Thirteen
(ธ.) : ธนบัตร (ธนาคารส่วนตัว)
[พยัญชนะ]ผมมองไอ้ตัวดีที่นอนหลับอุตุยังไม่ตื่น แสงอาทิตย์เริ่มสาดส่องเข้ามาในห้องพักของเราแล้ว ลืมความคิดที่จะตื่นขึ้นมาดูแสงแรกที่ขอบทะเลได้เลย เมื่อวานเป็นวันที่หนักหนาสำหรับพวกเรา ถึงการปลูกต้นไม่จะไม่ได้ยากอะไร แต่อากาศที่ร้อนแล้วไหนจะการเดินทางที่ต้องนั่งอยู่บนรถแคบๆ เป็นชั่วโมง ไม่เหนื่อยเมื่อยล้าก็ไม่ใช่คนแล้วครับ
เกลี่ยเส้นผมที่ตกลงมาปรกหน้าผากมนออกอย่างเบามือ สระขยับตัวเล็กน้อยเมื่อโดนรบกวน แต่สุดท้ายเจ้าตัวก็นอนนิ่งเหมือนเดิม ผมได้แต่หัวเราะให้กับคนขี้เซา อีกสักพักค่อยปลุกแล้วกัน ระหว่างนี้ผมควรออกไปซื้ออาหารมาให้ไอ้ดื้อของผมกินรองท้องตอนตื่น แล้วค่อยออกไปร้านอาหารข้างนอกอีกที
ขยับลงจากเตียงอย่างเชื่องช้าเพราะกลัวจะทำให้สระสะดุ้งตื่น ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จก็คว้ากระเป๋าตังค์กับโทรศัพท์ก้าวออกจากห้องพัก น่าแปลกที่ดันเจอไอ้เจ็มยืนอยู่หน้าประตูทางออกจากบังกะโล
“ตื่นเช้าจังวะ”
“ปกติกูก็ตื่นเช้าอยู่แล้ว”
“ไอ้พีกับไอ้ยู?” ผมเลิกคิ้วถาม
มันไหวไหล่ “ยังหลับอยู่ แล้วนี่มึงจะออกไปข้างนอกใช่ป่ะ?”
“เออ ว่าจะซื้อของกินนิดหน่อยมาให้สระอะ”
“กูไปด้วย อยากแดกกาแฟ”
“ไปดิ”
สองข้างทางริมชายหาดมีร้านอาหารมากมาย ผมเล็งเฉพาะที่เป็นร้านรถเข็นอาหาร ได้หมูปิ๊ง ก๋วยเตี๋ยว กับขนมสารพัดอย่างมาเต็มสองมือ ก่อนปิดท้ายด้วยกาแฟสามแก้ว ชาเขียวอีกหนึ่ง แล้วก็แดงโซดาสำหรับสระของผม
“มึงกับไอ้หระนี่ยังไงวะ” เจ็มถามขึ้น
ผมเลิกคิ้ว “หมายถึงอะไร?”
“ก็เรื่องของมึงสองคนเนี่ย ตกลงเป็นอะไรกัน”
“...เพื่อนไง” ผมตอบ ระบายยิ้มบาง
เพื่อนนั่นแหละคือนิยามความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่
“ไม่ใช่ ‘มากกว่าเพื่อน’ หรอกเหรอวะ?”
ผมหลุดหัวเราะ “ก็ยังเป็นเพื่อนอยู่ไม่ใช่รึไง แค่มีคำว่ามากกว่าเติมเข้าไป”
“กูล่ะปวดหัวกับมึง นี่กวนตีนกูอยู่หรือพูดจริงครับเพื่อน”
“พูดจริง” ผมดูดกาแฟหนึ่งอึกก่อนจะพูดต่อ “ในเมื่อมันไม่มีคำนิยามที่ชัดเจน คำว่ามากกว่าเพื่อนก็ชัดเจนพอแล้วเว้ย เป็นเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน ก็มากกว่าเพื่อนไง”
“ครับๆ เรื่องของพวกมึงเลยครับ นิยามความสัมพันธ์ที่เข้าใจกันได้แค่สองคน กูไม่เสือกแล้วครับ ปวดหัว”
“มึงไม่ควรเสือกตั้งแต่แรกแล้วเปล่า”
“อ้าวไอ้นี่”
“ฮ่าๆๆๆ”
ไอ้เจ็มถอนหายใจ กระแทกไหล่ผมเบาๆ ทีหนึ่งแล้วมันก็พูดขึ้นอีก “ว่าก็ว่าเถอะ มึงไม่อึดอัดบ้างเหรอกับสิ่งที่เป็นอยู่ แล้วถ้าเกิดผลลัพธ์สุดท้ายมันออกมาว่าไม่ มึงจะเข้าหน้ากันติดมั้ยวะ กูอยากจะรู้”
ผมคิดตาม และใช่ว่าเรื่องนี้ผมจะไม่เคยคิดมาก่อน ผมคิดมาเป็นร้อยครั้งแล้วด้วยซ้ำ นับตั้งแต่ที่เริ่มชอบสระนั่นแหละ แต่สุดท้ายแค่ได้เห็นหน้ามันความคิดเหล่านี้ก็ปลิวหายไปแทบจะในทันที
ผมชอบเขาไปแล้ว ไม่สามารถดึงความรู้สึกกลับมาได้แล้วด้วย ดังนั้นผมก็มีแต่เดินหน้าต่อไปเท่านั้น ทำเท่าที่จะทำได้ ให้เขาได้รู้ว่าผมคิดยังไงกับเขา และถ้าสุดท้ายแล้วมันต้องผิดหวัง ผมพร้อมจะยอมรับและยอมถอยออกมา
อืม...แต่เท่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ ผมยังมองไม่เห็นความผิดหวังเลยนะ เห็นแต่คำว่าความหวังที่กำลังจะเป็นจริงมากกว่า หึ : )
“กูเตรียมตัวมาดีเจ็ม ไม่ว่ามันจะออกมาเป็นยังไง กูคิดหาวิธีให้ตัวเองและสระเอาไว้แล้ว ต่อให้กูต้องอกหัก แต่ระหว่างเราจะเหลือความทรงจำดีๆ เอาไว้จนหยดสุดท้าย มึงไม่ต้องห่วง”
ไอ้เจ็มทำหน้ายู่ยี่ มันโบกมือไปมาตรงหน้าตัวเอง “กูอยากจะอ้วกกับคำพูดพระเอ๊กพระเอกของมึง แหวะ”
“กวนตีน”
ผมยกเท้าขึ้นจะเตะมัน แต่ไอ้เจ็มก็รีบขยับหนี เราเลยวิ่งไล่กันขำๆ ไปตลอดทางจนมาถึงที่พัก เปิดประตูเข้าไปก็เจอไอ้พีกับไอ้ยูเดินออกมาจากห้องนอนพอดี พวกมันเห็นผมกับไอ้เจ็มก็พากันเอ่ยทักทั้งที่หน้ายังง่วงๆ งงๆ
“ไปไหนกันมาวะ”
ผมชูของในมือ “ซื้อของกิน”
“มีกาแฟของมึงด้วยไอ้พี ของไอ้ยูเป็นชาเขียว” ไอ้เจ็มว่าพลางวางของในมือตัวเองลงกับโต๊ะตัวเล็กที่อยู่ริมหน้าต่าง ไอ้สองตัวที่เพิ่งตื่นพอเห็นอาหารก็วิ่งรี่เข้าไปหาเหมือนลูกหมากำลังหิวข้าวไม่มีผิด หยิบเอาน้ำไปดื่มแล้วรื้อๆ ถุงของกินที่ไอ้เจ็มซื้อมาด้วย
ผมเอาบางถุงที่อยู่ในมือตัวเองไปวางเพิ่มให้พวกมัน ก่อนจะหิ้วที่เหลือไปทางห้องนอนของผมกับสระ
“ในมือมึงนั่น...อย่าบอกนะว่าของไอ้สระหมดเลย?” ไอ้พีเอ่ยถามทั้งที่ปากยังเคี้ยวปาท่องโก๋อยู่
ผมโคลงศีรษะแล้วยิ้มให้มัน “ของกูสองคน”
“แล้วนั่นจะเอาไปประเคนให้ยันเตียงนอนเลยเรอะ มันยังไม่ตื่นอีกหรือไง นี่เก้าโมงครึ่งแล้วนา” ไอ้ยูพูดขึ้นบ้าง
“ถ้าถึงขั้นนำไปเสิร์ฟบนเตียงนี่พวกกูต้องคิดแล้วมั้ย ว่าเมื่อคืนพวกมึงทำอะไรกันจนไอ้สระไม่มีแรงจะลุกอะ” คราวนี้เป็นไอ้เจ็มเสริมโรงบ้าง
ไอ้พวกเหี้ยนี่นะ คิดแต่ละอย่าง ผมได้แต่ส่ายหน้าให้พวกมันกก่อนจะตอบคำถามคลายความสาระแน “กูแค่จะหิ้วเข้าไปด้วยเพราะกลัวพวกมึงแดกของโปรดของสระหมดต่างหาก”
“โหยยย” พวกมันพากันโห่ใส่ ผมเลิกสนใจแล้วพาตัวเองหนีจากคำแซวเข้าห้องนอนทันที
สระยังไม่ตื่น ไอ้ดื้อของผมยังนอนหลับอยู่ในท่าเดิมเด๊ะ ผมเห็นแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้า นอนได้นอนดี แอร์เย็นสินะถึงได้ไม่ยอมตื่นเลยเนี่ย เฮ้อ ไอ้ขี้เซาเอ๊ย
“สระ ตื่นเถอะ”
ผมเขย่าตัวอีกฝ่ายเบาๆ สระมีปฏิกิริยาทันที “อือ...”
“อือแล้วก็ลุกเร็ว สายแล้วนะ ไม่หิวเหรอ”
“...หิว” มันตอบ เสียงอู้อี้จนเกือบฟังไม่เข้าใจ ผมต้องใช้เวลาประมวลผลสิ่งที่ได้ยินอยู่หนึ่งนาทีเต็มถึงจะพอเดาออกว่าสระพูดอะไร
ทิ้งตัวลงนั่งยังขอบเตียง เอื้อมมือไปหยิกแก้มน่ารักเบาๆ ด้วยความมันเขี้ยว
“หิวก็ตื่นสิครับ กูไปซื้อของกินมาให้เพียบเลยเนี่ย ไม่อยากกินเหรอ?”
คราวนี้สระเริ่มขยับตัวมากขึ้นแล้ว เขาปรือตามองผม ไถแก้มกับหมอนไปมา ท่าทางน่ารักเสียจนผมอยากจะก้มหน้าลงไปงับแก้มเขาสักที แม่งเอ๊ย ทำไมต้องน่ารักขนาดนี้ด้วยวะ ตอนปกติก็น่ารักอยู่หรอก แต่ตอนเพิ่งตื่นเนี่ยจะน่ารักมากเป็นพิเศษ
น่ารักจนอยากจะกลืนลงท้อง จะกินให้เป็นของผมแค่คนเดียว
“อย่าทำแบบนี้สระ” ผมหลุดปากพูดสิ่งที่คิดออกไป รู้ตัวอีกทีก็ห้ามปากตัวเองไม่ทันซะแล้ว
สระเลิกคิ้ว เอียงหน้ามองสบตาผมให้ชัดๆ ยกมือขึ้นมาจับข้อมือของผมที่ยังไม่ผละห่างจากแก้มของเขา แล้วเจ้าตัวก็ทำให้ผมหัวสมองว่างเปล่าไปเลยเมื่อเขาแนบฝ่ามือของผมกับแก้มของเขาเอง เปลี่ยนจากถูหมอนมาเป็นถูมือผม...
เหมือนแมวที่กำลังคลอเคลียเจ้าของ
ผมมองเขาไม่ละสายตา รู้สึกว่าสิ่งที่อยู่ในแผ่นอกกำลังเต้นรัวแรง ความน่ารักของคนที่เราชอบมีพลังทำลายล้างสูง...ใช่ ผมแน่ใจในเรื่องนี้เลย เพราะผมกำลังพิสูจน์มันอยู่นี่ไง ต่อให้คนตรงหน้าจะหล่อแค่ไหน แต่ผมก็มองเห็นแค่ความน่ารักของเขาเท่านั้นจริงๆ
“ทำแบบนี้อะเหรอ?” น้ำเสียงนุ่มๆ ที่ตอนนี้แหบพร่าเล็กน้อยเพราะความที่ยังไม่ตื่นดี มีอานุภาพรุนแรงพอๆ กับการกระทำของเขาไม่มีผิดเพี้ยน
ผมโน้มหน้าลงไปใกล้อีกฝ่าย มองเห็นเงาของผมสะท้อนอยู่ในดวงตาของสระชัดเจน ลมหายใจของเราเป่ารดกันและกันแผ่วเบา...จนเหมือนสัมผัสไม่ได้
“ใช่” ไอ้ดื้อเม้มปากเมื่อได้ยินผมตอบ มันหลุบตาหนีสายตาของผม แต่ผมก็เลื่อนปลายนิ้วที่แนบแก้มขาวอยู่ไปเกลี่ยหางตาอีกฝ่ายแทน “มองตากูดิครับคนเก่ง”
มันยอมทำตาม ผมรู้สึกได้เลยว่าสระกำลังประหม่า ไงล่ะพ่อคนเก่ง พอผมเอาจริงเข้าหน่อยก็ไปไม่เป็นเลยล่ะสิ หึๆ เห็นอย่างนี้แล้วผมชักไม่อยากจะทำแค่แกล้งแล้วแฮะ
อยาก...ทำมากกว่านี้
“สระ กูทำได้ป่ะ”
“ทำ...อะไร”
ผมยิ้ม “จูบมึง”
มันชะงัก แล้วแก้มของมันก็แดงเรื่อขึ้นมาในทันที ผมอดใจไม่ไหวเกลี่ยเล่นจนไอ้ดื้อยิ่งหน้าแดง เหนือสิ่งอื่นใดคือผมกำลังจะตายเพราะการรอคอยคำตอบ หัวใจของผมเต้นเป็นจังหวะหนักหน่วง มันดังก้องอยู่ในหูของผม เหมือนมันพร้อมที่จะเต้นจนกว่าผมจะช็อกตายแล้วหยุดแรงสั่นไหวของมันไปเองในที่สุดอย่างไรอย่างนั้น
ผมเฝ้ารอ ไม่กี่วินาทีแต่เหมือนยาวนานไม่สิ้นสุด แล้วคำตอบที่ผมอยากได้ยินก็หลุดรอดออกมาจากริมฝีปากที่ผมอยากจะสัมผัสมานาน
“กูอนุญาต”
ผมเผลอกลั้นหายใจไปชั่วขณะหนึ่ง คำว่า ‘กูอนุญาต’ ดังขึ้นซ้ำๆ อยู่ในหัว รู้ตัวอีกที...ปากของผมก็แนบสนิทกับปากของสระไปแล้ว
สัมผัสนุ่มนิ่มแต่แห้งผากคือสิ่งแรกที่ผมรู้สึกได้ เขาเพิ่งตื่นนอนนี่นา ปากไม่แห้งสิแปลก...ความคิดนั้นทำให้ผมยิ้มเล็กน้อยทั้งที่ปากของเราสองคนยังแนบสนิทติดกัน ผมนิ่งรอ...ให้แน่ใจว่าไอ้ดื้อไม่ได้รังเกียจกับสิ่งนี้ แต่ใครจะไปคิดว่าการรอของผมจะเกิดเรื่องเหนือความคาดหมายขึ้น!
เป็นสระที่ขยับก่อน เขาเอียงหน้าเล็กน้อยเพื่อให้เราได้แนบชิดกันมากขึ้น ริมฝีปากแดงๆ นั่นบดเบียดปากของผมอย่างใจเย็น กระตุ้นให้ผมต้องเคลื่อนไหวบ้าง
ดูดดึงเรียวปากล่างของอีกฝ่ายเบาๆ ก่อนทำใจกล้าแตะปลายลิ้นเลียไล้ริมฝีปากที่แห้งผากของไอ้ดื้อจนชุ่มฉ่ำ แล้วสระก็จู่โจมผมอีกครั้งด้วยการอ้าปากออก ยื่นปลายลิ้นของตัวเองมาแตะกับปลายลิ้นของผม ชักนำให้ผมแทรกเข้าหาความอุ่นนุ่มในโพรงปากเขา
เราต่างฝ่ายต่างสัมผัสลุกไล่กันไปมาด้วยจูบที่ไม่คาดคิดว่าจะเลยเถิดมาได้ถึงขนาดนี้ ผมไล่สำรวจไปทั่วทุกซอกมุม หยอกเย้าเรียวลิ้นของเขาเล่น เมื่อไหร่ไม่รู้ที่ตอนนี้ท่าทางของเรากลายเป็นการบดเบียดเสียดสีร่างกายเข้าหากันมากกว่าเดิม
สระโอบลำคอของผมด้วยสองแขน ปลายนิ้วมือลูบไล้หลังคอและเส้นผมของผมไปด้วยในระหว่างที่เรากำลังจูบกันไม่หยุดหย่อน ส่วนผมก็คร่อมทับเขาไปครึ่งตัว มือหนึ่งกอบกุมแก้มนุ่มเอาไว้ อีกมือเลื่อนลงไปลูบที่ปลายคางและต้นคอขาว สัมผัสผิวเนียนนุ่มด้วยความเพลิดเพลิน
“แฮ่ก...”
ผมถอนจูบออกในเวลาต่อมา เราต่างฝ่ายต่างหอบหายใจแผ่วเบา...เป็นจูบที่ยาวนานในความรู้สึก แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังไม่อยากหยุด ผมคิดว่าผมยังไม่พอ...ผมต้องการอีก
เป็นความคิดที่เห็นแก่ตัวฉิบหาย แต่ให้ทำยังไงได้ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมรอมาตลอดเลยนี่นา
หลุบสายตามองเรียวปากอิ่มที่เวลานี้เจ่อบวมและเปียกลื่นเล็กน้อยจากน้ำลายของเราทั้งสองคน ปลายนิ้วเกลี่ยไล้ ส่งสายตาโหยหาและอยากทำอีกออกไปโดยไม่รู้ตัว และนั่นทำให้สระหน้าแดงขึ้นมาอีกครั้ง
“สายตามึงหื่นมากไอ้นะ”
“เชื่อเถอะว่าในหัวกูหื่นกามยิ่งกว่าที่แสดงออกให้มึงเห็นซะอีก”
คนฟังเบิกตาโต “อะ...ไอ้เหี้ย”
“นี่” ผมหัวเราะเสียงเบาในลำคอ เลื่อนสายตาขึ้นไปสบกับดวงตาไอ้ดื้ออีกครั้ง “อีกครั้งได้มั้ย”
สระเม้มปากแน่น จากนั้นมันก็กระชากคอเสื้อของผมลงไปอย่างแรงจนปากของเราสองคนจุ๊บกันหนึ่งที ก่อนมันจะเอ่ยคำอนุญาตที่ทำให้ผมโน้มลงตักตวงความหอมหวานอีกครั้ง และอีกครั้ง
...อีกหลายครั้งจนปากเราแทบเปื่อยกันเลยทีเดียว : )
“นี่มึงซื้ออะไรมาบ้างเนี่ย เยอะจังวะ”
“ของชอบของมึงทั้งนั้นแหละ”
“ก็เยอะไปป่ะ กูกินหมดก็ไม่ใช่คนแล้ว”
“หิวโซขนาดนี้ กินหมดแน่นอน” ผมบอกกับไอ้ดื้อ หลังจากที่มันเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วทรุดลงนั่งตรงขอบเตียง “หรือถ้าไม่หมดก็เอาไปให้พวกข้างนอกมันช่วยแดก”
“พวกมันกินอะไรกันยังอะ?”
“กินแล้ว” ผมหยิบเอาน้ำแดงโซดาส่งให้สระ มันรับไปดูดอึกใหญ่ก่อนเอ่ยปากถาม
“ว่าแต่ทั้งหมดเท่าไหร่วะ เดี๋ยวกูช่วยหาร”
“ไม่ต้อง” ผมรีบห้าม “กูเลี้ยงเอง”
“เอาอีกแล้วนะไอ้คนรวย เอะอะเลี้ยงๆ”
“ว่าที่แฟนคนเดียวกูเลี้ยงได้”
สระหน้าเหวอเมื่อเจอผมฮุคใส่แบบไม่ทันตั้งตัว มันเหลอหลาเลี่ยงที่จะสบตาผมก่อนจะบ่นอุบ “หมั่นไส้ว่ะ ขนาดนี้เอาเงินสดมาให้กูถือเลยดิ ทั้งกระเป๋ามึงอะ”
“ก็ได้นะ” ผมตอบ ลุกไปหยิบกระเป๋าเงินก่อนจะหยิบธนบัตรทั้งหมดที่มีอยู่ในนั้นมายื่นให้เจ้าตัว “กูเป็นคนกลัวเมียครับ ถ้าเมียอยากควบคุมเงินเองกูก็พร้อมยกให้เลย”
“เมียพ่องงง” สระด่า มันปัดมือที่ถือเงินอยู่ออก ก่อนจะหันไปคว้าหมอนมาปาใส่ผม แต่ผมหลบทัน หึๆ
“ว่าที่เมียก็ได้เอ้า”
“ไอ้ฉิบหาย หยุดพูดเลย!”
“ฮ่าๆๆๆ” ผมหัวเราะให้กับหน้าแดงๆ ของไอ้ดื้อ แล้วก่อนที่มันจะเขินจนหาเรื่องไล่เตะผม ผมก็เปลี่ยนไปถามเรื่องอื่น “ตกลงจะกินในห้องหรือออกไปกินข้างนอก”
“ไปข้างนอกดีกว่า กินในห้องแม่งอย่างกับลูกคุณหนูที่ตื่นสายแล้วต้องให้คนเอาข้าวมาประเคนยันเตียงเลยอะ ไม่ดีๆ กูรับไม่ได้ หน่อมแน้มเกินไป”
“งั้นออกไปกันเถอะ ไม่รู้พวกแม่งทำอะไรกันอยู่”
สระช่วยผมหิ้วถุงของกินเดินออกจากห้อง “ตกลงไม่ให้กูช่วยค่าของพวกนี้จริงดิ?”
“เออ ไม่ต้องหรอก”
“เพราะมึงรวยถูกมะ อยากเป็นป๋ากู”
“อ่าฮะ เรียกกูว่าป๋านะเร็ว” ผมหันไปเย้าแหย่มัน เลยโดนไอ้ดื้อเตะก้นหนึ่งที เล่นเอาเซเลยครับ แหม่ ไม่ออมแรงเลยเว้ยคนเรา
“ไม่มีทาง”
“ฮะๆๆ” ผมอดไม่ไหวต้องหัวเราะอีกแล้ว เวลาแหย่คนที่ชอบให้หงุดหงิดได้นี่มันก็สนุกไปอีกแบบนะ เพราะแบบนี้สินะถึงมีคติที่ว่า ‘ผู้ชายมักแกล้งคนที่ชอบ’
“หัวเราะๆ เดี๋ยวกูถีบหน้าคะมำเลย” สระทำท่าจะยกเท้าขึ้นถีบจริงๆ แต่ก็ไม่ได้ทำ
ผมยิ้มกว้างให้เขา ก่อนจะเอ่ยออกไปว่า “เรื่องเงินน่ะกูพูดจริงนะ”
“อะไร?”
“ก็ที่ว่าถ้ามึงอยากกุมเงินกูไว้ทั้งหมดกูก็จะยอมให้มึงทำ”
“...”
“กูอยากเป็นธนาคารส่วนตัวของมึง : )”
______________________
สายเปย์ที่พร้อมเทเงินให้เธอ 555 เขียนมาจะครึ่งเรื่อง ในที่สุดพวกนางก็ได้ดูดปากกันสักที เฮ้อ ลูกชายฉันโตเป็นหนุ่มแล้ว //ผิด! 555555555555
สงกรานต์แล้วนะคะ ใครเดินทางไปเที่ยวที่ไหนก็ระมัดระวังกันน้าา ขอให้เที่ยวอย่างปลอดภัยและสนุกสนานค่า ส่วนเราไม่ได้ออกไปไหน เลิกเล่นสงกรานต์มาจะสิบปีแล้ว ไม่อยากออกไปเปียกน้ำ เป็นหมาที่กลัวน้ำมากๆ ค่ะ //ผิดโว้ย! 5555
เอาเป็นว่ากลางวันไปเที่ยว กลางคืนก็กลับมาอ่านนิยายเราเนอะ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เราจะเขียนสเปวันสงกรานต์ของสระกับพยัญชนะให้ค่ะ น่าจะได้อัปในวันใดวันหนึ่งของช่วงเทศกาลนี่แหละ มีแผนจะเขียนสเปหลายเรื่อง เลยคิดว่าอัปเรื่องละวันเลยดีกว่า แฮ่ แล้วพบกันครับผม สุขสันต์วันปีใหม่ไทยนะคะ //ส่งจูบ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
