หัวข้อ: ❤❤ PROMISE รักหรือเปล่า ❤❤ [ตอนที่ 21]★ 23/08/19 ★ P: 22

[SuPeRDonGDanG]

ขุนคิดถึงน้องใช่ไหม ถึงชวนน้องไปดูหนัง จะได้เจอกันไง
เอวาจ๋าาาา ประกาศจองไปก็เท่านั้นนะ เพราะพี่ขุนจองโปแล้วววว 

[iceman555]

ร้ายมากอาโป แต่นี้แคาเริ่มต้นนะ

[วายซ่า]

อ้อนพี่ตั้งแต่เล็กจนโต พี่จะรู้มั๊ยนะว่าน้องคิดอะไรอยู่   

[Gokusan]

เอ๊~~~ พี่ขุนนี่ชักยังไงๆ
จากเหมือนจะไม่คิด...ท่าทางจะคาดผิด คิดอยู่เหมือนกันใช่มั้ย พี่ขุน

[Wordslinger]

โอย...หวาน เชื่อมือคุณดารินว่าเรื่องนี้ต้องหวานและฟีลกู้ดมากมาย นี่เขาแค่ป้อนขนมกันนะคะ ทำไมดิฉันต้องเขินขนาดนี้? ป้อนไปก็สลับมองตากันไปด้วย แหม...ขนาดนี้ไม่ใช่พี่น้องแล้วละ เป็นอะไรที่มากกว่านั้นใช่ไหมล่ะอาโป

ความผูกพันของสองคนดิฉันว่าน่าจะกินลึก...ซึมลึกจนไม่มีอะไรมาแทรกกลางได้แล้วละค่ะ แต่ยังไงก็ต้องลุ้นต่อไปว่าเรื่องจะออกหัวหรือก้อย จะหมู่หรือจ่า ไม่ว่าอย่างไรดิฉันก็จะถือกลองไว้เชียร์น้องอาโปนะคะ

ขอบคุณคุณดารินสำหรับอัปเดตนี้ค่ะ

[HanATarO]

แสดงว่าพี่ขุนก็คิดถึงมาก ๆ เลย สินะ

[klaew]

เพราะคิดถึงเลยชวน..
เอ๊ะ อะไรยังไงพี่ขุน

[areenart1984]

อาโปจะเปิดศึกชิงนายแล้วยัง จะรอชมจ้า 

[lizzii]

เค้าก็ละมุนกันจังเลยน๊าา

[O-RA DUNGPRANG]

ขุนคิดถึงน้องเหรอ คิดถึงแบบใหนน้า  ว่าแต่จะมีอะไรมาสะกิดใจขุนนะว่ารู้สึกกับอาโปแบบใหน 

[sailom_orn]

  มีฝ่ายสนับสนุนแบบนี้ สนุกเลย

[miikii]

น่ารักที่สุดเลยเจ้าโป 

[เป็ดอนุบาล]

       อยากอ่านอีกกกก
ทำไมถึงชอบสองคนนี้จังเลย
ตั้งแต่เรื่องของรุ่นพ่อมารุ่นนี้ก็ยังคงความน่ารักน่าติดตามทุกตอน
#เผื่อบางคนที่เพิ่งเข้ามาอ่านนะค่ะ
มีอีกเรื่องค่ะเป็นเรื่องของรุ่นคุณพ่อของอาโปและเป็นเรื่อง่อาโปกับขุนตอนเด็กค่ะขอบอกน่ารักกกมากค่ะตามชื่อด้านล่างเลยค่ะ
❤❤ Babysitter สัญญารักฉบับพี่เลี้ยง ❤❤

 

[HISY]

กลุ่มอาโปนี่ทำงานกันเป็นทีม

[mystery Y]

รอตอนต่อไป

[Ginny Jinny]

 

[Jibbubu]

อาโปเราใช่เล่นซะที่ไหนล่ะ

[arij-iris]

เหมือนจะมีคนเนียน 1 คนนะ

[mypink801]

อาโปเหมือนจะรุกพี่ขุนตลอดเวลาเลยลูกก เอาใจช่วยยย

[river]

ออกตัวแรงยังไงก็ตาม อาโปแสบกว่า

[darin]

ตอนที่ 3
ปฏิบัติการสกัดดาวรุ่ง

   

“มันจะยากอะไรขนาดนี้เนี่ย เราจะรอดปีหนึ่งไหม” จิรดาโอดครวญ ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ด้วยอาการหมดแรง
   
“สมพรปาก”
   
“ทำไมเป็นเพื่อนที่ดีอย่างนั้นละคะคุณสิงห์”
   
“ก็เห็นบ่นอยู่ได้”
   
“ขี้เกียจพูดกับนายแล้ว หาอะไรจรรโลงใจดูดีกว่า” จิรดาหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า เปิดแอปพลิเคชันอินสตาแกรมขึ้นมา ใช้นิ้วเลื่อนหน้าจอไล่ดูไปเรื่อยๆ
   
“โอ้~” ดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้น  “โปเห็นรูปนี้หรือยัง” จิรดาหันหน้าจอให้เพื่อนดู เป็นรูปเทียนยืนกอดคอภูผา ในอินสตาแกรมของเอวา
   
“ยัง” วาริชส่ายศีรษะ
   
“เอาเหรียญรางวัลมาให้ได้นะ เราจะคอยเชียร์” จิรดาอ่านคำบรรยายเสียงดัง “แล้วไอคอนหัวใจคืออะไร ให้สองคนหรือว่าให้คนเดียว”
   
“เออใช่! วันนี้พี่ขุนกับพี่เทียนแข่งรอบชิงนี่หว่า” สิงหาเพิ่งนึกได้ว่ามีแข่งบาส เขาลืมไปสนิทใจ
   
“อืม สิงห์กับจีจะไปเชียร์ด้วยกันไหม”
   
“ไป”
   
“ไปอยู่แล้ว” จีรดาไม่มีทางพลาด “ว่าแต่โปไม่โพสต์ให้กำลังใจพี่ขุนบ้างเหรอ โพสต์แล้วแท็กพี่ขุนด้วย อย่าน้อยหน้า”
   
“โพสต์ทำไม”
   
“อ้าว ก็ให้กำลังใจไง”
   
“เดี๋ยวไปให้ที่สนามก็ได้”
   
“มันเหมือนกันที่ไหนเล่า” จิรดาบ่นเบาๆ เมื่อเพื่อนไม่ได้ดั่งใจ
   
“เพราะแบบนี้ไงฉันถึงไม่อยากมีแฟน ผู้หญิงคิดอะไรซับซ้อนฉิบ วางแผนกันเป็นขั้นเป็นตอน น่ากลัว”
   
“ให้มีคนเอานายก่อนไหมค่อยพูด”
   
วาริชนั่งฟังเพื่อนต่อปากต่อคำกันด้วยใบหน้าติดรอยยิ้ม เขารู้ว่าทำไมจิรดาถึงอยากให้เขาโพสต์ พอๆ กับที่เดาได้ว่าเพราะอะไรเอวาถึงลง สิงหาอาจพูดถูกหนึ่งอย่างคือผู้ชายกับผู้หญิงบางทีก็คิดต่างกัน รวมถึงวิธีการด้วย
   
• • • • •

“อยู่โน่นไง” จิรดาชี้มือไปยังกลุ่มคนที่ยืนอยู่ข้างสนาม พวกเขาจึงเดินตรงเข้าไปหา
   
“มาเชียร์พี่ชายเหรอ” เทียนยิ้มทักน้องชายเพื่อนสนิท
   
“มาเชียร์พี่เทียนด้วยครับ” ความฉลาดของวาริชทำให้เทียนอดยิ้มไม่ได้
   
" อยู่เป็นนี่เรา พูดแบบนี้เดี๋ยวถ้าชนะพี่เลี้ยงข้าว"
   
“งั้นผมยกน้ำขวดนี้ให้ครับ” วาริชส่งขวดชาเขียวในมือให้เทียน
   
“มีน้ำใจซะด้วย”
   
“เปล่าครับ ผมจะเก็บท้องไว้กินของฟรี” วาริชส่งยิ้มกว้างจนตาหยีไปให้เทียน อีกฝ่ายหัวเราะเสียงดัง
   
“ฮ่าๆ น้องนายน่ารักชะมัด มาเป็นน้องพี่แทนไหม”
   
“ไปไม่ได้ครับ พี่ชายหวง”
   
“จริงเหรอวะขุน”
   
“อืม” 
   
วาริชซ่อนรอยยิ้มเมื่อพี่ชายพยักหน้า
   
“ขึ้นไปนั่งเถอะคนเริ่มมาเยอะแล้ว” ภูผาเห็นว่าใกล้แข่งแล้ว เขากลัวจะไม่มีที่นั่ง
   
“ครับ” วาริชรับคำ เขายื่นมือไปหาภูผา มองอีกฝ่ายด้วยดวงตาเปื้อนรอยยิ้ม ภูผายื่นมือมาจับกับน้อง ไม่มีคำพูดใดๆ หลุดออกมา พวกเขาแค่บีบมือกันเบาๆ

“ไม่อวยพรพี่ขุนเหรอ” จิรดากระซิบถามเพื่อนระหว่างเดินขึ้นไปนั่งบนอัฒจรรย์ วาริชอมยิ้มหันไปสบตากับเพื่อน
   
“เรียบร้อยแล้ว”

• • • • •

“อาโปกับขุนเหมือนพี่น้องกันจริงๆ เลย ดูสนิทกันมาก”
   
วาริชละสายตาจากเกมการแข่งขันตรงหน้าไปมองเจ้าของเสียง เอวามองเขาอยู่ก่อนแล้ว
   
“สนิทกันมากครับ” เขาเลือกตอบ
   
“ขุนไม่ค่อยพูดเรื่องของตัวเองเท่าไหร่เลย บางทีถามก็ไม่ยอมตอบ”
   
“พี่ขุนเป็นคนพูดน้อยครับ”
   
“นั่นสิ ว่าแต่..ขุนเคยคบกับใครหรือเปล่า”
   
รอยยิ้มจุดขึ้นที่ริมฝีปากของวาริช เขาส่ายศีรษะช้าๆ “ไม่เคยครับ”
   
“อย่างนั้นเหรอ แต่ก็น่าจะมีผู้หญิงมาชอบพี่ของอาโปเยอะใช่ไหม”
   
“ก็น่าจะเยอะนะครับ”
   
“มีใครพิเศษหรือเปล่า พี่หมายถึงเพื่อนสมัยมัธยมของขุน น่าจะยังมีติดต่อกันบ้างมั้ง”
   
“ก็มีครับ แต่ไม่ใช่คนพิเศษ”
   
“งั้นเหรอ”
   
เขาเห็นความดีใจและโล่งใจบนใบหน้าของเอวา
   
“พี่เอวามีอะไรหรือเปล่าครับ”
   
“เปล่าจ้ะเปล่า พี่ก็แค่สงสัยเพราะไม่เห็นขุนคบใครเลย ก็เลยนึกว่ามีคนพิเศษตั้งแต่สมัยมอปลาย”
   
“ไม่มีหรอกครับถ้ามีผมต้องรู้แล้ว วันก่อนผมก็ถาม พี่ขุนบอกว่ายังไม่มีใครน่าสนใจ”

วาริชส่งยิ้มให้เอวา เมื่ออีกฝ่ายไม่พูดอะไรต่อเอาแต่นั่งนิ่ง เขาจึงหันกลับไปให้ความสนใจกับเกมการแข่งขัน ก็เขาถามภูผาจริงๆ นี่ ถึงคำตอบที่ได้จะไม่ใช่แบบนี้เป๊ะๆ ก็เถอะ

• • • • •

“ขอบคุณนะครับน้องโปสุดน่ารักที่กรุณาพี่” เทียนขอบคุณน้องชายเพื่อนที่เลือกมาทานสุกี้ ทำให้กระเป๋าของเขาปลอดภัยขึ้นอีกนิด

“ไม่เป็นไรครับพี่เทียน กินสุกี้ดีแล้วเบาท้องดี ผมจะได้เหลือพื้นที่ไปกินของหวาน”

“ทำไมน้องนายร้ายแบบนี้วะ” เทียนหันไปถามภูผา

“เขาเรียกว่าเด็กฉลาด ใช่ไหมโป”

“ใช่ครับพี่ไหมมุก”

“เด็กอะไรเนี่ย ยิ้มทีหน้าตาน่าฟัดชะมัด มาขอพี่ฟัดที” นิ้วเรียวยื่นมาจับหมับที่แก้มของเขาก่อนดึงเบาๆ วาริชไม่ได้เอนตัวหลบ เพราะเขาชินกับการโดนดึงแก้มแล้ว

“จะทำอะไรก็มองหน้าพี่ชายอาโปด้วย ขุนหวงน้องลืมแล้วเหรอ” เทียนเตือนเพื่อนขำๆ

“จีกับสิงห์อยากทานอะไรเพิ่มก็สั่งได้เลยน่ะ ไม่ต้องเกรงใจพี่”

“ถ้าอย่างนั้นผมไม่เกรงใจละนะครับ” สิงหาเอื้อมมือไปหยิบเมนูที่วางอยู่มาเปิดดู

“เอาเลย พี่ว่ายังไงมันคงถูกกว่าของหวานร้านที่อาโปจะไปกิน”

คำตอบของเทียนทำให้เกือบทั้งโต๊ะหัวเราะออกมาเว้นเอวา หญิงสาวรู้สึกหงุดหงิดตั้งแต่ได้คุยกับวาริชที่สนามบาส เธอเริ่มไม่ชอบน้องชายของอีกฝ่ายเท่าไหร่ ยิ่งเมื่อคิดได้ว่าเดี๋ยวนี้เธอแทบไม่ได้ใกล้ชิดภูผาเลย ไปไหนมาไหนก็ต้องไปเป็นกลุ่มใหญ่ตลอด เอวาไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกับภูผาตั้งแต่แรก แต่เพราะเธอชอบอีกฝ่ายจึงเอาตัวเข้ามาใกล้ชิด พยายามตีสนิทกับทั้งกลุ่ม

“เรียนเป็นยังไงบ้าง” เธอรอให้เสียงหัวเราะเงียบลงจึงถามขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เพื่อไม่ให้ใครรู้ความรู้สึกข้างใน

“ก็ดีค่ะพี่เอวา ยากดี” จิรดาเป็นคนตอบคำถาม
   
“ตอนพี่อยู่ปีหนึ่งพี่ก็เป็น อะไรก็ดูยากไปหมด ต้องใช้เวลาปรับตัวเป็นเดือนๆ”
   
“ถูกต้องเลยค่ะ จีจะหัวหงอกก่อนวัยแล้ว”
   
“ถ้างั้นช่วงนี้ขุนก็อย่าชวนน้องเที่ยวบ่อย เอาไว้ให้ชินกับการเรียนในมหา’ลัยก่อน ปีหนึ่งกิจกรรมเยอะด้วย”
   
“ไม่เป็นไรค่ะจีก็บ่นไปอย่างนั้นเอง ไม่ได้ขนาดนั้นหรอกค่ะ” จิรดาหน้าเสีย กลัวว่าเธอจะพาความซวยมาเยือนเพื่อน แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อได้ยินวาริชพูดขึ้น
   
“ผมเห็นด้วยกับพี่เอวา ช่วงนี้พี่ขุนอยู่ช่วยติวให้ผมก่อนนะอย่าเพิ่งหนีน้องเที่ยว” วาริชหันไปยิ้มอ้อนภูผา ยิ่งทำให้อารมณ์ของเอวาคุกรุ่นมากขึ้น
   
“คนละคณะกันน่าจะสอนไม่ได้มั้งจ้ะ”
   
“เดี๋ยวพี่ช่วยดูให้”
   
“ขอบคุณครับ”

เอวาเผลอกัดริมฝีปาก เมื่อไม่มีใครสนใจคำพูดของเธอ
   
“ผมด้วยนะพี่ขุน” สิงหาพาตัวเองเข้าไปเป็นลูกศิษย์ของภูผาอีกคน
   
“ไหนบอกว่าเรียนเข้าใจดีไง” จิรดาอดกัดเพื่อนไม่ได้
   
“ก็เข้าใจไง เข้าใจแค่ที่เข้าใจ” สิงหายักคิ้ว ยิ้มรับเสียงหัวเราะที่ดังขึ้น เป็นจังหวะเดียวกับที่พนักเงินยกอาหารมาเสิร์ฟพอดี ความสนใจของทุกคนจึงมุ่งไปที่การกินแทน
   
• • • • •

“ฝากบอกคุณปู่กรว่าวันศุกร์ผมจะไปนอนที่บ้าน” วาริชบอกภูผาเมื่อรถจอดสนิทที่หน้าหอพัก จิรดาไม่ได้มาด้วยเพราะโทรให้มารดาไปรับที่ห้าง
   
“เดี๋ยวพี่บอกคุณปู่ให้”
   
“โอเครับ งั้นผมขึ้นหอแล้ว”
   
“เดี๋ยวโป” วาริชชะงักมือที่เอื้อมไปเปิดประตูเมื่อภูผาเรียกไว้
   
“ครับ?”
   
“อ่า..งั้นผมขึ้นไปก่อน  สวัสดีครับพี่ขุน” สิงหาลงจากรถอย่างคนรู้หน้าที่ ในรถจึงเหลือเพียงแค่สองคน
   
“พี่ขุนมีอะไรเหรอ”
   
“ของเรา” เหรียญทองถูกห้อยลงมาที่คอ ดวงตาของวาริชเบิกกว้างด้วยความแปลกใจ เขาจับเหรียญยกขึ้นดู ก่อนเงยหน้าขึ้นสบตากับภูผา ดวงตาเต็มไปด้วยความสุข
   
“ให้ผมเหรอ พี่ขุนไม่เก็บไว้เหรอ”
   
“เราขอพี่ไม่ใช่เหรอ”
   
“ผมขอเหรอครับ?” วาริชเลิกคิ้วขึ้น เพราะเขาจำไม่ได้ว่าขอ
   
“ใช่ วันที่พี่แข่งนัดแรกเราบอกพี่ว่า..ผมอยากได้เหรียญเอามาให้ได้นะ”
   
“พี่ขุน” วาริชเรียกอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงเต็มตื้น หัวใจของเขาพองโต ตอนที่พูดเขาหมายถึงให้เอาชัยชนะมาให้ได้ ไม่คิดว่าภูผาจะเอาเหรียญมาให้จริงๆ
   
“เก็บไว้ให้พี่ด้วย”
   
“จะเก็บอย่างดีเลย”
   
ภูผายกมือขึ้นจับศีรษะเล็กเขย่าเบาๆ เมื่อเห็นรอยยิ้มดีใจจนตาหยีของอีกฝ่าย
   
“ขอบคุณครับที่พี่ขุนจำได้”
   
“พี่เคยลืมสัญญาของเราด้วยเหรอ”
   
“เคยหรือเปล่านะ” วาริชแกล้งคิดก่อนยิ้มจ้าเล่ห์ออกมา
   
“ถึงลืมก็ไม่เป็นไรครับ ผมจะทวงพี่ขุนเอง”
   
“หึๆ”
   
“พี่ขุนกลับเถอะจะได้พักผ่อน” ถึงจะเสียดายเวลาดีๆ แบบนี้แค่ไหน แต่วาริชก็อยากให้ภูผากลับไปพักผ่อนมากกว่า ไหนจะแข่งมาเหนื่อยๆ ต้องพาพวกเขาไปทานข้าว แล้วยังต้องขับกลับมาส่งอีก
   
“อืม”
   
“ถึงแล้วส่งข้อความบอกผมด้วยนะ”
   
“อืม”
   
“บอกว่าฝันดี”
   
“หึๆ”
   
มือใหญ่แตะลงบนศีรษะของเขา วาริชยิ้มกว้าง สบตากับดวงตาคู่นั้นด้วยสายตารักใคร่
   
“ไปล่ะนะครับ ขับรถดีๆ”
   
เขาเปิดประตูลงจากรถ ยืนส่งจนรถลับไปจากสายตา มือยกขึ้นแตะเหรียญทองที่ห้อยอยู่ที่คอ ไม่ว่าเมื่อไหร่พี่ขุนก็น่ารักเสมอ

• • • • •

จะเก็บไว้อย่างดีเลย
   
ภาพเหรีญทองวางอยู่บนหมอนถูกโพสต์ลงบัญชีอินสตาแกรม วาริชคิดว่ารูปนี้คงมีคนกดถูกใจหลายคน ยกเว้นคนที่เพิ่งติดตามเขาเมื่อวาน

:::: ♥ TBC ♥::::
  Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[SuPeRDonGDanG]

ร้ายยยยยยยย แค่ภาพเหรียญทองก็ทำคนเต้นได้นะจ๊ะ
ไม่ต้องอัพเลียนแบบใคร แบบนี้ดีกว่า ชนะใส 55555

เด็กแสบยังไงโตมาความแสบคูณ 10 ความน่ารัก คูณ 100

[PandP]

น้องเป็นคนร้ายๆ 55555

[Jibbubu]

สุดยอดเลยอาโป

[sailom_orn]

น้องโปเจ้าเล่ห์ ได้ใครมาน้า

[lizzii]

น้องโปไม่เบาเลยน๊าาาา 555

[areenart1984]

ยกที่หนึ่งของศึกชิงนาย อาโปนำ 1-0 

[iceman555]

 

[O-RA DUNGPRANG]

อาโปเป็นเด็กน่ารักเนอะเอวาเนอะ  เตรียมตัวรับศึกล่ะ 

[bangkeaw]

ของจริงไม่ต้องพูดเยอะนะจ๊ะ ผู้หญิงที่ไหนก้สู้น้องโปของพี่ขุนไม่ได้