หัวข้อ: [นิยาย] Romance Of My Own

[Poes]

จะไปโตเกียวแล้ว ใครไปมั้ง  แชมป์ไปกะจอนปะ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
จิ้มพี่สาวรีบน อิๆ
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าเป็นตอนที่ดีตอนนึงเลยนะ
มันเหมือนเป็นการเปิดใจกันมากขึ้น...
ยอมรับและกล้าที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งที่หลีกหนีมาตลอด...

แชมป์...
ความรู้สึกหลังจากที่ได้เข้ามาในห้องของจอน
มันเต็มไปด้วยหลากหลายอารมณ์ ทั้งมีความสุข ทั้งเจ็บปวด
ที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาเหมือนตัวเองทำร้ายจอนมาตลอด
นับแต่วันนี้ไปเราพร้อมแล้วละที่จะไม่หลีกหนีต่ออะไรทั้งนั้น
เพราะตลอดมาเราผ่านอุปสรรคต่างๆมาก็มากแล้ว...
แต่วันนี้ขอทำอะไรบางอย่างเพื่อเป็นการชดเชยเล็กน้อยๆกับความรู้สึกผิดที่มีในใจ
ขอเพียงแค่เห็นรอยยิ้ม และความสุขของจอนก็พอแล้วละ

จอน...
มองดูเหมือนจอนจะยังกลัวๆอยู่ในเรื่องของ โต้ เท่าที่สังเกตจากคำพูดต่างๆในตอนนี้
และจอนก็คงจะอายด้วยแหละถึงไม่อยากให้แชมป์เข้าไปในห้องนอน
ก็อย่างที่รู้กันว่า ภายในห้องนั้นเต็มไปด้วรูปของแชมป์...
แต่พอได้เข้าไปในห้องของตัวเองอีกครั้ง มันกลับเปลี่ยนไป มันมีอะไรที่ทำให้รู้สึกว่า
เราได้แชมป์กลับมาแล้วจริงๆไม่ได้ฝันไป
พร้อมกับอ้อมกอดจากด้านหลัง พร้อมเสียงฮัมเพลงเบาๆ
มันเป็นอะไรที่เต็มตื้น มันเป็นสิ่งที่รอคอยมาตลอด...
เวลานี้ที่รอคอยมันกลับมาหาอีกครั้งนึงแล้ว ความสุขที่ครั้งนึงเคยมี
มันได้หวนคืนมาอีก และครั้งนี้เค้าพร้อมแล้วที่จะฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆไปกับแชมป์
เพราะรู้แล้วว่าพ่อ และแม่คงยอมรับได้แล้ว
จากนี้ไปเค้าจะขอใช้ชีวิตชดเชย เวลากว่า 2 ปี ที่ห่างหายไปจากความสุข
ช่วงเวลาเหล่านั้นที่ได้ถูกบันทึกไว้ในไดอารี่เล่มแห่งความเจ็บช้ำ
ที่มีไว้เพื่อเป็นเหมือนเครื่องตอกย้ำเตือนความรู้สึกที่เจ็บปวดที่เคยผ่านมา
และมันจะไม่กลับมาอีกแน่นอน เพราะเค้ามั่นใจแล้วว่าจะไม่กลัวปัญหาอะไรอีก...

พ่อและแม่ของจอน...
บอกได้อย่างเดียวว่า พวกเค้าเข้าใจในอะไรหลายๆอย่างมากขึ้น
ทำใจยอมรับความสุขที่ลูกพึงจะมีได้ด้วยทางเลือกที่เลือกเอง
รู้แล้วว่าความสุขของลูก เราไม่อาจเป็นผู้กำหนดเพราะทั้งหมดของชีวิตยังไงก็เป็นของเค้า
เราทำได้แค่เฝ้ามอง และเป็นกำลังใจให้อย่างที่เป็นอยู่ในตอนนี้
สังเกตได้จากการกระทำที่พ่อของจอน มีปฏิกิริยาโต้ตอบกับแชมป์อย่างไรก็พอ

สำหรับตอนนี้คงไม่มีอะไรให้พล่ามมากมาย เพราะดูเหมือนอะไรๆจะลงตัวแล้ว
แต่จากคำบอกเล่าของนิค เป็นการย้ำเตือนว่าเรื่องราวคงจะไม่จบแต่เพียงเท่านี้
ยังมีตัวละครในชีวิตจริงที่ยังไม่ปรากฏตัวออกมาอีกหลายคน ซึ่งแต่ละคนนั้น
คงจะทำให้เรื่องราวยิ่งเข้มข้นขึ้นไปอีกเรื่อยๆ ช่างน่าติดตามอะไรขนาดนี้นะ
ดูจากชื่อตอนต่อไปก็น่าสนใจแล้วละ การเดินทางไปโตเกียว....
ใครละที่ไป จอนหรือ แชมป์ หรือว่าไปทั้งคู่ไปหวานกันต่อที่นั่นก็ไม่อาจเดาได้
แต่คงจะมีเหตุการณ์อะไรบางอย่างที่สำคัญ ขนาดที่พี่แชมป์ต้องนำมาเล่าให้เราฟังกัน
แล้วจะเป็นอะไรละแค่คิดก็น่าสนใจแล้วจริงๆใช่ไหม ...
ส่วนที่เป็นปัญหาคาใจ หลายๆอย่างเรื่องของ อาร์ก็จบลงด้วยดี
เรื่องของพี่ฮัท.... แล้วยัง เรื่องของ วิน ที่ยังไม่มีส่วนได้ส่วนเสียในตอนนี้...
เราก็คงทำได้แต่รออ่านต่อไปอย่างสดๆร้อนๆอย่างคราวนี้กัน อิๆ
                                                                                                นิว

[Ak@tsuKII]

คำตอบคึอผลัดกันค่ะ แต่อย่างว่าพี่แชมป์เป็นคนเล่าเรึ่อง ยึดคีย์บอร์ด  เลยไม่ค่อยเขียนให้จอนรุก พอโดนรุกก็มีแอบเนียนไม่บรรยาย555 แต่ว่าคิดเหมึอนพี่หนึ่งเลย ช่วงแรกปักใจว่าแชมป์  ตอนที่รุกจอน  ตะลึงเลย สาวเสียบ 555

[woradach]

หูย สุดยอดเลยอ่ะคับ โรแมนติกสุดๆเลย 
จิ้มๆรอตอนต่อไป 

[Sith]

ใช่แย้วงับ  ตอนไหนเฮียแชมป์กลายเปงเคะ ข้อมูลจะโดนลบออกจากระบบ 

เตรียมตัวพบกับตัวละครใหม่เจ้าของบทพูด "เป็นแฟนเรามั้ย  เราทั้งหล่อทั้งรวยกว่าจอนอีกนะ" เร็วๆนี้!!   

เดี๋ยวเฮียวินโผล่มาอีกแน่คับ  ในฐานะบุคคลที่ขาดไปไม่ได้สำหรับเรื่องนี้  (หมายความว่าอย่างไร ติดตามตอนต่อไป(อีกนาน))

ปล. นิวเอาเมล์มาลงแล้วนั่น  (ถ้าจำมะผิดตอนแรกมะมีเมล์โชว์อะนะ)

[imageriz]

ขอให้แชปม์และจอน มีความสุขและรักกันตลอดไปนะ แล้วน้องมั้งก็ขอให้เจอคน ๆ นั้นเร็ว ๆนะ

พี่อิม

[snow_queen]

:L2:สุขสันต์วันแห่งความรัก
น้องแชมป์&น้องจอน
น้องมั้ง&....
รักกันอย่างนี้ตลอดไปนะจ้ะ

[Manji+]

มาบวกหนึ่งให้ทุกคนในวันวาเลนไทน์ครับ

แอบขอบคุณคนที่เชียร์มั้งด้วย ไม่เป็นไรครับ มั้งรอได้ อิอิ

ใจเย็นๆตั้ม คืนนี้มาลงให้แล้วจะรู้ว่า หวาน หรือ..หนาว


และนิวก็บรรยายได้ลงตัวอีกแล้ว ความรู้สึกของพี่แชมป์กับพี่จอน มันบรรยายออกมามากมายจากในตอนนี้
ความเชื่อมั่นและความมั่นคงที่ก่อตัวขึ้น มันดูที่จะยืนยาวแล้ว








ถ้าเพียงแต่พี่สองคนเขา...เชื่อมั่นที่จะรักเดียว...ใจเดียว โรแมนซ์ครั้งนี้คงไม่พบปัญหาใดๆอีก
ปมเรื่องราวของทุกคนมันคงจะเริ่มคลายออกเรื่อยๆในไม่ช้า แต่ไอตัวใหม่นี่สิปัญหา แสบที่สุดแล้วในเรื่อง
ปั่นหัวพี่จอนและพี่แชมป์ซะ...



นิคครับ มันก็ไม่ยาวขนาดนั้นนะ ตอนแรกกะว่าวาเลน จะจบ แต่กลับต่อยาวซะงั้น อาจจะเปลี่ยนให้จบมีนาแทน ค่อยๆเลื่อน
หาตอนสปอยได้แจ๋วมาก ต้อง ให้



จันทร์แดง หายไปตั้งนาน มั้งงอนนนน ไม่มาเยี่ยมมั้งเลย



น้องวอเดชนี่น่าจะเป็นขาประจำคนใหม่ ตอนรับอย่างเป็นทางการครับ

พี่หนึ่ง พี่อิม ราชินีหิมะ พี่เคท(ที่แอบหนีเที่ยว) กุกกุ๊ก และทุกคน ก็เช่นกันครับ ใครมีคู่ก็ขอให้รักเดียวใจเดียวกันยืนยาว ใครยังไม่มีก็ขอให้เจออีกครึ่งใจของตัวเองในเร็ววัน

ถนอมความรักที่มีไว้ให้ดีนะครับ

สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับ

[StillLoveThem]

 ....Happy Valentine's Day...น้องแชมป์+น้องจอน
          ....Happy Valentine's Day...น้องมั้ง...
        ....ขอให้ทำทุกๆๆวันเป็นวันแห่งความรักนะจ๊ะ...
        ....ไม่น่าเชื่อว่า...ฟ้าหลังฝนมันจะสดใสเยี่ยงนี้...
        ....และแล้วก็มี..รอยยิ้ม..ขี้นอีกครั้ง...

[kunkai]

 
                        Happy Valentine's Day    
                       

[Manji+]

บทที่ 20 การเดินทางไปโตเกียว






"แชมป์ พุ่งนี้ไปโตเกียวตอนเช้ากันนะ" เสียงมาจากปลายสาย
"หา มึงพูดเป็นเล่น" ผมบอกไอจอน


"มึงว่ายังกะ ไปญี่ปุ่น ไม่ต้องใช้วีซ่า" ผมพูดขำๆ
"แล้วใครว่าไม่ใช้ ก็เตรียมเสร็จแล้ว" มันบอก

"แล้วของกูล่ะ กูจะไปกับมึงได้ไง" ผมท้วง
"อ่าว มึงจำไม่ได้เหรอ ว่ามึงเซ็นไปทำวีซ่าไปเอง" จอนมันพูดยิ่งทำผมงง

"อย่าบอกนะ ว่าแม่กูเล่นกับมึงด้วย" เมื่อเดือนก่อน แม่ให้ผมเซ็นใบทำวีซ่า บอกเป็นทริปครอบครัว แต่ไม่รู้จะไปเมื่อไหร่ นี่แม่หลอกผมอีกคนอ่ะดิ


"จอน นี่แม่กูหรือแม่มึงเนี่ย" ผมถาม โหเดี๋ยวนี้เล่นกันยังงี้
"รอบนี้ ไม่ใช่ความต้องการกูว่ะ พ่อกับแม่ เตรียมไว้ให้มึง ถ้าจะรับมึงเป็นลูกสะใภ้แล้วว่ะ" จอนมันพูดโคตรเก๊ก


"สะใภ้พ่อมึง อย่างกู ต้องลูกเขย" ผมว่าขำๆ หลังจากเหตุการณ์นั้น ผ่านมา พ่อแม่มันก็ยังไม่ได้เรียกผมไปคุยเป็นเรื่องเป็นราว พวกท่านก็ต้องบินกลับไปญี่ปุ่นก่อน

"แม่กูเป็นคนไปคุยกับแม่มึงว่ะ ไม่ใช่กู" จอนมันว่า
"อ่าว แล้วใหญ่ คุยอะไรกันวะ พวกผู้หญิงนี่เล่นเดาเอาไม่ถูก" ผมว่า

"เอาเหอะ มึงต้องรีบจัดเสื้อผ้าสิบวันนะ จัดชุดไว้เลย"มันว่าง่ายๆ
"สิบวัน มหาลัยล่ะมึง" ผมถาม

"เอาหน่าอาทิดนี้มีหยุดสี่วัน ก็ถือว่ามึงโดดไปแค่ สามสี่วันเอง" จอนมันว่าง่าย มันเก่งนี่ ไม่ต้องเรียนก็สอบได้
"กูไม่มีทางเลือกนี่ เป็นแค่เบี้ยในหมากมึงเท่านั้น" ผมว่างอนๆ


"ใครว่า มึงเป็นควีนในกระดานกูเว้ย" จอนมันท้วง
"คิงเว้ย" ผมท้วงกลับแล้วเราก็หัวเราะกัน






...................................









ตอนนี้ผมนั่งรอเครื่องขึ้นอยู่ที่ห้องพักพิเศษ อภิสิทธิ์ ไอคุณจอนอีกนั่นแหละ
"พ่อกะแม่มึงกะพากูไปญี่ปุ่นรอบนี้ จะทำแผนฆาตกรรมกูป่ะว่ะ" ผมแซวไอจอนที่นั่งกินของสบายอารมณ์
"ก็ไม่แน่" มันตอบยิ้มกริ่ม
"กูว่ากูกลับดีกว่า" ผมว่าพร้อมทำท่ากลืนน้ำลาย

"กูอยู่นี่ทั้งคน กูไม่ยอมให้ใครฆ่ามึงหรอก" มันส่งยิ้มมาให้


"และอีกอย่างนี่ก็เตรียมขึ้นเครื่องแล้ว มึงถอยทัพ ป่านนี้ก็ไม่ทันแล้วว่ะ" มันหัวเราะ
"ใครจะสบายใจเหมือนมึงล่ะ ญี่ปุ่นกูก็ไม่เคยไป พูดก็ไม่ได้ ถ้าถูกปล่อยเกาะ กูคงลอยคว้างอยู่โน่นแหง" ผมบ่น
"มึงไม่ต้องห่วง กูว่ารอบนี้ ไม่งานแต่งก็ฮันนีมูน ดูท่าพ่อแม่กูจะรับมึงได้แล้วล่ะ" มันบอกยิ้มๆ


"มึงว่าไงนะ" ผมถามใจนี่พอง
"กูขี้เกียจพูดหลายรอบ พ่อกูว่าง้าย ง่าย หลังจากวันนั้น" คำตอบกลั้วเสียงหัวเราะ บอกถึงอารมณ์ดีของไอคนนั่งกินแซนวิช กระดิกขาอยู่บนโซฟา


"มึงแน่ใจ อาจจะเป็นแผนซ้อนแผน ใครจะไปรู้" ผมยังระแวง
"กูว่า กูรู้จักพ่อแม่กูดี บางที ท่านคงปลงกะกูไว้นานแล้ว ดูเรื่องทรัพย์สมบัติก็ไม่เห็นจะจริงจังอะไร เผลอๆ ได้บริจาคไปหมดแทนจะให้กูก็ได้" ยิ้มหายไปบัดดล มันเหมือนกับคำตัดพ้อถึงสองคนที่ไม่ได้อยู่ตรงนั้น

"จอน มึงไม่มีมรดก กูเลี้ยงมึงเองก็ได้" ผมจับบ่ามัน
"เรื่อง กูมีปัญญาทำเองเว้ย กูนี่ล่ะจะรวยมากกว่าที่มีตอนนี้อีก" มันเชิดหน้าขึ้น

"ที่มึงมีตอนนี้ใช้ไปถึงเหลนของเหลนก็ไม่รู้จะหมดมั้ย เงินมีค่ากับมึงมากเหรอ" ผมถาม สายตาทอดลงต่ำ ความรู้สึกครั้งวัยเยาว์ หวนกลับมา

"กูพูดเล่นโว้ย มึงก็รู้ ถ้ากูสนใจเงิน กูคงไม่ต้องทะเลาะกับที่บ้าน เพื่อไม่ให้พ่อกะแม่กูทำงานหรอก"
"ซักวัน ถ้ามึงต้องทำงาน มึงแน่ใจเหรอ ว่ามึงจะไม่ทำอย่างพ่อแม่มึงในวันนี้" ผมถามอีกครั้ง


"กูไม่ทำขนาดที่จะไม่มีเวลาเป็นของตัวเองหรอก แล้วมึงอ่ะ" มันหันมาถามผม
"กูไม่รู้ว่ะ กูกลัว..." ผมตอบ

"กลัวไร" จอนมันถาม
"ถ้าต่อไปเทคโนโลยีล้ำหน้า มึงมีลูกให้กูได้ กูก็อาจจะต้องทุ่มงานเพื่อลูกกูหน่อย" ผมยิ้มหวานส่งไป

"เอี้ย ใครจะมีลูกกะมึง" จอนมันหน้าแดง
"ไม่หรอก กูอยากใช้ชีวิตเรียบง่าย เงินไม่ได้อยู่ในปัจจัยสำคัญของกูหรอก"ผมว่า

"กูรู้จักมึงดีอยู่แล้ว กูเข้าใจ" จอนมันทำหน้าเขินๆอยู่
"ขอแค่ได้อยู่กับมึง จะไม่มีตังค์กูก็ไม่เกี่ยง" ผมหยอดหวานไป แต่คนตอบเพียงแต่น้ำตาคลอเบ้า ไร้
คำตอบใดๆทั้งสิ้น กูพูดหวานไปเรอะ






...............................................






รถลีมูซีนคันยาวกำลังขับเรียบไปตามถนน ทั้งรถมีแต่ความเงียบ ในเมื่อผู้ใหญ่สองคนที่มารับยังคุยงานกันไม่เสร็จ แล้วภาษาที่พูดนี่ก็ญี่ปุ่น ผมฟังไม่รู้เรื่องหรอก ผมก็เลยได้แต่มองความแปลกใหม่ของเมืองไปเรื่อย


"ที่พักไม่ได้อยู่ในเมืองเท่าไหร่นะ ตากูไม่ชอบเมือง ถึงจะต้องทำงานในเมืองก็เหอะ" จอนมันนั่งบรรยายทางไปเรื่อยๆ

"ญี่ปุ่นแปลกตาดีเนอะ หนาวกว่าที่คิดด้วยหว่ะ" ผมพูดพลางชมวิวข้างทางเหมือนบ้านนอกเข้ากรุง
"ที่บ้าน อีกไม่กี่วันคงได้เห็นหิมะ" จอนมันพึมพำ
"จิงดิ กูอยากเล่นสกี" ผมโพล่ง


"อย่าเว่อ แค่มีหิมะ ไม่มีลานสกีให้มึงเล่น แต่ขอบอก แช่อนเซนตอนหิมะตกนี่สุดยอด" จอนมันทำหน้าระรื่น
"เหๆ ดีจังที่กูมารอบนี้ ท่าจะเจอไรแปลกเยอะ" ผมว่า ไอจอนเขยิบเข้ามาใกล้ๆ


"มึงก็รู้ใช่ไหมว่าอนเซน ห้ามใส่เสื้อผ้าลง" ผมถึงกับอึ้ง ไอนี่ก็รู้อยู่แล้วแต่มันคงกระดาดกระดื่นถ้าต้องลงไปแช่พร้อมคนอื่น
"วะ ก็แช่ตอนไม่มีคนดิ" ผมว่า


"ที่นี่มันที่ส่วนตัว ไม่มีปัญหาหรอก" จอนบอกผมถึงกับโล่ง

"เว้นแต่พ่อกูหรือญาติกูจะใช้ก็เท่านั้น" น้ำคำที่พูดเหมือนน้ำสาด เจอคนเป็นสิบยังดีกว่าต้องเข้าที่อาบน้ำนั่นกับพ่อไอจอน
"ว่าแต่แชมป์เคยลงอนเซนรึยังล่ะ" เสียงถามมาจากพ่อไอจอน ขนาดนั้นพูดเบาๆอย่างนี้ยังได้ยิน หูทิพย์ป่ะนั่น


"ยังคับ ญี่ปุ่นก็เพิ่งเคยมา" ผมตอบตะกุกตะกัก ยังกังวลเรื่องที่เสียมารยาทไปเมื่อวันก่อน
"ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวจอนมันก็สอนเองล่ะ" พ่อว่าขำๆ แต่ผมขำไม่ออก มันหมายความว่าไงล่ะนั่น

"อนเซน มันใช่ว่าจะใช้แช่น้ำซะอย่างเดียว" พ่อจอนยังแซว

"คุณ ทะลึ่ง" แม่พูดขัดแล้วเอามือตีไปที่ไหล่พ่อดังเพี๊ยะ ดูหนักใช่เล่น
"อย่าไปฟังพ่อเค้านะแชมป์ อนเซนเป็นที่พักผ่อนร่างกาย ยิ่งเหนื่อยๆ ไปแช่ในบ่อเลือดลมหมุนเวียน ดีต่อร่างกายนะ" ผมอึ้ง ไม่ใช่เรื่องอนเซนแต่เป็นเรื่องที่แม่จอนพูดไทยเก่งขนาดนี้

"จอนมึงเคยบอกว่ามึงพูดญี่ปุ่นได้งูๆปลาๆ พูดให้กูฟังหน่อยดิ" ผมหันไปถามเจ้าหนุ่มข้างตัว ไม่อยากให้พูดเรื่องอาบน้ำนานนัก ยังไม่อยากคิดว่า ถ้าต้องไปแช่กะพ่อไอจอนจะทำยังไง
"ไม่เอาอ่ะ ไว้เดี๋ยวก็ได้ยินเอง กูพูดไม่ค่อยเป็น" หน้ามันไม่เหมือนอย่างที่พูดเลย พ่อกับแม่มันก็หัวเราะสำทับ ไอนี่ซ่อนเล็บอีกซีน่า

"แชมป์ อยากไปเที่ยวไหนบ้าง" พ่อถามผม วันนี้ใจดีจัง
"แชมป์ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับญี่ปุ่นเลยอ่ะคับ ที่ไหนก็ได้คับ" ผมตอบ

"ยังงั้น เดี๋ยวให้เจ้าฮิโระมันพาไปเที่ยวละกัน มันปิดเทอมพอดี" พ่อจอนกล่าว ผมได้แต่หันไปหาไอจอน กะจะถามว่าเจ้าฮิโระนี่คือใคร ชื่อยังกะหมาของชินจัง แต่ไปจอนนั่งคุยกะแม่อยู่ ก็เลยปล่อยไป





ฮิโระ ลางสังหรณ์แปลกๆแฮะ









TBC

[imageriz]

 :L2:มารายงานตัวว่าเข้ามาอ่านแล้วนะ


ปล.ขอโทษนะน้องมั้ง ที่วันนี้ไม่ได้เม้นท์ให้ พอดีหัวใจไม่ปกติอ่ะ 

[zilveria]

ปลาบปลื้มมมม 

[StillLoveThem]

...อ้าว..มือที่ 3 เป็นญี่ปุ่นหรือ...ฮิโระ...
...ไม่ต้องกลัวด่านหนักๆๆ..พ่อ..แม่..ก็ผ่านมาแล้ว..
...กลัวอะไรละแชมป์..ตัวช่วยเยอะแยะ...
...ตอนนี้..ครอบครัวสุขสันต์..เนอะ..น่ารักมากๆๆ..
...ขอบคุณนะน้องมั้ง ไม่ไปเดทเหรอจ๊ะ..ขยันจัง...

[Manji+]

:L2:มารายงานตัวว่าเข้ามาอ่านแล้วนะ


ปล.ขอโทษนะน้องมั้ง ที่วันนี้ไม่ได้เม้นท์ให้ พอดีหัวใจไม่ปกติอ่ะ 

ไม่เป็นไรครับ พี่อิม

พี่อิมเป็นอะไร บอกได้นะครับ ไม่อยากให้คิดมาก ทุกเรื่องมีทางออกเสมอ
เป็นกำลังใจให้แก้ปัญหาได้เร็วๆครับ

ใครกล้าทำอะไรพี่อิม

[Manji+]

...อ้าว..มือที่ 3 เป็นญี่ปุ่นหรือ...ฮิโระ...
...ไม่ต้องกลัวด่านหนักๆๆ..พ่อ..แม่..ก็ผ่านมาแล้ว..
...กลัวอะไรละแชมป์..ตัวช่วยเยอะแยะ...
...ตอนนี้..ครอบครัวสุขสันต์..เนอะ..น่ารักมากๆๆ..
...ขอบคุณนะน้องมั้ง ไม่ไปเดทเหรอจ๊ะ..ขยันจัง...

พี่มิ้นท์ค้าบ ขืนป่านนี้ไม่กลับบ้าน ถูกที่บ้านปาดคอได้ครับ เลยต้องยอมแต่โดยดี 

ขอย่องออกไปกลางดึกอีกครั้ง



หลอดไฟ ไม่ไปเดทเหรอคับ วันนี้


ว่าแต่พี่แชมป์ จะคลอนไม่หนอ รอบนี้ เจอคนหล่อโฮก

[C2U]

เข้ามาฉลองวาเลนไทน์ให้ แชมป์ กะจอนซะหน่อย    



อ่านสปอยล์  แถมเจอชื่อแปลกๆเข้าไป  เลยทำเอาหวั่นๆ  


สู้ๆนะ จอน  แชมป์    

[zilveria]

ชื่อคุ้น ๆ นะ ฮิโระ


ต้องตามพี่ฟิกซ์ปะคับ

[Ak@tsuKII]

ไมชึ่อมันเดจาวูฟระ  ทำเอาเกลียดมึอที่สามไม่ลงเลย  รักมากมาย  ฮิโระเนี่ย  กั๊กๆ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

  มั้งทันใจมากมาปุ๊ปได้อ่านต่อปั๊ป อิๆ
วันนี้เป็นวันที่มีความสุขจังเลยอะ
ไม่ขอเม้นไรที่มันมีสาระมากหรอกนะ
อ่านๆไปตอนนี้ พ่อแม่จอน และแชมป์คงยอมรับกันได้จริงๆแล้วละ
ทุกอย่างดูลงตัว ทั้งในความรู้สึกของ จอน และแชมป์
หากแต่ แชมป์ ก็ยังคงมีความกลัวแอบแฝงอยู่ลึกๆลองอ่านดูดีๆสิจะรู้สึกได้
ที่ดูจะเป็นปัญหาอย่างเดียวในตอนนี้ที่พอจะจับทางดักไว้ก่อน คือเรื่องของที่บ้านแม่จอนเค้า
คนญี่ปุ่นนี่ถือเรื่องพวกนี้มากมายเค้าไม่ค่อยจะยอมรับเรื่องความรักแบบนี้ได้
เพราะชีวิตของพวกเค้าเน้นการใช้ชีวิตแบบเป็นทอดๆ คือ มีบุตรสืบสกุล ไปเรื่อยๆ
เพื่อดำรงอาชีพ และรักษาสกุลเอาไว้ให้คงอยู่ ดังนั้นนี่ดูจะเป็นปัญหาเหมือนกัน
ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่า แม่จอนได้เล่ารายละเอียดอะไรให้ทางนั้นฟังไปบ้าง...

ถึงอย่างงั้นก็เถอะมันเป็นความบังเอฺญรึเปล่านะที่คนๆนั้นต้องชื่อ ฮิโระ
มันเหมือนเรื่องของพี่ฟิกซ์ได้อย่างแปลกๆนะเนี่ย
ช่างเถอะเรื่องชื่อไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สำคัญ คือ สิ่งที่ นิคนำมาสปอยล์เอาไว้
"เป็นแฟนเรามั้ย  เราทั้งหล่อทั้งรวยกว่าจอนอีกนะ"
เพราะมันหมายความว่าตัวยุ่งได้โผล่มาอีกละ แม้จะไม่รู้ว่าใช่ฮิโระรึเปล่า
แต่ก็ขอเดาไปก่อนว่าใช่ดูเรื่องต่จากนี้คงจะมีสีสันให้น่าติดตาม
มากกว่าตอนเศร้าแล้วสินะ เพราะตอนนี้ทั้งคู่มีความเชื่อใจที่ผ่านมาตั้งสองปี
แต่ความรักที่มีไม่เคยเลือนหายไปเลยมันมีแต่จะลึกซึ้งกันมากขึ้นด้วยซ้ำ
กระนั้นในส่วนที่บอกว่า อีกนานกว่าเฮียวินจะโผล่มา
บอกตรงๆว่าคิดถึงความเกรียนของเฮียแกอะ อยากให้ถึงไวๆจัง ไปละ
พล่ามไรมาตั้งเยอะแน่ะตอนแรกว่าจะไม่เขียนแล้วน๊า เพราะกำลังอินกับชีวิต อิๆ
                                                                                              นิว

[Sith]

หล่อ รวย เท่ห์ เอาแต่ใจ  (เปลี่ยนเอาแต่ใจ เป็น เอาใจใส่ นี่ก็เพอร์เฟค เลยนะ  )

--------------------------------------------------------------------------

"เมื่อคืนฮิโระมานอนนี่"   คำพูดปริศนาจากใครถึงใคร  หมายความว่าอย่างไร  ติดตามตอนต่อไป (น่าจะตอนหรือสองตอนนี่ละ)

--------------------------------------------------

ปล. ทำไมต้อง ฮิโระ  ไว้ติดตามตอน(อีกนาน)ต่อไป 

[Manji+]

ทำไมหลอดไฟกะนิวคุ้นชื่อฮิโระ

ของพี่ฟิคซ์นี่คือเรื่องอะไรคับ  ฟังแล้วอยากอ่าน

ชื่อฮิโระเหมือนกันเหรอ อยากอ่าน อยากอ่าน คนเดียวกันป่าว

สงเคราะห์ ตอบด้วยค้าบ

[imageriz]

   น้องมั้ง

 

[Mint]

ม่ายยยยยยยยยยยยยย

แล้วฮิโระเรื่องนี้มันเป็นใคร มันมาทำไม?

 

ป.ล. ส่วนฮิโระจากอีกเรื่อง ไปหาอ่านได้เรื่อง "หรือว่าความรัก" by figs อยู่หมวดนิยายจบแล้ว

 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

ทำไมหลอดไฟกะนิวคุ้นชื่อฮิโระ
ของพี่ฟิคซ์นี่คือเรื่องอะไรคับ  ฟังแล้วอยากอ่าน
ชื่อฮิโระเหมือนกันเหรอ อยากอ่าน อยากอ่าน คนเดียวกันป่าว
สงเคราะห์ ตอบด้วยค้าบ

คงมะช่ายคนเดียวกันหรอกอิๆ
แต่ขอบอกว่าเรื่องนี้อะถ้าไม่อ่านจะเสียใจเพราะมันเกินกว่าจะบรรยาย
และ นิวไม่คิดจะวิจารณ์ใดๆทั้งสิ้น อิๆ คำเดียวว่า มันโดนทั้งเรื่อง
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=3703.0

[ppanudet]

มาต่อเร็วๆๆๆนะคับ

[Manji+]

พี่อิมกลับมาแข็งแรงแล้ว ดีใจจัง

ขอบคุณมิ้นท์และนิวค้าบ จะไปตามอ่านก่อน

ลองอ่านดูแล้วตัวละครมันคล้ายๆนะ แต่คงไม่ใช่คนเดียวกันม้าง โลกไม่กลมขนาดนั้น

ไม่ได้บรรยายหน้าตาด้วยสิ ผมว่ามะช่ายนะ ไม่งั้น พี่แชมป์จา....เหรอ

[Manji+]

ต้องขออภัยก่อนในสัญญาที่กะจะให้จบในวาเลนไทน์ มั้งทำไม่ได้ง่า...

แล้ว The ROMO สิบชาติรักนายคนเดียว ของขวัญ Anniversary เกินสิบปีของพี่แชมป์เขาก็เอามาไม่ได้
มั้งได้มาครึ่งตอน แทบลงแดง ขอยังไงพี่แชมป์ก็ไม่ให้ เพราะ คนของพี่แชมป์ขอให้เป็นของๆคนสองคน หวานซ้า
แล้วเอามาแกล้งมั้งทำไมเสี้ยวตอน อ่านแล้วอยากอ่านต่อมาก แต่ยังไงก็คงไม่ได้


แต่ไม่เป็นไร ความเข้มข้นที่หาที่ไหนไม่ได้กำลังจะมา

Romance of Our Own 4 ฉบับ Japan Live รับประกันความเข้มข้น บทอุปสรรคและการฝ่าฟันของความรัก
จนเป็นบทก่อกำเนิดชีวิตน้อยๆที่พี่แชมป์ได้สมหวังซักที


พล่ามมานาน จะโดนด่า เอาให้จบมหาลัยก่อน ยังอีกนานเลย 55




----------------------------


บทที่ 21 การเดินทางไปโตเกียว 2






รถจอดเทียบบ้านสไตล์ญี่ปุ่นที่เคยเห็นในการ์ตูน แต่มันต่างกันที่ บ้านนี้ใหญ่มาก สวนบ้านนี่แทบจะตั้งเต๊นท์ได้สักห้าสิบหลัง
"มึงว่าตามึงเป็นคนเรียบง่ายใช่ป่ะ" ผมหันไปถามจอน



"อือ" คำตอบสั้นๆ และตาที่ไม่ได้ติดใจอะไร
"ไหง บ้านมันใหญ่งี้อ่ะ ถ้าเรียบง่าย อยู่บ้านเล็กกว่านี้ซัก หนึ่งส่วนสิบไม่ดีกว่าเรอะ" ผมบ่น เสียงหัวเราะมาจากผู้ใหญ่สองคนที่เดินตามมา


"ที่ใหญ่น่ะ มันไม่ใช่ความต้องการของคุณตาหรอก เป็นความต้องการของพี่ชายแม่หน่ะ" แม่เดินมาอธิบายให้ฟัง ก่อนพาเดินดูรอบๆบ้าน ผมนี่ทึ่งมาก บ้านไอจอนนี่มันจะรวยไปถึงไหน ตามันนี่คงอยู่หนึ่งในร้อยของญี่ปุ่นแหง
"เดี๋ยว ยังไม่มีใครอยู่บ้าน กว่าจะทำงานเสร็จคงซักสี่ทุ่ม ไว้กินข้าวเย็นซักหกโมงแล้วค่อยเจอกับคุณตาละกัน


"ฮิโระกะเรมิล่ะคับ" จอนมันถามพ่อมัน ชื่อใครหว่าผมได้แต่คิด
"ปิดเรียนทั้งสองคน เรมิจะมาอีกสองวัน แต่ฮิโระน่ะ มาคืนนี้" พ่อจอนตอบ


"แล้วพรุ่งนี้ เรากับพ่อ ต้องไปทำธุระกัน วันนี้แนะนำแชมป์ให้รู้จักกับฮิโระก่อนนะ พรุ่งนี้อยู่ด้วยกันจะได้ไม่มีปัญหา" ผมถึงกับงง
"ไม่ดีมั้ง เพิ่งรู้จักกัน แล้วแชมป์ก็เพิ่งมา เดี๋ยวจะไม่สนุกเอา" จอนมันค้านให้

"แค่วันเดียว พ่อคิดว่าไม่มีปัญหา ใช่มั้ย แชมป์" คำถามที่โยนมา ผมไม่มีสิทธิตอบ ไม่ และไม่สามารถใช้ตัวช่วยได้เลย
"ครับ" คำเดียว

"แชมป์ไม่มีปัญหา ไม่ต้องห่วงครับ"
"ดี พ่อรู้ว่าแชมป์ทำได้"

"ใครอ่ะ ฮิโระกะเรมิน่ะ" ผมถามจอน
"อ่าว รูปที่มึงเคยเห็นบ้านกูไง" ผมหวนคิดไปถึงรูปภาพถ่ายครอบครัวสี่คน พ่อกับแม่ที่หน้าตาเข้าขั้นดีมาก แต่ลูกชายกลับผอมแห้ง มีโครงหน้าคล้ายจอนตอนเด็กๆ และลูกสาวที่หน้าตาน่ารักเกินบรรยาย ติดที่ว่าอายุห่างกะผม น่าจะสักเป็นสิบปี


แล้วจะให้เด็กกะโปโลพวกนั้น พาเราเที่ยวเรอะ ผมได้แต่คิดในใจ


"ไปเก็บของแล้ว พักผ่อนกันก่อนไป เย็นหน่อยค่อยลงอาบน้ำกัน" พ่อจอนบอก ผมกับจอนเลยเดินเอาของไปวางที่พัก ห้องเป็นห้องโล่งๆ พื้นเสื่อปูเหมือนในการ์ตูนเลย ไม่มีกลิ่นเหม็นอับสักนิด ผมเดินไปเปิดประตูกระดาษ สมเป็นญี่ปุ่นจริงๆ เบื้องหน้าเป็นสวนสไตล์ญี่ปุ่นโคตรๆ
"พ่อมึงให้กูกะมึงพักห้องไฮโซยังงี้เลยเหรอ มีสวนด้วย" ผมถามไอจอน

"รอบบ้านก็มีสวนทั้งนั้นล่ะ ไม่ต้องตื่นเต้น เดี๋ยวมึงยังมีอะไรให้ตื่นเต้นอีกเยอะ" จอนมันทำหน้าทะเล้น
"เรื่องไรอีกวะ" ผมหันไปถาม
"ไหนจะเรื่องพ่อกู" ผมถึงกะสะอึก

"แล้วไหนจะเรื่องอนเซน ท่าจะเด็ด" มันมองหน้าผมหน้าขึ้นสี ไอนี่ทะลึ่งขึ้นทุกวัน
"ทำยังกะมึงไม่เคยเห็นหน่ะ กี่รอบไปแล้ว" ผมถามย้อนขำๆ

"มันไม่เหมือนกันนี่หว่า แล้วมึงจะรู้ว่าในอนเซนมันสนุก" มันทำหน้าเหมือนผู้รู้
"มึงพูดเหมือนมึงเคยทำ" ผมถามมันเสียงสูง อะไรวะ นี่ผมหึงเหรอ

"บ้าเหรอ แค่เคยอ่านเจอ จะไปทำกะใครล่ะ กูก็เพิ่งมีมึงเป็นแฟนคนแรกนี่ล่ะ" มันก้มหน้างุดๆพูดไป
"แน่ใจเหรอ จอน" ผมเอามือไปไล้ที่หน้าอกมัน

"แชมป์ ล่อแหลมไปหน่อยมั้ย คนเดินผ่านไปผ่านมาที่สวน" มันบอกเขินๆ
"ไม่เห็นมีใครเลย" ผมก้มหน้าลงต่ำไปหามัน

"แต่รอบบ้านติดกล้องอยู่นะ" ผมผละออกอย่างเร็ว
"หา บ้านมึงขนาดติดกล้อง" ผมถาม ได้คำตอบเป็นเสียงหัวเราะกองโต

"พ่อมึงดิ ใครจะติดกล้องเข้ามาในตัวบ้านวะ ประเจิดประเจ้อ" มันนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนพื้น ผมได้ทีขึ้นคร่อม
"เดี๋ยวมึงจะได้ประเจิดประเจ้อตรงนี้เลย" ว่าแล้วผมก็เริ่มขบลงไปตามจุดของมัน รู้หมดแล้วนี่จุดไอจอนนี่เล่นง่าย

จากเสียงหัวเราะ เริ่มเงียบเหลือแต่เพียงเสียงครางที่เล็ดลอดออกมาเพียงน้อย คงกลัวคนเดินผ่านมาได้ยิน ดูเสียงจะทะลุประตูได้ไม่ยาก บางซะขนาดนั้น

"อย่าเพิ่งใจร้อน กูไม่ยอมให้มึงสบายตัวคนเดียวหรอก ห้าๆ" ผมหยุดปฎิบัติการเอาซะกลางคัน
"แชมป์อ่า แกล้งจอนอีกแล้ว" มันพูดเหมือนเด็กซะเต็มประดา

"น่านะ ยังมีเวลาอีกแยะ ไม่แน่วันนี้ตอนลงบ่อน้ำร้อน.... สอนกูหน่อยก็ดี" ผมมองหน้าไอจอนที่ตอนนี้หลบลูกตาไปซะแล้ว

"เอาเข้าจริงก็เขินทุกทีอ่ะมึง มาทำพูด" ผมพูดประชด
"ใครจะหน้าหนาอย่างแชมป์ล่ะ" มันว่าขำๆ

"ถ้าแชมป์ไม่หนา จอนก็อดสนุกพอดีนะสิคร้าบ คุณชาย" ผมว่าพร้อมยื่นหน้าไปใกล้ๆ จอนมันดึงผมเข้าไปกอด
"อยากให้เวลาที่อยู่กับแชมป์มันยืดไปนานที่สุดเท่าที่จะทำได้ จอนมีความสุขจัง" จอนมันว่ายิ้มๆ

"อือ" ผมตอบเพียงสั้นๆ ยิ้มรับความสุขอันแสนหวาน

"น่ารักจัง แฟนแชมป์" ผมดึงจมูกจอนเล่น จอนมันดันหน้ามาซุกที่คอผม
"ฮ่า อุ่นจัง" จอนมันซบลง ผมก็ได้แต่ลูบหัวมันเล่น







ต่อบทที่ 23  อนเซน


ใครสงสัยเหมือนมั้งบ้าง ไอตอน 22 ที่ถูกตัดไปนี่ เป็นตอน....อีกแหง ไม่ผ่านการเซนเซอร์ของพี่ท่านบางคน

อยากอ่านนนนนน

[Ak@tsuKII]

มายกกีบหนับหนุนให้อ่าน  หรึอว่าความรัก  ของ  พี่ฟิกซ์คร้าบ  บอกได้คำเดียว สุโค่ย  ค่ะเรึ่องนี้  มีทริคนิดนึงว่า  อ่านให้จบ  อย่าล้มเลิกกลางครัน      ยังติดตามให้กำลังใจ จอน  แชมป์  และ มั้งคุง ค่ะ

[Poes]

เค้าชอบฮิโระเรื่องโน้น  มั้งต้องอ่านให้จบเด้อ ทนอ่านเลย  มันเยอะมาก