หัวข้อ: ปรัชญาช่างกลฯ ภาค อารยะ-อิท By aoikyosuke

[U_Ton]

  ลัลลา ลัลลา...ร่าเริงแจ่มใสเข้ามารอ

รีบมาต่อตอนต่อไปเด๊วนี้น้าาาาา...อิอิ เชียร์อารยะสุดใจ หั้ยได้หลานแยมมาอยู่ด้วย

(พร้อมพ่อของนู๋แยมด้วย+555 )

รีบกลับมาต่อไวไวนะคร๊าบบบบบบบบ 

[nanalonely]

kit         หลับสนิทเลยหนูแยม

wan       อยากได้ลูกเสือหรือพ่อเสือก้อไม่ยู้เนอะ

<Ju!_Ju!>  ไม่เป็นไรจ้าเอ ว่างๆก้อแวะมาป่วนแนนก็ได้ แนนคิดถุงงง

april      ตามกันเข้าถ้ำเสือดีกว่าเพื่อจะได้น้องแยมมาอุ้มบ้าง ขอบคุณนะคะสำหรับบวก

Kipper   ดีจ้ามนต์เดี๋ยวตอนที่เจ็ดก็จะตามมาแล้วคะ

Dangerous_patz  อร้ายย สงสัยยะจะหนีตามอิท 5555

Xeroz    ขอบคุณคะสำหรับกำลังใจ

STAR ALLIANCE  ตามอ่านได้ตอนที่เจ็ดเลยคะ

Bg LoVe NT  อึ๋ยย พี่แขจิ้มแนน จำเลยรักนี่ต้องตบจูบๆๆๆๆด้วย

nbee      รดน้ำสังข์ พร้อมให้พร ถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชร  แล้วก็ต้องมีการ...ด้วยจิ

19NT     ช่วยให้พ้นมือยะ หรือช่วยลุ้นให้...กันคะ

YO DEA  เก็บผ้าหนีตามกัน เอร้ยยไม่ใช่และ แนนก็มั่วไปเรื่อย

rain_xiah น่านจิ ยะจะทำอะไรถึงต้องเก็บผ้า

benxine แน่ะๆๆ ซินคะ แอบสปอยนะเนี่ย

akaipee  ยะจะทำ...ไม่บอก อ่านเอาเองจิจะถึงอยู่แล้วว

HaLF333  มัสไม่สบายอีกแย้วเหรอ อ๋อยยยดูแลตัวเองด้วยจิ เอาให้หายขาดเลยนะ อย่าเป็นนานมันไม่ดี
                อิอิ ครอบครัวของเรา แนน&มัส มาม่ะแนนกอดทีจะได้หายคิดถุงงง

SomLove สงสัยจะใช่หรือไม่แน่

U_Ton    มาแล้วจ้า รออ่านเลยนะ


 +1ให้ทุกคนที่เข้ามาอ่านเลยนะคะ    

 

[nanalonely]

ตอน ลัก....(รัก)




แยม แยม แยม แยม เอาสีไหนดี แยม แยม แยม สีนี้ดีม้ายยยยยยยยยยย ม่ายดี ม่ายดี เอาสีนี้ดีกว่า
แยม แยม แยม แยม เอาสีนี้ดีที่สุดเลย

อิทธิพล คนติดลูก กำลังนั่งเลือกเสื้อเด็กอ่อนอย่างเมามันส์ สีไหนก็ไม่ชอบ สีไหนก็ไม่ถูกใจ
เลือกไปเลือกมา เลยชักงง

“แม่...แยมใส่เสื้อสีอะไรดีแม่.........” เสียงตะโกนที่ดังลั่นเข้าไปในห้องน้ำ ทำให้แม่ของอิทธิพลต้องตะโกนด่ากลับมา

“ไอ้อิท...เสื้อผ้าเด็กที่ไหนเขาจะให้มีสีวะ มันอันตรายกับผิว เอ็งนี่ท่าจะเพี้ยนหนักแล้ว มันมีอยู่สีเดียวไม่ใช่เหรอ
ลายกระจิ๊บกระจ๊อย เขาเรียกว่าสีหรือไงวะไอ้อิท”

เสียงตะโกนด่าทำให้อิทธิพลถึงกับอึ้ง และเพ่งมองที่เสื้อเด็กอ่อน ที่มีลายการ์ตูนเล็ก ๆ บนเนื้อผ้านิ่ม ๆ
แล้วก็ถึงได้พยักหน้า

อ่อ....มันมีสีขาวสีเดียวนะ ไอ้ลายจุดเล็ก ๆ พวกนี้ไม่นับว่าเป็นสี อ่อ เข้าใจแล้ว อือ อือ เป็นแบบนี้นี่เอง

ทั้งผ้าอ้อม และเสื้อผ้าเด็กอ่อน ถูกพับ ใส่ลงไปในตระกร้า แล้วอิทธิพลก็แนบหน้าลงไปในตระกร้าผ้า
เอียงแก้มให้สัมผัสกับเนื้อผ้านิ่ม ๆ แล้วก็อมยิ้มชอบใจ

ผ้าหอม....หอมน้ำยาซักผ้าเด็ก....

ตัวแยมก็หอม หอมกลิ่นแป้งเด็ก

“แม่........แยมอาบน้ำเสร็จยังแม่....จะทาแป้งให้แยมแล้ว...วันนี้มีแป้งกลิ่นใหม่นะแม่.....”

เสียงตะโกนเรียกของอิทธิพล ทำให้แม่ต้องเดินอุ้มหลานออกมา และเด็กหญิงก็ทำเสียงอ้อแอ้ อ้อแอ้

เหมือนกับว่าอยากลองแป้งใหม่

ซึ่งไอ้อิทมันคิดไปเอง ว่าลูกอยากลองแป้ง เด็กหญิงแยมไม่ได้รู้เรื่องด้วยเลย

“เห็นมั้ยแม่....แยมอยากทาแป้งแล้ว....แยมมาเร็ว วันนี้ซื้อแป้งสูตรเย็นมาฝาก เย็นสบายแน่แยมเอ้ย”

เด็กหญิงตัวเล็กถูกส่งให้กับอิทธิพล และไอ้พ่องี่เง่าอย่างอิทธิพล ก็หัวเราะอย่างมีความสุข
ก่อนจะโดนเบิ๊ดกะโหลกไปหนึ่งครั้ง จากฝ่ามือของแม่นั่นเอง

“ไอ้อิท.........หนูแยมจะทาแป้งนี้ได้ยังไง โหยเดี๋ยวแม่ตบหัวทิ่มเลย”

แม่ตบไปแล้ว แต่เพิ่งมาบอกว่าจะตบให้หัวทิ่ม อิทธิพลเงยหน้ามองหน้าของแม่ตัวเองแล้วก็ทำหน้างอก่อนจะหยิบแป้งเด็กออกมา

และฉลากแป้ง ถูกปากกาเมจิกสีน้ำเงินเขียนข้อความ ว่า.........แป้งเย็น...สูตรโคตรเย็นสบายตราพ่ออิทสุดหล่อ

“แยมไม่รู้หรอกแม่ ว่ามันเป็นแป้งเย็นปลอมอ่ะ....อุตส่าห์ลงทุนวาดเลยนะ...ทำไมแม่ต้องตบหัวอิทด้วยอ่ะ”

แม่ของอิทธิพลถึงกับยืนมองลูกชายด้วยความตกตะลึง ไม่คิดว่าลูกจะเพี้ยนขนาดนี้ สุดท้าย ก็ต้องหัวเราะออกมา กับความคิดแปลก ๆ ของลูกชาย

“เออแม่ขอโทษ....เอ็งจะขี้งอนไปถึงไหนวะ...เป็นพ่อคนแล้วนะไอ้อิท....นี่เอ็งงอนมาก ๆ สาวที่ไหนจะมาตามง้อเอ็งนักหนาวะ ไหนบอกแม่ซิ”

อิทธิพลไม่ได้สนใจที่แม่พูด แต่กลับนำเด็กหญิงมาวางที่ฟูกเด็ก และเทแป้งลงไปบนผิวอ่อนนิ่มของเด็กหญิงที่ยกแขนยกขาไปมา ก่อนจะทำเสียงอ้อแอ้ อ้อแอ้ และหัวเราะออกมา

“แยม หอม หอม.....แยมทาแป้งเย็นกัน.....จะได้เย็นสบาย”

อิทธิพล หยอกล้อกับลูกสาว อย่างเพลิดเพลิน ก่อนจะร้องเพลงเสียงดังหงุงหงิง หงุงหงิง ฟังไม่รู้เรื่อง จนแม่ต้องเอ่ยถาม

“ร้องเพลงอะไรวะไอ้อิท.....” แม่เอ่ยถาม และอิทธิพลก็หันมามองหน้าแม่ ทำหน้าเหมือนงงจัด ทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจคำถาม

“เพลงแยมสุดยอดน่ารักไงแม่......ไม่เคยได้ยินเหรอ...แยม แยม สุดยอดน่ารัก ของพ่ออิท พ่ออิทสุดหล่อพ่อแยม แยม แยม น่ารัก”

อิทธิพล ร้องเพลงบ้า ๆ บอ ๆ ต่อไป และแม่ถึงกับส่ายหน้า พร้อมกับหัวเราะออกมา ด้วยความขำ
ไอ้อิทบ้าแล้วจริง ๆ ตั้งแต่มันมีลูก ไอ้อิทมันเลยบ้าไปแล้ว อะไร อะไรก็แยมไปหมด ไม่เคยคิดว่าลูกชายจะเป็นได้ขนาดนี้ สงสัยโตขึ้น แยมคงโดนไอ้อิท มัดติดกับตัวไม่ให้ไปไหนแน่ ๆ คิดแบบนี้แล้วก็ยิ่งขำกับลูกชาย ที่เกิดอาการเพี้ยนขนาดหนัก

อารยะ นั่งรออยู่ที่เดิม ที่ ๆ จะได้เจออิทธิพลได้สะดวก เพราะไม่ว่ายังไง มันก็ต้องผ่านมาทางนี้ เพื่อขึ้นรถเมล์ไปเรียนในตอนเช้า.................และก็ได้เห็นจริง ๆ ว่าไอ้เหี้ยอิท มันเดินลิ่วมาแต่ไกล

ให้กูรอนานเหลือเกินนะ กว่าจะโผล่หัวมา เวลาอยากเจอไม่เสือกให้เจอ เวลาไม่อยากเจอ เสือกเจอกันนัก

คนที่นั่งรอเพื่อหาเรื่อง ทำให้อิทธิพลขมวดคิ้วมุ่น ด้วยความเบื่อหน่าย และรำคาญ มันมาอีกแล้ว จะมาพูดอะไรเหี้ย ๆ อีกแล้วใช่มั้ย กูล่ะหน่าย เซ็งกับไอ้บ้านเหี้ยนี่จริง ๆ มันจะคิดแย่งลูกกูไปถึงไหนกันวะ แม่งเอ้ย

แล้วก็เหมือนเดิม อิทธิพลทำเหมือนไม่เห็นอารยะอยู่ในสายตา ไม่ทักทาย ไม่ด่า ไม่ยุ่งเกี่ยว
ไม่แม้แต่จะมองเลยสักนิด

เดินผ่านหน้าอารยะไปแล้ว และเดินเลยไปเหมือนไม่รู้จักกัน

อารยะ หันไปมองคนที่เดินจากไป และค่อยเดินตามร่างนั้นมาอย่างช้า ๆ

และเดินใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ จนอิทธิพลต้องรีบหันกลับไปมอง เพราะรู้ถึงความไม่ชอบมาพากล ของอารยะ

“ไอ้เหี้ยยะ........มึงตามกู..อื้ออออออออออ อือ”

คำด่ากำลังจะพรั่งพรูออกมาจากริมฝีปาก แต่ร่างกายกลับอ่อนล้าและชาวูบ ไปชั่วขณะ ยังไม่ทันคิด ยังไม่ทันพูด สติกลับดับวูบลง

ร่างสูงทิ้งกายลง สู่อ้อมแขนของอารยะที่ยืนรอรับเอาไว้

รถแท็กซี่ถูกโทรเรียกให้เข้ามาในซอย พร้อมกับที่อารยะประคองร่างของอิทธิพลขึ้นไปบนรถ

“เพื่อนผมเป็นลมครับพี่.....เดี๋ยวไปที่ซอย...............นะครับพี่”

อิทธิพล เอ่ยบอกคนขับ และขึ้นไปนั่งเคียงข้างกับคนที่นอนสลบไสลไม่ได้สติ กดให้ศรีษะมนมาซบอยู่ที่ไหล่
ก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงเบา

“ถึงคราวกูมั่งแล้วไอ้อิท.....”

อารยะยิ้มเยาะร่างที่เอนซบอยู่ และก้มมองเสี้ยวหน้าซีดเผือดของอดีตเพื่อน สมองมีแต่ความคิดชั่วร้ายเต็มไปหมด ได้ล้างแค้นมันซะที สะใจ บอกได้คำเดียวว่าสะใจ



TBC……

[Dangerous_patz]

จ๊ากกกกก




พี่ยะ ฉุด พี่อิท





จาเอาพี่อิท ไปทำ ไร ง่ะ





 

[FOAM]

ยะจาข่มขืนอิทมะเนี่ยยยยยยย

[wan]

เล่นวิธีนี้เลยหรือ นายยะ   นายอิทพอตื่นขึ้นมาแล้วอะไรจะเกิดขึ้น

ไม่อยากคิด +1 ให้แนน รีบมาลงต่อเร็ว ๆ นะครับ มันค้างอะ

[nanalonely]

เล่นวิธีนี้เลยหรือ นายยะ   นายอิทพอตื่นขึ้นมาแล้วอะไรจะเกิดขึ้น

ตื่นมาแล้วจะเป็นแบบไหนดี

 

หรือแบบ

 

เลือกแบบไหนกันดี

ว่าแล้วก็ไป

[akaipee]

 :serius2:โอ้ววววววววววววววเอากันแบบนี้เลยเหร อฉุดกันเลยนะนั่น ลุงยะ

  o22ลุงยะคิดไรอยู่เนี่ยยยยยยย

[→Yakuza★]

พ่ออิทโดนฉุดไปแร้วววววววว  เย้ เย้ เย่~ (= ='')

พี่แนนสุดเซ็กซี่ ขอแบบ


      


 

[SataRu]

  ว่าแล้วจะต้องเป็นอย่างนี้ อิอิ

[HaLF333]

*0*/

ฉุดไปทำอะไร..
ไม่ปู้ยี่ปู้ยำ xxx คนอ่านไม่ยอมนะ

มามะแนนจ๋า BiG HuGGGGGGGGGGGGGGG!!!! 

[[€]ŝĊörŦ]

เหวอ...

    

สงสัยจะแก้แค้นแทนน้องสาว

อึ๊บแล้วทิ้งป่าว อิทจะได้ท้องไม่มีพ่อ

       

[Bg LoVe NT]

กีสสสสสสสสสสสสสสสสส

เอาแล้วๆๆๆ งานนี้มีเฮ

จำเลยรัก จริงๆด้วย

[both^^]

“ถึงคราวกูมั่งแล้วไอ้อิท.....”




ม่ายยยยยยย  โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

มาทำพ่ออิททำไมนิ

[YO DEA]

อยากได้อย่างนี้อะ

 

[Jeremy_F]

ซวยแร่ะ ครอบครัวหรรษา เจงๆ 

 

[kit]

299 + 1 = 300
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely

[nanao]

เสร็จแล้วอิทเอ๋ย 

[Kipper]

  สวัสดีครับแนน

          ได้อ่านตอนที่เจ็ดแล้ว.......

          ก็นึกถึงตอนที่รับเลี้ยงหลานชายให้ป้าข้างบ้าน

          แบบว่าป้าเขาทำขนมขายแล้วก็มีธุระไปโน่นมานี่ 

          พ่อแม่เด็กก็เป็นข้าราชการต้องไปทำงาน

          แกก็แบบว่าเอามาฝากให้เลี้ยงให้ประจำเลย

          แต่ก็เต็มใจทำนะ (ไม่มีค่าจ้าง) ชอบเลี้ยงเด็กอยู่แล้ว

          เด็กน่ารัก  ตัวขาวจั๊วะ เราก็อุ้มเขามากอดมาหอมทั้งวัน  มีฟามสุขเจง ๆ

          ทั้งอาบน้ำให้  เช็ดอุจจาระ ปัสสาวะ  ใส่เสื้อผ้า

          ร้องไห้ก็ต้องอุ้มมาปลอบ  ร้องเพลงให้ฟัง
   
          ทำให้หัวเราะ 

          เฮ้อออ.......มีความสุขได้อยู่กับเด็ก

   ตอนนี้...เวลาก็ผ่านไปสิบกว่าปีแร่ะ 

          ตอนนี้เด็กคนนั้นก็โตเป็นหนุ่มแร่ะ.......
 
          ตัวสูงซะ....แถมหล่อโคตรเลย......  อิอิ

          แต่เสียใจด้วยถึงหล่อแค่ไหนใจเราก็ไม่หวั่น.......   กร๊ากกก

   เอ่อ.....แล้วตกลงระหว่าง อิท กะ ยะ นี่ เมื่อไหร่มันจะดีกันฟ่ะ

 สงสัยงานนี้อิทเสร็จยะแน่เลยเนอะแนนเนอะ.....

  ขอบคุณครับแนน   +1 ให้เหมือนเดิมนะ...

[benxine]

หึหึ


เตรียมกระดาษทิชชู่ไว้ด้วยนะค๊าบบบ

[three]

คุณค่ะจะทำอะไรกันค่ะคุณ

[nanalonely]

ตอนที่ทุกคนรอคอย ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันหรือเปล่า 



ตอน ลัก....(รัก)




ที่ไหนวะ กูมาอยู่ที่ไหนเนี่ย

ดวงตาคมหรี่ปรือขึ้นและพยายามเบิ่งตามองไปรอบ ๆ ตัว
พยายามจะขยับกายขึ้น แต่กลับติดที่ข้อมือ

"เฮ้ยยยยยยยย เหี้ยอะไรวะเนี่ย ใครทำเหี้ยอะไรวะ"

เสียงตะโกนโหวกเหวกของอิทธิพลทำให้อารยะที่นั่งครุ่นคิดบางสิ่งบางอย่าง บนเก้าอี้ถัดออกไปไม่ไกลนัก
ต้องเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะก้มหน้าลงอีกครั้ง และใช้ปลายนิ้วคลึงที่บริเวณหว่างคิ้ว ก่อนจะเอนศรีษะลงกับพนักเก้าอี้ เหม่อมองเพดานห้อง นิ่งเงียบอยู่อย่างนั้นเป็นนาน

"ไอ้เหี้ยยะ มึงคิดจะทำเหี้ยอะไร อย่าคิดนะว่าแค่นี้จะเอากูอยู่อ่ะ ฝันไปเหอะ ไอ้สัตว์เอ้ย"

อิทธิพลพยายามกระชากข้อมือให้หลุดจากพันธนาการที่ผูกมัดเอาไว้ พยายามกระชากซ้ำหลาย ๆ ครั้ง แต่กลับพบว่าไร้เรี่ยวแรง จนต้องนอนนิ่ง ๆ หอบหายใจหนักเมื่อพบว่าร่างกายตัวเอง ไม่สามารถทำอะไรได้ตามที่ใจคิด

ไอ้ยะ มันพากูมาอยู่ที่ไหนวะเนี่ย ไอ้ยะเหี้ยแม่งถ่อย คิดจะทำเหี้ยอะไรของมันกันวะเนี่ย
พากูมาฆ่าทิ้งแก้แค้นหรือไงวะ

"ไอ้เหี้ยยะ....ปล่อยกูสิโว้ย หน้าตัวเมียชิบหาย ลอบกัดกันเห็น ๆ มึงหน้าตัวเมียขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
ไอ้หน้าตัวเมียยะ.........เหี้ยปล่อยกูแล้วมาชกกันตัวต่อตัวสิวะ ไอ้สัตว์เอ้ย"

คำด่าพรั่งพรูออกมาจากริมฝีปากของอิทธิพล และร่างนั้น พยายามจะสลัดร่างกายให้หลุดพ้นจากพันธนาการ ที่ผูกมัดเอาไว้

ไอ้ยะ ไอ้เหี้ยยะ มันนิ่งผิดปกติ คิดเหี้ยอะไรอยู่กันแน่วะเนี่ย ถ้ามันนิ่งแบบนี้ทีไร ...
แสดงว่ามันกำลังคิดจะทำอะไรอยู่แน่ ๆ เลย
กะฆ่ากูทิ้งจริง ๆ เหรอวะเนี่ย แม่งเอ้ย ไอ้สัตว์ยะ ไม่แน่จริงนี่หว่าไอ้หน้าตัวเมีย

"ไอ้ยะ มึงเลวมาก ไอ้ยะไอ้สารเลว............."

คำด่ายังพรั่งพรูออกมามากมาย แต่อารยะกลับปรือตาหลับลงนิ่ง ๆ ตั้งใจฟังทุกถ้อยคำของอิทธิพลที่พูดออกมา

"สัตว์เอ้ย.........แม่งเหี้ย....." อิทธิพลยังคงนอนด่าอยู่อย่างนั้น จนเวลาผ่านไปนาน ด่าจนไม่รู้จะด่าอะไรอีก ด่าจนหมดแรงด่า แต่ก็ยังพยายามจะด่าต่อไป

ร่างที่ลุกขึ้นจากเก้าอี้และมาหยุดยืนมองที่ข้างเตียงทำให้อิทธิพลรับรู้ได้ถึงความรู้สึกแปลก ๆ
ที่ส่งผ่านมาทางสายตาของอดีตเพื่อน

"วันเสาร์พาหลานกูไปหาแม่กูหน่อย.....แม่กูอยากเจอหลาน" น้ำเสียงทุ้มนุ่มราบเรียบ แต่แววตากลับลุกโชนไปด้วยเปลวไฟแห่งความแค้น อารยะพูด พูดแบบนิ่ง ๆ พูดแบบนิ่งสงบและข่มใจให้เย็นอย่างถึงที่สุด

"ฝันไปเหอะ....กูไม่มีทางพาลูกกูไปติดเสนียดจากบ้านมึงหรอก...คิดแย่งลูกกูเหรอ....พวกมึงจะต้องไม่ตายดีหรอก...มึงคอยดูแล้วกัน"

อิทธิพลคำรามลั่น และยังคงไม่เกรงกลัว ร่างที่ยืนนิ่งเงียบอยู่ตรงหน้า

"กูพูดดี ๆ แล้วนะไอ้อิท.....อย่ามาหาว่ากูไม่ปราณีที่หลังแล้วกัน" น้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่รังสีที่แผ่ออกมาไม่ได้บอกว่านิ่งเหมือนคำพูด

ผ้าผืนเล็ก ถูกหยิบออกมาจากกระเป๋าเสื้อ และถูกนำมามัดปากของอิทธิพลเอาไว้

"ไอ้เหี้ยยะ ทำอะไรวะ ทำเหี้ยอะไรแม่ง ไอ้ อื้อออออออ อื้อ"

เสียงที่ดังอึกอักอยู่ในลำคอ ทำให้อารยะยิ้มกริ่มอย่างพอใจ

"มึงอยากลองมีอะไรกับผู้ชายมั้ยไอ้อิท.....แต่ดีอย่างนะ....ที่มึงคงไม่ท้องเหมือนน้องกู..หรือเหมือนผู้หญิงของกู.......
กูขยะแขยงนะ....คิดอยู่ตั้งหลายวันว่าจะทำยังไงกับมึงดี...ตีมึงให้ตาย มันก็แค่ตายเปล่า...มึงคงภูมิใจนักหนา
ที่ได้ผู้หญิงของกูไปหมด....ลองเป็นผู้หญิงให้กูบ้างดีมั้ยอิท......
กูว่ามึงคงสนุกแหละนะ....กับผู้ชายกูก็ไม่เคยลองหรอก..
แต่มึงนี่....กูดูแล้วท่าทางจะใช้ได้......เคยคิดมั้ยอิท...ว่าวันหนึ่งจะโดนผู้ชายฟันเล่นบ้าง...ไม่เคยคิดล่ะสิ..
กูก็ไม่เคยคิดเหมือนกัน.....แต่กูเพิ่งลองคิดเล่น ๆ เมื่อสองสามวันก่อนนี้เอง.....แล้วพอคิดแล้วก็อยากเอาหนูทดลองมาลองกับกูสักหน่อย....ไอ้คนเหี้ย ๆ อย่างมึงนี่แหละที่กูอยากลอง.....เดี๋ยวกูจะทำให้มึงดีใจนะที่ได้เป็นผู้หญิงบ้าง
รับรอง....มึงจะจำไม่มีวันลืมเลยไอ้อิท"

เสียงพูดเรียบเรื่อย แต่นัยน์ตากลับลุกโชนไปด้วยเปลวไฟแห่งความแค้น
นั่นทำให้อิทธิพลถึงกับสะดุ้ง....เมื่อรับรู้ได้ว่าอดีตเพื่อนจะทำอย่างที่พูดจริง ๆ

ฝ่ามือแกร่งเอื้อมแกะเม็ดกระดุมกางเกงของร่างที่ส่งเสียงอึกอักและพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้น
ดวงตาคมเหลือกลาน พยายามจะเบี่ยงร่างกายหนี

แต่เมื่อกางเกงผืนหนาถูกปลดลงมาจนถึงหัวเข่า
กลับได้ยินเสียงหัวเราะเยาะและสายตาที่จ้องมองมาอย่างสะใจ

"อื้ออออออออออออือ อึก อือ อื้ออออออ" แม้พยายามจะเปล่งเสียง แต่ผ้าที่คาดปากเอาไว้ กลับมัดแน่นซะจนแทบไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมา

อารยะปลดส่วนที่ห่อหุ้มร่างกายเบื้องล่างออกเพียงเท่านั้น ก่อนจะเหนี่ยวรั้งร่างกายของตัวเองจนแข็งขืนขึ้น
จ้องมองใบหน้าที่แสดงถึงความหวาดกลัวของอดีตเพื่อน ที่นิ่งมองด้วยความตกตะลึง

"กูไม่มีอารมณ์อยากทำกับมึงนักหรอกนะ....แต่จะลองดู....."

ใบหน้าคมระบายรอยยิ้มเจือจาง รอยยิ้ม ที่ไม่ใช่รอยยิ้ม รอยยิ้มที่เหมือนการยิ้มเยาะ

ร่างสูงก้าวขึ้นมาคร่อมทับร่างของอิทธิพล ที่พยายามจะดิ้นรนขัดขืนหนี แต่เรียวขากลับถูกแยกออก อย่างรวดเร็ว
พร้อมกับความแข็งขืนของร่างที่คร่อมทับ พยายามยัดเยียดเข้าไปภายในช่องทางเล็กแคบเบื้องหลังของอิทธิพล

"เหี้ยเอ้ย ทำไมไม่เข้าวะ.............แม่ง..."

เสียงคำรามลั่น เหมือนไม่ได้อย่างใจ ทำให้อารยะ หมดความอดทน

แต่ไม่เท่ากับอิทธิพลที่ถึงกับสะดุ้งและบิดร่างกายหนีห่าง จากการกระทำเลวร้ายนั้น

"โอ้ยยยยยยยยยยย อื้ออออออออออ อึก อือ"

ภาพตรงหน้ามืดสนิท ก่อนจะสว่างจ้าอีกครั้ง ใบหน้าคมบิดเบี้ยว บ่งบอกให้รู้ว่าเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด แต่ไม่ได้ทำให้อารยะหยุดเรื่องที่จะทำเลยสักนิด

"หนีทำเหี้ยอะไร.....แม่ง...นึกเหรอว่าจะมีปัญญาหนี.....มึงต้องโดนบ้างถึงจะรู้สึก...มานี่...."
ฝ่ามือแกร่งกดร่างของคนที่พยายามจะดิ้นรนหนีความเจ็บปวดให้หยุดนิ่งอยู่กับที่ และแยกเรียวขาที่เกร็งแน่นออกกว้าง ก่อนจะพยายามยัดเยียดร่างกายเข้าไปอีกครั้ง

"ไอ้ออออออออะ อื้ออออออออออออออ "

เสียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดทรมาน ยิ่งทำให้อารยะรู้สึกสะใจ ได้แก้แค้นแล้ว ได้แก้แค้นแล้ว
สะใจกูจริงโว้ยยยยยยยยย

ส่วนแข็งขืนถูกกระแทกกระหน่ำเข้าไปภายในช่องทางบีบรัด ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แม้ไม่อยากจะยอมรับ
แต่ในเวลานี้สิ่งนั้นกลับจมหายเข้าไปในร่างของคนที่เจ็บปวดทรมานอย่างถึงที่สุดจนหมดสิ้น
พร้อมกับเสียงหัวเราะอย่างสะใจของร่างที่คร่อมทับ และกระแทกกายเข้าไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า
อย่างไม่คิดจะอ่อนโยนให้

เจ็บ.....สิ่งที่รับรู้คือความเจ็บปวด...เมื่อส่วนที่กำลังแทรกเข้ามาภายในร่าง กดกระแทกซ้ำเข้ามาจนต้องกัดฟันแน่นข่มความเจ็บปวดเอาไว้

“เจ็บมั้ยไอ้อิท....เจ็บมาก ๆ ยิ่งดี ตายไปเลยยิ่งดี....ไอ้อิท....มึงมันเลว.....กูจะข่มขืนมึงให้ตายไปเลย”

เสียงคำรามลั่นรอดไรฟันของร่างที่กำลังคุกคามอยู่ ทำให้อิทธิพล ต้องสะบัดหน้าหนีความปวดร้าวทุกทรมาน
เมื่อส่วนแข็งแกร่งกระแทกเข้ามาภายในร่าง อย่างรุนแรงครั้งแล้วครั้งเล่า

“อือ........” ฟันที่ขบกัดแน่นกับผ้าคาดปากไม่ได้ช่วยให้ความเจ็บปวดลดน้อยลงสักนิด ร่างกายพยายามจะตะเกียกตะกายหนี แต่ไปไม่ไหว เมื่ออีกฝ่าย เหมือนจะยิ่งแค้นและถาโถมร่างกายเข้าใส่ไม่ยั้ง

เหมือนร่างกำลังจะแหลกร้าวไปภายในไม่กี่นาทีข้างหน้า
ภาพตรงหน้ากลับมืดสนิท
ดวงตาคมลอยคว้าง เหมือนห้องทั้งห้องกำลังหมุนเร็วขึ้น เจ็บจนชา ไม่เคยเจ็บปวดขนาดนี้มาก่อน

“ตายไปเลยยิ่งดี.......กูจะข่มขืนมึงให้ตายอยู่บนเตียงนี่แหละ....ไอ้เหี้ยอิท”

อารยะคำรามอย่างสะใจ เมื่อได้สอดแทรกร่างกายเข้าไปภายในร่างของ หมาหน้าโง่ ที่ทำให้ต้องเก็บความแค้นเอาไว้มานาน........

และยิ่งกระแทกกระทั้นกายเข้าไปอย่างไม่ลดละ............

ให้มันตาย
ข่มขืนให้มันตาย แบบนี้ยิ่งกว่าสะใจ

ไม่มีเสียงสะอื้นไม่มีน้ำตาสักหยด

ถึงแม้เจ็บจนใกล้ตาย แต่หนีไปไหนไม่พ้น

หยาดหยดร่างกายของคนที่กำลังมัวเมาอยู่กับร่างกายของเขา...ถูกปลดปล่อยออกมา เลอะเปรอะเปื้อนทั้งร่างครั้งแล้วครั้งเล่า......สภาพน่าสมเพช.....เหมือนหมาจนตรอก ทั้งที่พยายามหนี แต่กลับถูกกดร่างเอาไว้ให้นิ่งอยู่กับที่
หนีไปไหนไม่พ้น เจ็บจนเคลื่อนไหวร่างกายไม่ได้ สุดท้ายได้แต่นอนนิ่ง รองรับความแค้นของอีกฝ่ายเอาไว้ทั้งที่
รู้ว่ากำลังจะแบกรับเอาไว้ไม่ไหว
เพิ่งได้รู้ว่าคงไม่มีอะไรที่จะทำให้เจ็บปวดไปมากกว่านี้อีกแล้ว

ดวงตาคมหรี่ปรือ......ทั้งที่ฟันยังขบแน่นอยู่ที่ริมฝีปาก.......

จะตายมั้ยวะ..........คนโดนข่มขืนจนตายเป็นแบบนี้เองเหรอ........จะมาตายเพราะโดนไอ้ยะข่มขืนใช่มั้ย
กูเลวขนาดที่มึงคิดอยากจะหยามกันให้อับอายขนาดนี้เลยใช่มั้ย ถ้าคนมาเจอศพกู เขาคงสมเพช

อิทธิพลค่อนยิ้ม อย่างปลงตก เจ็บยิ่งกว่าเจ็บ เจ็บจนชา เจ็บจนร้องไม่ออก

และเมื่อปรือตาขึ้นจ้องมองใบหน้าของคนที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเพื่อนกัน กินนอนด้วยกัน ร่วมหัวจมท้ายมีทุกข์มีสุขด้วยกันมาตลอด แล้วก็ได้แต่นิ่ง............กูเพิ่งสำนึกตอนนี้เอง ว่ากูมันเลวจนมึงให้อภัยไม่ได้ใช่มั้ยไอ้ยะ

ดวงตาคมหรี่ลงอีกครั้ง......

กูกำลังฝันร้าย ฝันร้ายแน่ ๆ ไม่รู้จะมีวิธีไหนที่ทำได้อีกแล้วในวินาทีนี้ นอกจากต้องปลอบใจตัวเอง

คนที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเพื่อนกัน ไม่ได้สนใจไยดีสักนิดว่าอิทธิพลจะรู้สึกอะไรด้วยหรือไม่

ใบหน้าของอารยะบ่งบอกชัดเจนว่าแค้นแสนแค้น และอยากจะชำระความแค้นให้หมดไป

“ตายคาเตียงไงอิท.....แบบนี้แหละมึงถึงจะชอบ........ใช่มั้ย...ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

อารยะหัวเราะร่าอย่างสะใจ.....
ไอ้อิท เกลียดที่สุด เกลียด เกลียดจนไม่อยากให้มันตายดี.....เกลียดจนไม่รู้ว่าเคยเกลียดใครมากกว่านี้หรือเปล่า
ยิ่งเกลียดยิ่งสะใจ จะข่มขืนมันให้ตายไปเลย ตายไปตอนนี้เลยยิ่งดี

TBC....







 

 

[Bg LoVe NT]

^
^
^

กรี๊ดดดดดดดดดดด

ได้จิ้มน้ิองแนนอีกแระ

------------------------------

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ ลุงยะทำไมโหดยังงี้

สงสารพ่ออิท

[[€]ŝĊörŦ]

กรรม...

ถึงฉากจะหื่น แต่ตอนนี้หื่นไม่ออกเลย

รันทดมากกว่าอีก

       

[kit]

• อิทธิพลค่อนยิ้ม อย่างปลงตก เจ็บยิ่งกว่าเจ็บ เจ็บจนชา เจ็บจนร้องไม่ออก

*แค่นยิ้ม รึเปล่าคะ*
ว้าย เกินคาดคิดนะคะ นายอ*น*ารยะคนนี้


302 + 1 = 303
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely

[SataRu]

  สงสารอิทอ่ะ ทำยะโหดร้ายอย่างนี้

[april]

ลุงยะ ทำไมโหดอย่างนี้

สงสารอิท 

[both^^]

 :z3:กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


มาทำพ่ออิทเค้าท้ามม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย


โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

[nai_nai]

สงสารอิทอ่ะ ทำยะโหดร้ายอย่างนี้

โหดร้ายจริง ๆๆๆๆๆๆๆๆ


 

[akaipee]

  :serius2:ไม่น้า 

ยะโหดร้ายจริงๆๆเลย