หัวข้อ: ปรัชญาช่างกลฯ ภาค อารยะ-อิท By aoikyosuke

[Kipper]

  แนนหายไปหนายยยย...เนี่ย...

    หรือว่ามัวแต่ไปเสริมสวย...อิอิ.....

       หายเครียดแร่ะ  ไม่เศร้าแล้ว 

                ทามจายด้ายยยยยยยยแล้วนะ...

     แบบว่า.....อยากอ่านต่อแล้วครับแนน

[nanalonely]

มาแล้วคะมนต์ใจเย็นๆนะคะ แนนลงไม่ทันอ่ะ

ตอน  แค่ความสงสาร




ผ้าขนหนูชุบน้ำถูกบรรจงเช็ดที่ใบหน้าของคนที่นอนสงบนิ่ง จนอิทธิพลถึงกับสะดุ้งสุดตัว และปรือตาตื่นขึ้น
เย็น......รู้สึกเย็น แล้วก็รู้สึกว่าร้อน ร้อนไปทั้งตัว....แต่เมื่อปรือตาขึ้นกลับเห็นห้องทั้งห้องขาวโพลนและหมุนวนไปทั่ว
จนต้องหลับตาลงอีกครั้ง.......และสัมผัสได้ถึงความเย็นสบายอีกครั้ง ใบหน้าคมยิ้มอย่างเป็นสุข และเผลอบ่นงึมงำ
ออกมา ตามที่จิตใต้สำนึกสั่งให้พูด

"แป้งเย็น.......ตราพ่ออิทสุดหล่อ.....เย็นสบาย......"

คำพูดบ้า ๆ บอ ๆ ของอิทธิพล ที่เอาแต่คิดถึงลูกสาวจนไม่มีพื้นที่เหลือที่จะคิดถึงเรื่องอื่นอีกทำให้อารยะที่ถือผ้าขนหนูเปียกน้ำ
ถึงกับยืนนิ่งด้วยความสับสน ไม่เข้าใจว่าไอ้อิท พูดถึงอะไร แต่เห็นมันยิ้ม แล้วก็เบะหน้าพร้อมกับที่ขบริมฝีปากแน่น

"เจ็บ.........ปล่อยกู...กูเจ็บ.ฮือ ฮึก เจ็บ........จะกลับไปหาแยม...แยม...."

เสียงละเมอ ของอิทธิพลที่แทบจะฟังไม่รู้เรื่อง ทำให้อารยะยิ่งเครียดหนักขึ้น
ร่างนั้นสงบลงแล้ว และดูเหมือนกับว่าผล็อยหลับไปอีกครั้ง และไม่รับรู้สิ่งใดรอบตัวอีก

ไอ้อิท.....โดนไม่กี่ที ถึงกับจับไข้เลยนะ
แล้วทีนี้จะทำยังไงดี......จะพากลับตอนนี้ก็ไม่ได้...ได้แต่รอให้ไข้ลดลงหน่อย แล้วค่อยพามันกลับก็เท่านั้น
เป็นภาระจริง ๆ ลำบากกูอีก แม่งเอ้ย ทำไมมันถึงได้แย่แบบนี้วะ ทำไมมันไม่เป็นไปตามแผนที่วางไว้

เชือกที่ข้อมือถูกคลายออกแล้ว แต่ก็ยังไม่ทั้งหมดทีเดียว

อารยะนิ่งมองร่างที่นอนสงบนิ่ง เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดขึ้นอยู่ตลอดเวลา จนต้องคอยใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดเพื่อลดไข้
นั่นยิ่งทำให้อารยะยิ่งรู้สึกว่าตัวเองทำเกินกว่าเหตุ
ก็แค้นอยู่หรอก

แต่พอทำอะไรไปแล้ว มันก็ถึงเริ่มคิดได้ ว่าไม่ควรเป็นคนที่ขาดสติขนาดนี้
ไม่นึกว่าจะเผลอรุนแรงไปจนถึงขนาดทำให้อีกคนต้องจับไข้

แค่จะสั่งสอนมัน และหาทางบีบให้มันยอมอ่อนข้อลงบ้าง แต่ดูเหมือนตอนนี้อะไรจะเลยเถิดไปกันใหญ่

หัวสมองไอ้อิทมันคิดอะไรอยู่นะตอนนี้............

"แยม.......ฮือออออ เจ็บ..พ่ออิทจะกลับไปหาแยม....." เสียงละเมอที่ดังเป็นพัก ๆ พร้อมกับที่ร่างที่ร้อนรุ่มกระสับกระส่ายไปมา
จนทำให้อารยะไม่ได้หลับไม่ได้นอนทั้งคืน นั่นยิ่งทำให้ท้อใจ

ไอ้เหี้ยอิท...ละเมออะไรก็ละเมอไปเหอะ แต่อย่าพูดแบบนี้ได้มั้ย

กูสงสารโว้ย......แม่งเอ้ย...ด่าหน่อยก็ได้ กูจะได้ไม่รู้สึกผิด
นี่เอาแต่ร้องว่าเจ็บ ๆ ตลอดเวลา

แล้วก็ร้องหาลูกอีกต่างหาก........แม่งกูเลยยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่

ก็มึงผิดเอง มึงอยากเหี้ยเองทำไม พูดดี ๆ ไม่เข้าใจ กูอุตส่าห์ถ่อไปขอร้องถึงที่ ยังปฏิเสธอีก

กูไม่มีทางเลือกหรอกนะถึงต้องทำอย่างนี้

ร่างสูงที่มีสีหน้าเครียดขรึมอยู่เสมอ ยิ่งขมวดคิ้วมุ่น เมื่อใช้ผ้าขนหนูซับไปตามร่างกายที่ร้อนรุ่มเหมือนมีเปลวไฟสุมอยู่ในร่างตลอดเวลา

ไข้แม่งเมื่อไหร่จะลดวะ.....จะต้องให้กูดูแลมึงไปถึงไหนเนี่ย

ปล่อยให้ตายห่าไปเลยดีกว่า.......เป็นไข้ตายไปเลยมันถึงจะยิ่งดี.....

หยดน้ำที่คลออยู่ที่หน่วยตา ค่อยหยดลงมาอีกครั้ง

อีกแล้ว อีกแล้ว .....โธ่โว้ยยยยยยยยยย จะเสือกร้องทำไมวะ ทีกูเอามึง มึงไม่เสือกร้องนะ

แต่พอร้องคิดถึงลูก ไอ้อิทมันเสือกร้องได้ร้องดี.....แล้วจะให้กูทำยังไงดีละโว้ย....

แม้จะหงุดหงิดโมโห แต่ปลายนิ้วแกร่งกลับค่อยแตะลงที่ข้างแก้มของคนที่สะบัดหน้าหนีกระสับกระส่ายไปมาอยู่บนเตียง

และบรรจงเช็ดหยดน้ำที่หลั่งรินออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่อย่างนั้น

"เฮ่อ...แม่งเหี้ยอะไรนักหนาวะเนี่ย โว้ยยยยยยยยยยยยย"

เสียงถอนหายใจยาว พร้อมกับที่อารยะ เดินไปทรุดกายลงนั่งที่เก้าอี้ ข้างเตียง ก่อนจะโยนผ้าขนหนูทิ้งลงพื้นด้วยความหงุดหงิดโมโห

จะรู้สึกผิดทำเหี้ยอะไร แม่ง......ทำอะไรไปแล้วไม่มีทางมานั่งเสียใจหรอก อย่างไอ้อิทเจอแค่นี้ยังน้อยไป

มันต้องเจอหนักกว่านี้ถึงจะสะใจ

แล้วกูจะสงสารมันทำไมเนี่ย ทำไมกูจะต้องมาปรนนิบัติมันด้วยว่ะ ไอ้เหี้ยเอ้ย เวรกรรมอะไรของกูนักหนาเนี่ย

อารยะลุกขึ้นยืนและคว้าผ้าขนหนูที่หล่นอยู่บนพื้นขึ้นมา
ก่อนจะเดินไปวางมือแตะที่หน้าผากของอิทธิพลที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงแล้วก็พบว่าความร้อนยังไม่ได้ลดลงเลยสักนิด

"มึงจะจับไข้อีกนานมั้ยวะ......กูจะประสาทแดกอยู่แล้วเนี่ยไอ้อิท"

ร่างสูงที่มักขมวดคิ้วอยู่เสมอ เดินเข้าไปในห้องน้ำและซักผ้าขนหนูที่อ่างล้างหน้า บิดพอหมาด ก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำ
และบรรจงเช็ดไปที่ใบหน้าและลำคอ ของอิทธิพลอีกครั้ง เพื่อช่วยให้ความร้อนลดลงบ้าง

ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าของอิทธิพล ด้วยความสับสนภายในใจที่ตีกันวุ่นไปหมด

"กูเกลียดมึงไอ้อิท........ไม่ตายแหละดี....ตื่นขึ้นมามึงจะได้ทรมาน.....ทรมานจนถึงขนาดที่ว่าถ้ามึงอยากตายก็ตายไม่ได้....มึงคอยดูก็แล้วกัน"



TBC.

[Kipper]

 นึกว่าแนนจะไม่มาอัพซะแล้วววว

  ขอบคุณคร๊าบบ..แนน

    อ่านจบแล้ว  จะไปอาบน้ำแล้วก็นอนเนอะ 
 
หลับฝันดีนะครับ

 :z1:เอ่ออ...คาใจนิดหน่อยอ่ะ

ประโยคนี้..

"ไม่พูด  ไม่ได้หมายความว่าไม่รู้สึกในสิ่งที่เธอทำ  เพียงแต่ไม่อยากพูดออกไป"

ไม่สบายใจ..อะไรหรือป่าวครับ

[wan]

จะจิ้มแนน แต่ก็ไม่ทัน เอาเป็นว่าขอบคุณนะครับ

ตอนนี้ อ่านไป ก็สงสารอิท มาก ๆ เพราะความห่วงลูก ถึงได้เพ้อออกไปอย่างนั้น

แล้ว ยะ จะทำยังไงต่อไป คงต้องติดตามตอนต่อไป ว่าไอ้ที่จะแก้แค้น สุดท้ายจะ

ลงเอยอย่างไร

ขอบคุณอีกครั้ง +1 ฝาก นายยะ เอาไปสมทบค่ารักษาอิทนะครับ แนน

[[€]ŝĊörŦ]

สงสารอิทง่า...

ถึงขนาดเพ้อหาลูกเลย

    

[Jeremy_F]

น่าสงสารจัง 

 

[nanalonely]

ตอนที่ 9  ตอนนี้เรียกน้ำตาให้กับคนรักพ่ออิทเพียบ เสียน้ำตากันทั่วหน้า ไม่ว่าจะคนอ่านหรือแนน
แล้วยะก็โดนกลุ่นคนรักอิท    

Jeremy_F     แนนว่าสองเม็ดไม่พอหรอกเจ ให้กระปุกนึงเลยดีมั้ย กว่าจะจบเรื่องคงหมดพอดี อิอิ

Bg LoVe NT  เง้ออ พี่แขนอนไม่หลับเหรอ แนนซอรี่ แต่ถ้าพี่แขอยากนอนหลับ มานอนข้างๆกันไหมคะ
                     เดี๋ยวแนนกล่อมพี่แขเอง

YO DEA       เครียดกว่าลุ้นน้องหงส์หรือเปล่า

kit              ขอบคุณกิตเหมือนกันจ้า ที่แวะมาอ่านทุกตอนเลย

HaLF333     มัสจ๋า ไม่เอา ไม่เครียดนะ เดี๋ยวไม่สบายอีก ว่าแต่ไม่สบายหายดีแล้วใช่ไหม เทคแคร์ตัวเองด้วยนะ

19NT         มีแต่คนสงสารพ่ออิท

akaipee      ช่วงนี้ เป็นช่วงสับสนของยะ

bellbomb   ยะเอ๋ย โดนคนรักพ่ออิทไม่ชอบเอาเพียบเลย จะสงสารหรือสมน้ำหน้ายะดีงานนี้

Xeroz        ขอบคุณคะ แนนจะพยายามมาลงให้ทุกวันอย่างที่บอกนะคะ ถ้าวันไหนติดธุระอาจจะไม่ได้มาลงนะคะ

Kipper      ใจเย็นๆๆ อย่าเพิ่งจิตตกจิมนต์  

three        คิดแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นอย่างนี้นะคะสาม (แนนเรียกถูกใช่ไหมคะ ถ้าผิดขอโทษนะคะ)

patee       พระเอกตบจูบ 5555

sexbombz ถ้าชอบก็แวะมาอ่านเรื่อยๆนะคะ

SataRu     เง้ออ แล้วแนนจะช่วยยังไงเนี่ย

shiawase  เห็นด้วยเลยคะ คงไม่มีเรื่องไหนที่ฉาก...ที่เครียดและน่าสงสารนายเอกไปมากกว่านี้แล้ว

benxine    ทิชชู่ที่เตรียมไม่พออ่ะ ขอเพิ่มที่ซินได้ป่าวว

Dangerous_patz  ต่อให้แล้วจ้า

STAR ALLIANCE  ของเขาแรงงอ่ะ

Junrai_Hyper  เศร้ากันเป็นแถวกับตอนนี้

U_Ton      แป่วว ยะโดนรุก จะมีวันนั้นไหมเนี่ย พ่ออิทของเราจะได้รุกเหรอ แต่ถ้าเป็นจริงได้ แนนก็อยากเห็นเหมือนกัน

Kipper     มาแล้วคะมนต์ใจเย็นๆนะคะ แนนลงไม่ทันอ่ะ


+1 คืนให้กับคนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ

[Dangerous_patz]

สงสาร พ่ออิท จับ ใจอ่ะ





สงสาร มัก จะกลาย เป็นความรักนะ



555


ขอให้รักกันเรวๆๆ

 

[april]

สงสารพ่ออิทธิ

ยะทำเค้าขนาดนี้แล้วมานั่งสงสารอีกเหรอ

[YO DEA]

 


นั่งร้องไห้หน้าคอม



สับสน


ทั้งโกรธ


ทั้งสงสาร


เป้นบ้าไปและ

[both^^]

ไอ่ยะ  บ้าๆๆ

ร้ายที่สุดในโลก

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

 

[kit]

วั้ย กิต.อ่านภาคนี้แล้ว เริ่มสงสัยค่ะ.......
ปรัชญาช่างกล หรือ ข้างกรง หึหึ

312 + 1 = 313
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely

[nanao]

สงสารทั้งคู่ 

[FOAM]

เดี๋ยวถ้าอิทหายดี


จะเป็นไงวะเนี่ยยยยย

[nai_nai]

สงสารทั้งสองคนเลย

 

แล้วจะเป็นไงต่อไปเนี่ย

 

[benxine]

T^T!!!~

ปล.ขอเพิ่มได้ค๊าบบบ


คิดค่าขอน้า!!!!~


อิอิ


จะจ่ายด้วยอ่ะอะไรก็ได้


หุหุ

[Kipper]

  เข้ามา +1 ให้แนนคร๊าบบบบบ

[SataRu]

  อยากจะบ้าตายไม่มีใครช่วยพ่ออิทได้เหรอเนี้ย เมื่อไหร่จะจบเสียที่ความทรมานนี้น่ะ 

[taexxxx]

 

[โพ่มือคลี่]

อุ๊ยจ๋องมากๆ เลยคุณแนน

บวกหนึ่งให้คุณแนนนะ 

[mantdash]

เพิ่งจะว่างมาติดตาม อ่านรวดเดียวเลย 10 ตอน อิอิ

อิทก็ผิดนะที่ไปทำแบบนั้น แต่ยะแก้แค้นแบบนี้ก็เกินไป

กัดๆกันเดี๋ยวก็รักกันเหมือนเดิมใช่ปะ 

[Junrai_Hyper™]

ค้างมากมายคร้าบบบบบบ

รออยู่นะครับ

[HaLF333]

เริ่มจะสำนึกได้เรอะเจ้ายะ ลองโดนแบบนี้มั่งมั้ยละ

หายไวๆนะพ่ออิท 



ปล. แนนจ๋า ขอบคุณมากมายที่เป็นห่วง ตอนนี้หายสนิทแล้ว รักแนนจัง 
อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยดูแลตัวเองด้วยเหมือนกันนะคะแนน 

[aaron670826]

  แทงมันเข้าไป แทงๆๆๆๆๆ เอาให้ไอ้อิทมันจมกองเลือดเลย   เอาโซ่มาลาม  เอาน้ำตาเทียนหยด 
ชอบจัง ขอรอบหน้าจับมัดแขนมัดขา  เอากันให้มัน เสร็จแล้วเอามีดเฉียน...............ให้เป็ดกิน 

อะ ล้อเล่ง    น่าสงสารพ่ออิท ของหนูแยมจัง  เดินอยู่ดีๆก็แอบไปมีความสุขกะ อายะกันสองคนทิ้งหนูแยมเอาไว้ คนเดียว 

[โพ่มือคลี่]

ว่าแต่คุณแนนจะมาเมื่อไหร่เอ่ย

[nanalonely]

ตอน  เกลียด




ไอ้อิท หายหัวไปเลย ไปนอนที่ไหนของมันกันเนี่ย บ้านช่องไม่รู้จักกลับ ลูกเต้าไม่รู้จักดูแล เฮงซวยจริง ๆ พ่ออย่างไอ้อิทนี่มันเฮงซวย นึกแล้วเชียว ว่ามันต้องเป็นแบบนี้ ดีได้ไม่เท่าไหร่ ดีแตก

เวรกรรมจริง ๆ เล้ย แยมหลานย่า

มาเจอพ่อแบบไอ้อิทเนี่ย น่ากลุ้มใจจริง ๆ เล้ย

แม่ของอิทธิพล อุ้มเด็กหญิงตัวเล็ก ที่ร้องไห้งอแงไม่ยอมหยุด ตลอดสองสามวันมานี้ นับจากวันที่ลูกชายหายออกจากบ้านไป โทรตามก็ไม่ติด

กิจวัตรของมันเลยล่ะ

หายไปเป็นอาทิตย์ ๆ ก็ยังเคย พอด่าแล้วมันก็ดีขึ้นหน่อย
แต่ตั้งแต่มีลูก ไม่เคยเห็นมันไปค้างนอกบ้านที่ไหน

วัน ๆ เอาแต่โทรศัพท์จะฟังเสียงลูก เลิกเรียนก็เห็นมันรีบดิ่งกลับบ้านทุกวัน

นึกว่ามันจะเลิกนิสัย เฉื่อยแฉะไม่รู้จักรับผิดชอบของมันได้แล้วซะอีก นี่อะไร

คราวนี้เลยยิ่งไปกันใหญ่ หายหัวไป ไม่มีบอกกล่าว ไอ้อิทนะไอ้อิท กลับมาจะแพ่นกบาลมันให้ดูเลย

“โอ๋ โอ๋ แยมหลานย่า....อย่าร้องไห้นะ.....เด็กดี แยมเด็กดี หลานย่า...โอ๋ โอ๋”

เด็กหญิงยังคงร้องไห้จ้า ไม่ยอมหยุด จนแม่ของอิทธิพล นึกว่าหลานป่วย พาไปหาหมอแล้วก็ปรากฏว่าไม่เป็นอะไร ตรวจแล้วตรวจอีก ก็ไม่ได้เจ็บป่วย

แต่เด็กหญิงกลับร้องไห้โยเย ไม่ยอมหยุด อย่างไม่มีสาเหตุ

“แยมเป็นอะไรล่ะหนูเป็นอะไร........ปกติแยมหลานย่าเลี้ยงง่ายจะตายไปนะ....แยมคนเก่ง....โอ๋ โอ๋”

เด็กหญิงยังคงร้องไห้งอแง จนทั้งแม่และป้าของอิทธิพลอ่อนใจ

“ถ้าไอ้อิทกลับมา ฉันจะเตะมันออกจากบ้านเลยคอยดูสิ” แม่ของอิทธิพล เอ่ยบอกกับหญิงวัยกลางคนอีกคนที่รับหลานไปอุ้ม
“เดี๋ยวรอมันกลับมาก่อนแล้วกัน แล้วคอยดูว่ามันจะแก้ตัวว่ายังไง”

ไปตายซะ……….คนอย่างมึงควรไปตายซะ

แววตาที่โกรธแค้นจ้องมองคนที่กำลังซับผ้าขนหนูให้ที่หน้าผาก อยากจะพูด แต่ตอนนี้แม้แต่เสียงพูดยังไม่มี
กูผิดมากขนาดที่มึงต้องทำถึงขนาดนี้เลยใช่มั้ย.....
เกลียดเหมือนกัน...........
กูก็เกลียดมึงเหมือนกัน....มึงเกลียดกูมากเท่าไหร่ กูก็เกลียดมึงยิ่งกว่านั้น เป็นสิบเป็นร้อยเป็นพันเท่า

“ตาขวาง..อย่ามามองกูแบบนี้หน่อยเลย..นึกเหรอว่าอยากจะเช็ดตัวให้...ให้มึงหายก่อนเถอะ.เดี๋ยวมึงเจอกูอีกแน่.....ไม่ตายให้มันรู้ไป......กูเช่าห้องนี้ไว้ 1 เดือน.....ถ้ามึงไม่ตาย....เดี๋ยวกูก็ทำให้มึงตายเองแหละไม่ต้องกลัว”

อารยะเองก็ไม่ได้คิดจะสนใจสักนิด แน่จริงก็มองไปสิ มองให้ตายก็ทำอะไรกูไม่ได้หรอก กูนี่แหละจะทำมึง
ไม่มีทางหรอกที่กูจะสำนึกผิด....ไม่มีทาง....เอาสิ...ให้มันรู้กันไปเลย .... ว่าใครมันจะบ้าไปก่อนกัน ไหน ๆ ก็เลยเถิดมาถึงขนาดนี้แล้ว....ก็ให้มันตกขอบไปเลย....

“ไม่กี่ทีถึงกับจะเป็นจะตาย.....น้อยไปไอ้อิท...เดี๋ยวแผลหายกูก็จะเอามึงอีก เอาแม่งทุกวันเลย มึงเป็นผู้หญิง
ตอนนี้มึงเป็นผู้หญิง......จำใส่หัวมึงเอาไว้....”

เสียงพูด ที่ดังก้อง ดวงตาที่วาวโรจน์

ไปตายซะ....คนอย่างมึงไปตายซะ

อิทธิพลปรือตาลง และเอ่ยคำพูดนี้อยู่ในใจ

ไปตายซะ....คนอย่างมึงไปตายซะ....กูเกลียดมึง กูไม่น่าเป็นเพื่อนกับมึงตั้งแต่แรกแล้ว
คนอย่างมึง
คนอย่างมึง
คนอย่างมึง

ไปตายซะ.....จะไปตายที่ไหนก็ไป กูเกลียดมึง
ดวงตาที่หรี่ปรือ ก่อนจะเบือนหน้าหนีคนที่กำลังใช้ผ้าขนหนูซับไปที่ซอกคอ

“หันมา....มองสิ...มองเอาไว้จำหน้ากูเอาไว้...กูเป็นผัวมึง...จำไว้ให้มาก ๆ ....หันมา”

ปลายคางถูกบีบแน่น และกระชากให้หันมามองคนที่เกลียดแสนเกลียด อิทธิพลปรือตาตื่นขึ้น และจ้องมองใบหน้าของคนที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเพื่อนกัน จนถึงวันนี้

ไม่มีอะไรเหลืออีกแล้ว

ไม่มีความรู้สึกอะไรหลงเหลืออีก

“หายไว ๆ นะ อิท..........หายไว ๆ ......... มึงยังต้องโดนกูอีกนาน....เตรียมใจไว้เลย...มึงเตรียมดีใจสุด ๆ ไว้ได้เลย รับรอง กูจะเอาให้ยิ่งเจ็บกว่านี้อีก...ให้มึงไม่กล้าไปมีอะไรกะใครอีก....แต่ถ้ามึงยอมให้แม่กูได้เจอหลาน
กูจะปล่อยมึงเดี๋ยวนี้เลย......ถ้ามึงตกลง......กูจะปล่อย”

อารยะจ้องมองใบหน้าของคนที่นอนนิ่งเงียบ และเสนอข้อต่อรอง ที่ทำให้อิทธิพลต้องหรุบตาลง

ไม่มีเสียงพูด แต่อารยะก็รู้แล้วว่านี่คือการปฏิเสธ

“อ๋อ.....มึงอยากเป็นเมียกูต่อนี่เอง....แล้วไม่บอก....ว่ามึงชอบแบบนี้....กูให้เวลาอีกครึ่งวัน...ถ้ายังไม่มีคำตอบ
เดี๋ยวมึงเตรียมตัวเป็นผู้หญิงให้กูอีกสักสองสามรอบเลยแล้วกัน.เบาะ ๆ ไม่ตายหรอก...กูยังอยากเก็บมึงไว้อีกนาน”

ผ้าขนหนูถูกสะบัดทิ้งบนใบหน้าของอิทธิพล และร่างนั้น ก็ถอนหายใจยาว

ไอ้ยะมันไปแล้ว มันเดินออกไปจากห้องแล้ว
เสียงกระแทกประตูห้อง และเสียงเท้าที่กระแทกพื้นเสียงดังหนัก ๆ ทำให้รู้ว่ามันออกไปจากห้องแล้ว

ไม่มีทางหรอก....กูไม่มีทางปล่อยให้ลูกกูมาติดเสนียดจากบ้านมึงหรอก

ไม่มีทาง

“แยม แยม แยม น่ารัก แยมสุดยอดน่ารัก แยมลูกพ่ออิทสุดหล่อ แยม แยม แยม ฮือ ฮึก แยม...แยมน่ารักที่สุด”

เสียงร้องเพลงหงุงหงิง ๆ เสียงเบา
เพลงกล่อมลูก ที่อิทธิพลมักจะร้องให้ลูกฟังอยู่เสมอ

“เดี๋ยวพ่ออิทจะกลับไปหาแยมนะ....เดี๋ยวพ่ออิทจะกลับไปหาแยม”




TBC….






+1 คืนให้กับคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ

[juuuno99]

เข้ามาป่วนแล้วก็ 




            ฟิ้วววววววววววววววววววววววว

[nanalonely]

^
^
^
จิ้มเอจ้า

คิดถึงจัง

เมื่อไหร่เอจะเอาตอนพิเศษมาลงอ่ะ

แนนอยากอ่าน

[kit]

318 + 1 = 319
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely

[nbee]

สงสารแยมกะอิทจังเลย

น้องแยมสงสัยคิดถึงพ่ออิทแน่เลย

ยะ ถ้าตอนหน้ายังทำแบบนี้อีก...งอน 


+1 ให้แนนเลย

คืนนี้ขออีกตอนนะ