ห้าจตุรเทพคินได้เริ่มการโทรแบบเสียง
มึงโทรมาทำไมตอนนี้กูจะนอน
มอสเข้าร่วมสาย
โดมเข้าร่วมสาย
บาสเข้าร่วมสาย
เข้าก็เข้าวะ
"เพื่อนรามลูกพี่กูเป็นยังไงบ้างเล่าหน่อยสิ"
"โว้ย..ไอ้คินมึงโทรมาด้วยเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ"
"เอ้าไม่ใช่แค่กูทุกคนอยากรู้"
"ใช่" ตอบพร้อมกันเชียวนะพวกเวร
"ก็ไม่มีอะไรมากแค่กวนตีน"
"มึงอย่ามาว่าลูกพี่กูนะเว้ยพี่แกออกจะเฟรนด์ลี่" องครักษ์พิทักษ์พี่มันมาก่อนใครเลยคือไอ้คิน
"ใช่มึงมันเป็นน้องรหัสที่ไม่ดีไม่คู่ควรกับลูกพี่กูเลย" มึงมาเอาไปสิไอ้บาสกูยกให้
"ใส่ร้ายลูกพี่กูเดี๋ยวมึงจะโดนสามเขาวิ่งไล่ขวิด" เอ้า...เอาเข้าไปตามใจมึงเลยโดม
"กูยังนึกกลอนด่าไม่ออกไว้เดี๋ยวมาด่าใหม่" ตามใจมึงเถอะมอส
"มึงไม่ต้องเลยไอ้คินไหนมึงบอกว่าใครคิดคำใบ้ว่า ใครวะ ถ้ามึงรู้จะไปต่อยนี่มึงก็รู้ตัวคนเเล้วทำไมไม่ทำตามที่พูด"
"กูพิจารณาดูแล้วคำใบ้มันก็ไม่ยากเท่าไหร่มึงนั่นแหละไม่ไตร่ตรองให้ดีเอง" เห้อเหนื่อยใจ
"เห้อ...ช่างมึงเถอะกูจะนอนแล้วพอแค่นี้"
พูดจบผมก็ตัดสายทันทีเสียเวลาชีวิตไปเปล่าๆตั้งนานอยากรู้เหมือนกันว่าไอ้พี่ทศกัณฐ์มันจ้างพวกนี้มากี่บาทถึงได้ปกป้องสุดชีวิตเช่นนี้
สำหรบวันนี้นอนก่อนดีกว่าพรุ่งนี้มีกินเลี้ยงกับพี่มันเดี๋ยวก็คงได้ปวดหัวใหม่ก่อนจะนอนขอเข้าไปหาความรู้สักหน่อยก็แล้วกันกดเข้ากูเกิลแล้วค้นหาเลย
วิธีรับมือกับคนกวนตีน
ว่ากันว่าเส้นผ่าศูนย์กลางของโลกตามระนาบศูนย์สูตรจะยาว 21,757 กิโลเมตร เส้นผ่าศูนย์กลางตามระนาบขั้วโลกยาว 17,214 กิโลกเมตร แล้วเหตุใดผมจึงได้มาเจอพี่รหัสที่สุดแสนจะกวนตีน
เวลาพักผ่อนยามเช้าของผมถูกทำลายไปโดยการแจ้งเตือนจากโทรศัพท์มือถือมีข้อความจากไอจีเด้งขึ้นมาพอกดดูถึงได้รู้ว่า
Tossakan:ตื่นได้แล้วมึงจะนอนเอาถ้วยรางวัลเกียรติยศหรอ
ตื่นบ้านมึงสิวันนี้กูเรียนบ่ายโว้ย....อีกอย่างนี่มันพึ่งจะเจ็ดโมงเช้าพี่มึงตื่นมาใส่บาตรพระหรอ
Praram:วันนี้ผมมีเรียนบ่ายครับขอบคุณนะที่พิมพ์เตือนแต่ผมไม่มีเรียนภาคเช้า
Tossakan:กูไม่ได้ปลุกมึงให้ไปเรียน..กูปลุกให้มากินข้าวเช้า..รีบมากูรอโรงอาหารคฯะ
เกี่ยวอะไรกับกูวะเนี่ยยย
Praram:พี่ก็กินไปดิผมยังไม่หิว
Tossakan:มึงจะออกมาหรือให้กูไปหาที่หอ
กลัวแล้วจ้า...สาบานว่ามึงเป็นนักศึกษากูนึกว่ามิจฉาชีพ...อีกหน่อยคงปีนขึ้นมาหากูแน่
Praram:เออ...เดี๋ยวผมออกไปก็ได้
Tossakan:อย่าช้าล่ะ
จ้า...พ่อเจ้าชีวิตบางครั้งก็สงสารตัวเองที่ไปจับได้พี่มันเป็นพี่รหัสผมรีบลุกขึ้นยืนด้วยความสูงประมาณ171เซนติเมตรอยากจะโทษตัวเองที่กูไม่กินนมในตอนเด็กจริงๆแม่เรียกให้กินตั้งนานไม่ยอมกินผลสุดท้ายเป็นไงล่ะเตี้ยชิบหาย
ไปอาบน้ำด้วยความเร็วสูงสิครับในตอนนี้แต่งตัวด้วยชุดที่ดูชิวที่สุดก็ไปกินข้าวพี่มันคงไม่ว่าอะไรหรอกมั้งหรือจะถามพี่มันดีวะลองถามหน่อยดีกว่า
Praram:ผมใส่กางเกงขาสั้นเข้าไปได้ไหมพี่
Tossakan:มึงจะใส่มาทำห่าไรใส่ขายาวดิวะอากาศก็ร้อน อีกอย่างมันแสดงถึงความไม่มีระเบียบด้วยเดี๋ยวยามไม่ให้เข้า
เออกูยอมจำนนก็ได้รู้งี้ไม่ถามดีกว่าโดนด่าซะเป็นชุด
ผมเดินเรื่อยมาจนมาถึงที่โรงอาหารคณะซึ่งตอนนี้มีผู้หญิงมากมายมานั่งที่นี่กันโดยมิได้นัดหมาย(สงสารหมายจริงๆที่ไม่ได้มา) แฟลชเอย เสียงชัตเตอร์เอยเรียกได้ว่าดังชิบหาย...กูจะเข้าทางไหนล่ะทีนี้
พี่กัณฐ์ขา.....
โครตหล่อเลยค่าาาาา
มึงเขามองกู....
การมโนเป็นสิ่งที่ดีแต่ถ้าเลยขอบเขตก็ไม่ใช่นะ พี่มันจะมองใครเอาแต่นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่กับหน้าจอโทรศัพท์
เอาล่ะวะฝ่าเข้าไปเลย....คนจะเยอะอะไรนักหนาวะเนี่ยดารามารึไงไม่แปลกใจเลยที่พี่แคนดี้บอกว่าเป็นจักรวาลมหาลัย ขนาดผู้หญิงสวยๆมายืนเพียบแม่ง....อิจฉาว่ะ
ผมเดินเข้ามาพร้อมกับสายตาทุกคนที่จับจ้อง คือไม่เคยเห็นคนเดินมานั่งหรอครับ
"กว่าจะมาได้นะมึง" ประทานโทษครับเพราะใครทำให้กูเดินเข้ามาช้า
"แฟนคลับพี่นั่นแหละยืนซะเต็มผมฝ่าเข้ามาได้ก็ดีแค่ไหนแล้ว"
"มึงจะกินอะไรก็ไปสั่ง....เอามาให้กูด้วย"
"เอ้าพี่มาตั้งนานทำไมไม่กินก่อน"
"ไม่อะรอกินพร้อมมึง" ลำบากลำบนกูจริงๆ
"ฮั่นแน่อยากกินกับผมใช่ไหมล่าาา"
"เปล่ากูแค่หาคนมาเก็บจานได้" ให้กูดีใจสักหน่อยก็ไม่ได้
"พี่จะกินอะไรว่ามา"
"มึงกินอะไรก็เอามาให้กูกิน" เอ้าไอ้นี่ใจคอมึงจะไม่ยอกอะไรกูก่อนหรอ
"งั้นรอแปปนึง"
ผมเดินมาสั่งผัดกระเพราอาหารยามเช้าที่แสนอร่อยไม่ใช่อะไรหรอกตอนนี้มันมีแค่ผัดกระเพรากับก๋วยเตี๋ยวไง
"ผัดกระเพรา" พี่มันพูดเหมือนไม่อยากกินเท่าไหร่...อะไรวะไหนบอกเอาเหมือนกัน
"พี่ไม่ชอบหรอ"
"อืม...ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่แต่กินได้" โล่งอกไปนึกว่าจะได้ไปซื้อก๋วยเตี๋ยวมาให้อีก
เรานั่งกินข้าวกันจนหมดผมก็ทำหน้าที่น้องรหัสที่ดีวงเล็บทาส เอาจานไปเก็บให้พี่มันพอจะขอตัวกลับไปนอนมันก็บอกจะไปส่งอีก
แล้วก็พาผมเดินไปรถพี่มันไม่ต้องถามเลยว่าผมกับพี่มันเป็นจุดเด่นแค่ไหน...นาทีนี้กล้องทุกตัวต้องมีรูปกูอะบอกเลย
"ผมเดินมาขึ้นรถสุดหรูของพี่มัน...โอ้โหนี่พี่มึงเป็นมหาเศรษฐีปลอมตัวมาเรียนรึเปล่านี่มัน BMW M8 Competition Coupe คันนึงเป็น10 กว่าล้าน
"ขึ้นมาดิมึงจะยืนมองอะไรนักหนา"
"ผมเดินกลับดีกว่าพี่ไม่กล้าขึ้นอะ"
"ทำไม"
"กลัวไปทำรถพี่เปื้อนนี่รถราคาโครตแพงเลยนะเว้ย" ขืนกูไปทำรอยนิดรอยหน่อยนี่ไม่เสียค่าซ่อมเป็นแสนเลยหรอ
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวค่อยใช้ตังค์กูก็ได้มีเวลารอ"
"ไอ้จวย"
"มึงว่าไงนะ"
"เปล่า..." หูเสือกดีอีก
หลังจากขึ้นรถกับพี่มันสิ่งแรกที่ประทับใจเลยก็คือมันรัดเข็มขัดนิรภัยให้ไอ้เราก็แบบดีใจจนออกหน้าออกตาว่ามันเป็นห่วงแต่คำตอบที่ได้คือ กูกลัวมึงหลับแล้วหน้ากระแทกกระจกเป็นรอยยิ่งโง่ๆอยู่
ขอบคุณมึงมากที่เป็นห่วงรถอันเป็นรถแสนรักของมึงไอ้........คะ....คะ...K
นั่งไปเพลินๆมองไปมองมามันไม่ใช่ทางไปหอกูนี่หว่านี่มึงพากูไปไหน
"เดี๋ยวหอผมไม่ใช่ทางนี้พี่จะพาผมไปไหนเนี่ย"
"ก็ไปกินเลี้ยงสายรหัสไงไอ้เบื๊อก" กูก็บอกอยู่มีเรียนตอนบ่ายพี่มันนี่เข้าใจอะไรยาก
"ผมมีเรียนตอนบ่ายนะพี่จะพาผมไปได้ไงนี่ก็แปดโมงกว่าแล้วผมอยากกลับไปนอนอะแล้วก็ไหนบอกว่าจะไปกินตอนเย็น"
"นี่มึงได้อ่านประกาศคณะไหมว่าเข้างดสอนช่วงบ่ายวันนี้เขาจะมาซ่อมไฟฟ้าในห้องเรียน" อ้างประกาศตอนไหนวะทำไมกูไม่รู้เปิดดูหน่อยแล้วกันชัดเจนเลยทำไมกูไม่เห็น
"เออว่ะผมพึ่งเห็นมันไม่แจ้งเตือนอะ"
"ว่าแต่พี่จะพาไปกินที่ไหนอะ"
"เดี๋ยวมึงก็รู้" ทำไมไม่บอกเลยกูจะได้ไม่ต้องมานั่งลุ้น
ตอนนี้เราก็มาถึงห้างแห่งหนึ่งแน่นอนว่าร้านที่นัดเลี้ยงสายรหัสคือ KFC ช่างเป็นการเลี้ยงที่แปลกใหม่ส่วนใหญ่เห็นแต่ชาบูพี่รหัสกูอินดี้จริงๆ
พอเข้าไปในร้านก็มีพี่ผู้ชายกับผู้หญิงคนหนึ่งกวักมือเรียกให้เดินเข้าไปหาทราบภายหลังว่าเป็นลุงรหัสผม แกชื่อพี่ เค ส่วนที่นั่งอยู่ข้างๆก็เป็นสาวปี1 คณะนิเทศศาสตร์ซึ่งเป็นแฟนพี่เคนั่นแหละชื่อว่า ซี ไม่แปลกใจเลยทำไมพวกพี่มันเลือกร้านนี้นี่ถ้ามีคนชื่อเอฟมาอีกคนนะเข้ากับร้านชิบหาย
"หลานรหัสกูน่ารักจังวะเสื่อมเสียชื่อสายรหัสหมดเขาหล่อเท่ห์กันหมดมึงมาสายมุ้งมิ้งชิบหาย" พอจะเดาความกวนตีนจากพี่รหัสออกแล้วว่ามาจากใคร ลุงรหัสไม่ใช่ย่อยเลยนะ
"ผมก็หล่อเหอะ" หน้าตาผมนี่หล่อมากหล่อมายเคยถามสิริอยู่ครั้งหนึ่งยังบอกว่าหล่อเลย
"อยากจะถุ้ย" อ้าวไอ้พี่กัณฐ์วอนซะแล้ว
"เอ่อ...หนูว่าพวกพี่หยุดว่าน้องเถอะค่ะเดี๋ยวจะไม่ได้กินกันพอดี" เสียงซีเอ่ยขึ้นมาห้ามปรามเดี๋ยวนะได้ข่าวเรารุ่นเดียวกัน
"เอ่อ...คือเรากับซีรุ่นเดียวกันไม่ใช่หรอ"
"อย่าพูดแบบนี้นะ...มัมมี๊ใจไม่ดีเลย" นั่นกูกลายเป็นลูกอีกแล้ว
พูดคุยได้สักพักอาหารที่สั่งก็มาสั่งซะชุด699 ยังกับมากินหลายคนใครจะกินหมดวะเนี่ย
"เออไอ้กัณฐ์วันนี้ตอนกลางคืนพาน้องมันไปร้านเมามายแถวหลังมอหน่อยไหมล่ะพาไปเปิดหูเปิดตา"
"ไม่อะไปแค่พวกเราก็พอให้มันอยู่บ้านแหละดีแล้ว"
"คนไปตั้งเยอะมึงพามันไปด้วยเถอะมีทั้งเพื่อนกู สายรหัสคนอื่นก็มา"
"ผมไปด้วยก็ได้นะ"ผมกล่าวแทรกบทสนทนาของลุงกับพี่รหัสคืออยู่หอมันก็เหงาไงไปกับพี่มันน่าจะมีอะไรทำอยู่"
"เห็นไหมน้องมันอยากไปมึงพามันมาด้วยตอนเย็นวันนี้"
"อืม...เดี๋ยวผมพามาก็แล้วกัน"
"เจอกันถ้างั้น" พูดเสร็จเราก็นั่งกินไก่กันอย่างเอร็ดอร่อยถ้าพี่มันไม่แย่งไก่สไปซี่ผมไปจะอร่อยกว่านี้แน่นอน
"จะเอาอันไหนก็รีบๆเลือกกูไม่มีเวลามายืนดูมึงเลือกตุ๊กตาหรอกนะ" เสียงบ่นของพี่กัณฐ์ทำเอาผมสะดุ้งเล็กน้อยอันที่จริงก็ควรจะกลับบ้านแต่ตาเจ้ากรรมมันดันเหลือบไปเห็นตุ๊กตาซะเนี่ยผมเป็นคนชอบตุ๊กตามากเอามานอนกอดทีนี่หลับสบายเลยขอให้พี่มันซื้อให้ปรากฎว่ามันยอมซื้อให้ด้วย...ซาบซึ้งใจว่ะ
"พี่ก็มาช่วยหาดิ...สคูบี้ดูผมมันต้องมาอีกแน่นอน" ผมมองหาสคูบี้ดูเพราะผมชอบดูเป็นที่สุดในสมัยเด็กปัจจุบันก็ดูอยู่นะ555
"เรื่องมากจังวะ...ตัวไหนก็เอาไปเถอะ"
"พี่ไม่เข้าใจอะมันเลือกไม่ถูกนี่"
"งั้นมึงก็เอามาหมดนั่นแหละ" โหใจดีว่ะไม่เกรงใจแล้วนะ
"ขอบคุณครับ" ผมหยิบมาทั้งหมดสามตัวน่ารักทั้งนั้นเลยเอาไปนอนกอดวันละตัวหลับสบายแน่
ทั้งหมด2500ค่ะ
โหไม่คิดว่าจะแพงขนาดนี้ของลิขสิทธิ์แท้ต้องทำใจครับแต่เดี๋ยวกอดแช็คกี้มายังไงผมว่าไม่ได้เลือกมานี่
"แช็คกี้มายังไงอะ" ผมถามพี่มันที่ยืนทำหน้าไม่สนใจอะไรอยู่พนักงานก็ยิ้มหวานให้แต่พี่มันแบบไม่สนใจเลยอะแล้วก็เดินออกมาขึ้นรถจะไปส่งผมที่หอ
"ของกูไง"
"พี่ชอบตุ๊กตาด้วยหรอ"
"ไม่เท่าไหร่แต่แช็คกี้มันเป็นเจ้าของสคูบี้ดูกูเลยซื้อมาไว้เพราะมึงเป็นลูกน้องกู" กวนตีนคำเดียวที่อยากมอบให้มัน อยากยืมปากมึงเป็นสถานีจอดตีนจริงๆ
ช่างมันเถอะผมปลงแล้วคุยกับพี่มันเหมือนคุยกับเครื่องกวนประสาทได้แต่นั่งรถมองสคูบี้ดูลูกรักในถุงเดี๋ยวจะได้เอาไปนอนกอดแล้ว
พอมาถึงหอพี่มันก็บอกว่าหกโมงเย็นจะมารับแต่งตัวให้มิดชิดกางเกงขายาวเสื้อแขนยาวประทานโทษมึงพากูไปร้านเหล้าหรือพากูไปตัดต้นไม้แต่งตัวซะมิดชิดขนาดนี้...แน่นอนผมไม่ทำตามหรอกใส่เสื้อยืดดีกว่าสบายกว่าเยอะ
แต่ตอนนี้ขอนอนก่อนเถอะง่วงจริงๆเดินแทบจะไม่ไหวแล้ว
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นฉุดดึงสติคนหลับไหลขึ้นมาอีกครั้งคนตัวเล็กลุกขึ้นมากระพริบตาสองสามทีก่อนที่จะบุกเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่ลืมหยิบสิ่งของที่ใช้ร่วมกับการอาบน้ำไปด้วย
เวลาตอนนี้ก็ห้าโมงยี่สิบแล้วใกล้ถึงเวลาที่ทศกัณฐ์นัดหมายพระรามยังมีเวลาพอให้จัดการธุระส่วนตัวอีกมากเลยทีเดียว
สวัสดียามเย็นอีกครั้งครับทุกคนตอนนี้ผมมานั่งหน้าหอเพื่อรอพี่รหัสที่แสนดีเพราะซื้อสคูบี้ดูให้มารับเพื่อไปที่ร้านที่พี่เคนัดไว้เมื่อช่วงเช้า อันที่จริงไปร้านเหล้าผมก็กินเหล้าไม่เป็นหรอกอาศัยไปนั่งดูเขากินเท่านั้นแหละ
ไม่นานนักรถสุดหรูก็ตรงเข้ามาจอดพร้อมกับมีคนเดินลงมาจากรถ...เชี่ยโครตหล่อแต่งตัวก็
โครตเท่ห์ตัดภาพมาที่กูอย่างกับพึ่งตื่นนอนเลยพี่มึงจะดูหล่อทุกระเบียดนิ้วไม่ได้นะ
"มึงใส่กางเกงห่าไรกูบอกให้ใส่ขายาว"
"นี่ก็ขายาวแล้วนะ" กูใส่กางเกงยีนส์ขายาวแล้วถ้าจะเอายาวกว่านี้กูก็เดินไม่ได้แล้วล่ะ
"ขายาวก็จริงแต่มันขาดใครให้มึงแต่งตัวแบบนี้ไปเปลี่ยนใหม่อย่าให้มีรอยขาด" นี่มึงเป็นพี่หรือพ่อกูเนี่ยยย
"เดี๋ยวไปเปลี่ยนก็ได้"
"เออเร็วๆ...สายรหัสเราต้องแต่งตัวเรียบร้อย"
กูมาอยู่ถูกสายไหมเนี่ยแต่งกายแต่ละทีลำบากชิบหายที่พี่มันแต่งนีทอย่างหล่อสงสัยกลัวกูได้สาวกลับหอ
ผมขึ้นไปแต่งตัวเสร็จสรรพก็ลงมาคราวนี้ใส่กางเกงแบบไม่เห็นห่าอะไรเลยคอยดูพี่มันจะว่าอะไรไหม
"พอใจพี่ยัง"
"เออดีแล้ว...ไปขึ้นรถ"
"ครับ"
ขึ้นรถมาได้สักพักก็ถึงร้านที่นัดไว้ร้านนี้ดูเหมือนจะเป็นศูนย์รวมนักศึกษามหาลัยผมเลยแต่ก็มีมหาลัยข้างๆมาด้วย
แน่นอนว่าตอนนี้ผมเดินเข้ามาในร้านกับพี่ทศกัณฐ์มุ่งหน้าไปยังกลุ่มพี่เคที่นั่งรออยู่ก่อนหน้าแล้วแต่ละคนมีแต่หล่อๆไม่แปลกใจว่าทำไมที่นี่ถึงได้มีนักศึกษามาเยอะมีแต่อาหารตาเต็มไปหมดทั้งหล่อและสวยยิ่งมีพี่ทศกัณฐ์มาด้วยยิ่งแต่ครึกครื้นเข้าไปใหญ่
"น้องรหัสมึงหรอวะทศกัณฐ์น่ารักดีว่ะ" รุ่นพี่ที่หน้าตาหล่อพอๆกับพี่เคเอ่ยถามแน่นอนว่ารายนั้นพยักหน้าตอบอย่างเดียวไม่มีพูดหรอก
"มีแฟนยังครับ" พี่มันถามผมมาอีกถ้ากูตอบว่าไม่มีมันจะว่ากูอ่อนหัดรึเปล่าแต่เอาเถอะตอบไปคงไม่เสียหาย
"ยังไม่มีครับ"
"ดีถ้ากูจีบเลยแล้วกัน" อ้าวเห้ย...ไหงมาจีบกูได้เล่าเนี่ย
"ใจเย็นไอ้เจมส์เดี๋ยวมึงได้โดนฆ่าพอดีเจ้าที่แรงอยู่นะแถวนี้" เจ้าที่อะไรอีกไม่เห็นมีเลยแถวนี้แม้แต่ศาลยังไม่มีเลย
"ไรวะมีคนจองแล้วเสียดายเลยกู" พูดอะไรของพวกพี่วะเนี่ย
"เอ่อ...คือพวกพี่พูดอะ..."
"ว่าแต่กินเหล้าเป็นไหม" ยังไม่ทันพูดจบพี่เคก็เอ่ยถามขึ้นซะก่อน
"ไม่เป็นครับมาเพราะเหงาอยากมีเพื่อนคุย"
"มาร้านเหล้าไม่แดกเหล้าจะกินอะไรล่ะทีนี้" อ้าวพี่มึงชวนกูมาเองนะเว้ยพี่เค
"เดี๋ยวผมพามันไปซื้อขนมแถวเซเว่นใกล้ๆเองพวกพี่เอาอะไรไหมล่ะ" วันนี้พี่รหัสผมแสนดีจังถึงมันจะกวนตีนบ้างก็เถอะ
"เอาบุหรี่ซองนึง"
"โอเคเดี๋ยวมา"
ว่าจบพี่มันก็ดึงมือผมให้เดินตามโดยใช้เหตุผลว่าเดี๋ยวมึงไปเดินชนคนอื่นเค้ากูจะอายคน ...คือกูมีตาครับพี่ไม่ได้โง่ถึงขนาดที่ว่าจะเดินชนใคร
เดินได้ไม่นานเท่าไหร่ก็มาถึงเซเว่น....อ่าาาาา..สดชื่นแอร์เย็นๆนี่มันดีจริงๆเข้ามาก็ตรงไปหาโซนขนมเลยแล้วกัน
"ค่อยๆเดินก็ได้วิ่งเป็นเด็กไปได้มึงนี่" ด่าอีกแล้ววันพี่มันทำอะไรบ้างวะเห็นแต่ด่ากู
"พี่ผมขอเอาอันนี้ไปซองห่อได้ไหม"
"จะเอาอะไรก็รีบเอาเถอะ"
อย่างกับเสียงสวรรค์ผมรีบหยิบขนมเลย์ห่อใหญ่มา 2 ห่อเลยครับ ห่อนึงกินที่หออีกห่อกินที่ร้าน...อ้อแล้วก็น้ำด้วยจะขาดไม่ได้เลยเดี๋ยวขนมติดคอต้องมีไว้
ตอนนี้ก็เดินมาจ่ายตังค์พนักงานก็เถอะมองสินค้าบ้างเล่นมองแต่หน้าพี่มันอยู่ได้
"พี่สูบบุหรี่ด้วยหรอ" แปลกใจเหมือนกันที่พี่มันสูบอันที่จริงผมก็ไม่ค่อยชอบบุหรี่เท่าไหร่
"ทำไม"
"ก็ไม่ทำไมหรอกแค่ผมไม่ค่อยชอบกลิ่นมันอะถ้าพี่จะสูบบอกด้วยนะผมจะเดินหนี"
พูดจบพี่มันก็ทิ้งบุหรี่ลงถังขยะอ้าวเห้ยซื้อมาตั้งหลายบาททิ้งทำไม
"เห้ย..พี่ทิ้งทำไมอะ"
"พอดีกูแค่เป็นห่วงคนอื่นไม่อยากให้เขาได้กลิ่นบุหรี่"
"ไม่ต้องก็ได้ผมพอทนกลิ่นมันได้อยู่"
"ใครห่วงมึงกูห่วงคนอื่น" เอ้า...ไอ้พี่กัณฐ์นี่ตกลงมึงจะต่อยกับกูจริงๆสินะ
"แล้วของพี่เคอะ"
"แค่บอกว่าบุหรี่หมดก็จบ" เอาที่พี่สบายใจเลยบางครั้งก็งงในตัวพี่มันตามอารมณ์ยากชิบหาย
"แต่ว่า..."
"ไม่ต้องพูดมากน่ารำคาญรีบไปเขารออยู่" อยากวิ่งไปกระโดดตบพี่มันสักทีติดที่ว่าสูงไม่ถึง
ผมเดินเข้ามานั่งข้างพี่เจมส์แต่พี่ทศกัณฐ์มันเดินมาบอกให้ขยับไปนั่งอีกที่...กูเริ่มจะคิดแล้วนะว่าเป็นทาสมัน
"ไหนบุหรี่วะกัณฐ์" พี่เคเอ่ยถามขึ้นมาทันทีหลังจากเรานั่งกันเสร็จ
"หมด" สั้นๆแต่ได้ใจความ...หมดห่าไรมึงพึ่งโยนทิ้งลงถังขยะ..คันปากอยากเล่าชิบหายถ้าไม่ติดว่าพี่มันจะลงโทษนะกูบอกแน่
"เออ..เอ้านี่เหล้ากูสั่งมาให้แล้ว"
"ขอบคุณ"
กลิ่นเหล้าโชยมาเตะจมูกเลย...อื้อหือได้กลิ่นแล้วหิวมากเลยแบบนี้ต้องกินแล้ว...
รสชาติเยี่ยมหลายคนคงคิดว่าผมกินเหล้าอยู่เปล่าครับตอนนี้ผมกินอิชิตัน...ไม่อยากกินมันหรอกเหล้าเมาแล้วตื่นมาก็ปวดหัว
ว่าแต่ไอ้พี่กัณฐ์มันไม่เมาหรือไงกระดกเอากระดกเอาอยู่ได้สงสัยไปแข่งกินเหล้าคงได้แชมป์แน่ๆ
เวลาล่วงเลยมานานพอสมควรพวกพี่มันบางคนก็เมาเป็นที่เรียบร้อยนู่นดูไอ้พี่เจมส์ไปเต้นแล้วนี่ขนาดเพลงช้าพี่มันยังเต้นได้เพลงเร็วจะขนาดไหน
ตัดภาพมาที่พี่กัณฐ์นั่งหล่อๆจนสาวเข้ามาขอไลน์ขอเบอร์แต่พี่มันก็ปฏิเสธเล่นเอาสาวๆนี่หน้าเสียกันเลย..ส่วนผมน่ะหรอ....ไม่มีสาวไหนเข้ามาเลยเห้อ..ชีวิตของพระราม
"เดี๋ยวผมไปเข้าห้องน้ำก่อนนะพี่"
"กูไปด้วย" นี่มึงจะตามไปทำไม
"เห้ย..ไม่ต้องผมไปเองได้ไม่ได้เมาสักหน่อย"
"ก็กูจะไปเข้าเหมือนกัน"
"แล้วแต่พี่เลยถ้างั้นอะ"
สุดท้ายก็ต้องเดินมาเข้าห้องน้ำกับพี่มันแล้วไหนบอกจะเข้าเหมือนกันเห็นแต่นั่งกอดอกมองดูอยู่เนี่ย
"ไหนพี่จะเข้าห้องน้ำ"
"พอดีนึกได้ว่าไม่อยากเข้าแล้ว" อ้าวไอ้นี่มึงนี่กวนตีนจริงๆ
เราเดินกลับมาที่โต๊ะพวกรุ่นพี่ก็เมากันซะเละเทะสภาพแต่ละคนความหล่อนี่แทบไม่เหลือบางส่วนเริ่มทะยอยกลับบ้านกันแล้ว
"กลับได้แล้วเดี๋ยวกูไปส่ง"
"พี่เมาไม่ใช่หรอไม่ต้องไปเดี๋ยวผมกลับเอง"
"กูยังไม่เมาไปขึ้นรถ"
"แล้วพวกพี่เคล่ะ"
"เดี๋ยวน้องรหัสก็มารับกูโทรบอกแล้ว"
"อ้าวก็พี่น้องรหัสพี่เคไม่ใช่หรอ"
"มีสองคน"
"อ๋อ...ผมว่าพี่ไปส่งพี่เคก็ได้นะ"
"อย่าพูดมากรีบไปขึ้นรถ" สรุปมึงจะไปส่งกูให้ได้เลยใช่ไหมเนี่ย
ตอนนี้ผมมานั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถพี่มันเป็นที่เรียบร้อยหวังว่าจะไม่เจอด่านตำรวจนะ
"พรุ่งนี้มึงมีเรียนไหม"
"มีเรียนเช้ากับบ่ายครับเลิกประมาณห้าโมงเย็น"
"อืมเดี๋ยวก็มีกิจกรรมที่มึงต้องเข้าร่วมอีกเยอะ"
"กิจกรรมอะไรบ้างอะ" หวังว่าจะเป็นกิจกรรมที่ง่ายๆนะ
"ก็มีพวกแข่งกีฬาคณะ เข้าค่ายสานสัมพันธ์วิศวะ ประกวดดาวเดือนอะไรพวกนี้แหละ"
"โหงั้นผมคงได้เป็นเดือนอะหล่อๆแบบนี้"
"ถ้ามึงได้เป็นคนทั้งโลกคงเป็นพระอาทิตย์อะ" ใช่สิกูหล่อไม่เท่ามึงนี่ไอ้พี่ทศกัณฐ์
"แล้วทำไมพี่ไม่ลงประกวดเดือนคณะอะ...พี่ออกจะหล่อขนาดนี้หรือว่าแฟนไม่ให้ลง" เอาจริงๆก็แปลกอยู่นะหล่อขนาดนี้ไม่ได้ลงประกวดได้ไงหรือว่าแฟนไม่ให้ลงถ้าผมเป็นแฟนพี่มันก็ไม่ให้ลงเหมือนกันอะหล่อขนาดนี้เป็นตาหวงเด้อ
"กูไม่อยากลงและไม่ได้มีแฟนด้วย" เชี่ย...สาวปล่อยให้ลอยนวลได้ไงหน้าตาแบบนี้แต่คนก็ชอบพี่มันเยอะเหมือนกันนะ
"โหหล่อขนาดนี้ไม่มีได้ไงอะ"
"ก็ยังไม่เจอคนที่ชอบเท่าไหร่"
"แล้วเจอยังอะตอนนี้"
"เจอแล้ว"
"ใครอะบอกผมหน่อยดิจะได้ไปชิงจีบก่อน" ต้องสวยมากแน่ๆพี่มันถึงชอบ
"เดี๋ยวมึงก็รู้เอง"
"ไม่บอกก็ไม่ต้องบอกผมไม่อยากรู้เท่าไหร่หรอก" มาพูดให้อยากเสือกแล้วก็ไม่บอกพี่มันนี่เลวจริงๆ
คุยกันได้ซักพักก็มาถึงหอผมพอดีผมจึงลงจากรถพี่มันพร้อมกับขอบคุณที่พี่มันมาส่ง
"ขอบคุณนะพี่ที่มาส่ง"
"เออไม่เป็นไรกูเต็มใจมาส่ง"
"งุ้ย...เป็นห่วงน้องรหัสใช่ไหมล่ะ"
"กูจะห่วงน้องรหัสทำไมกูต้องห่วงคนที่กูชอบสิ" เอ้าไอ้นี่กูกำลังจะซึ้งเลยความห่วงใยให้กูสักนิดก็ไม่ได้
"ช่างพี่เหอะเอาเป็นว่าขับรถกลับบ้านดีๆล่ะผมเป็นห่วงพี่นะ"
"....."
"อ้าวเห้ยพี่"
ผมพูดจบพี่มันก็นิ่งเงียบไปสักพักก็ปิดกระจกพร้อมกับขับรถออกไปเลยแล้วตอนมาทำไมพี่มันถึงขับรถเหมือนคนไม่เมาได้แต่ตอนกลับแม่งขับอย่างกับคนเมาเลยวะเนี่ยงงจริงๆ
Tossakan:มีความสุขจังวันนี้
Kenna_124 ใครหนอทำเพื่อนกูเป็นถึงขนาดนี้
Bonus กรี๊ดดดดใครคะที่ทำให้พี่มีความสุข
ดอกไม้คือชื่อฉัน หล่อค่ะพี่กัณฐ์
Can234 ใครหนอทำเพื่อนกูเสียอาการ ใครหนอทำเพื่อนกูเปลี่ยนไป
Gamekub ถึงว่าทำไมแถวบ้านกูฝนตกแรงที่แท้มึงโพสต์แบบนี้นี่เองร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นโพสต์
หัวข้อ: รามกัณฐ์ ตอนที่ 5 (อ่าน 818 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก