1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
เรียน ท่านสมาชิกทุกท่านทราบและโปรดดำเนินการอย่างเคร่งครัด
เรื่อง กฎกติกาและมารยาท
กรุณาอ่านข้อความข้างล่างที่แนบมาด้วยข้าล่างนี้ ด้วยความระมัดระวังยิ่ง
เพราะเป็นบรรทัดฐานที่พึงยึดและปฏิบัติตามอย่างไม่สามารถพิจารณาเป็นอื่นได้
หากผู้ใดฝ่าฝืน ทางเราจะดำเนินการลงโทษอย่างเด็ดขาดต่อไป
จึงเรียนมาให้ทราบโดยทั่วกัน
นับถือ
อิเจ้ โมดุเรเตอร์
..................................................................................................
“มันไม่ได้ขนาดนั้นป่ะพี่แป้ง จะไปโรงบาลทำไม่เล่า”ใบหน้ารูปไข่กับปากบวมๆของคนตัวบางเริ่มยู่ลงเมื่อพี่สาวของเขาพยายามจับให้ไปโรงพยาบาลตอนตีหนึ่ง ง่วงก็ง่วงแถมยังต้องมาเจ็บตัวอีก
“ไม่ได้ ปังเดินชนไปตั้งแรงพี่เห็นนะ”ผงแป้งพี่สาวของขนมปังมองน้องชายที่ตาจะปิดอยู่ร่อมร่อด้วยความระอา ง่วงขนาดนี้ทำไมไม่เรียกลุงคนสวนมาเปิดก็ไม่รู้
“ไม่ต้องมองปังแบบนั้นเลยนะก็มันดึกแล้วลุงๆป้าๆเค้าก็นอนกันสิ่ ถึงเค้าจะเป็นคนงานเค้าก็แก่แล้วนะควรได้พักผ่อนเยอะๆ พี่แป้งนั่นแหละทำเลือกไฟล์มาตอนเที่ยงคืนปังเลยต้องลงมาเปิดประตูเลยเห็นมั้ย” ขนมปังกระพริบตาถี่ๆไล่ความง่วงก่อนจะบอกเหตุผลที่ไม่ยอมเรียกลุงๆป้าคนงาน
“เออๆรู้แล้วๆทีหลังจะไม่มาไฟล์ดึกแล้ว แต่ตอนนี้ไปโรงบาลก่อน อย่าเพิ่งเถียง”มือเรียวพยายามดึงแขนน้องชายให้ยอมขึ้นรถไปโรงพยาบาลแต่กลับโดนน้องชายยื้อไว้ จอมงอแง! ยี่สิบสี่นะไม่ใช่สิบสี่จับตีดีมั้ยเนี่ย
“พี่แป้งอ่าให้ปังไปนอนเถอะนะปังไม่ได้นอนมาสองวันแล้ว ปังง่วง เพิ่งตัดงานเสร็จไปสองชั่วโมงที่แล้วเองง”เสียงงอแงของคนที่จะล้มอยู่ร่อมร่อยิ่งทำให้หญิงสาวเป็นห่วง
ขนมปังมองใบหน้าเป็นห่วงของพี่สาวเขาไม่รู้ว่าว่าควรทำอะไรตอนนี้สมองเบลอจนไม่สามารถบวกเลขหลักสิบได้แล้ว เรียนถาปัตย์มาจนจะจบอยู่แล้วแต่ก็ไม่เคยชินซักที
“เอางี้ถ้าปังงอตัวได้พี่จะยอมให้ปังขึ้นไปนอนแต่ถ้าไม่ปัง ต้องยอมขึ้นรถไปโรงบาลกับพี่เข้าใจมั้ย”ใบหน้าเล็กพยักหงึกๆอย่างจำยอม ก็แค่งอตัวเองผมตัวอ่อนขนาดเอามือแตะทำเท้าได้ด้วยซ้ำไปแต่ไม่ได้เตี้ยนะ ย้ำ ไม่ได้เตี้ย
“โอ้ยยยยย เหหี้ยยย”เจ็บบบบบบบบบบบบบบบบบบบ ทำไม่มันเจ็บขนาดนี้ ตอนยืนไม่เห็นรู้สึกเลย
“นั่นไงพี่บอกแล้วขึ้นรถมาเดี๋ยวนี้เลยนะปัง”แป้งมองน้องชายตัวดีที่ตอนนี้ใบหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะลากอีกฝ่ายขึ้นรถอย่างง่ายดายเพราะเจ้าตัวดีไม่มีแรงแม้จะทรงตัวให้ยืนตรงได้
@โรงพยาบาลเอกชน
“อ่ะปังเข้าไปพี่รออยู่ข้างนอกนะ”แป้งยืนส่งน้องชายที่หน้าห้องตรวจที่4ก่อนจะบอกให้อีกฝ่ายรีบเข้าไปเพราะ
ตอนนี้เวลาปาเข้าไปจะตีสองแล้ว
คนตัวเล็กหันมองพี่สาวอย่างเหม่อลอยก่อนจะเดินเข้าไปในห้องตรวจตามคำสั่งแต่โดยดีเพราะสมองของเขาไม่เปิดรับอะไรแล้วถ้าหากว่าพี่สาวสั่งให้เขาไปเล่นกับน้องหมาน้าโรงบาลเขาก็คงทำแบบไม่เถียงสักแอะ
“ขออนุญาตนะครับ..”กลิ่นหอมสบายๆด้านในห้องทำให้เขาตื่นขึ้นมาเล็กน้อย เขายกมือไหว้คุณหมอที่นั่งอยู่ที่โต๊ะไม่ไกล
‘หล่อแฮะ’เขาคิด ขนาดตาจะปิดยังรู้เลยว่าหล่อ
“ครับนั่งก่อนนะครับ”คุณหมอผายมือให้คนไข้ที่สะลึมสะลือนั่งลงทั้งที่ยังไม่เงยหน้า
“เอ่อครับ ซี้ดด” เสียงซี้ดด้วยความเจ็บของอีกฝ่ายเรียกความสนใจจากคุณหมอให้เงยหน้าขึ้น ก่อนจะสะดุดกับกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดบางๆที่มีคำว่าCUTEอยู่ตรงกลางอก พลางสังเกตใบหน้าหมดจดที่ตากำลังจะปิด
“cuteจริงๆด้วยแฮะ”ปากหยักได้รูปเผลอพูดในสิ่งตนเองคิดอย่างเผลอไผล
แต่คนที่ถูกชมโต้งๆกลับไม่รับรู้อะไร นอกจากกำลังคำนวณเวลาว่าตนเองจะเหลือเวลานอนอีกกี่ชั่วโมงก่อนถึงคลาสพรีเซ้นงานพรุ่งนี้
“ไปโดนอะไรมาครับ”เสียงทุ้มๆของคุณหมอทำให้คนที่กำลังจะหลับตาเปิดโพลงอีกครั้ง
“เอ่อออออผม….เดินชนขอบน้ำพุหน้าบ้านหน่ะครับ”เสียงเล็กตอบอ้อมแอ้มก่อนจะเกาแก้มด้วยความเขินอาย
หือออที่ยิ้มๆอยู่นี่คือจะหัวเราะเยอะกันใช่มั้ยครับหมอ ก็คนมันไม่เห็นไงครับหมอมันดึกแล้ว
“งั้นขอหมอดูหน่อยได้มั้ยครับ ไปที่เตียงเลย”ขนมปังมองเตียงที่อยู่อีกฝากของห้องก่อนจะทำตามที่หมอสั่ง
จะว่าไปเตียงโรงบาลนี่ก็น่านอนดีนะ…
ขนมปังคลานขึ้นเตียง ยกมือขึ้นปิดตาเมื่อไฟบนเพดานทำให้ตาของเขาปวดตุบๆ
“หมอขอนุญาตนะครับ”คุณหมอเลิกเสื้อยืดบางๆขึ้นอย่างเบามือเพราะกลัวคนไข้ขี้เซาบนเตียงเจ็บ แผลฟกช้ำเป็นวงกว้างบนหน้าท้องทำให้คุณหมอขมวดคิ้ว ทำไมเดินชนแรงขนาดนั้นกัน
“แผลฟกช้ำค่อนข้างใหญ่เลยนะครับเดินชนเองหรือว่าล้มแล้วไปโดนครับเนี่ย”เสียงทุ้มเอ่ยถามพลางสังเกตหน้าท้องขาวกับเอวคอดเพื่อหารอยฟกช้ำเพิ่ม
“เดินชนเองครับพอดีผิวผมมันค่อนข้างอ่อนแอโดนนิดโดนหน่อยก็ช้ำแล้วล่ะ”ปากชมพูขยับตอบเบาๆทั้งที่มือยังปิดตาอยู่
คุณหมอพยักหน้ารับรู้เบาก่อนจะเดินกลับไปจดใบสั่งยา
“พยายามอย่าไปทำอะไรที่กระทบต่อแผลนะครับแล้วก็อย่ายกของหนักระมัดระวังหน่อยนะครับ”ใบหน้าคมกล่าวทั้งที่ยังหันหลังให้กับอีกฝ่ายที่อยู่บนเตียงโดยที่ไม่รูเลยว่าคนไข้ของตนได้เผลอหลับสนิทไปซะแล้ว
เมื่อไม่มีเสียงตอบรับคุณหมอจึงหันกลับไปเห็นว่าอีกฝ่ายนอนนิ่งลมหายใจสม่ำเสมอ
หลับไปแล้วหรอเนี่ย คนตัวสูงมองคนตัวเล็กบนเตียงพลางยิ้มเบาๆ
คนอะไรน่ารักชะมัดเลย เอวก็โคตรเล็กถ้าแอบเปิดดูอีกนิดจะโรคจิตมั้ยวะ ยังมองไม่เต็มตาเลยเขาคิด
ก่อนที่คุณหมอจะได้ตัดสินใจทำในสิ่งที่ผิดจรรยาบรรณแพทย์ ร่างบนเตียงก็เริ่มขยับเล็กน้อย
“ขอโทดครับหมอผมเผลอหลับไป”คนตัวเล็กกล่าวขอโทษ เมื่อรู้สึกตัวว่าตัวเองเผลอหลับไป
ให้ตายสิ่ขนมปังงงง มาโชว์เหวอทำไมที่นี่เนี่ย
“ไม่เป็นไรครับ ถ้าอยากจะนอนต่ออีกซักห้านาทีก็ได้นะครับเดี๋ยวหมอก็จะออกเวรแล้ว”ร้อยยิ้มอบอุ่นของคุณหมอทำให้ร่างเล็กบนเตียงสายใจก่อนจะขอหลับอีกหน่อยตามที่อีกฝ่ายเสนอ
ใจดีจังเลยยังไงก็เถอะถึงแม้หมอจะบอกว่าให้อีกสิบวิแล้วเริ่มนับถอยหลังขนมปังก็ยังคิดว่าเขาน่ารักอยู่ดี
คนตัวเล็กหลับอย่างสบายใจโดยที่ไม่รู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของอีกฝ่าย
คุณหมอลากเก้าอี้มานั่งข้างเตียงทอดมองอีกฝ่ายที่มีลมหายใจสม่ำเสมอเพื่อรอให้เวลาการทำงานของเขาหมดลงแล้วเขาจะได้ทำอะไรๆได้สะดวก
ถูกชะตา คนตัวเล็กตรงหน้าทำให้เขาใจสั่นตั้งแต่นาทีแรกที่เจอกันเลยก็ว่าได้ คนอะไรขนาดหน้าง่วงยังหน้ารักเลยให้ตายเถอะ
ในขณที่คุณหมอกำลังคิดหาวิธีที่จะได้เบอร์ติดต่อจากคนตรงหน้าเสียงแจ้งเตือนจากสมาร์ทโฟนในกระเป๋าบอกเวลาออกเวรก็ดังขึ้นทำให้ร่างบนเตียงสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที ร่างเล็กพยายมลุกขึ้นแต่ก็พบว่าไม่ง่ายเลยเพราะรู้สึกเจ็บที่หน้าท้อง
คุณหมอมองการกระทำทุลักทุเลของอีกฝ่ายด้วยความเอ็นดูคนตัวสูงยื่นมือเข้าไปช่วยพยุงคนบนเตียงให้ลุกขึ้น
แล้วยื่นใบสั่งยาให้อีกฝ่าย
“ขอบคุณมากนะครับหมอ”ใบหน้าขาวเริ่มมีชีวิตชีวาขึ้นเมื่อได้งีบหลับยื่นมือไปรับใบสั่งยาก่อนจะยกมือไหว้ลา
“เดี๋ยวก่อนครับ เอ่ออตอนนี้มันก็ดึกแล้วนะครับกลับเองได้มั้ย ถ้าไม่รังเกียจให้เหมอไปส่งได้มั้ยครับ หมอเป็นห่วง”คนตัวเล็กมองท่าทางอึกอักของคุณหมอ
“ขอโทษนะครับพอดีผมมากับพี่สาว”เขากล่าวปฏิเสธออกไปแต่ทำไมรู้สึกไม่ดีเลยแฮะ
ความเงียบภายในห้องทำให้เกิดความกดดันจนทำให้คนทั้งสองทำตัวไม่ถูก
“ฮะๆขอโทษนะครับไว้วันหลังค่อยไปส่งก็ได้…” เหี้ยละ ทำอย่างกับรู้จักกันวันลงวันหลังอะไรเล่าขนมปัง ทำไมอยู่ต่อหน้าเค้าแล้วต้องทำแต่เรื่องหน้าอายด้วยเนี่ย
“ได้หรอครับถ้าวันพรุ่งนี้ผมอยากจะไปส่ง แล้ววันมะรืนก็อยากจะไปส่งวันต่อๆไปด้วยก็ได้หรอครับ”
คนตัวเล็กทบทวนคำพูดของคุณหมอตรงหน้าอย่างถี่ท้วนก่อนจะสังเกตความผิดปกติบางอย่างได้ ทำให้ ใบหน้าขาวติดซีดที่ขาดการพักผ่อนเริ่มมีเลือดฝาดอีกครั้งจนเป็นสีชมพูระเรื่อ
“เอ่อครับ….”เขาพยักหน้ารับเบาๆสบตากับอีกฝ่าย
ใบหน้าหลอเหลาของคนตรงหน้าส่งยิ้มมาให้ และเขาก็ยิ้มตอบ.
.
.
.
.
.
end
หัวข้อ: {เรื่องสั้น}หมอครับผมขออีกห้านาที (อ่าน 5091 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก