ภาคพิเศษ ภาคแห่งความวุ่นวาย I
** หมายเหตุ ช่วงแรกคือบทสนทนาในแอปพลิเคชันค่ะ “สัปดาห์หน้าเทมส์ว่างไหมลูก”
“ว่างครับ แม่มีอะไรหรือเปล่า”
“ไปไหว้พระกับแม่ที่อุทัยนะ บอกให้เจ้าไทน์มาด้วย”
“ครับ”
...
“ปาล..สัปดาห์หน้าไปไหว้พระใช่ไหม”
“ใช่ แม่ชวนแล้วใช่ไหม ติดอะไรหรือเปล่า”
“ไม่ติด แล้วชัดไปด้วยไหม”
“ไม่รู้มันเหมือนกัน ยังไม่ได้ถามเลย”
“ชวนไปด้วยกันสิ”
“ทำไม?”
“ชวนน้องเคลียร์ด้วย”
“จันทร์...คิดจะเล่นอะไร”
“เปล่าเล่น แค่อยากเจอ”
“...”
“นะ”
“ไม่รับปากแล้วกัน”
“ขอบคุณนะ”
**ส่งสติกเกอร์รูปหัวใจ ...
“คุณก้อง”
“ว่าไงครับ”
“มะรืนนี้ไปไหว้พระกันไหม พาน้องกายไปด้วย”
“นึกยังไง”
“ไม่นึกไง ไปไหม”
“ผมปฏิเสธได้ด้วยหรือ”
“เจอกันที่บ้านคุณแม่ แปดโมง ห้ามสาย!”
“แปลว่าทริปนี้?”
“อืม อย่างที่คุณคิดทัวร์ยกบ้าน”
“โอเค”
…
“พรุ่งนี้มีเรียนหรือเปล่า”
“ไม่มีครับ”
“ไปไหว้พระกับผมไหม”
“กับพี่สองคนเหรอ”
“เปล่า..กับที่บ้านเจ้านาย”
“พี่ชัดอยากไป?”
“พ่อสั่งให้ไป”
“ถ้าเคลียร์ไปได้ก็อยากไปด้วย”
“เจ็ดโมงเดี๋ยวผมไปเคาะห้อง ออกเร็วหน่อยเราต้องไปรวมตัวที่บ้านโน้นก่อน”
“ครับ”
“รีบนอนได้แล้ว”
“พี่ชัดๆ”
“อะไร”
“ถ้าเคลียร์ไปแล้วจะเจอพี่เทมส์หรือเปล่า”
“เจอสิก็คุณเทมส์เป็นคนให้ผมชวนเคลียร์ไป”
“ครับ”
...
บทสนทนาเมื่อหลายวันก่อนทำให้ฉันทัชกับอินทัชมายืนอยู่หน้ารถตู้คันใหญ่สองคัน ทุกคนมาถึงบ้านคุณหญิงกิ่งกานต์ตั้งแต่เช้า ตอนนี้จวนใกล้เวลาจะออกเดินทางแต่ยังติดปัญหาเรื่องรถว่าใครจะไปคันไหน เนื่องจากสมาชิกในทริปนี้มีจำนวนมากจึงจำเป็นต้องใช้รถตู้สองคันด้วยกัน
“เด็กๆ ตกลงกันได้หรือยัง” คุณหญิงกิ่งกานต์ที่สั่งงานกับเด็กในบ้านเสร็จเรียบร้อยแล้วเดินออกมาสมทบเป็นคนสุดท้าย
“ยังเลยครับ” ฉันทัชตอบ
“อะไรกัน เดี๋ยวได้ออกสายกันพอดี” คุณหญิงกิ่งกานต์ขัดใจเล็กน้อย
“เอาอย่างนี้ครับ คันแรกก็เป็นลุงชม แม่ พี่ปอนด์ พี่เกด น้องปัณณ์ น้องปุณณ์”
“อาปาลครับ ผมอยากเล่นกับยัยเปีย” เด็กชายกวินทร์โพล่งขึ้น
“กาย” คุณพ่อก้องภพเรียกชื่อบุตรชายเสียงเข้มที่ขัดจังหวะผู้ใหญ่
“ขอโทษครับ” น้องกายยกมือไหว้ขอโทษที่เสียมารยาท
“ยังไงดี” ปาณัสม์คิดไม่ออกว่าจะจัดสรรคนอย่างไรดี
“นายมันไม่ได้เรื่อง” อินทัชที่ยืนอยู่ใกล้กับปาณัสม์พูดขึ้น
“ถ้าเก่งนัก เธอก็จัดการเองเลยสิ”
“คอยดูฝีมือ”
“สองคนนี้อย่าตีกัน” ฉันทัชรีบเข้ามาห้าม คู่นี้นี่อยู่ด้วยกันทีไรกัดกันเป็นเด็กๆ ทุกที
“จันทร์หายไปไหนมา”
“ไปหาน้องเคลียร์แต่ยังไม่ทันได้คุยอะไรเลย แม่มาพอดี”
“ได้น้องใหม่แล้วลืมน้องคนนี้เหรอ” อินทัชเง้างอด
“เปล่าสักหน่อย ใครจะลืมน้องสาวคนสวยได้ลงคอละ”
“มากอดที”
“ไม่ให้กอดเว้ย อย่ามายุ่งกับจันทร์” ปาณัสม์รีบปัดมือของอินทัชทิ้ง
“แต่เทมส์เป็นพี่เรา เลิกกัน เธอมันก็แค่คนนอก” อินทัชจี้ใจดำ
“เล่นเสียเจ็บเลย”
“ไม่เอาน่า ไม่ทะเลาะ” ฉันทัชห้ามฝ่ายน้ำเงินและฝ่ายแดงอีกครั้ง
“ตกลงแม่จะได้ไปไหว้พระไหม” คุณหญิงกิ่งกานต์เอ่ยขึ้นเสียงเรียบ
“เดี๋ยวไทน์จัดการเองค่ะแม่” หญิงสาวยิ้มหวานตอบมารดา
“คันแรกก็เป็นลุงชม แม่ ปาล เทมส์ ชัด น้องเคลียร์ ส่วนคันสองก็มีคุณก้อง ไทน์ พี่ปอนด์ พี่เกด น้องปัณณ์ น้องกาย และน้องปุณณ์ ดีไหมคะ”
“ไม่ดีค่ะอาไทน์”
“ทำไมคะน้องปัณณ์”
“หนูอยากนั่งกับอาจันทร์แล้วก็อาปาลด้วยค่ะ” เด็กหญิงศราลักษณ์แจ้งความจำนง
“ลูกทิ้งเราอีกแล้วล่ะเกด” ศรารัณบอกกับภรรยาสาวด้วยความน้อยใจ อย่างไรลูกก็มักเลือกสองอาอยู่วันยังค่ำ ชลพิกาทำได้เพียงยิ้มเอ็นดูกับอาการน้อยใจของสามี
"ส่วนผมจะเล่นกับยัยเปีย” เด็กชายกวินทร์เองก็ยังยืนหยัดความคิดเดิม
“ถ้าชัดมานั่งกับแม่แล้วใครจะขับรถให้คุณก้องเขา ไม่ได้ๆ” คุณหญิงกิ่งกานต์ไม่เห็นด้วยในบางส่วน
“ไม่เป็นไรครับ ผมขับได้” ก้องภพบอกคุณหญิงอย่างสุภาพ
“ไม่ได้จ้ะ ไม่ได้”
“หึ ไหนล่ะฝีมือ” ปาณัสม์แขวะอีกฝ่ายเข้าให้
“ปาล! ไอ้บ้า” อินทัชหันไปแหวใส่
“อย่าทะเลาะกันได้ไหม ถ้าตีกันอีกจะให้อยู่บ้านทั้งคู่” ฉันทัชห้ามทัพพร้อมด้วยคำขู่
“ชัด ไปขับรถให้คุณก้องได้ไหม” คุณหญิงเอ่ยถาม
“ได้ครับ”
“ดีจ้ะ งั้นก็ย้ายชัดกับหนูเคลียร์ใช่ไหมลูก”
“ครับ” เด็กหนุ่มยกมือไหว้คุณหญิงอีกครั้ง ทั้งที่ตอนมาถึงก็สวัสดีอีกฝ่ายไปแล้ว
“ลูกเต้าเหล่าใครกันล่ะจ๊ะ มารยาทก็ดี หน้าตาก็น่ารัก เดี๋ยวป้ามาคุยด้วย ตอนนี้ขอจัดการตรงนี้ก่อน”
“ครับ”
“เอาละจ้ะ ชัดกับหนูเคลียร์ก็ย้ายไปนั่งคันของคุณก้อง ส่วนน้องปัณณ์กับน้องกาย ย้ายมาคันนี้กับย่านะ”
“ค่า/ครับ” เด็กสองคนรับคำพร้อมกัน
“แบบนี้พอได้ไหม”
“คุณแม่เก่งที่สุดเลยค่ะ” อินทัชเอ่ยชม
“จ้ะ ไม่ต้องมายอเอาใจแม่ ปะขึ้นรถกันได้แล้ว”
“จันทร์ทำไมทำหน้าแบบนั้น ไม่โอเคเหรอ” ปาณัสม์เห็นคนรักทำหน้าเหมือนไม่ค่อยอยากยอมรับการตัดสินใจของคุณหญิงสักเท่าไหร่
“ก็...น้องเคลียร์”
“นั่งแยกกันน่ะดีแล้ว จันทร์คงไม่อยากทำให้น้องลำบากใจใช่ไหม อย่าลืมสิว่าน้องเพิ่งเห็นจันทร์ครั้งแรกเองนะ”
“อืม”
“แล้วที่สำคัญจันทร์คือคนในใจของชัด จำได้ใช่ไหม”
“จำได้”
“ดีแล้ว” ปาณัสม์โอบไหล่ฉันทัชไว้เพื่อปลอบใจก่อนจะพาขึ้นรถ
ใกล้เที่ยงเมื่อรถตู้สองคันเลี้ยวเข้ามาจอดในร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ไม่ไกลจากวัดที่จะไป คุณหญิงมองนาฬิกาแล้วคิดว่าควรจะหาอะไรทานรองท้องกันก่อน จะทำบุญทั้งทีหากใจไม่สงบเพราะความหิวคงจะพานให้โมโห อดอิ่มบุญกันพอดี
“เมื่อยไหมครับแม่” ฉันทัชถามคุณหญิงขณะพยุงร่างของอีกฝ่ายลงจากรถ
“นิดหน่อยจ้ะ ไม่ได้นั่งรถไกลๆ แบบนี้นานแล้วนี่นะ”
“คุณย่าปวดแขนหรือปวดขาคะ ให้หนูนวดให้เอาไหมคะ” เด็กหญิงศราลักษณ์รีบเอาใจผู้เป็นย่า
“น่ารักจริงๆ หลานย่า ขอบใจจ้ะแต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวย่าเดินนิดหน่อยให้ได้ยืดเส้นยืดสายก็ดีขึ้น” คุณหญิงตอบพลางลูบศีรษะหลานสาวด้วยความเอ็นดู
“มาครับคุณแม่ ผมพาไปเอง” ศรารัณที่ลงมาจากรถตู้อีกคัน รอจนทุกคนพร้อมแล้วจึงเดินมาหาคุณหญิงกิ่งกานต์
“ขอบใจจ้ะเจ้าปอนด์”
ความชุลมุนวุ่นวายเกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อถึงเวลาสั่งอาหาร คุณหญิงกิ่งกานต์เข้ามาจัดการอีกครั้งโดยอนุญาตให้ทุกคนเลือกอาหารได้คนละหนึ่งเมนูเท่านั้น
“น่าอิจฉาเสียจริง” อินทัชพูดขึ้นพอให้ฉันทัชได้ยิน
“อิจฉาอะไร”
“คนหนึ่งสั่งอาหารที่อีกคนชอบ อีกคนก็สั่งอาหารที่อีกคนชอบให้” ฉันทัชรู้ได้ทันทีว่าอินทัชกำลังหมั่นไส้ตนเอง
“แล้วทำไม?”
“ไม่ทำไมก็บอกอยู่ว่าน่าอิจฉา”
“คุณก้องครับ” ฉันทัชเรียกชื่อเจ้านาย
“ครับ?”
“มีคนอิจฉาที่ปาลสั่งอาหารที่ผมชอบให้ ยังไงคราวหน้าคุณก้องช่วยสั่งอาหารที่น้องอินอินชอบบ้างนะครับ จะได้เลิกอิจฉาผมเสียที” พอพูดจบฉันทัชก็เห็นน้องสาวตนเองทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ระหว่างนั้นก็เจ็บที่ต้นแขนเพราะถูกอินทัชหยิกเข้าให้
“เทมส์เจ็บนะ”
“แกล้งไทน์ได้ไง”
“ไทน์แกล้งเทมส์ก่อนทำไม”
“เลิกอิจฉาเทมส์เถอะ คราวหน้าผมจะสั่งอาหารที่คุณชอบให้คราวนี้ผมสั่งให้น้องกายก่อน หวังว่าคุณจะไม่โกรธ” ก้องภพเข้ามาแก้ไขสถานการณ์
“ไม่โกรธหรอก จะโกรธทำไม เทมส์ก็แค่แกล้งไทน์ไปอย่างนั้นเอง”
“เด็กโตพวกนี้แกล้งกันไม่อายเด็กจริงๆ เล้ย” คุณหญิงส่ายหน้าด้วยความระอา
“เจ้าปอนด์แล้วยายเกดล่ะ” คุณหญิงมองหาลูกสะใภ้ทว่าไม่เจอ
“พาน้องปุณณ์ไปล้างหน้าล้างมือครับ กลัวตื่นไม่เต็มตาแล้วจะไม่ยอมกินข้าว”
“อืม ดูเมียเราด้วย อย่าให้เหนื่อยเกินไปนัก แม่ให้จ้างพี่เลี้ยงก็ไม่เอา”
“เกดเขาอยากเลี้ยงเองครับแม่”
“แม่กลัวว่าจะเหนื่อยจนไม่ได้พัก”
“นั่นสิครับ ตอนที่เลี้ยงน้องปัณณ์ยังเหนื่อยเลย นี่สองคนต้องเหนื่อยมากแน่ๆ” ฉันทัชเห็นด้วยกับคุณหญิง
“เทมส์ก็กลับมาอยู่ที่บ้านสิ เกดจะได้เหนื่อยน้อยลง” จบคำก็ได้ยินเสียงคนพูดร้อง ‘โอ๊ย’ เพราะถูกมารดาตีเข้าให้ที่แขนอย่างจัง
อาหารทยอยมาเสิร์ฟทีละจานจนครบ ทุกคนบนโต๊ะจึงกลับเข้าสู่ความสงบ มีชลพิกาเพียงคนเดียวที่ไม่ได้กินอะไรแต่ศรารัณก็ตักอาหารมาให้ภรรยาเรียบร้อยแล้ว เขารีบกินเพื่อจะได้รีบเข้าไปเปลี่ยนกับภรรยาที่กำลังอุ้มน้องปุณณ์เดินเล่นอยู่บริเวณน้ำพุของร้านอาหาร
“พี่ปอนด์ ค่อยๆ กินเดี๋ยวติดคอ” ปาณัสม์ทักพี่ชาย
“พี่กลัวเกดจะหิว”
“เดี๋ยวผมไปเปลี่ยนให้เอง” ฉันทัชเสนอตัวด้วยความเต็มใจ
“จันทร์อิ่มแล้วเหรอ” ปาณัสม์ถามขึ้นเพื่อความแน่ใจทั้งที่จานของฉันทัชว่างเปล่าแล้ว
“ไม่เป็นไร” ศรารัณเกรงใจ
“ผมอยากเลี้ยงน้องปุณณ์บ้าง พี่ปอนด์กินต่อเถอะ ปาลก็ด้วย เดี๋ยวจันทร์มานะ” ฉันทัชกระซิบบอกคนที่นั่งข้างตัว
“อืม”
จังหวะที่ฉันทัชเดินผ่านสมาชิกที่เหลือ สายตาเขาก็เหลือบไปเห็นคนที่เด็กสุดในทริปนี้ถ้าไม่นับเด็กสามคนนั้น มุมปากของฉันทัชยกยิ้มขึ้นมา
“ไปเลี้ยงเด็กกับพี่ไหม” ฉันทัชเอ่ยชวน
“เอ่อ...เคลียร์” เคลียร์ทำหน้าตาดูเป็นกังวล เขาหันไปขอความเห็นใจกับชัดเจนแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ช่วยเขาเลย
“กินเสร็จแล้วใช่ไหม ไปนะ ไปเดินย่อยก็ได้” ฉันทัชชวนซ้ำ หางตาเขาเหลือบเห็นปาณัสม์ที่ทำหน้าตาคล้ายบอกให้เขาเลิกวุ่นวายกับน้องคนนี้
‘ห้ามไม่ทันแล้วปาล เสียใจด้วย’“ไปนะ”
“ครับ”
“พี่เกด” ฉันทัชเดินเข้าไปหาชลพิกาพร้อมกับอีกคน
“ว่าไงจ๊ะน้องเทมส์” ชลพิกาตอบ มอบรอยยิ้มมาให้ฉันทัชเลยไปถึงคนข้างหลังด้วย
“เดี๋ยวเทมส์ดูน้องปุณณ์ต่อให้เองครับ พี่เกดไปกินข้าวเถอะ”
“อ้าว แล้วพี่ปอนด์ล่ะ?”
“เทมส์ให้พี่ปอนด์กินข้าวต่อเองครับ สงสาร เห็นรีบกินข้าวจนเกือบจะติดคอ” ฉันทัชตอบพลางกลั้วหัวเราะ
“โถ ทูนหัว” หญิงสาวพึมพำด้วยความเอ็นดูในตัวสามี เธอส่งตัวบุตรชายให้ฉันทัช
“ขอบใจนะ”
“ไม่เป็นไรครับ”
คล้อยหลังชลพิกาแล้ว ฉันทัชจึงอุ้มหลานออกเดินต่อโดยมีน้องเคลียร์เดินตามไปด้วยเงียบๆ
“รู้ไหมว่ามากับชัดแล้วจะเจอพี่ด้วย” ฉันทัชเอ่ยถามขึ้น
“รู้ครับ พี่ชัดบอกผมเอง” คำตอบของคนเด็กกว่าทำให้ฉันทัชคิดว่าเด็กนี่จะต้องรู้สึกอย่างไรตอนที่ได้ยินหรือได้อ่านข้อความนั้น
‘ชัดเจนนะ ชัดเจน’“แทนตัวเองว่าเคลียร์สิ พูดแบบนี้กับชัดไม่ใช่เหรอ”
“ผมใช้กับคนสนิท เอ่อ..ขอโทษครับ” คนพูดพูดไปโดยไม่ได้ตั้งใจ
“แต่พี่อยากสนิท” ฉันทัชยิ้มให้คนที่สูงน้อยกว่า เด็กคนนี้เรียกชื่อตัวเองกับคนสนิทเหมือนกับเขา
“ผม..”
“เรียกเคลียร์นะ น่ารักกว่า”
“แต่..”
“พี่ชอบเด็กว่าง่าย ชัดก็ชอบ” ฉันทัชไม่รู้หรอกว่าชัดเจนชอบหรือเปล่า เพราะเขานิสัยไม่ดีเท่าไหร่เลยหลอกอีกฝ่ายไปอย่างนั้น
“ครับ”
“เจอพี่แล้ว
เกลียดพี่ไหม” ฉันทัชเลือกถามอีกฝ่ายไปตรงๆ
==========================
ตัดฉับก่อนนนนน มาลงตอนพิเศษให้อ่านกันค่ะ เนื่องด้วยตอนนี้ปาลและเทมส์มีบ้านแล้ว
รายละเอียดจะมาอัปเดตให้ทราบเป็นระยะค่ะ
ขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ
รักกกกกกก ก ไก่ ร้อยล้านตัว
ปล ทิ้งคำถามรีเช็กกันหน่อยค่ะ ถ้าไม่เข้าใจเขมจะได้ไปแก้ไขค่ะ
คำถามก็คือสรุปแล้วในรถตู้คันที่หนึ่งกับคันที่สองมีใครนั่งกันบ้างคะ
ไม่มีของรางวัลให้มีแต่ใจให้ล้วนๆ เลย
HASHTAG #ภาคต่อของความรัก ไปคุยกันในทวิตได้น้า
ติดตามพูดคุยกันได้ที่นี่ค่ะ
หัวข้อ: ภาคต่อของความรัก - ภาคพิเศษ ภาคแห่งความวุ่นวาย END หน้า 13 UP!! 09/02/2019 (อ่าน 71982 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก