ผมเป็นหอย ส่วนเขาเป็นหมึก (บทที่12) (10/3/64) ++++++
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ผมเป็นหอย ส่วนเขาเป็นหมึก (บทที่12) (10/3/64) ++++++  (อ่าน 9533 ครั้ง)

ออฟไลน์ larza

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-2
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*********************************************
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-03-2021 03:05:30 โดย larza »

ออฟไลน์ larza

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-2
อ้างถึง
นิยายเรื่องนี้แปลงมาจากเรื่องสั้น เอามาขยายเป็นเรื่องยาวค่ะ

เรื่องนี้ไม่มีคนนะคะ นายเอกเป็นหอยชักตีน พระเอกเป็นหมึกสาย


บทนำ

คุณเคยสงสัยบ้างหรือเปล่าว่าโลกนี้พิศวงแค่ไหน


ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ที่ฆ่าไม่ตายอาศัยอยู่ในอวกาศได้ สัตว์ที่สามารถเปลี่ยนสีผิวตัวเอง


หรือมนุษย์


ว่ากันตามตรง ผมคิดว่ามนุษย์เป็นสัตว์ชนิดหนึ่งที่พิศวงที่สุดแล้ว ถ้าคุณไปบอกมนุษย์ว่าพวกเขาเป็นสัตว์ พวกเขาจะโกรธ กระฟัดกระเฟียดแล้วเถียงกลับว่าตนเองไม่ใช่สัตว์ทั่วไป แต่พวกเขาเป็นสัตว์ที่ประเสริฐกว่าสัตว์ตัวอื่นๆ


แล้วพวกเขาเอาอะไรมาวัดถึงความประเสริฐของตนเองล่ะ


พวกเขาวัดจากที่ตนเองฉลาดกว่าสัตว์ตัวอื่น แต่แท้จริงแล้วสาเหตุที่ทำให้พวกเขาแตกต่างจากสัตว์อื่นคือการมีจินตนาการ พวกเราไม่สามารถคิดในสิ่งที่ไม่มีบนโลกได้ แต่มนุษย์สามารถจินตนาการถึงสิ่งที่ไม่มีอยู่จริงหรือเกี่ยวข้องกันได้ เช่น ภาษาหรือตำนาน นิทานต่างๆ


ผมถึงได้บอกว่ามนุษย์เป็นสัตว์ที่น่าพิศวง แต่ดูเหมือนว่าโลกจะมีเรื่องพิศวงมากกว่านั้น อย่างเช่นเรื่องราวที่ผมพบเจอเป็นต้น


เหตุการณ์พิศวงที่ว่านั้นคือผมได้ยินเสียงความคิดของมนุษย์


ทีแรกผมคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติที่ผมได้ยินเสียงของมนุษย์ แล้วก็คิดว่าสัตว์ตัวอื่นๆ ได้ยินเหมือนกัน แต่พวกเขาไม่เคยได้ยินแบบผม พวกเขาไม่รู้เรื่องความเป็นไปของโลก พวกเขาแค่ใช้ชีวิต ผสมพันธุ์ จากนั้นก็ตายจากไปโดยที่ไม่ตั้งคำถามอะไรกับโลกใบนี้ การที่ผมได้ยินเสียงความคิดมนุษย์ ทำให้สามารถซึมซับความรู้ต่างๆ ผ่านทางการอ่านใจ


ผมเข้าใจภาษา วิทยาการและความเป็นไปของโลก ผมยอมรับว่าการซึมซับเสียงความคิดของมนุษย์นานๆ เข้า เลยทำให้ผมมีความคิดของมนุษย์บางส่วน แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่เคยเข้าใจความคิดของมนุษย์ได้อย่างแท้จริง


อย่างว่า ผมเลยคิดว่ามนุษย์ซับซ้อนเพราะผมไม่เคยเข้าใจพวกเขา


ผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องเป็นผมที่ได้ยินเสียง แต่คงไม่มีใครให้คำตอบได้


ได้ยินแล้วอย่างไร ผมก็ทำอะไรกับโลกใบนี้ไม่ได้อยู่ดี ในเมื่อตัวผมเป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งในท้องทะเลที่กว้างใหญ่ เหนือจากท้องทะเลขึ้นไปก็ยังมีแผ่นดินที่สุดลูกหูลูกตา ขนาดมนุษย์ที่ตัวใหญ่กว่าผมก็ยังหาคำตอบในเรื่องบางเรื่องไม่ได้


ผมเลยคิดแค่ว่าใช้ชีวิตแบบอยู่กินไปวันๆ ก็พอ เอาตัวเองให้รอดก่อน


ผมโผล่หัวออกมาจากเปลือกเล็กน้อยเพื่อให้มองเห็น จากนั้นก็เดินเตาะแตะไปตามพื้นโคลน ตามทางที่ย่ำผ่านมีรอยเท้าเป็นทางยาว


ระหว่างทางผมก็มองหาสาหร่ายหรือซากสัตว์อะไรก็ตามที่พอจะกินได้ เมื่อเห็นว่าตรงบริเวณนั้นมีสาหร่ายอยู่ที่พื้น ผมก็รีบใช้งวงหรือตีนคลานไปที่นั่นอย่างรวดเร็ว


ในสายตาสัตว์ตัวอื่น พวกเขากำลังเห็นผมกำลังคลานกระดึ้บๆ ด้วยความเร็วระดับหอยทาก แต่สำหรับผมคือความเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว


สารภาพนะว่าผมไม่รู้หรอกว่าหอยทากหน้าตาเป็นยังไง แต่แค่ลองใช้คำเปรียบเปรยแบบมนุษย์ดู


เมื่อมาถึงตรงจุดที่มีอาหาร ผมก็ใช้งวงดูดสาหร่ายเข้าปาก อันที่จริงถึงมนุษย์จะเรียกอวัยวะส่วนที่ผมใช้เคลื่อนไหวว่าตีน แต่ความจริงมันคือปากที่มีติ่งแหลมยื่นออกมา ผมเลยใช้ปากในการเคลื่อนไหวแล้วก็กินด้วย


โชคดีมากที่วันนี้ผมหาอาหารเจอได้เร็ว พักหลังมานี้อุณหภูมิในทะเลเหมือนจะเปลี่ยนไปมาก ผมรู้สึกได้ว่าในทะเลร้อนขึ้นเหมือนเดินอยู่ในเปลวไฟ บางวันผมก็หาอะไรกินไม่ได้ ครั้งไหนที่ดีหน่อยผมก็หาอาหารได้ไวอย่างวันนี้


ระหว่างที่กำลังใช้งวงดูดอาหารเข้าปาก ผมก็รู้สึกได้ถึงการเคลื่อนไหวใกล้ๆ แน่นอนว่าวิวัฒนาการในการมองเห็นของหอยไม่ได้ดีเท่าสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ดังนั้นตาของพวกเราจึงแตกต่างจากมนุษย์


มนุษย์มีตาไว้มองสิ่งของรอบตัว พวกเขาสามารถเห็นสิ่งของเป็นรูปร่าง แต่ผมมองไม่เห็นขนาดนั้น อย่างน้อยก็รู้แค่ความเข้มของแสง


ภาพตรงหน้ามืดลงไปเล็กน้อย ผมไม่อยากจะเดาว่าอะไรเข้ามาใกล้เลยรีบหดตัวเข้าไปในเปลือกหอยก่อน ช่วงเวลาที่ทุกอย่างเงียบลง ผมรู้สึกกลัวจนได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวดังอื้ออึงในเปลือก


ทันใดนั้นสิ่งมีชีวิตบางอย่างก็คืบคลานเข้ามาในเปลือกหอย


ผมอยากตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ แต่ทำได้เพียงแค่ส่งเสียงบุ๋งๆ แล้วหดตัวให้เล็กลงในเปลือก ทั้งที่แทบจะหดตัวให้เล็กกว่านี้ไม่ได้แล้ว อันที่จริงถ้าผมพุ่งทะลุออกไปนอกเปลือกแล้วหนีได้ก็คงทำไปเรียบร้อย


มันเลื้อยเข้ามาด้านใน ก่อนขยับไปมาราวกับควานหา ผมจ้องมองการเคลื่อนไหวนั้น ขณะประเมินว่าสิ่งมีชีวิตตรงหน้าคืออะไร


ผมคิดไว้ในทางเลวร้ายสองอย่าง อย่างแรกคือนิ้วคน อย่างที่สองคือหนวดปลาหมึก


แต่ถ้ามันเข้ามาได้ลึกขนาดนี้ผมว่า..


ยังไม่ทันที่จะได้คิดอะไร มันก็พุ่งเข้ามารัดตัวผมหนึบ สัมผัสตะปุ่มตะป่ำและเป็นเมือกขนาดนี้ คงไม่ต้องทายแล้วว่าเป็นอะไร


ผมพยายามขืนตัวเองออกจากหนวดสุดชีวิต ขณะที่มันดึงผมออกมาจากเปลือกอย่างง่ายดายโดยที่แทบไม่ได้ใช้แรงอะไรเลยด้วยซ้ำ


ดูเหมือนว่าหมึกตรงหน้าผมน่าจะเป็นสายพันธุ์หมึกสาย ผมขืนตัวอย่างไร้ประโยชน์ ขณะที่มันใช้หนวดรั้งเข้ามาใกล้ปากพร้อมอ้าเรียบร้อย


ถึงจะรู้ว่าตนเองเป็นสัตว์ที่มีชนชั้นต่ำสุดในระบบนิเวศน์ ทุกวันต้องใช้ชีวิตแบบที่จะตายได้ตลอดเวลา แต่เมื่อความตายมาเยือนตรงหน้าจริงๆ ผมก็คิดอะไรไม่ออก มีแต่ความกลัวเต็มไปหมด


ผมเสียดายที่ตนเองยังไม่ทันที่จะได้ใช้ชีวิตมากกว่านี้ น่าเสียดายที่ผมอายุไม่ยืนยาว ทำอะไรก็ไม่ได้นอกจากรอเป็นอาหารให้กับสัตว์ตัวอื่น


ไม่รู้ว่าผมตายแล้วจะไปอยู่สวรรค์แบบที่มนุษย์เชื่อหรือเปล่า แต่ผมยังไม่ทันได้ทำความดีอะไรสักอย่างนอกจากเก็บกวาดซากสัตว์ที่ตายบนพื้น แบบนี้ผมจะได้ไปสวรรค์ไหม


ช่วงเวลานั้นทุกอย่างดูเชื่องช้าไปเสียหมด อยู่ๆ หมึกตรงหน้าผมก็ชะงัก แล้วมันก็ใช้หนวดยกตัวผมขึ้นมาดู


ผมนิ่งไป ลืมที่จะขัดขืนหรือหนีไปเสียสนิท คืออะไร ผมไม่เข้าใจ พิจารณาขนาดอาหารก่อนกินเหรอ


ระหว่างที่ผมกำลังงง หนวดปลาหมึกหนึบหนับก็ยัดผมใส่กลับเข้าไปในเปลือกเหมือนเดิม


จากที่เพิ่งรำลึกความหลังก่อนตายเสร็จ พอไม่ถูกกินผมถึงกับงงจนทำอะไรไม่ถูก เหมือนเตรียมใจตายมาแล้ว แต่ดันไม่ตายเสียอย่างนั้น


ผมรวบรวมความกล้า ขยับตัวออกไปดูเหตุการณ์ข้างนอก ทว่าปลายเปลือกหอยกลับมืดทึบ เหมือนถูกอะไรบางอย่างอุดเอาไว้


ผมลองใช้งวงหรือตีนจิ้มๆ บางอย่างที่ว่า มันขยับตัวเล็กน้อย มีพื้นผิวขรุขระ และลื่นๆ


เหมือนจะเป็นหนวดปลาหมึก..?


ผมหดตัวกลับเข้าที่เดิมอย่างรวดเร็ว จากที่เตรียมใจตายไว้ ตอนนี้มีแต่ความงงเต็มไปหมด


มันจะทำอะไรกับผมกันแน่?


-----------------

[TALK]

หอยมีตาหรือเปล่า? แน่นอนว่ามีค่ะ แต่ไม่สามารถเห็นเป็นรูปร่างได้ เห็นแค่ความเข้มของแสงเท่านั้น อย่างหอยเชอร์รี่เองก็มีดวงตาร้อยกว่าดวง ดวงตาของมันจะมีลักษณะเป็นจุดกลมรอบๆ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-11-2019 21:04:33 โดย larza »

ออฟไลน์ shinyface

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-1
คิดถึงเรื่องนี้มากกกกกกกก :katai4:

ออฟไลน์ fullfinale

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 687
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-0
หื้ออออ ใช่ที่ลงไปตรงเรื่องสั้นปะคะ  :katai5:

ออฟไลน์ larza

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-2
หื้ออออ ใช่ที่ลงไปตรงเรื่องสั้นปะคะ  :katai5:

ใช่ค่ะ แต่เอามาเขียนเป็นเรื่องยาว

ออฟไลน์ shinyface

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-1
 :katai2-1:

กังวลแค่ตอนจบนี่ล่ะ :V เอื้อก

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
ตามมาจากเรื่องสั้นจ้า   :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4015
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
ในที่สุดก็ได้อ่านเรื่องยาวสักที ติดตามค่าา  :hao5:

ออฟไลน์ Himbeere20

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 124
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

ออฟไลน์ monalism

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 126
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
มาเป็นเรื่องยาวแล้ววววววววววว //กินหมึกย่างระหว่างรอตอนต่อไป  :call:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ nikpook

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 284
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
เย้ๆดีใจมากๆที่มีเรืองยาวแล้วติดตามนะคะ :L1:

ออฟไลน์ Ti0590

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 462
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
มาเป็นเรื่องยาวแล้ววววววววววววว

ออฟไลน์ larza

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-2
บทที่1

ผมออกไปไหนไม่ได้สักระยะแล้ว รูของเปลือกหอยถูกปิดทึบจนด้านในมืดสนิท หลายครั้งที่พอสะกิดๆ ดู หนวดปลาหมึกก็แง้มออกเล็กน้อย แต่ช่องก็แคบเกินกว่าจะหนีออกไปได้อยู่ดี


ระหว่างนั้นผมเลยลองใช้วิธีสงบจิตใจดู คิดเอาไว้แล้วว่าโอกาสตายมีถึงหนึ่งร้อยเปอร์เซนต์ ผมเลยลองรำลึกความหลังแบบที่มนุษย์ใช้ แต่นอกจากเรื่องอาหารที่กิน ผมก็นึกอะไรไม่ออกสักอย่าง


ดูเหมือนว่าผมจะถูกพาไปที่ไหนก็ไม่รู้ แต่เดาไม่ยากหรอก น่าจะเป็นรังของมัน ส่วนจุดประสงค์ที่พาไปจะมีอะไรได้อีกนอกจากเอาไปเป็นเสบียง


ผมขดตัวในเปลือกหอยนานเท่าไรก็ไม่รู้ รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่แสงเข้ามาด้านใน ผมยืดตัวเล็กน้อย ก่อนจะชะโงกออกไปดูข้างนอก


สภาพแวดล้อมด้านนอกปิดทึบ ด้านบนน่าจะเป็นผนัง ดูจากสภาพแวดล้อมคร่าวๆ แล้วน่าจะเป็นโพรงหรือรูที่หมึกใช้อยู่อาศัย


ตอนนี้ปลาหมึกที่ลักพาตัวผมมาหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ผมเดินสำรวจโพรงแคบ โชคดีที่รอบๆ ไม่มีเปลือกหอยหรือเนื้อหอยที่ตายแล้วอยู่บริเวณนี้


ผมจำได้ว่าพวกหมึกสายไม่มีพฤติกรรมชอบกักตุนอาหารนี่ แล้วมันเอาผมมาขังไว้ที่นี่ทำไม


พอเดินสำรวจรอบๆ จนเบื่อ ผมเลยอยู่เฉยๆ ไม่ทำอะไรสักระยะหนึ่ง ก่อนจะเริ่มออกแรงขุดพื้นด้านล่าง


ปกติผมหรือหอยชักตีนจะชอบขุดพื้นโคลนปนทราย จากนั้นก็ฝังตัวลงกับพื้นด้านล่าง อย่างน้อยการอาศัยในพื้นโคลนก็ทำให้ผมรู้สึกปลอดภัย


หรือผมจะฝังตัวอยู่ในพื้นแล้วรอจนกว่าหมึกจะเลิกสนใจผมดี


แต่ผมก็ออกไปจากที่นี่เองไม่ได้ ตอนแรกผมลองพยายามเดินขึ้นแล้ว แต่ก็พบว่าเปลือกหอยด้านหลังหนักเกินไป และทางด้านหน้าก็ลาดชันมาก กลายเป็นว่าผมโดนเปลือกหอยถ่วงแล้วกลิ้งตกลงมาที่พื้นทรายในสภาพโคลนเปื้อนแฉะทั้งตัว


หรืออีกทางหนึ่งคือขุดใต้ดินแล้วหนีทะลุออกไปอีกฝั่ง


แต่ผมไม่คิดว่านั่นจะเป็นวิธีที่ฉลาดเท่าไร หมึกสายเป็นสัตว์ที่ฉลาดมาก เห็นมนุษย์บอกว่ามันเป็นสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังที่ฉลาดที่สุดในโลก ดังนั้นผมว่าคงไม่รอด เผลอๆ ถูกจับได้ตั้งแต่ขุดวันแรก


ผมขุดดินไปขณะที่คิดไปด้วย เมื่อลึกพอแล้ว ผมก็เคลื่อนตัวแล้วฝังตัวเองลงไปในพื้นโคลนปนทราย จากนั้นก็อยู่นิ่งๆ ไม่ขยับไปไหน


ผ่านไปสักพัก หนวดปลาหมึกก็โอบล้อมรอบตัวผมก่อนจะดึงขึ้นมาจากผืนทรายที่อุตส่าห์ขุดตั้งนาน ผมมองจุดที่เพิ่งขุดด้วยสายตาละห้อย ขณะที่มันวางผมลงกับพื้น


ตอนที่หมึกวางผมลง ผมรู้สึกได้ว่าข้างๆ มีอะไรบางอย่างอยู่ด้วย เหมือนจะเป็นสิ่งมีชีวิต? ผมยื่นเท้าไปเขี่ย ก่อนจะพบว่าวัตถุด้านข้างแข็งพอสมควร


เปลือกหอย..?


ผมสันนิษฐานว่าแบบนั้น แต่ที่จริงก็ไม่แน่ใจนักหรอก จนกระทั่งปลาหมึกมันคว้าสิ่งมีชีวิตด้านข้างผมไปแล้วกินให้ดูต่อหน้าต่อตา


ผมตกใจ รู้สึกเหมือนกำลังดูหนังสดฆาตกรกินเนื้อ แถมสัตว์ที่มันกินตรงหน้าดันเป็นประเภทเดียวกับผมด้วย ผมรีบถอยอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหลบไปอยู่ที่มุมแคบๆ ในโพรง รู้สึกเสียววาบราวกับถูกจับจ้องว่าจะเป็นเหยื่อรายต่อไป


พอมันกินไปสองคำก็ใช้หนวดยื่นมาให้


ผมอยากจะตะโกนดังๆ ว่า "ช่วยด้วย" แต่เสียดายที่ผมส่งเสียงอะไรไม่ได้นอกจากบุ๋งๆ แล้วมองเนื้อหอยที่มันยื่นมาอย่างไร้ความรู้สึก


มันยื่นเนื้อหอยมา แล้วเขี่ยๆ ตรงหน้าผม


คืออะไร..? ผมไม่เข้าใจจนลืมกลัวไปพักใหญ่ ดูจากท่าทางแล้วคิดว่ามันน่าจะหมายถึงให้ผมกิน


แต่คือมันเป็นเนื้อหอยไง


หอยชักตีนตัวอื่นอาจจะกินเนื้อหอยด้วยกันเองมั้ง แต่ผมไม่กินหรอก พอนึกว่าตัวเองกำลังกินหอยทั้งที่เป็นหอยแล้วก็รู้สึกสยองเหมือนกัน แม้ว่าหอยพวกนั้นจะไม่มีชีวิตก็ตาม


พอมันเห็นว่าผมไม่กิน เลยเอากลับไปกินต่อ ผมตัวแข็งทื่อ ไม่รู้ว่าควรจะขยับตัวไปไหน ในใจท่องบทสวดวนสามรอบเผื่อจะได้เข้าพบพระเจ้า คิดไว้แล้วว่าอย่างไรตัวเองก็น่าจะเป็นรายต่อไปแน่นอน


แต่หลังจากที่กินเสร็จ มันก็ออกไปโดยที่ไม่เหลียวแลผมอีกเลย


ผมงงจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนงง ในเมื่อทำใจไว้แล้วว่าถูกกินแน่นอน แต่พอไม่ถูกกินขึ้นมาเลยกลายเป็นไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อ


จะหนีไปไหนก็ไปไม่ได้ ถึงยังไงผมก็ต้องรอมันกลับมาอยู่ดี


ผมรอมันกลับมาด้วยความหวาดระแวง ขณะที่พยายามขุดดินต่อจากตรงที่ขุดไว้เมื่อครู่ บางทีถ้าผมขุดซ้ำรอยเดิม มันอาจจะไม่ทันสังเกตก็ได้


ผมคิดว่าอย่างน้อยตนเองก็น่าจะมีชีวิตรอดไปอีกสักพัก ดูจากสถานการณ์แล้วมันคงยังไม่กินผมตอนนี้ แต่จะเก็บไว้ใช้เป็นเสบียงกินวันถัดไปหรือเปล่าก็อีกเรื่อง


ดังนั้นผมต้องรีบขุดดินให้ได้วันละมากๆ แล้วหนีออกไปให้เร็วที่สุด


--------------------------



[Talk]



ปกติหอยชักตีนจะชอบฝังตัวอยู่ในโคลนค่ะ เวลาออกมาหาอะไรกินถึงมาเดินเล่น แล้วปกติน้องจะชอบกินซากสัตว์เป็นหลัก แต่ก็กินซากพืชนะ

ป.ล.เราเพิ่งเห็นว่ารันเลขบทผิด จะแก้หัวกระทู้ทีหลังค่ะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-11-2019 21:05:16 โดย larza »

ออฟไลน์ ืืnanana21

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 116
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
มาเป็นเรื่อง​ยาวแล้วเย้ๆๆ
ทำไ​ม​ชั้นต้องมาฟินกับอะไรแบบเน้
เอ็นดู​น้อง​หอยเหลือเกิน​แม่
ว่าแต่เขาจะมีบทสนทนา​กันบ้างไหมคะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-11-2019 21:30:10 โดย ืืnanana21 »

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6774
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
เอ็นดูน้องจัง

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
น้องเป็นรักแรกพบของพี่หมึกสายหรืออย่างไร.. :hao3:

ออฟไลน์ rockiidixon666

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 760
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-3
กรี๊ดเลยมาเป็นเรื่องยาวแล้วว  :o8: :pig4:

ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4015
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
แสนเอ็นดูน้องหอย ไม่รู้ว่าเขาตกหลุมรัก 5555555555

ออฟไลน์ toomild

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 186
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-1
ตามมาจากเรื่องสั้น เป็นเอ็นดูน้องงงงง รอนะคะ :-[

ออฟไลน์ nikpook

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 284
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
เอ็นดูน้องหอยมากๆ เจ้าปลาหมึกก็คือเอาเนื้อหอยให้หอยกินขำ55555 :L1:  :pig4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Ac118

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 611
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +106/-0
เอ็นดูววน้องหอย พี่หมึกตกหลุกรักแรกพบน้อง โอ้ยย หาหอยมาเขี่ยๆให้น้องกิน น้องไม่กินได้แต่ยืนงงในโพรงหมึก :laugh:

ออฟไลน์ Peterpanmama

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 50
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
น้องหอยพี่หมึกเป็นเรื่องยาวแล้ว

ออฟไลน์ larza

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-2
บทที่2

ผมเริ่มขุดดินได้ถึงหนึ่งในสี่ของจำนวนที่ต้องขุดทั้งหมดแล้ว


ช่วงหลังมานี้เหมือนว่าปลาหมึกที่จับตัวผมมาจะเริ่มเรียนรู้มากขึ้น วันแรกๆ เขาเอาพวกเนื้อหอยมาให้ผมอยู่ประมาณสองถึงสามครั้ง แต่ผมก็ยังคงเมินหน้าหนีไม่ยอมกิน แม้ว่าจะหิวแทบตายก็ตามที


พอเขาเห็นว่าผมไม่ยอมกินเนื้อหอยที่เอามาให้ เขาก็เลยเปลี่ยนอาหารที่เอามาให้ ไม่ว่าจะเป็นเนื้อปลาหมึกที่ทุกวันนี้ผมก็ยังคงสงสัยว่าเขาไปเอามาจากไหน เนื้อหอยพันธุ์อื่นๆ จนมาลงเอยที่สาหร่ายกับซากพันธุ์ปลาอะไรสักอย่าง


ผมรับรู้ว่าปลาหมึกเป็นสัตว์ที่ฉลาดมาก แต่นึกไม่ออกว่ามันฉลาดขนาดไหนจนกระทั่งรู้สึกได้ว่าเขาสังเกตพฤติกรรมของผมอยู่ตลอดเวลา แล้วเขาก็พยายามปรับพฤติกรรมตนเองให้เข้ากับตัวผมจนหลังๆ ผมเริ่มไม่ได้รู้สึกแย่หรือระแวงกับการที่ต้องอยู่ในนี้ตลอดเวลาแล้ว


ผมไม่ใช่สัตว์ที่ฉลาดเหมือนพวกปลาหมึก เพียงแต่ผมแค่ได้เรียนรู้จากมนุษย์ แล้วผมก็ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องพฤติกรรมของปลาหมึกเท่าไรนัก ผมเลยไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไร หรือพฤติกรรมของเขาต้องการแสดงออกถึงอะไร


ด้วยสาเหตุดังกล่าวข้างต้น ผมเลยยังรู้สึกระแวงกลัวตายอยู่บ้างบางส่วน ผมตัดสินใจเลิกคิดเกี่ยวกับเรื่องของเขา แล้วย่อตัวลงเล็กน้อย ก่อนจะก้มหน้าก้มตาขุดดินต่อ


ระหว่างที่ขุดดินนั้นผมก็พยายามสังเกตกระแสน้ำตลอดเวลา เนื่องจากปลาหมึกมีขนาดตัวค่อนข้างใหญ่ ดังนั้นเวลาที่มันเข้ามาในถ้ำ ผมจะรู้สึกได้ถึงกระแสน้ำที่เคลื่อนที่แรงกว่าปกติ พอรู้สึกได้ว่ากระแสน้ำแรงขึ้นเมื่อไร ผมจะรีบโผล่หัวขึ้นมาจากดินที่กำลังขุด แล้วแสร้งทำเป็นว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรนอกจากเอาตัวจุ่มในดินเฉยๆ


ขุดไปได้สักพัก กระแสน้ำก็กระเพื่อมไหวเล็กน้อย ผมรีบโผล่หัวขึ้นมาจากดินที่กำลังขุดแล้วตะกายขึ้นมาด้านบนอย่างรวดเร็ว


จังหวะที่โผล่ขึ้นมาด้านบน เป็นเวลาเดียวกับที่ปลาหมึกกลับมาที่ถ้ำพอดี ผมแสร้งทำเป็นเหมือนว่าตนเองกำลังเขี่ยอะไรบนพื้นกินเพื่อไม่ให้ดูน่าสงสัย


เขาใช้หนวดพันรอบตัวผมก่อนจะดึงเข้าไปใกล้อย่างไม่มีต้นสายปลายเหตุ ผมรีบขดตัวเข้าหากันในเปลือกหอยเพราะความระแวง แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ทำอะไรนอกจากดึงเข้าไปใกล้ๆ


แล้วก็กอด


ผมงงจนลืมความรู้สึกกลัวตายไปพักหนึ่ง ก่อนจะโผล่หน้าออกมาจากเปลือกหอย ดูเหมือนว่าเขาแค่กอดผมจริงๆ ไม่ได้สอดหนวดเข้ามาด้านในเพื่อจะดึงออกไปกิน


จากนั้นปลาหมึกก็นิ่งไปเลย


ผมลองใช้เท้าหรือปากเขี่ยๆ กับหนวดปลาหมึกดู มันแน่นิ่ง ไม่ขยับตัวไปไหนเหมือนตาย แต่ผมรู้ว่ามันยังไม่ตายหรอก ดูเหมือนว่ามันแค่หลับไปเสียมากกว่า


ปกติแล้วปลาหมึกเป็นสัตว์ที่แม้นอนหลับก็ยังค่อนข้างตื่นตัวและระวังภัยต่อสิ่งแวดล้อม ทุกๆ ประมาณสิบห้านาทีมันจะกวาดหนวดไปรอบๆ เพื่อตรวจดูสภาพแวดล้อมรอบตัว ดังนั้นผมเลยคาดไม่ถึงว่าเขาเอาตัวผมเข้าไปกอดเหมือนเป็นหมอนข้างหรืออะไรทำนองนี้


ผมพยายามขยับตัว แต่ก็ไปไหนไม่ได้นอกจากติดแหง่กอยู่ในอ้อมกอดของปลาหมึก บางครั้งผมก็รู้สึกว่าพฤติกรรมของอีกฝ่ายค่อนข้างประหลาดจากหมึกทั่วไป การกระทำของมันแตกต่างจากสิ่งที่ผมเรียนรู้มาจากมนุษย์มาก


ดังนั้นผมเลยค่อนข้างสนใจเขานิดหน่อย ถ้ามีเวลาก็อยากลองศึกษาเกี่ยวกับพฤติกรรมของปลาหมึกมากกว่านี้ แต่พอคิดว่าอนาคตจะโดนจับเข้าไปอยู่ในปากปลาหมึกตอนไหนก็ไม่รู้ ผมก็หายอยากรู้ทันที


ผมขดตัวอยู่ในเปลือกหอยแบบเหนื่อยๆ แล้วนั่งนับเวลารอเพื่อให้ครบสิบห้านาทีเสียสักที


…………………………………


……………..


ด้วยความมุ่งมั่นในการขุด สุดท้ายผมก็สามารถขุดจนทะลุออกมาอีกฝั่งได้


ผมไม่รู้ว่าใช้เวลานานแค่ไหน แต่ก็รู้สึกว่านานอยู่เมื่อเทียบกับเวลาทั่วๆ ไป ตอนที่ออกมาอีกฝั่งได้ ผมก็รีบหนีออกมาอย่างรวดเร็ว


แต่หนีไปได้ไม่ไกล ผมก็เดินชนเข้ากับอะไรบางอย่างพอดี ดีที่ผมไม่ได้เดินเร็วมากจนชนกับมันแล้วทำให้เปลือกหอยแตกหรือกระทบกระเทือน ผมเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเห็นสิ่งของบางอย่างที่แปลกตา


ภาพข้างหน้าผมเป็นวัตถุที่ค่อนข้างใส แสงสามารถทะลุผ่านลงมาได้ แต่กลับมีความแข็ง ผมลองไล่นึกถึงความเป็นไปได้ในหัว ดูเหมือนว่าวัตถุข้างหน้าผมน่าจะเป็นแก้ว


แล้วข้างในขวดแก้วนั้นก็มีอะไรบางอย่างอยู่


จากความเข้มของแสง ผมคิดว่ามันน่าจะเป็นเต่า ผมยื่นเท้าออกไปเขี่ยๆ เพื่อยืนยันความคิดของตน แล้วก็พบว่าตนเองไม่น่าจะคิดผิดจริงๆ มันเป็นแก้วที่มีเต่าอยู่ในนั้น และดูเหมือนว่าขวดแก้วนี้น่าจะหนักพอสมควรด้วย


ผมลองพยายามเอาตัวดันเพื่อให้ขวดแก้วล้ม แต่แรงอันน้อยนิดก็ไม่สามารถทำให้มันเขยื้อนได้ ผมนั่งคิดอย่างท้อแท้ แม้ว่าจะสื่อสารกับเต่าที่อยู่ด้านในไม่ได้ แต่การถูกขังอยู่ในขวดแก้วมันคือการทรมานอย่างหนึ่ง


ไปไหนไม่ได้ต้องอยู่ในขวดแก้วจนอดตาย แค่คิดผมก็รู้สึกแย่ขึ้นมา ไม่รู้ว่าทำไมมนุษย์ถึงใจร้ายจับมันขังแล้วปล่อยให้มันอดตายแบบนี้


ถ้าผมมีแรงเยอะกว่านี้ก็คงผลักให้ขวดแก้วล้มได้ แต่น่าเสียดายที่ผมไม่มีเรี่ยวแรงหรือพละกำลังเลย ระหว่างที่กำลังชั่งใจคิดว่าควรจะทำอย่างไร ภาพด้านหลังก็มืดลง


ผมขยับตัวไปดูด้วยความระแวงเพราะคิดว่าเป็นสัตว์จำพวกนักล่าที่เข้ามาใกล้ ซึ่งสิ่งที่คิดก็ไม่ได้ต่างจากที่เห็นเท่าไรนัก เบื้องหน้าผมเป็นปลาหมึกขนาดยักษ์ ทว่ายังไม่ทันที่จะได้ขยับตัวไปไหน มันก็คว้าตัวผมเข้าไปกอด


ผมลดความระแวงและหวาดกลัวลงเมื่อรับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายเป็นเจ้าปลาหมึกตัวเดียวกับที่เอาผมไปนอนกอดและคอยให้อาหารบ่อยๆ ผมพยายามขยับตัวออก แต่มันกลับใช้หนวดรัดแน่นขึ้นเหมือนไม่อยากให้ผมไปไหน


ทำไงดี


ผมรู้สึกอับจนหนทางจนไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร สุดท้ายเลยปล่อยให้เขากอดจนพอใจ พอปลาหมึกมีท่าทีเหมือนว่าจะพาผมกลับรัง ผมก็รีบขัดขืนแล้วเดินเตาะแตะไปที่ขวดแก้วตรงหน้า


แวบแรกเขาดูมีท่าทีงุนงงเล็กน้อย แต่พอเห็นสิ่งที่อยู่ด้านในโหลแก้ว เขาก็เหมือนเข้าใจสิ่งที่ผมต้องการจะสื่อ เขาใช้หนวดปลาหมึกสัมผัสไปรอบๆ ตามขวดแก้ว ก่อนจะเลื้อยไปที่ฝาของมัน


ผมลืมไปเสียสนิทว่าขวดแก้วมันมีฝาปิดด้วย จากที่ดีใจกลับกลายเป็นความกลุ้มใจอีกครั้ง ผมไม่รู้ว่าเขาจะสามารถเปิดฝาออกได้หรือเปล่า แน่นอนว่าผมรู้วิธีเปิดฝาขวดแก้วจากมนุษย์ แต่กับปลาหมึกที่ไม่เคยเจอของแบบนี้ ผมไม่แน่ใจเลยว่ามันจะสามารถเปิดออกได้


เขาใช้หนวดสัมผัสรอบๆ ฝาขวดแก้วเหมือนกำลังตรวจดู ก่อนจะพยายามดึงออก แน่นอนว่านั่นเป็นการกระที่สูญเปล่าโดยสิ้นเชิง


มันเป็นขวดแก้วแบบหมุนเกลียว ต้องออกแรงบิดถึงสามารถเปิดขวดแก้วได้ ผมกลุ้มใจจนไม่รู้จะทำยังไง สื่อสารกับอีกฝ่ายก็ไม่ได้ สาธิตวิธีการก็ไม่ได้ ได้แต่หวังพึ่งรอให้อีกฝ่ายเปิดออกด้วยตนเองอย่างเดียว


แม้ว่าจะสิ้นหวังไปแล้ว แต่ลึกๆ ส่วนหนึ่งผมก็คาดหวังให้ปลาหมึกสามารถเปิดออกได้ ในเมื่อมนุษย์บอกว่าปลาหมึกเป็นสัตว์ที่ฉลาด ดังนั้นผมเลยได้แต่หวังว่ามันจะสามารถเปิดออกได้ในที่สุด


เมื่อปลาหมึกรู้ว่าการดึงออกไม่สามารถเปิดขวดแก้วได้ มันก็เริ่มสัมผัสตามฝาขวดแก้วอีกครั้งราวกับกำลังสำรวจ ผมจ้องมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความลุ้นระทึก ใช้เวลาอยู่นาน ในที่สุดปลาหมึกมันก็ใช้หนวดของตนจับแล้วหมุนเปิดฝาขวดแก้วได้ในที่สุด


ผมอยากจะร้องว่า เย้ ดังๆ แต่สิ่งแรกที่ผมทำคือการรีบเคลื่อนที่ตรงไปยังฝาขวดแก้วที่ถูกเปิดออก เต่าที่อยู่ด้านในนั้นคลานออกมาอย่างเชื่องช้า ท่าทางของมันดูอิดโรยและอ่อนแรงเหมือนไม่ได้กินอาหารมาหลายวัน แต่เมื่อออกมาได้มันก็คลานไปตามพื้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็หายไปโดยเหลือเพียงร่องรอยทิ้งไว้เท่านั้น


ตอนแรกผมดีใจที่ช่วยเต่าออกมาได้ แต่เมื่อได้เห็นลักษณะและขนาดของมันดีๆ แล้วผมก็รู้สึกหดหู่ขึ้นมา


ลักษณะของเต่าค่อนข้างตัวเล็ก ตอนแรกผมคิดว่ามันอาจจะเป็นลูกเต่า แต่เมื่อดูลักษณะการเคลื่อนที่ของมันแล้ว ผมคิดว่ามันน่าจะเป็นเต่าบกมากกว่าเต่าทะเล


แน่นอนว่าที่นี่คือทะเล ผมไม่คิดว่าเต่าบกจะสามารถอาศัยอยู่ในทะเลได้ ถึงตอนนี้จะช่วยออกมาได้ แต่อีกไม่กี่วันมันก็ต้องตายอยู่ดีเพราะไม่สามารถปรับตัวได้


ผมคิดว่าโหลแก้วพวกนั้นน่าจะมาจากที่มนุษย์เอาเต่าไปใส่เพื่อให้ทำบุญปล่อยปลาหรือปล่อยเต่า แต่ทำขวดแก้วหล่นลงมาในทะเล ที่น่าเศร้าคือพวกเขาไม่รู้แม้กระทั่งเรื่องง่ายๆ ว่าควรปล่อยเต่าตัวนี้บนบก


ผมรู้สึกโกรธ ขณะเดียวกันก็หดหู่เพราะรู้สึกสงสารเต่าตัวนั้น นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ผมไม่เข้าใจมนุษย์ว่าสุดท้ายแล้วการปล่อยเต่าพวกนี้จะทำให้ได้บุญเพิ่มขึ้นจริงหรือ ในเมื่อมันก็ต้องตายเหมือนกัน


ตอนนั้นผมไม่มีเรี่ยวแรงจะไปไหนด้วยซ้ำ ได้แต่ปล่อยให้เขาพาร่างของผมกลับรังแบบเงียบๆ กับข้อสงสัยที่รู้ว่าถึงอย่างไรก็คงไม่ได้รับคำตอบ


----------------------------------------------



(Talk)



ใช้แท็ก #น้องหอยอย่ากลัวพี่ นะคะ



++เต่ามีสามประเภท เต่าบก เต่าน้ำจืด และเต่าทะเลค่ะ แยกจากรูปลักษณ์ภายนอก



++ปลาหมึกจะตื่นทุกๆ15นาที เป็นสัตว์ที่ค่อนข้างระวังตัวสูงค่ะ



++ปลาหมึกสามารถเปิดขวดได้จริงๆนะคะ มีคลิปด้วย แต่ต้องขอเวลาหาก่อน







ออฟไลน์ AkuaPink

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2033
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-1

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
สงสารน้องเต่า  :sad11:

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6774
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
แง้สงสารน้อง

ออฟไลน์ Himbeere20

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 124
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

ออฟไลน์ rockiidixon666

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 760
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-3
สงสารน้องเต่าาา  :hao5:
น้องหอยฮา แอบขุดรูพอหมึกมาก็ทำเนียน 555
อ่านเรื่องนี้แล้วไม่อยากกินอาหารทะเลเลยค่ะ เอ็นดูน้องๆ

ออฟไลน์ GBlk

  • ขอให้สรรพสัตว์จงมีความสุข
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1432
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-43
นิยายสนุก น่ารัก  ให้ข้อคิด

ออฟไลน์ padthaiyen

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 943
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-2
เรีื่องนีี้น่ารักมาก

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด