Special
หมับ
ฟอด
“อาบน้ำได้แล้วมั้ง จะสี่ทุ่มแล้ว”
“แปบนึงฮะ”
“กี่แปบแล้วครับ”
“อื้อ แปบเดียว”
“ติดจังเลยนะ”
หมายถึงเกมส์ในโทรศัพท์
“ก็..”
“อาบน้ำนะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย”
“ฮะ” ยิ้มหวานส่งให้ไปหนึ่งที “พี่ทำงานเสร็จหรือยัง”
“อื้ม คืนนี้น่าจะดึก น้องนอนก่อนนะ”
“หลายคืนแล้วนี่ครับ”
“อีกนิดเดียวครับ ไม่งอแงนะ”
“ครับบบ”
...
ปัง
“พี่ครับ! พี่!”
“เฮ้ย เป็นไร”
เพิ่งเข้าไปอาบน้ำได้ไม่ถึงสิบนาที ก็วิ่งออกมา
“พี่ครับ แย่แล้ว ทำไงดี พี่ช่วยหน่อยฮะ”
“ฮะ ช่วยอะไร..” ใจคอไม่ดี เห็นเด็กนุ่งผ้าขนหนูตัวเดียว
“น้องใจเย็นๆ ค่อยๆพูด”
“ผม... ผมลืมถ่ายรูป ต้องส่งประธานชมรมพรุ่งนี้ฮะ ก้องต้องด่าผมแน่เลย” ปากเล็กเบะคล้ายจะร้องไห้
“ฮะ รูปอะไรครับ"
“รูปๆ รูปนักเรียนครับ รูปผมใส่ชุดนักเรียน"
"พี่่ถ่ายให้ตั้งเยอะแยะนี่ครับ วันก่อนที่สวนรถไฟก็มี"
"ไม่ใช่ฮะ รูปเล็กๆ ฉากสีฟ้า ต้องส่งพรุ่งนี้แล้วครับพี่"
ฟู่ นึกว่าอะไร
แต่เหมือนอีกคนจะสติหลุดไปแล้ว
“เพื่อนบอกมากี่วันแล้วฮึ”
“ก็ ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว แต่ผมลืมตลอดเลย”
“เป็นเด็กเป็นเล็กขี้ลืมขนาดนั้นเชียว”
“พี่...” คนตัวเล็กกว่าเรียกเสียงออดอ้อน “ทำไงดีฮะ ป่านนี้ร้านถ่ายรูปปิดหมดแล้ว”
“...”
“วันสุดท้ายด้วย”
“...”
“พี่รู้ไหมฮะร้านถ่ายรูปเปิดกี่โมง ตีห้าเขาจะเปิดหรือยัง”
ป๊อก
“โอ๊ย” โดนเคาะหัวไปหนึ่งที
“ร้านที่ไหนจะเปิดเร็วขนาดนั้นเล่า”
“งั้นผมต้องหาร้านถ่ายรูปคืนนี้เลยฮะ”
ป๊อก อีกสักที
“พี่ฮะ เจ็บ”
"เขาปิดกันหมดแล้ว เมื่อกี้เราพูดเอง"
"แล้วทำยังไงดี ผมแย่แล้ว"
“ป่านนี้มีเปิดอยู่ร้านเดียว”
“จริงเหรอฮะ ที่ไหนฮะ พี่พาไปหน่อย!”
“ใกล้ๆ เนี่ยแหละ”
“ไปอาบน้ำดิ”
“ไปก่อนมั้ยฮะ เดี๋ยวร้านปิด”
“ไม่ปิด ร้านนี้ไม่ปิด เปิด 24 ชั่วโมง ไปอาบน้ำแต่งตัวครับ”
“ครับ รับรองแปบเดียว!”
…………..
แกรก
“พี่ ผมเสร็จแล้ว อ๊ะ ทำอะไรฮะ”
ทั้งกล้องและไฟเซตไว้ตรงกำแพงด้านหนึ่ง ทำให้คนตัวเล็กตาโต
“เราไม่ไปร้านเหรอครับ”
“เดี๋ยวถ่ายให้”
"ถ่ายได้เหรอครับ”
กลอกตามองบนใส่สักทีดีไหมวะเนี่ย
“แค่นี้ทำไม่ได้ จะมีแฟนเป็นช่างภาพทำไมวะ เดี๋ยวไปยืนตรง...”
หันไปแล้วก็ต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
“ผมยืนตรงนี้นะ”
“…”
“พี่ครับ”
“...”
“พี่...”
“ทำไมไม่ใส่กางเกง”
“ใส่สิฮะ นี่ไง”
เลิกชายเสื้อนักเรียนขึ้นสูง จนเห็นกางเกงขาสั้น สั้นจริงๆ จนมองผ่านๆ เหมือนใส่เสื้อนักเรียนแค่ตัวเดียว แล้วจะใส่ชุดนี้ไปถ่ายรูปที่ร้าน เหอะ ฝัน
ฟู่
“เออ ขยับมาข้างหน้าหน่อย...”
แชะ
แชะ
“แอร์เย็นจังฮะ หนาวขา”
“อยู่นิ่งๆ”
แชะ
“เอียงหัวไปทางซ้ายนิดนึง”
“...”
“เยอะไป”
“…”
ฟึ่บ
มือแตะลงที่หัวทุยเอียงให้ได้องศา
“แบบนี้นะครับ อย่ายุกยิก”
“อ๊ะ”
“ขาเย็นจริงๆ ด้วยแฮะ”
“รีบถ่ายสิครับ”
“หึ ครับๆ”
แชะ
“น้อง... ปกเสื้อยับนะ” ขยับเข้าไปจัดชุดให้คนตัวเล็กอีกครั้ง
“...”
“ป้าน้อมเอาเสื้อมาส่งหรือยัง” เขาหมายถึงป้าที่ร้านซักรีด
“ส่งแล้วครับ เมื่อตอนเย็น อ๊ะ”
“นิ่งๆ สิ” ก็มือป้วนเปี้ยนแถวหน้าอกไม่หยุด
แชะ
“น้อง ตัวอะไรไต่บนเสื้อ”
“เฮ้ย พี่! ตรงไหนฮะ”
เขาจุดรอยยิ้มที่มุมปาก ...ก็เด็กน้อยกลัวแมลงทุกชนิดนี่นา
“เมื่อกี้อยู่ตรงนี้”
“ไปไหนแล้ว พี่ฮะ เอาออกไป”
“ครับๆ อยู่นิ่งๆ”
“ฮึก พี่”
“ไม่ต้องร้องๆ.. สงสัยเข้าไปใต้เสื้อแล้ว”
“พะ.. พี่” งอตัวหนี เมื่อมือหนาเข้าไปปัดป่ายอยู่ใต้เสื้อ ไล่ลามไปทั่วทั้งตัว “มันอยู่ไหนฮะ”
“หืม ไปอยู่ตรงไหนนะ อ่า เจอแล้ว” พอถึงเป้าหมาย นิ้วเรียวบดขยี้แมลงตัวที่กำลังหาอยู่ทันที
“พี่ฮะ ไม่ ไม่ใช่ อื้อ”
นั่นมันยอดอกเขาต่างหาก
ปากหนาขยับยกยิ้ม
“ลงไปในกางเกงหรือเปล่า”
“เดี๋ยวผมไปห้องน้ำ”
“ไปทำไม เดี๋ยวพี่หาให้เอง” หื่นชัดเจนเลยกู “อยู่ตรงนี้หรือเปล่า”
“อื้อ ..อ๊ะ” มือหนาล้วงเข้าไปในกางเกง พร้อมบีบเคล้นต้นขาขาวที่เล็งไว้แต่แรกจนขึ้นเป็นรอย
“ไม่มีแฮะ แต่เจอหนอนน้อยตัวแข็ง กำลังจะร้องไห้”
“พี่!”
“เรียกทำไมครับ หืม”
เขาขยับไปยืนซ้อนด้านหลัง กดจูบลงบนต้นคอขาวเนียน
“ผมว่า แมลง ไปแล้ว... อ่าา”
“ยังสักหน่อย ต้องหาให้ทั่ว... อื้ม ไม่เจอเลย สงสัยมันเข้าไปลึกกว่านี้”
“พี่ ยะ ยังถ่ายรูปไม่เสร็จเลย”
“เสร็จตั้งแต่สองรูปแรกแล้ว”
“พี่! แกล้งผมนี่”
“หึๆ”
“พรุ่งนี้ผมมี ระ ..เรียน”
จุ๊บ
“รอบเดียว”
“...”
“ซี้ด เสียวปะ”
“สะ เสียวครับ”
เด็กน้อยมองกล้องที่ตั้งอยู่ตรงหน้า
“พี่เก็บ... อ๊ะ อึก มันแน่น อ่า”
“ใครให้ใส่ชุดนี้มายั่ววะ”
“ผมเปล่า.. พี่เก็บกล้องก่อนฮะ”
“ปิดไปแล้ว”
“จริงเหรอฮะ”
“อื้อ ปิดแล้ว”
มือน้อยขยับปลดกระดุมเสื้อนักเรียนที่เหลือจนหมด กำลังจะถอดออก แต่กลับโดนยื้อ
“ไม่ต้องถอด”
“แต่มัน..”
“จับไว้แบบนี้” มือซ้ายรั้งคนตัวเล็กไว้ในอ้อมแขน มือขวาเขาส่งนิ้วไปป้วนเปี้ยนแถวริมฝีปากเล็ก
จ๊วบ
หึ ตอบรับทั้งข้างบนข้างล่าง
“อื้อ” พอเพิ่มแรงขยี้ตรงยอดอก ปากเล็กก็ยิ่งส่งเสียงคราง ส่ายสะโพกตอบรับไม่หยุด
“อ่า น้อง สงสัยไม่ใช่รอบเดียวแล้วว่ะ”
เหลือบมองไปทางมุมห้อง บนโต๊ะข้างทีวีที่ใครอีกคนคงไม่สังเกตว่ามีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่
เขาไม่ได้โกหกนะ กล้องตัวตรงหน้ามันดับไปแล้ว แต่ตัวอื่น...
มันอัดภาพตั้งแต่อีกคนเดินมาเข้าฉากถ่ายรูปนั่นล่ะ
ลิ้นสีสดแลบเลียริมฝีปาก มองคนในอ้อมแขนด้วยสายตาวาววับ
ขอให้แบตอย่าเพิ่งหมด และเมมโมรีอัดภาพพอแล้วกัน
....
“ก้อง เราเอารูปมาให้”
“อ้าว ส่งได้สักทีนะมึง ทั้งม.5 เหลือมึงคนเดียวเนี่ย”
“อื้อ ขอโทษนะ เราลืมจริงๆ แหละ”
“ถ่ายที่ไหนวะ รูปดีโคตร ของกูนี่หน้าอย่างเหี้ย”
“...”
“แถวบ้านมึงป้ะ เย็นนี้พากูไปถ่ายใหม่ทีดิ”
“ฮะ! ก้อง!”
“เฮ้ย ตะโกนทำเชี่ยไร กูตกใจ”
“ไม่ได้หรอก ไม่ได้ ก้องถ่ายไม่ได้”
“ทำไม มึงไม่เห็นเหรอรูปกูเหี้ยจะตายห่า พาไปถ่ายหน่อยเป็นไรวะ”
“ร้านมัน... ร้านมันเจ๊งไปแล้ว”
“เจ๊ง?”
“อื้อ เจ๊ง”
“เจ๊งแล้วมึงถ่ายได้ไง”
“ก็ ก็เราถ่ายเมื่อคืน แต่เมื่อเช้าเจ๊งแล้ว ก้องไปถ่ายที่อื่นเถอะ ถ่ายที่นี่เปลืองตัว” ท้ายประโยคนั่นพูดเสียงเบาหวิว
“...”
“เราไปก่อนนะ”
“มึง!”
“ฮะ!”
“เป็นเหี้ยไร ทำไมเดินแปลกๆ”
“เราปวดขา ปะ ไปก่อนนะ เจอกันที่ชมรม!”
------------------
แวะมาเพราะคิดถึงค่ะ จริงๆ อยากมาอัพนานแล้วแต่เราลืมพาสเวิร์ด แหะๆ
สงสารน้องน้อยหลงมาอยู่กับช่างภาพหื่นกามแบบนี้ได้ยังไงกันนน
ฝาก #รูปของน้อง กันด้วยนะคะ ^^
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] Take a photo -รูปของน้อง- ::: Special ตอนพิเศษ ::: (อ่าน 11737 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก