-รูปของน้อง-
“ขยับซ้ายหน่อย”
แชะ
“เอียงหน้าอีกนิด”
แชะ
แชะ
แชะ
แชะ
“ชอบป้ะ”
“ฮะ”
“พี่ก็ชอบ”
น้องยิ้มจนตาหยี อดไม่ได้ต้องขยี้หัวไปเบาๆ
“ไปถ่ายตรงสะพานกัน”
เขาเดินนำไป แถมโบกมือหย็อยๆ ให้เดินตาม
.
.
“นั่งตรงนี้นะ ไม่ต้องมองกล้อง”
แชะ
แชะ
แชะ
“ไหนลองอมยิ้มหน่อย”
แชะ
แชะ
แชะ
และอีกหลายแชะ
“พอแล้วมั้งครับ”
“อย่ากัดปากดิ”
“ผมเปล่า”
“เออ แต่ก็ยั่วดี”
ลดกล้องลงและกดเช็ครูปที่เพิ่งถ่ายไป
“ชอบมุมนี้ไหม”
“อือ ชอบ”
“มุมนี้น้องสวย พี่ชอบ ปรับสีอีกนิดเดียว”
“...”
“เอาอีกเปล่า”
“ขาตั้งกล้องอยู่ไหนแล้ว”
“ลืมอยู่ที่โรงแรมไง”
“หาที่ตั้งกล้องกันมั้ยครับ”
“พี่ถ่ายให้เอง”
“นะ พี่ครับ เซลฟี่กัน”
.
.
“ต้นไม้นี่สวยดีแฮะ มานั่งตรงนี้ดีกว่า ทำท่าแบบนี้นะ”
“ครับ”
.
.
.
“ยกขาทำไม” ใจคอไม่ดี กางเกงยิ่งสั้นๆอยู่
“มดกัดนี่ครับ อ๊ะ เข้ามาในกางเกงแล้ว”
“อย่าล้วง!”
“พี่ครับ อื้อ มันเข้ากางเกงใน”
“ลุกมานี่!”
ห้าโมงเย็น พระอาทิตย์ใกล้ตกดิน แสงกำลังสวย
“หมุนตัวหน่อย”
“พี่ไม่ถ่ายบ้างเหรอ” ส่ายหน้า
“ผมถ่ายได้นะ พี่สอนผมแล้ว” ส่ายหน้า
“ยังไม่มีรูปคู่กัน...”
ปี๊นนนนนนนนนนนนนนน เสียงแตรลากยาว
“เฮ้ย นั่นเรือออกแล้ว”
“...”
“ขอไปถ่ายแปบๆๆ อย่าเพิ่งงอนนะ เดี๋ยวกลับมาพาไปกินข้าวเลย”
“ไม่งอนครับ”
“น่ารัก อยู่ตรงนี้ก่อนนะ”
“ฮะ”
“ตรงนั้นเหม็นควันเรือ”
ฟอด
แล้วก็วิ่งไปที่ท่าเรือ
แก้มขาวใสอมลมเข้าไปจนพอง ก้าวเท้าเตาะแตะไปนั่งที่เก้าอี้ริมแม่น้ำ มองคุณพระอาทิตย์กำลังตกดิน...สวย
ชะเง้อมองหาคนที่วิ่งไปเมื่อครู่ เห็นอยู่ไกลลิบๆ กว่าจะกลับมาก็ตอนแสงหมด ฟ้าก็มืดแล้วแหละ พอคิดแบบนั้นหน้าก็เลยหงอย
แชะ
ยกมือถือขึ้นถ่ายเซลฟี่ตัวเองมีฉากหลังเป็นท่าเรือและท้องฟ้าที่ระบายด้วยสีส้ม
‘Sun is alone too, but still shines’ พิมพ์แคปชั่นและกดอัพโหลด
‘อิจฉาคนหนีเที่ยว ชิ’
‘อย่าลืมของฝากนะะะะ’
‘ไปเที่ยวกับแฟน เขียนแคปชั่นซะหม่นหมองเชียว’
“มาแล้วครับ โทษทีนะ หิวหรือยัง”
“นิดเดียวฮะ อยากไปร้านนั้น”
“ปะ”
“น่ากินชะมัด” เสียงใสพูดกับตัวเองและตักอาหารเข้าปาก
แชะ แชะ
“พี่ไม่กินเหรอฮะ”
“แปบ”
แชะ
“น้องคีบเส้นเข้าปากสิ ช้าๆ นะ”
“ครับ”
“น้อง...”
“ฮะ...”
“ให้คีบเส้น ไม่ใช่ไส้กรอก...” ท่อนยาวด้วย
“เส้นมันเผ็ดนี่นา ผมแสบปาก ถ่ายเลยฮะ”
แชะ
“ไม่ต้องแลบลิ้นเลีย”
“ลึกอีกมั้ยฮะ” ถามเสียงอู้อี้ มีไส้กรอกคาปาก
“น้อง! ไม่ต้องดูดขนาดนั้นด้วย!”
“ไม่นอนอีกเหรอฮะ”
“มาดูนี่” ดึงอีกคนมานั่งตัก เปิดรูปในกล้องให้ดู ก็มีแต่รูปน้อง
“ชอบมั้ย” พยักหน้าตอบรับ ซุกหน้ากับซอกคอเจ้าของตัก
“ไม่สบายหรือเปล่า”
หัวกลมส่ายปฏิเสธ
“ง่วงแล้ว ผมนอนนะฮะ”
แล้วก็ลุกเดินไปนอนคลุมโปง ตากลมโตคลอด้วยน้ำตา
“เป็นอะไรหืม” แขนสอดเข้ามากอดร่างเล็ก
“เปล่าฮะ”
“แล้วทำไมเขียนแคปชั่นแบบนั้น”
“พี่เห็นเหรอ”
“ตั้งใจให้เห็นไม่ใช่เหรอ”
“พี่...”
“กับ Notes ในโทรศัพท์”
‘อยากให้ในกล้องมีรูปคู่ของเราด้วย’
เด็กขี้แง
แอบมาพิมพ์ไว้ตอนไหนก็ไม่รู้
ต้องโทษตัวเองที่มัวแต่เห่อกล้องตัวใหม่ อยากจะฝึกฝีมือก็เลยเอาแต่ตามถ่ายน้อง ลืมไปว่ารูปคงจะสวยงามมากขึ้นถ้ามันเป็นรูปที่มีเราทั้งคู่
“ขอโทษนะ”
“ฮึก”
“แค่คิดว่าอยากเก็บภาพคนที่ตัวเองรัก วันไหนที่กลับมาดู มันก็ยิ้มทุกที”
“ผมอยากให้มีพี่ในนั้นด้วย”
“ครับ ตอนนี้รู้แล้ว ยกโทษได้มั้ย”
“ผมไม่ได้โกรธ”
“...”
“แค่น้อยใจเฉยๆ”
“สัญญา ตั้งแต่พรุ่งนี้จะมีแต่รูปเรา”
“พี่ ฮึก พี่ครับ อ๊ะ..”
แชะ
“อะไรครับ”
“พอแล้ว” มันน่าอาย เขากดชัตเตอร์ทุกท่าทางไม่ยอมหยุด สามารถชะมัด
แชะ แชะ
“รูปคู่ของเราไง”
“ไม่ใช่ตอนนี้” ตอนที่เขาซ้อนอยู่ด้านหลังและมีบางอย่างอยู่ในตัวผม ขยับสะโพกอย่างรุนแรง สีหน้าเราทั้งคู่ในตอนนี้มันน่าอาย
“อ่าา รุ่นนี้ดีชะมัด รูปไม่สั่นเลย”
“อื้อ! พี่ครับ เร็วอีก พี่ พี่ ฮึก” ร่างเล็กกระตุกเกร็ง ปลดปล่อยออกมา
แชะ แชะ แชะ
พี่เร่งจังหวะเร็วขึ้น
“พี่ครับ...อย่าข้างในนะ”
“อ้าปาก.. เอาหน้ามาตรงนี้ ซี้ด น้อง”
“อื้ม”
แชะ
ขอโทษด้วยแล้วกันที่รูปคู่สุดท้ายของคืนนี้
หน้าน้องจะเลอะเทอะไปหน่อย
-END-
------------------------------
วันนี้มีพี่คนนึงโพสต์ในกลุ่มกล้องที่ แฟนแอบมาพิมพ์ Notes ในโทรศัพท์ว่า
ตั้งแต่มีกล้อง เราก็ไม่มีรูปคู่ด้วยกันเลย แต่ความจริงก็เพราะพี่เขาตามถ่ายรูปเดี่ยวแฟนนั่นแหละ
แหะๆ เลยคิดออกมาเป็นเรื่องนี้
ฝาก #รูปของน้อง ด้วยค่า
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] Take a photo -รูปของน้อง- ::: Special ตอนพิเศษ ::: (อ่าน 11738 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก