หัวข้อ: เรื่องสั้น แอบชอบ... จบแล้ว 16/4/58

[Check]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้


 




1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0









ฝากนิยายเรื่องแรกของเราด้วยนะคะ น้อมรับทุกคำติชมค่ะ   
 

[Check]

แอบชอบ.....................

หลายๆคนคงต้องเคยมีประสบการณ์แอบชอบ
หลายๆคนคงประสบความสำเร็จในการแอบชอบ
และ….. หลายๆคนคงเคยไม่ประสบความสำเร็จ
แล้วคุณ?? ล่ะเป็นแบบไหน แต่สำหรับผมมัน ……………….

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.


             สวัสดีครับผมชื่อเกม ปีนี้ผมกำลังขึ้นมอหกเป็นปีสุดท้ายที่ผมคงได้อยู่กับเพื่อนๆและคนที่ผมแอบชอบเพราะต่อจากนี้พวกเราคงต้องแยกย้ายกันไปทำตามความฝันของตัวเองกันต่อแล้วคงจะไม่ได้มาเจอกันง่ายๆอีกแล้ว มาว่ากันถึงคนที่ผมแอบชอบมันชื่อ เป้ มันเป็นเพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกับผมนี่แหละแต่เราอยู่กันคนละกลุ่ม มันเป็นผู้ชายที่ขาว สูง หุ่นดี มีทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องต่างมาชอบมันไม่รู้กี่คนต่อกี่คนแต่ผมก็ไม่เคยเห็นมันคบกับใครเขาสักคน เวลามีคนมาจีบมันตรงๆมันก็ปฏิเสธเขาไปเสียทุกทีจนบางทีผมก็คิดนะว่ามันคงต้อง “แอบชอบ” ใครสักคนอยู่แน่ๆแต่เวลาเพื่อนๆถามที่ไรมันก็เอาแต่ยิ้มมุมปาก (ที่ทำแล้วโครตตตตตเท่)  ไม่ตอบใครสักคน ......   

“เชี่ยยย เกม !!!!!!! ”  นัทเรียกไอ้นี่มันเป็นเพื่อนสนิทผมเอง
“มึงจะตะโกนทำไมเนี่ย”
“ก็กูเรียกตั้งหลายทีแล้วมึงมัวแต่เหม่อมองไอ้เป้อยู่ได้ กูว่านะมึงเดินๆเข้าไปบอกมันสักทีเหอะว่าแอบชอบมันอยู่ นี่ก็ตั้ง3ปีแล้วนะเว้ยไหนๆจะจบแล้วมึงไปบอกมันเหอะว่ะ”    ไอ้นี่มันรู้ครับว่าผมแอบชอบเป้อยู่แล้วมันก็ชอบยุให้ผมไปบอกชอบเป้ด้วยแต่ผมก็ไม่ทำหรอกใครจะไปกล้า 
“มึงไม่ต้องมายุหรอก กูเก็บมันมาตั้ง3ปีแล้วจะเก็บต่อไปก็ไม่เห็นเป็นไรเลย” ผมหันไปบอกมัน
“เออๆ แล้วแต่มึงเหอะ ว่าแต่งานวันเกิดไอ้เป้พรุ่งนี้มึงไปป่ะมันให้กูมาชวน”   ใช่ พรุ่งนี้วันเกิดเป้แล้วหนิจะซื้ออะไรให้มันดีวะ
“ไปๆ แต่วันนี้มึงพากูไปซื้อของขวัญให้มันด้วยนะ”   ผมตอบตกลงไอ้นัทแล้วชวนมันไปเลือกของขวัญด้วยกันเย็นนี้หลังเลิกเรียน
“เออๆ ตกลง กูก็ยังไม่ได้ซื้อเหมือนกันเดี๋ยวหลังเลิกเรียนเราไปซื้อด้วยกันก็แล้วกัน แต่ตอนนี้ไปโรงอาหารกันเหอะมันเที่ยงกว่าแล้วกูหิว”     ผมหันไปบอกให้มันลงไปจองโต๊ะก่อนสวนตัวเองก็เก็บของลงกระเป๋า 
ระหว่างที่ผมกำลังจะออกจากห้องไอ้เป้ที่นั่งอยู่กับกลุ่มก็หันมาถามว่าผมจะไปงานวันเกิดมันไหม ผมก็ไปว่าไปมันก็บอกว่าแล้วมันจะรอนะมึงต้องมาให้ได้มันย้ำอยู่ประมาณ3รอบถึงปล่อยให้ผมลงมากินข้าว ผมว่ามันแปลกๆนะมันมีอะไรหรือเปล่าผมเดินมาถึงโรงอาหารแล้วนั่งลงบนโต๊ะที่นัทจองไว้สลัดเรื่องเป้ออกไปจากหัวก่อนแล้วลงมือกินข้าวนัทซื้อไว้ เดี๋ยวอิ่มแล้วค่อยคิดต่อก็ได้วะ





เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของเราผิดพลาดยังไงแนะนำได้นะคะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ

[Check]

        2   


หลังจากที่กินกันเสร็จผมกับนัทก็ไปขึ้นเรียนกันปกติ คุณๆคงคิดว่าผมทำไมผมมีเพื่อนคนเดียวคือไอ้นัทหรอเปล่าๆนะครับผมยังมีเพื่อนสนิทอีกสองคนเป็นผู้หญิงคือ บีกับแนน แต่แค่วันนี้พวกมันโดดเรียนไม่ยอมมาก็แค่นั้นพูดถึงแล้วน่าโทรไปด่าแม่งจริงๆ     
“มึงคิดออกยังว่าจะซื้ออะไรให้ไอ้เป้”  นัทถามผม ตอนนี้ผมกับนัทอยู่กันที่ห้างแล้วครับแต่ยังไม่รู้จะซื้ออะไรไปให้เป้ดี
“กูยังคิดไม่ออกเลยว่ะแล้วมึงจะซื้ออะไรให้มันว่ะ” 
“กูว่ากูจะซื้อชุดเครื่องเขียนให้มันอ่ะ แม่งจะได้เลิกมาขโมยปากกากูสักที ส่วนมึงถ้าคิดไม่ออกก็เอาตัสเองผูกโบเป็นของขวัญให้มันไปเลย ง่ายดีออก”  เออออ ดีออกมาก ไม่ช่วยคิดแล้วยังกวนตีนกูอีก
“เก็บไว้ทำเองเถอะมึง กูว่ากูซื้อเสื้อให้มันสักตัวดีกว่า แยกกันไปซื้อแล้วเจอกันที่หน้าห้างนะมึง”
“เออๆ”      ไอ้นัทรับคำแล้วก็แยกไป
          เมื่อแยกกับไอ้นัทแล้วผมก็ไปหาซื้อเสื้อให้เป้ เสื้อที่ผมเลือกมาได้ก็เป็นเสื้อยืดพิมพ์ลายกราฟฟิคเท่ห์ๆแบบที่วัยรุ่นเขาใส่กันนั้นแหละแต่ราคาแม่งไม่ค่อยจะน่าซื้อสักเท่าไรเล่นทำเอาเงินเก็บของผมหดหายไปพอสมควรเหมือนกันนะพูดๆไปก็เสียดายแต่ไมป็นอะไรเพื่อเป้ผมยอมได้ เมื่อได้เสื้อแล้วผมก็ออกมายืนรอไอ้นัทที่หน้าห้าง  สักพักไอ้นักก็ออกมาเมื่อต่างคนต่างได้ของครบแล้วก็แยกย้ายกันกับบ้านพร้อมกับนัดให้ไปเจอกันที่วันเกิดเป้วันพรุ่งนี้ที่จะจัดที่บ้านมันตอนหกโมงเย็น
.
.
.
.
.
.
.
.
 
18.30 น. บ้านเป้

             สายเวลานัดกับไอ้นัทมาครึ่งชั่วโมงแล้วมันต้องด่าผมแล้วแน่ๆเลย  ที่จริงก็ไม่ได้อยากมาสายอะไรหรอกครับแต่พอดีต้องนั่งฟังแม่เทศน์เรื่องที่จะมาวันเกิดไอ้เป้นี่แหละแม่เขาไม่ค่อยชอบให้ออกไปไหนนะครับ ไม่รู้จะห่วงอะไรผมนักหนาผมก็ผู้ชายนะถึงจะชอบผู้ชายด้วยกันก็เหอะ แต่ก็เข้าใจแหละว่าต่อให้โตแค่ไหนยังไงท่านก็ต้องเป็นห่วงเราอยู่ดี อ่อ แล้วแม่ท่านก็รู้ด้วยนะครับว่าผมแอบชอบไอ้เป้อยู่เพราะเวลาจะมีอะไรผมก็เล่าให้แม่ฟังตลอดอยู่แล้วผมกับแม่ไม่เคยมีอะไรปิดบังกันเลย..
“นัทจ๋า.... เกมมาแล้ววววววว”  เมื่อมาถึงบ้านเป้ผมก็เจอไอ้นัทยืนหน้าโหดรออยู่หน้าบ้านเลยครับ เลยต้องส่งเสียงหวานๆไปทักมันก่อน
“ไม่ต้องมาจ๋ากับกูเลย มึงแม่งสายงานเขาเริ่มจนจะเป่าเค้กแล้วแต่เสือกเป่าไม่ได้เพราะไอ้เจ้าของงานแม่งไม่ยอมให้เป่ามันบอกต้องรอมึงก่อน”      รอผม??     
“ยังจะมาทำหน้างงอีก ไปๆ เขาไปหาไอ้เป้กันจะได้เป่าเค้ก กูอยากกินแล้ว”        นัทพูดพร้อมกับดันหลังให้เข้าไปในบ้าน   

             ในงานคนก็ไม่เยอะเท่าไรนะครับส่วนใหญ่ก็เพื่อนในห้องทั้งนั้นแหละครับ อ่า... ผมเจอไอ้เจ้าของงานแล้วเอาของขวัญไปให้มันดีกว่า
“เป้ๆ อ่ะ สุขสันวันเกิดนะมึง มีความสุขมากล่ะ ขอให้สอบเข้าให้ได้คณะที่อยากเข้านะ สมปรารถนาทุกประการนะมึง แฮปปี้ แฮปปี้”     ผมเรียกมันแล้วยืนถุงเสื้อให้พร้อมกับอวยพรให้มัน   
“ขอบคุณนะมึง”  เป้บอกพร้อมหยิบถุงไปวางรวมกับของขวัญชิ้นอื่นๆบนโต๊ะ
“เอ่อ เป้นัทมันบอกกูว่ามึงไม่ยอมเป่าเพราะรอกูมาหรอว่ะ”    ผมถาม
“ก...ก็ กูอยากรอให้เพื่อนมากกันครบก่อนอ่ะ”
“อ่อๆ นี่ไงกูมาแล้วเป่าเลยไหมมึง”    ผมบอกเป้ เพื่อนมันที่อยู่ใกล้ๆก็เห็นด้วยว่าสมควรแก่เวลาแล้วจากนั้นก็มีเพื่อนผู้หญิงในห้องเดินถือเค้กเข้ามาทุกคนก็ช่วยกันร้องเพลงให้เป้ บางทีผมก็หวังนะอยากถือเค้กให้มันแบบนี้บางจัง  เมื่อร้องเพลงจบแล้วเป้ก็เป่าเค้กแล้วทุกคนจึงแยกย้ายไปตัดเค้กกินกัน (อีพวกเห็นแก่กิน) แล้วปล่อยให้เป้ยืนอยู่กับผมบริเวณนั้นกันสองคน   
“มึงไม่ไปแย่งกันกินกันพวกมันหรอ”   เป้ถามขึ้นหลังจากที่เรายืนเงียบกันอยู่นาน
“ไม่ว่ะ กูไม่ค่อยชอบกินเค้กเท่าไรมันเลี้ยน”     ผมตอบ 
“เกมกูถามอะไรมึงหน่อยสิ ได้ป่ะ”   
“ได้ดิ อยากถามอะไรอ้ะ”
“เกม... มึงคิดว่ากูเป็นคนยังไงวะในความคิดของมึงอ่ะ”   
“กูว่ามึงก็เป็นเพื่อนที่ดีคนนึงอ่ะ (ถึงแม้กูจะไม่อยากเป็นเพื่อนมึงก็เหอะ) มีอะไรก็คอยช่วยเหลือกูตลอดถึงจะขี้แกล้งไปหน่อยก็เหอะ ถามทำไมว่ะ??”
“กู....แอบชอบคนเพื่อนอยู่คนนึงว่ะ มันแอบมองกูบ่อยๆ บางทีก็มองจนกูจับได้ กูคิดว่ามันคงชอบกู  ตอนแรกกูก็ไม่อะไรหรอก แต่ทำไปทำมากูก็มองแต่มันคนเดียวแล้ววะ” 
“…..”
“มึงคิดว่ากูควรไปบอกชอบมันดีไหมว่ะ” 
“ถ้ามึงชอบมึงก็ไปบอกมันไปเหอะ”     ผมตอบมันด้วยเสียงแผ่วๆ เป้มันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว มันแอบชอบคนนั้นๆอยู่  แล้วคนนั้นก็เหมือนจะชอบมันด้วย ใครวะ มันชอบใครวะ .......

[BlueCherries]

ว้าววว มีลุ้นสมหวังนะเนี่ย 

[snowboxs]

ลุ้นๆ จะใจตรงกันหรือเปล่า
ไม่ใช่ว่าไปชอบเกมหรอกนะ
ถ้าเป็นอย่างนั้นล่ะแย่เลยนะ

[Check]

                3
   

        หลังจากที่ผมตอบมันไปมันก็เงียบไม่ยอมพูดอะไร ผมจึงเอ่ยขอตัวออกมาหาไอ้นัทที่นั่งกินเค้กอยู่กับเพื่อนในห้อง ผมไม่อยากยืนอยู่ตรงนั้น ไม่อยากรับรู้แล้วว่าคนท่ไอ้เป้ชอบมันเป็นใครผมกลัวตัวเองจะเจ็บถึงในใจจะหวังเล็กๆว่าคนที่ไอ้เป้ชอบอาจจะเป็นผมก็ได้ แต่ก็ไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองเกินไปนักเดี๋ยวจะผิดหวังเปล่าๆ   ผมทิ้งตัวลงนั่งข้างไอ้นัทมันก็หันมามองผมหน่อยๆแล้วถามว่าผมเป็นอะไรทำไมถึงทำหน้าหงอยๆผมก็บอกปัดๆไปว่าไม่เป็นไรมันทำหน้าเหมือนไม่เชื่อแต่ก็ไม่ถามอะไรแล้วก็หันกลับไปกินอาหารตรงหน้า ผมนั่งอยู่กับพวกมันสักพักเป้ก็เดินเข้ามาบริเวณที่พวกผมนั่งกันอยู่มันเดินไปตรงกลุ่มเพื่อนที่นั่งร้องเพลงกันอยู่แล้วขอไมค์จากไอ้พวกนั้น จากมันเอ่ยขอบคุณเพื่อนทุกคนที่มาร่วมงานวันเกิดในครั้งนี้และเมื่อกล่าวเสร็จมันก็หันมาสบตากับผมแล้วพูดขึ้นว่า....
“ผมคิดว่าผมชอบคนๆนึงอยู่แล้วผมก็รู้ว่าเขาก็ชอบผมมาตลอดแต่ตอนแรกผมไม่เคยคิดจะใส่ใจเพราะคิดว่ายังไงมันก็คงไม่ใช่ความรัก แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมคงชอบเขาจริงๆ ”    เป้พูดขึ้นโดยที่สายตาไม่ได้ละไปไหนเลยดวงตาคู่นั้นจ้องมองผมอยู่เหมือนจะสื่อความหมายอะไรบางอย่าง
“เกม ... ”     เป้เอ่ยชื่อผมขึ้นเพื่อนทุกคนก็หันมามองผมเป็ตาเดียว
“ที่กูถามมึงว่ากูควรบอกชอบเขาไปดีไหมแล้วมึงก็แนะนำกูให้บอกเขาไป กูคิดแล้วนะเว้ยกูว่ากูจะบอกเขา”
“เกม.....”
“........”
“กู....”
“.....”
“กูชอบมึงนะ”
.
.
.
.
.
.
.
.
       หลังจากที่เป้มันพูดจบเพื่อนทุกคนในบริเวณงานก็เฮขึ้นมาแล้วต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่ากว่าจะยอมพูดออกมาได้นะมึง แล้วจากนั้นทุกคนก็หันไปสนใจกิจกรรมที่ทำค้างกันไว้ต่อ ส่วนผมนะเหรอบอกได้คำเดียวเลยครับว่าอึ้งมากกกกกกกกก(กอไก่ล้านตัว) คนที่ผมแอบชอบมันมาตลอดมันก็ชอบผมเหมือนกัน ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหมมมมมมมมมมมมมมมมม ตอนนี้ไอ้เป้มันมายืนอยู่ข้างหน้าผมแล้วครับมันจับแขนผมพร้อมกับลากย้ำว่าลากออกมาจากบริเวณนั้น(นี้มึงชอบกูจริงปะเนี่ย) มันพาผมเข้ามาห้องรับแขกในบ้าน
“มึงจะไม่พูดอะไรหน่อยหรอเกม”    เป้พูดขึ้นหลังจากที่มันพาผมเข้ามาแล้วต่างคนก็ต่างเงียบ
“มึงชอบกูจริงๆหรอวะเป้”     ผมถามในสิ่งที่คาใจออกไป
“เออๆ กูชอบมึงจริงๆแล้วกูก็รู้ด้วยว่ามึงก็ชอบกู ตอนแรกกูว่าจะรอให้มึงมาบอกชอบกูก่อนแต่กูก็รอตั้งนานมึงก็ไม่ยอมพูด พวกเพื่อนในกลุ่มกูมันเลยบอกให้กูบอกมึงก่อนเลยถ้าขืนรอมึงชาตินี้คงไม่ได้คบกัน”
“ก็กูไม่กล้าบอกหนิ กูกลัวว่ามึงจะไม่ได้คิดเหมือนกัน”
“ตอนนี้กูรู้แล้วหนิว่ากูก็คิดเหมือนกันกับมึง แล้วมึงจะคบกับกูได้ยัง”   
“คบดิกูชอบของกูมาตั้งนานไม่อยากเสียเวลาแล้ววะ”   
            เมื่อผมตอบตลงทั้งผมกับเป้ก็ต่างยืนมองหน้าแล้วก็ยิ้มๆให้กัน ใครจะไปคิดนะครับว่าผมกับมันจะมีวันนี้ด้วยกัน วันที่เราสองคนได้เป็นแฟนกันจริงๆ แล้วนี่แหละคือประสบการณ์การแอบชอบเพื่อนของผม แล้วของคุณผู้อ่านล่ะครับเป็นแบบไหน





                                                                             The End

[Malila]

น่าร้ากกก เป็นแฟนกันสักที มองกันไปมองกันมาตั้งนาน 

[Meomay]

แง้ววววววว นั่ลลัคคคคคคค มีนงมีน้อยใจด้วย -///-
ฟีลเพื่อนเห็นแก่กินจนโดนมองข้ามนี่มันใช่ 555555

[meteexp]