9
เข้าใจ
เร part
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องสีขาวไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นโรงพยาบาลดูจากสายน้ำเกลือที่ติดกับหลังมืออยู่ตอนนี้อ่ะนะ
พี่ตำรวจไปทันสินะดีที่ยังไม่ตายยังใช้ชีวิตไม่คุ้มเลย ดีที่ตอนโดนกระทืบผมงอตัวป้องกันส่วนสำคัญไว้เลยไม่เป็นไรมากเท่าไหร่จะมีก็แต่รอยฟกช้ำตามตัวกับแผลปากแตกนิดหน่อยนี่แหละ
โครกกกกกกกกกกก
หืม....ใครอยู่ในห้องน้ำวะนี่ผมไม่ได้อยู่คนเดียวเหรอ...หรือจะเป็นพวกไอ่แสงวะแต่พวกมันรู้ละอ่อว่าผมมานอนแบ็บอยู่ที่โรงบาลเนี่ยหรือจะเป็นนมยิ้มหรือจะเป็น...
“น้องเรตื่นแล้วเหรอ” ไม่ต้องสงสัยให้เปลืองสมองแล้วล่ะครับเจ้าของเสียงปริศนาในห้องน้ำเดินออกมายืนอยู่ตรงหน้าแล้ว แถมยังส่งยิ้มหล่อที่มักจะทำให้ผมเขินอายอีกต่างหากแต่ทำไมวันนี้มองแล้วมันเจ็บแปลกๆวะ สงสัยเพราะรอยยิ้มนี้มันไม่ได้เป็นของผมอีกต่อไปแล้วมั้ง
“มาทำไม”
“พี่เป็นห่วง...พี่อธิบายเรื่องทุกอย่างได้นะเรช่วยฟังพี่ก่อนได้รึเปล่า”
“พูดแบบนี้มากี่รอบแล้วว่าจะอธิบายอ่ะ...สุดท้ายก็เงียบ..เล่นตลกอะไรอยู่” ผมถามเสียงนิ่งแล้วเปือนหน้าหนีสายตาที่จ้องมาทางผมอย่างอ้อนวอน
“ฟังพี่เค้าหน่อยได้ไหมเร...แล้วแด๊ดมีเรื่องจะคุยด้วย” ผมหันหน้าไปตามเสียง...เสียงที่มักจะตะโกนด่าผมตลอดแต่วันนี้มันกลับดูขอร้องแปลกๆ
“แด๊ด...มาได้ยังไง”
“ขับรถมา” พ่อใครวะกวนตีน!!!!
“ไม่ใช่แบบนั้นดิ..แล้วแด๊ดรู้ได้ไงว่าเรอยู่นี่..แล้วป้าป่านล่ะ”
“พี่เค้าเป็นคนไปช่วยเรและพาเรมาส่งที่นี่” แด๊ดพูดแล้วชี้ไปยังเฮดีสที่ยืนอยู่เยื้องๆไป
“แล้ว....”
“อยากรู้อะไรให้พี่เค้าอธิบาย..แด๊ดจะออกไปรอข้างนอกฟังพี่เค้าหน่อย...พี่เค้าไม่ได้ผิดเลยเชื่อแด๊ดสักครั้งนะ” แด๊ดพูดขัดขึ้นมาก่อนเปิดประตูแล้วเดินออกไป ทิ้งให้ผมอ้าปากค้างแบบงงๆ
“ฟังพี่ได้รึยัง”
“มีไรก็พูดมาดิ” ผมพูดแล้วสะบัดหน้าไปอีกทางให้ตายสาวแตกขึ้นทุกวันเลยกู
เฮดีสอธิบายให้ผมฟังตั้งแต่เรื่องที่มันเข้าไปหาแด๊ดเพราะพ่อมันที่เป็นเพื่อนแด๊ดลากไปเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ สาเหตุที่มันต้องหมั้นกับฝ้ายและปิดผมไว้ เรื่องที่มันไปช่วยผมพร้อมแด๊ดกับพ่อมันจนกระทั่งพาผมมาส่งที่โรงพยาบาล
“แล้วตอนนี้ป้าป่านเป็นยังไงบ้าง”
“ก็คงต้องอยู่ในคุกแหละเรก็รู้ว่าพ่อพี่เป็นใครคงยากที่ออกมาได้อีก..อีกอย่างพ่อเรก็ยังไม่ยอมให้เรเสี่ยงอันตรายอีกเป็นแน่”
“แล้วไหมกับฝ้ายจะทำยังไงล่ะ”
“เป็นห่วงเหรอ...”
“ก็นะ..นิดนึงยังไงก็อยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปีถึงจะตีกันตลอดก็เถอะ”
“แฟนใครเนี่ยใจดีจัง”
“สัส...กวนตีนนะมึงอ่ะ”
“โถ่ววววววว...พี่ล้อเล่นหรอก ..ไหมกับฝ้ายพี่ไม่แน่ใจแต่พ่อเรขอเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง ทีนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าพ่อเรรักเร
ขนาดไหน”
“รู้แล้วน่าก็ปากแข็งกันไงมีอะไรก็ไม่ยอมบอกเรื่องราวเลยบานปลายขนาดนี้..นี่ถ้าบอกกันสักนิดกูคงไม่ต้องมารู้สึกแย่เป็นปีๆไม่ต้องมานั่งดราม่าน้ำตาไหลหรอก”
“พี่ผิดเอง...พี่ขอโทษต่อไปนี้มีอะไรพี่จะบอกเรเป็นคนแรกเลยโอเคไหมครับ” ไอ่เฮดีสพูดแล้วเดินเข้ามากอดผมแบบเนียนๆ
“มึงไม่ต้องมาเนียนไอ่สัส..ปล่อยกูเลย”
“ก็พี่คิดถึงนี่นาไม่ได้กอดไม่ได้หอมแบบนี้มาตั้งเกือบสองอาทิตย์พี่จะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว” พูดจมมันก็กอดผมแน่นขึ้นจนผมดิ้นไป
ไหนไม่ได้ก่อนจะประกบริมฝีปากลงมาอย่างรวดเร็วจนผมตั้งตัวไม่ทัน ริมฝีปากของมันดูดดุนอยู่ที่ริมฝีปากผมเบาๆ
ก่อนจะเริ่มบดขยี้แรงขึ้นจนผมเริ่มรู้สึกเจ็บแผลที่ปากแต่ยังไม่ทันที่จะทำไปมากกว่านี้ประตูก็ถูกเปิดออกมาซะก่อน ผมตกใจเลยผลักมันออกอย่างแรง เฮดีสฮึดฮัดอย่างขัดใจก่อนที่เสียงของคนขัดจังหะจะดังขึ้นมา
“น้อยๆหน่อยไอ่หลานชายพ่อมันยังอยู่นี่กะจะปล้ำลูกชายอาเหรอ..ให้อธิบายไม่ใช่ให้ปล้ำนะน้องเรยังไม่หายดีเลย” แด๊ดพูดเสียงเย็นก่อนจะเดินเข้ามายืนแทรกกลางระหว่างผมกับเฮดีส
“นิดนึงเองครับคุณอาก็คนมันคิดถึง”
“แกนี่มันกะล่อนได้พ่อจริงๆ” พ่อพูดขำๆก่อนจะหันมามองผมแล้วลูบหัวเบาๆ
“แด๊ดขอโทษสำหรับทุกอย่างนะเร ขอโทษที่เป็นพ่อที่ไม่ดี ขอโทษที่พาคนที่คิดร้ายกับครอบครัวเรามาตลอดเข้ามาในบ้าน ขอ
โทษที่ทำอะไรไม่บอก...แด๊ดขอโทษจริงๆนะ”
“ไม่เป็นไรครับ...เรเข้าใจแต่จากนี้มีอะไรแด๊ดต้องบอกเรนะเราเหลือกันอยู่แค่สองคนแล้วนะครับเรโตพอที่จะรู้ว่าอะไรเป็นอะไรแล้ว”
“อืม..เรไม่โกรธแด๊ดนะ”
“เรไม่เคยโกรธแด๊ดหรอกครับ...เรเคยอยากโกรธแต่ก็โกรธไม่ลงสักทียังไงแด๊ดก็เป็นพ่อนี่เน๊อะ”
“หึ...ตัวแสบเอ้ย” แด๊ดพูดหยอกก่อนจะจุ๊บเหม่งผมเบาๆ ไม่ได้รู้สึกอบอุ่นหัวใจแบบนี้มากี่ปีแล้วนะ...ตั้งแต่ที่แม่จากไปผมรู้สึกโดดเดี่ยวมาตลอดจนได้มาเจอกับเฮดีส...ทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไปมันทำให้หัวใจของผมอบอุ่นขึ้นทำให้ผมรู้จักคำว่าความสุขทำให้พ่อกับผมได้เข้าใจกันอีกครั้ง..ให้ตาย..หุบยิ้มไม่ได้เลย
“เฮดีสกลับไปก่อนก็ได้นะอาไม่ว่า”
“ไหงงั้นครับคุณอาผมยังคุยกับเรไม่จบเลย”
“คุยหรือจะทำอะไรกันแน่ตราบใดที่เรยังไม่หายห้ามทำอะไรเรเด็ดขาดถึงแม้เรจะแค่ฟกช้ำไม่ไดเป็นไรมากก็ตาม..แต่ลูกชายอา อาหวง”
“คุณอา....” เฮดีสลากเสียงยาวก่อนจะส่งสายตามาทางผมอย่างต้องการความช่วยเหลือ แต่ถึงจะรักมันแต่ผมก็มีความหมั่นไส้กับไอ่ความมือไวของมันไหนจะที่มันไปกับฝ้ายแล้วไม่ยอมบอกผมอีก..ถึงแม้จะทำเพื่อผมก็เถอะ..แต่มันก็เตี๊ยมกันได้นี่หว่าทำตัวเป็นพระเอกเกินไปแบบนี้ต้องสั่งสอนครับ
“ก็ทำตามที่แด๊ดบอกนั่นแหละพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ก็ได้”
“แล้วใครจะนอนเฝ้าน้องเรล่ะ”
“อาเอง...ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนั้นหรอก...หึหึหึ”
“โถ่...ก็ได้ครับยอมแพ้..ถือซะว่าให้พ่อลูกมีเวลาอยู่ด้วยกัน...งั้นผมไปล่ะ... สวัสดีครับคุณแด๊ด” พูดจบเฮดีสก็รีบโกยอ้าวออกไป
ทันทีไม่รอให้แด๊ดได้เขกกบาล
“เหมือนพ่อมันจริงๆนั่นแหละ...แล้วนี่เป็นไงบ้างยังเจ็บๆอยู่ไหมคุณหมอเค้าให้นอนพักสักสองสามวันก่อนแล้วค่อยออกจากโรง
พยาบาล..ดีนะที่ไม่ได้หักตรงไหน”
“ก็เรแข็งแรงเหมือนแด๊ดไง ^^”
“ครับๆลูกรัก...เอ้อ...แด๊ดโทรบอกพวกเพื่อนๆลูกให้แล้วนะว่าลูกไม่สบายเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็คงพากันมาเยี่ยม..อยากกินอะไรไหมหิวรึ
เปล่าแด๊ดจะได้ให้คนซื้อขึ้นมาให้”
“นิดนึงครับเรอยากกินต้มยำกุ้งอ่ะ”
“แผลที่ปากยังไม่หายเลยกินไรอ่อนๆไปก่อนดีกว่าเดี๋ยวแด๊ดให้คนซื้อโจ๊กเจ้าอร่อยมาให้”
“ก็ได้ครับ..” ผมพยักหน้าเบาๆแด๊ดเลยดึงผมเข้าไปกอดผมค่อยๆยกมือขึ้นกอดแด๊ดช้าๆ..นานเท่าไหร่แล้วนะกับอ้อมกอดแบบนี้
คิดว่าจะไม่ได้รับมันอีกแล้ว...ผมดีใจจริงๆมี่แด๊ดกลับมาเป็นแด๊ดคนเดิม...ผมมีความสุขจริงๆ
ผมกับแด๊ดเรากอดกันนานมากเหมือนจะซึมซับช่วงเวลาที่ขาดหายไป..จนกระทั่ง
โครกกกกกกกกกกกก....
ครับ..ท้องผมร้อง..ก็คนมันหิวอ่ะ
“เดี๋ยวแด๊ดโทรศัพท์บอกให้รอแปบนะครับ หึหึ”
จากนั้นไม่นานข้าวก็มาส่งแด๊ดนั่งกินเป็นเพื่อนผมด้วยเป็นมื้ออาหารที่มีความสุขจนผมหุบยิ้มไม่ได้เลยครับ
แด๊ดอยู่เฝ้าผมจริงๆอย่างที่บอกครับพี่แกเตรียมชุดมาเปลี่ยนเรียบร้อยจนตอนนี้สามทุ่มกว่าแด๊ดก็อยู่ในชุดนอนเรียบร้อยแล้วครับส่วนผมก็อาบน้ำเรียบร้อยขึ้นมานอนเป็นปลาตากแห้งบนเตียงอีกรอบ
เรามานอนดูทีวีกันครับโดยผมนอนอยู่บนเตียงส่วนแด๊ดนอนโซฟาซึ่งสิ่งที่แด๊ดเปิดให้ผมดูคือ..สารคดีสัตว์โลกเกี่ยวกับ
ชีวิตนกแพนกวิ้นครับ...แด๊ดชอบนกแพนกวิ้นมากขนาดชุดนอนยังเป็นรูปนกแพนกวิ้นเลย...ให้ตายนี่แด๊ดอายุสี่สิบกว่าแล้วนะถึงจะหน้าเด็กก็เถอะ..แต่แบบนี้มันดูมุ้งมิ้งไปหน่อยสำหรับท่านประธานบริษัทนะครับผมว่า
“แด๊ด..แล้วไหมกับฝ้ายอ่ะเรถามได้ไหม”
“น้องเรอย่ารู้เลยดีกว่าเอาเป็นว่าแด๊ดส่งให้สองคนนั้นไปที่ไกลๆโดยที่เค้าจะกลับมาทำร้ายเรไม่ได้อีกแน่นอน”
“หมายความว่าไงอ่ะ”
“ไม่ตายหรอกเรยังไงพวกเค้าก็เคยเป้นลูกเลี้ยงแด๊ด”
“ครับ...” ผมตอบเบาๆก่อนจะหันไปจ้องพวกแพนกวิ้นที่กำลังตีปีดพับๆแล้วสไลด์หน้าท้องกลมๆไปกับพื้นน้ำแข็งก่อนที่หนังตาผม
จะหนักขึ้นเรื่อยๆแล้วหลับไปเพราะฤทธิ์ยาที่กินไป..ฝันดีครับทุกคน
เช้าวันถัดมา....
ผมค่อยๆลืมตาตาตื่นอย่ารำคาญเพราะเสียงดังภายในห้องใครแม่งมาคุยกันวะคนจะหลับจะนอนสัส ดีดจองห้องพิเศษให้ไม่ใช่เหรอ
“อ่าว..เชียเรตื่นแล้วเหรอ” ไอ่แสงที่เห็นผมคนแรกทักขึ้นก่อนจะหยิบแอปเปิ้ลที่ไอ่กานเป็นคนปอกเข้าปาก สัส นั่นมันตะกร้าผล
ไม้ที่เฮดีสเอามาเยี่ยมผมเมื่อวานนี่ กูยังไม่ทันได้แดกเลยนะพวกมึง
“มาทำไมแล้วของเยี่ยมกูล่ะพวกเหี้ย มาแดกผลไม้กูทำไม”
“อ่าวๆ..ไมพูดแบบนี้ล่ะครับน้องเร..ของเพื่อนก้เหมือนของเรา ส่วนของเยี่ยมพวกกูก็ต้องเอามาอยู่แล้วแต่มึงต้องรอแปบนึง”
“อะ..มาแล้วๆ” พูดจบประตูก็ถูกเปิดเข้ามาโดยเฮดีสที่ถือของเต็มไม้เต็มมือไปหมด
“นี่ไงของเยี่ยมพวกกู น่าจะมีคุณค่าทางจิตใจมึงนะน้องเร 555555” ไอ่ทศพูดก่อนจะหัวเราะ เฮดีสที่พึ่งเข้ามาขำนิดหน่อยก่อนจะเดินเอาของไปวางไว้บนโต๊ะเยี่ยมแล้วเข้ามาหาผม
“ดีขึ้นรึยังครับยังเจ็บตรงไหนรึเปล่า”
“ไม่แล้วล่ะ..แล้วมาได้ไงมี่เรียนเหรอ”
“โถ่วววว...พวกกูก็มานะไม่ถามพวกกูบ้างอ่ะ” ไอ่แสงสอดปากขึ้นมาทันทีที่ผมถามพี่เฮดีสจบ
“ไอ่แสง...เรามันแค่เพื่อนจะไปสำคัญเท่าผัวได้ไงวะทำใจๆนะเพื่อน..เพื่อนเรออกเรือนไปแล้ว” ไอ่ทศทำหน้าเศร้าแล้วตบบ่าไอ่แสงเบาๆ
“ยังไงพวกเราก็แค่ของเก่านี่เน๊อะ” ไอ่กานพูดอีกคนจนผมรู้สึกตีนกระตุก ไอ่พวกเชี่ยนี่แม่งกวนตีนครับ
“สัส...ไม่ต้องมากวนตีนกูเลยกูรู้หรอกว่าวันนี้ไม่มีเรียนพวกมึงถึงโผล่หัวมานี่ได้น่ะป๋าโทรมาบอกแด๊ดกูเมื่อวานแล้ว”
“อ่าวเหรอ...อดดราม่าเลยกู” สัสแสงไอ่เหี้ย!!!
“อย่าไปทะเลาะกับเพื่อนเลย..หิวไหม”
“หิวดิ..แล้วโดดมาเหรอ”
“อืม..วิชานี้ไม่มีไรมากอ่ะแต่ตอนบ่ายต้องกลับไปเรียนมีควิซ”
“อ่อ..งั้นกูไปอาบน้ำแปบนะเดี๋ยวมา” ผมพูดแล้วลุกขึ้นกำลังจะลงจากเตียงแต่เฮดีสกลับช้อนตัวผมในท่าอุ้มเจ้าสาวแล้วยกขึ้นแนบอกจนพวกไอ่แสงที่อยู่ในห้องพากันโห่แซว ผมพยามดิ้นแต่มันก็เจ็บแผลอย่าลืมว่าผมโดนกระทืบมานะครับรอยช้ำนี่มีทั้งตัวแหละแต่ไม่ถึงกับเดินไม่ได้ไงเมื่อวานผมยังอาบน้ำเองอยู่เลย
“ปล่อยกูนะ”
“เดี๋ยวพี่พาไปห้องน้ำเองไม่เป็นไรอย่าดิ้นนะเดี๋ยวกระเทือนแผล” พูดจบมันก็พาผมเข้าไปในห้องน้ำทันทีโดยมีพวกไอ่แสงส่งยิ้มกวนส้นตีนไล่หลังมา
“กูไม่ได้เป็นไรมากไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย”
“ก็อยากดูแล..ได้ไหมครับ” ถ้าจะพูดแล้วยิ้มแอคแทคมาขนาดนี้กูจะทำไรได้ล่ะ
“อืม..ก็ดูแลไปสิ...แต่กูอาบน้ำก่อนมึงออกไปได้แล้ว”
“ก็ถ้าให้ดูแลพี่ก็จะอาบน้ำให้ไง”
“ไม่ต้องงงงง...ออกไปเลยกูอาบเองได้เมื่อวานกูก็อาบเอง”
“แต่พี่อยากอาบให้นะ” ไม่พูดเปล่ามันยังเดินเข้ามาปลดเชือกเสื้อผู้ป่วยของผมออก ผมพยามยามดันมือมันออกแต่มือแม่งก็ปลา
หมึกชิบหายปัดข้างนั้นข้างนี้ก็เข้ามาปลดต่อจนผมเริ่มรำคาญ
“กูอาบเองได้ไอ่สัสสสสสสสสสสส....อื้ออออ” ยังไม่ทันที่จะโวยวายไปมากกว่านี้ริมฝีปากของมันก็ทาบทับลงมาก่อนจะดันผมไปติดผนังมือหนาก็ไม่หยุดนิ่งยังพยายามปลดเชือกตรงเสื้อผมต่อจนสุดท้ายร่างกายท่อนบนผมก็เปลือยเปล่า
มือหนาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังผมก่อนเลื้อยลงมาที่กางเกงเฮดีสจัดการกับกางเกงผมก่อนจะค่อยๆถอนจูบออก
“รอก่อนนะเดี๋ยวพี่เปิดน้ำในอ่างอาบน้ำให้” ผมพยักหน้ารับเบาๆเหมือนสติหลุดลอยรู้ตัวอีกทีก็โดนเฮดีสอุ้มลงอ่างพร้อมกับร่างเปลือยเปล่าของมันที่ก้าวตามลงมาในอ่างด้วย
“อ๊ะ..ลงมาทำไมกูบอกว่าจะอาบเองมึงออกไปได้แล้ว”
“น้องเรยังเจ็บอยู่เดี๋ยวพี่ถูหลังให้”
“กูมีมือกูถูเองได้”
“พี่ถูให้...นะ” อย่ามาทำสายตาอ้อนตีนใส่กูนะสัสส
“นะ...” อิเหี้ยยยย..กูแพ้
“เออ..อยากทำไรก็ทำ”
“ครับ” เฮดีสยิ้มอย่างดีใจก่อนจะค่อยๆบีบครีมอาบน้ำที่แด๊ดเอามาทิ้งไว้เมื่อคืนใส่ฟองน้ำแล้วเริ่มลูบไล้บริเวณหน้าอกผมแต่ดู
เหมือนมันจะจงใจถูแค่ส่วนยอดอกเป็นส่วนใหญ่จนมันเริ่มแข็งเป็นไต
“ไหนบอกจะถูหลังไง..”
“ใจเย็นๆสิ..มันต้องค่อยๆถู” เฮดีสพูดแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ก่อนจะค่อยๆไล้มืออีกข้างที่ไม่ได้ถือฟองน้ำลงด้านล่างแล้วจับน้อง
ชายผมที่เริ่มแข็งเบาๆก่อนจะค่อยๆรูดขึ้นลง
“อ๊ะ..จับอะไร...ปละ..ปล่อย”
“พี่ขอนะเร...ให้พี่ได้รักเรนะ”
“ขออะไร...กูเจ็บอยู่นะ...อีกอย่างเดี๋ยวพวกข้างนอกมันได้ยิน”
“พี่สัญญาว่าจะทำเบาๆ..นะ” ให้ตาย..นี่มันรู้ใช่ไหมว่าผมแพ้สายตากับรอยยิ้มแบบนี้ขี้โกงนี่หว่า เอาตีนตบหน้าให้หายหล่อดีไหม
เนี่ย
“สัญญาแล้วนะ..อ๊ะ” พูดไม่ทันจบมันก็ก้มลงมาจูบผมอีกครั้งคราวนี้ร้อนแรงกว่าเมื่อกี้เยอะเล่นเอาผมหมดเรี่ยวแรงขัดขืน ไม่รู้ว่าเราจูบกันนานขนาดไหนแต่ตอนนี้ท่อนล่างเฮดีสแข็งโป๊กและพร้อมกระซวกผมทุกเมื่อซะแล้ว
“เข้าไปแล้วนะ” พูดจบมันก็ยกตัวผมขึ้นเบาๆก่อนจะค่อยๆขยับตัวเข้ามาใกล้และแทรกตัวเข้ามาช้าๆไม่รู้มันไปเตรียมความพร้อมให้ผมตอนไหนตอนนี้ผมมึนมากเอาแต่จ้องริมฝีปากมันด้วยสายตาปรอยๆ
“อ๊ะ...แน่น” ผมอุทานออกมาเบาๆเมื่อส่วนหัวเริ่มผ่านเข้าไปในช่องทางรัก
“ซี๊ดดดด..อย่าพึ่งรีบตอดสิเดี๋ยวพี่จะเสร็จก่อนนะ”
“ก็มัน...อ๊ะ..อื้ออ”
“พี่ขยับนะ”
“อืมมมม...” หลังจากคำตอบรับมันก็ขยับทันทีจากเบาๆเป็นรุนแรงขึ้นเรื่อยๆถึงจะปวดแผลตามตัวไปบ้างแต่ความรู้สึกดีมันมีมากกว่า
ผมรู้สึกได้ถึงตัวตนของมันที่ขยับเสียดสีกับช่องทางรักของผมจนร้อนผ่าว เหงื่อเม็ดเป้งผุดออกมาจากหน้าผากทั้งๆที่อยู่ในน้ำเสียงน้ำในอ่างและเสียงครางของผมกับเฮดีสดังสลับกันไปมาเสียงดังจนผมกลัวว่าพวกข้างนอกจะได้ยิน แต่คนที่กำลังขยับอยู่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่สนใจอะไรทั้งนั้นริมฝีปากของมันโลมเลียและฝากรอยรักไปทั่วทั้งตัวผมไม่เว้นกระทั่งซอกขา
“พี่รักเรนะครับ..อา..”
“อึก..อ๊ะ..กูก็รัก..อึก...มึงง”
“อา..พี่ใกล้จะเสร็จแล้ว...พร้อมกันนะครับ”
“อื้ออออ” ผมครางในลำคอเมื่อเฮดีสเร่งจังหวะการกระแทกทำให้น้องชายมันเข้ามาลึกขึ้นจนกระแทกเข้ากับจุดเสียวในตัวผมมากขึ้น ผมบิดตัวด้วยความเสียวแล้วกอดคอมันแน่น
“อ๊า...จะไปแล้ว..”
“อืมมมม” สิ้นเสียงครางเฮดีสก็ปลดปล่อยเข้ามาในช่องทางรักของผมพร้อมกับน้ำรักของผมที่ปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องมัน
น้ำของมันเยอะจนล้นออกมาด้านนอกก่อนจะค่อยๆไหลออกมาผสมกับน้ำในอ่าง ผมหอบหายใจด้วยความเหนื่อยพร้อมกับโถมตัว
กอดมันไว้
“เหนี่อยแล้วเหรอ..”
“อืม...ไหนบอกจะอาบน้ำให้เฉยๆไง”
“ก็อาบน้ำไง...แต่ยังอาบไม่เสร็จเดี๋ยวพี่อาบให้ต่อนะ” พูดจบมันก็จับร่างอ่อนเปลี้ยของผมอุ้มขึ้นจากน้ำไปตรงใต้ฝักบัวก่อนจะดันผมไปติดผนังแล้วยกขาผมขึ้นและค่อยๆแทรกตัวเข้ามาอีกรอบ
“อ๊ะ..อีกแล้วเหรอ”
“อืมมมม..ทำไมแน่นแบบนี้เนี่ย” ไม่พูดเปล่าไอ่เวรนี่ก้มลงมาจูบผมก่อนจะลากริมฝีปากลงมาที่ซอกคอแล้วเริ่มขยับอีกครั้ง
ไม่รู้ว่าเฮดีสมันไปตายอดตายอยากมาจากไหนเล่นเอาพื้นที่ในห้องน้ำซะครบไม่เว้นแม้แต่อ่างล้างหน้า
จนตอนนี้ผมแทบไม่มีแรงจะยืนแล้วครับแต่เหมือนมันยังจะต่ออีก
“พอ...อ๊ะ...พอแล้ววว”
“อีกครั้งเดียวได้ไหม..พี่ยังไม่พอเลย”
“แต่กู..ไม่ไหวแล้วนะ..อ๊ะ..อื้ออออ”
“อีกรอบเดียวพี่สัญญา” กูเกลียดรอยยิ้มมึงไอ่สัสสสสสสส...ไหนบอกว่าจะทำเบาๆที่กระแทกจนเครื่องในกูพังหมดแล้วมั้ง
ผมอยากจะลุกขึ้นมาต่อต้านโดยการผลักมันออกแต่ตอนนี้แค่ยืนให้ตรงยังไม่ไหวเลยครับ
เฮดีสกระแทกเข้ามาเรื่อยๆพร้อมกับรูดน้องชายผมไปด้วยจนผมทนไม่ไหวปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง ให้ตายเถอะ...ผมรู้สึกว่าหนังตาผมมันหนักๆแล้วอ่ะรู้สึกว่าวันนี้ใช้ร่างกายหนักไปแล้ว ลาก่อยครับทุกคน
มาหะแว้ววววววววววววว
กราบบบบบบขออภัยที่มาช้าาาาาา
งานเยอะมั่กๆไม่งอนกันเน้อออออ
ตอนหน้าก็เป็นตอนสุดท้ายแล้วก็ต้องขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านกันมานะคะ
สัญญาว่าจะมาต่อให้จบแล้วจะเอาเรื่องใหม่มาลงนะคะ
ยังไงก็ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ
ดรั๊กกกกกกกกกก
หัวข้อ: (เรื่องสั้น) ##Hot love ##นายซินหัวร้อนกับมาเฟียหน้านิ่ง อัพ 13/07/2017] (อ่าน 6323 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก