หัวข้อ: << เดี๋ยวจะโดน...นะ >> ตอนที่23 .....END [30.01.2011]

[mascot]

พึ่งเข้ามาอ่าน

ชอบจัง...จะได้อ่านต่อเมื่อไรเนี่ย

[loveorlike]

 :serius2:อนาจจริงมาตามหานิยายตัวเอง
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไปอยู่หน้าหลังเขาแล้วววววววว



 :mc4:จุดพลุชื่นชมจริงๆ ฮ่าๆๆๆ

จะมาต่อละนะ....มีคนจำได้อยู่ม๊ายยยยย ว่าไป..กร๊ากกกกกก

[loveorlike]

 o18คำแนะนำอ่านย้อนกันเอาเองนะ...หึหึ



ตอนที่ 22 (กลับมาแล้วนะ)


ไล่ตามกันเป็นหนังแขกเลยนะพวกมึง ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ…ไอ่เน็ต มันคงอดแซวไม่ไหว ก็จะไม่ให้มันแซวได้ไงล่ะครับ ก็หลังจากวันนั้น ก็ปาเข้าไปห้าวันแล้วที่สุดที่รักของผมยังคงโกรธอยุ่T____T

“เชี่ยนี้ไม่ต้องมาแซวเลยมึง มาช่วยกรูคิดเลย  รอบนี้อย่างหนักเลยว่ะ ไม่เคยเป็นอย่างงี้มาก่อนเลย” ไอ่ชินฟังที่ผมพูดก็ยิ้มส่ายหัวหันไปมองทางที่กรเดินไปเมื่อกี้

“ก็นะช่วยไม่ได้มึงนะ เจ้าความคิดดีหนัก โดนซะบ้างก็ดี"

"โหมึงอย่าว่างั้นดิ อกกรูจะแตกตายแล้วเนี้ย"

"งั้นมึงก็ลองแตกดูมั้ยล่ะ เพื่อกรมันจะหันมาเห็นใจแล้วพูดกับมึงเหมือนเดินนะ"

"ไอ่ห่าก้องช่วยไรไม่ได้ก็เงียบไปเลยไป เรื่องชมไปจัดการให้อยู่หมัดเลยไป "
 
"เอ้าไอ่นี้...กรูระดับไหนแล้ว ไม่ต้องให้มึงมาบอกกรูจัดการเสร็จไปก่อนหน้ามึงแล้วเว้ยย" ดูมันทำหน้าครับอยากให้มาเห็นกันจริงๆ

"กินตีนกรูม๊าย พูดแบบนี้ ให้มันจริงอย่างที่พูดแล้วกัน พวกกรูจะได้หายห่วง" ไอ่ก้องมันนั่งมองพวกผมสามคนที่กำลังจ้องมันอยู่

"นี้กรูดูน่าเป็นห่วงขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ"
 
"ไม่เลยมั้ง สัดด.. "ไอ่เน็ตครับไม่พูดเปล่าประเคนฝ่ามือเข้าทีหัวงามๆของไอ่ก้องไปทีหนึ่งด้วย

"ไอ่เชี้ยเน็ตกรูเจ็บนะ แมร่งตบมาได้ "ไอ่ก้องลูบหัวตัวเองเบาๆพักหนึ่งก็หันมามองหน้าพวกผมอีกครั้ง

"แต่ก็ต้องขอบคุณพวกมึงมากนะเว้ย โดยเฉพาะมึงแต๊ป กรูทั้งขอบคุณแล้วก็ขอโทษด้วยนะที่ทำให้มึงโดนกรมันงอนอ่ะ แต่ก็นะสมควรว่ะกรูว่า เพราะมึงก็ปิดบังกรูเหมือนกัน"

"อ้าวไอ่เหี้ยนี้เหมือนจะดีเลยนะมึงนะ เอาอีกสักทีจากกรูมั๊ย"

"ฮ่าๆกรูล้อเล่นเว้ยย อย่าตบมาเชี่ยวนะมึง เอาเวลามาทำร้ายร่างกายกรูไปคิดว่าจะง้อกรมันยังไงดีกว่ากรูว่านะ"

"ห่า...ไม่ต้องมาพูดเลยมาช่วยกรูคิดเลย ว่าจะทำไงดี"

****************************


...ฮึ่มๆๆ...นึกแล้วโมโหจริงๆครับ แต่นั้นก็เป็นอารมณ์ตอนแรกๆเท่านั้นแหละครับ ตอนนี้เหรอก็...ก็หายก็ได้ครับ แต่อยากสั่งสอนใครบางคนมากกว่าครับ จะได้ไม่กล้าทำอีก ได้ไงกันทิ้งให้ผมเป็นกังวลแทบแย่ ก็ไม่ให้กังวลได้ไงกันล่ะครับ ถึงมันจะอยู่บ๊องแต่ผมก็รักของผมนะ
แล้วอีกอย่างนะใครได้มาเห็นหน้าตอนมันง้อ แล้วไม่อยากแกล้งต่อบ้างละ ดีจะแกล้งให้หนักเลยจะได้ไม่กล้าทำอีก ไอ่แต๊ปบ๊องแอร๋ย ...พูดไม่ทันขาดคำมาโน่นแล้วครับ

"ทะด๊า...มารับแล้วครับ กลับบ้านกันนะ "หึคิดว่าทำเริงร่ามาแบบนี้แล้วจะได้ผลเหรอฝันไปสิ ทำหน้าตาซื่อแบบนี้ในหัวมีแผนร้ายชัวร์ ยิ่งวันนี้อยู่กันครบทีมแบบนั้น อย่าคิดว่าผมตามไม่ทันนะ

"กรครับ..กลับบ้านกันนะ "ผมไม่พูดตอบอะไรเก็บของที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วเดินนำมันออกมาเลยครับ มันก็รีบตามมาใหญ่เลย


พอขึ้นรถได้ก็บอกว่าจะพาไปซื้อของอยากให้ผมทำกับข้าวให้กิน มันไม่ง่ายอย่างงั้นหรอก..เชอะๆ รถก็แล่นมาได้สักพักก็ถึงห้างที่ผมกับแต๊ปมาซื้อของกันประจำกันครับ จอดรถเสร็จผมก็เดินลงจากรถไปก่อนเลยครับปล่อยให้มันเดินตามมา  ลงถึงชั้นซุปเปอร์มาร์เก็ต แต๊ปก็เข้ามาจับรถเข็นที่ผมดึงออกมา เชิงบอกว่าให้รู้ว่าเดี๋ยวเข็นให้เอง ผมก็มองหน้าแว๊บหนึ่งก็ปล่อยรถเข็นให้คนอยากเข็นไป แล้วก็เดินไปที่ช่องของสดก่อนเลือกซื้อเนื้อหมูกับเนื้อไก่กะเอาไปไว้ติดตู้เย็นด้วย


"เอากุ้งด้วยๆ"

ผมก็เลือกตามที่บอกนะครับ ไม่ขัดๆ

"ปลาหมึกๆ"

ผมหันไปมองหน้าดุๆที่หนึ่ง มันก็ทำหน้าหงอย แต่ผมก็หยิบถุงออกมาเลือกปลาหมึกตามที่มันบอก ไม่ต้องหันไปมองก็พอจะรู้ครับว่ามันกำลังยิ้มร่าขนาดไหน

"กรๆแต๊ปอยากกินหอยลายผัดน้ำพริกเผาด้วยอ่ะ ซื้อไปด้วยสิ"

ผมไม่ตอบอะไรก็เดินไปเลือกหอยลายนิดหน่อย เสร็จก็เดินไปเลือกผักที่จะเอาไปปรุงนะครับ มารอบนี้ผมเลยถือโอกาสซื้อของเข้าห้องด้วยเลยเหมือนกัน ก็เดินหยิบอย่างเดียวครับ คนบ้าที่มาด้วยตอนนี้ก็ไม่ได้พูดอะไรด้วยมากคงกลัวผมโกรธมากกว่าเดิมเลยแต่บอกว่า เอานี้ด้วยนะ เอานั้นด้วยนะ ไปตามเรื่อง อันไหนผมเห็นว่าจำเป็นก็หยิบให้ ไม่จำเป็นก็ปล่อยครับ มันก็แอบหยิบอยู่ดี เป็นงี้ประจำที่มาซื้อของด้วยกัน เลือกของเสร็จก็มาจ่ายเงินแล้วก็ขับรถตรงมาที่ห้องเลยครับ ลงรถผมก็เดินเอาแต่พวกหนังสือของผมลงแล้วก็เดินไปที่ห้องเลย ไม่ช่วยหรอก อยากให้ซื้อโน้น ซื้อนี้ดีนัก ก็หิ้วมาคนเดียวแล้วกัน

 
เปิดห้องได้ก็เปิดประตูแง่มไว้ให้เพราะเดี๋ยวคงหิ้วมาพะรุงพะรัง จะเอามือที่ไหนมาบิดลูกบิดกัน ผมก็เดินเอาหนังสือไปวางตรงโต๊ะรับแขกแล้วก็เดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสบายกว่านี้ เพราะเดี๋ยวต้องทำครัวด้วย ออกมาก็เห็นอีกฝ่ายกำลังเอาของใส่วางเข้าที่ไว้บางส่วน ผมก็ไม่ว่าอะไรเดินเข้ามาหยิบของสดแยกไว้เพราะว่าขานั้นจัดพวกนี้ไม่ค่อยเป็นอยู่แล้ว มันก็รีบเดินเข้ามาหาเลยครับ

 
"เอาหอยลายผัดน้ำพริกเผากับ ปลาหมึกนึ่งมะนาว กับต้มยำกุ้งนะ "มันยิ้มกว้างให้หลังจากที่บอกเมนูเสร็จ ผมหันหน้าไปมองตาดุใส่ มันก็รีบลี้ภัยไปจัดของต่อ
ผมก็เริ่มลงมือทำกับข้าวครับ เตรียมโน่นเตรียมนี้ไป มันก็เดินเข้ามาช่วยหุ้งข้าวให้แล้วก็จัดจาน ไปวางที่โต๊ะ ตอนนี้มันเปลี่ยนชุดแล้วเรียบร้อยครับ ผมก็ทำอยู่แป๊บเดียวก็เสร็จมันที่นั่งยิ้มร่าอยู่ที่โต๊ะรอ พอเห็นผมเดินเอาถาดที่ใส่กับข้าวมาก็รีบลุกขึ้นมาช่วย ผมก็ปล่อยให้มันยกไปครับ เดินมานั่งอีกฝั่งรอ มันวางเสร็จก็เดินลงนั่ง เตรียมจะกินก็ ทำหน้าตื่น


"เฮ้ยย....ทำไมเป็นงี้อ่ะ "ใช่ครับมันต้องถามอยู่แล้ว

"ทำไมผัดหอยลายน้ำพริกเผาเป็นผัดหอยลายผัดเต้าเจี๋ยวล่ะ แล้วปลาหมึกนึ่งมะนาวเป็นปลาหมึกต้มหวานอีก ต้มยำกุ้ง งะ เป็นต้มจืดกุ้งสับ เง้อ"

"เง้ออะไร ทำไมกินไม่ได้หรือไง กินไม่ได้ก็ไม่ต้องกิน กรอยากกินแบบนี้"


มันมองกับข้าวบนโต๊ะแล้วก็มองผม ที่เริ่มลงมือทานแล้วครับ ใจจริงอยากหลุดขำมากๆเลยเพราะว่าอีกฝ่ายทำหน้าผิดหวังมากอ่ะ ที่ไม่ได้ทานของโปรดซักอย่าง


"กรก็รู้ว่าแต๊ปไม่กินเต้าเจี๊ยว แล้วปลาหมึกต้มหวานก็ไม่ชอบ แล้วก็อยากกินต้มยำกุ้งมากกว่าต้มจืดกุ้งสับด้วย"
 
"แล้วจะกินมั้ยล่ะ ถ้าไม่กินก็ลงไปซื้อข้างล่างแล้วกัน ไม่ก็มาม่าในครัวต้มเอาแล้วกัน" ผมพูดไปก็กินไปไม่ได้มองหรอกครับว่าอีกฝ่ายทำหน้ายังไง แต่ก็ต้องหยุดกินแทบทันทีแต่ก็ต้องแกล้งทำเป็นกินต่อเพราะตอนนี้มันลุกไปจากโต๊ะแล้วครับ เป็นอะไรอ่ะ มันไม่เคยเป็นอย่างงี้นิ ปรกติต้องโวยวายแล้วก็ง้อป่วงๆสิ หรือว่าผมแกล้งแรงไป ไม่หรอกมันต้องเป็นแผนแน่ๆเลยผมว่า ใช่แน่ๆ เชอะไม่หลงกลหรอก แต่มันก็อดเป็นหวงไม่ได้อ่ะ มันไม่เคยเป็นอย่างงี้นิ ผมนั่งกิน นั่งคิดอยู่สักพักก็ลุกขึ้นเก็บเลยครับไม่กินมันล่ะ

 
เอาไงดีหว่า จะเดินเข้าไปหาในห้องก็กลัวมันหาว่าไปง้อ ไม่เอาอ่ะแบบนั้น แต่ว่าถ้าอยู่นี้ก็เป็นห่วงอ่ะ อืมเอาไงดี อ๊าก็ทำเป็นเอาของไปเก็บก็ได้นิ ช่ายๆ ผมก็เดินไปหยิบหนังสือที่วางอยู่บนโต๊ะรับแขก แล้วค่อยเดินเข้าไป เปิดไปก็เห็นมันนอนหงายเอามือหนุนหัวตัวเองหลับตาอยู่บนเตียงอะไรจะหลับท่าเครียดขนาดนั้น ผมก็ไม่รู้จะทำไงต่อเลยขออาบน้ำก่อนแล้วกันแล้วค่อยกว่ากัน เข้าไปอาบน้ำก็คิดตลอดครับแต่ก็คิดไม่ออก เฮ้ออ เข้าไปถามมันตรงแล้วกัน อย่าทำเสียงห่วงใยออกไปก็พอ(มันทำกันได้ด้วยนะ ฮ่าๆ)


พอคิดได้อย่างงั้นก็แต่งชุดนอนที่เตรียมไว้เสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำออกมามันก็ยังนอนอยู่ท่าเดิมเลยครับ ผมก็ยืนมองอยู่แป๊บนึงก็เอาผ้าเช็คตัวไปแขวนแล้วหายใจเข้าลึกๆครั้งหนึ่งครับ รวบรวมความกล้าแล้วก็เดินมาหยุดที่ข้างเตียง


"นิๆ..."

".........."เงียบครับ

"นิ...."

"…………."ไม่เสียงตอบครับ หรือว่าหลับไปแล้วจริงๆ นี้มันงอนผมจริงๆเหรอ

"แต๊ป..." ผมลองเรียกอีกที มันก็ลืมตาแล้วหันมามอง

"ไม่กินข้าวหรือไง ไหนบอกว่าหิว"


มันยังมองไม่ตอบอะไร เล่นเอาผมทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน ผมกับมันก็มองกันอยู่แบบนั้นสักพักโดนที่มันนอนมองผมอยู่เตียง ส่วนผมยืนอยู่ข้างเตียงฝั่งที่ตัวเองนอน


".......สนใจด้วยเหรอ"อยู่ๆมันก็ตอบเชิงถามออกมาครับแต่ตอบแบบนี้มันขึ้นเลยครับ ไม่ชอบให้พูดแบบนี้ใส่

"ก็ไม่ได้สนอะไรหรอกก็แค่ถามไปตามนั้นแหละ"
 
"นั้นสินะ....กรจะต้องมาสนใจอะไรล่ะ เข้าข้างตัวเองเกินไปแล้วไอ่แต๊ปมึง  ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวหิวจะออกไปหาอะไรกินเองไม่รบกวนหรอก" ดูมันตอบครับ ดูมันทำท่าเฉยเมยกับผม มันไม่สิทธิ์ทำแบบนั้นนะ ผมโกรธมันอยู่นะ ไอ่บ้า…


"รู้ก็ดีแล้วนิ...."

" เอาเลยอยากทำอะไรก็ตามใจ ไม่จำเป็นต้องบอกกันอยู่แล้วนิ ตามสบายเลย" พอกันทีมันคิดว่าผมชอบเหรอที่ต้องเป็นอย่างงี้ ผมหยิบหมอนลูกที่อยู่ตรงหน้าปาเข้าไปที่หน้ามันแล้วหันเดินจะออกไปนอกห้อง แต่ก็ต้องหยุดเพราะมีมือมาโอบไว้จากด้านหลัง แล้ว…



"เฮ้ยยยยย...ปล่อยเดี๋ยวนี้ "อยู่ๆมันก็อุ้มผมขึ้นแล้วเอามาวางไว้บนเตียง ผมพยายามดิ้นจะลงจากเตียงแต่มันก็รีบขึ้นมาคร่อมทับผมไว้ ไม่ให้ทำดิ้นไปไหนได้














"ถึงเวลาเครียร์กันจริงๆแล้วมั้งครับที่รัก…"

TBC.(ยังมีหน้ามาใช้คำนี้ ฮ่าๆๆ)


 






 

[prawy]

 

ห้ามนานนะอิอิ

[จันทร์ผา]

มาหาแล้วห้ามหนีนะ

  มาต่อไวๆน๊า

[กะทิน้อย]

ใครจะว่างัยก้อช่าง
แต่
เข้าข้างแต๊ปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป
เอ็นดูอ่ะ
โถ พ่อคุณไม่ชอบกินเต้าเจี้ยว
อะไรเราจะดิสทินี่ย์กันปานนั้น

แต๊ปงอนน่ารัก
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

แต่ดูเหมือนพี่นักเขียนเค้าจะเข้าข้างกรแฮะ

ตอนหน้าเตรียมผ้าซับเลือดกำเดาด้วยใช่มะ เห่อะ เห่อะ   

[@BUA@]

ใครก็ได้ จับคนเขียนมัดไว้ที
เดี๋ยวหนีไปอีก
 

[sakiko]

^
^
^


เอาเรยเด๋ว เราช่วย   

มาต่อเด๋ว นี้ เรยนะ 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

  หายไปนานกว่าจะมาต่อเนื้อเรื่องไปเกือบหมด 555+
ยังไงก็จะรออ่านต่อ
นิว(ยิ้มๆ)

[kun]

ในที่สุดก็มาแล้ว

อย่าแว๊บหายไปอีกไม่งั้น........(อิอิอิ)

   






แต๊ป จะเครียร์กับกรยังไงหยอ 

[samsoon@doll]

  :mc4:มาขอติดตามด้วยคนนะคะแต่ดูท่าแต่ละตอนจะนานน่าดูเชียว อิอิ

[mascot]

ปล่อยให้รอซะนาน...แล้วมาต่อเร็วๆนะ

[lomekung]

ขอต้อนรับการกลับมา.......................


 

[kms]

โฮฮฮฮ ดีใจน้ำตาแทบไหลที่มาต่อ 
อย่าหายไปนานอีกน่ะค๊าา

 

[krappom]

แต๊ปจะเคลียร์กับกร
ส่วนคนแต่งก็มาเคลียร์กับคนอ่านให้ไว
จะรีบมาต่อดีๆมั้ย 

[jasmin]

ติดตามเรื่องนี้ด้วยคน น่ารักเชี่ยวเรื่องนี้

แต๊ปบ๊องๆแต่ก็น่าเอ็นดูที่สุด

ส่วนกรนี้ แอบฉุดเลยได้ป่ะ น่ารักมากไปแล้วววววว

รออ่านตอนที่แต๊ปเคลียร์กับกรอยู่นะ

[kun]

ดันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เมื่อไรจะมาต่อ

อยากรู้แล้วนะเนี่ยจะเคลียร์กันยังไง

[samsoon@doll]

 :m15:มาทิ้งตอนที่ 22 ไว้แล้วก็หายเงียบเลย ขอตอนพิเศษอ่านก่อนก็ได้น๊า

[samsoon@doll]

  :z3:ไรเตอร์หายไปหน่ายยยยย

[tae1234]

ติดตามครับบบบ

[aummiiz-junniiz]

โย่...3วัน ตามทันซะที
แต๊ปกร ง้องอนกันนนไป ลากไปเคลียร์บนเตียงทู้กกกที 

มารออยู่น้า เป็นกำลังใจให้จ๊ะ
สู้สู้

 

[Dorumi]

ขอบคุณมากเลยนะจ๊ะ
สนุกมากเลยเรื่องนี้
กร น่ารักเป็นที่สุดเลย
ส่วนแต๊ปก็กะล่อนได้โล่ห์เลย อิอิ

เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะจ๊ะ
รอติดตามเป็นFCด้วยคนจ๊ะ
ขอบคุณนะจ๊ะ

[amito]

แผนงอนกลับแล้วจับกดนี่จะ work มั้ยเนี่ย

[กะทิน้อย]

มาต่อให้ไวเรยคุณ
รอวันเลือดกรูฉูดมาหลาย เพ ลา แล้วนะ
เอ็นซี เอ็นซี เอ็นซี และเอ็นซี

เอ๊ะ หรือว่าซุ่มแต่งตอนพิเศษ
ฉลอง 29 มีนา
อ้า~~~~~~~~~~~~~
ตอนพิเศษรีเควสได้ใช่ป่าว ?????????
งั้นขอ เอ็นซี จนแต๊ปขาขาดเรยนะ
ห้า ห้า ห้า

[กะทิน้อย]

โห พี่คะ
พี่นักเขียนยังไม่มาต่ออีกหรอ
       
โอมมมมมมมมมมมมมมมมม จงมา จงมา
เพี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[Phelyra]

เพิ่งมาอ่าน สนุกดี ขอบคุณมากนะค่ะ 
แต่...ไหงมาตัดจบ ตอนที่แต๊ปกับกรกำลังจะเคลียร์กันตัวต่อตัวอยู่อ่ะค่ะ แบบนี้เค้าไม่ยอมอ่ะ เค้าไม่ยอม 

[shockoBB]

สนุกมากๆเลย 

 

[kun]

หายไปไหนนานมากมายแย้ววว


 

[LiTTlE [A]]

รู้รึเปล่า ว่านิยายตัวเองตกไปอยุ่หน้าไหนแล้ว...

รีบมาต่อได้แล้วแม่คุณ...

ไม่ได้เข้ามาอ่านนาน แต่เป็นกำลังใจหั้ยเสมอ..

[hotladyanyavee]

น่ารักอะไรอย่างนี้ ชอบรื่องนี้เพิ่มอีกเรื่อง รอลุ้น
ซาดิสดี ชอบแบบนี้แหละ แรงดี
ตามๆๆๆๆๆๆ