หัวข้อ: [เรื่องสั้น] สงกรานต์นี้เปียกน้ำอะไร (จบ)

[greenmeat]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

เรื่องสั้น สงกรานต์นี้เปียกน้ำอะไร

by greenmeat
twitter : @greenmeat_novel
hastag : #สงกรานต์นี้เปียกน้ำอะไร

[greenmeat]

สงกรานต์นี้เปียกน้ำอะไร






“พี่สิน”
   


“พี่สินครับ”



“อือ”
   

เป็นนานกว่าที่พี่สิน แฟนหนุ่มของฐาจะตอบรับ นั่นทำให้คนที่เป็นฝ่ายรบเร้าให้มาเล่นน้ำด้วยกันรีบเอ่ยถาม


“ไม่สนุกเหรอครับ”


มองใบหน้าหล่อเข้มที่ยังหมาดต่างจากตน ความดุดันที่แผ่ออกมาบ่งบอกอารมณ์ชัดเจน และคงเพราะท่าทางของสินติดจะดูห่ามจึงทำให้ไม่มีใครกล้าเขามาใกล้ รูปปั้นยักษ์ตนนี้จึงถูกสาดน้ำเปียกแค่ส่วนบนไม่เกินลำคอ


“น่าเบื่อ”


ฐาได้แต่ยิ้มหน้าเจื่อน “อย่าพูดอย่างนั้นสิ วันนี้วันเทศกาลนะ” เขาพยายามทำตัวร่าเริงขณะที่ค่อย ๆ เดินนำชายหนุ่มฝ่าฝูงมนุษย์เล่นน้ำ มีทั้งขัน สายยางและปืนฉีด บ้างโดนจากคนบนรถกระบะที่สาดมาเสียโครมใหญ่ บ้างจากวัยรุ่นที่ถืออาวุธหลากสียิงไม่ยั้ง เสื้อยืดของพวกเขาเปียกน้ำจนแนบสนิทไปกับเนื้อ


“ร้อน” เสียงบ่นครั้งที่สองดังขึ้น ระหว่างทางทั้งสองถูกน้ำอาบลงมาตลอด แต่สินที่ใส่เสื้อกล้ามก็ยังบ่นว่าร้อน


ฐาพยายามใจเย็น เขาเข้าใจได้ว่านี่มันฤดูอะไร “เขาถึงมาเล่นน้ำกันไงครับ ถ้าพี่เบื่อทำไมไม่ถือปืนสักกระบอกล่ะ ผมบอกพี่แล้วนะว่ามาที่นี่อย่ามามือเปล่า”


เสียงของฐาทำให้สินขมวดคิ้วมากขึ้นเรื่อย ๆ นี่อีกฝ่ายกำลังโทษว่าเป็นความผิดเขา ?


เห็นดังนั้นเด็กหนุ่มจึงรีบหุบปากฉับทันที เขาไม่ได้ตั้งใจจะย้อน แค่อยากจะให้แฟนตัวเองสนุกไปกับเทศกาล เลิกคิดเรื่องที่กำลังกังวลใจอยู่


“ขอประแป้งหน่อยนะครับ”


ในตอนที่จะเดินผ่านจุดเติมน้ำนั่นเองก็มีหนุ่มหน้าตาดีมายืนขวาง เห็นมือนั้นกำลังควานดินสอพองที่ละลายน้ำแล้วในถัง ฐานึกสนุกเพราะหน้าของเขายังถูกแตะไม่มากพอ เด็กหนุ่มยิ้มพยักหน้า


“ไม่ใช่น้องครับ พี่หล่อ ๆ คนนั้น”


หน้าแตกชนิดที่พูดไม่ออก เมื่อเป้าหมายแท้จริงคือพี่สินที่ยืนอยู่ข้างกัน


“ประตรงไหนดี”   หนุ่มไม่ทราบชื่อยิ้มหัวเราะ ก่อนดวงตาจะพราวเมื่อสินเอียงคอไปด้านซ้าย


ทันใดนั้นลำคอสีแทนของพี่สินก็ถูกชโลมด้วยของเหลวข้น เลอะทับรอยสักคำว่า ‘อิงฟ้า’ จนมิด และดูเหมือนจะยังไม่มากพอ คนประลามปามไม่เกรงใจ ควักของในถังประบนใบหน้าอีก


“เล่นเหี้ยไร ! ”


เสียงตวาดดังลั่นของสินทำให้ชายคนนั้นชะงัก หวาดกลัวพร้อมกับใบหน้างุนงง  สินผลักหน้าอกมันจนถังในมือล่วง ของเหลวเทหกเลอะเทอะเต็มพื้นถนน สายตาหลายคู่สอดรู้มองมาที่พวกเขาสามคน แต่สักพักก็กลับไปสนใจเรื่องของตนต่อ เพราะการทะเลาะวิวาทน่าจะเป็นเรื่องปกติในเทศกาลนี้แล้ว


“กูยังไม่ได้อนุญาต มึงปาดหาพ่อมึงเหรอ ! ” เขาแค่เมื่อยคอไม่ได้จะอนุญาตมันเสียหน่อย


ไม่สบอารมณ์ โมโห หงุดหงิด รำคาญ ความรู้สึกทุกอย่างที่อัดอั้นมาตลอดตั้งแต่ก้าวเท้าเข้ามาในถนนสายนี้ทำให้สินต้องเงื้อมมือกำหมัดแน่น ทำท่าจะต่อยไอ้เวรจนฐาต้องรีบห้าม


“พี่สิน อย่า”


พูดไปก็หดคอ กลัวเหลือเกินว่าหมัดนั่นจะเบนทิศทางมาหาตน ไม่ใช่ว่าฐาไม่เคยโดน เขายังจำได้ว่าหมัดพี่สินลูกชายเจ้าของค่ายมวยหนักแค่ไหน


ไอ้หนุ่มคนนั้นรีบยกมือไหว้ เอ่ยขอโทษละล่ำละลักแล้วหนีตายหายไปในกลุ่มคน ปล่อยสินยืนหน้าเลอะไว้กับแฟนเด็ก


“ใจเย็น ๆ นะพี่ เดี๋ยวผมเช็ดออกให้”


มือปล่อยจากต้นแขนแกร่งเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ เอื้อมไปเลิกเสื้อเปียกน้ำของพี่เขา สอดมือเข้าไปข้างใน ปาดป้ายดินสอพองที่ไหลเยิ้มลงมาตามแผ่นอกออก ไล่ลงมาถึงหน้าท้องซิกแพคเป็นลอน


สินเหมือนจะสงบสติได้แต่ก็ถอนหายใจแรง เขามัวแต่มองมันจนลับสายตาปล่อยแฟนให้ใช้ปืนฉีดน้ำล้างดินสอพองออกจนหมด จนเมื่อฐาจะล้างตรงลำคอให้ สินก็เอ่ยเสียงแข็ง “ไม่ต้อง”


ฐารู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่ พี่สินคงไม่อยากให้มันสกปรกมากกว่าเดิม เขาถอยออกมาแล้วให้ชายหนุ่มใช้คอเสื้อเช็ดมันด้วยตนเอง ริมฝีปากหยักบ่นไม่หยุด และเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ


“เทศกาลห่าเหว มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบที่คนเยอะ ก็ยังเสือกลากกูมาอีก” 


พี่สินคนที่มักจะหยาบกระด้างเสมอ แม้แต่เวลานี้ก็ยังไม่รักษาน้ำใจ


“ผมขอโทษ” ฐาได้แต่พูดเสียงเบา เขาเริ่มอายว่าจะมีคนได้ยิน


เด็กหนุ่มก็แค่อยากมาเล่นน้ำกับแฟนในตัวเมือง เขาไม่ได้มาเที่ยวระแวกนี้บ่อยนัก เส้นทางอะไรก็จำไม่ได้ เลือกรถขึ้นยังไม่ถูกด้วยซ้ำ แต่พี่สินว่างพอดีก็เลยชวนมาด้วยกัน


“มึงจะเล่นตรงไหนก็รีบไป รีบเล่นรีบกลับ ก่อนที่กูจะทนไม่ไหว”


“ถ-ถ้างั้นไปตรงกลางกันนะ ดีเจเขาจะเปิดเพลงแล้ว”


ฐาไม่กล้าแตะตัวแฟนด้วยซ้ำ เขาเดินนำไปยังฝูงชนที่แน่นกว่าเดิม เพราะคิดว่าเสียงเพลง EDM ที่เร้าใจจะช่วยทำให้พี่สินสนุกมากขึ้น จนลืมสิ่งที่ชายหนุ่มเพิ่งพูดไปก่อนหน้านี้


พี่สินไม่ชอบที่คนเยอะ


สูดลมหายใจลึก จังหวะดนตรีทำให้ใจของฐาเริ่มเต้นไม่จังหวะ ผู้คนรอบข้างที่ล้อมรอบอยู่ขยับเบียดเสียดเนื่องแน่น เสียงอิเล็กทรอนิกส์มันดังจนเขาไม่ได้ยินเสียงของพี่สินที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง กระนั้นฐาก็ยังรับรู้ถึงสัมผัสที่แนบชิดได้


แผ่นอกกว้างของพี่สินที่แนบชิดกับแผ่นหลังของเขา มีเพียงเสื้อยืดเปียกปอนคั่น มันควรจะเย็นชื้น แต่สำหรับฐาแล้วมันช่างอบอุ่น...จนร้อน


ไม่บ่อยนักหรอกที่พวกเขาจะมีโอกาสแบบนี้


สีชมพูระเรื่อเจือกับผิวแก้วเนียน ใบหน้าอ่อนเยาว์น่ารักก้มลงชำเลืองมองไปที่ต้นขา เห็นข้อมือของพี่สินที่สวมเชือกถักสีน้ำตาลอยู่ระดับนั้น ฐาเอื้อมมือไปกุมมันไว้


“ผมกลัวหลง”


แรงที่พยายามขืนออกยิ่งตอกย้ำถึงความเป็นพี่สิน


แต่ฐาก็เลือกที่จะขัดใจแฟนหนุ่ม กระชับมือที่กอบกุมไว้ให้แน่นขึ้น


เสียงดนตรีดรอปลงอย่างรวดเร็ว ก่อนที่มันจะระเบิดดังเป็นเสียงแหลมติดขัดให้เนื้อเต้น มันคือจุดพีคของดนตรีประเภทนี้ ผู้คนรอบข้างต่างตะโกนกู่ร้องด้วยความมันส์ ฉีดน้ำขึ้นฟ้าและสาดน้ำใส่คนข้าง ๆ


ฐาที่โดนลูกหลงจากน้ำปริมาณมหาศาลปล่อยมือสิน รีบป้องกันใบหน้า เขาสำลักน้ำที่เข้าจมูก ไอค่อกแค่กจนเจ็บคอ ผมด้านหน้าเปียกแฉะลู่ลงปิดบังดวงตา


“พี่สิน อึก เป็นอะไรไหมครับ”


ฐาเป็นกังวลคนขี้หงุดหงิดคิดว่าพี่กำลังเดือดร้อนกับน้ำที่โถมมาจากทุกทิศ พอไร้เสียงตอบรับจึงรีบหันไปหา


“พี่สิน ? ”


แต่ทว่ากลับไม่มี


ที่ตรงนั้นกลับไม่มีแฟนของเขายืนอยู่


ฐาใจหายวูบรีบมองกวาดไปทั่วบริเวณ แต่ทว่าผู้ชายที่มีส่วนสูงถึง 180 เซนติเมตรซึ่งควรจะเด่นท่ามกลางฝูงคน ฐากลับหาเขาไม่เจอ


แกล้งกันเหรอ


เด็กหนุ่มยิ้มกลบเกลื่อนท่าทีเงอะงะของตนเอง บางทีพี่สินอาจจะแอบยืนมองเขาอยู่ตรงไหนสักแห่ง


แต่รอแล้วรอเล่าแฟนของเขาก็ไม่แสดงตัวออกมาสักที จนเขาเริ่มร้อนใจ


ถึงตอนนี้ฐาไม่สนคนที่ฉีดน้ำใส่แผ่นหลังแล้ว หมุนตัวเดินไปแทบจะทุกทิศทาง เขาไม่รู้ว่าพี่สินหายไปไหน แล้วทำไมถึงทิ้งเขาไว้ให้อยู่คนเดียวแบบนี้


“พี่สิน”


จากเดินก็เริ่มเปลี่ยนเป็นวิ่ง ฐาวิ่งตะโกนเรียกชื่อแฟนแข่งกับเสียงรอบข้าง เสียงเพลงบนเวทีแว่วมาให้ได้ยินบ้างเพราะระยะทางที่ห่างมาไกล


“พี่สิน พี่อยู่ไหนน่ะ ! ”


ฐาเหมือนกับเด็กน้อยที่พลัดหลงกับพ่อแม่ หรือบางทีสินก็เป็นเด็กน้อยที่ผลัดหลงกับเขาแทน ร่างเล็กวิ่งกระแทกชนคนไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ ระหว่างนั้นก็หยิบโทรศัพท์ในซองพลาสติกกันน้ำขึ้นมากดโทรหา ใจร้อนรนกลัวว่าจะเกิดอันตรายกับพี่เขา


สายถูกตัด ฐากดโทรอีก เขาคาดการณ์ไปว่าพี่อาจจะถูกคลื่นมนุษย์นำพาไป ความกังวลทำเอาหายใจไม่ทั่วท้อง


อยู่ไหน


“คุณครับ เห็นผู้ชายตัวสูง ๆ ใส่เสื้อยืดดำ สักที่ต้นคอไหมครับ”


ฐาถามประโยคนี้กับคนที่วิ่งผ่าน แต่พวกเขาก็ส่ายหน้า ไม่มีใครเห็นสักคน


พี่อยู่ไหน


ไม่เอาแบบนี้


ไม่เอา


ไม่ว่าเขาจะมองหาเท่าไหร่ วิ่งไปไกลจนรองเท้าแตะสึกกร่อนไปตามแรงกระแทกแค่ไหน ฐาก็หาแฟนของตัวเองไม่เจอ รอบข้างเป็นสิ่งปลูกสร้างที่ไม่คุ้นเคย ฐาวิ่งมาจนสุดปลายถนน


อย่าทิ้งผมไว้แบบนี้สิ


ผมกลับบ้านเองไม่เป็นนะ !


ขาที่ออกวิ่งอย่างไร้จุดหมายค่อย ๆ ผ่อนแรงลง ได้สติอีกทีก็พบว่าตัวเขามาหยุดริมฟุตบาธ ตรงข้ามเป็นสี่แยกและอาคารร้านค้าที่มีคนเล่นน้ำประปราย ไม่มีทางที่พี่เขาจะหลงมาไกลขนาดนี้ได้

 
เจ้าของปืนฉีดน้ำกระบอกโตปล่อยแขนตกข้างกาย เริ่มที่จะยอมรับและสรุปกับตัวเองได้ว่า


ถูกทิ้งเข้าให้แล้ว


ความตระหนักรู้นำพาบางสิ่งตีตื้นขึ้นมาจนจุกไปหมด ความชื้นของน้ำสงกรานต์บนแพขนตาแปรเปลี่ยนเป็นหยดน้ำแห่งความสิ้นหวัง ขารู้สึกไร้เรี่ยวแรง ทั้งที่เป็นเวลาบ่ายแต่รอบข้างกลับเริ่มปรากฏเงามืด ใบหน้าของผู้คนพร่าเลือนเหมือนกับแอ่งน้ำที่หมุนวน


“ฮึก”


ฐาหยุดการวิ่งค้นหาอย่างบ้าคลั่ง เขาค่อย ๆ ย่อตัวนั่งยองหอบหายใจ มือกุมโทรศัพท์ที่ถูกตัดสายทิ้งซ้ำแล้วซ้ำเล่าแน่น ท่ามกลางฝูงชนที่ไม่ได้ให้ความสนใจ พวกเขาก็แค่คิดว่าเด็กหนุ่มคนนี้คงจะดื่มมากไป เมาจนร้องไห้ก็เท่านั้น


“ฮึก พี่สิน อย่าทิ้งกันแบบนี้สิ”


เรียกชื่อปนเสียงสะอื้น ฐาปาดน้ำตาเหมือนเด็กตัวเล็ก ๆ  เขาโดนใครไม่รู้เดินมาประแป้งที่หลังคอ แต่ฐาไม่มีอารมณ์จะกลับไปยิ้มให้   


ตอนนั้นเองที่เสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้น หน้าจอมือถือที่พราวไปด้วยหยดน้ำสว่างวาบ


เป็นพี่สิน




‘เลิกกันเถอะ’


‘ยังไงมึงก็ทำให้กูลืมเขาไม่ได้หรอก’




ริมฝีปากเม้มแน่นจนซีดขาว ฐาไม่อาจกักเก็บความรู้สึกได้อีกต่อไป หยดน้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลลงมาตามใบหน้า หูอื้อกั้นเสียงผู้คนที่กำลังสนุกกับเทศกาล ฐาหลุดเข้าไปอยู่ในโลกที่มีเพียงเขาคนเดียว


เขาคนเดียวเท่านั้น ที่แห่งนี้ไม่มีแม้แต่พี่สินแฟนของเขา


อะไรที่ทำให้ชายหนุ่มใจร้ายทำกันได้ลงคอ ทิ้งเขาให้อยู่กับสถานที่ไม่คุ้นเคยซ้ำยังบอกเลิกทางโทรศัพท์ คำถามและความเจ็บปวดมากมายเสียดแทนอกจนเปล่งเสียงไม่ได้ มันบีบรัดกระชากทึ้งทำลายสีหน้าของฐาไปจนหมดสิ้น ข้อความทั้งสองประโยคเล่นย้อนกลับในม่านตาไปมา


พี่สิน อย่าทำแบบนี้สิ


อย่างน้อยก็รับสายผม คุยกันหน่อยได้ไหม


กดโทรออกเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่ทราบได้ จนชายหนุ่มที่อยู่ปลายสายคงรำคาญปิดเครื่องไป


เทศกาลสงกรานต์ที่ควรจะรู้สึกสนุกสนาน แต่ฐากลับปวดใจมากกว่าเทศกาลวาเลนไทน์เสียอีก ครั้งนั้นเขายังจำรสชาติของการถูกมองเหยียดหยามเมื่อมอบดอกไม้ให้กับคนตรงหน้าได้ ยังจำคำพูดที่พี่บอกว่า ‘กูไม่ได้ชอบผู้ชาย’ ได้


นี่มันไม่ใช่อย่างที่ฐาคิดเลย สถานะแฟนที่เขารบเร้าชายหนุ่มจนกว่าจะได้มา อุตส่าห์หลอกว่าโอกาสนี้จะทำให้ตัวเองมีความสุข ทว่าสุดท้ายมันกลับสร้างความเจ็บปวด


ร่างเล็กสั่นเทิมกับสายน้ำที่โถมใส่จากเบื้องบน หลับตาแน่นรับความหนาวเหน็บที่ซาดซัด กระนั้นก็คงไม่หนาวเหน็บเท่าหัวใจของฐาในตอนนี้




















สินฮัมเพลงในลำคอ เขากลับมาจากการเล่นสงกรานต์ตั้งแต่บ่ายสี่โมง อาบน้ำแต่งตัวให้สบายก็มานั่งอยู่บนเตียง หวนนึกถึงบุคคลที่ทำให้นึกประสาทเสียก่อนหน้า


ไอ้ฐา เด็กน่ารำคาญที่มายื่นข้อเสนอให้เขาเมื่อเดือนก่อน


‘ให้โอกาสผมได้ไหมพี่สิน คบกับผมนะ’


ตอนนั้นสินเพิ่งจะเลิกกับอิงฟ้าแฟนสาวที่คบกันมาหนึ่งปี เขาอกหักเมื่อพบว่าเธอสวมเขาให้ แต่คนมันรักไปแล้วก็ยังรัก เขาไม่ได้มองว่าหล่อนผิด เธอเพียงแค่ถูกชายอื่นทำให้หลงใหลก็เท่านั้น สินคิดว่าตัวเองยังพอมีโอกาส แต่เพราะจิตใจที่มันบอบช้ำเลยยอมแบ่งพื้นที่ให้ฐาได้เข้ามา


ให้โอกาสคนที่แอบรักเขามานาน


ฐาอาสาจะช่วยเขาพ้นจากความทุกข์ เด็กหนุ่มขอสถานะแฟนของสินแลกกับการช่วยเขาลืมอิงฟ้า พยายามทำให้เขากลับมาเผชิญกับความสุข ทุ่มเทสรรหาสิ่งที่จะดึงความสนใจเขาออกจากอดีตที่เจ็บปวด


แต่เหมือนคนที่ไม่ใช่ ยังไงก็ไม่มีทางใช่


สินพยายามจะปฏิบัติตัวกับฐาในฐานะแฟน แต่ฝืนเท่าไหร่ก็รู้สึกว่ามันลำบากนัก เดิมทีชายหนุ่มก็ไม่ได้พิศวาสคนเพศเดียวกัน เขาค้นพบว่ายิ่งฐาพยายามช่วยเขา เขากลับยิ่งรำคาญอีกฝ่าย สินเริ่มจะหมดความอดทน


ในที่สุดก็มาถึงวันนี้ วันที่ฐาเอ่ยชวนเขาไปเล่นน้ำเทศกาลสงกรานต์ในเมืองใหญ่ สินคิดมาสักพักแล้วว่าจะบอกเลิกกับเด็กหนุ่ม และเหตุการณ์ที่กระตุ้นให้ฟางเส้นสุดท้ายขาดคือการที่ไอ้เด็กนั่นมันจับมือเขาไว้แน่น มันคงลืมไปแล้วว่าสินไม่ชอบ เขาเกลียดการที่ถูกเด็กผู้ชายอย่างฐาแตะตัวที่สุด


มันน่าขนลุก


สินสบโอกาสตอนที่ไอ้เด็กฐามันปาดน้ำออกจากตารีบเดินหนีออกมาก่อน พอกันทีกับเทศกาลบ้าบอที่ไร้ความสนุกสิ้นดี เขาไม่ชอบที่คนเยอะแต่มันก็รบเร้าจะให้พามาให้ได้ เขาทนตามใจมันมากพอแล้ว คงถึงเวลาทำในสิ่งที่ควรทำ สินไม่สนว่าใครจะหาว่าเขาใจร้าย เขาไม่ได้ทิ้งมันอย่างไร้เยื้อใย ดูก่อนเถอะ ชายหนุ่มยังใจดีพอที่จะส่งข้อความไปบอกเลิก บอกให้รู้ว่ามันหมดโอกาสแล้ว


สินนั่งดูคลิปในโทรศัพท์ไปเรื่อย ๆ  จนกระทั่งสองทุ่มแล้วถึงเพิ่งนึกอะไรขึ้นได้


ประตูรั้วข้างบ้านที่จำเสียงเอี๊ยดอ๊าดเพราะขาดการดูแลได้ดี มันยังคงเงียบสนิท ฐายังไม่กลับมาบ้าน


คิ้วเข้มขมวดมุ่น ลูกชายเจ้าของค่ายมวยคิดว่ามันจะหาทางกลับมาเองได้ หรือว่ามันจะโง่จนหลงทาง ...ไม่หรอก


ศีลธรรมกำลังบังคับให้ต้องรู้สึกผิดขึ้นมา  หรือว่ามันจะหาทางกลับไม่ได้จริง ๆ  เงินมันไม่พอจ่ายค่ารถ ?  หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับมัน


ง่ายกว่าการคิดเองคือการโทรไปหา แต่ผู้ชายอย่างสินไม่ได้มีมุมเอื้ออาทรแบบนั้น เขากอดอคติที่มีต่อตัวฐาไว้แน่น


สินมองออกไปนอกหน้าต่างชั้นสองอีกครา คราวนี้ดวงตาคมสว่างวาบเมื่อเห็นเงาร่างที่คุ้นเคยท่ามกลางความมืด เป็นเด็กหนุ่มรูปร่างคุ้นตากำลังไขกุญแจเปิดประตูรั้ว


สินรีบใส่รองเท้าเดินออกมาจากตัวบ้าน ตรงเข้าไปหาฐาที่หมุนตัวกลับมาปิดโครงเหล็กดัด


มือใหญ่ยันมันเอาไว้ไม่ให้ปิดลง


ปากของสินมันหนักมากขนาดที่ไม่สามารถเอ่ยถามได้ว่าคนตรงหน้าหายไปไหนมา ทำไมถึงเพิ่งกลับมาบ้าน พ่อแม่ของฐาไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัด ปล่อยฐาที่ต้องเตรียมตัวสอบไว้ที่บ้านคนเดียว เขาในฐานะลูกชายเพื่อนพ่อเองไม่อยากโดนตำหนิ โทษฐาน ‘ดูแล’ คนที่พวกเขาฝากไว้ไม่ได้


กลิ่นแอลกอฮอล์จากคนตัวเล็กกว่าลอยมาแตะจมูก ตอนนั้นเองสินเพิ่งจะสังเกตว่าร่างตรงหน้ายืนทรงตัวไม่ค่อยจะอยู่


“มึงไปแดกเหล้าที่ไหนมา”


ฐาเมินเฉยต่อคนทิ้งเขาไปในวันนี้ เขาหาวิธีกลับมาเองก็ไม่มีแรงจะพูดอะไรกับพี่สินแล้ว และพรุ่งนี้ก็คงไม่มีด้วยเหมือนกัน


ประตูรั้วถูกร่างสูงใหญ่ดันเข้าไป “กูถามทำไมไม่ตอบ” มันคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน “ไอ้ฐา”


คราวนี้เจ้าของชื่อทำท่าจะเดินหนีเข้าไปในบ้าน เด็กหนุ่มกดเปิดไฟที่โรงรถ สินโมโหที่ถูกทำตัวเป็นธาตุอากาศ ตรงเข้าไปคว้าแขนที่พ้นมาจากเสื้อยืดสีขาวแห้งสนิท ชุดคนละชุดกับที่ฐาใส่มันออกจากบ้านเมื่อเช้า


ใบหน้าเล็กเงยขึ้นมา ดวงตาซึ่งมักจะมีแววร่าเริงบัดนี้กลับเรียบเฉย ประกายความเจ็บปวดรุนแรงแทรกผ่านเข้ามาและเลือนหายไปราวกับไม่เคยมีอยู่


แสงไฟจากโรงรถส่องให้เห็นลำคอที่เคยขาวปราศจากตำหนิ บัดนี้มีรอยสีแดงเกิดขึ้นหลายจุดให้ขัดตา


เร็วกว่าความคิด สินถกเสื้อของน้องชายข้างบ้านขึ้นจนถึงหน้าอกเรียบแบน รอยจูบจากปากใครไม่ทราบปรากฏไปเกือบทุกตารางนิ้ว


“ปล่อย”


ฐาซึ่งมึนเมาจากแอลกอฮอล์พยายามขืนตัวออก จู่ ๆ ก็ถูกไอ้พี่สินมันถกเสื้อ ไม่รู้เหรอว่าแถวนี้ยุงมันเยอะน่ะ



“ไอ้ฐา


มึงไปเอากับใครมา”



“เอากลับใครมันก็ไม่ใช่เรื่องของพี่ปะ”


เด็กที่มักจะทำให้คนรอบข้างยิ้ม ทว่าตอนนี้กลับยั่วอารมณ์ของสินสิ้นดี เขาอุตส่าห์ใจเย็นแต่มันกลับกวนตีนใส่เขา


“มึงเพิ่งจะมอห้า”  เด็กมอห้าตัวแค่นี้ก็คิดมีเซ็กส์แล้ว และสินรู้ว่ามันคงจะมีเซ็กส์กับผู้ชายมาแน่ ไม่รู้เลยว่าฐาคิดอะไรอยู่ อะไรที่ทำให้มันขาดสติขนาดนี้ แล้วไอ้ผู้ชายที่เอากับมันจะรู้ไหมว่าตัวเองพรากผู้เยาว์


นึกย้อนไปถึงซอยที่มีการซื้อขายเหล้าแบบผิดกฎหมาย ฐาอายุไม่ถึงแต่ก็ได้มาถึงสองขวด คนถูกหักอกดื่มจนเมาแถมจูบกับผู้ชายตั้งหลายคน เด็กหนุ่มถูกผู้ชายตัวใหญ่สองสามคนนัวเนียกันชนิดที่ไม่อายสายตาใคร


เป็นความรู้สึกแปลกใหม่ ฐาไม่ได้ชอบ แต่ก็ทำให้ลืมความเจ็บปวดที่คนตรงหน้าฝากไว้ได้ชั่วขณะ


พวกเขาบอกฐาว่าจะรู้สึกดี


“แล้วไง”


“แก่แดด”


ส่งเสียงขึ้นจมูก ไม่ได้ถูกว่ารุนแรงแต่ก็รู้สึกน้ำตารื้นขึ้นมา ถูกคนที่รักว่าด้วยสายตาเชือดเฉือนทำเอาเจ็บจนหายใจไม่ออก


เห็นท่าทางอวดดีแล้วก็ต้องขบกรามแน่น อยากจะสั่งสอนเด็กปากดีเหลือเกิน “กูจะบอกแม่มึง” เขาจะบอกน้ากานดาว่าลูกชายหล่อนเป็นเด็กใจแตก


“อย่า” แต่เด็กฐาก็เป็นเด็กฐา เขากลัวมารดายิ่งกว่าสิ่งใด เมื่อนางสาวกานดาเป็นครูของโรงเรียนประถม อาวุธข้างกายก็ต้องเป็นไม้เรียว ฐาเกลียดอาวุธของแม่


ต้องอย่างนี้สิ สินรู้สึกชอบใจที่เด็กตรงหน้ากลับมาอ่อนแอเช่นเดิม เขาชอบที่ตัวเองมีอำนาจ บังคับเรียกหาและผลักไสฐาได้ตามใจชอบ


“ห้ามบอกแม่”


นิ้วใหญ่ลูบปากเล็กสีชมพู บัดนี้มันเจ่อบวมจากการถูกรุกราน ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้เขามองมันอย่างอ้อยอิ่ง ท่ามกลางความเกลียดชังมีความหงุดหงิดผุดมาจากไหนไม่ทราบ เพียงคิดว่ามันไปทำอะไรกับผู้ชายมาบ้าง สินก็แทบจะตีมันแรง ๆ  ไม่ใช่ว่ามันอยากทำแบบนั้นกับเขาเหรอ แล้วนี่ทำไมถึงไปทำกับคนอื่น


“ขอร้องกูสิ”


“พี่สิน”


บีบคางเรียวแน่นจนใบหน้าเหยเก


“ฐา มึงมันใจแตกว่ะ ขนยังไม่ขึ้นดีก็อ้าขาให้ผู้ชายแล้วเหรอวะ”


คำพูดทำร้ายจิตใจตอกลึกเข้ามาในอก ฐาสั่นสะท้าน แววตาตัดพ้อที่มองมาทำสินใจสั่น


ทันใดนั้นลำคอของสินก็ถูกโน้มลงมาอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากเล็กเคลื่อนมาประกบแน่น วินาทีแรกเขาเกือบจะผลักออก แต่รสจูบไม่ประสีประสาที่พยายามประชดประชันกลับทำให้ร่างกายนิ่งตาย ลิ้นเล็กไล่เลียไปตามกลีบปาก ขบเม้มดุนดันแล้วแทรกเข้ามาหาความใจร้ายของพี่ชายข้างบ้าน


น่าแปลกสัมผัสที่ควรจะเกลียดกลับกลายเป็นพอใจ  สินปล่อยให้กายเล็กบดเบียดแนบชิดกับแผ่นอก เขาตอบรับความร้อนชื้นที่เข้ามาด้วยการเกี่ยวกระหวัดร้อนแรง ดูดรัดไล่ต้อนจนฐาเป็นฝ่ายร้องครางในลำคอ มือใหญ่เลื่อนลูบไล้ไปตามสะโพกใต้กางเกงขาสั้นอย่างเผลอไผล บีบก้นแน่นของเด็กมอห้าด้วยแรงอารมณ์ ลืมไปแล้วว่าฐาเป็นเด็กผู้ชาย


เขาเหมือนกับถูกกลิ่นมึนเมาจากร่างเล็กทำให้สติพร่าเลือนไปด้วย


ฐายิ้มเหมือนผู้ชนะเมื่อถอนปากออก เลียริมฝีปากตัวเอง สาดคำพูดเผ็ดร้อนไม่ต่างกัน


“ปากไม่ตรงกับใจเลยนะพี่สิน จริง ๆ ก็ชอบจูบผู้ชายเหมือนกันนี่”


ล้อเลียนคนที่หยามรสนิยมของตน เกลียดคนแบบเขามากแต่กลับจูบเขาจนหายใจไม่ทัน สะใจจริง ๆ


สินได้สติก็หายใจแรงปล่อยมือจากไอ้เด็กอวดดี เงื้อมหมัดจะต่อยมันให้ได้เลือด แต่คราวนี้ฐาไม่ยอมหลบ ไม่แสดงท่าทีหวาดกลัวเลยสักนิด


“เอาสิ ต่อยเลย พี่จะฟ้องแม่ผมก็ได้ แต่ผมก็จะฟ้องพ่อพี่เหมือนกันว่าพี่ใช้กำลังกับผม”


คำพูดนั้นค่อย ๆ ดึงหมัดของสินลง


ฐานึกว่าพี่สินจะยอมแพ้กลับไปที่บ้านตัวเอง แต่เปล่าเลย ใบหน้าหล่อเข้มดุดันที่ควรจะชินตา เวลานี้กลับทำเขากลัวจนหน้าซีด ดวงตาคมส่อแววโมโหแทบจะแทงทะลุผ่านร่าง ชายหนุ่มกลับหันไปล็อกประตูรั้วหน้าบ้าน ขังตัวเองไว้กับเด็กที่ตนเกลียด


ฐาไม่เข้าใจในสิ่งที่คนตรงหน้าทำ บอกเลิกเขาแล้วไม่ใช่เหรอ เหยียบย่ำความรู้สึกกันพอแล้วนี่ ทำไมยังอยู่เสนอหน้าให้เขาต้องเจ็บปวดใจอีก พี่ต้องการอะไรจากผมกันแน่


คำถามที่ไม่ได้เอื้อนเอ่ยออกมาถูกตอบด้วยการกระทำรุนแรง ร่างสูงใหญ่คว้าต้นแขนเล็ก กำแน่นราวกับคีมเหล็ก กระชากให้เดินเข้าไปในตัวบ้านสองชั้นด้วยกัน


“จะทำอะไร ! ”


ฐาร้องลั่น เขาถูกลากขึ้นไปถึงห้องนอนตัวเอง เวลาพี่สินโกรธน่ากลัวเหลือเกิน ฐาไม่รู้ว่าตนจะเจอกับอะไร บางทีอาจจะเป็นหมัดหรือเท้าของพี่สินที่เกลียดชายรักชาย เหมือนกับที่เขาเคยโดนดีมาก่อนหน้า


“อย่าโวยวาย” ถูกผลักให้นั่งลงบนเตียง ขณะที่ยังตั้งตัวไม่ทันก็ได้ยินเสียงทุ้มดังขึ้นเหนือหัว โดยไม่คาดคิดอดีตแฟนเก่าถกกางเกงบอลลงมากองที่พื้นจนเห็นอะไรใหญ่โตที่ควรจะปกปิดไว้


สินชักรูดแก่นกายสีเข้มที่มันเริ่มจะมีอารมณ์ตั้งแต่ตอนจูบกับคนตัวเล็ก เขาก้มมองคนที่ตาเบิกกว้างหน้าแดงก่ำ แต่สินก็รู้ว่ามันคงแกล้งทำ เด็กใจแตกอย่างมันน่ะเหรอจะไม่ชอบเวลาเห็นไอ้นั่นผู้ชาย


ฐา มึงท้าทายกูเองนะ



“ถ้าไม่อยากให้กูบอกแม่ ก็จ่ายค่าปิดปากกูมาสิ”






   









End






----------------------
#สงกรานต์นี้เปียกน้ำอะไร
ก็คือเปียกน้ำตาค่ะ 555555555555 ฐาร้องไห้ตอนพี่ทิ้งไป จริง ๆ มันควรจบตั้งแต่ในทวิตแล้วและนี่ก็หมดเทศกาลพอดี แต่ว่าคันมืออยาลองแต่งเรื่องสั้นตอนเดียวจบบ้าง เป็นครั้งแรกเลยที่ได้เอามาลงให้อ่านกัน (ปกติไม่เคยจบ TT) ความยาว 12 หน้า ชอบแนวนี้มากเจ็บๆช้ำๆ5555 ถ้าอ่านแล้วคิดเห็นยังไงสามารถติชมได้นะคะ จะนำไปปรับปรุงในเรื่องต่อ ๆ ไปค่า 

[Maybe_common]

อยากอ่านอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[ืืnanana21]

ชอบๆ แต่อยากให้มีต่อค่ะ
เอาแบบให้หลงเด็กหัวปักหัวปำ

[chubbybunny]

สนุกค่ะ เอาอีกๆ แสบๆคันไม่เจ็บมากกำลังดี

[dongdang]

 
มันต้องมีตอนต่อไปแล้ววว

[pinknocchio]

สินชั่ววววว
 

[nofsnof]

น้องฐาได้อิพี่แล้วทิ้งมันไปเลยค่ะ
เราต้องไม่เป็นฝ่ายตามตื๊อฝ่ายเดียว!! 

[Snowermyhae]

เราขอเป็นเรื่องยาวได้ไหมคะ ชอบปมลืมคนเก่าไม่ได้ แล้วทำร้ายจิตใจคนใหม่ เจ็บดี เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆ 

[maddy_moody]

โอ้โห​ ตบพี่สินได้มั้ย​ ยังไม่ลืมคนเก่าแล้วจะมารังแกน้องทำไม​ อิคลเลวววว

[Fonjae333]

ขอเป็นเรื่องยาวได้ไหมคะสนุกมากกกฮืออออ

[ืniyataan]

โอ้วโนว...ววววววววววววววววว ยังจบไม่ด้าย..ยยยยยยยยยยยย   

[naezapril]

จบแบบนี้แหล่ะดีแล้ว
ขอบคุณ​ครับ

[♠DekDoy♠]

อิพี่สินเลวววววววว แงงงงงงง ต่ออีกนิดได้มั้ย สงสารน้องงงงงงงง

[since92]

แล้วก็บอกไม่ชอบน้องแต่ขอค่าปิดปากน้าา

[Petit.K]

โหยแสบๆแบบแผลไม่สดมาก แต่เอาน้ำเกลือมาสาดกัน สนุกดีค่ะ

[puiiz]

อยากอ่านอีก

[bkachai]

กรี๊ด​ กรี๊ด​  ตัดฉับยิ่งกว่าแพลนกล้องไปที่โคมไฟ

[KizzllKizz]

อิพี่สินเลวมาก ทำไมทำกับน้องแบบนี้!!

 

[15magnitude]

เอาอีกๆๆ แรงอีก เกลียดแรงๆจะได้ช้ำแรงๆ รอสมน้ำหน้าอิพี่สิน

[Fishhhhh]

ยังไงต่ออออ น้อองงงง จะเป็นยังไง

[Quatree]

 

[iNklaNd]

อยากอ่านตอนนังสินเปียก(น้ำตา)บ้าง

[vy0Cik]

ขอตอนพิเฉดค่าาาาา หรือไม่ก็ขอเป็นเรื่องยาวนะคะมันยังค้างคา55555

[NaunaeZaa]

เจ็บปวดดดดดด ฮืออ ชอบมากค่ะ เอาอีกๆ

[BooJiRa_]

อยากให้มีตอนต่อไปเลยค่ะ งือออออออ มันดีมาก พี่สินกร๊าวใจ 

[mameaw.omg]

แซ่บมากเลยค่ะ อยากให้มีต่อ

[TheDoungJan]

อยากต่อค่ะ อยากเห็นอิพี่สินเจ็บปวดกว่านี้ ยังไม่ลืมคนเก่าแล้วมาทำร้ายจิตใจน้อง ริอาจจะทำน้อง ยอมไม่ได้

[CRP_N]

แบบนี้ต้องมีตอนต่อไปแล้ววววววว

[no.fourth]