หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201

[-Otto-]

ทำไมไม่ค่อยมีแรงใจ 


  :กอด1:นุ้งฟ่า
น่ารักจังคู่นี้

[Aprilkung]

มาเป็นอีกหนึ่งแรงใจให้ฟ่านะ 

[HydrA]

เตอร์กลับมาเหนื่อยๆได้ฟ่า
ดูแลแบบนี้หายเหนื่อยไปเลย
เค้าอยากมีมั่งๆ

[HydrA]

  หอบเอาแรงใจมาส่งจ๊ะ สู้ๆนะฟ่า

[pay-it-forward]

ทำไมรู้สึกเหมือนกำลังจะมีมาม่าตามมา
ไม่นะๆ

 :กอด1:กอดแน่นๆ ให้กำลังใจนุ้งฟ่า+เตอร์ด้วย

[StillLoveThem]

...มองกันทุลุปรุโปร่ง แบบนี้ คนไหนทำอะไรผิดปกติ มันดูกันออกจริงๆๆนะ
...เตอร์ ขี้อ้อน เนอะ คู่นี้ดูและ ใส่ใจ กันดีจริงๆ น่ารักทั้งคู่

[tuek]

เพิ่งเข้ามาอ่าน
ยังอ่านไม่ถึงไหนเลย
ชอบน้องเตอร์กับน้องฟ่ามากๆๆๆ
+1 นะคะ

[อัลฟ่าบ้าบอ]

มาม่า กำลังจะตามมาเร็วๆๆนี้ เตรียมผ้าเช็ดหน้า  เอาผ้าขนหนูดีกว่า มาซับน้ำตาได้เลย
ตอนนี้นุ้งฟ่าไม่รู้ว่าจะเริ่มเขียนยังไ ขอเวลาเรียบเรียงแปป

สมาชิกใหม่ของครอบครัวเรา ตามอ่านมาให้ทันนะครับบบบบบบบ

ปล. นุ้งฟ่ากำลังจะหมดแรง

[~NeMeSiS_PURE~]

ขอผ้านวมละกัน เด๋วมันไม่พอ อิอิ

[pukpra]

หอบกำลังใจใหญ่ๆ มาให้นุ้งฟ่านะจ๊ะคนสวย จู้ๆ!

[Aprilkung]

อย่าเพิ่งหมดแรงน๊า สู้ๆ

[yunjaelover]

มี ปล. ว่ากำลังหมดแรงด้วย ใครทำอะไรฟ่าเนี่ย ให้พี่เสกของใส่ให้เอามั้ย  เดี๋ยวจัดหนักให้เลย 

ถึงไม่เข้ามาบ่อยๆ แต่ความเป็นห่วงยังเหมือนเดิมน่ะ  สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังจ๊ะ (หวังว่าไม่สายไปเน๊อะ)



อากาศช่วงนี้เปลี่ยนแปลงบ่อย รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ

[myxt]

 
  นุ้งฟ่าสู้ๆ

[อัลฟ่าบ้าบอ]

ผมขออนุญาติ ข้ามบางส่วนบางตอนไปนะครับ เพราะว่ามันก็ดำเนินมาซ้ำๆกัน

ผมขอหยิบยกตอนปัจจุบัน ที่ผมสองคนเผชิญอยู่มาเลยแล้วกันนะครับ ^^

ขอบคุณุกกำลังใจที่มีให้ผมมาโดยตลอดนะครับ
ต่อจากนี้เป็นอย่างไรผมไม่รู้
จะมีเรื่องของผมสองคนต่อไปอีกรึปล่าวผมเอง ตอบตามตรงว่า "ไม่แน่ใจ"
แต่ยังไงผมขอสัญญาว่า ผมจะยังอยู่ในเล้านี้ต่อไป
เรื่องของผมจบลง ผมอาจจะเขียนเรื่องของคนอื่น หรือ เรื่องแต่งขึ้นมาเองก็ได้
ยังไงเป็นกำลังใจให้กันต่อไปนะครับ
ขอบคุณครับ

หลายเดือนผ่านไป ไวเหมือนโกหก

เสนอตอน

ไอ้ผัวตัวดี

รวมมิตรใส่ขนุนให้เสียงภาษาไทย[color]

หลังจากที่เรียนมาเหนื่อยเเสนเหนื่อย ก็ได้กลับบ้านซะที
ผมหอบหิ้วร่างน้อยๆของตัวเองขึ้นลิฟท์คอนโดไปยังห้องตัวเอง
หัวพิงผนังลิฟท์ ก็คิดในใจว่า ถึงเราจะเหนื่อยแค่ไหนเราก็มีคนที่รักเรา รออยู่ในห้องรอเราอยู่ เดี๋ยวจะหอมให้ชื่นใจเลย
"กลับมาแล้วค๊าบบบบบบ" ผมเปิดประตูเข้าไป ก็เห็นสามีนั่งคุยโทรศัพท์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ 
"แค่นี้นะ" เตอร์รีบวางโทรศัพท์ "เหนื่อยไหมที่รัก ดูทำหน้าเข้าดิ ยิ้มสิ" แล้วมันก็เอานิ้วชี้ทั้งสองข้างมาจิ้มที่มุมปากผมแล้วฉีกยิ้ม
"นิดหน่อยอ่ะ ทำไมวันนี้กลับไวจัง"
"ก็มีเรียนเช้าอย่างเดียวนิ ก็อยากกลับมารอเมียอ่ะ ว่าจะชวนไปดูหนัง แต่เห็นสภาพคงจะไม่ไหวหล่ะมั้ง"
"ขอบคุณที่เข้าใจนะ ถ้าไปดูคงต้องหลับแน่นอน" ผมรับน้ำหวานที่สามีชงให้มาดื่มจนหมดแก้ว วันนี้มันดูเอาใจผิดปรกติ หรือเราจะคิดไปเองนะ
"หิวไหม"
"นิดหน่อย  เตอร์หาอะไรให้กินหน่อยดิเดี๋ยวฟ่าไปอาบน้ำแปปนะ"
"ได้ครับผม" ผมเดินเข้าห้องน้ำแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ ได้อาบน้ำแล้วมันก็สดชื่นขึ้นมามากมายก่ายกอง ออกมาจากห้องน้ำก็เจอไอ้ตัวดี นอนคุยโทรศัพท์บนโซฟา ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
ผมเดินเข้าห้องนอนไปอีกครั้งไปแต่งตัวให้เรียบร้อย แต่งตัวเสร็จออกมาคนตรงหน้าเพิ่งจะหยิบจับอาหารออกมาทำ
"ฟ่าทำเองดีกว่าไหมเตอร์"
"ไม่เป็นไร รอแปปนะครับ ว่าแต่ฟ่าอยากกินไรอ่ะ"
"แล้วเตอร์จะทำอะไรอ่ะ"
"หมูทอด กะต้มจืด"
"ไข่เจียวก็พอแล้วมั้ง"
"หิวมากเลยหรอ"
"อื้ม หิวจนจะกินคนได้อยู่แระ"
"งั้นไข่เจียวหมูสับนะ"
"อื้ม" ผมไปนั่งรอหน้าทีวี ดูโน้นดูนี้เรื่อยเปื่อย แล้วก็มีโทรศัพท์ดังขึ้น แต่เป็นของเตอร์ไม่ใช่ของผม
"เตอร์ โทรศัพท์"
"ครับๆ ปล่อยมันเดี๋ยวค่อยโทรกลับ" ปรกติมันจะให้ผมรับได้เลย วันนี้มาแปลกวุ้ย โทรศัพท์เงียบไปสักพัก ไม่ถึงห้านาทีมันก็ดังอีกรอบ
"เตอร์มารับก่อนดีกว่ามั้ย" แล้วผมก็เดินไปทอดไข่เจียวของผมเอง เตอร์เดินมารับโทรศัพท์ แต่ทำไมต้องออกไปคุยตรงระเบียง
"สงสัยจะหิวจริงๆนะเนี่ย" มันเดินมายืนข้างๆผม แล้วก็ดูผมทอดไข่
"อื้ม"
"เดี๋ยวตักข้าวให้นะ เอาเยอะป่าว"
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวฟ่าตักเองดีกว่า เตอร์จะกินด้วยกันไหม"
"ไม่ดีกว่าเดี๋ยวฟ่าไม่อิ่ม เตอร์ก็ยังไม่ค่อยหิวด้วยอ่ะ"  แล้วโทรศัพท์มันก็ดังขึ้นอีกครั้ง 
แล้วมันก็ไปนั่งคุยที่ริมระเบียงอีกเหมือนเดิม
ผมนั่งทานข้าว ก็ชำเลืองมอง เห็นมันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ผมนั่งทานข้าวไปเรื่อยๆไม่ได้ใส่ใจอะไรมันเท่าไร
แต่ในใจรู้สึกแปลกๆไงก็ไม่รู้
ผมกินข้าวเสร็จก็ล้างจาน หยิบยามากินแล้วก็เข้าห้องนอนไป แต่พยายามนอนให้หลับมันก็ไม่หลับ
เลยกดโทรศัพท์หา.......ใครดีว่ะ
ผมออกไปดูทีวีด้านนอก ก็เห็นมันยังคงคุยโทรศัพท์อยู่ ผมเลยเดินเข้าห้องนอนคว้ากางเกงขายาวมาใส่ 
ในขณะที่กำลังจะเดินออกไปนั้น
"ฟ่าไปไหน"
"เซเว่น"
"อื้มๆ"
"เอาไรป่ะ"
"ไม่อ่ะ" แล้วมันก็คุยโทรศัพท์ต่อ เห้ย ไม่สนใจกรูเลยหรอเนี่ย
ผมเดินเรื่อยเปื่อย ไปเรื่อยๆ แล้วก็เดินเรื่อยๆๆๆ ข้ามแยก ข้ามสะพาน ไกลเหมือนกัน ปรกติคงไม่เดินเด็ดขาด
จนสุดท้ายก็มาถึง สยาม
ผมไปนั่งเล่นร้านกาแฟร้านหนึ่ง กับชามะนาวแก้วหนึ่ง สายตาคู่หนึ่ง มองรอดออกไปผ่านกระจก เวลาผ่านไปเกือบจะชั่วโมง
คนที่ผมรักยังไม่โทรหาผมสักนิด ผมว่ามันต้องเกิดอะไรกับคำว่า "รัก" แล้วหล่ะ ผมกดโทรศัพท์หาแตมป์
"ฮัลโหลฟ่า ว่าไงจ้ะ"
"แตมป์ มีอะไรจะถามหน่อย"
"ดูทำเสียงเข้าสิ ทะเลาะอะไรก็ไอ้หมาเตอร์อีกอ่ะ"
"ป่าวหรอกไม่มีไร ไม่ได้ทะเลาะ แต่ฟ่าอยากจะถามแตมป์ว่า ว่างป่าววันเสาร์" ผมไม่รู้จะเริ่มพูดยังไงเลยแถไปเรื่องอื่น
"เดี๋ยวขอดูพรุ่งนี้อีกทีนะแล้วจะโทรบอกนะจ้ะ  เออว่าแต่ความสวยอ่ะลดน้อยๆหน่อยนะ เห็นเตอร์โทรเช็คทั้งวันเลย" โทรหา  วันนี้มันยังไม่เคยโทรหาเลย
"อ่าวหรอ จะพยายามนะ" แสดงว่าเตอร์ต้องคุยกะอีคนนั้นทั้งวันแน่ๆ แล้วเค้าเป็นใครอ่ะ แล้วผมก็เรียกเเท็กซี่กลับคอนโด
แค่อึกใจเดียวรถแท็กซี่ก็พาผมกลับมายังคอนโด
ผมเดินเข้าห้อง เสียงคนอาบน้ำอยู่ในห้อง สิ่งแรกที่ผมทำคือ หาโทรศัพท์ไอ้เตอร์ นี้เป็นครั้งแรกที่ผมทำแบบนี้
ในที่สุดผมก็เจอมัน เห้ย ใส่รหัสปลดล็อค อ่าว เดี๋ยวนี้ถึงขนาดนี้เลยหรอ แล้วเราจะทำไงอ่ะ ผมวางโทรศัพท์ลงที่เดิม แล้วก็นอนลงบนเตียง
เตอร์เดินออกมาจากห้องน้ำเห็นผมนอนหลับตาอยู่
"ไปไหนมาอ่ะฟ่า"
"ก็ไปหาอะไรกินมา"
"ไม่สบายรึป่าวดูหน้าซีดๆนะ"
"ปวดหัวนิดหน่อยอ่ะ"
"ไปหาหมอไหม"
"นอนพักเดี๋ยวคงดีขึ้นแหละ สงสัยจะเครียดมากไปหน่อย"
"เครียดเรื่องไรอ่ะ" มันนั่งลงเช็ดหัวข้างๆผม
"หลายเรื่องอ่ะ"
"กินยารึยัง"
"ยาหมดอ่ะ เตอร์ไปซื้อให้หน่อยได้ป่ะ ฟ่าขี้เกียจเดินอ่ะ"
"ได้สิ ทำไมจะไม่ได้" เตอร์เดินไปแต่งตัว ง่ายๆ ผมภาวนาให้มันไม่หยิบโทรศัพท์ไป แล้วโชคก็เข้าข้างผมจนได้
ผมหยิบโทรศัพท์มันมาใส่รหัส แล้วโชคก็เข้าข้างผมอีกครั้ง ผมไล่กดดูเบอร์ที่โทรเข้ามาเมื่อชั่วโมงที่แล้ว มันไม่ได้เมมชื่อ
แต่ผมก็เอากระดาษมาจดเบอร์ไว้  สุดท้ายก็ได้อ่านเเมสเสจ มีใจความรวมๆหลายเเมสเสจจากเบอร์ดังกล่าว ว่า
"คิดถึง" "เป็นห่วง" "ทำอะไรอยู่" "ฝันดี"  เห้ยมันเป็นคำพูดของเพื่อนกันหรอ ถ้าเพื่อนจริงทำไมไม่เมมชื่อ
"ป๊าดดดดดดดด งาดงอกแล้วอิฟ่าเอ๊ย" ฉันต้องไม่ร้องไห้ ไม่เสียน้ำตา ไม่แสดงความเสียใจ
บ่อยครั้งที่คนเราได้รับการให้อภัย แต่ถ้ามันได้รับมากเกินไปมันก็คงจะเคยตัว อย่างนี้ต้องสั่งสอนซะบ้าง
เสียคนเปิดประตูเข้ามา ผมรีบวางโทรศัพท์หลักฐานชิ้นสำคัญลง แล้วก็ล้มตัวลงนอนอย่างมีสติ
ภายในใจคิดตลอดเวลา ว่าจะจัดการกับปัญหานี้อย่างไรดี จะปล่อยให้เป็นไฟลามทุ่ง หรือจะตัดไฟเสียตั้งแต่ต้นลม
ใช่แล้ว  เราต้องตัดไฟเสียตั้งแต่ต้นลม  แต่ถ้าเราโวยวายไปตอนนี้มันก็จะไม่ดีนะ หลักฐานก็ยังไม่มีน้ำหนักพอควร
"มาแล้วครับบบบ" เตอร์เดินเข้ามาในห้องนอนพร้อมกับยาและน้ำ
"ขอบคุณครับ" ผมรับยามากิน
"ดื่มน้ำให้หมดสิ กินยาต้องกินน้ำตามมากๆนะ" ผมกระดกแก้วน้ำขึ้นดื่มจนหมด อยากจะบีบแก้วให้แหลกคามือจริงๆ
"อ่ะ"
"เป็นเด็กดีวุ้ยกินยาง่าย หรือว่าจะให้หมอฉีดยาให้ดีครับ"
"คงมีคนไข้รอให้หมอฉีดยาให้อยู่อีกหลายคนเลยมั้ง วันนี้ผมกินยาก็พอแล้วครับไม่ต้องการยาฉีด"
"แต่หมอเป็นหมอส่วนตัวของคุณนะครับจะไปรักษาคนอื่นได้ไงกัน"
"หรอครับ"
"ใช่ครับ  ไหนมาให้หมอดูสิตัวร้อนป่าว"
"เตอร์ปิดไฟให้ฟ่าด้วย ฟ่าง่วงแล้ว"
"ได้ครับ" เตอร์เดินไปปิดไฟแล้วก็มานอนข้างๆผม
"งืดงืด" เสียงโทรศัพท์สั่น  แต่คงเป็นแมสเสจแหละ ผมเห็นมันเปิดอ่านแล้วก็ส่งข้อความกลับไป
"เตอร์ทำไรอ่ะ แสงโทรศัพท์มันเข้าตา"
"แมสเสจอ่ะ ให้โหลดโน้นนี้ไรก็ไม่รู้ นอนเถอะ" หนอยๆๆๆๆๆๆให้โหลดโน้นนี้ แต่เมิงตอบกลับเนี่ยนะ
"นอนได้แล้วมีเรียนเช้าไม่ใช่หรอเตอร์อ่ะ"
"ค๊าบบบบบบบบบ" มันก้มลงมาหอมผมแล้วก็นอน
"งืดงืด" ยัง ยัง ยังไม่หยุดสั่น ถ้าคราวนี้เมิงหยิบมาดูอีกกรูโวยวายเเน่ แต่ไม่ครับ
คืนนี้ผมต่างคนต่างนอน มันยังคงกอดผมเหมือนเดิมทั้งคืนแต่ทำไมผมไม่มีความสุขกับคนข้างๆเลยนะวันนี้

ตื่นเช้ามา ด้วยความที่ผมนอนคิดโน้นคิดนี้จนดึก เลยทำให้ตื่นสาย
"ตื่นได้แล้วแมวน้อย" แล้วก็มีคนมาปลุกผมด้วยการหอมแก้มตามปรกติ แต่ผมรู้สึกไม่เหมือนกับทุกวันเลย
ถ้าผมปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ชีวิตรักของผมคงไม่มีความสุขแน่นอน ผมต้องทำอะไรสักอย่างแล้วววววววววว
"หายปวดหัวยัง"
"อื้ม หายแล้ว เดี๋ยวไปทำอะไรให้กินนะ"
"เตอร์ออกไปซื้อมาแล้ว ฟ่าไปกินได้เลย"
"งั้นฟ่าขอนอนอีกหน่อยนะ"
"หายแล้วแน่นะฟ่า ไปหาหมอไหม ไปเรียนไหวป่าวเนี่ย"
"ไหวๆหายแล้ว"
"เดี๋ยวถ้าเย็นนี้ไม่หายเตอร์จะพาไปหาหมอนะ"
"เออ"
"พูดไม่เพราะเลย"
"ครับ"
"เมื่อคืนนอนฝันร้ายหรอ"
"ไม่รู้จำไม่ได้ ทำไมอ่ะ"
"ก็นอนร้องไห้อ่ะ"
"เวอร์"
"จริง แล้วก็พูดอะไรก็ไม่รู้ ฟังไม่รู้เรื่องอ่ะ"
"ดีแล้วแหละที่ฟังไม่รู้เรื่องอ่ะ" เตอร์เดินเข้าห้องน้ำไป ด้วยความชาญฉลาดของผมและแผนการที่คิดไว้ตั้งแต่เมื่อคืน
"เตอร์ทำไรอ่ะ"
"ปุงปุ้งอยู่ ฟ่าจะอาบน้ำหรอ"
"ป่าวๆๆตามสบาย"
ด้วยความที่เราสองคนใช้โทรศัพท์เหมือนกัน และมักจะหยิบผิดเสมอๆ ผมจึงทำการเปลี่ยนซิมการ์ดทันที
ผมโทรไปบอกแนนให้บอกเพื่อนๆทุกคนว่าวันนี้ห้ามโทรหาผมเด็ดขาด แล้วผมก็จัดการปิดโทรศัพท์ไอ้เตอร์ซะ
ผมเดินไปกินมื้อเช้าอย่างสบายใจ เพราะแผนขั้นที่หนึ่งผ่านไปแล้วด้วยดี
เตอร์เดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วก็มานั่งข้างๆผม
"อร่อยป่ะ"
"อร่อยมากกกก"
"เดี๋ยวเตอร์ไปเรียนก่อนนะ สายแล้ว"
"แล้วเตอร์ไม่กินอะไรหน่อยหรอ"
"เดี๋ยวเอาไปกินในรถดีกว่า  ฟ่าเอาน้ำเต้าหู้ใส่แก้วไอ้ที่มีฝาปิดให้หน่อยดิ แล้วขอปาท่องโก๋ให้เตอร์ด้วยนะ"
"หมูปิ้งกะข้าวเหนียวอ่ะเอาป่าว"
"เอาก็ได้" ผมจัดการทุกอย่างตามสั่ง
"เตอร์ไปก่อนนะที่รัก "แล้วมันก็ก้มมาหอมแก้มผมฟอดใหญ่
"ขับรถดีดีนะ"
"จร้า เดี๋ยวตอนเย็นเจอกันนะ"
"อื้ม" เตอร์เดินออกจากห้องไป มันคงไม่รู้แน่ว่าโทรศัพท์ผมได้ปิดไว้ เพราะมันรีบ
ผมจัดการอาบน้ำแต่งตัวไปเรียนตามปรกติ วันนี้เตอร์เรียนทั้งวัน ส่วนผมแค่ครึ่งเช้าก็เรียบร้อยแล้ว
และแล้วปลาก็ตอดเหยื่อจนได้
***พี่เตอร์ ถึงยัง มาเลี้ยงข้าวเลย เมื่อคืนสัญญาว่าจะเลี้ยงข้าวไง จำได้ป่าว***มีแมจเสจส่งเข้ามา (อิดวก เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับไฟ)
ผมจัดการส่งแมสเสจกลับไป***เรียนเช้าอ่ะคับ ขอแก้ตัวเป็นมื้อเที่ยงนะ***
แล้วไม่ถึงห้านาทีอิดวกนี้ก็ส่งกลับมา ***โอเคค๊าบบบบบ  จะรอนะ*** มันเป็นผู้ชาย อยากฆ่าคนโว้ยยยยยยย
วันนี้ขอสารภาพตามตรงว่าเรียนไม่รู้เรื่องเลย อยากให้มันหมดคาบจะแย่
ผมเรียนเสร็จสิบโมงกว่าๆ เพื่อนๆก็สงสัยตั้งแต่เช้าแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
ทำไมผมห้ามโทรหาแล้วทำไมผมถึงได้เร่งรีบขนาดนี้ ผมได้แต่ตอบไปว่า "เดี๋ยวกรูมาเล่าให้ฟังวันหลังนะ"
"ผัวมีชู้หรือไงอิคุณหนูฟ่า" แทงใจดำกรูมากมากเลยอิกุ๊ก
"เออ พอใจไหม ไปแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกัน"
"เออโชคดีเว้ย มีไรโทรหาพวกกูนะ"
"เออ"
แล้วผมก็โบกแท็กซี่ไปมหาวิทยาลัยไอ้เตอร์ทันที

[Sabaijai]

สงสารฟ่าอ่ะ ไม่อยากจะพูดเลยว่า มันมักจะเกิดเสมอตามที่คนชอบพูดกันว่า

ถ้ามีครั้งแรก มักจะมีครั้งที่สอง สาม ตามมา...

ขออย่าให้มีอะไรแล้วกันนะ

สู้ๆ นะจ๊ะ นุ้งฟ่า

[lolilo]

อ่านไปมือเย็นมาก เย็นเฉียบรู้สึกเหมือนเพื่อนตัวเองกำลังเล่าให้ฟังว่าเสียใจ
สงสัยพี่จะอินกับชีวิตฟ่ามาก TT"

งื่อ ไม่อยากให้เป็นแบบที่คิดแต่จั้วหัวซะจนใจหาย

ทำอะไรใจเย็นๆ นะ ...
ไม่อยากให้อะไรไม่ดีเกิดขึ้นเลย เฮ้อ

*มือยังเย็นเฉียบเหมือนเดิม*

[tawan]

รีบมาต่อนะ

ต้องจัดการ

 

[snoopy]

เป็นกำลังใจให้น้องฟ่านะ

[HydrA]

บอกตรงๆผิดหวังในตัวเตอร์มากๆ
อ่านไปมันจุกมันแน่น
ในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว
ฟ่าตั้งสติแล้วก็รักตัวเองให้มากๆ ชีวิตยังต้องเดินหน้ายังมีอะไรให้พบเจออีกมากมาย เข้มแข็งนะฟ่า
อย่าไปยึดติด ปล่อยมันลงไป
อาจจะทรมานและเจ็บปวด
แต่มันจะผ่านไป

[แอบซุ่ม]

ห่วงฟ่ามากมาย..   ทำไงได้เจ้าเตอร์ชอบสร้างปัญหา   หวังว่าคงเป็นแค่การตีตนไปก่อนไข้นะ

[ปีศาจน้อยสีชมพู]

เง้อ   

[artsitnarak]

ทั้งๆที่ดีแล้วแท้ๆ



 


ทำไมอ่ะพี่

ผมเสียใจแทน

ผมคิดไปไกลแล้วครับ

พี่ฟ่าสู้ๆนะ

[RakorN]

ชั่งใจอยู่นานว่าจะเม้นท์หรือเปล่า แต่อ่านน่ะอ่านแล้ว เพราะมีเมสเสจส่งมาบอกว่าน้องฟ่ากำลังน่าเป็นห่วงจากเพื่อนที่เป็นนักอ่านเงา บอกตรงๆไม่ชอบเตอร์ ตั้งแต่ครั้งก่อนที่เข้ามาอ่านก็ดีใจที่ อืม เข้าใจกันแล้ว แต่เหมือนเตอร์จะสร้างเรื่องให้กับชีวิตคู่ตลอดเวลา

ข้อดีของเตอร์ที่คนนอกอย่างพี่มองเห็นอย่างหนึ่ง ซึ่งน้องฟ่าอาจจะไม่ชอบสักเท่าไรนั่นคือความขี้หึง เพราะถ้าไม่หึงไม่หวง คนเราก็เหมือนไม่รักกัน แต่มันก็หักลบกับสิ่งที่เตอร์ทำไม่ได้ พี่ก็เลยขอไม่เข้ามาอ่านดีกว่า

จนวันนี้เพื่อนก็เมสเสจมาบอกก็เลยเข้ามาอ่าน อ่านไปก็มือเย็น ใจหายและจุกในอก มีแต่คำถามเกิดขึ้นมากมาย ทำไมทำกันแบบนี้ รักน้องฟ่า หวงน้องฟ่า และน้องฟ่าดีขนาดนี้ ทำไมถึงยังไม่พอ ทำไมถึงได้ปล่อยให้อีกคนเข้ามามีบทบาทกับตัวเอง

ความมักง่าย ใจง่ายของคน และการโกหก มันทำให้ต้องสูญเสียมาเยอะ พี่ไม่รู้วาน้องฟ่าจะทำยังไงต่อไป ลึกๆก็ไม่อยากให้เลิก เพราะเห็นว่ารักกันมาก และคนเราก็อยู่ได้ด้วยโอกาส

ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้น้องฟ่า เข้มแข็ง และผ่านช่วงเวลาแย่ๆนี้ไปให้ได้ ไม่ว่าบทสรุปสุดท้ายของเรื่องจะเป็นยังไง ก็ขอให้น้องฟ่ารักตัวเองเยอะๆนะคะ

edit:เข้ามา +1

[icyblue]

นุ้งฟ่าจัดการเตอร์ให้เข็ดขยาดเลย 

ชาวเล้าเอาใจช่วย

fighting 

[namtaan]

ณ เวลาปัจจุบันนี้ น้องฟ่าคงเกือบได้ หรืออาจจะได้คำตอบอะไรหลายๆอย่างไปแล้ว

จำได้ว่าตั้งแต่แรกเริ่ม ที่ร้านหนังสือ เตอร์เป็นฝ่ายเดินเข้ามาในชีวิตฟ่า และหลายๆเหตุการณ์ที่ฟ่าถ่ายทอดมาให้พี่ๆ น้องๆ ได้ร่วมลุ้นนั้น
ก็มาจากเตอร์

จริงๆคำนี้ บางเรื่องติดอยู่ในใจตั้งแต่คุยกับน้องฟ่าในเฟซแล้ว แต่พออ่านเมนท์ของน้องรกร พี่ขอบอกไปเลยแล้วกัน

นั่นคือ เวลาอ่านเรื่องนี้ ก็รับรู้ว่า เตอร์ขี้หึง (อ่านแล้วพาลนึกถึงพ่อเจ้าชู้ที่มักจะหวงลูกสาว)
แล้วก็อดคิดไม่ได้ว่า ที่เตอร์หึงมากขนาดนี้ เพราะคิดว่าฟ่าจะเป็นแบบตัวเองหรือไม่
ยิ่งฟ่ากับเตอร์เป็นผู้ชายเหมือนกัน ก็ยิ่งเอามาเปรียบเทียบกัน ถ้าตัวเองเจ้าชู้ได้ รู้อยู่แก่ใจ ว่าคิด ว่าทำอะไรบ้าง แล้วอีกฝ่ายจะเป็นเช่นตัวได้ไหม

หากในความรู้สึกของเตอร์รักฟ่ามาก และเตอร์ก็รับรู้ได้ว่าฟ่ารักเตอร์มากเช่นกัน เช่นนี้แล้ว การที่เตอร์ยังคงเป็นแบบนี้ เตอร์ก็ไม่ลดความหึงฟ่าหรอก
เพราะเขารัก เขายังทำได้ เขาก็ต้องคิดว่าฟ่าก็อาจเป็นแบบเขาด้วย

สรุปง่ายๆคือ ยิ่งเตอร์หึงมากเท่าไร ยิ่งน่าระแวงเตอร์มากเท่านั้น

เรื่องนี้จะจบสวยหรือไม่สวยไม่รู้ (รู้แต่ว่าน้องฟ่าสวย เหอะๆๆๆ แก้เครียด)
แต่ที่แน่ๆ คือน้องฟ่าต้องเผชิญกับความจริงให้ได้
ความสุขของชีวิตคู่ มีองค์ประกอบมากกว่าความรัก คงต้องเพิ่ม ความจริงใจ ความซื่อสัตย์ ความรับผิดชอบ และอื่นๆอีกหลายประการ
รักแล้วเป็นทุกข์ จะรักทำไม
วันอาทิตย์ที่แล้ว มีโอกาสดูละคร บ้านนี้ที่บางรัก คุณแม่ของรักษ์พูดไว้ว่า

"ความรักนี่มันเป็นสิ่งสวยงามนะ เราต้องรู้จักใช้ความรักให้เป็นประโยชน์กับชีวิตเรา ถ้าเผื่อว่าเรามีความรัก แล้วมันทำให้ชีวิตเราแย่ลง เราจะมีความรักไปทำไม"

บวก 1 แต้ม และเป็นกำลังใจให้น้องฟ่าจ้า 

[RakorN]

^
^
^
^
^
จิ้มพี่น้ำตาล
จริงด้วย ลืมคิด ตรงจุดๆนี้ไป คนทำความผิดมักขี้ระแวงด้วยสิ เอ๊ยย กด Dislike คนใจร้ายเท่ากับจังหวะการเต้นของหัวใจ!!!

[kitty]

 :monkeysad:สงสารฟ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา


ฟ่าอย่าเสียใจ อย่าร้องไห้นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


เลิกเลยยยยยยยยยยยยยย  ทำผิดหลายรอบแล้วเตอร์อะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


มาต่อเร็วๆ อยากอ่านตอนต่อไปปปปปปปปปปปป

[กุหลาบเดียวดาย]

น้องฟ่าป้ารู้สึกได้เสมอมาว่าหนูเป็นคนที่เข้มแข็ง มีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเตอร์
ถึงแม้หนูจะงุ้งงิ้งขี้อ้อน หวานแหวว
และป้าแอบคิดตลอดว่าอย่างเตอร์ดีไม่พอสำหรับหนู แต่ก็นะเจ้าฟ่ามันรักของมันนิ

เข้มแข็งอย่างที่เป็นนะ ในโลกนี้ไม่ได้มีเตอร์แค่คนเดียวสำหรับเรา
ยังสามารถที่จะสุข สนุกไปกับเพื่อนกับใคร
ป้าว่าเจ้าเตอร์มันคงจะชอบอะไรที่มันตื่นเต้นหวือหวา อะไรที่ราบรื่นสำหรับหล่อนคงไม่เร้าใจพอ
แต่ถ้ายังรักก็ยังไหวนะลูก

[HydrA]

ฟ่าอะไรที่ทำให้ทุกข์ก็ขว้าง
มันทิ้งไป อย่าจมอยู่กับมัน
คิดซะว่ามันไม่ใช่ก็คือไม่ใช่
อย่าทนทุกข์อีกเลย
เตอร์ไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างใน
ชีวิตฟ่า ฟ่าหันกลับมารักตัวเอง
เถอะ เริ่มต้นใหม่นะฟ่า
ยังมีอะไรดีๆบนโลกใบนี้รอฟ่าอยู่

[iforgive]

เตอร์อีกครั้งแล้วนะ  เพราะรักแน่แล้วเหรอ  ถึงทำกันแบบนี้
ถ้าเตอร์มีกิ๊กจริง ซึ่งก็น่าจะจริงนั่นแหละ  ควรได้รับโอกาสจากฟ่าอีกมั๊ย
มันเป็นความผิดซ้ำซากที่ไม่น่าเกิดจากการกระทำของคนที่บอกว่ารักกัน
ไม่อยากแสดงความรู้สึกส่วนตัวอะไรมาก  เพราะบางทีเรื่องแบบนี้เวลามันเกิดขึ้นกับตัวเอง
ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะเด็ดขาดกับหัวใจตัวเองได้ขนาดไหน
.... คุยกันอย่างเปิดอกซักทีเถอะ  อนาคตของเธอจะยังมีชั้นคนเดียวได้มั๊ย ฮึ