#ญอผู้หญิงโศกา
ตอนที่ 21
คิดถึงเกินไป (PART 2/2)
Tina_00 บริจาค 100฿: ขออนุญาตโดเนทนะคะ ปล.วันนี้พี่แจ็คดูดีจังเลยค่ะ ใส่เสื้อสีเหลืองด้วย
คนถูกทักขณะสตรีมถึงกับชะงัก แจ็คมองกล้องเหนือจอคอมพ์ก่อนจะลดระดับสายตามองเสื้อยืดที่สวมอยู่ซึ่งแน่นอนว่าในตู้เสื้อผ้าเขาไม่เคยมีสีสว่างสดใสแบบนี้
“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มกล่าวเหมือนทุกครั้งที่แฟนคลับโดเนทให้ เขาเลือกที่จะไม่พูดถึงว่าเสื้อสีเหลืองตัวนี้มาจากไหน แต่สุดท้ายเขาก็หลบหนีมันไม่พ้น
Miniicie: คุ้น ๆ เหมือนเคยเห็นพี่เท็นใส่เลย
Senpai_123: ผมกำลังจะซื้อเมาส์ใหม่ ช่วงใกล้จะปิดไลฟ์พี่แจ็คช่วยแนะนำรุ่นสำหรับเล่นเกม FPS หน่อยได้ไหมครับ?
Pondcool: บริษัทพี่แจ็คฝึกงานโหดไหมครับ ผมเห็นพี่แหลมรอดมาได้เลยว่าจะลองขอไปฝึกที่นั่นดูบ้าง
Maiden_: เสื้อใครไม่รู้ แต่ที่รู้คือหนูชอบเวลาพี่แจ็คใส่เสื้อสีอื่นนอกจากสีดำ 5555
Candybee: ไม่ได้ตามพี่เท็นก็เลยไม่รู้ว่าใช่เปล่า แต่พี่แจ็คอาจจะอยากเปลี่ยนสไตล์ก็ได้ ใครจะรู้ (แซวเล่นนะคะ)
ชายหนุ่มถูนิ้วชี้กับปลายจมูก นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต้องตอบคำถามเกี่ยวกับไอ้เท็นซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกนักสำหรับคนที่ทุกวันนี้แทบจะตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋ แจ็คคิดว่าแฟนคลับคงอยากรู้ว่าความจริงแล้วเรื่องราวเป็นอย่างไร ที่ทะเลาะกันตอนมอหกนั้นจริงแค่ไหน มันรุนแรงขนาดที่เคยตาต่อตาฟันต่อฟันกันบนเวทีรอบชิงงานปีก่อนแต่วันนี้เขากับไอ้เวรนั่นดันกลับมาสนิทกันเสียอย่างนั้น และที่คนให้ความสนใจมากที่สุดอีกเรื่องหนึ่งก็คงไม่พ้น
‘ถ้าพี่แจ็คกับพี่เท็นดีกันแล้ว แล้วพี่ธีร์ล่ะดีด้วยไหม ถ้าดีแล้วทำไมไม่เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันสามคนเลย แล้วถ้าไม่ยอมดีด้วย ตอนนี้พี่แจ็คกับพี่ธีร์อยู่กันยังไง?’
หลายครั้งที่เห็นคำถามในเว็บบอร์ดเกี่ยวกับเรื่องทีม ทั้งคนที่แค่ถามเพราะอยากรู้ และคนที่ปั่นกระแสให้กลายเป็นดราม่า
แจ็คไม่ชอบเอาตัวเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับอะไรก็ตามที่อาจทำให้ปวดหัวในภายหลัง แต่คราวนี้คงอยู่เฉยไม่ได้ เขาควรให้ความสบายใจกับไอ้เท็น รวมถึงไอ้ธีร์ที่ตกเป็นประเด็นถูกพูดถึงจนอาจทำให้หัวใจไม่พอใจได้
จริงอยู่ที่ไอ้ธีร์เป็นคนค่อนข้างตายด้านกับดราม่า แต่ในฐานะเพื่อนสนิท แจ็คก็อยากเป็นคนจัดการทุกอย่างโดยไม่ส่งผลกระทบต่อมัน เขาอยากให้อีกฝ่ายรู้ว่าต่อให้มีไอ้เท็นกลับมาในชีวิต เพื่อนคนนี้ก็ยังคงเหมือนเดิม
“เสื้อไอ้เท็นแหละครับ ใส่กลับมาตอนไปค้างบ้านมัน”
Niim: ค้างด้วยง่ะ ._.
UnicornQQ: เห็นพี่กลับมาสนิทกันแบบนี้ เป็นไปได้ไหมครับที่พี่เท็นจะกลับเข้าทีมด้วย?
ยาก... เอาเข้าจริงแทบจะเป็นไปไม่ได้
ตราบใดที่ไอ้ธีร์ยังไม่ปล่อยวางเรื่องเมื่อตอนนั้น หรือไอ้เท็นที่ยังฝังใจว่าไอ้ธีร์เป็นคนปากร้ายแค่ไหน อย่าว่าแต่เล่นเกมด้วยกันเลย แค่มองหน้ากันเฉย ๆ โดยไม่มีใครพูดค่อนแคะก่อนก็ถือว่าดีมากโขแล้ว
“คงต้องไล่ไอ้แหลมออกจากทีมก่อนนั่นแหละไอ้เท็นถึงจะมีตำแหน่งให้ลง”
Joyly: อย่าทำแหลม 55555555555555555555555555555
YesterDAYll: ไล่มันออกเลยครับผมรำคาญเสียงมัน
ErikaJung: พี่แจ็คอย่าจุดธูปเรียกสิ เดี๋ยวผีจอย Discord เข้ามาด่านะ
Gokung: 55555555555555555555555555555
“อันนั้นล้อเล่น ใครจะไปกล้าไล่น้องรักหัวฝีหัวหนอง ส่วนเรื่องไอ้เท็นจะลงแข่งด้วยไหมคงไม่สำคัญแล้ว เพราะอย่างที่เคยบอกว่าผมกับทีมก้าวข้ามผ่านจุดที่อยากเป็นที่หนึ่งไปตั้งแต่ชนะครั้งแรก”
แจ็คเว้นจังหวะไปครู่หนึ่งพลางมองไปยังรูปถ่ายขนาดใหญ่ที่ใส่กรอบติดไว้บนผนัง วันนั้นซึ่งเขาจำได้ดีว่าทุกคนมีความสุขมากแค่ไหน รอยยิ้มของเพื่อนร่วมทีมที่เกิดขึ้นกับเรื่องเดียวกัน และชัยชนะที่ทำให้นึกย้อนกลับไปว่าทีมเล็ก ๆ ทีมนั้นก็สามารถก้าวไปถึงจุดนั้นได้ ขอแค่มีความพยายาม ความสามัคคี และไว้ใจกัน
เป็นอีกวันที่แจ็คจะจดจำเอาไว้ว่ามันคือสิ่งที่ดีที่สุดอีกเรื่องที่เขาจะไม่มีวันลืม
“ทุกวันนี้ลงแข่งเอาฮา ชนะบ้างแพ้บ้างมันเป็นเรื่องปกติ พวกผมตั้งใจว่าจะเน้นความสนุกเป็นหลัก จะไม่เครียดเพราะซ้อมหนัก หรือป่วยไปเพราะเรื่องนี้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าตอนซ้อมจะไม่ได้พยายามเลยนะ ไม่รู้ว่ะ เอาเป็นว่าไอ้เท็นจะลงทีมด้วยไหมก็ไม่สำคัญแล้ว ทุกวันนี้ได้เล่นเกมด้วยกันมันก็สนุกดี”
Pongsathon: ถ้าเท็นไม่ได้ลงแข่งกับทีมคุณ แล้วเขาจะลงแข่งกับทีมอื่นไหมครับ?
“ผมตอบแทนไม่ได้ซะด้วยสิ เรื่องนี้คงต้องถามมันเองตอนสตรีม”
Bumbim: นึกว่าตอบแทนได้เพราะเปงแฟนกัน ._ .
UwUzz: โห ผู้กล้า...
Icezypink: เรายังไม่กล้าเล่มุกนี้เลย ถ้าโดนแอดมินแบนก็ขอไว้อาลัยล่วงหน้านะคะ
Bumbim: แซวเล่นค่าพี่แจ็ค อย่าแบนน้องน้าแง้
Plengna: 5555555555555555
ชายหนุ่มมองแชตที่กำลังคึกครื้น ปกติคนดูของเขาเคยแซวเก่งแบบนี้เสียที่ไหน ครั้งแรกมันเริ่มตอนที่ไอ้เท็นเสนอหน้าเข้ามาในกล้อง แล้วก็พูดจาบ้าบอคอแตกจนเหมือนละลายพฤติกรรมคนดูที่ไม่ค่อยกล้าเล่นอะไรกับเขามากนัก จากที่แชตไม่ค่อยลื่นไหลก็กลายเป็นกล้าพูดคุยมากขึ้นและเริ่มมีเรื่องให้แซว
“เดี๋ยวเถอะ”
Oleang บริจาค 100฿: พูดคำว่าเดี๋ยวเถอะแล้วทำสีหน้าแบบเมื่อกี้อีกทีได้ไหมคะ?
“ไม่ล่ะ”
Sandy_YY บริจาค 200฿: ขอโทษนะคะ แต่หนูอยากให้พี่แจ็คดุอีกจัง UwU
“ชอบก็ชอบ แต่หยุดโดเนทกันได้แล้ว ขนมไม่ต้องซื้อกินเหรอ?”
____Mint บริจาค 100฿: ก็ค่าขนมของหนูเป็นของพี่นี่คะ
“เหลือเก็บไว้จ่ายค่าเน็ตด้วยแล้วกัน พอถึงตอนนั้นมางอแงว่าไม่ได้ดูผมเล่นสดไม่รู้ด้วยแล้วนะ”
Honey_lu บริจาค 100฿: คิดซะว่าเป็นสปอนเซอร์เดทหน้าแล้วกันค่ะ เพราะตอนพี่ไปยุดยาด้วยกันพวกหนูไม่ได้ช่วยออก
Aoyly: เช้ดดดดดดดดดดดดดดด
BesideJack: วันนี้ตัวแทนหมู่บ้านเยอะนะคะ 5555555555555555
CoCo111: สงสารพี่แจ็คจังครับ พวกสาววายอย่างคลั่ง
เขาทำหน้าเนือยมองคนดูผ่านกล้องหวังจะให้หงอกันบ้างแต่ดูเหมือนว่าวิธีนี้จะไม่ได้ผล เพราะแทนที่ผู้คนจะหยุดแต่กลับมียอดโดเนทเพิ่มมาเรื่อย ๆ ทีละห้าสิบบ้าง ร้อยนึงบ้าง ชักจะเริ่มป่วนเหมือนคนดูช่องไอ้ธีร์ ไอ้แหลมแล้ว
“ดื้อจังเลยพวกคุณ”
TEN1O บริจาค 1,000฿: ก็รู้ว่าทำหน้าแบบนี้แล้วสาวจะชอบแต่ก็ยังทำ คิดดูเอาแล้วกันครับว่าเจ้าของช่องนี้ขี้อ่อยไหม
“...”
เขามองข้อความโดเนทที่เด้งขึ้นมากลางจอก่อนคนดูจะฮือฮากันในช่องแชตอย่างสนั่นหวั่นไหว ช่องของ KSBjack เคยมีคนแห่เข้ามาดูกันอย่างบ้าคลั่งขนาดนี้เสียเมื่อไหร่ หนำซ้ำไอ้เท็นยัง Host ช่องเขาไปเพื่อเรียกให้แฟนคลับช่องตัวเองมาดูช่องเขาอีกด้วย
Randy: TEN1O ช่วยออกไปหน่อยครับ จะดูพี่แจ็คเล่นเกม
Jeth5555: จริง ไม่รู้จะโผล่มาทำไม
Hana: แง ๆ ไม่บ่นกันนะคะ เห็นใจพี่แจ็คหน่อยน้า
UwUzz: เขาเพื่อนกันค่ะ
__Oat: ก็เข้ามาป่วนทุกทีอะ เหมือนอยากโชว์พาว
Pongsathon: แล้วมันต่างจากตอนธีร์เกมเมอร์มาโดเนทให้แจ็คตรงไหน อย่าอคติให้มันมากนักเลยครับ
Randy: ไม่รู้ดิ ผมเข้าช่องไหนก็อยากดูเจ้าของช่องนั้นเล่น ไม่ได้อยากดูคนอื่นมาหาซีน
Bumbim: แรงเกินไปมั้งนายยยย
Joyly: โอย ๆ ใจเย็นจ้า เดี๋ยวพี่แจ็คไม่สบายใจน้า T_T
ErikaJung: จริงค่ะ อยากให้พี่แจ็คหยุดสตรีมไปสอง-สามวันอีกเหรอ?
TEN1O: แค่แวะมากวนมันเฉย ๆ ไม่ได้จะอยู่นานขนาดนั้น เดี๋ยวผมก็ไปแล้ว
Randy: แล้วไปได้ยัง?
แจ็คมองสถานการณ์ที่แย่ลงเรื่อย ๆ แต่ไหนแต่ไรช่องเล็ก ๆ ของเขานั้นสงบสุขไม่เคยมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้ง แต่พักหลัง ๆ ก็เริ่มมีบ้างที่คนดูจะบ่นอุบอิบเวลาไอ้เท็นโผล่มา แต่นั่นก็เป็นเสียงส่วนน้อย แต่ก็ไม่คิดว่าเสียงส่วนน้อยในวันนั้นจะระเบิดออกมาเพราะทนไม่ไหวในวันนี้
Thr33Gamer บริจาค 1,111฿: ไปทะเลาะกันที่อื่นครับ ผมจะดูเพื่อนเล่นเกม
“...”
UnicornQQ: โดน
Hana: พ่อมา
Niim: ใจเย็นเด้อทุกคน พี่ธีร์โกรธแล้ว
“งั้นวันนี้พอก่อนดีกว่า ไว้เจอกันใหม่คราวหน้านะ”
แจ็คไม่ได้อยากหนีปัญหา แต่ถ้าขืนฝืนสตรีมต่อไปก็มีแต่จะเป็นเรื่องเปล่า ๆ ไอ้ธีร์จะพยายามปกป้องเขาแม้ว่าสุดท้ายแล้วคนที่จะโดนด่าก็คือตนเอง ส่วนคนดูก็คงแสดงออกว่าไม่ชอบไอ้เท็นเรื่อย ๆ เพราะคิดว่าตนเองจ่ายเงินแล้วก็สามารถเลือกได้ว่าอยากเห็นอะไรหรือไม่อยากเห็นอะไร และสุดท้ายไอ้เท็นก็ต้องเก็บไปคิดมากโดยไม่ยอมเล่าให้เขาฟัง
jjack: ปิดคอมแล้วลงไปเล่นกับลูก เดี๋ยวอีก 15 นาทีโทรหา
TEN1O: อะไร กูโอเคนะ
jjack: อืมรู้ แต่ปิดคอมก่อน
TEN1O: แล้วทำอะไร 15 นาที ไปนั่งมองเพดานสงบสติอารมณ์เหรอ
TEN1O: กูไม่ได้ตั้งใจให้สตรีมมึงพังนะแจ็ค กูแค่อยากเข้าไปกวนตีนแล้วก็กลับไปเล่นเกม
jjack: ทำไมต้องแก้ตัวเหมือนคิดว่ากูจะไม่เข้าใจ?
TEN1O: ไม่รู้ กูทำตัวไม่ถูกแล้ว เมื่อกี้ลนเหี้ย ๆ
TEN1O: ความรู้สึกเหมือนพ่อแม่แฟนไม่ชอบขี้หน้ายังไงอย่างนั้น
jjack: ใครแฟนมึง?
TEN1O: หมายถึงเพื่อนครับ ผมพิมพ์ผิด
มีการส่งสติ๊กเกอร์น้ำตาคลอมาให้ จนถึงวินาทีนี้ก็ยังซ่าได้อยู่
jjack: สิบห้านาที ห้ามไปอ่านคอมเมนท์อะไรทั้งนั้น ถ้าอยากอ่านก็รออ่านพร้อมกัน เข้าใจไหม?
TEN1O: เออ รู้แล้วพ่อ
TEN1O: มึงเป็นห่วงกูกว่าที่กูเป็นห่วงตัวเองอีก 55555
TEN1O: มึงก็อย่าคิดมากล่ะ หลังจากนี้กูจะไม่เข้าไปเกรียนช่องมึงแล้ว คนดูจะได้ไม่โกรธ
jjack: เปลี่ยนจาก 15 นาทีเป็นชั่วโมงนึง
TEN1O: อ้าว ทำไมอะ?
TEN1O: กูพูดจริงนะ ไม่ได้ประชด ไม่ได้น้อยใจห่าไรเลย อย่าโกรธดิวะ
TEN1O: ชั่วโมงนึงนานเกินไปนะ นึกถึงใจคนคิดถึงมั่งดิสัด
jjack: กูไม่คุยตอนขับรถ จบนะ
TEN1O: ขับไปไหน
jjack: ไปหามึงไงควาย
TEN1O: อ้าว ก็ได้ดิงี้
TEN1O: 5 นาทีนะ มึงต้องมาถึงที่นี่ภายใน 55 นาทีอะ ถ้าช้าแม้แต่นาทีเดียวมึงจะกลายเป็นไอ้คนผิดสัญญาทันที
jjack: คิดถึงผมก็บอกมาเหอะครับ งอแงใหญ่
TEN1O: แล้วคุณมีปัญหาไหมล่ะครับ ผมก็คิดถึงของผมอะ
jjack: อาบน้ำตัวหอม ๆ รอเลย
TEN1O: มาอาบให้หน่อยดิวะ ผมขี้เกียจ
jjack: ยิ้มยัง?
TEN1O: ตั้งแต่วินาทีแรกที่มึงทักมาแล้ว
แจ็คหวังว่าไอ้เท็นจะยิ้มอย่างที่โม้ไว้จริง ๆ เขามองข้อความสุดท้ายที่ตอบกลับไปด้วยสติ๊กเกอร์ ก่อนจะกดโทรหาเพื่อนสนิทที่ป่านนี้คงหัวร้อนเพราะเห็นเขาเจอสถานการณ์อย่างนั้น
( เออ )
“ไง? 1,111 บาทที่โอนมานี่จะให้กูพาไปกินอะไร?” ไอ้ธีร์ไม่ได้ตอบโต้อย่างกวนประสาทเหมือนทุกครั้ง แจ็คได้ยินเพียงเสียงถอนหายใจ และเขาพร้อมจะรอฟังถ้าหากเพื่อนอยากใช้เวลาไปกับความเงียบสักหน่อย
( ขอโทษว่ะ กูไม่น่าทำแบบนั้นเลย )
“ขอโทษทำไม เมื่อกี้มึงอย่างหล่อเลยนะ”
( หล่อเชี่ยไรล่ะ พอเป็นแบบนั้นคนดูอาจจะพาลโกรธมึงไปด้วยก็ได้ กูน่าจะสงบสติอารมณ์หน่อย อย่างน้อยการยิงมุกแบบฉลาด ๆ ก็อาจทำให้สงครามหยุดลงได้ )
แจ็คยิ้มบาง ๆ พลางมองออกไปนอกหน้าต่าง วันนี้ท้องฟ้ามีเมฆปกคลุมจนมองไม่เห็นกลุ่มดาวเหมือนอารมณ์ของเขาและไอ้ธีร์ในตอนนี้ไม่มีผิด
“กูแคร์คนดูนะ แต่มึงก็อย่าลืมว่ากูก็แคร์มึงเหมือนกัน”
( เออรู้ แต่กูก็ไม่ควรทำแบบนั้นถูกไหม ตอนนี้กูโคตรหงุดหงิด ไม่อยากไปวอแวโซ่เพราะน้องอ่านหนังสืออยู่ ทำไมกูจัดการตัวเองไม่เก่งเลยวะ? )
“ใครมันจะไปเก่งทุกเรื่อง แต่ไอ้เมื่อกี้น่ะช่าง ๆ มันไปเถอะ ไม่มีอะไรให้ต้องกังวล”
( บอกตัวเองเหอะ ตัวเครียดเก่งเลยมึงอะ )
ไอ้ธีร์ถอนหายใจแล้วเงียบไปครู่หนึ่ง
“กูไม่มีทางโกรธเจตนาดีของมึงอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเรื่องอะไร”
( ทุกเรื่องเลยเหรอ? )
“อืม รวมถึงเรื่องไอ้เท็นด้วย” เขาว่า “มึงคงมีอะไรในใจหลายอย่างที่ทั้งพูดไปแล้ว แล้วก็ที่ไม่อยากพูดใช่ไหม?”
( เออ แต่กูไม่พูดหรอก กูอยากเป็นเพื่อนที่มึงคิดว่าเลือกไม่ผิด ไม่ใช่ได้คำว่าเพื่อนมาเพราะเรียนที่เดียวกัน )
“ไอ้อย่างหลังมาจากไหน กูไม่เคยมีเพื่อนแบบนั้น”
( อย่ามา มึงโอเคแน่นะที่กูทำตัวกะโหลกแบบนั้น กูเฟลจริงอะ กลัวมึงต้องแดกยาเพราะกดดันอีก )
“เลอะเทอะ กูเลิกแดกยาไปนานแล้วมึงก็รู้ อีกอย่าง เรื่องที่เป็นอยู่ก็ไม่ได้รุนแรงต่อใจกูอะไรขนาดนั้น กลับกันกูดันแฮปปี้ที่เห็นมึงดิ้นแทน”
( แล้วไอ้เท็นเป็นไง แม่งก็รู้ว่าเข้าไปดูมึงแล้วจะโดนด่าก็ยังเสนอหน้าโดเนท )
“นั่นสิ ถีบสั่งสอนเลยดีไหม?”
( อย่า ถ้ากูทำจริงมึงจะเป็นคนแรกที่ร้องไห้เพราะทนดูไม่ได้ )
“โหดMAXอะครับเพื่อนผม”
( กูขอหมัดเดียวไอ้เท็นได้ร่วงไปจูบรากมะม่วงแน่ )
“เก็บมือมึงไว้เจ็บตอนเขกกะโหลกไอ้แหลมเถอะห่า”
( ทำไม กลัวไอ้เท็นตายคามือกูสินะ )
ไอ้ธีร์แค่นหัวเราะ
( กูโอเคแล้ว ขอบใจที่โทรมาเช็กอาการ )
“เรื่องธรรมดา” แจ็คกล่าวอย่างไม่ยี่หระ หนักกว่านี้ก็เคยรับมือมาแล้ว ไอ้ธีร์ตอนก่อนโน้นน่าปวดหัวกว่านี้ร้อยเท่าเลย
( หลังจากวางสายกูแล้วมึงจะทำไรต่อ สตรีมหรือนอน? )
“กูว่าจะไปหาไอ้เท็นหน่อย”
( ก็ตัวติดกันเกิ๊น... หรือว่ามันรู้สึกแย่จนมึงต้องรีบไปกอดไปโอ๋เหมือนตอนมัธยม? )
“เปล่าเลย กลับกันแล้วไอ้เท็นยังทำตัวปัญญานิ่มเพื่อให้กูสบายใจด้วยซ้ำ”
( เหอะ เดี๋ยวนี้อัปเกรดแล้วสิ ก็อย่างว่าล่ะนะ มันคงรู้แล้วว่าการแสดงความงี่เง่าออกมาแบบชัดเจนเหมือนตอนนั้นมันไม่ได้ผลแล้ว โดยเฉพาะตอนอายุใกล้สามสิบ )
“มึงน่ะอคติ”
( ก็กูมองมันดีกว่านี้ไม่ได้ เคยคิดจะพยายามแล้วครั้งนึง แต่พอคิดอีกทีก็ไม่เอาดีกว่า ความหลังมันฝังใจ )
“ทุกคนมีข้อดี ข้อเสีย เคยทำตัวไม่ดีก็ปรับปรุงตัวได้ ซึ่งมึงก็ทำให้ทุกคนเห็นมาแล้วมึงน่าจะเข้าใจเรื่องนี้ดีกว่าใคร”
( โอเค ไอ้เท็นอาจจะปรับปรุงตัวเพื่อมึง แต่กูก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าสักวันหนึ่งมันกลับไปทำเหมือนเดิมแล้วจะเป็นยังไง )
“คิดเผื่ออนาคตเป็นเรื่องดีนะธีร์ แต่กูก็ไม่อยากมานั่งหวาดระแวงว่าใครจะหักหลังกูวันไหน เพราะตลอดเวลาที่อยู่กับมึงกูก็ไม่เคยคิดแบบนั้น”
( โธ่แจ็ค มึงอย่าใสได้ไหม ไอ้เท็นมัน -- )
“กูว่ามันก็ป่วยเหมือนกัน”
( ...หะ? )
ไอ้ธีร์เงียบไปหลังจากที่ถูกเขาโต้กลับด้วยประโยคเมื่อครู่ แจ็คถอนหายใจกับเรื่องที่เขาไม่รู้ว่าจะได้ผลไหมถ้าหากเล่าให้คนที่มีอคติคับใจฟัง แต่ถึงอย่างนั้นมันก็เป็นไม้ตายสุดท้ายแล้วที่สร้างความหวังว่าไอ้ธีร์อาจจะยอมอ่อนลงบ้างหลังจากได้ยินเรื่องต่อไปนี้
“จากอาการของมันกูคิดว่าใช่”
( ... )
“มันถูกด่ามากกว่าเราตอนลงแข่งรอบนั้นเป็นร้อยเท่า ธีร์ ไอ้เท็นต้องใช้ชีวิตอยู่กับคำพูดแย่ ๆ ทุกวันโดยที่มันไม่มีใครรับฟังความรู้สึกมันเลย แม้แต่คนที่เรียกว่าเพื่อนในวงการเกมก็เทมัน เพราะคนพวกนั้นเลือกเกาะกลุ่มเดียวกันมากกว่าจะยื่นมือมาช่วย”
( ก็เป็นสิ่งที่มันทำตัวเองไม่ใช่หรือไง? )
“ใช่ แต่กูขอถามมึงหน่อย” แจ็คถามวัดใจ “ว่าถ้ากูเป็นแบบนั้น มึงจะเลือกยืนฝั่งตรงข้ามกูหรือว่าจะอยู่ตรงนี้ด้วยกัน?”
( เปรียบเทียบกันได้ที่ไหน มึงไม่ได้เป็นคนหักหลังเพื่อนเมื่อสิบเอ็ดปีที่แล้วเปล่าวะ? )
“มันผ่านไปแล้วธีร์ ตอนนี้ไอ้เท็นมันได้รับบทลงโทษที่โคตรสาสมแล้ว มันนอนไม่หลับ พอหลับก็สะดุ้งตื่นทุก ๆ สองชั่วโมง ไม่มีบ้านเพื่อนให้ไป ไม่มีทีมให้อยู่ คนดูส่วนใหญ่ก็ทิ้งมัน มึงคิดว่าคนที่เจอเรื่องแบบนั้นทุกวัน ๆ มันจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้ไหม?”
( ... )
“จากคนที่ไม่เคยแคร์ห่าอะไร ทุกวันนี้มันกลายเป็นคนกังวลกับทุกอย่างว่าคนนั้นคนนี้จะโกรธไหมกับสิ่งที่มันทำ”
( ... )
“บางคนรู้ตัวว่าป่วยถึงได้ไปให้หมอรักษา แต่สำหรับคนที่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองป่วยล่ะ?”
คนปลายสายยังคงเงียบ แจ็คคิดว่าตอนนี้ไอ้ธีร์คงพูดไม่ออกกับสิ่งที่คนอย่างเขาพ่นออกมาไม่หยุด หรือไม่มันอาจจะกำลังพยายามคิดตามบ้างสักนิด
“กูถามไอ้ธีร์คนนั้น คนที่มันเคยยิ้ม เคยหัวเราะกับไอ้เท็น ตอนที่ทุกคนยังมองเห็นกันและกันเป็นเพื่อน”
*
“ขับมอ’ไซค์มาไม่ดูฟ้าฝนเลย”
เท็นมองคนตรงหน้าที่ตัวเปียกโชกจนต้องรีบไปเอาผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้ พี่ซันกับมูนก็เหมือนกัน เห็นพ่อหมายเลขสองตัวเปียกแบบนี้ก็กลัวจะไม่สบายจึงรีบมาดูใกล้ ๆ ไอ้แจ็คเอาแต่จ้องหน้าเขา เหมือนอยากพูดอะไรสักอย่างแต่ก็คงเลือกเก็บไว้ในใจ ซึ่งเท็นก็ไม่อยากรบเร้าขอให้เล่า
“รถยนต์มีก็ไม่ขับ หรือถ้าขี้เกียจขับทีหลังก็บอกดิ มึงก็รู้ว่ากูพร้อมจะไปหาที่บ้านอยู่แล้ว”
“รถมันติด ขับมอเตอร์ไซค์ไวกว่า” ไอ้แจ็คตอบแค่นั้นแล้วปล่อยให้เขาเช็ดผมให้ “อีกอย่างกูก็ไม่อยากรอด้วย”
“แต่กูรอมึงได้งี้เหรอ?”
“ก็รอไปแล้วนี่ มาเร็วกว่าที่บอกไว้ตั้งเจ็ดนาทีด้วย ว่าได้ที่ไหน?”
“มึงซิ่งมากูรู้ ถนนลื่น ๆ งี้รถล้มขึ้นมาจะทำไง?” ไม่เคยห่วงใครเรื่องอุบัติเหตุกระทั่งมาเจอไอ้เชี่ยนี่ คนห่าอะไรชอบทำให้เป็นห่วง
“ถ้าไม่ตายก็นอนพักฟื้น ส่วนมึงก็คงไปนอนเฝ้าที่โรงพยาบาลเพราะทนละสายตาจากกูไม่ได้”
“เออ มึงพูดถูก เพราะงั้นช่วยห่วงตัวเองหน่อยได้ไหมล่ะ กูไม่ชอบตัวเองเวลากระวนกระวายใจโดยเฉพาะเรื่องของมึง”
จากที่เคยทำหน้าหงอยก็เริ่มยิ้มออกมาได้ แจ็ครู้สึกดีเหลือเกินกับการเลือกมาที่นี่มากกว่าจะนอนก่ายหน้าผากกับเรื่องที่เกิดขึ้นในสตรีมและตอนคุยโทรศัพท์กับไอ้ธีร์
“หิวเปล่า เดี๋ยวต้มมาม่าให้”
“กอดกูก่อนได้ไหม เรื่องอื่นค่อยว่าทีหลัง” เท็นไม่อยากเชื่อเลยว่าคนตรงหน้าจะมองมาพร้อมอ้าแขนออกอย่างออดอ้อนแบบนั้น
“...เอาเรื่องเว้ย” พอจะเข้าไปกอดไอ้คนที่งุ้งงิ้งเมื่อครู่ก็ถอดเสื้อออกเหมือนกลัวว่าเขาจะเปียกไปด้วย เท็นยิ้มขำกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่ ไม่รู้ว่าจะใจเต้นแรงหรือเป็นห่วงไอ้เวรนี่ดี “อย่าทำแบบนี้ตอนสตรีมนะ ถอดซ่งถอดเสื้องี้ไม่ได้”
“ทำไม หึงเหรอ?”
“มาก” เท็นตอบอย่างไม่โกหก “หัวนมมึงกูมองได้คนเดียว”
“ถ้าถอดออกได้กูจะให้มึงเก็บไว้ตรงหัวเตียงเลยเท็น” คนถูกแขวะยิ้มกว้างพร้อมทำท่าจะบีบหัวนมแต่มือไอ้เชี่ยแจ็คเสือกไวกว่า มันปิดหัวนมตัวเองไว้พร้อมส่ายหน้าอย่างรู้ทัน
“หลังจากนี้กูจะไม่ไปกวนมึงตอนสตรีมแล้ว จะไม่มีใครต้องเซ็งเวลาเห็นชื่อกูอีก มึงก็จะได้ไม่ต้องเครียดเวลาคนดูโวยวายด้วย เพราะงั้นสบายใจได้แล้วนะ” เท็นเกาคางเพื่อนสนิท เขาหวังว่าอีกฝ่ายจะสบายใจขึ้นหลังจากได้ยินคำพูดของเขา
“ต้องรักกูมากแค่ไหนถึงยอมกันได้ขนาดนี้วะ?”
“อย่ามาหลอกให้พูด เพราะกูจะไม่ลั่นคำนั้นออกไปเด็ดขาด”
“นิดนึงก็ไม่เลยเหรอ?” เขาว่าไอ้แจ็คกำลังแกล้งทำตาใสออดอ้อนซึ่งเอาเข้าจริงแล้วเหมือนคนกำลังอ้อนตีนมากกว่า
“เออ มึงก็ห้ามพูดเหมือนกัน”
“ว่าเหตุผลมา” ไอ้แจ็คพูดพร้อมถอดกางเกงออกจนเหลือแต่บ๊อกเซอร์ที่เปียกชุ่มไม่แพ้ยีนส์ตัวเก่งของมัน
“เดธแอร์ตายห่า มึงคิดว่าการดึงเข้าสู่สถานการณ์ปกติหลังจากพูดแบบนั้นมันง่ายเหรอ แค่บอกว่าคิดถึงมึงกูก็หน้ามืดแล้ว”
“แต่คำนี้กูพูดได้โดยไม่เขินนะ เพราะกูน่ะคิดถึงมึงเหี้ย ๆ”
“โห เหี้ย ๆ เลยนะแจ็คนะ” เท็นหรี่ตามองไอ้หล่อที่กำลังยิ้มกว้างซึ่งเขามั่นใจว่าน้อยคนนักที่จะเคยเห็นมุมนี้
“เดี๋ยวกูอาบน้ำเสร็จแล้วมาทำมาม่ากินด้วยกัน มึงว่าไง?”
เท็นได้แต่พยักหน้าแล้วยืนโง่หลังจากถูกไอ้แจ็คจูบแก้มจนหน้าโยก อะไรของมันวะ วันนี้ถึงเนื้อถึงตัวจัด หรือว่านี่เป็นวิธีปลอบใจตัวเองหลังจากเซ็งคนดูในสตรีม?
*
ทั้งคู่กินมาม่าแล้วเล่น PS4 ด้วยกันเหมือนทุกครั้งและพูดคุยเรื่องปัญญาอ่อนด้วยกันโดยไม่สนใจอายุ กระทั่งเวลาล่วงเลยผ่านไปจนถึงตีหนึ่งจึงพักสายตาด้วยการเข้าห้องนอน
Derya MK12: ตอนนี้พี่เท็นอาจจะรู้สึกไม่ดีอยู่ แต่โซ่แค่อยากบอกว่าวันนี้พี่เท็นสุดยอดเลยนะครับ
Derya MK12: การห้ามตัวเองไม่ให้ตอบโต้มันคงเป็นเรื่องยากมาก แต่พี่เท็นก็ทำแบบนั้น ซึ่งโซ่ไม่รู้ว่าพี่เท็นทำเพื่อหยุดดราม่า หรือเพราะเป็นห่วงพี่แจ็ค (เพราะโซ่ก็ห่วงเหมือนกัน)
TEN1O: พี่แค่ไม่อยากให้ใครมาด่าไอ้แจ็คเพราะพี่ มันก็เท่านั้น
Derya MK12: ครับ เหตุผลแค่นั้นของพี่เท็นมันมีค่ามากจริง ๆ
Derya MK12: โซ่จะนอนแล้วนะครับ
Derya MK12: ขอให้ฝันคืนนี้ไม่ใจร้ายกับพี่เท็นนะ ราตรีสวัสดิ์ครับ ^^
เท็นยิ้มบาง ๆ พลางส่ายศีรษะกับข้อความที่คุยกันไปเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว เด็กนั่นยังคงเป็นพลังบวกเสมอ แม้ว่าจะไม่ได้สนิทกัน ไม่ได้อยู่ทีมด้วยกัน แต่โซ่ก็ยังแวะเวียนมาแสดงความเป็นห่วงอยู่เรื่อย ไม่ทำให้รู้สึกอึดอัดแต่ก็ไม่ได้รู้สึกห่างเหิน
ขณะแปรงฟันก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ไอ้แจ็ค พอออกไปด้านนอกก็รู้สึกได้ถึงความตึงเครียดเพราะมันเลือกเปิดสปีกเกอร์โฟนเพื่อให้เขาได้ยินด้วย
( กูไม่รู้จะทำไงแล้วว่ะแจ็ค กูเก็บเรื่องนี้มาทั้งวัน จะเล่าให้ไอ้ธีร์ฟังก็กลัวมันเซ็ง )
“ปฏิเสธไปไม่ได้เหรอ?”
( กูก็ปฏิเสธทางอ้อมแล้วเพราะไม่อยากให้ใครต้องอึดอัด แต่พี่ต๋องอยากให้เราไปเที่ยวทริปนี้จริง ๆ ประมาณว่าอยากได้รูปไปลงโซเชียลว่า เออ เพราะงานแข่งการกุศลรอบนั้นของเขานะที่ทำให้มึงกับไอ้เท็นกลับมาคุยกันได้จนถึงทุกวันนี้ )
“ความจริงไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้นี่ ถ้าพี่ต๋องอยากได้รูปเราก็แค่นัดกินข้าวก็ได้”
( คงคิดว่าแบบนั้นมันจัดฉากได้ไง แต่ไปทะเลน่ะของจริง )
“กูไม่อะไรนะพี่ตั้บ ไอ้แหลมก็คงเหมือนกัน ส่วนไอ้เท็น...” ไอ้แจ็คหันมามองเขาเหมือนอยากได้คำตอบ
คนที่เตรียมตัวพร้อมนอนได้แต่ยืนนิ่งอยู่ตรงปลายเตียงขณะทบทวนกับตัวเองว่าควรทำอย่างไรดี พี่ตั้บก็เป็นอีกคนที่ถูกเขาหักหลัง แม้อีกฝ่ายจะไม่ได้ออกอาการเท่าไอ้ธีร์ แต่คนมีความผิดติดตัวคนนี้ก็รู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่พี่ตั้บจะหายโกรธแล้ว
ไอ้แจ็คยื่นมือมาราวกับว่าจะมอบความมั่นใจให้ เท็นกังวลเหลือเกินกับความรู้สึกผิดในใจ ถ้าเป็นไปได้เขาก็อยากพูดว่าขอโทษมากกว่าให้คำตอบเรื่องพี่ต๋อง
“พี่ตั้บ”
( ... )
นั่นไง... ตอนนี้อีกฝ่ายคงกำลังถอนหายใจหรือกลอกตามองบนเพราะได้ยินเสียงเขา
“ผมยังไงก็ได้พี่ เอาที่ทุกคนสะดวกเลย”
ไอ้แจ็คกุมมือเขาพร้อมสอดประสาน ชั่วอึดใจหนึ่งเท็นนึกย้อนกลับไปถึงตอนที่จำเป็นต้องร่วมทีมกับเหล่าขี้ซุยบราเทอร์เพื่อแข่งการกุศล ตอนนั้นเขาแทบไม่ได้สนใจว่าใครจะคิดอย่างไร และมันน่าตลกดีที่ตอนนี้คนอย่าง TEN1O พร้อมจะยอมทำทุกอย่างถ้ามันแลกมากับความสบายใจของทุกคน
“ถ้าพี่ต๋องกดดัน เดี๋ยวผมหาวิธีแกล้งป่วยได้พี่”
เขาไม่อยากเป็นตัวปัญหาจนถูกเกลียดซ้ำ ๆ อีกแล้ว
( ไอ้เท็น )
“...อือ”
( บอกตามตรงว่าใจกูยังมีขุ่นอยู่บ้าง แต่ถ้าเทียบกับไอ้ธีร์ของกูมันยังจางกว่ามาก กูไม่ได้รังเกียจการหายใจใกล้ ๆ มึง มันไม่มีอะไรแย่ขนาดนั้นหรอก เออ ตามนั้น )
“...”
( เพราะงั้นปัญหาตอนนี้อยู่ที่ไอ้ธีร์ ซึ่งกูไม่รู้ว่ามันจะคิดยังไงถ้ามึงจะไปด้วย อย่างมันน่าจะเนียนหนีทหารได้เพราะตอนที่ทุกคนลงแข่งมันบวชอยู่ แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นกูก็กลัวมันนอยด์แดกเงียบ ๆ )
“ผมไม่ไปคงดีกว่า ขอบคุณนะพี่ แล้วก็ขอโทษสำหรับทุก ๆ เรื่องเลย”
( อะไรของมึงวะ ถ้ากูไม่โทรมามึงเคยคิดจะเข้ามาขอโทษกูด้วยตัวเองไหม? )
“...” เท็นหันไปทำหน้าหงอใส่คนข้าง ๆ ซึ่งกำลังกลั้นขำที่เขาถูกพี่ตั้บดุ “ผมมันป๊อด พี่ก็รู้”
( กูไม่รู้อะไรทั้งนั้นแหละห่า สรุปยังไงแจ็ค มึงจะไปคุยกับไอ้ธีร์เองหรือว่าให้กูไปคุย? )
“เดี๋ยวกูจัดการเอง”
( ใช้คำว่าจัดการเลยนะ ) เสียงเมียพี่ตั้บแทรกเข้ามาในสาย
( หรือเราควรพึ่งไอ้โซ่วะ ไอ้ฉิบหายเอ๊ย กูปวดหัวจริง ๆ )
แจ็คเงียบระหว่างประมวลผลความเสียหายที่จะเกิดขึ้นถ้าหากว่าทีมเขารับปากทริปสร้างภาพของพี่ต๋อง ก่อนจะมองหลังมือตนเองที่ถูกคลึงเบา ๆ โดยคนข้างตัวซึ่งกำลังมองมาเหมือนอยากบอกว่า ‘ไม่เป็นไร’
ใช่ งานนี้จะต้องไม่มีใครเป็นอะไร
หรือถ้าจะมี... ก็ให้มันเป็นครั้งสุดท้าย
จะเจ็บก็เจ็บหนัก ๆ ครั้งเดียวไปเลย
เพราะทุกคนเหนื่อยกับปัญหาเรื้อรังจากอดีตเต็มทีแล้ว
“กูว่าเราควรพึ่งกันและกัน”
TBCหายไปนานจริง ๆ หายไปแพ็คน้องโซ่กับบักแหลมรอบรีปริ๊นท์ส่ง แล้วก็มีอะไรหลาย ๆ อย่างทำให้เขียนไม่ออก แง้ ขอโทษด้วยนะคะ ตอนหน้าน่าจะจบแล้ว หรือถ้ามันยาวไปเราก็อาจจะหั่นเป็นสองตอน แล้วก็จะมีสเปอีก 1 ตอนให้อ่านในเว็บนะคะ ส่วนอีก 4 ตอนอ่านในเล่มจ้า
วันอาทิตย์ที่ 9 มิ.ย. นี้เราไปงาน BL Market อยู่บูธ D6 นะคะ เอาน้องโซ่กับบักแหลมไปขาย ใครขี้เกียจรอรอบสต๊อกหรือพรีไม่ทันก็ไปสอยในงานได้เลยจ้า
หัวข้อ: [แจ็ค/เท็น] ตอนพิเศษ | เรื่องของเราไม่เกี่ยวกับวงไพ่ #ญอผู้หญิงโศกา (12/7/62) (อ่าน 65221 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก