EP.42.(แอ้Xดิว) ศัตรูหัวใจดิวโผ่มาอีกคน
Part’s แอ้ ดิวนำรถเข้ามาจอดที่โรงเรียนและผมก็วิ่งไปที่ป้อมหน้าทางเข้าโรงเรียนกัน ดิวไม่ลืมที่จะยื่นเอกสารที่พ่อภาทำให้เพื่อให้เราเข้าเรียนสายได้วันนี้ ลุงรปภ. อ่านข้อความและโทรศัพท์ไปที่ห้องฝ่ายปกครอง
“เชิญครับและรบกวนนำเอกสารนี้ไปให้ห้องธุรการด้วยนะครับ “ลุงแกก็หันมามองบอกผมสองคน ผมก็รีบวิ่งขึ้นห้องเรียนทันที ตอนนี้คายเรียนที่สามแล้ว ผมวิ่งขึ้นไปที่ห้องเรียนกันก่อนทันที
“ขออนุญาตครับ” ไอ้ดิวมันรีบขออนุญาตครูที่กำลังสอนอยู่ วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ไม่มีพวกภาคินเข้าเรียน
“เชิญค่ะ ทำไมเพิ่งมาโรงเรียนกันละคะ” ครูที่ทำหน้าที่สอนเอ่ยถามผมสองคน ผมหันไปเจอสายตาไอ้ติ๊กมันมองผมและมันก็หันไปคุยกับพาย
“นี่ครับเอกสาร” ดิวส่งเอกสารให้ครูที่สอนกำลังสอนอยู่ที่หน้าห้องเรียนดู
“เชิญไปนั่งที่ค่ะ” แค่นั้นหลังจากที่ครูอ่านเอกสารที่พ่อภาทำให้ ก็สั่งให้ผมสองคนไปนั่ง ผมก็นั่งกับดิวเหมือนเดิม
“ทำไมพึ่งจะมาวะ” ไอ้แจ็คมันหันมาถามผมทันที ผมเงยหน้ามองบอยก็ยิ้มให้ผมก่อน
“กูกับแอ้ พ่อให้เข้าไปในค่ายด่วนเพราะว่ากูสองคนต้องเตรียมยื่นใบสมัครสอบเข้าแล้วว่ะ” ดิวเป็นคนตอบแทน ผมหันไปมองติ๊ก ติ๊กมันไม่มองหน้าผมสักนิด ผมกันไปมองพาย พยักพเยิดให้มัน แต่พายนิ้วเฉือนคอให้ผม ผมก็ต้องรู้แล้วแหละว่ามันโกรธผมมากแน่ๆ ผมก็นั่งเรียนไปจนหมดชั่วโมงและติ๊กมันรีบลุกออกไป ผมเดาว่าน่าจะไปห้องน้ำ ผมรีบลุกตามไปทันที
“แอ้ไปไหน” ดิวถามผมทันทีขณะที่มันกำลังลอกการบ้านเมื่อเช้า
“ไปห้องน้ำ” ผมตอบไอ้ดิว
“ไปง้อเมียน้อยหรือเปล่า เห็นหน้าเป็นตูดตั้งแต่เช้าแล้ว” ไอ้หลุยส์มันพูดและไอ้แจ็คมันก็แตะมือแท็คทีมกันทันที ผมก็ส่งนิ้วกลางให้ทันทีเช่นกันก่อนจะออกไปจากห้องไป ผมรีบเดินไปให้ทันติ๊ก ไปจนถึงห้องน้ำและ
“หมับ!” ผมคว้าแขนติ๊กไว้
“ติ๊ก มึงโกรธกูเหรอวะ” ผมถามติ๊ก
“มึงไปเอากันมาใช่ไหม ใช่ไหมแอ้!!” ติ๊กมันถามผม ขณะนั้นก็มีคนเดินมาเข้าห้องน้ำและหยุดมองผมกับติ๊ก พายก็รีบเดินเข้ามาอีกคน
“เห้ย! รอไปคุยกันที่บ้านดีกว่าไหมวะ” พายพูดขึ้นและมองหน้าผมสองคน ก่อนชวนให้ผมสองคนหันไปมองรอบๆ
“อิท น๊อท เยอร์ บิสสิเนส! “ติ๊กมันพูดภาษาอังกฤษใส่คนที่มาใช้ห้องน้ำและหันมามองพวกผมกัน
“วอท เดอ ฟั๊ค อาร์ ยู ลุ๊ก เก็ต อัส! จัสเก็ต เดอะฟั๊กเอาท์!” ติ๊กหันไปพูดเสียงดังผมก็แตะแขนมันว่าพอแล้วอย่าทำให้เรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่แต่ติ๊กมันสะบัดมือผมออก และคนคนอื่นก็พากันเดินออก
“แม่งลูกเจ้าของเรียนแล้วไงวะ เขาสร้างไว้ให้มึงใช้คนเดียวหรือไง” พวกที่เดินออกก็พากันบ่นต่อว่าติ๊กกัน ติ๊กมันมองหน้าผม
“ติ๊ก!” พายมันพยายามห้ามติ๊ก
“ไม่ใช่เรื่องของมึงพาย” ติ๊กมันพูด ผมสะบัดหน้าไปมองติ๊กและมองพาย ผมมองว่ามันพูดแบบนี้ได้ยังไง
“เออ งั้นกูไป “พายมันเดินออกไปเช่นกัน
“มึงพูดแบบนี้กับพายได้ไงว่ะติ๊ก” ผมถามติ๊กทันที
“มึงยังไม่ตอบคำถามกูเลย ว่ามึงไปเอากันมาใช่ไหม!!” ติ๊กมันถามผมและเดินก้าวเท้าเข้ามาหาผม
“บอกกูดิ!!” ติ๊กมันตะคอกเสียงดังใส่หน้าผม
“ขนาดมึงรู้ว่าดิวมันกลับมาก่อนที่มันบอกมึง มึงยังไม่บอกกูเลยไอ้แอ้ นั้นแปลว่ามึงจงใจปิดกูเหมือนกัน “ติ๊กมันพูด ผมยอมว่าผมไม่ได้บอกติ๊กมัน ผมอยากอยู่กับดิวให้มากที่สุดก่อนผมจะไปต่างหากและตอนนั้นผมคงเป็นคนหลีกทางให้ติ๊กมัน ผมคิดเอาไว้ ผมได้แต่ยืนมองติ๊ก ผมไม่โกรธมันเลยสักนิด
“ซี้ด!” ติ๊กก็ยิ่งบีบที่ต้นแขนของผมแรงขึ้น เล็บยางและเรียวแหลมนั้น มันจิ๊กเข้าไปที่ต้นแขนผมจนรู้สึกเจ็บ
“ติ๊ก กู “ผมกำลังจะพูด
“มึงจะโกหกอะไรกูอีก “ติ๊กมันพูดและง้างมือจะฟาดหน้าผม ผมก็หลับตาแต่ว่าไม่มีเสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าผม ผมค่อยๆ ลืมตาเพราะว่าคนที่มาจับข้อมือติ๊กไว้คือดิว "ไอ้ดิว"ผมกับติ๊กอุทานชื่อนี้พร้อมกัน
“กูเคยบอกมึงแล้วใช่ไหมว่ามึงอย่าทำแอ้มัน!” ดิวตะคอกเสียงใส่ติ๊ก ติ๊กก็ตกใจมิใช่น้อย ดิวมันเหวี่ยงติ๊กออกไป
“ตุ๊บ” เสียงติ๊กไปชนกำแพงแต่ไม่แรงมากและดิวมันก็จะเข้าไปหาติ๊ก ผมก็รีบดันหน้าออกมันไว้
“หยุด!! ดิว!!” ผมห้ามปรามมัน
“ก็มันโกหกกู มันบอกจะกลับกับกูและนี้มันกลับไปกับมึง โทรหากูก็ไม่มี เพื่อนกันภาษาอะไรวะ มึงอีกคนไอ้ดิว ทำไมถ้ามึงอยากตัดกูออกไปจากชีวิตมึงสอง ก็บอกมาตรงๆ ดิว่ะ!! ว่ามึงคบกัน!!!” ติ๊กพูดพร้อมกับกำหมัดแน่น
“ติ๊กกูกับแอ้นะไปด้วยกันเมื่อวานเพราะมีเรื่องที่กูกับแอ้ต้องทำด้วยกัน” ดิวมันพูด ผมก็ดันหน้าอกมันเอาไว้
“อย่าบอกนะดิว” ผมกระซิบผมหมายถึงอย่าบอกว่าผมกับมันไปฉลองวันเกิดลูกมีนมานะ ดิวมันมองหน้าผม
“ไปด้วยมีเรื่องเชี้ยอะไรวะ มันสำคัญขนาดที่บอกให้กูรู้ไม่ได้ใช่ไหม หรือว่ากลัวกูตามมึงสองคนไป” ติ๊กมันถาม
“กูกับแอ้ จะถูกส่งไปเรียนทันทีที่ผลการตรวจร่างกายผ่าน กูแค่ไปกรอกเอกสารกัน มึงดูดิ ไอ้เชี้ย!!!” ดิวมันพูดและโยนเอกสารที่พ่อภาทำให้ ให้ติ๊กมันดู ติ๊กมันหยิบไปอ่านและมองหน้าผมสองคน
“เชี้ยอะไรกันอีกว่ะ แม่ง มันจะทะเลาะกันทำไมวะ” เสียงเอะอะโวยวายดังเข้ามา ไอ้แจ็คมันเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับบอยอีกคน
“อะไรกันเนี๊ยะ! พายมันวิ่งออกไป มันบอกว่ามึงบ้าไม่ต่างกับหมาบ้าเลยติ๊ก กูบอกกี่ครั้งแล้วว่ะ ว่าเรามีกันแค่นี้และนี่ยิ่งต้องสามัคคีกัน แค่ต้องมาทำอะไรบ้าๆ ที่โรงเรียนพ่อมึงก็แย่แล้วติ๊ก!” แจ็คมันพูด บอยเดินมาแตะที่ไหล่ติ๊กเบาๆ ว่าให้ติ๊กใจเย็น
“และมึงสองคนก็ไม่บอกกูกันบ้างเลย ทำให้พวกกูเป็นห่วง ว่าทำไมมึงไม่กลับมากันตั้งแต่เมื่อวานไอ้ดิว ไอ้แอ้” แจ็คมันหันมาพูดกับผมสองคน
“แอ้มันมีเรื่อง ลุงหนึ่งตามไปที่บ้านอาภีมแต่อย่าถามเลยนะว่าแอ้มันโดยอะไร มันเสียใจมากพอแล้ว “ดิวมันพูดและหันมาดึงแขนผมออกไปทันที
“กูสองคนไม่ได้อยากปิดอะไรมึงนะติ๊กแต่มึงเองที่ไม่เปิดใจให้พวกกูสองคนแบบนี้ไง! “ดิวมันลากผมออกไปจากตรงนั้นทันที และพาผมไปตรงไปที่ห้องพยายาล มันลากเก้าอี้มาให้ผมนั่งลง ผมกำลังอ้าปากพูดมันก็ทำนิ้วจุ๊ปากไม่ให้ผมพูดและหันไปค้นตู้ยา ตอนนี้ครูห้องพยาบาลไม่อยู่
“โอ๊ย!” ผมร้องเสียงหลงทันทีที่ดิวมันเอายามาทาที่ต้นแขนผม ที่ติ๊กมันกดนิ้วลงไปจนแดงอมเขียว
“จะให้ดิวทนได้นานแค่ไหนแอ้ ทนเห็นมันทำแบบนี้นะเหรอ แอ้! ดิวทนไม่ได้” ดิวมันพูด ผมก็ก้มหน้าลง
“ก็มันเพื่อนเราไหมว่ะดิว เพื่อนที่เกิดมาก็เจอกันไหมว่ะดิว “ผมพูดขณะที่ดิวกำลังหันหลังออกไปเพื่อเอาหลอดยากไปเก็บ คนที่เดินเข้ามาก็คือติ๊ก ติ๊กมันเดินมาหาผม และมันก็กอดผม
“แอ้กูขอโทษ” ผมก็ต้องกอดมันกลับ
“กูขอโทษว่ะติ๊ก เรื่องที่กูไม่โทรบอกมึงอ่ะ” ผมพูด
“อย่าทำกับมันแบบนี้อีก ติ๊ก กูขอละ” ดิวมันเดินเข้ามาและมองผมสองคน ผมลุกขึ้นยื่น
“ไปทานข้าวกัน “ดิวพูดผมพยักหน้า
“มึงขอโทษพายหรือยังติ๊ก” ผมถามติ๊ก
“อืม “ติ๊กมันพูด ผมพยักหน้าผมสองคนเดินลงไปที่ห้องอาหาร ผมเห็นมีกลุ่มนักเรียนที่ที่มองหน้าพวกผมกัน
“สามพีกันหรือเปล่าว่ะ” เสียงพูดคุยกันดังมาเข้าหูติกและติ๊กก็สะบัดหน้าไปมองทันทีและจะตรงไปหาเรื่องเขาอีก ผมก็ดึงแขนไอ้ติ๊กเอาไว้ ผมเด็กพวกนี้คงเป็นกลุ่มที่ติ๊กมันไล่ออกไปลากห้องน้ำตอนที่มีเรื่องทะเลาะกับผมและมันก็คงได้ยินว่าติ๊กมันถามผมว่าไปเอากันหรือเปล่า
“เป็นไงละ ใครก็มองกันว่าสามผัวเมียกันอยู่แล้ว” ดิวพูดและเอามือล้วงกระเป๋า
“ไปกินข้าวเถอะว่ะ ติ๊ก” ผมพูดและดึงแขนมันกลับ ติ๊กมันชี้หน้าเด็กพวกนั้น และผมก็ดึงลากติ๊กมันออกไปจนถึงห้องอาหาร ผมเห็นพายคุยกับต้นข้าวและบลูสนุกสนาน สงสัยจะหนังสือเอ็มเล่มใหม่ออกแล้วแน่ๆ พายเงยหน้าขึ้นมามองผมและยิ้ม
“พายกูขอโทษ” ติ๊กมันพูด พายหันมามองค้อนขวับทันที
“ที่หลังพูดเชี้ยอะไรคิดนิดนึงนะมึง “พายพูดและลากเก้าอี้ให้มันนั่งลงข้างๆ ติ๊กมันหันมามองหน้าผมว่าผมจะเลือกนั่งตรงไหน ผมก็นั่งลงข้างๆ ติ๊กเช่นเดิม ส่วนดิวมันก็ไปนั่งถัดจากผมไป
“เมื่อวานกูเห็นพวกไอ้ภาคินมันเข้าไปบ้านพี่แฮกซ์กันว่ะ เห็นบอกว่า คนที่เคยอยู่แก้งเดียวกับมันและแท่งพุงเพื่อนมัน ไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใครจะกลับมาเรียนที่นี้ว่ะ” ไอ้ต้นข้าวมันพูด
“ใครวะ ลอร์ดโวลเดอมอร์เหรอว่ะ ไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใครนะ” ไอ้ดิวมันรีบถามขึ้นทันที
“ใช่แล้วไอ้นี่แหละที่มันกำลังจะกลับมา ดังนั้นพวกมึงควรจะไปตามล่า สิ่งที่จะทำลายลอร์ดโวลเดอมอร์เอาไว้เลย มันคือของดำเจ็ดอย่าง “ไอ้ต้นข้าวพูด
“เว๊ย!! ไม่ใช่ นั้นมันแฮร์รี่พอร์ตเตอร์ ไอ้ดิว!” ไอ้ต้นข้าว
“เออว่ะ กูก็คิดว่าลอร์ดโวลเดอมอร์ แป๊ะ!” พายมันรีบลุกแทกทีมแตะมือกับดิวทันที และแจ็คกับหลุยส์ ที่เดินโอบเอวธรรณ์ เดินมานั่งที่โต๊ะ มันมองหน้าพวกผม
“ตกลงมึงดีกันยังไอ้สามผัวเมีย นี่กูเดินผ่านใครก็พูดกันว่ามึงตีกันเพราะว่าตกลงวันจะfu**ing กันไม่ได้” แจ็คมันพูดและหันไปมองไอ้หลุยส์ ผมสามคนก็ให้นิ้วกลางมันทันที
“แธงค์!” ไอ้แจ็คมันขอบคุณพวกผม
“บอยละว่ะ” ติ๊กมันถามแจ็ค
“โทรศัพท์อยู่” แจ็คพูดและบอยก็เดินตรงมาทันที
“แจ็ค สั่งอะไรไปส่งไว้ที่บ้านบอยนะ” บอยถามไอ้แจ็ค พวกผมก็มองหน้าไอ้แจ็คกัน มันก็เงยหน้าขึ้นมามาจากมือถือมันและส่งยิ้มให้บอย แต่สีหน้าบอยซีเรียสมากมันหาได้สำนึกไม่
“ก็ของเล่นไง ของขวัญปลอบใจลูกเลี้ยงของแจ็คไง แบงค์เขาชอบไหมครับ” แจ็คมันพูดว่าลูกเลี้ยง
“ลูกเลี้ยง อะไรอีกว่ะ “ติ๊กมันถามขึ้น
“แจ็คแต่แบงค์แค่หนึ่งขวบเองนะ ทำไมถึงได้สั่งพวก รถอาร์ทีวี เกมส์เพลสเตชั่นอีกรุ่นใหม่ล่าสุดและยังมีพวกมอเตอร์ไซด์วิบากอีก แจ็ค นี้ไม่ใช่ของเล่นเด็กเล็กเลยนะ” บอยพูด ผมก็หันมามองดิว บอยบอกแจ็คแล้วเหรอ
“เดี๋ยวนะ ใครมีลูก” พายยกมือขัดถามขึ้น
“พวกมึงคงยังไม่รู้ว่าบอยเขามีลูกแล้ว กูนี้ขึ้นตำแหน่งพ่อเลี้ยงที่อายุน้อยที่สุดว่ะ เนอะบอยเนอะ “ไอ้แจ็คมันบอกว่ามันเป็นพ่อเลี้ยงด้วย
“บอยมีลูก!!” ทุกคนร้องออกมาพร้อมกันยกเว้นผมกับไอ้ดิวที่แค่หันไปมองบอย บอยก็ขยิบตามาที่ผมสองคน
“ไอ้แจ็คนี้มันต้องกินหญ้าเบอร์ไหนถึงได้โง่ขนาดนี้นี่มันเจอแล้วนะมันยังดูไม่ออกเลยว่าลูกมัน” ไอ้ดิวมันหันมากระซิบกับผม ผมก็เอาข้อศอกกระทุ้งให้มันหันไป
“บอยมีลูกได้ไงอ่ะ “ติ๊กมันถามบอย
“คือ เออ “บอยทำท่าอึกอักก่อนหันมามองอีกคนที่ไม่รู้สึกอะไรบ้างเลย
“เอานะ มีได้แล้วกัน ตอนนี้กูสองคนก็เป็นคุณพ่อคุณแม่มือใหม่กันแล้วนะ ไม่ยินดีหน่อยเหรอวะ” แจ็คมันพูดแต่บอยซิยืนมองแจ็ค ด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วนใจ
“โอเค เคินแกรทเชอะเลเชิ่น!” ไอ้หลุยส์มันบอกว่าสนิทกับบอยมันยังทำหน้างง มากเลยแต่ก็ลุกขึ้นเช็คแฮนด์กับไอ้แจ็ค แบบงงๆ ไม่ต่างอะไรกับพายและติ๊ก ต้นข้าวกับบลูก็อ้าปากค้างไปตามๆ กัน
“เออ บอยขอโทษนะที่ไม่ได้บอกทุกคน ว่าบอยมี ลูกแล้ว “บอยพูดและหันไปมองหน้าไอ้แจ็ค ผมกับดิวพากันส่ายหัว มันช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย และนี่ก็ทำเอาทุกคนตกใจไม่แพ้กันแม้กระทั่งต้นข้าวและบลู
“คือ.. น้อง… “ผมรู้ว่ามันยากที่จะพูดเพราะคำว่าไม่พร้อมมันทำให้อะไรๆ ก็ยากไปหมด ทั้งหมดนี้เพราะว่าไอ้แจ็คที่ไม่ใช่คนที่เขาเลือกถ้าเป็นไอ้ดิว ข่าวนี้คงเป็นเรื่องน่ายินดีมากกว่าซิน่ะ
“เป็นลูกของผู้หญิงที่บอย พลาดไปน่ะ” บอยพูด น้ำเสียงที่บ่งบอกได้ว่าเจ็บมากแค่ไหนแต่ไอ้แจ็คมันไม่เข้าใจเลยสักนิด
“ไม่น่าเชื่อเลยบอย!!” ทุกคนพูดเป็นเสี่ยงเดียวกัน
“พายไม่อยากเชื่อเลยอ่ะ ถ้าเป็นไอ้แจ็คน่ะพายเชื่อสนิทเลยเพราะว่าไอ้นี่เมาแล้วไม่รู้เรื่องถ้าจะพล้าดเสียตัวให้ใครนี้มันแน่ๆ แต่บอยนี่ “พายพูดขึ้น
“ว่าแต่น้องกี่ขวบแล้วอ่ะบอย” พายถามต่อ
“สองขวบแล้ว” บอยตอบ
“แล้วไอ้คุณพ่อเลี้ยงมือใหม่มึงซื้ออะไรไปฝากลูกอ่ะ” ไอ้ติ๊กมันถามไอ้แจ็คทันที
“ก็รถอาร์ทีวี เกมเพลย์สเตชั่นใหม่ล่าสุดเลย PS5 พีโอบ๊อกซ์ด้วย รถมอเตอร์ไซดิ์วิบากเพื่ออยากได้ความตื่นเต้น” ไอ้แจ็คมันพูด และยิ้มให้พวกผม
“มันไม่มีความสำนึก” ไอ้ต้นข้าวพูด ปกติมันก็ไม่ค่อยพูดแบบนี้กับพวกผมอยู่แล้ว "กูอายุสิบห้าจะสิบหก ยังไม่เคยเล่นเลยของพวกนี้ นี้ให้น้องที่พึ่งจะ 2 ขวบแล้วเหรอ" ไอ้บลูอีกคนมันยังรู้เลย
“บอยเพิ่งจะบอกว่าลูกเขาสองขวบเอง ทำไมมึงไม่ซื้อหนังสือการ์ตูน หนังสือนิทาน หรือไม่ก็ของเล่นที่เขาระบุอายุเด็กไม่เกินสามขวบเล่นได้ว่ะ แจ็ค” อันนี้ไอ้ดิวเป็นคนพูด และแจ็คมันก็โดนพวกผมบ่นมันชุดใหญ่เลย เพราะว่าเล่นซื้อของเล่นให้ลูก (มันเอง) แต่มันยังไม่รู้เลย คิดว่าเป็นลูกบอยคนเดียวและมันก็คือพ่อเลี้ยงไปก่อน ผมคิดว่าบอยน่าจะมีเหตุผลที่ยังไม่บอกแจ็คแหละ ผมพวกนั่งทานกันจนเสร็จเรียบร้อย ผมเลยว่าจะเดินไปซื้อน้ำ พายกับติ๊กมันกำลังซุมหัวดูรูปที่ไปถ่ายงานกันผมเลยไม่ชวนออกมาด้วย ผมเดินมาก็เห็นบอยเดินไปกับธรรณ์
“แอ้” บอยเรียกผมเอาไว้ ผมสามคนยืนห่างกับพวกนั้นพอสมควร
“บอยบอกแจ็คแล้วเหรอ”
“ไม่ได้บอกหรอกแอ้ แต่ทำไงได้เขาเจอกันแล้วและพ่อให้บอยบอกว่าบอยไปทำผู้หญิงท้องมาแทน ไม่รู้ว่าจะไปกันใหญ่อีกหรือเปล่า พ่อกับลุงหนึ่งก็มีปากเสียงกัน” บอยพูด ผมกับธรรณ์พยักหน้ากับบอย
“แจ็คมันไม่เอะใจอะไรบ้างเหรอ” ผมถามบอย
“ไม่รู้ซิ” บอยพูดและหันไปมอง
“แอ้ยังไม่เคยเจอน้องน่ะ เลยไม่รู้” ผมพูด
“หน้าบล็อกเดียวกันนั่นแหละพ่อลูกนะ” ธรรณ์พูดปนขำ ผมหันมามองธรรณ์ที่เดินมาสมทบ อย่าบอกน่ะว่าธรรณ์ก็รู้เรื่องนี้ บอยพยักหน้ากับผมว่าใช่
“พ่อบอกว่ามีวิธีเดียวคือต้องให้แจ็คขึ้นตำแหน่ง แต่องค์กรต้องการผู้นำ ดังนั้นบอยจะต้องรักษาการไปก่อน บอยต้องมีงานเยอะขึ้นนะ “บอยพูดและมองหน้าผมสองคน
“เห็นใจว่ะ เป็นคนสำคัญนี้ลำบากตัวและลำบากใจว่ะ” ธรรณ์พูด
“เราไปห้องน้ำก่อนนะแอ้” บอยพูดและเดินแยกไปเข้าในร้านขายน้ำของโรงเรียน
“พี่ครับ ผมขอน้ำเปล่าสามขวดครับ” ผมบอกพี่คนที่ขายน้ำ เขาก็พยักหน้า
ขณะที่ผมกำลังยืนรออยู่ ช่วงนี้เป็นเวลาพักเที่ยงคนรอซื้อน้ำเยอะพอสมควร เห็นทีช่วงนี้ต้องพวกสามคนไปสักพัก และผมก็เข้าใจที่ดิวพูดนะ ว่าเราจะมีกันสามคนแบบนี้ไปตลอดไม่ได้ แล้วจะให้ผมทำยังไง ในเมื่ออีกคนก็แอบรักและอีกคนดันมารักผมและผมก็รักมันและผมกับมันก็มีพยานรักกันอีก แต่บอกไม่ได้ บอกใครไม่ได้เลย แม้กระทั่งครอบครัวผมเอง แต่พ่อภีมพูดแล้วว่าผมต้องบอก เฮ้อ!
“อุ้ย! “ผมสะดุ้งเพราะว่ามีขวดน้ำมาแตะที่แก้มผม ผมหันไปมองคนที่ทำแบบนี้กับผม
“นาย!” เขาเรียกผม ผมก็หันไปมองว่าเขาคือใคร
“เราเห็นพี่เขาส่งขวดน้ำให้นานแล้ว คิดอะไรอยู่เหรอ” คนที่รับขวดน้ำจากพี่คนขายน้ำเอาไว้ให้ผม เขายืนมองผมอยู่ ผมก็มองว่าเรารู้จักกันเหรอ
“เราชื่อนาวิน เราเรียนห้องถัดไปจากนายนะ นายชื่อแอ้ใช่ป่ะ น่ารักดีทั้งชื่อและคน “ผมพยักหน้าและรับขวดน้ำมา ผมกำลังจะควักเงินจ่าย และเรียกพี่เขามา
“เราจ่ายให้แล้ว” ผมสะบัดหน้าไปมอง จ่ายให้ด้วยเหรอ
“แลกกับเบอร์โทรได้ปะ” ผมกำลังจะรับขวดน้ำมาแต่คนที่บอกว่าชื่อนาวินยื้อกลับไปและมาขอแลกกับเบอร์โทรผมนี่น่ะ
“ได้ดิ เดี๋ยวกูให้เอง แต่เบอร์มันอยู่ใต้รองเท้ากูว่ะ อยากดูปะ!” เสียงไอ้คนที่รู้ว่าใครเดินมา ไอ้ดิว มันเดินเอามือล้วงกระเป๋าอย่างเท่และน่ากลัวมาก ดิวมันเดินมาคว้าขวดน้ำไปถือเอาไว้เอง คนที่ชื่อนาวินมองหน้าผมกับดิวสลับกันไปมาก่อนจะเลิกคิ้วสูง
“แฟนเหรอ” นาวินถามผมก่อนจะหันไปมองหน้าดิว แต่จังหวะนั้นติ๊กและพายเดินเข้ามาพอดี
“เพื่อนเรา” ผมรีบตอบแต่ดิวมองหน้าผมและหันไปมองหน้านาวิน
“กูเพื่อนแต่พิเศษมีไรป่ะ” ดิวมันหันไปกระซิบกับไอ้นาวิน ไอ้นี่แม่งก็หันมายิ้มแบบไม่กลัวไอ้ดิวซะด้วย
“ไอ้นาวิน กูรอแดกน้ำมึงอ่ะ ชาตินี้นะมึง ถ้าได้ชาติหน้าคงต้องรอมึงกรวดไปให้แล้ว เว้ยยย!!!” เสียงที่พวกผมคุ้นเคยกันในห้องเรียน ไอ้โซ่่ มันดินมาเรียกไอ้นาวิน แสดงว่าคนนี้คือเพื่อนมันและทันทีที่มันเห็นหน้าไอ้ดิว มันก็ร้องตกใจทันที
“นี่เพื่อนมึงใช่ไหม” ไอ้ดิวมันหันไปถามไอ้โซ่วทันที ไอ้โซ่รีบเดินมาดึงแขนเพื่อนมันและลากออกไปทันทีเช่นกัน ผมว่าไอ้โซ่มันรู้จักไอ้ดิวดี และมันก็กระซิบกระซาบกับนาวิน นาวินหันมามองผมและทำนิ้วขอเบอร์โทรผมอีก
“ไอ้แอ้นี่มึงกำลังโดนเขาจีบเหรอวะ” พายมันถามผม
“แถมเป็นเพื่อนไอ้พวกนั้นที่อยู่ในห้องเราอีกว่ะ” ไอ้ติ๊กอีกคน ผมหันมามองไอ้ดิว มันยังยืนมองไอ้คนนั้นอยู่
“ปึก!” ผมกระทืบเท้ามัน ไอ้ดิวมันหันมามองหน้าผม ผมก็ส่ายหัวให้พอ และพากันเดินออกเพื่อไปเข้าห้องเรียนช่วงบ่ายและจะได้พากันกับบ้าน ผมกับดิวก็ต้องแลคเชอร์ ที่พวกเพื่อนๆ จดตามที่ครูบอกกัน
“ดิว มึงงอนกูเหรอ เรื่องที่ไอ้นั่นมันจีบกูนะดิว” ผมกระซิบถามไอ้ดิว เพราะว่ามันนั่งลอกแลคเชอร์แบบเงียบมาก
“ดิวถ้ามันรู้กูเป็นยังไงกูว่ามันก็กระเจิงแหละ” ผมกระซิบ ไอ้ดิวมันเงยหน้าขั้นมามองผมและยิ้มให้ผม ก่อนจะหยิบมือถือมาและมันก็ให้ผมดู มันเป็นเหมือนกระทู้ที่ถูกตั้งขึ้น และมันก็มีรูปผมที่ถูกแอบถ่ายขณะที่กำลังนั่งเฉยๆ กดมือถือเล่นไปด้วย หัวข้อกระทู้มันบอกว่า
// คนนี้น่ารักผมแอบชอบ อยากได้เป็นแม่ของลูก //
“เว๊ย!” ผมร้องเสียงหลงทันที ดีที่ไอ้ติ๊กกับพายมันเดินไปหาพี่พัฒน์เลยไม่ได้อยู่ในห้อง
“ดิว กูไม่ได้ไปบอกให้เขาอยากได้กูนิ” ผมพูดบอกดิว
“หึงอ่ะ เข้าใจป่ะ แสดงออกก็ไม่ได้โคตรอึดอัดเลย!!” เสียงลอดไรฟันนั้น มัดที่กำเอาไว้ทุบโต๊ะเบาๆ
“พอแล้ว คืนนี้ไปนอนด้วยแล้วกัน พอใจป่ะ” ผมพูด ทีอย่างนี้ยิ้มออกมาทันที และผมกับดิวก็ลอกงานที่พวกแจ็คมันจดเอาไว้จนเสร็จ พอดีหมดชั่วโมงสุดท้ายแล้วด้วยก็จะเตรียมตัวกลับกันเลย
//แอ้ กูกับพายรอด้านล่างเลยว่ะ// ผมได้รับข้อความจากติ๊ก ผมหันมามองดิว
“ดิว ติ๊กกับพายบอกรอข้างล่างเลยว่ะ” ผมบอกดิว ผมก็ลุกขึ้นทันที จังหวะนั้นที่ผมกำลังจะหันตัวออกผมก็เจอกับสายที่ของภาคิน เขายืนอยู่และมองมาที่ผมก่อนจะเลื่อนเก้าอี้เก็บและเขาก็ยิ้มให้ผม ยิ้มอ่อนๆ ผมก็ยิ้มกลับแต่ก็ต้องหุบก่อนที่ดิวจะหันมาเจอเพราะว่าไอ้นี่มันไม่เคยเข้าใจคำว่ายิ้มตามมารยาท มันจะขึ้นเอายิ่งค้างๆ มาอยู่ด้วย พวกผมพากันเดินออก วันนี้ไม่มีอะไรมาก คงรีบกลับไปทำการบ้านที่ครูให้เอาไว้ตั้งแต่เช้า งานเยอะเลยวันนี้ ดูแล้วคงไม่มีเวลาจิจ๊ะกันแน่นอนระหว่างผมกับดิวแต่ก็ตั้งใจกลับไปนอนกับดิวมันหน่อย เอาใจมันหน่อย มันหัวร้อนอยู่ ผมไม่แปลกใจทำไมไอหัวร้อน เหมือนมันนี่แหละ
TBC...
หัวข้อ: (รีไรท์)Mpregรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกัน(ภาคน้องๆ)EP.72 เกือบไปแล้ว (อ่าน 12393 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก