END (เรื่องสั้น) วันนี้กินอะไรดีจ๊ะพี่ Nc
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: END (เรื่องสั้น) วันนี้กินอะไรดีจ๊ะพี่ Nc  (อ่าน 4285 ครั้ง)

ออฟไลน์ sk_bunggi

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 399
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

เรื่องนี้เป็นเรื่องคนแต่งสมมติขึ้นมานะคะ ไม่ได้มีชื่อจากการอ้างอิงเด้อ
เป็นเรื่องแรกที่แต่ง เพราะส่วนใหญ่เป็นคนอ่านมากกว่า 555 อยู่ว่างช่วง WFH เลยจับมาแต่งๆหน่อย
ยังไงรบกวนติชมด้วยนะค้า

ผลงานอื่น
(เรื่องสั้น) พี่ครับ รับรักผมได้ไหม?

End (เรื่องสั้น) ความลับ….


******************************************************

สวัสดีครับ ผมชื่อฟอยล์ หรือชื่อเต็มๆคือห่อฟอยล์ครับ ผมมีน้องสาวคนนึงชื่อยัยฟาง หรือห่อฟางนั่นเอง

ผมเป็นพ่อค้าขายข้าวแกงไม่ได้เรียนหนังสือแล้วเนื่องจากฐานะการเงินของบ้านผม จริงๆผมกับน้องอาศัยอยู่กับยายแต่ท่านเสียไปเมื่อปีก่อนแล้ว กิจการขายข้าวแกงจึงตกเป็นของผมซึ่งผมก็ได้รับฝีมือปลายจวักนี้มาจากคุณยายอีกที เพราะผมจะเป็นลูกมือในการช่วยท่านทำอาหารอยู่เรื่อยๆ ส่วนยัยฟางก็มีหน้าที่ช่วยผมเล็กๆน้อยๆเพราะผมให้น้องมันเรียนหนังสืออย่างเดียวครับ ซึ่งมันก็บ่นๆว่ามันก็อยากหางานทำเพื่อแบ่งเบาภาระกับผม แต่ผมก็บ่นมันกลับครับว่าผมไม่ได้แก่ถึงขนาดที่มันจะมาเลี้ยงผม ฮ่าๆๆ

กิจวัตรประจำวันของผมก็ไม่มีอะไรมากครับ ตื่นตั้งแต่ตีสามเพื่อเตรียมทำอาหารหลากหลายอย่างแล้วก็ออกมาขายตอนตีห้า โชคดีหน่อยครับที่หน้าปากซอยบ้านผมเป็นสถานีตำรวจและสถานีดับเพลิงและเป็นถนนสัญจรไปมาเลยมีลูกค้าขาปะจำอยู่ ส่วนยัยฟางก็จะตื่นมาช่วยผมขนพวกของเพื่อไปตั้งร้านก่อนมันจะกลับเข้าไปนอนแล้วก็ไปโรงเรียนต่อ

ผมได้ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อค้าแซ่บนะครับ ไม่ใช่ด้วยรูปล่างที่หล่อเหลาหรือหุ่นล่ำแต่ดันเป็นหน้าตาที่หวานค่อนไปทางผู้หญิง ซึ่งยายบอกว่าผมได้มาจากแม่ทั้งนั้นทั้งยังหุ่นที่ผอมเพรียว(เพราะเข็นของขายบ่อย ฮ่าๆๆ)และผมที่ยาวรวบไว้ด้านหลัง ผมจึงฮอตในหมู่ลูกค้าที่เป็นผู้ชายไม่ว่าจะหนุ่มใหญ่หรือหนุ่มเล็ก มีหลายครั้งที่ลูกค้าหน้าใหม่ๆจะเรียกผมว่าแม่ค้าแต่พอผมพูดเท่านั้นล่ะ อ่าว...พ่อค้าหรอ?

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมจะออกไปขายของ แต่มันไม่ปกติตรงนี้สิครับ!!   

“จะรีบไปไหนล่ะจ๊ะน้องสาว” ชายชุดดำกล่าว

“พี่เสก!!” ตายล่ะหวา พี่เสกเจ้าหนี้เจ้าประจำที่ยายผมเคยไปกู้เงินแกมาเพื่อเปิดขายข้าวแกง

“เมื่อไหร่พวกมึงจะจ่ายหนี้เสี่ยกูมาซักที ห้ะ!!”

“โถ พี่จ๋า ให้เวลาฉันหน่อยสิ เนี่ยเดี๋ยววันศุกร์ฉันก็จะโอนไปให้อยู่ขาดอีกแค่ไม่กี่เท่าไหร่เอง นะจ๊ะพี่จ๋า”

“กูไม่รอ! ผลัดกูมาสองงวดแล้วเนี่ย รวมดอกก็ห้าหมื่นถ้วน” ชายชุดดำเริ่มฉุดกระชากลากถูผมไปมา

“ห้ะ! ห้าหมื่นเลยหรอพี่ ทำไมมันเยอะจังฉันคำนวณไว้แล้วมันแค่สามหมื่นเองนะ”

“ก็ช่วงนี้เงินมันหายากดอกมันก็แพงขึ้นสิวะ ไหนเองจะผลัดเสี่ยมาตั้งสองงวดแล้ว”

“แต่..แต่พี่จ๋า ขาดตั้งอีกสองหมื่นฉันหาไม่ทันหรอกจ่ะ ฉันจะหามาจากที่ไหนให้” ตอนนี้ตีห้าครึ่งแล้วคนแถวบ้านเริ่มออกมาส่องกันว่าใครมีปัญหาอะไรกันแต่ก็ไม่มีใครกล้าออกมาช่วยผมกับน้องเลย เฮ่ออ ยัยฟางก็ร้องไห้ใหญ่แล้ว ผมจะทำยังไงดีครับ

“เฮ้ย มึงจะทำอะไรน่ะ!!”


............................................


สวัสดีผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน กิตครับ กิตครับ ผมชี่อกิตมาคนเดียวไม่ได้มากับใคร อะถุ่ยย!! อะแฮ่ม เอาใหม่ ผมชื่อกิตครับ หรืออีกชื่อนึงคือสารวัตรกิตติเดช ผมเพิ่งย้ายเข้ามาทำประจำหน่วยงานนี้ได้อาทิตย์กว่าๆแล้วสาเหตุที่ผมย้ายมาก็ได้รับมอบหมายให้มาตรวจจับแหล่งปล่อยเงินกู้ผิดกฎหมาย

ซึ่งที่ได้รับข่าวมานั้นหมู่บ้านนี้จะมีเจ้าพ่อปล่อยเงินกู้รายใหญ่ชื่อของมันคือนายปราณ ไม่รู้ว่าเป็นนามสมมุติหรือเป็นชื่อจริงค่อนข้างจะจับตัวยากเพราะไม่มีพยานคนไหนกล้าให้ข้อมูลเพราะกลัวจะโดนเก็บท่าทางจะเส้นใหญ่น่าดู

เอาล่ะครับกลับมาปัจจุบันดีกว่า ตอนนี้เป็นเวลาตีห้ากว่าผมจะตื่นมาจ็อกกิ้งเวลานี้เป็นประจำ วิ่งเสร็จก็จะกลับไปวิดพื้น ยกน้ำหนักและก็บลาๆๆ เพื่อรักษาหุ่นอันงดงามของผมไว้ หึๆๆ

ขณะที่วิ่งมาได้รอบที่สองนั้นก็เจอกับผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังยืนฉุดแขนผู้หญิงและยืนเถียงกันอยู่ ดูเหมือนผู้หญิงจะไม่เต็มใจเพราะอีกคนทำท่าทางขัดขืนและอีกคนก็ยื่นร้องไห้อย่างหนักจนชาวบ้านออกมาดูกันตามหน้าต่าง ..... ไม่ได้การ ต้องรีบช่วยเขาก่อนจะเป็นอันตราย

“เฮ้ย มึงจะทำอะไรน่ะ!!” ผมรีบวิ่งเข้าไปถีบผู้ชายชุดดำ

“โอ๊ยยยย มึงเป็นใครมาเสือกอะไรกับเรื่องของกู”

“ก็ถ้ามึงไม่มาทำร้ายผู้หญิงแบบหน้าด้านๆ กูก็ไม่ยุ่งหรอก, คุณเป็นอะไรไหมครับ”

“เอ่อ ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมากๆนะครับ” อะช่ะเฮ่ย ผู้ชายหรอวะ ทำไมมันสวยแบบนี้

ระหว่างที่ผมตะลึงกับคนตรงหน้าอยู่ไอ้ชายชุดดำมันก็ลุกขึ้นมากระชากคอเสื้อผมและจะปล่อยหมัดใส่ แต่ผมเร็วกว่าด้วยสกิลการฝึกของผมมานั้นผมจึงเข่าใส่ท้องมันก่อนที่มันจะต่อยผมครับ เป็นไงล่ะ จุกเลยสิมึง หึๆๆๆๆ

“อั้ก! ไอ้เวร ฝากไว้ก่อนเถอะมึง, พวกมึงสองพี่น้องน่ะระวังตัวไว้ให้ดีๆ ถ้ามึงยังไม่จ่ายกูอีกมึงเจอดีแน่!! ซี้ดดดด”

“อ่า คุณสองคนเป็นอะไรมากไหมครับ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?” ผมถามทั้งสองคนออกไป ดูจากสีหน้าเขานั้นไม่ค่อยสู้ดีนัก ท่าทางจะกลัวมากจริงๆดูสิตัวสั่นหมดเลย น่ารักกกกกก เอ้ย ไม่ใช่ๆ ขอโทษทีครับ ผิดประเด็นไปหน่อย แฮ่ะๆ

“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมากจริงๆนะครับ ไม่คิดว่าจะมีคนมาช่วย เอ่อ คุณ?”

“ผมกิตครับเพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี้ไม่นาน แล้วจะไปไหนกันหรอครับ” ผมถามคนน่ารักที่อยู่ตรงหน้า

“กำลังจะไปขายกับข้าวครับ แต่มาเจอเรื่องซะก่อน แหะๆ”

“งั้นให้ผมช่วยนะครับ ดูท่าจะหนักน่าดู” ผมขันอาสาอย่างเป็นมิตร

“อ่า มันจะดีหรอครับ มาช่วยแบบนี้เกรงใจจังเพิ่งเจอกันครั้งแรกเอง” โอ้ยยยยย น่ารัก อย่ามองแบบนั้นครับน้อง เดี๋ยวจะไม่ได้ไปขายข้าวนะครับ ก๊ากกก ผมได้แต่คิดในใจ

“ไม่เป็นไรครับผมเต็มใจ จะได้ถึงเร็วๆไงไม่ดีหรอ” เขาพยักหน้าเข้าใจแล้วหันไปพูดกับเด็กสาวอีกคนนึง สักพักก็เดินออกมาพร้อมรถเข็นอีกอันโดนที่เด็กสาวอีกคนเดินกลับไปแล้ว

“ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลยครับ”

“อ๋อครับ ผมชื่อฟอยล์ครับ ส่วนเมื่อกี้น้องสาวผมยัยฟางครับ แล้วคุณย้ายมาอยู่แถวนี้มาทำอะไรหรอครับ”

“ผมเป็นตำรวจน่ะครับ เพิ่งเข้ามารับช่วงต่อสน.ที่นี่ ส่วนมาทำอะไรนั้นขอเก็บเป็นความลับนะครับ หึๆ” เอ๊ะ ถ้าผมมองไม่ผิด เหมือนจะเห็นใบหูและใบหน้าของเขานั้นแดงๆขึ้นมา ถึงจะไม่ได้สว่างมากแต่ด้วยความที่ฟอยล์เป็นคนตัวขาวจึงเห็นได้ง่าย หื้มมม ผมว่าผมมีหวังนะกับคนตัวเล็กข้างๆนี้แน่ๆ

แล้วเราสองคนก็เดินไปคุยกันจนถึงหน้าปากซอย คุยกันคร่าวๆว่าฟอยล์และฟางอยู่กันแค่สองพี่น้อง ยายเพิ่งเสียไปเมื่อปีที่แล้ว ส่วนผู้ชายคนเมื่อกี้คือคนทวงหนี้ที่นานๆทีจะโผล่มาถ้าไม่จ่ายค่างวด ผมคิดว่าคนตัวเล็กต้องให้ข้อมูลผมเกี่ยวกับเงินกู้ได้ไม่มากก็น้อยละนะ เป็นไงล่ะผมนี้ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลย ว่ะฮ่าๆๆๆๆ

แต่จะว่าไป คนตัวเล็กอายุน้อยกว่าผมค่อนข้างเยอะครับ ผมจะกลายเป็นโคแก่กินหญ้าอ่อนมั้ยครับทุกคน

TBC

ค้อมเม้นท์กันมา หรือมาคุยกันได้นะค้า >> sk_bunggi

............................................

Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-08-2021 15:20:49 โดย sk_bunggi »

ออฟไลน์ sk_bunggi

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 399
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
ต่อจ้า

อ่า ผู้ชายคนนั้นทำไมถึงเท่ห์ได้ขนาดนี้นะ อ้ายยยยยย ใจสั่นมากเลยตอนคุยกันก็ทำตัวประหม่าไปหน่อยเขาจะรู้มั้ยนะ ผมได้แต่คิดอยู่ในใจ

ใช่ครับ ตอนนี้ผมกำลังนั่งรอลูกค้าอยู่ ซึ่งตอนนี้ก็เป็นเวลาเจ็ดโมงแล้วอีกเดี๋ยวก็มีพวกขาประจำมาซื้อกับข้าวกินกัน

“ว่ายังไงจ๊ะน้องฟอยล์คนสวย ทำไมถึงนั่งเหม่อแบบนั้นล่ะ” ลุงชูชาติ รปภ.โรงงานใกล้ๆทักขึ้นในเวลาเดิม

“เอ๋ นั่งเหม่ออะไรล่ะจ๊ะลุง ก็นั่งรอลูกค้านี้ล่ะ วันนี้กินอะไรดีมีเยอะแยะเลยนะ”

“เอ๊ะไอ้นี้ ลุงเลิงอะไรกัน พี่สิพี่ บอกกี่ครั้งแล้ว”

“จ่ะๆ พี่ก็พี่ ตกลงจะเอาอะไรดีจ๊ะลุง” ก็ผมชินเรียกยังงี้นี่ครับ ฮ่าๆๆ

ผ่านไปสักพักก็มีคนกลุ่มนึงใส่ชุดตำรวจเดินเข้ามา เอ๊ะ นั้นมันคุณกิตนี้นา หว่าๆ ตื่นเต้นจังเลย อ่ะ เขามองล่ะส่งยิ้มมาให้ด้วย โอ่ยยย หน้าเราต้องเหว๋อมากแน่ๆอ่ะ

“ส สวัสดีจ่ะ วันนี้จะกินอะไรดีเอ่ย เอ่อ มีหลายอย่างเลยนะจ๊ะพี่ๆ” โอ่ยยย ทำไมเสียงถึงเป็นแบบนี้นะเรา ใจเย็นๆ

“สวัสดีจ้า น้องฟอยล์ พี่เอากระเพราหมูสับกับต้มจืดนะ” พี่ตำรวจคนนึงพูด

“ส่วนพี่เอาพะแนงหมูกับหมูยอนะจ๊ะ, สารวัตรเอาอะไรครับ เอาแต่จ้องน้องเขาขนาดนั้นก็ไม่อิ่มหรอกนะ ฮ่าๆๆๆ” พี่ครับอย่าแซวได้มั้ย ผมมือไม้สั่นไปหมดแล้ว งื้ออออ เขิน

“อะแฮ่มๆ เอ่อ มีอะไรบ้างครับน้องฟอยล์ เมื่อเช้าพี่ไม่ได้ถามเลย” (อ่าว สารวัตรรู้จักน้องแล้วหรอเนี้ย) เสียงแว่วๆจากตำรวจคนข้างๆ

“มี เอ่อ ต้มจืดหมู กระเพราหมูสับ ไข่ดาว หมูยอ พะแนง คั่วกลิ้งไก่ และก็ไข่พะโล้ อร่อยทุกอย่างเลยนะจ๊ะ” ผมนำเสนออาหารของวันนี้อย่างขันแข็ง

“งั้นพี่เอา คั่วกลิ้งไก่กับต้มจืดหมูครับ” งื้ออออ แทนตัวเองว่าพี่ด้วย เขินสุดๆ!!

“อ่า ได้ๆจ่ะ พวกพี่ๆหาที่นั่งกันก่อนนะจ๊ะ” แล้วผมก็หันไปตักอาหารให้ทั้งสาม แต่ระหว่างตักอาหารอยู่นั้นก็รู้สึกถึงสายตาที่มองมาจึงเงยหน้าและก็เจอ....พี่กิตมองมาตาไม่กระพริบเลย โอ้ยๆ ทำยังไงดีๆ เขินไปหมดแล้วนะเนี้ย ><


..............................


ระหว่างรออาหาร ผมก็นั่งมองการกระทำของคนตัวเล็กข้างหน้าแต่คงจ้องนานไปหน่อยเลยทำให้เจ้าตัวเหมือนจะรู้ตัวและนั้นส่งผลให้แก้มทั้งสองพวงนั้นขึ้นริ้วแดงๆ อ้ากกกก น่ารักเว้ย อยากจะพากลับบ้านตอนนี้เลย ไอ้กิตใจเย็นๆเว้ยใจเย็นๆ เพิ่งเจอกันยังไม่ครบยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยนะมึง ในระหว่างกำลังนั่งคิดนั้นเสียงลูกน้องข้างๆก็ดังขึ้น

“สารวัตรชอบน้องหรอ? เนี่ย ผมได้ข่าวมานะ ว่าน้องเคยขายตัวให้พวกป๋าๆด้วยนะเพื่อแลกกับเงิน” จ่ามาดพูดขึ้น ทำให้ชะงักและหันมามอง

“จ่าว่ายังไงนะ ใครเคยขายตัวอะไร?” ผมต้องย้ำอีกครั้งอย่างไม่เชื่อหู มันจะเป็นไปได้หรอท่าทางใสซื่อแบบนั้นหรือมันเป็นแค่การแสดง

“บ้าหรอจ่าก็พูดไป น้องเขาออกจะขยันทำมาหากิน” จ่าปิ๊กที่อายุน้อยสุดพูดขึ้นมา

“เอ้า ก็ข้าเคยได้ยินไอ้พวกท้ายซอยมันพูดๆกันนี้หว่า ว่า ตุ๊บ! เฮ้ย!”

“จ่าจะพูดอะไรก็ระวังปากหน่อย ถ้าเรื่องไม่จริงน้องเขาจะเสียหายเอา กินข้าวเถอะอาหารมาแล้ว” ทนไม่ไหวครับ มือเลยลั่นตบโต๊ะไปหนึ่งที จะพูดอะไรก็พูดไปแต่อย่ามาแตะว่าที่เมียกู!!

“เอ่อ สารวัตร แล้วคดีที่เงินกู้ผิดกฎนี้ไปถึงไหนแล้วครับ” ไอ้ปิ๊กถามเพื่อทำลายความเงียบ

“อืม ก็รวบรวมเก็บข้อมูลมาได้เยอะอยู่ตั้งแต่ก่อนจะย้ายมาที่นี้แล้วล่ะ แล้วคุณสองคนล่ะได้ข่าวมาเพิ่มมั้งไหม?”

“ก็อย่างว่าล่ะครับสารวัตร ชาวบ้านที่นี่ไม่ค่อยมีใครกล้าบอก พวกหูตามันเยอะเลยต้องระวัง สารวัตรก็ระวังนะครับมารับงานเสี่ยงแบบนี้” จ่ามาดพูดแกมเตือนเนืองๆ

“อืม ขอบคุณมากนะจ่าผมจะระวังตัวให้ดี ยังไงผมก็ฝากจ่าทั้งสองเหมือนกันนะ” หลังจากนั้นเราก็จ่ายเงินแยกย้ายไปทำงานต่อ และก็ไม่ลืมเต๊อะเด็กซะหน่อย พอกระชุ่มหัวใจ หึๆๆ


……………………………….



ตอนนี้ก็เป็นเวลาสิบโมงกว่า ผมกำลังเก็บร้านพอดีก็มีคนเดินเข้ามา “กับข้าวหมดแล้วนะจ๊ะพี่ อ่ะ พี่กิต”

“ทำอะไรอยู่ครับตัวเล็ก ให้พี่ช่วยมั้ย” พี่กิตถามพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้ทำให้ได้กลิ่นน้ำหอมจากคนตัวสูง งื้ออออ กลิ่นมันเซ็กซี่สุดๆ แล้วดูทำหน้าเข้าทำไมต้องมองกันขนาดนั้นด้วยเล่า เขินนะเนี่ย

“มะ ไม่ต้องก็ได้ครับ เดี๋ยว เดี๋ยวฟอยล์เก็บเอง เหลือแค่เก็บโต๊ะน่ะครับ” ตอบไปพร้อมกับเสียงและมือสั่นๆ สักพักก็มีมือมาจับตรงปอยผมที่หลุดมาข้างแก้ม อ่า ทำอะไรไม่ถูกแล้ว เลยได้แต่ยืนก้มหน้าเขินอยู่ตรงนั้น >//<

“หึๆ ไม่ต้องเกรงใจครับ มาพี่ช่วยจะได้เสร็จเร็วๆไง” ยิ้มแบบนี้อีกแล้วหัวใจทำงานหนักอีกแล้ว หลังจากนั้นเราก็ช่วยกันเก็บของและเข็นรถเข้าไปที่บ้าน ซึ่งก็เป็นพี่กิตอีกล่ะที่เข็นรถเข้ามาให้ เกรงใจเขามากๆเลยแต่ก็ดีเหมือนกันจะได้มีเวลาคุยกันเพิ่มเติม

“พี่กิตเข้ามากินน้ำก่อนสิครับ อุตส่าต์ช่วยเข็นมาเหนื่อยๆ” ผมชวนเขาเข้ามาพักเหนื่อย ซึ่งเขาก็ไม่ได้ขัดอะไรดูจะพอใจซะด้วยซ้ำ

“พี่กิตจะกินน้ำอะไรดีครับ ฟอยล์มีน้ำกระเจี๋ยบด้วยนะต้มไว้กินแก้กระหาย”    

“เอาสิ ดูน่าจะสดชื่นดีนะครับ...พี่ขอถามหน่อยได้ไหม”

“อ่า ได้ครับ มีอะไรหรอ” ผมตอบไปอย่างงงๆ

“จำที่เราถามพี่ได้ไหม ที่บอกว่าพี่มาทำอะไรที่นี่น่ะ”

“ครับ ได้ครับ”

“พอดีพี่มาสืบคดีปล่อยเงินกู้แบบผิดกฎหมายน่ะ แล้วเท่าที่พี่สังเกตผู้ชายที่เจอเมื่อเช้าก็คือคนทวงหนี้ ถูกต้องไหมครับ”

“เอ่อ ใช่ครับ” ผมตอบกลับทันทีพร้อมกับนำน้ำมาให้พี่เขา ไม่วายโดนจับมือเล็กๆน้อยๆ นี่พี่เขาเป็นคนมือเร็วขนาดนี้เลยหรอครับเนี่ย ผมชักหวั่นๆใจละนะ

“ขอบคุณครับ ชื่นใจจัง ^^ ต่อๆ แล้วทีนี้พี่ก็อยากได้ข้อมูลเพิ่มจากเราหน่อยน่ะ พอจะร่วมมือกับพี่ได้ไหมครับตัวเล็ก” ทำไมพี่เขาต้องพูดเหมือนจะหลอกล่อเด็กแบบนั้นด้วยล่ะครับ แฮ่ะๆ

“ได้สิครับ พี่อยากรู้อะไรถามมาได้เลยครับ ถ้าอันไหนรู้ผมจะตอบถ้าไม่รู้ก็ต้องขอโทษด้วย” ผมตอบกลับไปอย่างใจจดใจจ่อที่จะร่วมมือกับเขา

“เราพอจะรู้จักตัวการคนปล่อยกู้ยืมหรือต้นตอของคนปล่อยกู้ไหม?” พี่กิตทำหน้าตาจริงจังพร้อมกับหยิบสมุดขึ้นมาเพื่อจด

“ตอนยายยังอยู่ ยายเคยบอกนะครับว่าเสี่ยคนนี้ชื่อปราณเป็นเจ้าปล่อยเงินกู้รายใหญ่ในแถบจังหวัดนี้ ตอนที่ยายไปทำการกู้ เหมือนจะมีการแนะนำต่อๆกันมาอีกทีน่ะครับ อย่างของยายก็ได้มาจากป้าปิ่นที่เปิดร้านจำนำในซอยถัดไปนู้นน่ะครับ เหมือนจะมีให้เบอร์ไว้เพื่อเอาไปติดต่ออีกที เดี๋ยวฟอยล์ลองหาให้ก่อนนะครับน่าจะอยู่ในห้องนอนยาย แป๊ปนึงนะครับ” และผมก็รีบวิ่งขึ้นไปในห้องยายเพื่อหาสมุดจดรายรับรายจ่ายของยายที่มีการจดบันทึกทุกอย่างตอนยายยังอยู่

“นี่ครับพี่กิต ต้องลองเปิดดูไม่รู้จะช่วยได้มากหรือเปล่านะครับ” พี่กิตรับสมุดไปพร้อมเปิดๆดูและจุดรอยยิ้มที่มุมปากขึ้นมา

“อือ ได้ครับ เดี๋ยวพี่ต้องลองไปแกะดูซะหน่อยว่าอยู่ช่วงไหน ขอบคุณนะครับตัวเล็ก” พี่กิตว่าพร้อมกับจับมือผมไปจูบเบาๆ จากที่ตอนแรกแค่จูบเบาๆตรงมือ กลายเป็นว่าริมฝีปากหนานั่นค่อยๆไล่ขึ้นมาเรื่อยๆที่แขนจนถึงหัวไหล่

ผมหลับตาปี๋ไม่กล้าแม้จะมองเพราะสายตาที่พี่เขาส่งมาให้มันหวานเยิ้มและกลิ่นน้ำหอมเฉพาะตัวของเขาทำให้ตอนนี้หัวใจผมจะวายเอาให้ได้ ไม่ไหวแล้ววววว แล้วอยู่ๆก็ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอของคนตัวสูงขึ้นมาทำให้ผมเงยหน้าขึ้นมองเสียไม่ได้

“หึๆ ทำไมน่ารักแบบนี้นะเรา จุ๊บ! ฟืดดด!” อ๊ากกกกก พี่กิตจุ๊บแก้มโผมมมม แถมยังหอมด้วย เขินโว้ยยยย

“หื้ออออ อย่าแกล้ง” ผมตอบกลับพลางก้มหน้าลงไม่กล้ามองหน้าคนตัวสูง จะทำยังไงดีครับกับสถานการณ์แบบนี้ ผมจะรับมือยังไงดีครับ ทุกคนช่วยฟอยล์ด้วย


…………………….........


ฉากนี้มีเกือบ Nc เล็กน้อยนะคะ นิดนึงเด้อ  :o8:


หลังจากที่น้องโดนผมหอมแก้ม น้องก็ก้มหน้าหลบงอตัวเป็นลูกไก่เลยครับ น่ารักมากกกก นี่ผมกำลังข่มใจอยู่นะครับทุกคน เชื่อผมเถอะ!!

แต่แล้วน้องก็ไม่เงยหน้าขึ้นมาซักที ผมเลยเชยคางน้องขึ้นมากะว่าจะบอกน้องว่าไม่แกล้งแล้ว ครั้นที่น้องเงยจ้องผมตอบตอนนี้คนตัวเล็กหน้าแดงมากลามลงมาถึงริมฝีปากบางที่ก็แดงไม่ต่างจากใบหน้า น้องดูยังงงๆกับเหตุการณ์ที่กำลังเผชิญอยู่นี้เลยทำผมอดใจไม่ไหวค่อยๆโน้มหน้าเข้าไปหา ใช้ปลายนิ้วโป้งไล้ถูที่ริมฝีปากบางก่อนจะค่อยๆบรรจงจูบน้อง

ความรู้สึกตอนนี้ผมบรรยายไม่ถูกเลยครับ ไม่ใช่ผมไม่เคยมีแฟนนะแต่กับคนนี้ความรู้สึกมันมีมากกว่า ผมพูดได้เต็มปากว่าผมชอบน้องตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นจนไม่อาจละสายตาได้ อ่า หวานเหลือเกิน

“อื้ออ พ พี่ พี่กิต แฮ่กๆๆ” ท่าจะหมดอากาศหายใจแล้วน้องถึงพยายามผลักผมและหายใจเฮือกใหญ่ ดูปากเล็กๆนั่นที่กำลังโกยอากาศเข้าปอดสิ อืมมมม ขออีกทีแล้วกันครับที่รัก

“อื้มมม ตัวเล็ก..จุ๊บ” ผมสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากหวานที่ก็กำลังเปิดปากเพื่อกำลังหายใจอยู่ น้องพยายามตอบรับลิ้นผมซึ่งท่าทางเก้ๆกังๆนี้ล่ะทำให้กิตน้อยที่ไม่น้อยนะครัชของผมตื่น ตายห่าล่ะหว่า!!

“อื้อๆ พี่กิต ฟอยล์เจ็บ” อ่ะ เผลอกัดปากไปซะได้ ผมรีบผละตัวออกมาแล้วมองหน้าน้อง

“พี่ขอโทษ เจ็บมากไหมครับ” ผมคลำๆตรงที่เผลอกัดปากน้อง ดีนะเลือดไม่ออก ผมดึงคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมกอดพร้อมกับพูดความรู้สึกตัวเอง ไม่ไหวแล้วครับผมต้องบอกน้องแล้ว ไม่งั้นน้องจะต้องหลุดมือไปเป็นแน่!!

“ฟอยล์ คือพี่ไม่ขอโทษที่ เออ จูบเราเมื่อกี้นะ คือมันเป็นความตั้งใจที่พี่ตั้งใจทำจริงๆและพี่จะบอกว่า พี่ชอบเรา ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน ฟอยล์จะเปิดโอกาสให้พี่ดูใจกับเราได้ไหมครับ” ผมบอกน้องไปแล้วเอามือน้องขึ้นมาจับทาบไว้ที่หัวใจ ตอนนี้หัวใจผมเต้นแรงมากครับ น้องคงสัมผัสได้เลยลูบๆตรงที่หัวใจผมเต้น แต่อยู่ๆน้องก็จับมืออีกข้างไปทาบไว้ที่หน้าอกตัวเองซึ่งผมรู้สึกถึงการเต้นของหัวใจน้องที่เต้นแรงไม่ต่างจากของผม

“แบบนี้ พอจะเป็นคำตอบได้ไหมครับ?” น้องหน้าแดงมากแต่ก็ถามผมกลับพร้อมยิ้มที่ทำให้ผมไม่อาจถอนตัวขึ้นอีกต่อไป

ผมดึงคนตัวเล็กขึ้นมารับจูบอีกครั้ง คราวนี้มือไม้ผมเริ่มอยู่ไม่สุขแล้วจัดการล้วงเข้าไปในเสื้อตัวโคร่งพร้อมสะกิดเม็ดนูนเล็กๆตรงหน้าอกอีกข้างก็ขย้ำก้นเล็กๆไป อ่า ฟินมากครับ น้องสะดุ้งพยายามขยับออกแต่ผมก็จับหน้าน้องล็อคเพื่อตะปมจูบแบบตะกละตะกาม ผมถกเสื้อยืดขึ้นเลื่อนปากลงมาที่เม็ดเล็กๆดูดและเลียมันเหมือนผมกินลูกอมอยู่ น้องหวาน หวานมากจริงๆครับ

“อ่ะ…อื้อ พี่กิต อย่าครับ” ห้ามพี่ก็เท่านั้นล่ะครับน้องตอนนี้เครื่องพี่เดินเต็มกำลังแล้ว

“ฮื้มม ตัวเล็ก…ทำไมหวานอย่างนี้ครับ” ผมเลียและดูดสลับกันทั้งสองข้างมือก็ขย้ำสะโพกน้องไปด้วย เรียกเสียงหวานๆได้ดีครับ

“อ๊ะ อย่าจับ พี่กิต ไม่เอา หื้อออ” ผมจับแกนกายอันเล็กๆที่ตอนนี้ตั้งขึ้นและมีน้ำใสๆเคลือบอยู่ ผมไม่รอช้าขยับมือชักขึ้นลงให้น้อง

“อ๊ะๆ พี่กิต ฟอยล์เสียว อ๊า” หน้าน้องตอนนี้คือเอ๊กซ์มากๆครับ ผมไม่คิดว่าผู้ชายจะทำหน้าและเสียงได้เร้าใจขนาดนี้หรือเป็นเฉพาะคนตัวเล็กข้างหน้าผมตรงนี้นะ ผมเริ่มปลดซิปตัวเองออกจับกิตน้อยที่ตอนนี้มันฟูจนพองเต็มตัวออกมานอกกางเกง น้องมองลงมาแล้วตกใจแต่ผมก็จับหน้าน้องมาจูบเพื่อไม่ให้น้องสนใจมัน ผมรวบท่อนเอ็นทั้งสองเข้าด้วยกันและรูดรั้งขึ้นลง โอ่ยย เสียวมากครับ

“ซี้ดดดด ตัวเล็ก...อื่มมม” ผมคำรามออกพร้อมจูบน้องหนักๆ ดูท่าน้องจะใกล้แล้วเจ้าตัวเริ่มเกร็งๆตัว

“อ๊ะๆ พี่กิต หื้อ…จะออก จะออกแล้ว อ๊ะ..อ๊า” สิ้นเสียงน้องก็ปล่อยออกมาเลยครับ ทำให้ตอนนี้เหลือผมและยิ่งตอนนี้มีน้ำน้องมาช่วยหล่อลื่นยิ่งช่วยเพิ่มความเสียว ชักอยู่สามสี่ทีผมก็เสร็จตามน้องไปครับ ผมรู้ว่าน้องน่าจะยังไม่เคยเพราะฉะนั้นผมจะไม่ทำจนถึงขั้นสุดหรอกครับ ผมกลัวน้องจะกลัวและเจ็บเราจะต้องค่อยๆตะล่อมๆเหยื่อครับ หึๆๆๆ

“จุ๊บ! เป็นยังไงครับตัวเล็กถึงกับหอบเลยหรอ หึๆ” โดนกำปั้นน้องทุบเข้าไหล่มาทีนึง เจ็บเหมือนกันนะครับนั้น ฮ่าๆ

“อย่าแซว ไม่งั้นจะโกรธจริงๆด้วย” โอ้ย น่ากลัวมากครับที่รัก แหมมม ขู่ฟ่อๆ

เมื่อทำความสะอาดเสร็จเรียบร้อยน้องก็เดินออกมาส่งผม เพราะผมจะต้องเข้าสน.ต่อตอนเย็นเพื่อไปแกะสมุดบันทึกที่น้องให้ไว้ ไม่ลืมจุ๊บที่ปากกับหอมแก้มไปฟอดใหญ่ จนน้องตาขวางใส่ ฮ่าๆๆๆ มีความสุขโว้ยยยยยย


…………………………….
TBC
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-08-2021 15:45:58 โดย sk_bunggi »

ออฟไลน์ sk_bunggi

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 399
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
ต่อจ้า  :katai4:

หลังจากที่พี่กิตกลับไปผมก็เข้ามาเก็บของและก็มานั่งพักผ่อน คิดย้อนไปก่อนน่านี้ หื้มมมมม ทำอะไรลงไปเนี่ย ทำไมผมใจง่ายจังเลยครับ ไม่ใช่ผมไม่เคยมีคนมาจีบนะครับแต่กับพี่กิตมันรู้สึกต่างออกไป เขาดูอบอุ่นแต่ก็ดูเร่าร้อนในเวลาเดียวกันคือลุคพี่เขาให้อารมณ์ Daddy มากครับ อ้ายยยยย นี้แหน่ะๆ ต่อยหมอนมันซะเลย ถ้ายายอยู่ยายจะต้องหยิกแขนผมแน่นอนเลย

ตึง ตื่อ ดือ ตื้งงง….

“ฮัลโหล ว่าไงยัยฟาง”

(ฮัลโหล พี่ฟอยล์ วันนี้ฟางจะค้างบ้านนุ่มนะต้องทำรายงานอ่ะ)

“อ่าว ทำไมกะทันหันจังเลย”

(พอดีอาจารย์เพิ่งมาบอกอะสิ ไม่งอนน้าๆๆ)

“อื้อๆ โอเค อย่าไปกวนเขามากล่ะรู้ไหมเกรงใจบ้านเขาด้วย”

(โอเคจ้า ฟางออกจะเป็นเด็กดี อิอิ)

“จ้าๆ แม่เด็กดี แค่นี้ล่ะเดี๋ยวพี่ออกไปตลาดแล้ว”

(รักพี่ฟอยล์นะ จุ๊บๆ ตู๊ดๆๆ...)

“เห้อออ ยัยน้องตัวดีไม่มีคนไปช่วยซื้อของเลย เอ พรุ่งนี้ทำอะไรขายดีนะ”

ระหว่างมาตลาดผมก็รู้สึกเหมือนมีคนตามมาเลยพยายามรีบเดินเร็วๆเพื่อให้ถึงตลาดเร็วขึ้น แต่ก็มีชายตัวใหญ่มายืนขวางไว้สองคน อีกคนนึงผมรู้จักดีครับมันคือไอ้พี่เสกส่วนอีกคนนึงน่าจะเป็นเพื่อนของมัน

“มึงจะรีบไปไหนล่ะน้องฟอยล์สุดสวย หึๆๆ” ไอ้พี่เสกมันพูดพร้อมจับแขนผมไว้ ผมพยายามสะบัดมือแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะแรงมันเยอะมาก

“พี่เสกจ๋า ปล่อยฉันเถอะจ่ะ ฉันเจ็บนะพี่” ผมพยายามอ้อนมันเพื่อให้มันปล่อยและจะได้วิ่งหนีไปขอความช่วยเหลือ เพราะตรงนี้เป็นตรอกที่ไม่มีคนผ่านมาเลย

“เอ่อ! เจ็บสิดี กุก็เจ็บมึงเห็นมั้ย โชคของมึงนะเมื่อเช้าแต่ตอนนี้มึงไม่รอดแน่! ไอ้เกมส์จับมันไปให้เสี่ย” สิ้นเสียงไอ้พี่เสกเพื่อนมันอีกคนก็มาอุ้มผมขึ้นบ่าพร้อมกับเดินขึ้นไปบนรถที่จอดรออยู่แล้ว

“ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยที พี่กิต พี่กิตช่วยฟอยล์ด้วย ปล่อยยย!” ผมพยายามตะโกนและดิ้นเพื่อให้หลุดแต่มันก็ไม่เป็นผล

“ไม่ไป ปล่อย ไม่ๆ ช่วยด้วยยย ฮื่อออ ปล่อยนะ” มันยัดผมเข้ามาในรถจนได้ “ฮื่อๆๆๆ พี่กิต ช่วยฟอยล์ด้วย ฮื่อออ”

ทำยังไงดีกลัวมากๆ ระหว่างทางผมก็คิดว่าจะทำยังไงแล้วผมก็นึกขึ้นได้ว่าผมมีมือถืออยู่ที่กางเกง ผมรีบกดเข้าข้อความส่งข้อความหาน้องสาวให้ไปฝากบอกสารวัตรกิต ซึ่งฟางโทรกลับมาแต่ผมตัดสายทิ้งเพราะกลัวพวกมันจะเห็น น้องจึงส่งข้อความกลับมาถามว่าเรื่องจริงเหรอ ผมอยู่ที่ไหน ผมบอกว่าผมอยู่ที่รถตู้เก่าๆคันนึง (จริงๆผมโดนมัดมือมัดเท้านะครับ แต่มันดันมัดมาด้านหน้าผมเลยหยิบมือถือได้) ผมบอกให้น้องรีบไปบอกสารวัตรกิตติเดชว่าโดนคนของเสี่ยปราณจับมา น้องเลยส่งกลับมาบอกว่า ได้ จะรีบไปให้ ผมเลยรีบเก็บมือถือลงด้านในโดยไม่ลืมปิดเสียงไว้เช่นกัน

ขับรถผ่านไปสักพักน่าจะร่วมเกือบชั่วโมงได้ ดูจากข้างทางแล้วผมคิดว่าน่าจะออกนอกตัวจังหวัดมานิดหน่อยเพราะมันดูเป็นป่าไม้มากๆเลย แล้วอย่างนี้พี่กิตจะหาผมเจอไหมนะ เฮ่อออ ชีวิตหนอชีวิต


…………………………........


“ขออนุญาตครับสารวัตร มีคนมาขอเข้าพบบอกว่าเป็นเรื่องด่วนมากๆเลยครับ”

กิตที่กำลังก้มหน้าก้มตากับเอกสารอยู่นั้นเงยหน้าขึ้นมาอย่างอารมณ์เสียหน่อยๆ ใครจะมาขอเข้าพบเขาไม่เคยนัดใครมาก่อน

“อืม ให้เข้ามาได้” (น้อง สารวัตรให้เข้ามาได้ครับ) สิ้นเสียงเปิดประตูก็มีเด็กสาวหน้าตาดีคนหนึ่งรีบกระโจนเข้ามา เขาจำได้ดี น้องฟางน้องสาวของฟอยล์

“พี่ พี่กิตคะ ช่วยพี่ฟอยล์ด้วยพี่ฟอยล์แย่แล้วๆ” น้องพูดรัวๆจนผมงง ก่อนที่ผมจะถามน้องก็ยื่นข้อความมือถือมาให้ผมอ่านมันครู่หนึ่งก็ลุกขึ้นยืนด้วยความโมโห

“ฟาง เรากลับไปรอที่บ้านก่อนไป จ่า จ่ามาด ไอ้ปิ๊ก! มาเจอผมหน่อย”

“พี่ต้องช่วยพี่ฟอยล์ให้ได้นะคะ หนูขอร้อง ฮื่อๆๆๆ” น้องร้องไห้และยกมือไหว้ผมปรกๆ ผมเลยบีบไหล่น้อง

“พี่จะพาแฟนพี่กลับมาให้ได้ ไม่ต้องห่วง, จ่า เอาเบอร์นี้ไปตรวจจับพิกัดหน่อยว่าส่งมาจากที่ไหน, ปิ๊ก มึงไปตรวจดูกล้องวงจรในถนนเส้นนี้ให้หมดว่าฟอยล์หายไปจากตรงไหนถึงตรงไหน ไป!”

“รับทราบครับ!!” ฟอยล์รอพี่ก่อนนะครับคนดี พี่จะรีบไปช่วยเรานะ


……………………….........



“ไอ้เกมส์ เอาผ้าไปปิดตามันไว้ซะแล้วลากมันตามมา” (ได้พี่)

สิ้นเสียงก็มีคนเปิดรถตู้เอาผ้ามาปิดตาผมจึงทำให้มองอะไรไม่เห็น มันจะเอาเรามาฆ่าหรือเปล่านะ ฮื่อๆๆ ถ้าเราตายไปยัยฟางจะอยู่ยังไงแล้วพี่กิตล่ะจะมาตามหาเราไหม ตอนนี้ผมคิดไปต่างๆนาๆแล้วครับยอมรับว่ากลัวมาก จนเดินมาหยุดๆที่หนึ่งแล้วมันก็ผลักผมลงไปนอน

“มึงอยู่ในห้องนี้ล่ะ ถ้าเสี่ยกลับมาแล้วเดี๋ยวพวกกูพาไป ห้ามตุกติกนะมึง” ไอ้พี่เสกมันบอกพร้อมกับใส่กุญแจมือคล้องไว้กับเสาเหล็กกลางห้อง มันเปิดผ้าปิดตาผมออกทำให้ผมมองเห็นว่ามันเป็นเหมือนห้องเก็บของห้องหนึ่ง ผมมองมันอย่างหวาดๆ

“ทีนี้เป็นยังไงล่ะ เจ้าชายขี่ม้าขาวมึงไม่มีแล้วหนิ ฮ่าๆๆๆๆ” ผมร้องไห้ออกมาทันที ทำไมผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ ชีวิตผมมันน่าสมเพชอยู่แล้วตอนนี้มันยิ่งน่าสมเพชเข้าไปใหญ่ หมดแล้วชีวิต พี่ขอโทษนะฟางที่อยู่ดูแลเราต่อไม่ได้ ยายหนูจะได้ไปหายายแล้วนะจ๊ะ ฮึกๆฮื่ออออ

ผมร้องไห้อยู่อย่างนั้นจนผมรู้สึกปวดหัว ปวดตาและอยู่ๆโลกทั้งใบผมก็ดับไป

……………………….........
TBC

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-08-2021 16:18:21 โดย sk_bunggi »

ออฟไลน์ sk_bunggi

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 399
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
ต่อจ้า  :katai4:

ฉากนี้อาจจะมีช่วงที่รุนแรงเล็กน้อย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยจ้า


“สารวัตรครับ พิกัดมือถือที่ส่งมาห่างจากหมู่บ้านเราประมานห้าสิบกว่ากิโลเมตรครับ ค่อนจะออกไปนอกตัวจังหวัดแล้ว” จ่ามาดกล่าว

“สารวัตรครับ กล้องที่ให้เช็คดูถนนในหมู่บ้านจะมีช่วงหนึ่งที่ฟอยล์เดินออกมาตรงปากซอยเพื่อจะไปตลาดครับ แต่ทางที่น้องเลี้ยวเข้าไปน่าจะไปซอยรัดกล้องเลยจับภาพไม่ได้ สักพักก็มีรถตู้คันสีดำขับออกมาหลังจากน้องเดินเข้าไปไม่นาน ผมว่าน่าจะใช้คันนี้นะครับและนี้คือทะเบียนกับประวัติคนขับ ผมหามาเรียบร้อยแล้ว” จ่าปิ๊กรายงานผลขอตนเองต่อทันที

“ขอบคุณมาก ผมขอหมายจากผู้กำกับมาเรียบร้อยแล้วและเกณฑ์กำลังตำรวจมาส่วนนึง พวกเรารีบไปกันเถอะ”

“รับทราบครับ!!” ผมนำตำรวจมุ่งหน้าไปสถานที่นั้นทันที สถานที่นั้นอยู่ห่างจากหมู่บ้านเกือบๆชั่วโมง ต้องรีบใช้ความเร็วหน่อยเพราะนี้ก็ปาเข้าไปสองทุ่มแล้วและอีกอย่างผมไม่อยากให้น้องรอนาน น้องจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ยิ่งคิดยิ่งโมโหตัวเองที่ไม่ระวังให้ดี ผมน่าจะให้เบอร์ติดต่อน้องไว้แต่ผมดันลืม 

“สารวัตรครับ สายเราที่อยู่ละแวกนั้นแจ้งว่าเสี่ยปราณเพิ่งเข้าไปถึงที่หมายครับแต่ดูท่าจะไม่ใช่บ้านพักของมัน น่าจะเป็นแค่แหล่งเก็บของครับ" จ่ามาดบอกกล่าวที่ลูกน้องอีกคนแจ้งมาทางมือถือ

“บอกให้รอต่อไป จับตาดูไว้ให้ดี มีพิรุธอะไรรีบโทรบอกทันที” (ได้ครับ, เอ็งจับตาดูไปก่อน ถ้ามีพิรุธโทรมาด่วน) หูผมก็ฟังลูกน้องพูด ส่วนเท้าก็เหยียบคันเร่งเพื่อให้ถึงที่หมายโดยเร็ว ผมใจจะขาดแล้วครับตอนนี้


…………………………..



ผมฟื้นมาอีกทีก็ตอนมีคนเดินเข้ามาแล้วดึงกระชากแขนผมขึ้น นี่ผมยังอยู่อีกหรอยังไม่ตายอีกหรอ คิดได้แค่นั้นน้ำตาผมก็ไห้ลงมาอีกระรอก

“โอ้ย มึงจะร้องไห้หาอะไรวะ พวกกูไม่ได้จะเอามึงไปฆ่าแกงแค่เอาไปให้เสี่ยกูเอาเฉยๆ” สิ้นคำนั้นผมลืมตาโพลง ผมรีบดิ้นและสลัดมือออกจากการจับกุมของพวกมัน กุญแจมือที่คล้องก็เสียดสีกับข้อมือไปมาทำให้เจ็บแสบไปหมด

“ฤทธิ์เยอะนักนะมึง เดี๋ยวกูตบให้เลือดกบปากเลยหนิ” มันง้างมือขึ้นมาจะตบหน้าผม

“เฮ้ย มึงจะทำอะไร นั่นของเสี่ยนะมึง ถ้ามีรอยขึ้นมาเดี๋ยวมึงก็โดนหรอกไอ้ห่า” ไอ้พี่เสกมันเดินมาเห็นผมที่กำลังจะโดนตบและหยุดได้ทัน ทำให้อีกคนมันลดมือแล้วผลักผมให้เดินออกจากห้องตามไอ้พี่เสกไป

พอเดินออกมาผมก็เจอเข้ากับผู้ชายคนหนึ่ง ใส่เสื้อเชิ้ตสีครีมมีสูทสีเดียวกับแต่เข้มกว่าคลุมทับไว้กับกางเกงสแล็คสีดำ ทำให้ผมรู้ว่าผู้ชายตรงหน้าคือเสี่ยปราณ เขาไม่เหมือนกับที่คาดกว่าไว้เลยเพราะผมคิดว่าเขาจะเป็นชายแก่หัวงอกๆและลงพุง แต่เขาคนนี้ค่อนข้างเป็นชายกลางคนที่ยังดูดีและดูภูมิฐานทำให้ผมตะลึงไปชั่วขณะ

“ไอ้เด็กนี่ล่ะครับเสี่ย ที่มันไม่ยอมจ่ายค่างวดมาสองงวดแล้ว ผมเลยพาตัวมันมาขัดดอกแทน” ไอ้พี่เสกรีบบอกแกนายของตนเอง

“ไหน มาให้ฉันดูใกล้ๆหน่อยสิ” ชายอีกคนที่ยืนอยู่ข้างหลังรีบผลักผมไปข้างหน้าเพื่อให้เสี่ยได้จับผมใกล้ขึ้น

“หน้าตาสวยใช้ได้ ผิวพรรณดี….แต่เป็นผู้ชาย?” เสี่ยปราณถามขณะที่จับหน้าผมหันไปมา ผมสะบัดหน้าหนีจากมือใหญ่แต่ก็ไม่เป็นผล สันกรามโดนบีบแรงขึ้นจนเจ็บจี๊ด

“จุ๊ๆ อย่าทำแววตาเชิญชวนอย่างนั้นสิ เดี๋ยวคืนนี้ก็ไม่ได้นอนหรอก หึๆๆ เอาเข้าไปรอในห้องนอนไป เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อน เปิดอ่างแช่น้ำให้กูด้วย” คำพูดของเสี่ยทำให้น้ำตาผมไห้ลงมาอีกครั้ง นี้ผมจะโดนข่มขื่นจริงๆใช่ไหม ไม่นะ พี่กิตช่วยฟอยล์ด้วย ฮึกฮื่ออออ

ผมโดนไอ้พี่เสกดึงขึ้นมาอีกครั้งแล้วพาไปห้องๆหนึ่ง ซึ่งพอเข้าไปก็รู้ได้เลยว่ามันคืออะไร มันทำให้ผมตกใจดิ้นและแหกปากร้องไห้มากกว่าเดิม ในห้องนั้นประดับไปด้วย โซ่ แส้ กุญแจมือและอุปกรณ์นาๆในการใช้สำหรับการมีเซ็กส์ที่รุนแรง ผมพยายามทุบประตูเพื่อให้คนข้างนอกเปิดแต่ก็ไม่เป็นผล ตอนนี้ใจผมตกลงไปยันเหวลึกสุดๆผมนั่งคุดคู้ตัวในมุมห้องหวังว่าเสี่ยจะไม่เห็นผมหรือพอเปิดประตูมาแล้วผมสามารถหนีออกไปได้เลย

ผ่านไปนานพอสมควรประตูก็เปิดพร้อมกับชายที่สวมเพียงชุดคลุมอาบน้ำ ผมรีบคลานหนีพยายามจะไปยื้อประตูเพื่อเปิดแต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อตัวผมโดนเสี่ยมันอุ้มแล้วเหวี่ยงลงเตียงอย่างแรง

“อ่ะ! ไม่นะ ปล่อย อย่าทำฉันเลย ฉันไหว้ล่ะจ่ะ ฉันจะหาเงินมาคืนให้ครบเสี่ยปล่อยฉันไปเถอะนะ ฮื่อออๆ” จุกมากๆครับแต่ก็ต้องลุกขึ้นมาปกป้องตัวเอง

“แต่ถ้าเธอยอมฉัน หนี้จะลงลดไปครึ่งหนึ่งเชียวนะ ไม่สนใจหน่อยหรอ?” ผมรีบส่ายหน้ากับคำที่ได้ยินและผลักไหล่เสี่ยมันอย่างแรง

“เพี๊ยะ! เล่นตัวนักนะมึง เดี๋ยวกูจะทำให้มึงร้องขอกูเอง แคว้ก!!” เสื้อที่ผมใส่ถูกฉีกขาดออกจากกัน ผมกรีดร้องออกมาในทันที พยายามดิ้นและทุบเพื่อให้ออกจากอ้อมแขนไอ้เสี่ย

“ชอบแบบรุนแรงหรอจ๊ะ เดี๋ยวเสี่ยจัดให้ หึๆ” เสี่ยมันดึงผมลุกขึ้นมาตรงบาร์ที่ตั้งอยู่ลักษณะเหมือนที่ขึง ผมร้องไห้ร้องขอมันเพื่อให้มันปล่อยแต่เหมือนมันจะไม่ได้ยิน จนในที่สุดมันก็จับผมขึงไว้กับเสาและมัดมือผมทั้งสองด้านไว้บนเหนือหัวสำเร็จ

“อ่า ช่างเป็นภาพที่สวยงามมากจริงๆ ดูสิ ของฉันมันเริ่มแข็งขึ้นมาแล้ว” ผมมองตามมือมันที่ไปจับท่อนเอ็นของตัวเองแล้วดิ้นแรงขึ้น จนเหมือนเชือกที่มัดอยู่จะบาดเนื้อผมเข้าให้อีกแล้ว

“ไม่ๆๆ ฮึก ได้โปรดเถอะเสี่ย อย่าทำอะไร ฮึก ฉันเลย ฮื่อออ” เสี่ยมันหันหลังไปที่ตู้โชว์ที่ตั้งอยู่ข้างๆเตียงแล้วหยิบแส้มาเส้นหนึ่ง ตอนนี้หัวใจผมวูบไป ไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว


………………………………...


ตอนนี้ผมมาถึงหน้าบ้านนั้นแล้ว สายจากจ่ามาดบอกว่าเสี่ยมันเข้าไปได้สักพักแล้วและก็ไม่ได้มีใครออกมาคาดว่าจะอยู่ในนั้นทั้งลูกน้องและหัวหน้า ผมรีบกระจายกำลังกันล้อมบ้านหลังนั้นและทำให้เบาที่สุด คนอื่นไปตามจุดต่างๆเพื่อเก็บลูกน้องมัน ส่วนผมจะไปหาเสี่ยซึ่งคาดว่ามันน่าจะอยู่กับฟอยล์เพราะลูกน้องมันจับมาให้ไอ้เสี่ยปราณ

“จ่ามาดไปด้านซ้ายนะ ปิ๊กมึงไปด้านทางเข้าด้านหลัง ส่วนผมจะแอบเข้าทางหน้าต่างห้องด้านหน้าเอง”

“28 ครับสารวัตร” และทั้งหมดก็กระจายกำลังไป ผมรีบเดินไปหน้าต่างด้านข้างๆประตูซึ่งมันไม่มีใครเฝ้าอยู่เลย จึงเป็นทางสะดวก

ผมได้ยินเสียงคนคุยกันอยู่ตรงห้องโถงคาดว่าน่าจะเป็นพวกลูกน้องมัน ผมจึงรอสัญญาณจากทางจ่าที่เก็บพวกด้านนอกจนในที่สุดก็เข้ามากันข้างในได้ ผมรีบออกมาแล้วเข้าไปจับตัวนายเสกถามหานายของมัน ตอนแรกมันก็ไม่บอกแต่โดนผมซัดไปชุดใหญ่มันถึงยอมบอก

ผมให้มันนำทางยังห้องที่เสี่ยอยู่และเตรียมตัวเพื่อจับมัน เมื่อพังประตูเข้าไปหัวใจผมกระตุกวูบกับภาพข้างหน้า ผมรีบเดินเข้าไปซัดไอ้เสี่ยมันทันทีและเสี่ยมันก็สวนกลับมา แต่ขณะที่ผมกำลังจะสวนเสี่ยมันกลับไปไอ้เสกที่โดนผมซ้อมเมื่อกี้ดันจ่อปืนยิงใส่แขนผมทำให้เสี่ยมันมุดตัวหลบแล้วมันก็พากันหนีออกไปด้านนอก ตอนแรกผมจะวิ่งตามไปแต่ฉุดคิดได้ว่ามีฟอยล์อยู่และดูเหมือนน้องจะช็อคมากๆ

“ฟอยล์ ฟอยล์! ได้ยินพี่ไหม ทำใจดีๆไว้นะ” ผมรีบคลายปมที่มัดมือน้องและรีบอุ้มพาตัวน้องออกไปเพื่อจะไปส่งโรงพยาบาล
ข้างล่างเคลียร์พื้นที่ได้เรียบร้อยมีลูกน้องที่ถูกจำประมาน 5 คน ส่วนไอ้เสกไปกับเสี่ยปราณพร้อมคนขับรถ ผมเลยสั่งการให้จ่ามาดจัดการส่วนผมจะรีบพาน้องไปโรงพยาบาล

“ช่วยด้วยครับ ขอเตียงให้คนไข้ด่วน” ผมรีบตะโกนเพื่อให้บุรุษพยาบาลที่อยู่ตรงนั้นได้ยินและรีบเข็นเตียงมาให้ผม

“คนไข้เป็นอะไรมาคะ รบกวนช่วยกรอกประวัติทางนี้ด้วยค่ะ” “ได้ครับ” หลังจากที่กรอกประวัติเสร็จ (โดยที่ผมโทรไปถามจากฟางเพิ่มเติม) ผมก็มารอข้างหน้าห้องฉุกเฉินเพื่อรอหมอออกมา

“ญาติคุณพิชญะครับ เชิญทางนี้ด้วยครับ” “ครับ ผมเองครับ ไม่ทราบว่าน้องเป็นยังไงบ้างครับหมอ” ผมรีบถามอาการน้องโดนทันที

“ครับ ตอนนี้คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้ว หมอได้ฉีดยาลดความเครียดเพราะดูจากตอนที่เข้ามา คนไข้มีอาการตัวเกร็งเพราะเกิดจากสภาวะช็อคอย่างแรงเลยทำให้ดวงตาเบิกกว้างและค้าง ตอนนี้หมอได้ทำเรื่องย้ายคนไข้ไปห้องเรียบร้อย อ้าว แล้วนั่นแขนคุณเลือดออกนี่ครับ” ขณะฟังหมออธิบายก็โล่งใจไปแต่ลืมคิดว่าตัวเองถูกยิงมาเช่นกัน มิน่าล่ะรู้สึกเจ็บๆแต่ช่างเถอะ น้องสำคัญกว่า

“พยาบาล เดี๋ยวพาคุณตำรวจไปทำแผลด้วยครับ งั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ”

“ครับ ได้ครับ ขอบคุณครับ” แล้วพยาบาลก็นำผมไปทำแผล เสร็จแล้วก็ไปส่งที่ห้องน้องที่นอนรักษาตัวอยู่

ตู้ด ๆ ๆ

(ฮัลโหลค่ะ พี่กิต พี่ฟอยล์เป็นยังไงบ้างคะ) หลังจากผมเข้ามาผมก็โทรหาฟางเพื่อบอกอาการของฟอยล์ทันที

“ครับ ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว หมอให้ยาลดความเครียดไปตอนนี้นอนพักอยู่ ฟางไม่ต้องเป็นห่วงครับ”

(ฮึกๆฮื่ออ ดีใจจังเลยค่ะ ขอบคุณพี่กิตมากๆนะคะที่ช่วยพี่หนูไว้ ถ้าไม่ได้พี่กิตก็ไม่รู้จะไปพึ่งใครแล้วค่ะ ฮื่อๆ) น้องฟางร้องไห้ออกมาและกล่าวขอบคุณผมยกใหญ่

“ไม่เป็นไรครับ พี่บอกแล้วไงยังไงพี่ก็ต้องช่วยแฟนพี่ให้ได้ คืนนี้ต้องนอนที่โรงพยาบาลดูอาการก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ถ้าอาการดีขึ้นอาจจะได้กลับบ้านได้เลย ฟางไปนอนเถอะครับ พรุ่งนี้พี่จะโทรไปบอกเราใหม่นะ”

(อื่อ ได้ค่ะ ฝันดีนะคะและก็ขอบคุณอีกครั้งค่ะ) หลังจากที่วางสายจากฟางผมก็เดินมาที่เตียงที่น้องนอนอยู่ น้องคงร้องไห้หนักมากจนตาบวมไปหมดผมจึงเอื้อมมือไปเกลี่ยเส้นผมนิ่มและจูบเบาๆที่เปลือกตาบวมๆนั่น

“พี่ขอโทษนะครับคนดีที่ปล่อยให้รอนาน พี่ไม่น่าปล่อยให้เราอยู่คนเดียวเลย” เอ่ยพรางลูบแก้มใสไปมา ดูท่าน้องจะรู้สึกตัวแล้วเปลือกตาน้องเริ่มขยับและก็ลืมตาขึ้น

“อื้อ ปวด….” น้องบ่นพึมพำออกมา ผมรีบหันไปหยิบน้ำมาให้น้องดื่มเพราะกลัวน้องจะกระหายน้ำ

“ค่อยๆดื่มนะครับ เดี๋ยวสำลัก...เป็นยังไงบ้างเจ็บตรงไหนไหม” ผมถามน้องพลางลูบหัวเล็กๆไปด้วย

“พี่กิต ฮึกๆ พี่กิต ฮื่อออ” น้องร้องไห้ออกมาน้องคงขวัญเสียมากน่าสงสารมากครับ ผมเลยรีบประคองคนตัวเล็กมากกอดในอ้อมแขน กอดแน่นๆจะได้รู้ว่าผมอยู่ตรงนี้ไม่ได้หายไปไหนแล้ว

“ครับๆ โอ๋ ไม่ร้องนะครับคนเก่ง เก่งมากเลยนะที่ให้ฟางมาบอกพี่ทัน ปลอดภัยแล้วนะครับคนเก่ง จุ๊บ” จุ๊บเหม่งน้องปลอบขวัญไปทีนึง

“พี่กิต แขนพี่โดนอะไรมาครับ” น้องถามพลางลูบที่ผ้าพันแผลอย่างเบามือ

“อ๋อ โดนกระสุนปืนน่ะ แต่ไม่ต้องเป็นห่วงนะมันแค่ถากๆไม่เป็นอะไรมาก”

ตึ้ง ตือ ตึ้ง ตื้อ….

“ว่าไงจ่ามาด เป็นยังไงบ้าง”

(ครับ สารวัตร ตอนนี้กำลังเคลื่อนย้ายไปที่สน.เราเพื่อนำไปสอบปากคำและดำเนินคดีต่อไปครับ)

“อือ ฝากด้วยนะจ่ามาด แล้วที่หนีไปตามหาได้ไหม?”

(ตามไม่ได้ครับเพราะสายที่ให้เฝ้าไว้เขาก็ออกจากพื้นที่หลังจากที่เราเข้าไปเรียบร้อย เลยไม่มีเบาะแสเพิ่มเติมเลยครับ)

“ขอบคุณมากจ่า ยังไงวันนี้ก็เท่านี้ก่อนละกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมเข้าไปที่สน.อีกทีแค่นี้ล่ะครับ” (ได้ครับสารวัตร ตู้ดๆๆ…)

“นอนพักเถอะครับ เดี๋ยวพี่ขอเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาหน่อยแล้วจะเข้ามานอนด้วย” ผมบอกคนตัวเล็กที่นั่งตาแบ๊วอยู่บนเตียงคนไข้

“ครับ เอ่อ พี่มานอน บนเตียงกับฟอยล์ได้ไหมครับ” ประโยคที่น้องพูดออกมามันช่างเบาแต่ผมก็ได้ยินเพราะในห้องนี้มันมีแค่เราสองคน

“หึๆ ครับๆ เด็กขี้อ้อน เดี๋ยวพี่มา” เข้าไปทำธุระในห้องน้ำอยู่สักพักก็ออกมา ยังเห็นคงตัวเล็กนั่งรออยู่ หื้ม ไม่ยอมนอนดีๆนะเด็กดื้อ

“ทำไมไม่นอนครับ หื้ม” ก้าวขึ้นไปบนเตียง พอผมขึ้นเตียงมันก็ดูแคบไปทันทีเลยครับ เอิ่ม ก็ผมตัวใหญ่หนิ แต่โชคดีหน่อยอีกคนตัวเล็กนิดเดียวกอดทีนี้จมอกผมเลยครับ ฮ่าๆๆ

“ก็…ฟอยล์รอนอนพร้อมพี่กิตน่ะครับ ฝันดีนะครับ จุ๊บ” น้องจูบมาที่ปลายคางผมทีนึง อ่า น้องครับ อย่างทำแบบนี้นะพี่ทรมานนนน และแล้วเราทั้งสองก็หลับไปพร้อมกันด้วยความเหนื่อยล้า


………………………………

TBC

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-08-2021 17:27:08 โดย sk_bunggi »

ออฟไลน์ sk_bunggi

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 399
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
ต่อจ้า :katai4:

ผมตื่นขึ้นมาในเช้าอีกวันบิดตัวเล็กน้อยแล้วมองนาฬิกาบนฝาผนังเป็นเวลา 8.30 เอ๊ะ นี้มันไม่ใช่ห้องผมนี่นา ผมอยู่ที่ไหนนะ พอมองที่มือก็มีสายน้ำเกลือพาดอยู่ ผมอยู่โรงพยาบาลนี่นา

แล้วความรู้สึกนึกคิดก็ย้อนกลับมาทำให้ผมน้ำตาไหลและกลับมานั่งกอดตัวเองร้องไห้ อยู่ๆประตูห้องก็เปิดขึ้นโดยคนกลุ่มหนึ่ง นั่นก็คือหมอและก็พี่กิต

“ฮึก พี่กิต” ผมดีใจสะอื้นเรียก พี่เขาตกใจรีบเดินมาหาผมประคองถามว่าเจ็บตรงไหน เป็นอะไรรึเปล่า

“ขอหมอตรวจหน่อยนะครับ เมื่อคืนนอนหลับสบายไหมครับ?” หมอฉายไฟฉายมาที่ตาและถามผม

“เอ ครับ นอนหลับดีครับ” ผมตอบกลับหมอไปและก็หันไปมองพี่กิตที่ยืนยิ้มอยู่ข้างๆกัน

“โอเค งั้นดีมากครับ คนไข้น่าจะไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ถ้านอนหลับได้ไม่มีอาการผวาก็คือยังไม่ได้ร้ายแรง แต่หมอจะจัดยาลดความเครียดให้ไปทานเพื่อดูอาการด้วยนะครับ” คุณหมอแจงอาการของผมออกมาให้ฟัง

“เราสามารถกลับกันได้แล้วใช่ไหมครับหมอ” พี่กิตถามหมอขึ้นมา

“ใช่ครับ เดี๋ยวคนไข้ไปรับยาและชำระค่าพยาบาลได้ที่เคาเตอร์เลยนะครับ นี่ใบสั่งยาเดี๋ยวให้พยาบาลนำไป”

“ได้ครับ ขอบคุณมากครับหมอ” ผมและพี่กิตยกมือไหว้หมอ พี่กิตก็หันไปคุยกับพยาบาลสักครู่และหันมาหาผม

“เราไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนนะ ออกมาเราจะได้ไปกันเลย” ผมพยักหน้าทำตามที่พี่เขาบอก ออกมาเราก็เดินตามคุณพยาบาลไปที่เคาเตอร์จ่ายยาและชำระค่าพยาบาลที่นั้น

ผมบอกพี่กิตว่าผมจะจ่ายค่าพยาบาลคืนให้แต่พี่เขาก็ดุแล้วตอนกลับมาว่า แฟนคนเดียวทำไมพี่จะเลี้ยงไม่ได้ค่าพยาบาลแค่นี้เอง ไม่ต้องคิดมาก อ่าครับ เขินไปตามระเบียบการ

ตึง ตื่อ ดือ ตื้งงง….

“ฮัลโหลฟาง ว่ายั…”

(พี่ฟอยล์!! เป็นยังไงบ้าง ฟางเป็นห่วงมากเลยรู้มั้ย ฮื่อๆๆๆ)

“โอ๋ๆ พี่ไม่เป็นไรแล้วกำลังจะกลับแล้วเนี่ย แล้วเราอยู่ที่ไหนล่ะ”

(ตอนนี้อยู่ที่โรงเรียนน่ะสิ เรียนเสร็จแล้วจะรีบกลับไปหานะ)

“โอเคจ้า ตั้งใจเรียนน่ะเรา พี่ไม่เป็นไรหรอกพี่กิตก็อยู่ด้วย”

(แหมๆ มีแฟนละไม่บอกน้องเลยนะ)

“อะ อะไรเล่า ไม่คุยด้วยแล้ว ไปเรียนเลยไป”

(จ้าๆ คนอวดแฟน อิอิ ไปแล้วนะ รักพี่ฟอยล์นะ จุ๊บๆ)

“ฟางโทรมาหรอ เมื่อคืนพี่โทรไปบอกให้แล้วลืมบอกเราเลย” พี่กิตว่าพลางขับรถไป

“อ๋อครับ ขอบคุณมากๆนะครับพี่กิต” ผมยิ้มพลางหันไปมองหน้าคนขับ พี่กิตเอื้อมมือด้านที่ไม่ได้จับพวงมาลัยมาจับแก้มผมแล้วลูบๆ

“ครับ พี่เต็มใจ พี่บอกแล้วไงว่าเราเป็นแฟนกันไงจำได้ไหมหรือต้องให้พี่ทวนความจำครับ หื้ม?” พี่กิตพูดแล้วลูบๆที่หลังมือ ผม ผมเลยหยิกไปทีนึงข้อหาทำให้ผมเขิน

“ทะลึ่ง! ขับรถไปเลย” หน้าเน้อนี่ไหม้แล้วครับ

หลังจากขับมาได้สักพักก็ถึงสน. พี่กิตรีบเดินพร้อมจูงมือผมเข้าไปในสน.ทันที


………………………….........


ฝากฉาก NC เล็กๆน้อยๆหอยสังข์ของเราด้วยนะคะ  :o8:


“สวัสดีครับสารวัตร สวัสดีจ้าหนูฟอยล์” จ่ามาดทักผมและน้อง

“จ่ามาดกะปิ๊กไปห้องขังกับผมหน่อย ส่วนฟอยล์ไปรอพี่ในห้องพี่นะครับเดี๋ยวพี่กลับมา” ผมบอกน้องและบุ้ยหน้าให้น้องรู้ว่าห้องไหนและเดินนำจ่ามาดกะปิ๊กไปห้องขัง

“พวกมันไม่ให้เบาะแสอะไรเลยครับสารวัตร ผมลองถามพวกมันตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว” จ่ามาดรายการทันที

“อือ งั้นก็ขังพวกมันเอาไว้อย่างนี้ ไม่ให้มีการประกันตัวจนกว่ามันจะให้ปากคำกันได้”

“ได้ครับ แต่ว่ามีบางคนที่ลูกเมียเขามาจะทำยังไงดีครับ” จ่าปิ๊กถามขึ้นเพราะเมื่อครู่ใหญ่มีบางคนหอบลูกมาหาผัวตัวเองที่ติดคุกและร้องไห้ใหญ่

“อย่างที่ผมบอกให้มันอยู่จนกว่ามันจะให้เบาะแส ถ้าลูกเมียจะมาเยี่ยมก็ให้เยี่ยมแต่แค่ไม่นานและห้ามให้รับของจากลูกเมียยกเว้นของกินอย่างเดียว เดี๋ยวผมจะกลับเข้าไปในบ้านอาบน้ำแต่งตัวก่อนตอนเย็นๆผมจะออกมาอีกที” ผมสั่งทั้งสองและบอกลาในทันที

ผมเปิดประตูเข้าไปก็เห็นคนตัวเล็กเดินดูนู่นดูนี่อยู่ในห้องเพลินๆ

“ไปครับ เดี๋ยวพี่พากลับไปอาบน้ำแต่งตัวจะได้พักผ่อนกัน” ผมบอกน้องพร้อมจูงมือไปที่รถ ผมไม่ได้ขับไปบ้านน้องนะครับตอนนี้ผมกำลังมุ่งหน้าไปที่บ้านพักของผม ดูหน้าน้องจะงงๆว่าไหนบอกจะพากลับบ้าน

“ไปอาบบ้านพี่ก็ได้ครับ มีห้องน้ำเหมือนกัน หึๆ” ผมสังเกตเห็นคนข้างๆหน้งแดงหูแดงมาก เมื่อถึงหน้าบ้านผมก็จอดและเดินเพื่อเปิดประตูรถพาน้องเดินเข้าบ้านไป น้องมองสำรวจบ้านอย่างสนใจและไปนั่งรอที่โซฟาด้านหน้าทีวี

“เออ พี่กิตอยู่คนเดียวหรอครับ ในบ้านมีของน้อยจังเลยไม่เห็นเหมือนบ้านฟอยล์เลย” น้องเอ่ยชวนคุยขึ้น

“ใช่แล้ว พ่อกับแม่พี่ท่านประจำการอยู่ที่กรุงเทพฯน่ะ ส่วนพี่เบื่อๆคนเมืองก็เลยขอออกมาทำที่ตจว.ดีกว่า” น้องพยักหน้าเข้าใจพร้อมส่งมือมารับแก้วน้ำที่ผมรินให้

“แล้วพี่ไม่คิดจะกลับไปทำงานที่กรุงเทพฯอีกหรอครับ?” น้องถามขึ้นมาต่อ ผมหันหน้าไปเห็นว่าน้องนั่งก้มหน้ามองแก้วน้ำในมือ หื้อ หรือน้องจะกลัวโดนผมทิ้งไปอยู่ที่กรุงเทพฯนา? ขอเข้าข้างตัวเองหน่อยนะครับ

“ตอนนี้ยังครับแต่อนาคตไม่แน่ ถ้าคนแถวนี้อยากไปพี่อาจจะลองคิดดูอีกที” ผมแซวน้องและเป็นผล น้องเงยหน้าขึ้นมาสบตาผม

“อ่ะ ไปอาบน้ำเถอะ นี่ผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้าพี่เอาไปใส่ก่อนแล้วกัน ห้องน้ำอยู่ข้างหลังขวามือนะครับเดี๋ยวพี่ไปอาบอีกห้องนึง” น้องรับของที่ผมให้แล้วเดินไปตามทางที่บอกส่วนผมก็แยกตัวไปอาบน้ำในห้องนอนของผมเอง

เมื่อเสร็จแล้วผมก็เดินออกมาใส่แค่กางเกงวอร์มแค่ตัวเดียวออกไปนอกห้อง น้องยังอาบไม่เสร็จครับหรือว่ากำลังพยายามใส่ชุดที่ผมให้อยู่ก็ไม่รู้

แอ๊ดดดด…

“เอ่อ..พี่กิตครับ กางเกงมันหลวมไปฟอยล์ใส่ไม่ได้เลย มีตัวเล็กกว่านี้ไหมครับ?” น้องเดินออกมาพร้อมเสื้อยืดของผมแต่พอน้องใส่แล้วเหมือนเด็กประถมเลยครับ มันยาวลงมาปิดจนถึงขาอ่อนเจ้าตัวเลย

“มานี่มา เดี๋ยวพี่เช็ดผมให้ครับ” ผมเรียกน้องที่ยืนดึงเสื้อให้มันปิดลงมาด้านล่าง “ทำไมถึงไว้ผมยาวล่ะครับ ไม่ตัดหรอ” ผมเช็ดผมน้องพรางถามน้องไปด้วย

“มันเป็นเคล็ดครับ เพราะตอนเด็กๆยายบอกว่าผมไม่แข็งแรงและร้องไห้บ่อย กลัวจะไม่รอดก็เลยให้ไว้ผมยาวตามที่หลวงตาแนะนำ จริงๆก็ตัดได้นะครับแต่จะตัดได้แค่บ่าเท่านั้น” น้องพูดพร้อมจับปลายผมขึ้นมาดู

ผมหยิบที่เป่าผมมาเป่าให้น้องอีกครั้ง ระหว่างที่เป่าอยู่ผมก็โอบเอวน้องมาให้ใกล้ชิดตัวเองมากขึ้นและก็จูบลงไปที่หลังคอคนข้างหน้า

“อ้ะ พะ พี่กิตครับ อื่อ” น้องร้องหลังจากที่ผมเริ่มไซร้คอน้องไล่มาที่ลานไหล่เล็กๆ ผมจับน้องให้หันหน้ามาเผชิญกันตอนนี้หน้าน้องแดงมากผมเลยจูบแก้มน้องไปทีนึงและเริ่มไล่มาที่ปากเล็กๆที่มันแดงเด่นเชิญชวนให้ผมลิ้มลอง

“อื้มมมม….จุ๊บ..อ่า” เสียงเราสองคนผสมปนเปกันไป สองแขนน้องยกขึ้นมาคล้องที่คอผมพร้อมกับที่ผมกอดเอวคนตัวเล็กให้นอนราบลงกับโซฟา

ผมดึงเสื้อยืดที่น้องใส่ขึ้นและเลื่อนตัวมาจูบที่แอ่งกลางตัวเล็กๆไล่ขึ้นไปที่ตุ่มเชอร์รี่เล็กๆทั้งสองข้าง ผมดูดและดึงมันจนบวมแดง เร่งเสียงหวานจากคนด้านล่างได้ดทีเดียว ผมไล่มือลงมาที่แก่นกลางลำตัวอันเล็กๆใต้ชั้นในสีเทาจับมันผ่านเนื้อผ้าขยี้หัวเบาๆพอเป็นการทักทายกับฟอยล์น้อย

“อ่า…พี่กิต อย่าจับนะ อ้ะ” เสียงน้องร้องปรามไม่ให้จับของสงวนแต่ไม่ทันแล้วครับที่รัก ผมก็เลื่อนหน้าผมลงมาทักทายฟอยล์น้อยที่ตอนนี้ฟองเต็มตัว ผมมองมันอย่างรักใคร่ก่อนจะเลียและกลืนมันเข้าไปในโพลงปากชำเรามันจนได้รสชาติน้ำใสๆ

“อื้ออออ….พี่ พี่กิต ฟอยล์เสียว อ๊าา” มือเล็กขยับมาขยุ้มหัวของผมที่กำลังผงกหัวรูดขึ้นรูดลงกับแก่นกายเล็ก

“พี่กิต ไม่…เอาปากออก อ๊ะ..อ๊าา” ในที่สุดน้องก็ปล่อยออกมาเต็มปากผมครับ ผมกลืนมันลงไปอย่างไม่รังเกียจ น้ำน้องหวานมากแต่จริงๆผมก็ไม่เคยชิมน้ำอันนี้ของใครนะ น้องคนแรกเลย

“แฮ่กๆ พี่กิต ทำไมไม่เอาปากออก อ้ะ!” ผมไม่ตอบน้องตอนนี้ผมไม่ไหวแล้วครับ หิ้วน้องเข้าห้องนอนและวางน้องลงบนเตียง จูบปากน้องทีนึงก่อนจะเดินไปหยิบเจลที่โต๊ะเครื่องแป้งพร้อมถุงยางออกมาวางไว้

“ตัวเล็กครับ พี่รักเรานะเป็นของพี่นะครับ” ผมกระซิบติดใบหูแดงก่อนที่ผมจะจูบน้องอีกครั้ง

…………………...............


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-08-2021 17:08:51 โดย sk_bunggi »

ออฟไลน์ sk_bunggi

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 399
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
ต่อจ้า :katai4:


“ตัวเล็กครับ พี่รักเรานะเป็นของพี่นะครับ” พี่กิตกระซิบข้างหูผม เสียงเขากระเส่ามากเลยทำให้ผมขนลุกขึ้นมาทันทีเพราะตอนนี้ผมรู้แล้วว่าต้องเจอกับอะไร ถึงผมจะไม่ได้เคยมาก่อนแต่ผมก็ค่อนข้างจะเชื่อใจเขามากทีเดียว

พี่กิตโน้มตัวลงมาจูบผมอีกครั้ง ครั้งนี้มันต่างจากครั้งไหนๆมันดูอ่อนโยนแต่ก็รุนแรงไปในตัวทำให้หัวผมเริ่มมึนๆขึ้นมาอีกครั้ง แล้วอยู่ๆพี่กิตก็เอามือผมไปจับของเขาผ่านกางเกงวอร์มที่ใส่อยู่ พี่เขาไม่ได้ใส่ชั้นในด้วยอ่ะ มันแข็งและใหญ่มากครับ แงงงงง

“ที่รัก ทำให้พี่หน่อยได้ไหมครับ?” ผมงง พี่จะให้ผมทำอะไรครับ? แล้วพอสบสายตาพี่เขาผมก็รู้ได้โดยทันทีว่าพี่เขาต้องการให้ผมทำตรงนั้นของเขาเหมือนที่เขาทำให้กับผม แต่ปัญหาคือผมไม่เคยนี้สิครับ ฮื่อๆ

“แค่ใช้มือก็ได้ครับ จับตรงนี้นะครับและก็รูดขึ้นลงอย่างนี้ อืมมม…” พี่กิตจับมือผมให้ทำตามเขาและผมก็ขยับมือขึ้นลงๆตามที่เขาบอก

“ซี๊ดดด…อย่างนั้นล่ะครับที่รัก อ่าาา” เสียงพี่กิตเซ็กซี่มากๆเลยครับ บวกกับสีหน้าเขาตอนนี้แล้วผมรู้สึกว่าฟอยล์น้องของผมก็มีอาการขึ้นมาอีกแล้ว หื้อออ ทำยังไงดี อายมากๆเลย

“พอแล้วครับ เดี๋ยวพี่เสร็จ” แล้วพี่กิตก็จับผมมานั่งทับหน้าขาตนเองและเขาก็พิงหลังกับหัวนอน ผมรู้สึกได้ว่ามีอะไรเย็นๆถูๆอยู่ตรงช่องทางของผมและก็รู้ว่ามันคือนิ้วพี่กิตพร้อมกับเจลที่สอดใส่เข้ามา

“อ๊ะ!..เจ็บ ฟอยล์เจ็บ” เจ็บมากครับตอนที่ถูกนิ้วสอดเข้ามา ทำให้ผมเกร็งตัวเองโดยอัตโนมัติ

“อย่าเกร็งครับ มองพี่สิ พี่จะค่อยๆทำไม่ต้องกลัวนะ...ฟอดดด” พี่กิตพูดแล้วหอมแก้มผมเพื่อให้ผ่อนร่างกาย

“พี่จะใส่นิ้วเพิ่มนะครับ เก่งมากเลย” อื้ออ ตอนนี้มันเริ่มรู้สึกแปลกๆแล้วครับ มันหวูบๆโหวงๆในช่องท้อง

“อ๊ะๆ…พี่กิต ฟอยล์รู้สึกแปลกๆ อื้อออ”

“หรอครับ รู้สึกยังไงหรอ” พี่กิตพูดพลางหมุนควงและชักนิ้วเข้าออกอย่างเร็ว ทำให้ผมนั่งไม่ติดจนต้องกระดกก้นขึ้นลงตาม

“อ้ะ อ่า อย่าแกล้งน้อง..อื้อ เสียว” แล้วพี่กิตก็หยิบถุงยางข้างๆมาใส่พร้อมกับชะโลมเจลลงบนถุงยางและที่ช่องของผมอีกจำนวนหนึ่ง

“ตัวเล็กค่อยๆนั่งลงมานะครับ ทำได้มั้ย?” ผมพยักหน้า จับไหล่ทั้งสองเพื่อเป็นหลักยึดและค่อยๆนั่งลงที่ท่อนเอ็นลำใหญ่นั้นช้าๆ

“ซี๊ดดดดส์ อย่างนั้นครับ ช้าๆ ไม่ต้องเกร็ง โอ่วว..” พี่กิตร้องออกมาทำให้ผมมีอารมณ์ฮึกเหิมขึ้นมาเลยนั่งลงอย่างแรง อึก จุกสิครับ

“ฮื่ออออ จุกอะพี่กิต อ๊ะ…” มือทั้งสองข้างของพี่กิตละมาจับที่สะโพกผมเพื่อขยับตามจังหวะที่เขาต้องการ “อ๊ะๆ อ่าส์ พี่กิต พี่กิต” จากตอนแรกที่เจ็บกลายเป็นความเสียวเข้ามาแทน มือใหญ่จับสะโพกผมหมุนเป็นวงกลมสลับด้านไปมาทั้งซ้ายและขวา โอ่ยยย เสียวมากครับทำยังนี้

“ขย่มหน่อยครับที่รัก อ่าาา อย่างนั้น..ฮื้ม..” เสียงครางเราสองคนผสมปนเปกันไปจนผมรู้สึกเริ่มไม่ไหว พี่กิตจึงโอบเอวแล้วพลิกผมลงไปด้านล่างแทน

“อ๊ะ อิ๊ พะ พี่กิต อื้อ เบา หน่อย..” ตอนนี้หัวผมขาวโพลนไม่รับรู้อะไรแล้ว พี่กิตโหมแรงใส่เข้ามาจนหัวผมสั่นคลอน แรงใส่ด้านล่างมันมาเยอะเกินต้านทานจนในที่สุดผมก็ปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สอง

พั่บๆๆๆๆ

“ฮื้มมม ฟอยล์ อ่าส์ ใกล้แล้ว” พี่กิตเร่งจังหวะพักนึงและในที่สุดก็เสร็จตามกัน

“แฮ่กๆๆๆ….” เสียงหอบหายใจของเราทั้งสองดังขึ้นหลังจากกิจกรรมเราเสร็จ พี่กิตถอดถุงยางออกและรวบตัวผมเข้าไปกอด พรมจูบผมที่ชื้นไปด้วยเหงื่อแล้วพร้ำบอกว่ารัก

ผมกอดตอบเขาและตอบว่ารักกลับไป ผมมีความสุขมากครับ อยากให้ยายอยู่รอวันนี้ด้วยจังยายจะต้องชอบพี่กิตเหมือนที่ผมกับยัยฟางชอบแน่ๆเลย
 
“ยาย ยายจ๋า คิดถึงยายจังเลย” ผมบอกยายพลางกอดแน่นๆ

“เอ้า เจ้าเด็กนี่ โตแล้วยังอ้อนเป็นเด็กๆไปได้ ฮ่าๆๆ”

“ก็หนูคิดถึงยายหนิ โตแล้วก็ไม่เห็นจะเกี่ยวเลย” ผมบุ้ยปากใส่ยายที่ทำท่าขำผม

“ไม่เกี่ยวอะไร มีผัวกับเขาแล้วก็เลิกทำตัวเด็กๆซะ” เอ๊ะ ยายรู้ได้ไง

“หื้ออออ ยาย ผัวเผอไรอ่ะ แฟนก็พอมั้ย” ผมเขินบิดตัวงอ

“เอาเถอะ จะผัวจะแฟนมันก็คนรักของเอ็งล่ะนะ ข้าดีใจกับเอ็งด้วยที่เจอคนที่รักเองจริงๆ ข้าหวังแต่จะมีใครมาดูแลพวกเอ็งได้ตอนข้าไม่อยู่แล้ว ตอนนี้ข้าเจอคนๆนั้นแล้วยายหมดห่วงแล้วล่ะฟอยล์เอ้ย” ยายพูดพร้อมกับลูบหัวของผมไปมา

“ยายจ๋าจะไปไหนหรอ แล้วยายจะมาหาฟอยล์กับน้องอีกมั้ยจ๊ะ”

“ก็ไปในที่ๆสบายสิวะ อยู่ดูพวกเอ็งจะข้าเหนื่อยแล้วเนี้ย ฮ่าๆๆ”

“ไม่อยากให้ยายไปไหนเลย ฟอยล์กับน้องคิดถึงยายมากนะจ๊ะ ฮึกๆ”

“เอ้าๆ ร้องไห้อีกแล้ว เลิกร้องได้แล้วดูแลตัวเองกับยัยฟางให้ดีๆล่ะ ยายไปแล้วนะเจ้าฟอยล์” ผมกอดยายไว้ก่อนยายจะเดินจากไป

“ยายจ๋า ยาย ยาย!!” อ่า นี้ผมฝันหรอกหรอเนี่ยแล้วผมมานอนอยู่บ้านตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่นะ แต่ก็เอาเถอะ นอนได้สักพักยัยฟางก็กลับมา

“อ้าว นอนอยู่เหรอ ถึงว่าส่งข้อความมาไม่เห็นตอบ” ฟางว่าพลางเดินไปหยิบน้ำกิน

“อ่าวหรอ ไม่ได้ยินเสียงเลยพี่น่าจะปิดเสียงไว้น่ะ แล้วเราทำไมวันนี้กลับเย็นจัง”

“ก็รายงานนั่นล่ะ ยังไม่เสร็จเลย แต่ไม่อยากปล่อยให้พี่อยู่บ้านคนเดียว” ฟางว่าพลางยักคิ้วกลับมาให้

“โหย ทำอย่างกะแกอยู่ละช่วยอะไรได้งั้นล่ะ ฮ่าๆๆ” ฟางหันมาทำหน้าบุ้ยปากจู๋มาใส่

“เอ้อ เมื่อกี้พี่ฝันถึงยายด้วยล่ะ เหมือนจริงมากเลยอ่ะฟาง” ผมหันไปคุยกับฟางที่ยืนอยู่ตรงหน้า

“หื้ม ทำไมอ่ะ ยายมาดุที่พี่มีแฟนอะหรอ อิอิ” แล้วหมอนใบใกล้ๆก็ถูกขว้างใส่น้องสาวที่รักทันที

“ใช่ที่ไหนเล่า แต่ก็ไม่เชิงอะแกเหมือนมาบอกลามากกว่า ยายบอกจะไปแล้วหมดห่วงแล้วเพราะว่าเราเจอคนที่ดูแลเราได้แล้ว”

“เฮ่อ ยายหน๋อยาย ถึงไม่มีคนช่วยดูแลเราก็ดูแลตัวเองได้แล้วน้า” ยัยฟางพูดทีเล่นทีจริง

“จ้าๆ ดูแลตัวเองได้มากกก แต่ก็ดีแล้วล่ะยายจะได้ไปสบายๆหมดห่วงสักที” ผมกับน้องหันไปยิ้มให้รูปของยายที่ตั้งไว้ข้างๆทีวี ยายจ๋า

กริ๋ง กริ๋ง…..(มีใครอยู่มั้ยครับ…)

ผมและฟางชะโงกหน้ามองไปดูหน้าบ้าน อ่ะ พี่กิต มาทำอะไรตอนนี้นะ


………………….............


หลังจากที่ส่งน้องกลับบ้านผมก็แวะไปสน.เพื่อไปตรวจสอบอะไรเล็กๆน้อยๆ ยังไงพวกลูกน้องไอ้เสี่ยมันก็ไม่ให้เบาะแสที่ของมันอยู่ดี ผมจึงโทรเรียนผู้กำกับท่านก็แนะนำให้เอาไปขังในสถานกักกันตัวของจังหวัด ข้อหาก็ผู้สมรู้ร่วมคิดและทำงานผิดกฎหมาย

ส่วนการตามตัวไอ้เสี่ยปราณก็ยังต้องตามกันต่อไป หลังจากที่ทำเรื่องส่งตัวเรียบร้อยผมก็แวะซื้ออะไรทานเพราะว่าจะแวะไปหาสุดที่รักซะหน่อย ยังงี้ล่ะครับ ข้าวใหม่ปลามัน หึๆ

กริ๋ง กริ๋ง…..”มีใครอยู่มั้ยครับ…” รอสักแป๊ปน้องก็เดินออกมาพร้อมยิ้มทักทายที่สดใสสุดๆ

“พี่กิต ทำไมถึงแวะมาล่ะครับ” น้องถาม ผมเลยชูถุงกับข้าวขึ้นมาเพื่อให้น้องดูว่าผมมากินข้าวด้วย

“อ๋อ เข้ามาก่อนสิครับ นี่ก็กำลังจะกินข้าวอยู่พอดีเพราะยัยฟางเพิ่งจะกลับมาเอง” ปากเล็กๆพร่ำพูดจ้อๆไม่อยู่ นี้แหน่ะ ฟัดแก้มซะเลย ฟืดดดดดด ชื่นจายยย

“อะแฮ่มๆ ขอโทษนะคะที่ขัดจังหวะพอดีหิวข้าวแล้วม้ากมาก ไม่รู้มดขึ้นกับข้าวรึยัง ฮ่าๆๆๆๆ” ฟางเอ่ยแซวผมกับพี่ชายตนเอง

“ไปเถอะครับ ฟอยล์หิวแล้ว” ผมจับมือน้องที่หันมายิ้มให้แล้วเราก็เดินเข้าบ้านพร้อมกัน

รอยยิ้มที่มีบ่งบอกได้ว่ามีความสุขส่งมาให้ ตอนนี้ผมและน้องมีความสุขกันมากๆเลยครับ อนาคตจะเป็นยังไงผมก็ออกแบบไม่ได้ซะด้วยสิ แต่ตอนนี้ผมจะทำปัจจุบันผมให้ดีที่สุดผมสัญญาด้วยเกียรติยศของตำรวจเลยครับ ก็เมียผมน่ารักขนาดนี้ผมจะไปไหนรอดล่ะครับ!!


The END

จบแล้วค้า เป็นเรื่องสั้นๆที่เราลองแต่งช่วงว่างๆนะคะ
บางคนอาจจะคิดว่ามันกระชับไปหรืออะไรก็เนอะ บางอย่างก็ไม่เคลียร์ไรงี้ 55555
ยังไงก็ติชมกันมาได้นะจ่าาา
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-08-2021 17:25:25 โดย sk_bunggi »

ออฟไลน์ JanTi

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 146
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0

ออฟไลน์ meteexp

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 709
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด