หัวข้อ: กรู(ไม่เคย)เกลียดเมิงจริงๆนะ..ไอ่เลว

[maxtorpis]

 

[-~iK@iZ_KunG~-]

รอต่อปายยยยยยย



ช่วงนี้บอร์ดเป็นไรหว่า

[amito]

เพิ่งตามมาอ่านค่ะ

เริ่มหวานกันขึ้นเรื่อยๆนะคะ

เราว่ามอสคงกำลังสับสนในตัวเองอย่างแรง ทุกอย่างที่โกทำให้มันก้อทำให้รู้สึกดี แต่ผู้ชายที่ไม่เคยคิดจะมองผู้ชายด้วยกันเลยคงไม่แน่ใจในความรู้สึกที่เกิดขึ้น ถึงจะรู้อยู่เต็มหัวใจว่าโกรักและอยากอยู่ด้วยกันอย่างนี้ตลอดไป  แต่มอสไม่รู้ว่าตัวเองจะ รัก ผู้ชายได้รึเปล่า

สำหรับโก โกรู้อยู่แล้วว่าต้องการอะไร การที่โกทำทุกอย่างที่ผ่านมา และยอมที่จะรอ อันนี้ไม่ได้หมายถึงเรื่องเซ็กซ์นะคะ เราหมายถึงรอให้มอสเปิดใจยอมรับโกอย่างเต็มหัวใจ ก้อคงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่ยังไงก้อทำให้เต็มที่นะโก

เรื่องที่ยังค้างคาใจของเราอีกเรื่องคือ เบลล์ ตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเบลล์ถึงจากไปโดยไม่บอกอะไรมอสเลย

[Jeremy_F]

โก คงมีเรื่องมากมายอยู่ในใจ ,มอสก็อย่าโทษตัวเองเลยนะคร้าบ

ปอลอ : เอิ้กๆ เป็นเกียรติแก่ตนเองและวงศ์ตระกูลมากมายคับ มอส 
 

[Dangerous_patz]

 





หวานกานซะ





มอส รับ รัก โก เหอะ


อิอิ

[xiiiNG]

 

มารอตอนดึกค๊าาา

[ชินจัง]

มากรี๊ดเด็กเดค เลือดสีส้ม  อิอิ   
เพิ่งอ่านถึงหน้าที่สองเอง  555    :o19w
หนีไป ก่อนนะคะ

[tmmajor]

เจ็บเนอะ เจอมอสพูดแบบนั้น เป็นเราคงตอบไปเลยว่า "มีสิ มีความหมายมากด้วย" ฮ่าๆ

แต่ก็นะ รอมาได้ตั้งนานก็ค่อยๆเป็ฯค่อยๆไปล่ะกันนะ เดี๋ยวได้เจ็บมากกว่านี้



อยากมีคนพิเศษมั่ง

[namtaan]

  ทะลุไปถึง ชินจัง เลย


ยังไม่มาต่ออีกเหรอ
มอสกะโกไปเที่ยวกันถึงไหนแล้วเนี่ย

[xiiiNG]

 

แง๊ๆๆๆๆ


อ้เลวของพี่มอสหายไปไหนแล้ววว

กรี๊ดดดดด

[dengerous]

ดีคร๊าฟฟฟฟฟ คิดถึงมั่กมากเลยยยย หายไปอ่านชีวะ แล้วการสอบก็เสร็จไปได้ด้วยดีๆๆๆ อิอิ มาต่อกันเลยให้หายคิดถึงงงงงงงงงง

  ผมหยุดยืนอยู่ที่ประตูรถด้านหลังถอดเสื้อออกแล้วบดน้ำออก หัวก็คิดอะไรไปเรื่อยเห็นเงาไอ่เลวเดินตามาจากกระจกรถ
"ตัวเปียก แล้วทำไงเนี่ย?" ผมถามมัน

"มีเสื้อสูทท้ายรถ แต่กางเกงไม่มี...."

"อ่าว...แล้วจะกลับไง?" ผมหันไปถาม

"ก็...ใส่เสื้อไปก่อนแล้วไงค่อยว่ากัน"

   ผมพยักหน้ามันเดินไปเอาเสื้อจากท้ายรถเป็นเสื้อสูทสีดำผมคว้ามาแล้วใส่ ส่วนกางเกงก็ตัวเดิมน้ำเปียกโชกครับท่าน แล้วจะใส่เสื้อทำไมวะ ค่าเท่ากัน ผมนั่งอยู่เบาะหลังเพราะรู้สึกว่าตัวเองเพลียๆ (หิวด้วย) ไอ่เลวเริ่มออกรถ ตัวเมิงนี่เปียกกว่ากรูอีกนะ ไม่หนาวรึไงวะ ผมตัดสินใจยื่นผ้าคลุมตัวให้มัน
"อะ...เดี๋ยวก็แข็งตายหรอกมึง..."

"เอาไปเหอะ กรูไม่หนาวหรอก..."

"ไม่หนาวอะไรเมิง? เอาไปเลย"

"..."
  ผมก็เลยเอาผ้าคลุมที่ตัวมันซะเลย มันทำหน้าตื่นๆก็ไอ่บ้าเอ้ยแค่อากาศปกติก็หนาวแล้วนะนี่เมิงกระโจนลงน้ำแถมยังมานั่งตากแอร์อีกให้มันรู้ไปดิว่าเมิงจะไม่หนาว กรูไม่เชื่อหรอก บรรยากาศภายในรถเริ่มเงียบเพราะมันไม่เปิดเพลงเหมือนตอนขึ้นมา ผมนั่งพิงประตูรถเอาหัวอิงกระจกตาก็เหม่อออกมองทิวทัศน์ข้างทาง
ถ้ากรูเป็นแค่ต้นไม้ก็คงดีสินะ ถึงนะปลิวไปตามแรงลมแต่สุดท้ายก็กลับมาตั้งตรงเหมือนเดิม แต่มันไม่เหมือนกันน่ะสิ ใจก็กรูตอนนี้มันไม่เหมือนกับตรงไม้เลย ทำไมนะ? ทำไมมันถึงกลับมาตั้งตรงแบบต้นไม้พวกนั้นไม่ได้ละ หรือว่ากรูจะต้องยอมให้มันแอนไปกับแรงลมแบบนั้น...แล้วถ้าเกิดวันหนึ่งมันเกิดโคนล้มขึ้นมาละ กรูจะทำยังไง?

  ผมรอยจูบที่พึ่งผ่านมาไม่กี่นาทีนั้นวนกลับเข้ามาในหัวของผม มันมักจะทำแบบนี้ตลอดตอนที่มันไม่รู้จะทำยังไงกับผม ทำไม?...มันถึงเลือกที่จะทำแบบนั้น ทั้งๆที่คนอย่างผม คนอย่างกรูมันมีค่าสำหรับเมิงมากมายขนาดนั้นเลยรึไง? กรูสำคัญกับเมิงมากมายแค่ไหนกัน ทำไม...การที่กรูแสดงออกมาตลอดว่ากรูเกลียดเมิงมันไม่ทำให้เมิงเกลียดกรูตอบบ้างละ
ถ้าเกิดมันเป็นแบบนั้น กรูจะรู้สึกกว่าการที่เมิงคิดอะไรบ้าๆแบบนี้กับกรูจริงๆนะ ต่อให้เมิงต่อยกรู เตะกรู ยิงกรูอีกซักกี่ร้อยครั้ง มันก็คงไม่ทำให้กรูต้องทรมานกับตัวเองมากเท่ากับการที่เมิงทำแบบนี้ จริงๆนะ...


   เปลือกตาค่อยๆลืมขึ้น นี่กรูหลับไปตั้งแต่ตอนไหนวะเนี่ย ผมมองออกไปข้างนอก อะไรเนี่ยยังไม่ถึงบ้านอีกหรอ? อะไรวะ?...ผมมองไปที่มัน ความเงียบเกาะกินไปทั่วบริเวณมันเงียบจริงๆนะ มันไม่พูดไม่จา ได้ยินแต่เสียงล้อรถที่หมุนไป จู่ๆสมองผมมันก็คงจะสับสนอะไรบ้างอย่าง ผมของสถานที่แห่งหนึ่งผุดขึ้นมาในหัว ไม่รู้ว่ามันคือที่ไหนที่รู้คือมันเป็นที่ๆน่าจะทำให้มีความสุข
มันคือที่ไหนกันวะ...อยากไปจัง
"ถ้าไม่ลำบาก...ขอลางานซักสองวันนะ"

"หือ...ตื่นแล้วหรอ?" มันมองผมผ่านกระจกมองหลัง "ลา...ทำไม"

"พักผ่อน..."

"จะไปไหน?"

"ไม่รู้สิ...อยากไปที่ไหนซักที่"

"ขอเป็นโชเฟอร์ให้ได้มั้ย?"

"แล้วงานละ..."

"ชั่งเถอะหน่า..." มันหันมามองผมแล้วหันกลับ "ขอเป็นโชเฟอร์นะ...จุดหมายของนายท่านคือที่ใดครับ"

"เหอะ...อะไร?"

"นายท่านต้องการไปที่ไหนครับ..."

"อืม...อย่างนั้นก็ รบกวนด้วยนะ... ช่วยพาไปที่ที่ทำให้ผมรู้สึกมีความสุขทีนะครับ"

"ได้ครับ...นายท่าน" มันพูดทีเล่น ดูมันสิ...อะไรของมันเนี่ยบ้าไปแล้ว

"ดีจัง...ที่ได้เป็นโชเฟอร์ให้คุณ"

"ไม่เหนื่อยรึไง?"

"ก็เคยบอกไปแล้ว...ว่าทุกอย่างเพื่อคุณจริงๆ"

"55+ หรออออ"

"ก็เอ่อ สิ...อย่านะ เดี๋ยวจับกดซะให้เข็ด อะ...เอ๊ะ! หรือว่าชอบหว่า"

"เงียบไปเลยนะเมิง ทะลึ่งละ!!"
   
"55+..."
  มันหัวเราะ แหม เอาเชียวนะเมิงน่ะ หื่นจริงๆไอ่เลวนี่ ครึ่งชั่วโมงผ่านไปก็เริ่มเห็นบ้านคนบ้างแล้วแสดงว่าลงมาจากเขาแล้ว ที่นี่มันสวยจริงๆนะเนี่ยมองก็ไปก็สบายตาดีชะมัดเลย

"มอส..."

"..." มันปลุกผมออกจากภวังค์ "หือ..."

"เอ่อ...เป็นอะไรรึป่าว?"

"หือ?..."

"ก็เห็นดูแปลกๆ ตั้งแต่ตอน..."

"เปล่านิ" ผมพูดแทรกขึ้น "ก็แค่อยากพักบ้าง..."

"หรอ?...ไม่ใช่เพราะว่า..."

"ไม่มีอะไรจริง.." ผมพูดแทรกขึ้นอีกแต่คราวนี้มันคงจะทนไม่ไหวจริง

"ไม่ใช่เพราะกรูใช่มั้ย..." นึกว่าจะตะคอกแต่กลับทำเสียงสั่นซะงั้น

"..."

"มอส...พูดจริงๆนะ กำลังกลัวอะไรอยู่หรอ? ทำไม...ทำไมเมิงถึงไม่เคยฟังในสิ่งที่กรูพูดบ้างเลย"

"..."

"เมิงเคยคิดถึงกรูบ้างมั้ย? ตลอดเวลากรูรับรู้มาโดยตลอดว่าเมิงเกลียดกรู แต่จะให้กรูทำอย่างเมิง กรู..."

"..."

"กรูทำไม่ได้จริงๆ"

"โก...สิ่งที่เมิงคิดกับกรู มันคืออะไรกันแน่..."

"นี่เมิงยังไม่เข้าใจอีกหรอ?..."

"ถ้ามันคือความรู้สึกแบบนั้นจริงๆ กรูก็อยากจะให้เมิงเก็บมันเอาไว้"

"..."

"เพราะในความเป็นจริง...กรูกับเมิงก็เป็นผู้ชาย"

"..."

"กรูทำไม่ได้จริงๆ..."

"แต่กรู..." เสียงมันเริ่มสั่น

"เก็บสิ่งที่ดีๆของเราเอาไว้เถอะนะ"

"แต่กรูรักเมิงนะมอสสสส!!" มันพูดเสียงดังแล้วหักรถหลบข้างทาง เหตุการณ์สับสนไปหมด มันร้องไห้ออกมาอีกครั้ง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเห็นมันร้องไห้และทุกครั้งที่มันร้องไห้ก็เพราะผม ทำไม? ผมถึงได้ทำให้คนอย่างมันร้องไห้ได้มากมายขนาดนี้นะ...

"..." ผมหันไปข้างนอกแล้วกัดฟันพูด "โก...ถ้าเมิงยังเห็นว่ากรูเป็นเพื่อนเมิงอยู่ช่วยทำหน้าที่โชเฟอร์ต่อทีนะ"
   มันเงียบไปสิบกว่านาทีแล้วจู่ๆมันก็หันมามองหน้าผมขมวดคิ้วก่อนจะหันกลับแล้วออกรถไป ผมอยากจะร้องไห้ออกมาจริงๆนะ หัวใจของผมมันบีบสั่นระรัวไปหมด ดวงตามันแดงก่ำจริงๆหูร้อนผ่าว นี่...โก หัวใจเมิงทำด้วยอะไร ทำไมเมิงถึงได้รักมากมายได้ขนาดนี้ ทำไมความรู้สึกของเมิงมันเข้ามาเกาะกินหัวใจของกรูได้
กรู...

*********************

โอ๊ยยย เมื่อยอ่า แต่ไงก็ติดตามกันนะคร๊าฟฟฟฟฟฟฟ ใกล้จบแล้วเน้ออ
เป็นกำลังใจให้ทุกคนครับผมมมมม รักเป็ดทุกตัวตน

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
จิ้มคนเขียน

เศร้างะ แต่ก็เข้าใจมอสอะนะว่า คนที่แบบชอบผู้หญิงมาตลอดอยู่ๆจะมาให้ทำใจชอบผู้ชายด้วยกัน
แล้วแถมยังเป็นคนที่คิดว่าเค้าเกลียดเรา และเราก็เกลียดเค้า จนเรียกว่า ไอ้เลวอะ
จะให้ยอมรับง่ายๆก็แปลกละ แต่อ่านแล้วสงสารโกจังเลย
กี่ปีแล้วนะเนี่ยที่ต้องถูกคนที่รักเกลียดแล้วพอต้องการความรักยังต้องมาเจออะไรแบบนี้อีก 

แล้วจะรออ่านต่อนะคราบ จะดิ้นรอ เมื่อยมือก็พักสักแป๊ป อิๆ
 

[Poes]

 
เศร้าจังเลย สงสารโก มอสทำแบบนี้ทำไม

[imageriz]

สงสารโกจังเลย   

เมื่อไร มอส จะยอมรับความรู้สึกโกซักที 

[tmmajor]

ยังเศร้าและสับสนกันอยุ่เลย

เมื่อไหร่จะเข้าใจกันหนอ

[||WiTHOuT_YoU||]

ทำไมมันถึงเป็นยังงี้อ่ะ มอสทำไมน้า คนที่รักเรามากมายขนาดนี้

ยังทำร้ายเค้าได้แบบว่า ปากบอกไม่รัก แต่ก้อยังทำเหมือนให้ความหวังเค้า

มันทำให้เค้าเจ็บไปเรื่อยๆ อย่างมีความหวัง เศร้าวุ้ย

 

 

[-~iK@iZ_KunG~-]

หายไปตั้งนาน


คิดถึงมาก ๆ เลยอ่า

รอตอนต่อไปครับ

[namtaan]

เศร้าจังเลย 
ใกล้จบแล้วด้วย จาลงเอยยังไงเนี่ย
สงสารโกจัง มอสใจแข็งมากมาย

บวก 1 ให้แล้วจ้า กลับมาต่อไวๆนะ

[amito]

มอสคงสับสนมากเมื่อโกบอกรักออกมา ตอนนี้สำหรับมอสมันไม่ใช่แค่รักหรือไม่รัก แต่มันเป็นเรื่องแล้วจะทำไงต่อไปมากกว่า

เราเห็นด้วยนะที่โกแสดงความรู้สึกออกมา รักใครก้อรักให้สุดๆ คำตอบจะเป็นอย่างไร จะได้ไม่มาเสียใจภายหลัง

[menano]

 

ไมพาร์ทนี้มันเศร้า ๆ แปลก ๆ น้า

ทำไมต้องคิดมาด้วยล่ะมอส

โกเค้ารักมอสนะ

มอสก็รักโกแล้วจะทำร้ายตัวเองทำไมอ่ะ


ไม่เข้าใจเลย 

[Dangerous_patz]

เศร้่า





จนพูดไม่ออก




 

[shiawase]

ใกล้จะจบแล้วจริงๆหรอ

ยังอยากอ่านต่อยุ่เลย

ยังไงก็มีตอนพิเศษหน่อยเถอะนะ *ปิ๊งๆ*


ปล. แล้วโก2 หายไปไหนอ่ะ  แต่ช่างมันเถอะ

[•JaJuJing•]

อ่านตอนนี้แล้วมันเศร้าๆยังไงไม่รู้   

แต่ที่รู้ คือ

มันค้าง   

[SweetSacrifice]

 

[LingNERD*]

เห้อ

[mist]

สงสารโกอ่ะ มอสก็รับรักโกไปซะทีเหอะ ขอร้องงงงงงงงงงงงงง 

[Salim021]

ง่า 

[mantdash]

รับรักเค้าเถอะน้ามอส เฮ้อลำบากใจแทนเลยอะ 

[maxtorpis]

โอย ใจละลาย

[nana]

โกสู้ๆๆๆ