ไม่มีพรหมลิขิต มีแต่เรื่องบังเอิญ (ครึ่งหลัง)
ชีวิตของไคล์ยังคงเป็นอาจารย์ผู้เป็นแสงดาวนำใจให้กับพระเอกเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือมีตัวแถมที่ไม่ได้อยู่ในเนื้อเรื่องมาด้วย ในบ้านที่แต่ก่อนมีเพียงชายหนุ่มสองคนกลับเพิ่มเด็กชายวัยเก้าปีมาอีกคน เกรเซียวางตัวได้น่ารักน่าสงสารเอามากๆ กลางวันเป็นเด็กดีว่าง่าย ตอนที่โฮสต์สอนอาชวินให้ใช้ดาบคู่ก็เข้าไปเรียนด้วยท่าทางตั้งใจสุดๆ ตอนกลางคืนก็ย่องจากห้องนอนตนเองปีนขึ้นเตียงมุดไปนอนในอ้อมกอดโฮสต์อยู่ทุกคืน ถ้าโดนจับได้ก็ร้องไห้ดังลั่นบอกว่าฝันร้าย แผนการเนียนเว่อร์จนระบบอยากให้สักห้าดาว
โฮสต์เห็นอะไรนุ่มนิ่มแบบเกรเซียก็ทนไม่ได้อยู่แล้ว นับวันยิ่งตัวติดรักหลงลูกบุญธรรมคนนี้มากยิ่งขึ้น ใส่ใจมากกว่าพระเอกเสียอีก เกรเซียก็ไม่ทำให้ไคล์ผิดหวัง ผ่านไปห้าปีอายุแค่สิบสี่ก็เข้าไปอยู่ในกองทัพได้แล้ว แถมยังเป็นนักแม่นปืนพลาสม่าจนได้ฉายาว่าเดอะ วัน เพราะกระสุดนัดเดียวเฮดช็อตทุกนัด สุดท้ายก็เอาตัวเองมายัดเยียดอยู่ข้างกายไคล์ได้สำเร็จ
ส่วนอาชวินตามเนื้อเรื่องเดิมควรจะมีความรักสดใสกับอานอกสายเลือดของเขาก็ยังไม่สามารถหนีความเป็น BL ไปได้ ชายหนุ่มตกหลุมรักเพื่อนสนิทที่ร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่ที่มีชื่อว่า โจเซฟ แอนเดอร์สัน หมอนี่เป็นอะไรของมันกันแน่ เป็นพวกรักแท้แพ้ใกล้ชิดหรือไง เอะอะอะไรก็คว้าเอาคนที่อยู่ด้วยมาทำแฟนตลอด จิตใจไม่แข็งแกร่งเอาเสียเลย
ตอนที่โฮสต์รู้เรื่องว่าพระเอกหานายเอกคนใหม่ได้เสียแล้วก็ทำเอาน้ำตาตกร้องไห้งอแงเรียกร้องให้ระบบช่วยปลอบใจที่พรหมลิขิตพังทลายไปต่อหน้าต่อตา อาจเป็นโชคดีที่เกรเซียเห็นเขาซึมลงไปบ้างเลยเข้ามาออดอ้อนจูงแขนเขาไปทางนั้นทางนี้จนโฮสต์อาการดีขึ้นมาได้บ้าง
เนื่องจากพื้นที่มีน้อยระบบจึงขอข้ามเรื่องที่ไม่จำเป็นออกไป วันเวลาผ่านไปด้วยความรวดเร็วจนกระทั่งถึงวันแห่งโชคชะตา กองพันของไคล์และอาชวินถูกสั่งให้ร่วมรบบนดาวเคราะห์ Beta-3043 ที่ถูกนายพลระดับสูงของเผ่ามาร์กยึดครอง ตามเนื้อเรื่องเดิมนี่จะเป็นเหตุการณ์ที่ไคล์สละชีวิตช่วยเหลืออาชวินและถูกนำตัวไปเป็นราชินีของเผ่ามาร์ก แต่ตอนนี้เนื้อเรื่องไม่ได้เหมือนเดิมอีกต่อไป ไคล์ไม่ได้เป็นคนรักของอาชวิน แถมอาชวินยังมีแฟนใหม่คือโจเซฟ ไม่รู้ว่าเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อกันแน่
บนยานเคลื่อนย้ายของจักรวรรดิไพรม์โนว่า หน้าจอดิจิทัลนับเวลาถอยหลังก่อนถึงดาวเคราะห์ Beta-3043 ในอีกไม่กี่นาที เกรเซียที่สูงขึ้นมามากกอดเอวโฮสต์จากเบื้องหลัง เขาใช้ใบหน้าถูไถกับบ่าออดอ้อนเหมือนทุกที ถึงจะเป็นลูกบุญธรรมแต่เด็กหนุ่มก็ไม่ยอมเรียกไคล์ว่าพ่อ แต่เรียกชื่อธรรมดาแทน “ไคล์”
“มีอะไรหรือ” โฮสต์หันกลับไปมองเล็กน้อยจนริมฝีปากแตะกับเรือนผมสีแพลตตินั่มบลอนด์โดยไม่ทันตั้งตัว ดวงตาของเกรเซียวาววับดำมืดขึ้นมาก่อนที่เด็กหนุ่มจะกระพริบตาครั้งหนึ่งกลับมาเป็นดวงตาคู่เดิม
“หากวันหนึ่งข้าเปลี่ยนไป...ไคล์จะยังอยู่ข้างข้าหรือเปล่า” เกรเซียมีท่าทางลังเลชนิดที่ไม่ได้เสแสร้ง โฮสต์หัวเราะเบาๆ ครั้งหนึ่งแล้วยื่นมือไปยีเส้นผมหยักศกเสียจนนุ่มฟู
“ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร เจ้าก็คือเกรเซียของข้าเสมอ”
“สัญญานะ...”
“สัญญาสิ ถ้าผิดสัญญาขอให้ชาติหน้าไม่ได้เกิดมาเป็นคน...ดีไหม?” โฮสต์แอบหัวเราะคิกคักอยู่ในใจเมื่อพูดประโยคนั้น คงจะมั่นใจว่าชาติหน้าคงได้เกิดเป็นคนแน่ๆ
“ไม่ดี! ” เกรเซียรีบร้องประท้วง “ถ้ามีชาติหน้าไคล์ต้องเกิดมาเป็นคนอยู่แล้ว เกิดมาเจอกันอีกไง”
สองพ่อลูกบุญธรรมมีเวลาหยอกล้อได้ไม่นาน คำสั่งให้เตรียมตัวเคลื่อนย้ายก็ดังลั่นเสียก่อน โฮสต์ปลีกออกจากเด็กหนุ่มเพื่อเตรียมตัวพร้อมรบ เมื่อยานจอดนิ่งสนิทก็ใช้เครื่องย้ายมวลสารไปปรากฏตัวบนภาคพื้นดินของดาวเคราะห์ Beta-3043 แต่ก่อนดาวเคราะห์ดวงนี้เป็นดาวทรัพยากรของจักรวรรดิที่มีระบบนิเวศวิทยาอุดมสมบูรณ์ พอถูกเผ่ามาร์กยึดครองก็กลายสภาพเป็นดาวเสื่อมโทรม ผืนดินผืนน้ำกลายเป็นสีดำ คุณภาพอากาศลดลงเหลือเพียง 64% ต้องเข้าไปรังของนายพลจึงสามารถหายใจได้ตามปรกติ
เส้นเรื่องไม่เหมือนเดิมโฮสต์เลยต้องแยกเส้นทางกับพระเอกตั้งแต่ตอนเข้ารัง ไคล์และทีมของเขาบุกตะลุยไปข้างหน้าด้วยความลำบากยากเย็น กว่าจะรู้ตัวอีกทีทีมที่เหลือก็ถูกสลัดทิ้งเอาไว้เบื้องหลัง เหลือเพียงแต่หัวหน้ากองพันและบุตรบุญธรรมที่เป็นพลแม่นปืนเท่านั้น ตลอดทางที่บุกเข้าไปใจกลางรังเกรเซียใช้ฝีมือปกป้องอันตรายก่อนถึงตัวโฮสต์ได้ทุกครั้ง ด้วยความเซ่อซ่าทำให้โฮสต์ดีใจเป็นอย่างมาก ไม่ได้สังเกตเลยว่าเด็กหัวขาวนี่จงใจเพิ่มคะแนนตัวเองชัดๆ
ผ่านไปสองวันโฮสต์ก็เข้าใกล้ใจกลางรังขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่จะฝ่าเข้าไปจนถึงห้องของนายพลเผ่ามาร์กกลับได้ยินเสียงปืนและเสียงพลาสม่าขึ้นมาก่อน พระเอกไม่ว่ายังไงก็เป็นพระเอก สกิลพระเอกทำให้อาชวินพบกับนายพลก่อนหน้าหลายชั่วโมงแล้ว ไคล์และเกรเซียยิ่งเพิ่มความเร็วฆ่าล้างเหล่ามาร์กที่ดาหน้าเข้ามายิ่งกว่าเดิม ในที่สุดก็ถึงจุดหมายปลายทางจนได้
เมื่อไปถึงกลับพบว่าผ่านจุดไคลแม็กซ์สำคัญไปแล้ว โจเซฟสละร่างระเบิดตัวเองช่วยชีวิตพระเอกเอาไว้เรียบร้อย แต่ด้วยพลังจิตที่มีน้อยเกินไปทำให้ไม่สามารถฆ่าศัตรูตายได้ แถมยังไม่ได้ทำตามเนื้อเรื่องเดิมคือการส่งพระเอกกลับยานเคลื่อนย้ายด้วยยานขนาดเล็กที่เหลือเพียงลำเดียว ภาพที่เหลือคืออาชวินจ้องมองร่างนายพลมาร์กที่มีร่างคล้ายมนุษย์ผสมตั๊กแตนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดเหมือนว่าพร้อมจะระเบิดพลังจิตออกมาด้วยโทสะได้ตลอดเวลา
ระบบได้รับแจ้งเตือนจากเครือข่ายทันทีว่าหากพระเอกระเบิดพลังจิตในตอนนี้จะทำให้ทั้งสองบาดเจ็บหนักกันทั้งคู่ มีความเป็นไปได้ถึง 98% ที่นายพลมาร์กจะยึดครองร่างของอาชวินแต่กลับถูกจิตสำนึกดำมืดกลืนกิน ทำให้เขากลายเป็นมาร์กในร่างมนุษย์คนแรก สกิลพระเอกทำให้เขากลายเป็นมาร์กที่แข็งแกร่งและอำมหิตที่สุด จากนั้นพระเอกจะฆ่าราชามาร์กตายและตั้งตนเป็นราชาแทน ความแค้นในจิตใจทำให้เขาออกล่าฆ่าทั้งมาร์กและมนุษย์ทั่วทั้งกาแล็กซี่ กลายเป็น Bad End ยิ่งกว่าเวอร์ชั่นต้นฉบับเสียอีก
[อันตราย!]
[พบเจอความมืดในจิตใจของอาชวิน ฟีนิกซ์ 85% โปรดดำเนินการก่อนพระเอกจะเข้าด้านมืด]
อะไรของเอ็งวะพระเอก ชาติก่อนเข้าด้านมืดเพราะคนรัก ชาตินี้ก็เข้าด้านมืดเพราะคนรัก เป็นพระเอกแท้ๆ ดันทำตัวคลั่งรักเสียได้
“ทำไงดีอ่ะไม่ได้คิดวางแผนเอาไว้ด้วย” น้ำเสียงโฮสต์อ่อนระโหยโรยแรงเป็นอย่างมาก คงรู้สึกเซ็งที่อาจจะต้องเอาชีวิตมาทิ้งไว้ตรงนี้จริงๆ “ขอแค่พระเอกไม่เข้าด้านมืดก็พอแล้วใช่มะ ภารกิจสำเร็จก็คงพอเนอะ”
[หากพระเอกเลือกทางสว่างจะเท่ากับภารกิจสำเร็จ]
[ความมืดในจิตใจเพิ่มเป็น 87% โปรดดำเนินการ!]
“เกรเซีย” โฮสต์หันกลับไปหาลูกบุญธรรมแล้วกอดอีกฝ่ายหนักๆ “ตอนนี้พ่อคงผิดสัญญาต่อเจ้า หากมีชาติหน้าพ่อรับรองว่าจะอยู่เคียงข้างไม่ว่าเจ้าจะเป็นอย่างไรก็ตาม”
[ความมืดในจิตใจเพิ่มเป็น 96%โปรดดำเนินการ!!!]
ไคล์ผลักร่างของเกรเซียออกไปโดยไม่สนใจสีหน้าเจียนคลั่งของเด็กหนุ่มแม้แต่น้อย เขาใช้จังหวะที่ความมืดในจิตใจเพิ่มขึ้นเป็น 100% ระเบิดพลังจิตทั้งหมดของตนเองเพื่อเหนี่ยวรั้งไม่ให้พลังของพระเอกถูกใช้งานได้สำเร็จ การขัดขวางอาชวินประสบความสำเร็จ...แลกกับชีวิตในหนึ่งชาติของโฮสต์
ใกล้จะตายแล้วแต่โฮสต์ก็ยังมีอารมณ์เคาะระบบขึ้นมาสั่งเสีย “แม่สอง...เราตายโดยปราศจากคนที่รักเรา แต่เราก็อิ่มใจว่าเรามีคนที่เรารัก”
เขาไม่ใช่คนรักอะไรนั่นหรอกโฮสต์ เขาแค่บังเอิญเหมือน! เลิกมโนได้แล้ว! อีกอย่างมันผิดลิขสิทธิ์! อย่าเอาคำพูดเรื่องอื่นมาพูด-ได้-ไหม!!
“อาจารย์! ” อาชวินใช้พลังจิตส่วนหนึ่งระเบิดร่างของนายพลมาร์กจนกลายเป็นเพียงเศษเนื้อ สมแล้วที่เป็นพระเอก ถึงกับอัพเลเวลในเวลากระชั้นชิดได้อย่างรวดเร็ว เขาถลาตัวเข้าไปประคองร่างโชกเลือดของไคล์เอาไว้ สีหน้าตื่นตระหนกเอามากๆ ใบหน้าอาบไปด้วยน้ำตาซะแล้ว
“อย่าให้โจเซฟต้องตายเปล่า” โฮสต์ยกมือขึ้นแตะข้างแก้มของพระเอก ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มงดงามจนชวนตะลึง “เพื่อวันที่งดงามของจักรวรรดิ...อย่าลืมความฝันนั้นของเจ้าและข้า”
“อาจารย์! ท่านจะต้องไม่ตาย! ” อาชวินพยายามรื้อหาแคปซูลรักษามาป้อนให้กับไคล์ หากว่ามันสายไปเสียแล้ว
“อาชวิน...” ไคล์เอ่ยถ้อยคำสุดท้ายก่อนมือจะร่วงหล่นลงอย่างไร้เรี่ยวแรง “ข้าจะรอเจ้าอยู่ที่ทางช้างเผือก”
[ยืมคำพูดเรื่องอื่นมาถือว่าผิดลิขสิทธิ์ สร้างความเสี่ยงให้กับระบบ ถูกตัดแต้ม 20 คะแนน]
เปลือกตาของไคล์ ชไนเดอร์ปิดลงพร้อมกับวิญญาณที่หลุดลอยออกไป โฮสต์ไม่มีสตินึกคิดเหลืออีกต่อไปแล้วจึงไม่ทันได้เห็นดวงตากระจกแปรเปลี่ยนเป็นสีดำมืดมิดยิ่งกว่าหลุมดำของเกรเซีย อันที่จริงระบบอยากดูอีกสักหน่อย แต่ถูกตัดสัญญาณดึงกลับส่วนกลางพร้อมโฮสต์ที่จบชีวิตเสียก่อน
[ภารกิจสำเร็จ! หลังจากหักคะแนนต่างๆ แล้ว โฮสต์ได้รับคะแนนรวม 1,538 คะแนน]
“อ้าว...ทำไมได้คะแนนแค่นี้อ่ะ จริงๆ ถ้าสำเร็จด้วยดีน่าจะได้อย่างน้อย 5,000 คะแนนไม่ใช่เหรอ” โฮสต์ทำหน้ามุ่ยแล้วบ่นกระปอดกระแปดด้วยท่าทางไม่พอใจ “อาจารย์สละชีวิตส่วนพระเอกไว้ อาชวินน่าจะมีแสงทางนำใจไปตลอดชีวิตแล้วนี่”
[สรุปผลคะแนนภารกิจแสงดาวนำใจจอมพลแห่งจักวรรดิไพรม์
อาชวิน ฟีนิกซ์ไม่เดินเข้าสู่หนทางแห่งความมืดมิด ได้รับคะแนน 15,000 คะแนน
อาชวิน ฟีนิกซ์ถูกราชาเผ่ามาร์กฆ่าตายจึงไม่สามารถกอบกู้กาแล็กซี่ได้ ถูกหัก 12,999 คะแนน
ราชาเผ่ามาร์กระเบิดพลังจิตฆ่าตัวตาย ส่งผลให้จักรวรรดิไพรม์ถูกทำลายล้าง ถูกหัก 49,999 คะแนน
หักคะแนนอื่นๆ ที่ยิบย่อยเกินกว่าจะอธิบายรายละเอียดได้ 464 คะแนน
ปลดรางวัลพิเศษเรื่องซับซ้อนหักมุมจนอ้าปากค้าง ได้รับคะแนนโบนัส 50,000 คะแนน
สรุปคะแนนคงเหลือจากภารกิจ 1,538 คะแนน]
“อะร้ายยยย!!! ” โฮสต์ร้องโวยวายแล้วร้องไห้แงๆ เพราะไม่ต้องรักษาภาพลักษณ์เย็นชาของไคล์อีกต่อไปตอนนี้เลยงอแงได้เต็มที่ เด็กหนุ่มทรุดลงไปนั่งกอดเข่ากับพื้นร้องงื้ดๆ ไม่หยุด “อาชวินมันไปโดนราชาฆ่าตายตอนไหนฟระ ทำไมราชามาร์กถึงฆ่าตัวตายเฉย แล้วไอ้เนื้อเรื่องซับซ้อนเนี่ยมันมาจากไหน งงไปหมดแล้ว อะไรกันเนี่ย...”
[เวลาในพื้นที่ส่วนกลางคงเหลือ 1 ชั่วโมง 47 นาที
ขอให้โฮสต์เพลิดเพลินกับการเลือกซื้อสินค้าในระบบก่อนเข้าสู่โลกใบใหม่]
พอได้ยินเสียงประกาศนับถอยหลังโฮสต์ก็รีบเลือกสินค้าในแค็ตตาล็อกเพื่อเลือกสกิลและไอเท็มของโลกหน้ายกใหญ่ เด็กหนุ่มบ่นงุ้งงิ้งไม่หยุดเรื่องคะแนนน้อยเกินไปจนไม่พอซื้อของที่อยากได้ ฟังนานเข้าระบบรู้สึกรำคาญขึ้นมาเล็กน้อยเลยกด mute เสียงโฮสต์แล้วเปิดระบบตอบรับอัตโนมัติแทน จากนั้นค่อยฉายข้อมูลเหตุการณ์หลังจากไคล์ ชไนเดอร์ตายในโลกก่อนที่ค้นเจอจากในเครือข่ายแทน เสียดายที่ระบบไม่มีร่าง ถ้ามีก็อยากจะแทะป๊อบคอร์นพร้อมชมฉากดราม่าเสียหน่อย
ร่างของไคล์ ชไนเดอร์สิ้นใจไปในอ้อมแขนของลูกศิษย์ที่เขาเลี้ยงดูมาตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่ อาชวินรู้สึกคล้ายถูกตบหน้าอย่างรุนแรง เพียงเพราะป้องกันการระเบิดพลังจิตของเขา อาจารย์ถึงกับใช้ชีวิตเข้าแลก จากนี้ชีวิตที่เหลืออยู่คงมีแต่ความรู้สึกผิดที่ติดค้างอยู่ในใจ เขาจะต้องกำจัดเผ่ามาร์กเพื่อให้กาแล็กซี่และจักรวรรดิไพรม์โนว่ากลับมาสงบสุขตามความฝันของผู้มีพระคุณให้ได้
นัยน์ตาสีทองของอาชวินเป็นประกายเจิดจ้าราวได้เห็นรุ่งอรุณอันสดใสของอนาคต แตกต่างกับดวงตาแดงก่ำอันมืดมิดอนธกาลของเกรเซียที่อยู่ข้างกาย “วางเขาลง...”
อาชวินหันไปมองเด็กชายอย่างไม่เข้าใจนัก แต่อีกฝ่ายยังคงยืนยันคำเดิม “วางเขาลง เจ้าฆ่าเขา เจ้าไม่มีสิทธิ์แตะต้องเขาอีกต่อไป” พลังจิตมหาศาลระเบิดออกมาอย่างรุนแรงจนพระเอกกระเด็นไปกระแทกกับผนังรัง ร่างของไคล์หลุดร่วงออกจากสองมืออาชวิน เกรเซียลอยขึ้นเหนือพื้นร่างค่อยๆ ยืดขึ้นเปลี่ยนแปลงทั้งความสูงและรูปหน้า สุดท้ายกับกลายเป็นบุคคลที่นายพันแห่งไพรม์โนว่าคุ้นเคยที่สุด
เกรเซียกลายเป็นอาชวาน ฟีนิกซ์ พ่อของเขาเอง!
“ท่านพ่อ! ” อาชวินเหลือบมองสัญลักษณ์เปลวเพลิงสีนิลที่กลางหน้าผากแล้วในใจยิ่งหนาวเหน็บ ราชาของเผ่ามาร์ก...ศัตรูที่ชาตินี้เขาไม่อาจปล่อยเอาไว้ได้ แท้จริงแล้วคืออาชวาน ฟีนิกซ์ นักรบชื่อกระหึ่มที่ร่ำลือว่าสละชีวิตเพื่อฆ่าราชา แท้จริงได้กลายเป็นราชาที่ปกครองปรสิตชั่วพวกนั้นไปแล้ว
“ใช่...เป็นข้าเองบุตรเอ๋ย”
“ท่านกลายเป็นราชามาร์กไปแล้ว ทำไมท่านถึงได้เลือกเดินทางผิดแบบนี้! ” ผู้เป็นลูกละล่ำละลักถามด้วยสองตาแดงก่ำ แต่ราชาแห่งเผ่ามาร์กกลับรู้สึกว่าน่ารำคาญเสียเหลือเกิน เพียงเห็นใบหน้าที่คล้ายคลึงของตนเองก็ไม่สามารถกักเก็บความรู้สึกเกลียดชังและโกรธแค้นอีกต่อไป เขาสะบัดมือเพียงครั้งหนึ่งเปลวเพลิงสีดำที่เกิดจากพลังจิตมหาศาลก็โอบล้อมเผาไหม้อาชวิน พอเสียงกรีดร้องจบลง แม้แต่เศษซากของบุตรแห่งโชคชะตาก็ไม่มีเหลือ...พระเอกจบชีวิตง่ายๆ ไปอย่างนั้นเอง
“ที่รัก” อาชวานทรุดลงกับพื้นก่อนจะรั้งร่างไร้วิญญาณของคนที่เขาแอบรักขึ้นมากอดไว้แนบอก หยาดน้ำตาเลือดหลั่งรินเต็มใบหน้าของไคล์จนไม่รู้ว่าโลหิตสีแดงชาดนั้นคือเลือดของใครกันแน่ ชายหนุ่มใช้นิ้วโป้งเช็ดไล่ไปตามกรอบหน้าอย่างแผ่วเบาก่อนจะแนบจูบลงบนริมฝีปากที่ขาวซีด “ไม่ว่าชาติภพไหน ข้าก็จะหาเจ้าจนเจอ...ขอให้เราได้ครองคู่อยู่ด้วยกัน”
สุดท้ายอาชวานก็ระเบิดพลังจิตที่มีทั้งหมดออกมา เปลวเพลิงสีดำยิ่งโหมกระหน่ำก่อนแปรสภาพกลายเป็นหลุมดำอันมืดมิดที่ดูดกลืนทุกอย่างเข้าไปสู่จุดศูนย์กลาง...จากนั้นภาพที่เครือข่ายเก็บเอาไว้ก็ดับมืดลง
ระบบอยากจะถอนหายใจ เสียดายที่โฮสต์โง่เกินไปเลยแยกความแตกต่างของจิตวิญญาณไม่ออก หลงคิดไปว่าเหล่าพระเอกทั้งอามาคุสะ ฮิโรยูกิ เว่ยเสียง จิงส์ อนาเบลและอาชวิน ฟีนิกซ์คือคนเดียวกันที่ตามโฮสต์มาทุกชาติภพ แต่ที่จริงไม่ใช่เลยแม้แต่น้อย คนที่ตามโฮสต์มาคือตัวร้ายของเรื่อง ราชาแห่งเผ่าพันธุ์มาร์ก หรือเกรเซียในร่างจำแลง หรืออาชวาน ฟีนิกซ์อดีตเพื่อนรักที่เดินเข้าด้านมืดกลายเป็นตัวโกง ที่สำคัญคือไม่รู้ว่าโฮสต์ไปปักธงเอาไว้ตั้งแต่ตอนไหน แต่ถ้าโลกหน้าถ้าเขาตามมาอีกคงจะได้สนุกกันอีกแล้ว
เอาละ หมดเวลาบันเทิงเริงใจ ได้เวลากลับมาทำงานสักที
เมื่อระบบเปิดเสียงอีกครั้งก็พบว่าโฮสต์เลือกซื้อสินค้าเสร็จแล้วเป็นที่เรียบร้อย ดูจากรายการที่สั่งซื้อ ถ้าระบบมีคิ้วก็คงคิ้วกระตุกไปแล้ว
[ยืนยันคำสั่งซื้อ
สกิลแสดงออกทางสีหน้าอย่างสมบูรณ์แบบ 6,000 คะแนน
ปรับเปลี่ยนเสียงระบบให้เป็นเสียงน้องชายตัวน้อย เรียกโฮสต์ว่า “พี่จ๋า” ลงท้ายด้วย “ฮะ~♥” 1,000 คะแนน
คะแนนสะสมคงเหลือ 284 คะแนน]
สกิลที่เลือกมาก็ไม่ได้แย่เท่าไรหรอก แต่ไอ้ที่เหลือนี่ระบบขออนุญาตสบถด้วยความหยาบคายเล็กน้อย แม่งซื้ออะไรของมันวะ! คะแนนที่หามาอย่างยากลำบากแท้ๆ โฮสต์คิดอะไรอยู่ถึงได้เอามาเทกับอะไรแบบนี้!
“ถ้าโลกหน้าเราได้แต้มสะสมเยอะ เราจะเอาไปแลกอะไรดีนะแม่สอง”
[โฮสต์สามารถนำคะแนนบางส่วนไปแลกกับไอคิว เพื่อใช้ในการยกระดับสติปัญญาของโฮสต์ขึ้นมาได้]
“อ๊ะ! เปิดใช้งานเสียงน้องชายตัวน้อย” โดนจิกกัดนิดหน่อย โฮสต์ก็ควักไพ่ตายออกมาแล้ว ระบบไม่สามารถขัดขวางได้เลยต้องยอมตามน้ำไป ถ้ามีฟันคงกัดฟันกรอดๆ ไปแล้ว
[ระบบหมายเลข 212224 เปิดใช้งานเสียงน้องชายตัวน้อยเสร็จสมบูรณ์แล้วฮะพี่จ๋า~♥]
“คิกๆ น่ารักมากเลย เรามีแต่พี่ชาย ไม่เคยมีน้องชายมาก่อน ไว้สะสมคะแนนเยอะๆ แล้วเราจะถอยร่างน้องชายตัวน้อยที่เป็นซีรีส์เดียวกันมาให้นายนะแม่สอง”
ร่างที่ว่าคะแนนตั้ง 9,600 คะแนนไม่ใช่เหรอ? ระบบยังยืนยันคำเดิมว่าโฮสต์ควรเอาคะแนนไปเพิ่มไอคิวบ้าง คนเราอีคิวเยอะเกินไปก็ไม่ใช่จะดีหรอก ยิ่งโง่ยิ่งอีคิวสูงแบบโฮสต์ยิ่งไม่ดีใหญ่
เครือข่ายส่งรายการโลกที่เหมาะสมกับโฮสต์มาแล้ว แต่เนื่องจากทั้งโฮสต์และระบบไม่มีสิทธิ์เลือกเลยต้องรอเครือข่ายสุ่มเลือกให้เสียก่อน เพียงไม่กี่วินาทีก็ถึงเวลาที่ต้องไปโลกหน้ากันแล้ว
[นับถอยหลังสู่โลกใบใหม่ฮะ~♥]
5...
4...
3...
2...
1...
โอนย้ายข้อมูลสมบูรณ์นะฮะ~♥]
“เชี่ย! เชี่ย! เชี่ยยยยย!!! ” แค่ลืมตาตื่นขึ้นมาโฮสต์ก็ร้องคร่ำครวญโวยวายในใจจนดังลั่น ทำเอาเครื่องหมายตกใจสีแดงขึ้นเต็มไปหมดเพราะตรวจจับได้ถึงโอกาส OOC 98%
“แม่สอง!! ทำไมนายไม่บอกเราก่อนอ่ะ นายแก้แค้นเราเหรอ แงงง อุแงงงง!!! ”
ช่วยไม่ได้ โฮสต์ไม่ได้ถามเอง แต่ถามไปก็สปอยล์ไม่ได้ เพราะผิดกฎของระบบ เสียใจด้วยนะโฮสต์ สกิลแสดงออกทางสีหน้าอย่างสมบูรณ์แบบคงไม่ได้ใช้ในโลกนี้ เอาไว้ลองใหม่โลกหน้าแล้วกัน
เพราะฟื้นมารอบนี้โฮสต์กลายเป็นโครงกระดูกไปซะแล้ว
โปรดติดตามตอนต่อไป...
*****
ซินเอ๋อร์:
จบ Arc 1 แล้ว เนื้อเรื่องรวบรัดหน่อยนะคะ อาจไม่ได้ลงรายละเอียดบางอย่างมากมาย เพราะตั้งใจไว้เป็นเรื่องสั้นบ้าบอไปเรื่อยค่ะ ใต้ความดราม่ายังมีความติ๊งต๊องของโฮสต์และระบบอยู่ มีใครเดาได้ไหมคะว่าโคว้ทที่โฮสต์เอามาพูดมาจากเรื่องไหนบ้าง อันหลังไม่ยากเท่าไร อันแรกน่าจะยากกว่า ใบ้ว่ามาจากนิยายคลาสสิคทั้งคู่ค่ะ
ส่วน Arc 2 จะมาในธีมไหน ขอสปอยล์ค่ะว่าเป็นธีมที่หาอ่านได้ยากมากกกกกกส์ ซึ่งจะเขียนออกมาเป็นยังไง ยังไม่รู้เลยค่า (อ้าววว) 55555
หัวข้อ: [ระบบ] ถ้าโฮสต์โง่ เราจะตายกันหมด [บทส่งท้าย-จบ คห.96 22.5.2020] (อ่าน 14158 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก