ลูกคู่สื่อรัก ตอนที่ 26
“เสร็จแล้วหรือลูก ป้ากำลังพาลูกคู่ขึ้นนอน รักษ์อยู่คุยเล่นกับยายฟ้าก็ได้” ญาดาร้องบอกรักษ์ที่พึ่งเดินออกจากครัว ไหนๆวันนี้ลูกคู่มานอนด้วยทั้งทีเธอเลยอยากพาหลานเข้านอนเอง
“ขอบคุณครับคุณป้า”
“ไม่เป็นไรจ้ะ นานๆ ลูกคู่จะมานอนด้วย” ว่าแล้วก็พาสองแสบที่ยืนหาวอยู่ข้างๆ ขึ้นชั้นบน
“เป็นไงแก เคลียร์กันยัง” น้ำฟ้าร้องถามทันทีเมื่อญาดาพ้นสายตาไปแล้ว
“ก็คุยกัน”
“แล้วตกลงว่าไง”
“ก็ไม่ว่าไงนะ”
“อะไรแกไอ้รักษ์ ตกลงคุยกันแล้วแน่หรา”
“ก็คือแปบ ก็คุยกัน แต่ว่า”
“แต่อะไรอีก” น้ำฟ้าเริ่มปวดหัวกับเพื่อนชาย
“ก็ฉันงงอยู่ไง” ใช่รักษ์ยังรู้สึกงุนงงตามอารมณ์ลมเลไม่ทัน
“งง! งงไร นี้แกกับพี่ฉันตกลงคุยอะไรยังไงค่ะ”
“ก็แบบว่า ก็คุณลมพูดเอาๆ ไม่ให้ฉันได้มีโอกาสแทรกขึ้นมาเลย พูดเสร็จก็ไป ฉันก็เลยงงอยู่นี้ไง” รักษ์บอกไปตามใจคิด คนอะไรเอาแต่พูดอยู่ฝ่ายเดียวไม่ฟังคนอื่นบ้างเลย แถมคิดไปเองเก่งอีก
“แล้วพี่ลมว่าไงบ้างล่ะ”
“ก็ไม่ว่าไงแค่บอกว่าฉันชอบแก”
“ห่ะ! แกชอบฉัน” น้ำฟ้าทวนขึ้นอย่างตกใจ
“ก็ใช่ไง คุณลมเข้าใจว่าฉันชื่อแก”
“เออเอาเข้าไป นี้ฉันมีพี่ชายซื่อบื้อหรือ” น้ำฟ้ารู้สึกหน่ายใจกับพี่ชายตัวเอง ดูยังไงว่ารักษ์มันชอบเธอกัน สรุปเข้าใจผิดจริงๆ
“อืมมม” รักษ์เห็นด้วยกับน้ำฟ้า คุณลมซื่อบื้อจริงๆ
“แล้วแกไม่บอกความจริงไปละ”
“จะให้ฉันบอกตอนไหน ก็บอกแล้วว่าคุณลมพูดเอาๆ อยู่คนเดียว ไม่ให้ฉันได้พูดเลย แถมยังมาบอกว่าจะจีบฉันด้วยนะ” รักษ์นึกถึงเหตุการณ์ที่พึ่งผ่านมา
“จีบแก!” น้ำฟ้าตกใจอีกครั้ง
“ก็ใช่ไง”
“ให้มันได้แบบนี้สิ ฮาๆ” น้ำฟ้าว่าทั้งหัวเราะชอบใจ
“ยังจะมาหัวเราะอีก ฉันเครียดนะ”
“แกจะเครียดทำไม ก็พี่ลมชอบแกแล้วนิ จะจีบแกอีก แกรอตอบรับพี่ลมได้เลย” ว่าทั้งตบบ่าเพื่อนชาย
“ฉันไม่คุยกับแกแล้ว ไปนอนดีกว่า” ว่าแล้วก็รีบเดินขึ้นชั้นบนแต่ไม่วายได้ยินเสียงแซวจากน้ำฟ้าตามหลังมาให้รู้สึกเขินอาย ยายเพื่อนบ้า
“รีบไปนอนกับพี่ลมเหรอออออ”
รักษ์ขึ้นมาบนห้องด้วยใจที่เต้นรัว ใบหน้ายังขึ้นสีแดงระเรืองจากการเขินอายไม่หายก็ต้องแดงเพิ่มขึ้นอีกเมื่อเปิดประตูเข้าไปแล้วพบว่าลมเลอยู่ในชุดผ้าขนหนูผืนเดียว ท่อนบนที่เปลื่อยเปล่ามีหยดน้ำเกาะอยู่รำไรบ่งบอกได้ว่าคนตัวใหญ่พึ่งอาบน้ำเสร็จ รักษ์จ้องมองเรือนร่างใหญ่ที่อวดกล้ามเนื้อหน้าท้องเป็นลอนสวยยิ่งมีหยดน้ำที่ร่วงหล่นจากเส้นผมดำมากระทบหมัดกล้ามยิ่งขับให้น่ามอง รักษ์หลงใหลไปกับภาพเบื้องหน้าอย่างไร้สติ นึกอยากสัมผัสกล้ามเนื้อนั้น มันคงแน่นไม่น้อย
“มาแล้วเหรอ”
“คะ ครับ” เพราะเสียงของลมเลทำให้รักษ์ต้องดึงสติกลับมา
“คนอื่นๆ นอนกันหมดใช่ไหม” ลมเลร้องถามทั้งรือหาเสื้อผ้าในตู้
“ขึ้นนอนกันแล้วครับ” รักษ์บอกก่อนจะรีบเดินมาที่เตียงนอน พยายามกวาดสายตาไปทั่วห้องหากแต่สุดท้ายก็มาจบที่ร่างของลมเล รักษ์เลยเลือกที่จะมุดผ้าห่มเข้านอนเสีย
“จะนอนแล้วหรือไง” เมื่อหันมาเห็นรักษ์มุดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มเรียบร้อยก็อดที่จะถามไม่ได้
“คะ ครับ” รักษ์ตอบทั้งรีบหลับตา ตอนนี้ใจรักษ์เต้นแรงมาก แรงจนกลัวว่าใครอีกคนจะได้ยิน ลมเลเมื่อเห็นว่ารักษ์จะนอนแล้วก็รีบแต่งตัวแล้วขึ้นมาอยู่ข้างๆ โดยไม่ได้สนใจผมที่ยังคงเปียกอยู่
“ผมยังไม่แห้งเลยนะครับ” พอเห็นอีกคนขึ้นมาบนเตียงทั้งผมยังเปียกเลยร้องทัก
“ช่างมัน ฉันจะนอนแล้ว” ว่าแล้วก็หยิบหมอนมาจัดให้เข้าที่เข้าทาง
“ไม่ได้นะครับเดี๋ยวจะไม่สบาย” นึกเคืองคนตัวโตที่ไม่ค่อยใส่ใจดูแลตัวเอง รักษ์เลยลุกขึ้นลงจากเตียงไปหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่ลมเลแขวนอยู่หน้าตู้มา ลมเลมองการกระทำนั้นอย่างสงสัยแค่ไม่เช็คผมแค่นี้ไม่ทำให้เขาป่วยได้หรอกแต่สำหรับอีกคนดูแล้วจะไม่คิดอย่างลมเลก็เล่นถือผ้าเช็ดตัวทำหน้าดุอยู่ปลายเตียง
“ฉันขี้เกียจเช็ด” ลมเลร้องบอก รักษ์ถอนหายใจแรงๆ ก่อนจะบอกว่า
“มาครับผมเช็ดให้” เพราะกลัวว่าคนตัวโตจะป่วยเลยช่วยเช็ดให้ในเมื่อเจ้าตัวขี้เกียจ ทางลมเลดูเหมือนจะรู้สึกแปลกใจไปนิดหนึ่งแต่แปบเดียวรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็โผล่ขึ้นมาจนรักษ์รู้สึกว่าตนเองคิดผิดหรือเปล่าที่จะช่วยอีกคน
“หึหึ เอางั้นก็ได้” ลมเลขยับมานั่งปลายเตียงให้รักษ์ยืนเช็คผมให้ ระหว่างนี้ไม่มีใครเอื้อนเอ่ยอะไรออกมามีเพียงความเงียบที่ปกคลุมหากแต่ถ้ามองไปที่ใบหน้าของคนสองคนจะเห็นรอยยิ้มที่ผุดขึ้นมาจากกายใหญ่และสีหน้าเขินอายจากคนตัวเล็ก
รักษ์ค่อยๆ เช็คผมอย่างเบามือเพราะกลัวว่าจะทำให้คนตัวใหญ่เจ็บ ไม่นานผมก็แห้งแม้ไม่สนิทแต่ก็ดีกว่าในตอนแรกมาก รักษ์เช็ดอยู่อีกครู่หนึ่งก็ละมือออก
“เสร็จแล้วครับ” บอกทั้งเตรียมเอาผ้าไปแขวนไว้ที่เดิม แต่เมื่อจะหันตัวออกเดินมือใหญ่ก็รั้งเอวไว้จนร่างเซไปทางลมเล ด้วยความตกใจมือเล็กเลยยกขึ้นเกาะไหล่หนาทั้งสองข้างทำให้ตอนนี้หน้าของรักษ์อยู่ใกล้ลมเลมากจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน รักษ์ตั้งสติแล้วจะขยับตัวออกแต่ลมเลกลับใช้สองแขนกอดรอบเอวรักษ์แน่นแถมยังรั้งให้รักษ์เข้ามาแนบชิดมากกว่าเดิมจนใบหน้าแถมจะชนกัน รักษ์รู้สึกทำตัวไม่ถูกจะออกจะอ้อมแขนก็ออกไม่ได้ พยายามหาที่วางสายตาตรงอื่นที่ไม่ใช่ใบหน้าของลมเล แต่ก็ทำไม่ได้สุดท้ายก็หันกลับมาสบตาคมเหมือนเดิมรักษ์เห็นแววตาขบขันในตาคมคู่นั้น ปากหนาก็เอาแต่ยิ้มจนรักษ์นึกหงุดหงิดพาลให้ใบหน้าเล็กต้องนิ่วหน้า
“อ่ะ!” รักษ์ตกใจที่อยู่ๆ ปลายจมูกคมจิ้มลงบนแก้ม หัวใจที่ทำงานหนักอยู่แล้วก็ทำงานหนักเพิ่มเข้าไปอีกรู้สึกตัวเองสติหลุดลอย และมันกลับมาอีกครั้งเมื่อปากหนาค่อยๆ ทับลงบนเรียวปากสวยของรักษ์ รักษ์รู้แค่ว่าตัวเองถลึงตาโตมากเพราะตกใจ พยายามถอยหนีแต่ก็ไม่พ้นสุดท้ายก็ถูกปากหนาครอบครองตอนนี้เหมือนความคิดของรักษ์นั้นว่างเปล่าปล่อยตัวปล่อยใจไปตามการชักจูงของลมเล จนเมื่อรักษ์รู้สึกได้ถึงลิ้นร้อนที่กำลังสอดแทรกเข้ามาจึงได้สติอีกครั้ง มือเรียวกำลังจะดันตัวออกจากอ้อมกอดแต่เหมือนลมเลจะรู้เท่าทันความคิดของรักษ์แขนใหญ่ที่รวบเอวเล็กอยู่กระฉับแน่นขึ้นจนรักษ์ไม่สามารถหลุดรอดได้
ความวูบวาบที่ได้รับดึงให้สติรักษ์หลุดลอยอีกครั้งปล่อยใจให้หลงมัวเมาไปกับรสจูบแสนนุ่มนี้จนเผลอตอบรับรสสัมผัสไปอย่างเผลอไผล ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ทั้งสองต่างมอบความหอมหวานผ่านเรียวปากแต่มันนานพอให้รักษ์รู้สึกหายใจลำบากจนต้องทุบไหล่หนาให้หยุด ลมเลก็ยอมหยุดแม้จะนึกเสียดายก็ตามแต่ไม่วายจูบหนักๆลงบนเรียวปากแดงอีกครั้งก่อนจะผลักตัวออก
รักษ์ไม่รู้เลยว่าเวลานี้ควรทำตัวอย่างไรดี เขาทำตัวไม่ถูกเลยจริงๆ หน้าลมเลก็แทบไม่กล้ามองเพราะรู้สึกเขินอายเป็นอย่างมาก
“ก็บอกแล้วไงว่าจะจีบ” ลมเลพูดผ่าความเงียบขึ้น มือหนาค่อยๆยกขึ้นจับคางรักษ์ให้หันหน้ามามองกัน ตอนนี้ใบหน้าขาวขึ้นสีแดงระเรือง ปากก็บวมขึ้นเล็กน้อยซึ่งมันน่ามองมากในความคิดของลมเล
“แล้วจะ จะ จูบทำไมละครับ” พยายามรวบรววมสติถามไป ลมเลชอบทำให้รักษ์เสียสติอยู่เรื่อยจริงๆ
“จูบกับจีบก็เหมือนกันนั้นแหละ หึหึ”
“ไม่เหมือนกันสักหน่อยครับ!” ว่าแล้วก็โยนมาเช็ดไว้บนตักลมเลส่วนตัวเองก็ขึ้นเตียงรั้งผ้าห่มมาปิดจนถึงคอ รักษ์แอบได้ยินลมเลหัวเราะแยะเบา
เมื่ออีกคนหนีไปนอนแล้วลมเลก็รีบเอาผ้าเช็คไปแขวน เช็คความเรียบร้อยของห้องก่อนจะปิดไฟแล้วขึ้นเตียงนอนตามอีกคน ที่เอาแต่หันหลังให้เขา ลมเลสอดตัวนอนใต้ผ้าห่มเรียบร้อยก็รั้งคนข้างกายมานอนกอด ในตอนแรกรักษ์ก็ขัดขึนแต่สุดท้ายก็ยอมให้ลมเลนอนกอดแต่โดยดี และในคืนนั้นจากที่คิดว่าหลับไม่ลงเพราะนึกตื่นเต้นกลับหลับอย่างสบายเพราะอ้อมกอดที่อบอุ่นจากกายใหญ่
....,.....................,.....,...................................
ลูกคู่มาแล้วนะจ้าาาาา
หัวข้อ: ❤… ลูกคู่สื่อรัก ...❤ จบแล้ว ... ย้ายได้ค่ะ (อ่าน 11209 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก