเจล
ใจผมจะขาดให้ได้นี้ผมทำร้ายคนที่ผมรักหรอ ผมทำมันเจ็บหรอ
ถึงมันจะแค่เท่ามดกัดแต่สำหรับคนที่ผมรักถ้าเค้าเจ็บผมก็แทบจะขาดใจ แต่ตอนนี้ความแค้นและทิฐิมันมากกว่า

"เอาเลยฟ่า มาตบมาตีเตอร์เลย ถ้ามันจะทำให้ฟ่าหายแค้นแล้วกลับมารักเตอร์"
"เราอย่าเกี่ยวข้องกันอีกเลย ต่อไปนี้เราสองคนไม่รู้จักกันอีก"
"ฟ่า เตอร์ขอร้องให้โอกาสเตอร์เถอะนะ"
"เค้าไม่รักแล้วก็ปล่อยเค้าไปเถอะ" อ้าวอิเอ็มอินี้ อยากลองดีช่ายม้ายยยย
"มึงอย่ายุ่ง" เสียงของคนรักของผม หันไปตวาดอิเอ็ม มันช่างเป็นเสียงสวรรค์ยิ่งนัก อิเอ็มหน้าเสีย  นั่งนิ่งๆอยู่อย่างนั้นแหละมรึง

"ฟ่าให้เตอร์ให้มามากพอแล้ว เตอร์ทำผิดฟ่าให้อภัยจนเคยตัว
แต่ถ้าเป็นฟ่า แม้ไม่ได้ตั้งใจทำผิด เตอร์แทบจะฆ่ากันเชียว ตะคอก ฉุดกระชาก ไร้ความทะนุถนอม
ทำกับฟ่าอย่างสัตว์ตัวหนึ่ง มันยุติธรรมแล้วหรอ"
"ฟ่าเตอร์ผิดไปแล้วเตอร์ขอโทษ"
"ต่อไปเตอร์ไม่ต้องมาขอโทษฟ่าอีกแล้วนะ ทุกอย่างมันจบแล้ว ละครเรื่องนี้จบลงแล้ว"
"มันจะจบแบบนี้ไม่ได้ เตอร์ไม่ยอมนะ"
"ยอมรับเถอะว่าเราสองคนแม้จะเข้ากันได้ทุกเรื่อง
แต่เราสองคนไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่กัน บุญของเราสองคนที่ทำร่วมกันมาหมดแล้วนะ"
"ไม่จริง ไม่จริงใช่มั้ย" สายตาละห้อยของเตอร์ที่ตอนนี้บ่งบอกว่าเสียใจสุดๆ
"อย่ายื้อมันไว้เลยถ้าเตอร์ไม่ได้รักฟ่าจริง"
"เตอร์รักฟ่า"
"คนที่รักกันเค้าไม่ทำแบบนี้หรอกนะ"
"ฟ่าฟังเตอร์บ้างนะ"

ผมรีบชิงพูดก่อนที่มันจะอธิบายอะไรให้ผมใจอ่อนอีก  การทะเลาะครั้งนี้ไม่ได้มีแค่เราสองคน
มันมีอีกคนหนึ่งเข้ามา มันคือหนามยอกอก มันคือหอกข้างแคร่  มันเป็นเสี้ยนที่ตำหัวใจผมมาตลอดเวลา
ผมยอมเตอร์ได้ทุกเรื่อง แต่เรื่องบบนี้มันละเอียดอ่อน ผมยอมไม่ได้ การที่เราต้องใช้แฟนร่วมกับคนอื่น
มันเป็นอะไรที่ผมรับไม่ได้ ถึงเค้าจะไม่บริสุทธิ์เมื่อมาเจอผม ผมไม่เคยแคร์เรื่องพวกนี้เลย
แต่ถ้าต้องให้ไปใช้ชีวิตแบบสามคนผัวเมีย ผมไม่มีทางยอมรับได้ ถ้านอกใจผมไปมีอะไรกับคนอื่น
ผมถือว่าหมดรักผมแล้ว ไม่ว่าจะกรณีใดก็ตาม

"เตอร์ เตอร์เห็นแปรงสีฟันอันนั้นมั้ย ถ้ามันเป็นของเตอร์แล้ววันหนึ่งมีคนมาใช้มัน
คนๆนั้นเป็นใครก็ไม่รู้หรือเป็นคนที่เราขยะแขยงรังเกียจฟ่าถามเตอร์หน่อยนะ จะหยิบมันมาใช้อีกมั้ย?"
"ฟ่า มันคนละเรื่องนะ ฟ่าเข้าใจผิดนะ" ผมก้มลงไปหยิบแปรงสีฟัน
"ฟ่ายกแปรงสีฟันอันนี้ให้เธอนะเอ็ม เผื่อมันจะเอาไว้แก้คันที่เหงือกที่ฟันเธอได้ เธอคงชอบนะแปรงสีฟันมือสองหน่ะ"
ผมโยนแปรงสีฟันลงไปตรงหน้าอิเอ็ม ที่ตอนนี้มันคงกลัวผมจะทำร้ายมันแน่ๆ
"...................................." มันนั่งนิ่งไม่โต้เถียงคงเป็นเพราะสายตาของเตอร์ที่มองไปที่มัน ว่าอย่าทำอะไรให้มันเลวร้ายไปกว่านี้

"หมดรักกันแล้วใช่มั้ย"
"รักมากขึ้นต่างหาก แล้วก็คงจะหมดรักยาก แต่มันเจ็บเท่าๆกับรัก เป็นเจ็บที่ทรมาน
เก็บคำถามนี้ไว้ทบทวนกับตัวเตอร์เองเถอะนะ ว่าที่มันเป็นแบบนี้เพราะเตอร์หมดรักหรือว่าฟ่ากันแน่ที่หมดรัก"
"เตอร์มั่นใจว่าฟ่าคือคนที่เตอร์รัก"
"แต่การกระทำมันไม่ใช่ รักกันสามคนฟ่าทำไม่ได้หรอกนะ แล้วฟ่าก็เคยขอร้องเรื่องนี้แล้วไม่ใช่หรอ  เตอร์ก็รับปากแล้วก็สัญญา"
"แต่"
"แต่มาวันนี้ คำสัญญามันกลับถูกฉีกไง ฉีกจนมันเหลือชิ้นดี เตอร์ลองคิดกลับกันบ้างสิ
ถ้าฟ่าทำแบบที่เตอร์ทำอยู่ แล้วเตอร์มาตกอยู่ในสถานการณ์แบบฟ่า เตอร์จะเป็นอย่างไร
เตอร์จะมายืนร้องไห้แล้วพูดด้วยถ้อยคำที่จะขาดใจแบบนี้มั้ย 
หรือว่าเตอร์จะฆ๋าฟ่าให้ตายคาเตียงแทนที่จะปลุกให้ลุกมาคุยกัน แต่ฟ่าคิดว่ามันคงเป็นอย่างหลังมากกว่า"
"เตอร์ไม่ทำแบบนั้นหรอก เรากลับบ้านของเราเถอะนะ"
"ไม่มีคำว่าเราและบ้านของเราอีกแล้ว มันตายไปแล้วคำว่าเราอ่ะ  มันตายไปแล้วจริงจริง"
"ไม่ เตอร์ไม่ยอมนะฟ่า"

"คนของเธออยู่ตรงโน้นแล้วที่รัก นี้เป็นคำสุดท้ายที่เราสองคนจะได้เรียกกันแบบนี้ ทุกอย่างจบลงแล้วนะ"
ผมเดินเข้าไปใกล้ๆมันสองมือจับไปที่แก้ม  แก้มที่ผมเคยหอมแก้มที่ผมเคยจูบ แก้มที่มันเคยเป็นของผม
ตอนนี้มันเปื้อนน้ำตา เปื้อนมลทินเพราะคนอื่นแล้ว เจ้าของเค้ามาทวงของเค้าคืนแล้ว ผมต้องเอาคืนให้เค้าแล้ว

"ฟ่า.....ที่รัก" มันสวมกอดผมอย่างแรง เราสองคนกอดกันร้องไห้

   เสียงสะเอื้อนในใจของผมยังคงบอกว่ารักมันอยู่ ผมไม่สามารถทำตามสิ่งที่ผมพูดได้หรอก
แต่ต่อไปนี้ผมต้องอยู่คนเดียวแล้ว ผมต้องเดินคนเดียว ผมไม่มีมันแล้วนะ ผมไม่มีมันแล้วจริงๆ
ภาพความสวยงามของเราสองคนตลอดเวลาเกือบปีที่เราอยู่ด้วยกันมันนาน นานเหมือนมากกว่าหนึ่งปีด้วยซ้ำ
มันนาน นานจนเราลืมไปแล้วว่าเราสองคนคบกันมาตั้งแต่เมื่อไร
ภาพของเราออกมาสวยงามมากมาก จนมาวันนี้มีคนมาป้ายสีดำลงไปให้เป็นด่างเป็นรอย
ความสวยงามของภาพความรักของสองเรา มันเปื้อนไปแล้ว มันแก้ไขไม่ได้แล้ว
   ผมไม่โทษเค้าทั้งสองหรอก แต่ผมเองนั้นแหละที่ผิด ผิดที่มาเจอมัน ผิดที่ตัดใจจากคนที่รักผม
แม้ว่าตอนนั้นมันเป็นแค่คำว่าเพื่อนสนิท กรรมคงสนองผมแล้ว แต่ทำไมเพิ่งจะมาสนองผมตอนนี้นะ
ปล่อยให้ผมอิ่มกับความสุขแล้วมาทำให้ผมสำลัก มันช่างเป็นอิ่มที่ทรมานเหลือเกิน จิตใจผมจะแหลกเป็นธุลีดินอยู่แล้ว 
รักมากก็เจ็บมากแบบที่เค้าว่ากัน มันแบบนี้เอง

"ปล่อยเถอะ เราสองคนหมดเวลาเท่านี้แล้วนะ ฟ่าอยากให้เตอร์จำภาพฟ่าไว้ในใจบ้าง สักนิดก็ยังดี
อย่าเพิ่งลบภาพฟ่าออกไปจากใจจนหมดนะที่รัก" ขอเรียกมันว่าที่รักอีกสักครั้งเถอะนะ
"ไม่จริงใช่มั้ย มันยังไม่จบใช่มั้ย เตอร์ฝันไปใช่มั้ยฟ่า เตอร์ฝันไปใช่มั้ย" น้ำตาของคนที่ผมรักไหลออกมาไม่หยุดเช่นกัน

"อย่าเสียน้ำตาให้กับคนที่เตอร์ไม่ได้รักอย่างฟ่าเลยนะ"
ผมเอามือปาดน้ำตาไปที่แก้มของคนที่ผมรัก แก้มที่เมื่อก่อนผมจะหอมจะจูบมันก็ได้

"เตอร์รักฟ่า เตอร์ขอโทษ"
ผมปล่อยมือจากแก้ม แล้วปาดน้ำตาตัวเอง คนตรงหน้าผมร่างกายแทบจะยืนไม่อยู่


"ลาก่อน"


สิ้นคำว่าลาก่อน แต่ในหัวผมมันยังคงก้องกังวาลเป็นร้อยเที่ยวพันครั้ง ว่าลาก่อนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

   เตอร์ทรุดตัวลงนั่งกับพื้น น้ำตาที่ไหลเป็นสาย ผมเหลือบมองเล็กน้อยก่อนที่จะเปิดประตูออกไป
เป็นสัญญาณให้รู้ว่าเมื่อผมก้าวออกจากตรงนี้แล้วทุกสิ่งอย่างจะจบลงทันที แล้วมันก็จบลง ภายในห้องผมไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร
แต่ภายในใจผมมันเจ็บปวดเสียเหลือเกิน ภายในสมองมีแต่เสียงก้องกังวาลคำว่า ลาก่อน
มีแต่ภาพที่ผมปาดน้ำตาให้มันเวียนซ้ำไปซ้ำมา  บรรยากาศรอบนอกมืดสลัวเป็นเวลาดึกดื่นแล้ว
แต่ยังมีผู้คนผ่านไปมา  ระยะทางจากหอถึงคอนโดทำไมมันถึงได้ไกลแสนไกลนะ น้ำตาไหลโดนไม่ต้องสั่ง 
นี้แหละความเสียใจ
          ผมรีบเช็ดน้ำตาเพราะกลัวลุงเพิ่มจะเห็น รีบเดินขึ้นห้องไป สิ่งเดียวที่ทำได้คือ นอน
ให้ความเศร้ามันปกคลุมร่างกายให้ทั่ว  แอร์ที่เย็นจนหนาวทำให้ผมว้าเหว่ยิ่งนัก 
แสงจากพระจันทร์ที่ทอดผ่านม่านประตูช่างบ่งบอกถึงความอ้างว่างเสียจริง   
ปลาทองที่เราเลี้ยงด้วยกันแวกว่ายจนน่าอิจฉาที่ต่างก็มีคู่เล่นน้ำ 
แล้วคนคนนี้หล่ะวันนี้เค้าต้องนอนคนเดียวที่นี้ ที่ที่เคยรักกัน 
ผมตัดสินใจไปยืนรับลมที่ระเบียง มองออกไปกว้างๆเพื่อให้รู้สึกผ่อนคลาย
ฝากน้ำตาไปกับสายลมเอื่อยๆ เสียงรถวิ่งสวนไปมา ผมปล่อยอารมณ์ไปกับบรรยากาศรอบตัว

   มองโลกแล้วใจห่อเหี่ยว
เหลือแต่เราคนเดียว
เดินเดี่ยวอยู่ในโลกกว้าง
คนล้นแน่ถนนหนทาง
แต่ฉันเหมือนเดินห่าง
อยู่ในป่าเขาเขียว
   มองตึกโตเสียดยอดระฟ้า
เรามันเหมือนกอหญ้า
สบหน้าจูบดินซึมเซา
โลกนี้มันไม่ใช่โลกของเรา
อยู่หนักโลกเสียป่าว
เศร้าไม่มีสิ้นเลย
   เศร้ารักเราวิโยคหัวใจ
จะแลจะเหลียวหาใคร
นั้นมาเป็นเพื่อนปลอมขวัญ
เหลือเพียง"เรา"กับ"เงา"เท่านั้น
ที่คอยเป็นเพื่อนกับฉัน
นั่งกินน้ำตากับเรา
   มองตึกโตเสียดยอดระฟ้า
เรามันเหมือนคนบ้า
ก้มหน้าร้องไห้กับเงา
เขานั้นไม่ใช่คนรักของเรา
อยู่หนักโลกเสียปล่าว
เศร้าไม่มีสิ้นเลย..........




ร้องไห้อีกแล้ว นุ้งฟ่าร้องไห้อีกแล้วววววววววววววววววววววววววววฮือๆๆๆๆๆๆกระซิกกระซิก

hima

  • บุคคลทั่วไป
^
^
^
^
 :z13: อิอิ ไม่ได้มาจิ้มตั้งนาน  :laugh:

อ่านแล้วเศร้าจัง แต่อยากถามน้องฟ่า ทำไม เป็นคนไม่ยอมฟังเหตุผล บ้างเลยล่ะ สิ่งที่ตาเห็น ใช่ว่าเป็นสิ่งที่เราคิดเสมอไป อย่างครั้งที่แล้ว เห็นเตอร์กะเอ็มที่สถานีรถไฟฟ้า ฟ่าก็ "หึง" แบบ ไม่ฟังกันเลย

ช่วยไขความกระจ่างหน่อยสิ นะๆๆ อย่าโกรธ หรือ อย่างอน กันเลยนะ  :L2:

namtaan

  • บุคคลทั่วไป
 :monkeysad:มันบีบหัวใจจังเลยอ้ะฟ่า
เศร้ามากเหลือเกิน
ฟ่าคงพิมพ์ไปปาดน้ำตาไปมากมายสินะ
ขนาดคนอ่านยังน้ำตาคลอไปด้วยเลย จาว่าอินเกินไปก้อเหอะ
เข้าใจฟ่านะที่รู้สึกได้มากขนาดนั้น เพราะเตอร์เคยสัญญาแล้ว แต่ก้อทำผิดสัญญา
ทำไมเตอร์ต้องเลือกไปหาเอ็มด้วย ในเมื่อมันเป็นคนที่พร้อมจะแยกเตอร์กะฟ่าออกจากกันอยู่แล้ว
อ่านตอนนี้แล้วโคดเคืองเตอร์ย้อนหลังเลยอ้ะ :fire:

เข้มแข็งนะฟ่า เอาใจช่วยฟ่าให้ผ่านความรู้สึกแบบนั้นไปได้อีกนะจ๊ะ :กอด1:

speedboy

  • บุคคลทั่วไป
ผมไปไหว้พระที่เมืองจีน มา 7-8 วัน  เรื่องราวทำไมเกิดเยอะอย่างนี้ละคร้าบ


ถ้าเป็นผมเองแย่แน่เลย  เฮ้ิอ....ดีนะคร้าบเนี่ยที่ผ่านกันมาได้


ผมรู้คร้าบว่าความรักมันต้องผ่านอะไรต่ออะไรมากมาย  แต่บางอย่างก็หนักหนาเกินไป


รักและเป็นห่วงนะคร้าบ........เอาลุ้นกันต่อ


  :oni2: :oni2: :oni2:

ออฟไลน์ l3iZal2l2e

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1549
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +103/-0
ฮือ ๆๆๆๆ
เศร้า ๆๆ ๆๆ ๆ ๆ ๆๆๆ
ตอนที่เตอร์ตื่นขึ้นมานะ ถ้าเป็นเรา เราคงจะแบบตะโกนนำร่องไปก่อนว่า
นี่ เมิงให้กรูโดนแม่เมิงด่าว่าดูถูกสารพัด เพื่อจะให้เมิงมาเสพสุขกะอิตรู๊ด ตื้ด ตื้ด นี่เหรออออออออ !!!!!
อ่ะ ประมาณนี้แน่ๆ 5 55+

สงสารทั้งฟ่า ทั้งเตอร์เลยยยยยยยยยยย
รักกันแต่กลับต้องมาจากกันนนน ....
 :m15:
แต่สงสารอินังเอ็มมากกว่านะ  5 55+
คงกะว่าคืนนั้นได้เตอร์สมใจอยากแน่ๆ ดูดิเตรียมพร้อมเสร็จสรรพ 5 55+ (ขอคลายเครียดนิดนึงอ้ะ)
ทั้งสงสารทั้งสังเวชเลยยยย คนอะไร !!

แล้วเตอร์ก้กลืนคำพูดตัวเองจนได้
คนเรานะ ความไว้ใจมันสร้างได้แค่ครั้งเดียวจริงๆ

ป.ล. ถ้ามันอยากได้นักนะ ... เราจะให้มันใช้ไอ้สองอย่างนั้นที่มันซื้อมาต่อหน้าเราเลยอ่ะ ... ดูดิ๊ จะกล้าป่ะ (แล้วถ้ามันกล้าขึ้นมา เราก็คงช้ำเองตามเคย - -")
 :laugh:

อัลฟ่าบ้าบอ

  • บุคคลทั่วไป
เข้ามาตอนตีสาม กะว่าจะซุ่มแล้วหนี   

  :sad4:  คงต้องค้างซะแล้วเรา

เจ้าอุปสรรคนี่มันน่าจับตีจริงๆๆ   :serius2:

ยินดีกับผู้เริ่มต้นที่หน้า100

แต่งกลอนให้ดีกว่า

ดาวประกายแสง แข่งสู้ คู่จันทร์เจ้า
พิศแพรวพราว เพริศแพร้ว แล้วสวยสม
ดาวเคียงเดือน เลื่อนลอยฟ้า ค่าควรชม
รื่นภิรมณ์ โอ้จันทร์เจ้า ขอข้าวแกง

สิ้วนิ้วน้อย ของน้องฟ่า กล้าขอจันทร์
ขอเร็วพลัน นั้นสมพร วอนเถิดหนา
เคยให้แหวน ทองแดง ผูกมือมา
เคยให้ม้า ให้ช้าง ให้ตั่งเตียง

บัดนี้จะ ขอพรชัย ได้ประสงค์
หมายจำนงค์ สิ่งไหน ได้ดั่งหวัง
ร่ำรวยทรัพย์ ประดับตน จนล้นคลัง
สิ่งใดหวัง ตั้งใจ ให้สมพร

ขออำนาจ พระเสื้อเมือง พระทรงเมือง
ที่ลือเลื่อง ความศักดิ์สิทธิ์ ประสิทธิ์ผล
ขอพรชัย จากพระองค์ ภูวดล
พรมากล้น จนสูงสุด พุทธเทวา

จงคุ้มครอง ป้องเกตุ เขตไหนไหน
ให้ปลอดภัย ให้เมตตา มาทุกที่
ให้ทุกคน รักใคร่ ปราถณาดี
ให้ทุกสิ่ง ที่อยากมี จงสมใจ

ขอให้รัก ครั้งนี้ หรือครั้งไหน
จงยิ่งใหญ่ ไม่ย่อหย่อน อ่อนแรงหลง
ขอให้รัก ชื่นมื่น รื่นกมล
สุขสุดล้น  คนอิจฉา ว่าอยากมี

หากมีใคร หมายทำลาย ให้รักร้าว
ขอให้เขา พ่ายแพ้ภัย ไม่สมหวัง
อุปสรรค ใดใดร้าย พ่ายกำลัง
ขอให้ตั้ง ใจรักราว ดาวคู่เดือน

ท้ายสุดก็ ขอขอบคุณ ทุนน้ำใจ
ที่มอบให้ เตอร์ฟ่า มาเสมอ
รักมากน้อย อย่าให้ต้อง ร้องละเมอ
รักฟ่าเตอร์ นานน๊านนาน นานเท่านาน





Black Angel

  • บุคคลทั่วไป
 :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:

อ่านแล้วเศร้า

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ขอชคุณสำหรับเรื่องดี ดี

 :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:

ฉลองสำหรับการครบ หนึ่งร้อย หน้าครับ

 :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:

ออฟไลน์ Mint

  • นิสัย!!
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2114
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +881/-17
ทำไมคนอื่นอ่านแล้วเศร้า

แต่...

เราสะใจวะ

กร้ากกกกกกกกกกกกกกก

ถ้าโดนแบบฟ่าเป็นใครก็ต้องทำแบบนี้แหล่ะ

ในเมื่อเตอร์ทำตัวไม่เคลียร์เองช่วยไม่ได้ o16

 :กอด1: :L2: ฟ่า ทำดีมากก (กร้ากกก)
 :angry2:ส่วนเตอร์ ไปเคลียร์ตัวเองก่อนเหอะ คำว่ารัก 1000 คำก็ไม่พอหรอก ถ้ายังทำตัวแบบนี้

ส่วนอิเอ็ม :z4: ชอบนักใช่ไหมแย่งปั๋วชาวบ้าน :beat: :beat: สั่งสอนให้รู้สำนึก


อัลฟ่าบ้าบอ

  • บุคคลทั่วไป
^
^
^
^
 :z13: อิอิ ไม่ได้มาจิ้มตั้งนาน  :laugh:

อ่านแล้วเศร้าจัง แต่อยากถามน้องฟ่า ทำไม เป็นคนไม่ยอมฟังเหตุผล บ้างเลยล่ะ สิ่งที่ตาเห็น ใช่ว่าเป็นสิ่งที่เราคิดเสมอไป อย่างครั้งที่แล้ว เห็นเตอร์กะเอ็มที่สถานีรถไฟฟ้า ฟ่าก็ "หึง" แบบ ไม่ฟังกันเลย

ช่วยไขความกระจ่างหน่อยสิ นะๆๆ อย่าโกรธ หรือ อย่างอน กันเลยนะ  :L2:

หึงไม่ฟังเหตุผล

พูดเหมือนคุณคนนั้นเลย

ชอบว่าฟ่าแบบนี่บ่อยๆๆอ่ะ

ลองคิดตามฟ่านะ ในสถานการณ์ ณ ตอนนั้น  ฟ่ามองไม่เห็นเหตุผลหรอกถ้าขืนฟังเหตุผลอาจจะมองเป็นคำแก้ตัวก็ได้
มันมีเรื่องกระทบใจกันอยู่แล้ว แทนที่จะรีบแก้ไข ดันมาเกิดอีกเรื่อง ฟ่าใจเย็นได้เท่านี้อ่ะครับ ถ้าต้องมานั่งรับฟังเหตุผลอีก
ฟ่าคงต้องบ้าแน่แน่ เรื่องนี้ฟ่าผิดเองแหละที่ไม่ฟังเหตุผล อาจเป็นเพราะภาพต่างๆที่เห็นมันทำให้เหตุผลมีน้ำหนักแค่ปุยนุ่นเท่านั้น
เตอร์เคยสัญญากับฟ่าว่าเตอร์จะไม่ยุ่งกับเอ็มอีก แต่ภาพที่นุ้งฟ่าเห็นมันมากกว่ายุ่งนะ คนเรามีปมแบบนี้กันมาก่อน
อาจจะเป็นวัวสันหลังหวะก็ว่าได้ ยังไปนอนห้องเค้าอีก แล้วด้วยพฤติกรรมต่างๆของเจ้าของห้องถ้าบริสุทธิ์ใจก็แล้วไป
แต่นี้ไม่ใช่เค้าพร้อมที่จะผลักเราตกเหวเสมอ ขนาดต่อหน้าเราต่อหน้าแฟนเราเค้ายังพูดจาขนาดนี้
แสดงว่าเค้าต้องการของๆเราจริงจริง นอกจากฟ่าจะเสียใจแล้วมันยังเหนื่อยใจ ขอยอมแพ้ไม่สู้ดีกว่า
แล้วตลอดทั้งคืนที่เค้าอยู่ด้วยกัน คนเมากับคนต้องการ สติสัมปชัญญะไม่มีทั้งคู่ ถึงจะทำเพราะขาดสติฟ่าก็รับเรื่องนี้ไม่ได้
เพราะฟ่าคิดว่า ความรักมันทำให้เรามีสติ ถ้าขาดสติก็ขาดรัก สมมุติว่าเราเมาจนเผลอเลอไปกับใครมันต้องมีสักเสี้ยวหนึ่ง
ของความคิดที่ติงขึ้นมาว่าเรามีคนที่รักรออยู่นะ มันอาจจะเป็นความคิดที่เข้าข้างตัวเอง แต่อย่างน้อยความคิดนี้
ก็ทำให้ฟ่าไม่เคยขาดสติไปกับใครหรืออีกนัยยะหนึ่งก็คือไม่เคยขากรักเตอร์เลย
องค์ประกอบมากมายที่ทำให้ฟ่าต้องตัดใจใช้คำว่า ลาก่อน ฟ่าเดินออกมาทำไมถึงไม่ตามมา นี้ก็อีกเรื่องหนึ่ง
ฟ่าใจอ่อนจะตาย ง้อมากๆหน่อยเดี๋ยวก็หาย ฟ่าให้อภัยเสมอนะ ทุกวันนี้ก็เป็นแบบนั้น แต่บางทีมันมากมากจนเคยตัว
เตอร์ไม่ได้เด็กจนต้องอุ้มขี้คอไปไหนต่อไหน เตอร์กับฟ่าห่างกันไม่ถึงปี เพราะฉะนั้นนิสัยเด็กๆมีบ่อยไปฟ่าก็ไม่ไหว
บางทีฟ่าก็อยากเอาแต่ใจบ้างนะ แต่มันทำไมได้เพราะหน้าที่ที่มีอยู่ หน้าที่ที่ต้องทำรักให้ดีที่สุดทุกวัน
ถ้าทุกคนเป็นฟ่าจะรู้ว่า เตอร์ไม่เคยให้เหตุผลฟ่าก่อนที่ฟ่าจะถามเลย ต้องให้ฟ่าเสียใจก่อนเหตุผลถึงจะตามมา
ครั้งนี้เป็นเรื่องที่ใหญ่ที่สุดแล้วระหว่างเรา ถ้ามีเหตุการณ์นี้ซ้ำอีกคราวนี้เตอร์ฟ่าเป็นตำนานแน่นอน
 ถ้าเหตุการณ์ที่สองคนนี้เดินลงมาจากบีทีเอสพร้อมกัน ตอนนั้นฟ่าเพิ่งคบกันนะมันยังมีอารมณ์หวงของมากกว่า
ตอนนี้ก็หวงอยู่นะ เพียงแต่ความชั่งใจความอดทนมันสูงมากขึ้นตามเวลา แต่ก็ยังไม่เท่าเตอร์นะ
หลายๆครั้งที่มีคนเข้ามาหาฟ่า แล้วเตอร์หึง หึงจนมีปัญหา มีบ่อยมากบ่อยจนไม่อยากเล่าเพราะถือว่ามันไม่สำคัญแล้ว
แต่ในทางกลับกันถ้าเหตุการณ์แบบนี้เกิดกับเตอร์ ฟ่าจะมองว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาก็แฟนเรานี้น่ารักนี้หว่า
หรือไม่ก็มีหึงมีหวงบ้างแต่ไม่เคยพาลแน่นอน ฟ่าจะพาลกับอิเอ็มคนเดียว อิเอ็มคนเดียวที่จะทำให้ฟ่าสติแตก
ครั้งล่าสุดครั้งอิสนิมสร้อยนี้ก็เหมือนกัน มันก็เป็นคนของอิเอ็มอีก ฟ่าทำใจกับคนๆนี้ไม่ได้จริงๆฟ่ายอมรับผิดเรื่องนี้

โอ้วเยอะนะเนี่ย
อึดอัดมานาน

เห้อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

........................................

namtaan

  • บุคคลทั่วไป
นุ้งฟ่ายังไม่นอนอีกเหรอ
มาแต่งกลอนยามจะใกล้รุ่งซะด้วย
ขนาดเศร้าๆยังมีอารมณ์นักกลอนอีกนะเนี่ย ศิลปินจริงๆ
 :L1:

ให้กำลังใจนุ้งฟ่าอีกรอบนะจ๊ะ :กอด1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Mint

  • นิสัย!!
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2114
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +881/-17
^
^
 :z13:

รีฯบนบอกทำไมนุ้งฟ่ายังไม่หลับ?

แล้วรีฯบนหล่ะทำไมยังไม่หลับ?

แล้วเราหล่ะทำไมยังไม่หลับอีก?

แอร้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย

 :z3: :z3: :z3:

namtaan

  • บุคคลทั่วไป
^
^
^
 :z13: น้องมิ้นท์
ยังไม่หลับ เพราะอยู่เป็นเพื่อนนุ้งฟ่ากันใช่มิ 5555555
ตอนนี้นุ้งฟ่าต้องการกำลังใจจากแฟนๆ  :L2:(เหรอออออ คิดไปเองปะ)

(แอบกระซิบน้องมิ้นท์เค้าเพิ่งได้อ่าน "ถึงร้าย...ก็รัก" อ้ะ  ตัวดี ตัวร้าย น่ารักเนอะ เด๋วอ่านจบแล้วจาไปเมนท์ให้นะจ๊ะ จุ๊บๆๆๆๆๆ)

อัลฟ่าบ้าบอ

  • บุคคลทั่วไป
นุ้งฟ่ายังไม่นอนอีกเหรอ
มาแต่งกลอนยามจะใกล้รุ่งซะด้วย
ขนาดเศร้าๆยังมีอารมณ์นักกลอนอีกนะเนี่ย ศิลปินจริงๆ
 :L1:

ให้กำลังใจนุ้งฟ่าอีกรอบนะจ๊ะ :กอด1:


กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เม้นท์ที่1000

มาแย่งนุ้งฟ่าได้ไงนิ

ว่าจะไปนอนซะหน่อย

แต่งกลอนให้ก่อนดีกว่า

อิอิ

..................
..................
..................

ครบหนึ่งพัน พอดิบดี พี่น้ำตาล
ให้รักนาน เป็นพันปี ไม่มีขม
ขอให้สุข สมหวัง อย่างรื่นรมณ์
รักสุขสม หว๊านหวาน  ทุกวันคืน

สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่สถิตย์ ทุกแหล่งหล้า
ทั้วทั้งฟ้า เทวาลัย ในเขาเขียว
วันนี้ฟ่า ขอพรหนอ ขอข้อเดียว
โปรดจงเหนี่ยว กิ่งพรให้ ได้สอยชิม

ขอให้สม ปราถณา พี่ยาท่าน
ขอให้งาน การสิ่งใด ในสมอง
ที่ได้คิด ได้กำเนิด เกิดมุมมอง
ล้วนถูกต้อง ครอบครองดั่ง ตั้งเจตนา

คิดสิ่งใด ก็ได้ ดั่งสิ่งนั้น
เป็นพรอัน พลันสยบ ครบทุกสิ่ง
ไม่รู้จะ ขออะไร ให้จริงจริง
โน้มเหนี่ยวกิ่ง พรให้คล้อย ไปสอยเอง

กว่าจะมา ถึงซึ่ง หนึ่งพันเม้นท์
ไม่ใช่เล่น เป็นกำลัง ตั้งใจเขียน
หลายหลายคน ให้ฟ่ามา ต้องพากเพียร
ว่างยามเรียน เข้าเล้า เล่าก่อนนอน

หนึ่งในพัน นั้นหนึ่งคือ ชื่อน้ำตาล
จากวันวาน จวบวันนี้ ที่มอบให้
ขอขอบคุณ จากใจเรา ก้าวต่อไป
หมื่นเมื่อไร ขอเป็นชื่อ คือน้ำตาล



namtaan

  • บุคคลทั่วไป
ครบหนึ่งพัน พอดิบดี พี่น้ำตาล
ให้รักนาน เป็นพันปี ไม่มีขม
ขอให้สุข สมหวัง อย่างรื่นรมณ์
รักสุขสม หว๊านหวาน  ทุกวันคืน

สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่สถิตย์ ทุกแหล่งหล้า
ทั้วทั้งฟ้า เทวาลัย ในเขาเขียว
วันนี้ฟ่า ขอพรหนอ ขอข้อเดียว
โปรดจงเหนี่ยว กิ่งพรให้ ได้สอยชิม

ขอให้สม ปราถณา พี่ยาท่าน
ขอให้งาน การสิ่งใด ในสมอง
ที่ได้คิด ได้กำเนิด เกิดมุมมอง
ล้วนถูกต้อง ครอบครองดั่ง ตั้งเจตนา

คิดสิ่งใด ก็ได้ ดั่งสิ่งนั้น
เป็นพรอัน พลันสยบ ครบทุกสิ่ง
ไม่รู้จะ ขออะไร ให้จริงจริง
โน้มเหนี่ยวกิ่ง พรให้คล้อย ไปสอยเอง

กว่าจะมา ถึงซึ่ง หนึ่งพันเม้นท์
ไม่ใช่เล่น เป็นกำลัง ตั้งใจเขียน
หลายหลายคน ให้ฟ่ามา ต้องพากเพียร
ว่างยามเรียน เข้าเล้า เล่าก่อนนอน

หนึ่งในพัน นั้นหนึ่งคือ ชื่อน้ำตาล
จากวันวาน จวบวันนี้ ที่มอบให้
ขอขอบคุณ จากใจเรา ก้าวต่อไป
หมื่นเมื่อไร ขอเป็นชื่อ คือน้ำตาล

แบบว่ารักษาภาพลักษณ์มากๆ
แต่นุ้งฟ่าทำให้เค้า

กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส

กรี๊ดที่สุดกับกลอนข้างบนอ้ะ นุ้งฟ่าอวยพรอะไรมาก้อขอให้พรนั้นกลับคืนสู่นุ้งฟ่าด้วยเช่นกันนะจ๊ะ
 :กอด1:ขอบคุณนุ้งฟ่าผู้น่ารักมากๆเลย
ยังงี้จาทอดทิ้งนุ้งฟ่าไปได้ไง จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


 :mc4: :mc4:แล้วก้อยินดีกับฟ่าด้วยนะจ๊ะ ที่เลย 1000 เมนท์แล้ว
ขอให้แตะหมื่นไวๆนะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-02-2009 07:09:42 โดย namtaan »

ออฟไลน์ wan

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5575
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +643/-10
โอ๊ โอ๋ .... ไม่ได้เข้ามาอ่าน หนึ่งอาทิตย์ อ่านกันจนตาลาย

ทำไมเรื่องมันถึงได้เกิดขึ้นมากมายอย่างนั้น  แต่ก็ดีไปอย่างที่รู้ว่าสุดท้าย

ทั้งเตอร์และฟ่า ก็ยังอยู่ด้วยกันจนปัจจุบัน ได้ไปกินไก่ผัดเกลือของแม่ฟ่า เมื่อตอนตรุษจีน

เป็นกำลังใจให้ทั้ง 2 ความรัก คือความเสียสละ และอดทน นะครับ ทั้ง เตอร์ :n1: นู๋ฟ่า

+1 เป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ

ปล. กลอนที่แต่ในเรื่อง อ่านแล้วมันเป็นเหมือนบทสรุปของ ตอนนั้น ๆ ได้เป็นอย่างดี ชอบมากครับ  :กอด1:

ออฟไลน์ myxt

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 655
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-1
 :impress3: อิจฉารีบนๆ มีกลอนเป็นของตัวเองด้วย อยากได้มั่ง >//<

........

ตอนนี้มันบีบหัวใจจังเลยอะนุ้งฟ่า เหตุการณ์แบบนี้ คิดแล้วมันหายใจไม่ออก
แต่สิ่งที่นุ้งฟ่าทำไป น่าจะทำให้น้องเตอร์คิดได้นะ ว่าเค้าทำอะไรเอาไว้บ้าง
แล้ววันที่เค้าคิดได้ เค้าจะรู้ว่าต้องทำอะไรต่อไป เพื่อจะรักษานุ้งฟ่าเอาไว้
ตอนต่อไป ปมเรื่องนี้มันต้องคลายจิ เนอะๆ
นุ้งฟ่าผ่านช่วงเลวร้ายมาได้ นุ้งฟ่าเก่งที่ซู๊ดดดดดด  o13 o13

 :กอด1:คนเก่ง   :L1: :L1:

namtaan

  • บุคคลทั่วไป
เอากลอนมาฝากนุ้งฟ่าผู้น่ารักบ้างนะจ๊ะ
แทนคำขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าที่จะยาวนานต่อไปจนครบหมื่นเมนท์ ใช่มิ?????
ไม่ได้แต่งมาตั้งนานมากมาย นุ้งฟ่าเป็นผู้จุดประกายอีกครั้งเลยเนี่ย :laugh:

อ่านกระทู้ของอัลฟ่าน่ารักยิ่ง
ตั้งใจจริงถ่ายทอดงานผ่านอักษร
บอกเรื่องราวเตอร์กับฟ่ารวมบทกลอน
อัลฟ่าสอนด้วยเรื่องเล่าเคล้าน้ำตา

ว่าความรักที่ผ่านล่วงถึงวันนี้
ต้องเผชิญทั้งร้ายดีมากนักหนา
ความรักของน้องทั้งสองเตอร์กับฟ่า
ได้ฟันฝ่าอุปสรรคหลากหลายจริง

ต้องพิสูจน์ความจริงใจในความรัก
ได้ประจักษ์ทุกข์และสุขจากหลายสิ่ง
ต้องช่วยกันนำความรักเป็นหลักอิง
ใช่ทอดทิ้งคำมั่นเคยสัญญา

ใช้ความรักถักประสานเหนี่ยวนำไว้
หลอมดวงใจเป็นหนึ่งเดียวทั้งเตอร์ฟ่า
แม้ต้องช้ำจากถ้อยคำของมารดา
แต่น้องยาผ่านมาได้หลายคืนวัน

ทุกวันนี้ถ่ายทอดมาน้ำตาหลั่ง   
น้องฟ่ายังสะเทือนใจไม่ลืมนั่น
น้องเล่าไปเศร้าไปเหตุใดกัน
อดีตนั้นยังสลักฝังร่องรอย

มีคนอ่านมีคนเมนท์เป็นพันแล้ว
หวังน้องแก้วเล่าต่อไปไม่ท้อถอย
แม้เป็นเพียงหนึ่งกำลังใจดวงน้อย
แต่จะคอยเอาใจช่วยด้วยอีกคน

หากน้องฟ่ายังเล่าต่อขอตามอ่าน
พี่น้ำตาลจะตามเมนท์อีกหลายหน
ส่งแรงเชียร์ให้น้องฟ่าได้ยินยล
หวังเพียงผลเตอร์ฟ่าแกร่งเข้มแข็งเอย
 :L1:



อัลฟ่าบ้าบอ

  • บุคคลทั่วไป
:impress3: อิจฉารีบนๆ มีกลอนเป็นของตัวเองด้วย อยากได้มั่ง >//<

........

ตอนนี้มันบีบหัวใจจังเลยอะนุ้งฟ่า เหตุการณ์แบบนี้ คิดแล้วมันหายใจไม่ออก
แต่สิ่งที่นุ้งฟ่าทำไป น่าจะทำให้น้องเตอร์คิดได้นะ ว่าเค้าทำอะไรเอาไว้บ้าง
แล้ววันที่เค้าคิดได้ เค้าจะรู้ว่าต้องทำอะไรต่อไป เพื่อจะรักษานุ้งฟ่าเอาไว้
ตอนต่อไป ปมเรื่องนี้มันต้องคลายจิ เนอะๆ
นุ้งฟ่าผ่านช่วงเลวร้ายมาได้ นุ้งฟ่าเก่งที่ซู๊ดดดดดด  o13 o13

 :กอด1:คนเก่ง   :L1: :L1:


โอ้พี่แก้ว อย่าอิจฉา ฟ่ามาแล้ว
ใจผ่องแผ้ว ได้แล้วหนา อย่าสงสัย
กลั่นบทกลอน กลั่นจากจิต กลั่นจากใจ
เป็นพรให้ ใจอ่อนหวาน ผ่านสำเนียง

สุขสมหวัง สุขสมเจตน์ จำนงค์หมาย
สุขสบาย สุขกายใจ ได้ประสงค์
สุขสดชื่น รื่นสนุก สุขดำรง
สุขมั่นคง สุขมั่งคั่ง ยั่งยืนนาน

ขอให้พบ รักครั้งใหม่ ไฉไลกว่า
ดุจธารา เย็นใส ไหลระรื่น
ขอให้รัก เคาะประตู  คู่มายืน
เช้าหรือคืน กลืนแต่รัก พักผ่อนใจ

ชานชาลา ที่จะปิด คิดเปิดใหม่
แล้วไฉไล ให้ใหม่กว่า คราครั้งเก่า
มีรถไฟ ขนความรัก มาให้เรา
แล้วก็เอา คนขับ ขยับเป็นแฟน

อย่ามัวอยู่ กับอดีต คิดเรื่องเก่า
อย่ามัวเอา ความหลัง มานั่งหงอย
อย่ามัวตรม กับความเศร้า เก่าย้อนรอย
อย่ามัวคอย น้อยใจ ในบุญกรรม

เริ่มได้แล้ว พี่แก้วกลอย ฟ่าคอยอยู่
อย่าอุดอู้ กับครั้งเก่า เอ้าเริ่มใหม่
นุ้งฟ่านี้ จะช่วยเป็น กำลังใจ
อยู่ข้างกาย คอยพิทักษ์ รักชะนี


อิอิ






ออฟไลน์ april

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1219
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +239/-12
^
^
^
จิ้มนุ้งฟ่าทีนึง  :z13:
ไม่หลับไม่นอนหรือไง

แต่งกลอนเก่งจังค่ะ  :L1:

ออฟไลน์ nana

  • 아주마 애기 두명 ㅋㅋ
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2759
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +138/-2

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






อัลฟ่าบ้าบอ

  • บุคคลทั่วไป
เอากลอนมาฝากนุ้งฟ่าผู้น่ารักบ้างนะจ๊ะ
แทนคำขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าที่จะยาวนานต่อไปจนครบหมื่นเมนท์ ใช่มิ?????
ไม่ได้แต่งมาตั้งนานมากมาย นุ้งฟ่าเป็นผู้จุดประกายอีกครั้งเลยเนี่ย :laugh:

อ่านกระทู้ของอัลฟ่าน่ารักยิ่ง
ตั้งใจจริงถ่ายทอดงานผ่านอักษร
บอกเรื่องราวเตอร์กับฟ่ารวมบทกลอน
อัลฟ่าสอนด้วยเรื่องเล่าเคล้าน้ำตา

ว่าความรักที่ผ่านล่วงถึงวันนี้
ต้องเผชิญทั้งร้ายดีมากนักหนา
ความรักของน้องทั้งสองเตอร์กับฟ่า
ได้ฟันฝ่าอุปสรรคหลากหลายจริง

ต้องพิสูจน์ความจริงใจในความรัก
ได้ประจักษ์ทุกข์และสุขจากหลายสิ่ง
ต้องช่วยกันนำความรักเป็นหลักอิง
ใช่ทอดทิ้งคำมั่นเคยสัญญา

ใช้ความรักถักประสานเหนี่ยวนำไว้
หลอมดวงใจเป็นหนึ่งเดียวทั้งเตอร์ฟ่า
แม้ต้องช้ำจากถ้อยคำของมารดา
แต่น้องยาผ่านมาได้หลายคืนวัน

ทุกวันนี้ถ่ายทอดมาน้ำตาหลั่ง   
น้องฟ่ายังสะเทือนใจไม่ลืมนั่น
น้องเล่าไปเศร้าไปเหตุใดกัน
อดีตนั้นยังสลักฝังร่องรอย

มีคนอ่านมีคนเมนท์เป็นพันแล้ว
หวังน้องแก้วเล่าต่อไปไม่ท้อถอย
แม้เป็นเพียงหนึ่งกำลังใจดวงน้อย
แต่จะคอยเอาใจช่วยด้วยอีกคน

หากน้องฟ่ายังเล่าต่อขอตามอ่าน
พี่น้ำตาลจะตามเมนท์อีกหลายหน
ส่งแรงเชียร์ให้น้องฟ่าได้ยินยล
หวังเพียงผลเตอร์ฟ่าแกร่งเข้มแข็งเอย
 :L1:




ขอกรี๊ดบ้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง




กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด



ปลื้ม
อ่านมาอ่านไปน้ำตาไหลซะงั้น
จี้จุดกลางใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เหมือนพี่น้ำตาลอยู่ในเหตุการณ์ด้วยเลยอ่ะ


..............................................................


ขอกราบกราน กวีหวาน น้ำตาลแก้ว
ได้อ่านแล้ว น้ำในตา พารินไหล
สุดจะปลื้ม สุดจะอิ่ม รอยพิมพ์ใจ
ซึ้งน้ำใจ ในพี่ยา ฟ่าเว้าวอน

จะขอเล่า จะขอทำ ตามรักแท้
จะไม่แพ้ จะไม่ถอย ไม่หงอยเหงา
จะกี่ล้าน อุปสรรค ก็บรรเทา
จะขอเอา กำลังใจ ไว้เป็นทุน

จะขออยู่ คู่เคียงข้าง อย่างวันนี้
จะไม่หนี ไปไกล ให้หน่ายแหนง
จอขอเอา เล้าแห่งนี้ เป็นลายแทง
เสาะแสวง หารักให้ ใจทุกคน

ขอสัญญา ถ้าทุกท่าน ต้องการอยู่
ฟ่าจะคู่ อยู่เล่าเรื่อง ต่อเนื่องติด
จะขอเล่า จนชีพหาย วายชิวิต
จะพิชิต รักแท้ แผ่กระจาย






ออฟไลน์ kitty

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3289
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +258/-7

อัลฟ่าบ้าบอ

  • บุคคลทั่วไป
^
^
^
จิ้มนุ้งฟ่าทีนึง  :z13:
ไม่หลับไม่นอนหรือไง

แต่งกลอนเก่งจังค่ะ  :L1:

นอนไม่หลับถ้ายังไม่ได้จับ......

เอ้ยล้อเล่ง

กลับมาก็นอนไม่หลับอ่า
สงสัยอินไปหน่อย

กู๊ดมอร์นิ่งครับบบบบบบบ



อัลฟ่าบ้าบอ

  • บุคคลทั่วไป
จะทิ้งเตอร์ไว้กับเอ็มเหรอ :sad4:

แล้วจะให้ฟ่าทำไงอ่ะ

นอนดูเค้ารักกันงั้นหรอ

เห้อๆๆๆๆๆๆ

ขาดใจตายก่อนพอดี

ออฟไลน์ LingNERD*

  • จบแล้ว...รักที่เคยมี *
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2797
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-0

ออฟไลน์ april

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1219
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +239/-12
^
^
^
จิ้มนุ้งฟ่าทีนึง  :z13:
ไม่หลับไม่นอนหรือไง

แต่งกลอนเก่งจังค่ะ  :L1:

นอนไม่หลับถ้ายังไม่ได้จับ......


จับอารายยยยยนุ้งฟ่า  :laugh:

อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกฟ่านะ
เป็นตัวเองก็ทำแบบนั้นเหมือนกัน

เรื่องแม่ยังไม่เคลียร์เลย
แทนที่จะพูดกับฟ่าให้รู้เรื่องกลับไปอยู่กับเอ็ม :m16:
ไหนยังยังทำฟ่าเจ็บอีก

แต่มันผ่านมาแล้วนะ
เดี๋ยวนี้เข้าใจกันดีแล้ว รักกันมากๆนะ  :L1:

อ้างถึง
ขอสัญญา ถ้าทุกท่าน ต้องการอยู่
ฟ่าจะคู่ อยู่เล่าเรื่อง ต่อเนื่องติด
จะขอเล่า จนชีพหาย วายชิวิต
จะพิชิต รักแท้ แผ่กระจาย
ถ้าฟ่ายังเล่าต่อ ก็ยังอยู่กับฟ่า


ออฟไลน์ LingNERD*

  • จบแล้ว...รักที่เคยมี *
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2797
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-0
อ่านแล้วโครตอึกอัดอะ เลิกเลย อิอิ

อินจัด

ปล.พี่ฟ่าว่างๆๆๆ ก็ไปเดินเที่ยวงานกาเสดแฟร์จิ โปรโมทงานที่มอตัวเอง อิอิ

birdy

  • บุคคลทั่วไป
หวัดดี นุ้งฟ่า พี่เป็นคนนึง ที่ตามอ่านเรื่องมาตั้งแต่ต้น แต่ไม่ได้เข้ามาให้กำลังใจเลย :o8: :o8:เพราะเป็นนักอ่านเงา มาตลอด แต่วันนี้ไม่ไหวล่ะ อยากให้กำลังใจ สุด สุด แม้วันนั้นจะผ่านมาแล้ว สู้ สู้นะ กับความรู้สึกที่ผ่านมา และวันนี้ ขอให้ความรักที่มีอยู่ เป็นรักที่เข้าใจ รักที่สดสด งดงาม และมั่นคง นะ

ประทับใจ กลอนที่แต่งมาก มาย เลย นี่ก็อีกสาเหตุนึงที่ทำให้เข้ามาเม้นท์ ขอบอกว่า  o13 o13 o13 เห็นแล้วคนรุ่นเก่า ปลื้มใจ ที่เห็นเด็กรุ่นใหม่ เก่งขนาดนี้ และ เด็กรุ่นนุ้งฟ่า บางคนเค้าก็ไม่ค่อยใส่ใจกันแล้ว   :L2: :L2:

imageriz

  • บุคคลทั่วไป
อ่านแล้วมันบีบหัวใจมากเลยนุ้งฟ่า บรรยายไม่ถูก เศร้า ทรมาร เจ็บ แค้น รัก   :m15:

ไม่เข้าใจเตอร์เหมือนกัน ทำไมต้องกับไปหา นังเอ็ม มันด้วย ทำไม ทำไม ทำไมต้องเป็นนังเอ็ม

ถ้าไม่ใช่ เราว่าคงมีโอกาสให้เตอร์แก้ตัว แต่นี่เป็นเพราะมัน คิดแล้วก็แค้นแทนเหมือนกัน

แต่นุ้งฟ่าก็เก่งนะ  ทำได้ขนาดนั้นก็ดีแล้ว ในสถานการณ์อย่างนั้น ถ้าเป็นเรา  :beat: :z6:

ให้มันหายแค้น  :เฮ้อ:


ปล.เป็นกำลังใจให้นุ้งฟ่านะ  แต่งไปร้องไห้ไป  ยังไงมันก็ผ่านไปแล้วนะ ขอให้รักกันมากๆ นะ  :L2:



ออฟไลน์ SANDSEAME

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 537
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +65/-0
งานนี้เข้าข้างนุ้งฟ่าสุดฤทธิ์
ความจริงน่าจะอยู่เคลียปัญหา
อ้อนบ่อยๆ นุ้งฟ่าก็ใจอ่อนแล้ว
น่าจะรู้นุ้งฟ่ารักเตอร์ขนาดไหน :z3:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด