บทที่ 16 เปิดโลกทัศน์
“พี่พอร์ช”
ผมเอ่ยเรียกคนที่กำลังเอนหลังดูทีวีอยู่บนเตียงนอนของผม หมอนั่นเหลือบสายตามามองก่อนจะยกแขนขึ้นมาโอบไหล่แล้วดึงร่างของผมให้เอนไปพิงกับร่างของเขา
“อยากได้อะไร”
พอร์ชถาม นัยน์ตาสีดำที่กำลังทอดมองมาที่ผม เป็นประกายซุกซนต่างจากในตอนปกติ…คือกูมีเรื่องจะขอก็จริง แต่มึงจำเป็นต้องรู้ทันทุกเรื่องมั้ยฮะ
“ทำไมคิดว่ากูจะขออะไรล่ะ”
“เพราะมึงกำลังอ้อนกูอยู่”
ผมยู่ปากใส่เขา ห่าพอร์ชไม่ได้ซื่อบื้อนะครับ แค่บางครั้งเขานิ่งมากเกินไปจนผมตามไม่ทัน ไม่รู้ว่าเขารู้หรือไม่รู้ อีกอย่างผมคิดว่าหมอนี่เป็นคนที่ใจเย็นแบบแปลกๆ อย่างเรื่องจับชู้กลางห้องเรียน ไม่เข้าใจว่าทำไมเขายอมนั่งฟังลิซ่าคุยกับชู้อยู่ได้ตั้งนานก่อนจะอาละวาด
“วันนี้กูไปซ้อมว่ายน้ำ เจอไอ้ไวท์ด้วย” ผมเกริ่น ซึ่งพอร์ชทำเพียงแค่ขานรับในลำคอเพื่อรอฟังสิ่งที่ผมต้องการจะขอจากเขา
“อืม”
“มันบอกว่ามึงเก่งมากเลยนะ”
ผมเชื่อที่ไอ้ไวท์บอกทุกอย่างเลยครับ เพราะหมอนั่นเป็นพวกมองลักษณะนิสัยของคนออก แล้วมองใครนี่มองลึกไปถึงไส้ติ่งเลย ดังนั้นผมจึงคิดว่าถ้าพอร์ชไม่ใช่พวกใจอ่อนก็เป็นพวกสายเปย์ แบบขออะไรได้ทุกอย่างอ่ะ
“แน่นอน” ไอ้พี่พอร์ชตอบรับแบบไม่อายปาก ครับพี่ วินเชื่อแล้วว่าเก่งจริงๆ
“มึงคิดว่าใครจะได้แชมป์” ผมลองหยั่งเชิง
“ต้องกูอยู่แล้ว”
นั่นไง ความมั่นหน้านี้…
“ที่สองล่ะ”
“น่าจะไอ้ไวท์”
จ้ะ! ตามนั้นก็ได้
“ที่สามล่ะ”
พอร์ชเอียงคอมองผม ก่อนจะปฎิเสธหน้าตาย
“ไม่ใช่มึงหรอก”
เชี่ยนี่! มีความเชื่อมั่นในตัวกูสูงมาก เชื่อว่ากูกากสินะ
ผมรู้สึกขัดใจชะมัดเลย แต่โมโหไม่ได้ ไม่เอา ผมกำลังจะออดอ้อนพอร์ช ดังนั้นผมจะเหวี่ยงใส่เขาไม่ได้ เดี๋ยวแผนการพังพินาศ
“แต่กูอยากได้อ่ะ” ผมเอ่ยขอดื้อๆเลย กูจะเอา ให้กูได้ปะล่ะ นี่คนชอบกันอยู่นะเว้ย ใจใจหน่อย
“จริงๆอยากได้แชมป์เลย ถ้ามึงยอมให้กูนะ” พอร์ชยกมือขึ้นมากอดอก เอนหลังพิงหมอนใบใหญ่แล้วเหลือบตามามองผมแบบกวนประสาท
“มึงเห็นว่ากูเป็นคนใจดีขนาดว่าขออะไรก็ได้เหรอ”
ไม่นะเพื่อนไวท์ มึงจะทำนายผิดพลาดไม่ได้ เชี่ยพอร์ชมึงต้องอ่อนโยนกับกูมากกว่านี้เด้
“มึงยอมให้กูสักคนไม่ได้เหรอ มึงชอบกูนะพอร์ช”
ผมถาม แล้วเอนศีรษะไปซบไหล่ของพอร์ช นาทีนี้กูน่ารักสุดๆแล้วนะมึง ถ้าน่ารักกว่านี้คือไม่ใช่กูแล้ว แต่เป็นผีบ้าเข้าสิงอ่ะ
“กูจะยอมให้แค่คนๆเดียว” พอร์ชเปรยขึ้นมาเรียบๆ ซึ่งเรียกความสนใจจากผมได้ทันที จะใครล่ะ ต้องกูดิ กู กู…
“ใคร?”
“คนที่เป็นแฟนกู”
ผมยิ้มค้าง เดี๋ยวนะ! พอร์ชกำลังหมายความว่าอยากให้ผมเป็นแฟนเขา หรือกำลังจะบอกว่าถ้ามึงไม่ใช่แฟนก็เงียบไปซะ?? งงในงง เอาวะ นาทีนี้ผมต้องมั่นหน้า อ่อยสุดตัวขนาดนี้แล้ว ยังไงก็ต้องได้กันแล้วอ่ะ
“ถ้ากูได้แชมป์ กูจะยอมเป็นแฟนมึง” ผมจับไหล่ทั้งสองข้างของพอร์ชให้หันมาเผชิญหน้าแล้วเอ่ยด้วยความจริงจัง ซึ่งทำให้หมอนั่นชะงักไปครู่หนึ่ง
เฮ้ย ไรอ่ะ อย่าเงียบไปแบบนี้ดิ วินใจคอไม่ดีนะครับ
…
…
“ไม่อ่ะ ต่อให้ไม่ได้แชมป์มึงก็ต้องเป็นแฟนกู”
คำตอบของพอร์ชทำให้ผมเผลอถอนหายใจด้วยความโล่งอก ไอ้แมงกะพรุนมีพิษ! ผมถึงกับคิดคำด่าไม่ออก เพราะนึกว่าจะถูกหมอนั่นปฎิเสธซะอีก ถ้าเขาตอบว่าไม่อยากเป็นแฟนของผมก็ใจหมาเกินไปแล้วเนอะ
“มึงไม่มั่นใจในตัวเองใช่มั้ยว่าจะทำให้กูชนะได้” ผมเอ่ยยั่วซึ่งหมอนั่นก็ยอมร่วมมือกับผมแต่โดยดี นับว่าได้กำไลแล้วครับ
“โอเค กูจะทำให้มึงได้แชมป์”
“พูดแล้วนะ” ผมย้ำแล้วยื่นนิ้วก้อยให้พอร์ช เขาขมวดคิ้วมองมันอยู่ครู่หนึ่ง ตอนแรกผมคิดว่าจะถูกด่าว่า ‘มึงทำอะไรปัญญาอ่อน’ แต่เขากลับยอมยื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวกับนิ้วของผมแบบง่ายๆ…น่ารักชะมัดเลย
“กูยอมให้มึงได้ แต่ไม่ได้หมายความว่านักกีฬาคนอื่นจะยอมให้มึง”
พอร์ชบอกกับผม ซึ่งถูกของเขาเหละครับ ใครๆก็อยากให้คณะของตัวเองชนะทั้งนั้น ยกเว้นไอ้ไวท์ไว้คนหนึ่งนะ อันนี้อยากให้คณะของเมียชนะ
“กูรู้ แต่ไอ้ไวท์ไม่ใช่ปัญญา…เชื่อกูสิ”
พอร์ชหรี่ตามองผมราวกับไม่เชื่อถือในคำพูด แต่เขาไม่ได้ถามว่าทำไม คือหมอนี่รู้อยู่แล้วอ่ะว่าผมกับไอ้ไวท์และไอ้ธามคือแก๊งเดียวกัน
“โอเค ตัดกูกับไอ้ไวท์ออกไป มึงก็ต้องเก่งกว่าอีกสิบสามคนที่เหลือ คิดว่าทำได้มั้ย”
ในมหาวิทยาลัยที่ผมเรียนอยู่มีทั้งหมด 16 คณะ ตัดนักกีฬาตัวแทนจากคณะแพทย์และบริหารออกไป ผมจะต้องเก่งกว่านักกีฬาจาก 13 คณะที่เหลือ ซึ่งที่จริงผมก็ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไรอ่ะ เพราะผมว่ายน้ำท่าอื่นกากหมดยกเว้นท่าฟรีสไตล์
“ต้องได้สิ ในเมื่อกูมีมึงอยู่ทั้งคน” ผมหันไปประจบพอร์ช ไม่รู้แหละ ต่อให้กากยังไงพอร์ชจะต้องทำให้ผมเก่งขึ้นมาให้ได้เลย
“งั้นวันเสาร์นี้ไปซ้อมกัน โอเคมั้ย”
“ได้ๆ” ผมรีบตอบรับก่อนที่หมอนี่จะเปลี่ยนใจ วันแข่งขันใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว ผมจะต้องตั้งใจซ้อมให้หนักเลย
“พอร์ช” ผมเรียกแล้วสะกิดแขนของเขาเบาๆ
“หืม”
“ในฐานะที่มึงเป็นคนดีมีน้ำใจต่อกู กูจะมีน้ำใจต่อมึง” ผมยิ้มแฉ่ง ก่อนจะขยายความถึงความมีน้ำใจของตัวเอง “ดูหนังกันมั้ย กูมีแผ่นเยอะมากเลยนะ”
“ก็ดูอยู่เนี่ย” พอร์ชตอบก่อนจะใช้รีโมทในมือชี้ไปทางทีวี
“ละครหลังข่าวแม่งน่าเบื่อ เดี๋ยวก็ตบกันแย่งผัวอีกเชื่อกูดิ…นั่นไง!”
ผมพูดยังไม่ทันขาดคำ ตัวร้ายในทีวีก็ตบกับนางเอกของเรื่องแล้วอ่ะครับ คือบทนางเอกผู้น่าสงสารไม่มีในสังคมยุคนี้แล้วใช่เปล่า เพราะนางเอกก็ใช่ย่อยเลยน้า ตบตัวร้ายซะจมูกเบี้ยวไปเลยครับ
“งั้นเปิดหนังก็ได้”
เมื่อได้รับคำตอบตกลงจากพอร์ช ผมก็กระโดดลงจากเตียงแล้วมุดเข้าไปค้นหาสมบัติที่ถูกสะสมไว้ในกล่องใต้เตียงนอน นี่ไม่ใช่แผ่นจริงครับ แผ่นผีทั้งนั้น เกรงว่าหากวันหนึ่งตำรวจบุกห้อง ผมจะโดนข้อความละเมินลิขสิทธิ์หรือทรัพย์สินทางปัญญา แถมบางครั้งผมคนมีน้ำใจก็ไรท์แผ่นผีพวกนี้ไปแจกเพื่อนฝูงทั้งสาขา
ชั่วไปอีกนะกู! เด็กๆดูไว้ วินเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี ห้ามลอกเรียนแบบ
“มึงชอบแนวไหน แอคชั่นหรือสยองขวัญ” พอร์ชชะโงกหน้ามาถาม ซึ่งผมก็ได้แต่ส่ายหน้าเพราะหนังแบบนั้นกูไม่ดูหร๊อก
“ไม่ทั้งสองอย่าง กูมีดีกว่านั้นเยอะเลย” ผมยกกล่องพลาสติกที่เก็บแผ่น DVD ไว้เกือบหนึ่งร้อยแผ่นมาวางบนเตียงตรงหน้าของพอร์ช
“เลือกที่มึงอยากดู” ผมเอ่ยอย่างคนมีน้ำใจ บอกเลยว่าของพวกนี้ผมหวงมาก ถ้าไม่ใช่พอร์ช ผมไม่ให้เลือกทุกแผ่นแบบนี้หรอกนะ
“วิน” พอร์ชเอ่ยเรียกผมด้วยสีหน้าลำบากใจ เฮ้ย มึงไม่ต้องเกรงใจนะพอร์ช กูเต็มใจให้มึงเลือกจริงๆครับ
“รู้สึกว่ามึงจะมีแต่หนังผู้ใหญ่อย่างเดียวเลยนะ” พอร์ชเหลือบตามามองผมด้วยท่าทางแปลกๆ
เอ๊า! แล้วมันแปลกตรงไหนล่ะ ผมเป็นผู้ใหญ่อายุเกิน 18 ปีแล้ว เรตนี้ดูได้ครับ
“หรือมึงไม่มี”
“ไม่มีสักแผ่น”
“ไม่เชื่ออ่ะ”
“กูโหลดฟรีมาดู” พอร์ชตอบ
“เดี๋ยวติดไวรัส” ผมกรอกตามองบน แหม มึงนี่ไม่ลงทุนเลยนะ
“เลือกเดี๋ยวนี้ กูจะสอนเพศศึกษาให้”
“เอาจริงดิ” พอร์ชถามด้วยสีหน้าหวาดๆ เฮ้ย มึงจะกลัวอะไรกับอีแค่หนังโป๊เกย์ ต่อให้มึงไม่เคยดู มึงก็ถึงเวลาต้องดูได้แล้ว
“คิดจะเป็นแฟนกูมึงต้องเป็นงาน เลือกเดี๋ยวนี้เลย!”
ผมเร่ง พอร์ชกวาดสายตามองแผ่นหนังในกล่องสมบัติครู่หนึ่ง ผมคิดว่าท่าทางของเขาดูจะคิดหนัก ก่อนจะถอนหายใจปลงๆแล้วโยนมาให้ผมเลือก
“มึงเลือกเรื่องที่ชอบมาเลย กูชอบเหมือนมึงนั่นแหละ”
หึ! ไอ้ลูกศิษย์ไม่รักดี ช่างไม่มีความกระตือรือร้นเอาซะเล้ย ไม่เหมือนผมสมัยมัธยมอ่ะ ถ้าครูเอาเรื่องแบบนี้มาสอนให้ห้องเรียนนะ ผมตั้งใจเรียนตายห่า
คนอย่างพอร์ชแม่งแย่จริงๆเนอะ!
“วิน”
“ฮะ” ผมที่กำลังยัดมันฝรั่งทอดกรอบใส่ปากขานรับไปแบบส่งๆ ห่าพอร์ช มึงอย่าเพิ่งเรียกกูตอนนี้ดิ มันเสียสมาธินะรู้มั้ย หนังยิ่งกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันอยู่ด้วย
“มึงชอบแบบนี้เหรอ”
ผมทำหน้าคิดหนักอยู่ครู่หนึ่ง อืม…ไอ้คำว่าแบบนี้มันคือแบบไหนอ่ะครับ ถ้าหมายถึงแบบที่ในทีวีกำลังฉายอยู่ตอนนี้ก็…เป็นฉากที่นายเอกของเรื่องผู้มีผิวขาวราวกับหยวกกล้วย ถูกพระเอกมัดข้อมือทั้งสองข้างติดไว้กับเตียง และมีออฟชั่นเสริมเป็นผ้าปิดตาสีดำ แม่งเร้าใจสุดๆไปเลยอ่ะ วินตื่นเต้น!
“ชอบหลายแนว แล้วแต่อารมณ์ในตอนนั้น”
จะโซ่ แส้ กุญแจมือผมก็ชอบทั้งนั้นครับ จะปกติหรือเบสิกทั่วไปก็ได้อีกนั่นแหละ แต่เอาตรงๆนะ ผมชอบความเร่าร้อนดุเดือดครับ มีเซ็กส์ท่าไหนก็ได้ แต่ต้องถึงใจ ซึ่งตอนนี้ผมเริ่มจะหน้ามืดแล้วเพราะไม่ได้มีเซ็กส์มายาวนานหลายเดือน แถมไม่มีอารมณ์ช่วยตัวเองมาพักใหญ่แล้วด้วย
“พอร์ช” ผมวางถุงขนมไว้บนโต๊ะข้างเตียงแล้วหยิบน้ำดื่มมากระดกใส่ปาก
“หืม”
“มึงชอบแบบไหน”
“อะไรนะ” พอร์ชหันมามองหน้าผมแบบงงๆ โธ่ ไอ้อ่อน แค่นี้ก็ไม่เข้าใจ พวกเราเป็นผู้ชายทั้งคู่ มันก็ต้องมีคนยอมทำหน้าที่ผู้หญิงสักคนอ่ะ หรือเรียกแบบเป็นทางการหน่อยก็เป็นฝ่ายรับไงโว้ย
“ในหนังอ่ะ มึงชอบพระเอกหรือนายเอก”
“ไม่รู้สิ” พอร์ชหันกลับไปมองคนสองคนในทีวีที่กำลังสมสู่กับอย่างร้อนแรงก่อนจะส่ายหน้าปฎิเสธ
เฮ้อออ งานยากแหละ หรือผมจะเร่งรัดเขามากเกิดไป ผมข้ามขั้นตอนไปสินะ
“งั้นมึงอยากเป็น ‘คนทำ’ หรืออยาก ‘โดนทำ’ ล่ะ”
“กูไม่อยากโดนเอาแน่ๆอ่ะ”
พอร์ชปฎิเสธทันที ซึ่งผมคาดไว้อยู่แล้ว พอร์ชก็เหมือนไอ้ไวท์นั่นแหละครับ มันเป็นผู้ชายแมนๆที่ชอบผู้หญิงมาโดยตลอด จู่ๆให้มาเอากับผู้ชายก็เหลือเชื่อมากพอแล้ว ถ้าจะให้ข้ามขั้นไปเป็นฝ่ายรับทันทีก็ออกจะโหดร้ายไปหน่อย เอาเป็นว่าผม…ที่สะสมประสบกามมาพอสมควรจะยอมเป็นฝ่ายรับเองล่ะกัน
“เอางี้ ถ้ามึงคิดจะเป็นฝ่ายรุก มึงต้องศึกษานายเอกในทีวีไว้ ทำไงจะเสียว หรือทำไงนายเอกจะฟินอ่ะ”
“แล้วปกติมึงเป็นแบบไหน” พอร์ชหันมาถามผมซื่อๆ ถามจริงมึงคิดว่าคนอย่างกูจะชอบการเป็นรับมั้ยล่ะฮะ!
“กูรุกมาตลอด”
“มึงคงไม่คิดจะปล้ำกูใช่มั้ยวิน”
หมอนั่นมองผมด้วยสายตาจริงจัง คือถ้าผมคิดจะโผเข้าใส่พอร์ชแม้แต่นิดเดียวละก็ คิดว่าเขาคงพร้อมจะยกฝ่าเท้าขึ้นมายันผมกลับแน่ๆ
“ถ้ากูยอมให้มึงปล้ำมึงจะโอเคมั้ย” ผมถามซึ่งเขาก็รีบพยักหน้ารับทันที
“โอเค”
แหม ทีแบบนี้ล่ะเร็วเชียว มึงไม่ต้องเป็นฝ่ายเจ็บตัวนี่หว่า เอาจริงๆนะ ผมคิดว่าตัวเองแมนพอ แล้วก็ชอบพอร์ชมากพอที่จะเจ็บแทนเขาได้ อีกอย่างผมหวังว่ามันจะฟินเหมือนกับที่อดีตคู่ขาของผมรู้สึกนะ คือผมเชื่อใจพอร์ชได้จริงๆใช่มั้ยเนี่ย หมอนั่นจะเป็นงานแน่มั้ยนะ
“ได้ งั้นมึงศึกษาทฤษฎีให้ดี กูไม่ชอบคนกากเรื่องบนเตียง”
ผมสั่งสอนพอร์ชแบบคนท่ามาก ก่อนจะหันไปสนใจนายเอกของเรื่องที่กำลังครางกระเซ้าอยู่บนเตียง
“วิน”
งื้ออออ สะกิดกูทำไมเล่า กูกำลังตั้งใจเรียนวิชาสุขศึกษาอยู่เนี่ย
“กูไม่ชอบนักแสดงในเรื่อง”
“คนไหน”
“นายเอก”
ผมชะงักก่อนจะหันขวับไปมองคนพูด จริงดิ ผมตั้งใจเลือกหนังเรื่องนี้เพราะคิดว่านายเอกงานดี แล้วก็หน้าสวย พอร์ชน่าจะชอบมากแท้ๆ ให้ตายสิ หมอนี่รสนิยมแย่ชะมัด
“ทำไมอ่ะ ไม่ชอบเอวบางร่างน้อยเหรอ” ผมถาม
“เปล่า แค่ไม่ชอบคนนี้”
“เออ งั้นกูเลือกแบบแมนๆให้มึงก็ได้”
ผมสรุปเอาเองว่าพอร์ชชอบแบบแมนๆ คือจริงๆแล้วผมแม่งไม่เข้าใจเลยว่า ไม่ชอบแบบนี้คือยังไง? หน้าตา รูปร่าง หรือลีลาอ่ะ งงในงงนะเว้ย
ผมกระโดดลงจากเตียงไปคุ้ยหา DVD ในกล่องพลาสติกอย่างตั้งอกตั้งใจ แต่แล้วเสียงในทีวีก็เงียบไปเฉยๆ เมื่อผมหันไปมองพอร์ชก็เห็นว่าเขาใช้รีโมทในมือกดปิดทีวีนั่นเอง
“ไม่ต้องหาแล้ว” พอร์ชเอ่ยขณะมองมาที่ผม ทำไมเล่า?
“อย่าบอกนะว่ามึงง่วง”
“เปล่า” พอร์ชปฎิเสธแล้วกระดิกนิ้วเรียกผม ให้ตายสิ หมอนี่คิดว่าผมเป็นหมาอ่ะครับ แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงได้คานขึ้นไปบนเตียงแล้วไปนั่งจุมปุ๊กอยู่ตรงหน้าเขา
มีอะไรก็ว่ามาเลย…
“กูไม่ชอบเรียนภาคทฤษฎี กูอยากเรียนภาคปฎิบัติมากกว่า”
พอร์ชโน้มใบหน้าเขามากระซิบข้างหู พร้อมกับใช้ฝ่ามืออุ่นร้อนข้างหนึ่งลูบไล้ต้นขาของผมที่โผล่พ้นออกมาจากกางเกงขาสั้น ผมสบตาเขาเงียบๆ ผมไม่ได้โง่นะครับ ทำไมจะไม่รู้ว่าหมอนั่นกำลังยั่วยวนผมอยู่
“กูไม่ให้มึงปฎิบัติกับกูหรอก เกิดมึงทำกูเจ็บขึ้นมาทำไงล่ะ มึงยังต้องเรียนรู้อีกมากนะพอร์ช”
ผมปฎิเสธ ผมเองก็ต้องเตรียมตัวเหมือนกันครับ การเป็นรับไม่ใช่ว่านึกจะเป็นก็เป็นได้เลย ผมคิดว่าควรจะเตรียมร่างกายให้พร้อมเป็นอันดับแรกนะ
“งั้นกูไปลองกับคนอื่นก่อนดีมั้ย ถ้าเก่งแล้วค่อยมาลองกับมึง”
พอร์ชถามผมยิ้มๆ ขณะที่ดวงตาสีดำเริ่มทอประกายเจ้าเล่ห์ ห่านี่ กล้าพูดออกมาได้ว่าจะไปลองกับคนอื่น
“อยากตายก็เอาดิ”
พอร์ชหัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะใช้มือตบที่นอนเพื่อเรียกผม
“มานอน”
“จะทำอะไร” ผมถามเพราะเริ่มไม่ไว้ใจสายตาของพอร์ชซึ่งมองมาที่ผม มันชวนให้หนาวๆร้อนๆอ่ะครับ
“ให้กูช่วยมึง” พอร์ชขยับยิ้มก่อนจะเลื่อนสายตามามองที่เป้ากางเกงของผม และเมื่อผมก้มมามองตามก็เห็น ชะอุ๊ย! แข็งเป็นลำทิ่งกางเกงขนาดนี้ ไม่ต้องบอกก็รู้เนอะว่าอะไร แหะๆ ไอ้ลูกชายไม่รักดี ถึงว่าล่ะรู้สึกปวดๆหน่วงๆ
“ไม่อ่ะ เดี๋ยวทำเอง” ผมปฎิเสธ ที่จริงแล้วผมเป็นมนุษย์ที่หน้าด้านหน้าทนมากเลยนะ เจอกันที่ผับแค่สองสามชั่วโมงผมก็สามารถลากคนๆนั้นไปนอนโรงแรมด้วยกันได้ แต่สำหรับพอร์ช เขาเป็นอะไรที่มากกว่านั้น เขาไม่ใช่คู่นอน ไม่ใช่เครื่องระบายอารมณ์ คือผมพบว่ามันเขินๆอ่ะครับ แล้วผมจะกล้าให้เขาจับน้องชายไม่รักดีได้ไงเล่า
“ไหนๆมึงก็แข็งแล้ว มึงก็ใช้ร่างกายของตัวเองเป็นวิทยาทานให้กับกูสิ กูมันมือใหม่หันเป็นเกย์นะวิน มึงจะไม่ให้กูหัดจับงูหน่อยเหรอ”
เออ ถูกของพอร์ช…ผมเริ่มรู้สึกหวั่นไหวไปกับเหตุผลของหมอนั่น คืออาการปวดหน่วงที่ท้องน้อยเริ่มทำให้ผมคิดอะไรไม่ออก อยากเออออตามเขาไปใจจะขาด
“ถ้ากูช่วยมึง…มันจะดีกว่ามึงทำเองอีกนะ”
พอร์ชโน้มน้าวผมหนักขึ้นเรื่อยๆ และทุกครั้งที่เขาพูด เขาจะขยับเข้ามาใกล้ผม จนตอนนี้ผมแทบจะเกยอยู่บนตักของเขาแล้ว
“ทำเป็นแน่นะ” ผมถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ขณะที่พอร์ชกำลังใช้ปลายจมูกโด่งๆคลอเคลียอยู่ที่ข้างแก้มของผม
“ก็คงคล้ายๆกับตอนที่ชักให้ตัวเองเปล่าล่ะ” พอร์ชถามพร้อมกับยื่นหน้ามาจุ๊บบนแก้มของผมเบาๆ
เออ ได้ๆ พอร์ชเป็นผู้ชายมีงูเหมือนกันกับผม หมอนั่นต้องเคยเล่นงูของตัวเองอยู่แล้วเหละ
“โอเค”
“ถอดเสื้อผ้าสิ” พอร์ชเร่ง
ผมรู้สึกว่าใบหน้ากำลังร้อนผ่าวและจะต้องแดงก่ำมากแน่ๆเลย ไม่รู้ทำไมแค่พอร์ชพูดประโยคเบสิคแบบที่คนอื่นก็เคยพูดกับผม แต่ผมกลับรู้สึกว่าเขาพูดมันออกมาได้อิโรติกกว่าคนอื่นเยอะเลย
ผมดึงเสื้อยืดออกทางศีรษะอย่างเชื่องช้า สายตาเอาแต่เหลือบไปมองหน้าของพอร์ช คือหมอนั่นเป็นคนหน้าตายยังไงก็ยังงั้นแหละครับ แต่สายตาที่เขาจ้องมาที่ผมตาไม่กะพริบก็เริ่มทำให้ผมหน้าบางแล้วเหมือนกัน
“มองขนาดนี้มึงคิดว่ากูอายไม่เป็นเหรอพอร์ช” ผมว่าเขา ซึ่งอีกฝ่ายก็เพียงแค่ขยับยิ้มที่มุมปาก
“กูถอดเป็นเพื่อนก็ได้ เพื่อความยุติธรรม” พอร์ชเอ่ยพร้อมกับดึงเสื้อยืดออกทางศีรษะ ผมแอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อได้เห็นรูปร่างของเขาใกล้ๆ
ผิวของพอร์ชขาวและเนียนมาก ถ้าไม่เคยเห็นเขาว่ายน้ำมาก่อนผมก็จะไม่เชื่อนะว่าหมอนี่เป็นนักกีฬาว่ายน้ำ ผิวดี ไม่มีหมองคล้ำเลย ใช้ครีมกันแดดยี่ห้อไรอ่ะ ถามจริง
พอร์ชสบตากับผมอยู่ตลอดเวลาขณะที่เขาถอดกางเกงและกางเกงชั้นในออกจากปลายเท้าแล้วโยนส่งๆลงไปบนพื้นข้างเตียง
อึก…
ห่าเอ๊ย ทำไมหมอนี่รูปร่างดีแบบนี้ แค่เห็นร่างกายของเขาผมก็รู้สึกร้อนไปทั่วทั้งร่างแล้ว พอร์ชมีกล้ามเนื้อแข็งแรงทุกส่วน ทั้งต้นแขน ต้นขาและกล้ามเนื้อที่เรียงตัวสวยบนหน้าท้องของเขา ผมค่อยๆเลื่อนสายตาต่ำลงมาที่บริเวณหว่างขา…โอ้ แม่จ๋า มันแบบอลังการงานสร้างมากเลยอ่ะ ถ้ามันตื่นตัวขึ้นมาจะเกรี้ยวกราดขนาดไหน ถ้าผมต้องรับเข้าไปขนาดนี้จะตายก่อนได้ฟินเปล่าวะ…เอ่อ โชคดีนะที่ผมเป็นพวกซาดิสผสมมาโซคิสอยู่แล้ว ถ้าต้องเจ็บแต่ท้าทาย…ผมจะชอบมากเลย
ซู้ดดดดด แจ๊บๆๆ
“น้ำลายมึงไหล”
ผมสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงของพอร์ชแทรกขึ้นมาขัดความคิดกามๆในสมอง ก่อนจะรีบยกมือเช็ดริมฝีปากแทบไม่ทัน แต่…อะ อ้าว
“กูโกหก แต่มึงมันแรด จ้องของกูไม่วางตาเลยนะ” พอร์ชล้อเลียนผมด้วยท่าทางกวนประสาท คือมันช่วยไม่ได้จริงๆนะโว้ย ใครเห็นขนาดของมึงเข้าไปก็ต้องมองกันทั้งนั้นแหละ แต่จะมองด้วยความอิจฉาหรือความต้องการก็เป็นอีกเรื่อง
“ก็ของมึงใหญ่อ่ะ” ผมพึมพำเบาๆด้วยความหมั่นไส้ ขณะดึงกางเกงและกางเกงชั้นในออกจากปลายเท้า รู้สึกเขินขึ้นมากะทันหัน ก็ผมใหญ่สู้ของหมอนั่นไม่ได้อ่ะ ทำไมพ่อกับแม่ไม่ให้ผมมามากกว่านี้อีกนิดนะ
“ใหญ่ได้มากกว่านี้อีก”
ไอ้คนขี้อวดเอ่ยขึ้นมาแบบนั้นก่อนจะคว้ามือข้างหนึ่งของผมไปวางหมับบนน้องชายของตัวเอง
“ช่วยปลุกมันหน่อยสิ”
เมื่อได้ยินประโยคเชิญชวนกับดวงหน้าที่แดงก่ำด้วยแรงอารมณ์ของพอร์ช ผมก็โผเข้าใส่เขาแล้วรั้งลำคอแกร่งให้โน้มใบหน้าลงมาประกบปากจูบกับผม พอร์ชบดเบียดริมฝีปากเข้าใส่ผมอย่างไม่ยอมแพ้ ขณะที่ผมก็เริ่มขยับข้อมือรูดชักดุ้นยักษ์ที่เริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆและขยายตัวใหญ่โตมากกว่าเดิม
“อาห์”
ผมครางในลำคอเมื่อพอร์ชเอื้อมมือมาจับน้องชายของผมชักรูดในจังหวะเดียวกันกับที่ผมทำให้เขา พวกเราดูดกลืนริมฝีปากของกันและกันอย่างหิวกระหายก่อนที่พอร์ชจะเป็นฝ่ายแทรกลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปากของผมที่เปิดอ้าออกด้วยความเต็มใจ
“แฮก แฮก”
เสียงหอบหายใจของพอร์ชทำให้ผมอยากสัมผัสร่างกายของเขามากขึ้น อยากสำรวจกล้ามเนื้อของอีกฝ่ายทุกซอกทุกมุม…นาทีนี้ผมไม่สนใจอะไรแล้วนอกจากความต้องการตามสัญชาตญาณเท่านั้น ผมผลักอกของพอร์ชเพื่อให้เขาปล่อยริมฝีปากของผม หมอนี่ชะงักไปครู่หนึ่งด้วยความงุนงง และในตอนที่เขาไม่ทันตั้งตัว ผมก็ผลักร่างของเขาให้ล้มตัวไปนอนบนเตียงก่อนจะเป็นฝ่ายขยับขึ้นไปคร่อมทับหน้าท้องแข็งแรงเอาไว้
“วิน”
พอร์ชขมวดคิ้วเล็กน้อย ผมคิดว่าหมอนี่กำลังไม่พอใจ แต่ผมกลับยกปลายนิ้วชี้ไปแตะบนริมฝีปากของเขา
ชู่วว
ให้ตายสิ ผมไม่ปล้ำเขาหรอกน่า ตัวอย่างกับควายขนาดนี้
“กูจะทำให้มึงมีความสุข”
ผมเอ่ยเบาๆก่อนจะซุกใบหน้าเข้าหาลำคอขาวๆของพอร์ช กลิ่นของหมอนี่หอมเย้ายวนชะมัดเลย
แผล็บ
ผมลากปลายลิ้นผ่านแผ่นอกลงมาที่หน้าท้องซึ่งเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสวยงาม ก่อนจะใช้ฟันขบกัดเบาๆ
จุ๊บ! แผล๊บ!
“อึ้ก”
ทันทีที่ปลายลิ้นของผมเลียผ่านมาตามท้องน้อยของพอร์ช ผมก็ได้ยินเสียงกัดริมฝีปากของอีกฝ่าย จึงแกล้งลากลิ้นร้อนชื้นขึ้นลงไปตามแนวกลุ่มขนใต้สะดือหลายๆครั้ง และพบว่ากล้ามเนื้อหน้าท้องของเขาเริ่มแข็งเกร็งแล้ว
“วิน อย่ายั่วกู!”
“ทำแล้วๆ”
ผมยกยิ้มมุมปากเมื่อได้ยินน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ของพอร์ช ผมเหลือบสายตาขึ้นไปมองใบหน้าหล่อๆที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์กระสันอยากอย่างพึงพอใจ
โชคดีชะมัดที่หมอนี่มีอารมณ์ร่วมกับผม ก็ถ้าไม่มีจริงๆผมคงไปไม่ถูกเหมือนกันอ่ะ
ผมใช้มือขยับรูดรั้งแก่นกายของพอร์ชสองสามครั้งก่อนจะอ้าปากดูดส่วนหัวแดงก่ำแรงๆจนเกิดเสียงน่าละอาย
“อาห์”
เสียงครางในลำคอของพอร์ชทำให้ผมได้ใจ จึงตวัดลิ้นชื้นเลียส่วนหัวครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนจะใช้อุ้งปากร้อนครอบลงไปช้าๆ สลับกับดูดดึงเป็นจังหวะเบาๆ กลิ่นคาวๆจากน้ำสีขุ่นที่ถูกขับออกมาจากแก่นกายยักษ์ ทำให้อารมณ์ของผมพุ่งทะยานสูงขึ้นจนเกินจะฉุดรั้ง…
ผมอยากกินอีก กระหายอยากจะดูดดื่ม และอยากจะเลียแรงๆจนพอร์ชแตกคาปากของผม
“วิน…แรงๆ”
ผมเหลือบตาขึ้นไปมองพอร์ช และเห็นว่าหมอนั่นกำลังมองมาที่ผมด้วยสายตาร้อนแรง เขาใช้ฝ่ามือข้างหนึ่งกดศีรษะของผมไว้เป็นการบังคับให้ใช้ปากรับแก่นกายของเขาเข้าไปลึกขึ้นจนเกือบถึงลำคอ ผมพยายามขยับปากเข้าออกแรงๆ และเร็วขึ้นตามอารมณ์ความต้องการของพอร์ช
“วิน มึง…อาห์ แม่ง โคตรดีเลย”
เสียงของพอร์ชแหบพร่า แม่งโคตรเซ็กซี่เลยครับ
“เร็วอีก…”
ผมเร่งจังหวะปรนเปรอแก่นกายใหญ่ น้ำขาวขุ่นที่ขับเข้ามาในปากของผมมากขึ้นเรื่อยๆทำให้ผมรู้ว่าพอร์ชกำลังจะเสร็จ ผมห่อริมฝีปากให้แน่นกว่าเดิม ดูดแรงกว่าเดิม จนกระทั่ง…
พรวด!
พอร์ชปลดปล่อยของเหลวอุ่นร้อนเข้ามาในโพรงปากของผมเป็นจำนวนมาก ผมซึ่งรอจังหวะอยู่แล้วกลืนน้ำคาวที่ติดจะมีรสขมลงไปหลายอึก แต่ก็มีบางส่วนที่กลืนไม่ทันไหลเปรอะเปื้อนมาตามปลายคาง
แฮก…แฮก…
พอร์ชหอบหายใจหนักๆก่อนจะลุกจากเตียงนอนมาประคองใบหน้าของผมไว้ในอุ้งมือ แล้วใช้ปลายนิ้วเช็ดคราบขุ่นออกจากริมฝีปากและปลายคางของผมอย่างอ่อนโยน
“ขอโทษ”
ผมขยับยิ้มบางเมื่อได้ยินประโยคขอโทษจากพอร์ช ห่านี่ไม่รู้อะไรซะแล้ว ผมเจตนาทำให้เขาเสร็จในปากผมเองเนี่ยแหละ เผื่อเขาติดใจ คราวหน้าจะได้ไปไหนไม่รอด
“ดุ้นมึงก็อร่อยดี” ผมเอ่ยกระเซ้า แต่กลับได้รับการตอบแทนเป็นการด่าซะอย่างนั้น
“แรด”
ให้ตายสิ หมอนี่ไม่มีน้ำใจเอาซะเล้ย…ยังไม่ทันที่ผมจะได้ร้องขอการเซอร์วิสจากพอร์ช เขาก็โผเข้ามาประกบปากจูบผมอย่างรวดเร็ว เมื่อผมตั้งตัวได้ก็เปิดปากให้เขาสอดลิ้นเข้ามาแลกเปลี่ยนรสชาติของน้ำกามในโพรงปาก ร่างของผมถูกผลักให้ล้มตัวนอนบนเตียงแทนที่ของพอร์ชก่อนที่หมอนั่นจะตามมาทาบทับ
จุ๊บ...จุ๊บ...จุ๊บ...
พอร์ชค่อยๆพรมจูบไปตามลำคอ ยอดอก หน้าท้อง ไล่ลงไปยังท้องน้อยของผม ทุกครั้งที่เขาดูดเลียผิวเนื้อ ร่างของผมจะแข็งแกร็งและเผลอจิกเล็บลงไปบนไหล่ของเขาเต็มแรง ผมรู้สึกร้อนวูบวาบไปทุกสัดส่วน แล้วแทนที่หมอนี่จะเซอร์วิสส่วนกลางลำตัวของผม เขากลับเลี่ยงไปจูบต้นขาแทน
ฟึ่บ
พอร์ชจับขาทั้งสองข้างของผมแยกออกอย่างชำนาญชิบหาย สาบานสิว่ามึงกำลังหัดมีเซ็กส์กับผู้ชายเป็นครั้งแรก แม่งไม่ได้เงอะงะเหมือนตอนที่ผมเริ่มเรียนรู้เลยอ่ะ
“อื้ม..แฮก...”
ผมหอบหายใจเมื่อพอร์ชดันขาของผมขึ้นเล็กน้อย แล้วซุกใบหน้าเข้าหาต้นขาด้านในเพื่อ...เลีย
ผมรู้สึกเสียวซ่านเพียงแค่ปากอุ่นๆพรมจูบลงมาบนผิวเนื้ออ่อนบาง พอร์ชทั้งงับ ทั้งเลีย จนสัมผัสเปียกชื้นของลิ้นส่งตรงไปยังกึ่งกลางลำตัว
“อ๊ะ...อ้า...”
ผมครวญครางในลำคอเมื่อมือใหญ่เอื้อมมาจับที่ท่อนเนื้อของผม แล้วขยับช้าๆ รูดหนังหุ้มปลายให้เปิดออก เผยส่วนสีแดงก่ำที่โผล่พ้นขึ้นมาด้วยความกระสันอยาก ให้ตายสิ! มันดีมาก ทั้งเสียว ทั้งวูบวาบ ทั้งตื่นเต้น จนผมต้องสูดหายใจเข้าลึกๆ
“อ๊า...ฮ้า...พะ...พอร์ช...”
ผมครางลั่นเมื่อพอร์ชใช้ปลายลิ้นละเลงส่วนหัวของน้องชายผมแรงๆ กระหน่ำรัวๆ ตอนนี้สติของผมหายไปหมดแล้ว ทำได้แค่ใช้มือสองข้างเกาะไหล่ของพอร์ชไว้แน่น พอร์ชกำลังเลียท่อนเนื้อของผมไปตามความยาวอย่างไม่นึกรังเกียจ เล่นกับหนังหุ้มปลายในบางครั้ง
ท่ามกลางสติที่พร่าเลือน ผมเห็นว่าพอร์ชตวัดสายตาขึ้นมามองดวงหน้าของผมก่อนที่จะ...
ฟึ่บ
“ซี๊ดดดด อ้า!!!”
อมเข้าไปทั้งอัน!
“เฮือก! อ๊า!!! พอร์ช...อะ...อึ้ก...เสียว...สะ...เสียว...”
ผมเสียวมาก ครางหนักมาก ได้แต่เหลือบตามามองคนที่กำลังขยับศีรษะขึ้นลงตรงกลางหว่างขาของผม ให้ตายสิ นี่มันปากมหาเทพชัดๆเลย วินเสียวไปหมดเลย แม่จ๋า!!!
“เรียกพี่พอร์ชสิ”
พอร์ชละริมฝีปากมากระซิบบอกผมเบาๆด้วยสีหน้าที่โคตรยั่วยวน นาทีนี้พอร์ชแม่งโคตรหล่อ โคตรแบด แล้วก็โคตรชอบเลยอ่ะ ดีต่อใจวินเหลือเกิน
“อ้ะ…พี่…พอร์ช…”
ผมครางชื่อของเขา หัวใจของผมเต้นแรงจนแทบหลุดออกมาจากอก ความสุขมันล้นจนเกือบทะลัก ผมได้แต่บิดร่างเร้าๆอย่างกระหายอยาก
“ดีมั้ย”
พอร์ชถาม ก่อนจะขยับปากแรงขึ้น แถมยังบังคับดันสะโพกของผมให้ลอยขึ้นจากเตียงอีกด้วย
“อ้า...มะ...ไม่ไหว...จะ…จะแตก...แตก...แล้ว...”
พอร์ชดูดหนักๆที่ส่วนหัว ขยับปากเข้าออกแรงๆ
“ฮ้า!!!!”
ผมเสียววูบวาบในท้องน้อยก่อนจะระเบิดลาวาขาวขุ่นเข้าไปปากของ พอร์ชอย่างห้ามไม่ได้ ผนังโพรงปากที่โอบล้อมลูกชายของผมไว้อุ่นจัด พอร์ชกำลังใช้ลิ้นชื้นแฉะตวัดเลียดุ้นของผมไม่หยุด และเหนือไปกว่านั้นคือแรงดูด...แรงดูดที่เหมือนจะรีดน้ำออกจากกายของผมจนหมด
ฮืออออออ!!!
พี่พอร์ช มึงแม่ง ได้ใจมากๆเลยครับ!
TBC
https://www.facebook.com/Darin-Novel-1825342907788856
หัวข้อ: Agnosia [เเอคโนเซีย] - บทที่ 30 (End) อัพเดต Agnosia 2 (23-07-2020) P.5 (อ่าน 32182 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก