ตอนที่ 14 ขอรักกลับคืน...ได้มั้ย
คุณแป้งค่ะคุณแป้ง…เสียงนกเด็กที่น้านิดจ้างมาทำความสะอาดบ้านตะโกนเรียกแป้งมาแต่ไกล
มีอะไรหรอนก...อย่าเสียงดังหมูหยองหลับอยู่หนะ...แป้งรีบออกตามเสียงเรียกมา
นกเอามือปิดปากแทบไม่ทันเมื่อรู้ว่าหมูหยองหลับอยู่
มีคนมาหาคุณแป้งค่ะ...รออยู่หน้าบ้าน.....หล๊อ.หล่อค่ะ...เด็กนกทำตาวิ๊งๆเมื่อบรรยายถึงชายที่มาหาแป้ง
แป้งอดขำท่าทางของเจ้าเด็กนกจอมทะลึ่งนี่ไม่ได้......แต่เอ.........ใครนะแวะมาหาเรา...ชักสังหรณ์ใจแล้วสิ
แป้งเดินมาถึงหน้าบ้านก็รีบหันหลังกลับ...เมื่อชายที่มาหาคือมาร์คนั่นเอง
เดี๋ยวสิแป้ง....คุยกันก่อนเถอะนะ.....มาร์คตะโกนไล่หลัง........แต่แป้งก็ยังเดินต่อไปไม่เหลียวกลับมาดูอีก
แป้ง......แป้ง!!!!!!
สามวันแล้วมาร์คยังคงวนเวียนอยู่ที่หน้าบ้านน้านิด…แต่แป้งก็ยังใจแข็งและไม่ให้หมูหยองออกมาเล่นที่สนามหน้าบ้านเพราะกลัวว่าหมูหยองจะพบกับมาร์ค
นกเห็นเหตุการณ์ประหลาดๆอย่างนี้มาหลายวันจึงอดโทรไปรายงานน้านิดไม่ได้
คุณนิดค่ะวันนี้ผู้ชายหล่อๆมายืนเฝ้าหน้าบ้านอีกแล้วค่ะ....วันที่ 3 แล้วนะคะ....คุณแป้งก็ยังไม่ยอมออกไปคุยด้วยเลยค่ะ...น่าสงสารเค้านะคะ....ว่าแต่เค้าเป็นแฟนคุณแป้งหรือค่ะ....นึกแล้วเชียวหอบลูกมางี้ต้องทะเลอะกับแฟนชัวร์.....ว่าแต่น้องหมูหน้าตาเหมือนคุณพ่อเด๊ะเลยนะคะ....นกเม้าส์ฉอดๆ......จนน้านิดต้องเบรก
นี่ยัยนก...ตกลงเธอมาเป็นแม่บ้านหรือว่านักสืบกันแน่สงสัยเดือนนี้...คงต้องหักค่าพูดมากนินทาหลานฉัน..ดีมั้ย!!!นกเอามือปิดปากแทบไม่ทัน
โธ่...คุณนิดค่ะนกก็ไม่ได้ไปเม้าส์กะใครที่ไหนซะหน่อย...ก็ช่วยเป็นหูเป็นตาแทนคุณนิดไม่ดีหรอค่ะ......
เออ...มันก็ดี...แต่อย่าให้มันมากนักนะยะ......นี่มันหลานฉัน.....อย่ามาเดามั่วซั่วหลานชั้นเสียหายหมด...ไปๆทำงานได้แล้ว
ค่ะคุณนิด.......สวัสดีค่ะ
...
นิดรูสึกกังวลเรื่องของมาร์คกับแป้งมากเลยตัดสินใจโทรหามาร์คเพื่อเรียกมาร์คมาคุยด้วย
ครับน้านิดผมจะไปเดี๋ยวนี้ครับ...
มาร์ควางโทรศัพท์แล้วรีบบึ่งรถออกจากบ้านน้านิด..........แป้งที่กำลังแอบมองจากในบ้านค่อยรู้สึกโล่งใจเมื่อมาร์คขับรถออกไป
น้านิดนั่งรอมาร์คในร้านอาหาร.........มาร์คเองก็ยังรู้สึกประหม่าที่ต้องมาเจอน้านิดแต่เขาเองก็ยังมีความหวังว่าน้านิดอาจจะช่วยพูดกับแป้งให้เขาได้
มาร์คน้าจะไม่อ้อมค้อมละนะ.....น้าเรียกมาร์คมาวันนี้ก็เพื่อจะคุยเรื่องแป้ง
มาร์คพยักหน้ารับ..แต่ยังไม่ค่อยกล้าสบตาน้านิดมากนัก
มาร์ค........เราคิดยังไงกับแป้งกันแน่......ยังรู้สึกผิดกับแป้งงั้นหรอ..น้านิดทำหน้าครุ่นคิด
น้านิดครับผมรู้สึกผิดมากจริงๆที่ทำไม่ดีกลับแป้ง....หากผมย้อนเวลาไปได้ผมคงไม่ทำเรื่องเลวๆอย่างนั้น......น้ำตาเริ่มคลอเบ้าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า......ท่าทางของมาร์คที่น้านิดเห็นเปลี่ยนแปลงไปจากสองปีก่อนมาก...เมื่อสองปีก่อนมาร์คดูดีและออกจะเพอร์เฟกตามแบบเพลย์บอยไฮโซแนวหน้าของเมืองไทย....แต่วันนี้เขาดูหม่นหมอง...หนวดเคราถูกปล่อยไว้ครึ้ม....ผมเผ้าที่ไม่ได้เซต...เสื้อผ้าที่แม้จะยังเป็นแบรนด์เนมแต่ก็ดูเหมือนไม่ได้ใส่ใจรายละเอียดอะไรมากนัก.......คงเป็นเพราะความไม่สบายใจจนปล่อยตัวให้ทรุดโทรม....มาร์คคงเอาแต่ตามหาแป้งจนไม่ได้ดูแลตัวเอง
งั้นที่มาร์คทำทุกอย่างก็เพื่อที่จะลบล้างความผิดที่ทำกับแป้งงั้นหรอ..น้านิดยังพูดเสียงเรียบ
เปล่าครับ.......ที่ผมทำไปทุกอย่างก็เพราะ....ผมรักแป้ง.......ผมรักแป้งจริงๆนะครับ....ผมอยากดูแลแป้ง...อยากอยู่กับเค้าไปตลอดชีวิต......แต่มันคงเป็นไปไม่ได้....ใช่มั้ยครับน้านิด…ตาแดงๆของมาร์คเงยขึ้นมาสบตาน้านิด
แล้วที่มาร์คทำอยู่ทุกวันนี้หละ...มาร์คทำเพื่ออะไร..ในเมื่อมาร์ครู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ....ผมก็แค่อยากเห็นหน้าเค้า.....อยากคุยกับเค้าบ้าง....ถ้าแป้งจะให้โอกาส...ผมขอแค่ได้เป็นเพื่อนกับเค้าก็ยังดี…ผมเองก็ไม่เลวพอที่จะไปทำลายครอบครัวคนอื่นหรอก
น้านิดยิ้มบางๆให้กับชายหนุ่มตรงหน้า.....น้ามองมาร์คไม่ผิดจริงๆ....ถ้าเรารักหลานน้าจริง...น้านี่แหละจะช่วยเราเอง
มาร์คยังคงงงกับคำพูดของน้านิด…....น้านิดหมายความว่ายังไงครับ
มาร์คเห็นหมูหยองแล้วใช่มั้ย
มาร์คพยักหน้า........ครับลูกของแป้งน่ารักมาก
หน้าตาเค้าคล้ายเรามากเลยนะ....น้านิดยิ้มมุมปาก
น้านิดหมายความว่า...........ดวงตาของชายหนุ่มเป็นประกาย
ใช่.........หมูหยองเป็นลูกของมาร์ค.....
จริงๆนะครับ...น้านิดไม่โกหกผมนะครับ..........มาร์คดึงมือน้านิดมาจับไว้แน่นอย่างลืมตัว........
น้ำตาแห่งความปลาบปลื้มเอ่อล้นขอบตาของชายหนุ่ม
ผมมีลูกกับแป้ง......เรามีลูกด้วยกัน......มาร์คพึมพำซ้ำไปซ้ำมา..เขาแทบกลั้นอารมณ์ตื่นเต้นดีใจไว้ไม่อยู่......
ใจเย็นๆก่อนคุณพ่อ....เดี๋ยวใครเห็น...เค้าจะหาว่าเราบ้าไปแล้ว..น้านิดเอ็นดูท่าทางของมาร์คตอนนี้
แล้วผมต้องทำยังไงต่อไปละครับ.......แป้งเค้ามีสามีอยู่ทั้งคน....ผมอยากได้ลูกกับเมียผมคืน....น้านิดต้องช่วยผมนะ……มาร์คใช้สายตาวิงวอนและจับมือน้านิดไว้แน่น
เชาว์หนะเค้าไม่ได้อยู่กับแป้งฐานะสามีภรรยาหรอก...เค้าแค่เป็นพ่อของหมูหยองเท่านั้นเอง...น้านิดพูดพลางแกะมือของมาร์คออกเพราะสายตาโต๊ะอื่นๆเริ่มมองกันแปลกๆ
หมายความว่าไงครับ....มาร์คยังสงสัยคำพูดน้านิด
เค้ามีคนรักอยู่แล้วแต่ยอมแต่งงานกับแป้งเพราะแก้ไขสถานการณ์ในตอนนั้น....เพราะหากแป้งท้องกับเชาว์..ครอบครัวของแป้งยังพอรับได้....เพราะผู้ใหญ่เค้าหมั้นหมายไว้แล้วให้สองคนนี้แต่งงานกัน....หากเชาว์ไม่เสียสละตัวเองไปรับผิดชอบแป้ง...วันนี้อาจไม่มีหมูหยองแล้วก็ได้....
เชาว์ได้ฟังก็แทบหมดเรียวแรง...น้ำตาไหลอาบทั้งสองแก้ม...นี่ผมได้ทำลายชีวิตของใครต่อใคร.......ผมมันเลวจริงๆมันคงไม่แปลกที่แป้งจะไม่ให้อภัยผม....
เอาหน่าเรื่องมันผ่านไปแล้วเรากลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้หรอก....แต่เราแก้ไขวันนี้ให้ดีได้นะมาร์ค.....เพราะตอนนี้แป้งกำลังจะคืนอิสรภาพให้กับเชาว์...แต่ก็ห่วงแต่หมูหยองที่ต้องขาดพ่อ.....ถึงเวลาที่มาร์คจะกลับมาทำหน้าที่ของตัวเองซะทีนะ....น้านิดจับไหล่ของมาร์คเพื่อให้กำลังใจ
ขอบคุณครับที่น้านิดไว้ใจและให้โอกาสผม.....ผมสัญญาว่าจะดูแลแป้งและลูกไปตลอดชีวิต
มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับน้าหรอกนะ...เราต้องเอาชนะใจของแป้งให้ได้...ทำให้เค้ารู้ว่าเรารักเค้าจริงๆ...เดี๋ยวยังไงน้าจะลองพูดกับแป้งเรื่องของเราดูก่อนละกันนะ....มาร์คต้องใจเย็นและให้เวลาแป้งเค้าบ้างนะ...
ครับน้านิด...ผมเข้าใจ....ขอบคุณน้านิดมากนะครับ...สำหรับทุกอย่าง
…………………………………………………..
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
