Chapter 5
คำว่าค่อยๆ ทำความรู้จักของเราไม่เท่ากัน ผ่านไปเป็นเดือนแล้วพรึกยังไม่แตะเนื้อต้องตัวเขามากไปกว่าจับข้อมือเลย พลัมนั่งถอนหายใจเฮือกๆ กับพี่หมีตุ๊กตาตัวใหญ่บนเตียง ถามว่าเป็นสุภาพบุรุษหนะดีมั้ยมันก็ดี แต่คุณพรึกไม่เข้าใจหรือไงว่าพลัมเป็นวัยรุ่น พลัมมีความต้องการจะนัวเนียหนุบหนับ เปิดลิ้นชักใต้เตียงมาดูแล้วก็อ่อนเพลีย มีแต่น้องเล็กๆ ที่ใช้จนเบื่อแล้ว หรือควรโทรไปขอสินค้าอัพเดทจากเจ้ดี?
“ว่าแต่เล่นกับน้องนี่ถือว่านอกใจแฟนมั้ย โอ้ย!! แฟนก็ยังไม่ได้เป็น หงุดหงิดจังโว้ย” พลัมทึ้งหัวตัวเอง มองน้องสีสันสดใสที่วางเรียงอยู่ในลิ้นชักแล้วก็ใช้ขากระแทกมันกลับเข้าไปไว้ใต้เตียงเหมือนเดิม
ติ้ง!
‘อยู่ไหน กินข้าวที่ห้องหรือจะไปกินข้างนอกกัน’
พลัมอ่านข้อความชวนอบอุ่นของคุณหมีข้างห้องแล้วก็ยิ้มสลับกับหน้าบูดบึ้ง
‘อยากกินคุณพรึก หนูต้องกินที่ห้องหรือกินที่ไหน’
‘ทำไมแก่แดด’
‘ทำไมแก่แล้วแก่เลย’
พลัมพิมพ์กวนตีนคุณหมีไปอย่างหงุดหงิดแกมเอ็นดู ทำไมต้องถือศีลขนาดนั้นก็ไม่รู้ จับเถอะบีบเขาหมับหมับสักทีก็ได้ อายุน้อยร้อยความต้องการโว้ย!!
แถมช่วงนี้เจ้ก็ไม่ได้ส่งชุดมาให้รีวิว เพราะเห็นว่ามีปัญหาอยู่กับซัพพลายเยอร์ที่ญี่ปุ่น พลัมเลยยิ่งไม่มีอะไรไปอ่อยคุณหมี
ติ้ง!
เสียงข้อความเข้าอีกรอบ รออ่านเลยว่าคุณพรึกจะเทศนาอะไรอีก นี่ก็ไม่รู้ว่าอยากมาเป็นพั่ว(ทูนหอ) หรืออยากจะมาเป็นพ่อจริงๆ
‘เจ้ส่งชุดใหม่ไปให้ รอรับเลย คราวนี้อยากได้ด่วนๆ ส่ง Messenger ไปไม่ผ่านไปรษณีย์’
‘ร้อนเงินหรือเจ้ อยู่ๆ ก็เร่ง’
‘เออดิ ซบเซาไปเกือบเดือน มีแต่คน inbox มาถามหารูปเซตใหม่’
‘ชุดอะไรอ่ะรอบนี้’
‘แกเตรียมหาโค้ชมาถ่ายได้เลย’
คุยกับเจ้ต่ออีกไม่นาน พลัมก็วิ่งตึงตังลงไปข้างล่างเพราะพี่ Messenger โทรมาให้ลงไปรับของ พลัมหอบแทบไม่ไหวเพราะกล่องใหญ่มาก
พลัมแบบกล่องตัวเอียงขึ้นมาถึงห้อง พอเปิดดูเสื้อผ้าหนะมีแค่นิดเดียวคือ ‘ชุดพละ’ ของเด็กมัธยมญี่ปุ่น ที่เป็นเสื้อยืดกับกางเกงสั้นพอปิดแก้มก้น แล้วก็ถุงเท้ากีฬายาว ของอย่างอื่นคือพร๊อพเสริม ไม้เบสบอลแล้วก็ลูกบาส รอดึกๆ ชวนคุณพรึกไปเอ้าดอร์เอ้ย ถ่ายรูปที่สนามบาสของคอนโดดีกว่า
ไม่นานพรึกก็กลับมาพร้อมกับข้าวมากมายในมือ เขาแวะเคาะห้องพลัม แล้วเรียกเจ้าตัวดีให้เดินตามไปกินที่ห้อง พลัมไม่ต้องทำอะไรเลย แค่นั่งรอตรงโต๊ะอาหาร คุณพรึกก็ยกกับข้าวสามอย่างมาวางบนโต๊ะ ไก่อบ แกงจืดผักกาดขาว แล้วก็ยำทะเล คุณพรึกชอบออกกำลังกาย เลยกลายเป็นคนที่เลือกกินแต่อาหารที่ดีต่อสุขภาพไปด้วย
พลัมไม่ได้เบ้หน้า เพราะอาหารที่คุณพรึกเลือกมาก็มีรสชาติอร่อยดี เรานั่งกินข้าวกันเงียบๆ ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันแบบเรียบง่าย อาจจะเป็นเพราะคุณพรึกแก่แล้ว ความรักที่เรากำลังพัฒนาจึงเหมือนคลื่นระลอกเล็กๆ ไม่โลดโผน
มันใช่หรอว่ะ!! พลัมประท้วงในใจจนเผลอจ้วงแกงจืดกระฉอก
พลัมรู้ พลัมเห็น ลึกๆ คุณพรึกต้องร้อนแรงมากแน่ๆ คนที่ชอบเซ็กส์ชืดๆ จะเข้าเว็บน้องที่เป็นสายทางเลือกทำไม
“เป็นอะไรพลัม กับข้าวไม่อร่อยหรอ”
เด็กน้อยส่ายหน้าผับ วางแผนในใจเงียบๆ ว่าจะเผด็จศึกคุณพรึกยังไงดีกับชุดพละสั้นกุด!!
หลังทานข้าว พลัมปล่อยให้คุณพรึกตายใจ โดยการให้ไปล้างจานเสียให้พอ ต่อด้วยการชวนเขามานั่งดูข่าวด้วยกันแบบเกร็งๆ ที่โซฟา คุณพรึกขยับไปนั่งชิดริมฝั่งขวา แล้วสั่งให้พลัมนั่งฝั่งซ้าย กลัวเนื้อโดนกันแล้วมันจะสปาร์คหรือไง แล้วไม่รู้หรือไงอีกว่าพลัมอยากให้สปาร์คจะตายห่าอยู่แล้ว
“คุณพรึก”
“ครับ”
โอ้ย พ่อคนดีของโลกใบนี้
“สักสี่ทุ่มแบบคนเงียบๆ ไปถ่ายรูปให้พลัมที่สนามบาสหน่อยสิ”
“ทำไมต้องสนามบาส แล้วทำไมต้องสี่ทุ่ม”
“ก็ชุดรอบนี้มันแนวสปอร์ต”
“ถ่ายกลางวันไม่ได้หรอ”
เอ้อ...ถ้าคุณพรึกไม่อายพลัมไม่อายด้วยก็ได้นะ
“กางเกงสั้นแค่นี้ คุณพรึกอยากให้ไปถ่ายกลางวันหรอ”
พลัมไม่พูดเปล่า ถลกกางเกงที่ยาวถึงเข่าของตัวเองขึ้นประกอบ เขาร่นชายขึ้นมาจนแทบเห็นกางเกงใน คุณพรึกนี้หันหนีอย่างไว
“เออ ถ่ายสี่ทุ่มก็สี่ทุ่ม”
“งั้นพลัมไปแต่งตัวก่อนนะ”
“พร้อมแล้วก็มาเคาะประตู”
“ครับ” พลัมอยากจะหอมแก้มลาสักที แต่ถ้าทำมีหวังต้องโดนดุอีกแน่นอน เขาเลยยอมเดินออกไปจากห้องแต่โดยดี คนตัวเล็กไปอาบน้ำจนสะอาด สบู่เหลวที่ใช้เมื่อนวดไปเรื่อยๆ กลิ่นสปอร์ตจางๆ มันก็เกาะติดอยู่กับผิวเนื้อ พลัมเดินแก้ผ้าออกมาจากห้องน้ำตามความเคยชิน แล้วก็หยุดมองตัวเองหน้ากระจก พลิกไปมา ด้านข้างเขายังดูดีเหมือนเดิม ลองแอ่นสะโพกดูหน่อยก็เห็นว่ามันเป็นเคิร์ฟสวย แค่คิดว่าถ้าให้คุณพรึกมานาบอยู่ข้างหลังแล้วเขาบดเขาเบียดลงไปมันคงเป็นภาพที่สวยงามไม่น้อย เห้อ...เสียก็แต่คุณพรึกไม่รู้ชาตินี้จะอยากมานาบเขาดูบ้างหรือเปล่า
พลัมเดินไปหยิบ Jock Strap หรือชั้นในที่ปกปิดเฉพาะส่วนหน้ามาสวม แล้วมีสายรัดเล็กๆ เป็นขอบเอวและพยุงก้นไว้ พลัมไม่ได้ตั้งใจอ่อยคุณหมีทึ่มเค้าสักนิดเลยสาบาน แต่มันเป็นกางเกงในประเภทที่นักกีฬาชอบใส่ต่างหาก ไม่มีเนื้อผ้ามายุ่มย่ามด้านหลัง หมดปัญหาเรื่องชื้นเหงื่อและเข้าวิน อีกอย่างพอใส่แล้วก้นก็กลมเด้งดูแน่นน่าหมับขึ้นไปอีก พร้อม...รับทุกสถานการณ์ ได้กางเกงในที่ถูกจริตแล้วพลัมก็ยิ้มกริ่ม จัดการสวมกางเกงพละขาสั้นสีขาวที่ยาวเลยบั้นท้ายมานิด ดึงให้มันสูงขึ้นมาอีกหน่อย โชว์ขาอ่อนเนียนๆ ตามด้วยเสื้อยืดสีฟ้ามีแถบสามแถบตรงแขนเสื้อที่ยาวมาถึงเหนือข้อศอก หมุนตัวดูโดยรอบก็ได้ลุคสปอร์ตแบบโชตะคอนบาปๆ ดี เอาถุงเท้าฟุตบอลที่ยาวครึ่งแข้งมาใส่ ปิดท้ายด้วยรองเท้าผ้าใบเป็นอันเสร็จพิธี พลัมเดินออกไปหยิบกล้อง ไม้เบสบอลและลูกบาส จากนั้นก็ไปเคาะประตูห้องคุณพรึก
คุณพรึกเปิดออกมาแล้วปิดกลับอย่างรวดเร็วแถบจะกระแทกหน้าพลัม
“เหี้ยเอ้ย หัวใจจะวาย” ร่างสูงสบถอยู่หลังประตู
“เป็นลูกเป็นหลานจะฟาดให้ก้นลาย ทำไมใส่กางเกงสั้นขนาดนั้น” พรึกบ่นเป็นคนแก่ แล้วค่อยเปิดประตูออกมาอีกครั้ง เจ้าปิศาจตัวน้อยของเขายืนยิ้มปากฉีกจนแทบถึงหู
“อยากโดนไม้เรียวคุณพรึกฟาดก้นจนทนไม่ไหวแล้วครับ”
“แก่แดดอีกแล้วพลัม”
พลัมกรอกตาเป็นเลขแปด “ผมยี่สิบแล้วนะครับ ถ้าไม่เรียนมหาวิทยาลัยก็ทำผู้หญิงท้องมีลูกได้สักสามคนแล้วครับ”
“นี่ตกลงเป็นไบหรอ ทำผู้หญิงก็ได้?”
“โอ้ยพลัมประชด พลัมแค่บอกว่าพลัมโตแล้ว คุณพรึกอยากทำอะไรก็ทำเถอะครับไม่ต้องเกรงใจ”
“ไม่ได้ ฉันไม่สามารถขึ้นเตียงกับคนที่ไม่ใช่แฟน หรือไม่รักได้หรอกนะ”
“งั้นเราทำกันที่ระเบียงก็ได้ครับ ละเตียงเอาไว้ถ้ามันสะเทือนใจคุณพรึกมาก”
ร่างสูงเงื้อมมือจะฟาดปากแก่แดดนั้นให้อีกที
พลัมยอมแพ้ยกมือขึ้นมาโบกกลางอากาศ คุณพรึกย้ำเขาบ่อยกว่าเขาอาบน้ำแปรงฟันอีกมั้ง ว่านี่คือช่วงคบหาดูใจ ยังไม่ได้
ตกลงคบกันจริงจัง เพราะฉะนั้นสิ่งที่พลัมหวังให้พับโครงการไปเลย
พรึกเห็นก้นแพลมๆ ของมันแล้วก็ให้คันยุบยิบในใจ เจ้าปิศาจน้องมันคือศูนย์รวมความหงุดหงิดของคนแก่จริงๆ มือใหญ่เอื้อมวมาดึงชายกางเกงพลัมให้ปิดลงมาอีกหน่อย
“คุณพรึกอย่าดึงแรงเดี๋ยวก้นโผล่!!”
“เนี่ยๆ เนียนแต๊ะอั๋งน้องตลอด”
คนตัวโตถึงกับกุมขมับ เส้นบางๆ ระหว่างน่าหมับกับน่าถีบจริงๆ ไอ้เด็กบ้าเอ้ย
“ชุดจากเพจน้องนะครับ ไม่ใช่ชุดพละจริงๆ สักหน่อย มันมีไว้ใส่อ่อยนะครับ ไม่สามารถใช้งานได้จริง”
ร่างสูงพยักหน้าเข้าใจ แล้วเดินนำพลัมไปที่ลิฟต์ สี่ทุ่มนิดๆ แล้วคอนโดค่อนข้างเงียบ ส่วนกลางที่เป็นสปอร์ตคลับก็แทบไม่มีคนมาใช้ เหลือเพียงลู่วิ่งไฟฟ้าในร่มเท่านั้นที่ยังมีคนอยู่ สนามบาสกับสระว่ายน้ำนี่สงัดจนแทบมีผีออกมาสังสรรค์ได้
พลัมผลักประตูกรงเหล็กที่ล้อมรอบสนามบาสเข้าไป ด้านในมีเพียงไฟสลัวๆ เท่านั้น พลัมนั่งลงตรงที่มีแสงส่องถึง ชันเข่า
ขึ้นกอดลูกบาสไว้ พรึกลั่นชัตเตอร์แบบไม่เต็มใจนัก และพลัมก็รู้จึงรีบโพสอ่อยแบบชนิดที่ว่าตัวเองยังเขิน ไม่ว่าจะเป็นคุกเข่าแล้วจับไม้เบสบอลไว้ตรงกลางหว่างขา เปลี่ยนท่าเป็นวางไว้แนบร่องก้น แล้วขยับ Riding เบาๆ พอให้คุณพรึกเขาหัวเสีย
ยิ่งใบหน้าหมีๆ นั่นยุ่งเหยิงมากเท่าไหร่พลัมก็ยิ่งสนุก และเมื่อถ่ายที่สว่างๆ จนคิดว่าได้ภาพที่โอเคแล้ว พลัมก็ชวนคุณพรึกเข้าไปมุมหลังแป้นบาสที่ค่อนข้างสลัว
นายแบบเพจน้องหันหลังเกาะลูกกรง เขย่งขาข้างหนึ่งให้ก้นกระดก แล้วแอ่นหลังโน้มลง หันไปช้อนตาจิกกล้อง พลัมเห็นนะว่าคุณพรึกกลืนน้ำลาย ปิศาจตัวน้อยของคุณหมีตัวใหญ่เริ่มย่ามใจ ลดมือข้างหนึ่งลงมาเลิกขอบกางเกงขึ้นจนเห็นขอบสายรัดก้น
พรึกคีพลุคนิ่งจนตะคริวแทบขึ้นหน้านอยู่แล้ว เมื่อไหร่ไอ้น้องน้อยมันจะเลิกอ่อยสักทีว่ะ พลัมจงใจก้มลงไปหยิบลูกบาสที่หล่นอยู่ข้างตัว กางเกงขาสั้นที่เหมือนเสียดายค่าผ้าตวัดขึ้นจนสุด ก้นเด้งๆ เนื้อแน่นๆ เย้ายวนอยู่ตรงหน้า พลัมอุ้มลูกบาสขึ้นมาแล้วหันมาหาพรึก
ร่างสูงวางกล้องลงบนพื้น ย่างสามขุมไปหาคนตัวเล็กแล้วปัดลูกบาสในมือน้องให้พ้นทาง
พลัมตัวสั่นเมื่อเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไป พรึกจับพลัมหันหลัง ผลักตัวน้องไปแนบชิดลูกกรงเหล็ก เอาตัวสูงใหญ่ทาบทับลงไปบนตัวน้องอย่างรวดเร็ว ใช้ช่วงกลางลำตัวบดเบียดเข้ากับก้อนกลมที่อ่อยเขามาหลายนาทีแล้ว กางเกงผ้าที่เขาใส่อยู่ มิอาจกั้นความร้อนและแข็งแกร่งได้
“คะคุณพรึก” พลัมอ้าปากจะประท้วง พรึกล็อกคางน้องให้หันมารับจูบร้อนแรง จนน้ำลายใสๆ ไหลเปรอะ เคล้าไปกับกลิ่นเลือด พลัมตาฉ่ำน้ำเพราะพรึกบดปากจนปริแตก มือใหญ่จับมือขาวที่เล็กกว่าเกือบครึ่งให้เกาะกรงเหล็กไว้ ก่อนจะลูบไล้เข้าไปใต้เสื้อพละตัวจิ๋ว เนื้อเด็กอ่อนๆ เด้งสู่มือ ติ่งไตบนยอดอกถูกทักทายแรงๆ ทั้งบีบทั้งเค้นคลึง จนน้องต้องส่งเสียงร้องออกมาเบาๆ
“รู้มั้ยผลของการปลุกความดิบในตัวคุณพรึกขึ้นมาแล้วจะเป็นยังไง”
น้องส่ายศีรษะรัวจนรู้สึกน่ารังแกขึ้นมาอีกสิบเท่า พรึกก้มลงไปกัดเนื้อตรงหลังคอแรง แล้วจูบซ้ำจนช้ำเลือด ใบหูอ่อนๆ ถูกขบกัดจนกายบางๆ นั้นบิดหนีไปมา สะโพกนุ่มถูกถูไถมากกว่ากว่าเดิม พรึกลดตัวลงดึงกางเกงพละน้องลงอย่างหยาบคาย ก้นขาวกลมกลึงสั่นระริกเมื่อสัมผัสถูกอากาศ พรึกดึงสายรัดของ Jock Strap ให้ดีดเนื้อนิ่มจนผิวขาวกลายเป็นสีชมพูอ่อน เขาเอาสองมือขยำซาลาเปาลูกอวบบิดบี้แกล้งดึงเนื้อจนพลัมส่งเสียงวอนขอให้เบาแรงลงหน่อย
เด็กขี้อ่อยต้องได้รับการลงโทษแบบนี้แหละ ก้อนเนื้อที่บดบังช่องทางลึกลับถูกแยกออกจากกัน พรึกนั่งยองๆ ลงแล้วพ่นน้ำลายลงไปบนรอยจีบสีชมพู มันสั่นระริกราวกับตกใจที่ถูกทักทายอย่างหยาบโลน แล้วก็ต้องสะดุ้งยิ่งกว่าเมื่อบางอย่างที่ทั้งร้อนทั้งชื้นและไม่อ่อนโยนเลยสักนิดสัมผัสลงไป
พลัมดิ้นจนลูกกรงสั่น เสียงโลหะเขย่าเป็นจังหวะรุนแรงดังคลอไปกับลมหายใจหอบสะท้าน และเสียงครางต่ำๆ ในลำคอ น้องพยายามขบปากไม่ส่งเสียงให้น่าอายไปมากกว่านี้ แต่สิ่งที่ลิ้นร้อนกำลังเล่นสนุกมันไม่อ่อนโยนเลย น้องแอ่นสะโพกมากกว่าเดิมโดยไม่รู้ตัว ซึ่งมันก็เข้าทางของพรึกที่กดลิ้นตัวเองลงไปให้ลึกขึ้น
ขาขาวๆ นั้นสั่นระริกจนน่าสงสาร ตัวคุดคู้ลงเพราะในท้องมันหวิวเกินกว่าจะยืนตรงได้ โชคดีที่มือยังคว้าเกี่ยวลูกกรงไว้ทำให้พลัมไม่ล้มลงไปกองกับพื้น
“เด็กชอบอ่อยต้องโดนลงโทษรู้มั้ยครับ”
พรึกตีก้นขาวๆ นั้นจนขึ้นรอยแดง
“คุณพรึกหนูเจ็บ” เสียงหวานกระเส่าจนพรึกต้องยอมอ่อนโยนด้วยหน่อย เขาลุกขึ้นเต็มความสูงแล้วรั้งคางน้องมารับจูบที่ร้อนแรง กลิ่นคาวจากปลายลิ้นทำให้พลัมเบ้หน้าหนี แต่พรึกก็ล็อคคางไว้ไม่ให้ไปไหน ก่อนที่จะใช้อีกมือของตัวเองรูดซิปลง พรึกไม่ได้ถอดกางเกง แค่ควักเอาไม้เรียวที่เจ้าหนูพลัมถามหาออกมา
“Ride it, ok?”
พูดจบแล้วก็ดึงมือข้างนึงของน้องให้เอื้อมมากำมันไว้
“ฮือ พลัมกลัว พลัมกลัว มันใหญ่ มันร้อน” เสียงสะอื้นอย่างน่าสงสาร มือเล็กแทบกำไม่มิด แถมยังสั่นจนพรึกอยากแกล้งให้ร้องไห้ดังๆ
“ครั้งแรกหรือคะเด็กน้อย”
พลัมพยักหน้า ท่าทีแสนไร้เดียงสานั้นทำให้พรึกพลุ่งพล่านขึ้นกว่าเดิมมากโข
“คุณพรึกสอนให้ แล้วหนูก็ทำให้คุณพรึกนะ”
“คะครับ” พลัมพยักหน้าเป็นเด็กดีเลย พรึกจับทับมือพลัมอีกทีแล้วสอนให้เด็กน้อยขยับ ฝ่ามือเล็กๆ เพียงนั้นกลับทำให้ไม้เรียวใหญ่โตคึกคัก พรึกคิดว่าเขารอไม่ไหวแล้วจึงดึงมือพลัมออก
บดเบียดไม้เรียวจนชิดกับความนุ่มเด้งเหมือนโมจิ เขาเพียงถูไถภายนอกก็เหมือนจะเห็นสวรรค์อยู่ไม่ไกล ความรุนแรงที่ขยับอยู่ด้านหลังทำให้พลัมแดงไปทั้งตัว พรึกล็อคเอวคนน้องไว้ ดึงรั้งมันให้แนบตัวตนของเขามากขึ้น พลัมจับลูกกรงแน่น เหล็กตะแกรงโดนเขย่าตามแรงขยับสะโพกบดตามจังหวะที่คุณพรึกนำไป
กึงกึงกึง!!
“คะ คุณพรึก!”
“คุณพรึก!!!”
สวรรค์สำหรับพรึกอยู่ไม่ไกล เพียงเสี้ยววินาทีเขาก็เห็นดาวลอยขว้าง แล้วทุกอย่างก็ขาวโพลน
“คุณพรึก ทำใจดีๆ ไว้ก่อนนะครับ”
พลัมวิ่งมาดูอาการคนที่ล้มฟาดรั้วดังลั่นสนาม ลูกบาสที่พลัมโยนหยอกคุณพรึกพึ่งจะตกพื้นแล้วไหลมาชนร่างไร้สติอย่างลูซเซอร์
“ฉิบหาย สลบเลยหรือว่ะเนี่ย”
แค่ช่วงจังหวะลูกบาสลอยจากมือพลัมมากระแทกหัว พลัมไม่รู้หรอกว่าพรึกจินตนาการไปได้ไกลแทบสุดขอบนรกเลยทีเดียว
“ทำไงอ่ะทีนี้ จะได้ผัวเอ๋อมั้ยอ่ะพลัม” คนตัวเล็กดึงทึงผมตัวเองอย่างจนปัญญาว่าจะลากหมียักษ์ของเขากลับขึ้นไปบนห้องยังไง หรือต้องเรียกรถพยาบาลมั้ยเนี่ย
Ring~
อ่าเสียงสวรรค์จาก ‘เบลคนเหี้ย’
“กากพรึก มึงอยู่คอนโดมั้ย กูจะเอาของฝากจากญี่ปุ่นไปให้”
“สวัสดีครับ” พลัมสไลด์หน้าจอโทรศัพท์พรึกแล้วกรอกเสียงลงไป
“อ้าว ไม่ใช่พรึก” เบลพึ่งได้สติ เสียงที่ตอบกลับใสดุจระฆังแก้วขนาดนี้ไม่ใช่คนกากอย่างเพื่อนเขาแน่นอน
“ครับ คุณพรึกสลบ คุณเบลเพื่อนคุณพรึกใช่มั้ย”
“เอากันจนสลบเลยหรอว่ะ พี่พรึกกูไม่กากละ” เบลเหมือนพึมพำเหมือนลืมตัวว่าปลายสายยังฟังอยู่
“ถ้าเอากันจนสลบก็ดีสิครับ” น้ำเสียงงุ้งงิ้งจากปลายสายทำให้เบลอดเอ็นดูไม่ได้
“โอ๋นะคะ หอมหัวปลอบ แล้วไอ้กากพรึกไปทำอะไรมาจนสลบ”
“หัวกระแทกลูกบาสครับ”
“กากถาวรจังวะเพื่อนกู”
“คุณเบลรีบมาช่วยนะครับ พลัมกลัวคุณพรึกตาย”
“ตัวอย่างกับหมี ไม่ตายง่ายหรอกค่ะ เดี๋ยวคุณเบลรีบไปหานะคะ เด็กน้อย”
“ขอบคุณครับ”
“งื้อ...น่ารักคุณเบลอยากหอมหัว
ไม่นานเกินรอเบลก็โผล่มาที่สนามบาส แล้วพอเห็นภาพน้องในชุดพละสั้นจู๋แล้วหัวใจก็หล่นไปที่ตาตุ่ม ขอบคุณลูกบาสที่
กระแทกหัวเพื่อนเขาทำให้สลบไปได้ ไม่งั้นปิศาจร้ายต้องออกอาละวาดให้เขาไปประกันตัวที่โรงพักแน่
เบลแบกพรึกขึ้นมาถึงห้อง พามาปล่อยไว้บนเตียง พลัมเอาผ้าเย็นมาประคบไม่ให้หัวที่ปูดบวมนั้นบวมมากขึ้น หนุ่มตี๋เห็นแล้วก็อมยิ้ม เห็นไอ้พรึกไปหึงโหดกระชากเด็กออกจากผับไอ้พันวาเมื่อเดือนก่อน ตอนแรกก็นึกเป็นห่วง ว่าอีกฝ่ายจะดูแลเพื่อนเขาได้หรือไม่ แต่จากที่พรึกเล่าให้ฟัง น้องพลัมเป็นเด็กวัยรุ่นที่ใช้ชีวิตคนเดียวจนชิน เลยพอรู้วิธีดูแลตัวเองอยู่บ้าง
พลัมประคบไป แล้วก็หันมาคุยกับเบลเพื่อไม่ให้ห้องเงียบเกินไป
“คุณเบลซื้ออะไรมาฝากคุณพรึกหรอ”
“เรียกมัมมัมก่อน แล้วจะบอก”
“มัมมัม”
“งื้อ ลูกใครทำไมน่ารักขนาดนี้ มาให้มัมมัมหอมหัวที”
พลัมทำหน้าเหวอ เบลเห็นแล้วก็หัวเราะใหญ่ จริงๆ เขาก็เป็นชายตี๋ สูงเกือบ 182 cm. ตัวหนาล่ำเหมือนหมีควายไม่ต่างจากไอ้พรึกหรอก ด้วยสรีระที่ต่อสู้กับ The Hulk ได้สบายยิ่งไม่เหมาะกับโพสิชั่นแม่ แต่ถ้าจะให้เป็น Daddy ก็กลัวไอ้พรึกลุกขึ้น
มาหักคอ น้องยิ่งน่ารัก น่าเลี้ยงให้เป็น Sugar Baby อยู่ด้วย
“เป็นลูกมัม มัมจะไม่ปล่อยให้ใครหน้าไหนมาทำร้ายน้องได้”
“งื้อ คุณมัม น่ารัก”
พลัมทำอะไรไม่ได้แล้ว นอกจากเล่นเว่อร์ไปกับคุณเบลเพื่อนคุณพรึกด้วย
“ไอ้พรึกมันรังแกอะไรน้อง บอกคุณมัมได้เลยนะคะ” พูดแล้วก็ลูบผมนุ่มๆ เหมือนลูกแมวนั่นไปด้วย
“แล้วถ้าคุณพรึกไม่รังแกละครับ น้องพลัมฟ้องได้รึเปล่า”
เบลหัวเราะก๊าก กูว่าแล้วคนกาก มีลาภปากมารอให้หมับหมับถึงห้องก็ยังไม่เคยได้แกะรับประทาน
“ยังไง ไหนเล่ามัมสิ”
“คุณพรึก ไม่ยอมทำ” พลัมเล่าอ้อมแอ้ม
เบลโคลงศีรษะไปมา ไปญี่ปุ่นอุตส่าห์หอบถุงยางกลับมาฝากประมาณ 12 โหล สงสัยจะหมดอายุก่อนได้ใช้เสียแล้วกระมัง
“ตอนหนุ่มๆ พรึกมันเคยมีประสบการณ์ไม่ดีหนะ มันเลยถือศีลไม่แตะต้องสีกา”
“ประสบการณ์อะไรหรือครับ” พลัมเอียงคอถาม มันน่าเอ็นดูจนเบลอยากจะเล่าออกไปให้หมดไส้หมดพุง แต่ด้วยมารยาทและอายุวัย 32 จึงรู้ได้ว่าอะไรควรหรือไม่ควร
“ของแบบนี้ให้ไอ้พรึกมันเล่าเองเถอะ” เบลตอบด้วยสายตาเอ็นดู
เจ้าตัวเล็กพยักหน้ารับทราบ หน้าหงอยๆ ดูน่าสงสารเชียว เบลเลยปลอบใจไปอีกหนึ่งประโยค
“แต่มัมมัมว่าน้องไม่จำเป็นต้องรู้หรอกค่ะ มันเป็นอดีตที่ไม่ดีนัก น้องพลัมมีหน้าที่สร้างอนาคตที่สดใสให้ไอ้พรึกดีกว่า”
พลัมยู่ปาก คุยกับคนแก่แล้วเหนื่อยจัง ข้อแม้เต็มไปหมดเลย
“น้องจะสร้างอนาคตได้ยังไง คุณพรึกไม่ยอมลวนลามเลย”
“มันละทางโลกกับผู้หญิง แต่ก็ไม่นึกว่าจะลามมาถึงหนุ่มๆ ด้วย”
“ที่จริงพลัมไม่ใช่หนุ่มๆ สักหน่อย พลัมเป็นน้อง น้องตะเร้กก น่าร๊ากกก เซ็กซี่ ขี้อ่อย งือ ทำขนาดนี้แล้วอ่ะคุณมัม คุณพรึกยังไม่ชายตาแลน้องเลย ไม่เคยแม้แต่จะหอมแก้มน้อง อ่อยจนท้อแล้วนะครับ”
“โอ๋นะคะ มาหอมหัวที”
พลัมทำท่าจะยื่นหัวไปให้หอมจริงๆ แต่ก็คิดขึ้นมาได้ว่าถ้าคุณพรึกเกิดลืมตามาเห็นก็จะกลายเป็นเด็กไม่ดี ดังนั้นจึงชะงักหัว
ไว้ก่อน เบลหัวเราะขำ
“เพลาเรื่องชวนมันทำอย่างว่าลงบ้างก็ได้ แล้วก็ลองเรียนรู้การใช้ชีวิตร่วมกันดูไปก่อน มัมมัมว่าถ้าผ่านจุดนั้นไปแล้ว หนูจะมี
ความสุขเวลาอยู่บนเตียงมากกว่าที่ดื้อรั้นจะทำตอนนี้ก็ได้”
“คำสอนนี้ไม่น่าออกจากปากมัม เมมเบอร์นัมเบอร์วันของเพจน้อง”
“ไอ้น้อง เดี๋ยวตีด้วยไม้ตะพด” เบลเงื้อมือจะฟาด
“อุ้แง้” พลัมเบะปากร้องอย่างกวนตีน คนที่อายุเยอะกว่าวางมือลงไปบนหัวกลมๆ แล้วตบมันปุๆ เบลอยากลงเดิมพันให้เจ้าเด็กพลัมเอาชนะใจเพื่อนเขาได้จัง คนที่ปิดตัวเองมานานอย่างพรึกจะได้มีคนดูแลสักที
ฝ่ายพลัมเองก็คิดตามที่เบลสอน ตอนเจอกันของเราอาจจะดูกามไปสักหน่อย แต่หลังจากนี้เขาจะเป็นเด็กดีของคุณพรึก คุณพรึกจะได้เอ็นดู แล้วหลงเค้ามากๆ
คุกคุก คริคริ แค่คิดก็รู้สึกสนุกแล้ว
“เข้าใจที่มัมมัมพูดมั้ยน้องพลัม เข้าใจถูกต้องนะ” เบลเห็นหน้าเจ้าเล่ห์ของเจ้าตัวน้อยแล้วเริ่มไม่ค่อยวางใจ
“น้องพลัมเข้าใจครับคุณมัม น้องพลัมจะเป็นเด็กดีให้คุณพรึกตายใจก่อน เป็นลูกแมวน้อยปุกปุยน่ารักขี้อ้อน หลอกให้คุณ
พรึกมาเกาคาง แล้วค่อยแปลงร่างเป็นเสือหนุ่มกระโจนกัดคอคุณพรึกให้จมเขี้ยว ง่ำ”
เบลปวดหัว ไม่รู้จะสงสารลูกหรือเพื่อนตัวเองก่อนดีเลยทีนี้ แต่ในเมื่อตั้งต้นเป็นชิปเปอร์มือวางอันดับหนึ่งแล้ว เขาจะต้องพายเรือพรึกพลัมไปให้ถึงระฆังวิวาห์ให้ได้
“อาทิตย์หน้าวันเกิดไอ้พรึกนะ”
“น้องพลัม ห่อผ้าเช็ดตัวผูกโบว์รอคุณพรึกมาแกะแบบนี้หรอครับมัมมัม” เจ้าตัวเล็กทำหน้าตื่นเต้นขึ้นมาทันที
เบลอยากได้พารา มองลูกตัวเองที่ถามอย่างตาใสเหมือนเป็นเรื่องที่ถามแม่ว่ากินไอติมได้มั้ยครับ ทั้งที่กำลังจะเอาตัวเองขึ้นเขียงให้ผู้ชายตัวควายๆ สับ
“มัมมัมว่าน้องพลัมน่าจะให้อะไรซอฟต์ๆ น่ารักๆ ดีกว่า น่าเอ็นดู น่าทะนุถนอมไงครับ ท่องไว้”
น้องตัวนิ่มๆ ยื่นปากจนแก้มตอบ เห็นแล้วเบลนึกอยากจับบีบไปทั้งตัว
“งั้นน้องพลัมให้ของขวัญอะไรคุณพรึกดี มัมมัมช่วยคิดหน่อย”
เบลนิ่งไป มองคนตัวเล็กที่ยังประคบเย็นให้เพื่อนเขาไปด้วย แล้วก็นึกถึงคุณสมบัติมัดใจสามีขึ้นมาได้ข้อหนึ่ง
“เสน่ห์ปลายจวัก”
พลัมตาโต ตากลมๆ พอโตขึ้นเบลยิ่งพล่าเลือน บางทีก็อยากฉีกสัญญาแม่ลูกกับน้อง แล้วเอาน้ำยาล้างห้องน้ำกรอกปากไอ้
พรึกให้ตายๆ ไปตั้งแต่ตอนนี้จะได้ไม่เป็นมารหัวใจ
“เสน่ห์ปลายจวัก ผัวรักจนตัวตาย!! มัมมัมน้องจะทำขนมเค้กวันเกิดให้คุณพรึก”
อ่ะ...ทฤษฎีอ่อยครั้งนี้ก็ให้ลูกทำสำเร็จนะลูกนะ
TBC
อย่าให้คุณพรึกสลบฟรี เม้นให้คุณเค้าหน่อยนะคะ
#ทฤษฎีอ่อยเธอ