หวัดดีปีใหม่ย้อนหลังครับ ทนคิดถึงไม่ไหวก็เลยเข้ามาทักทาย แล้วก็นึกได้ว่าบทที่ 4 ยังโพสไม่จบ เลยมาโพสต่อให้จบบทที่ 4 ครับ โชคดีที่เอา Flashdrive มาด้วย
แล้วก็ขอสารภาพว่า คริสต์มาสหยุดต่อเนื่องถึงปีใหม่ กลับไปทำงานหลังวันเด็กครับ
ตอนนี้พักและผ่อนอย่างเดียว อิ อิ วันเสาร์จะไปเที่ยววันเด็กก่อนนะ เจอกันคืนวันอาทิตย์ ไม่ก็เ้ช้าวันจันทร์ที่ 12 คร้าบ
อ้อ ขอสารภาพเพิ่มเติม ที่หยุดไปนานๆ นี่กินกับนอนครับ ทำแว่นตาหายก็เลยไม่ได้เขียนเรื่องของธงรบต่อ
ทีนี้ ในเมื่อมันมีแต่กินกับนอนมาสองอาทิตย์กว่าๆ ก็เลยอวบขึ้น กลับกรุงเทพก็เลยต้องไปยิมรีดน้ำหนักซักระยะ แล้วจะเขียนต่อนะครับ
คิดถึงๆ
ไม่ได้โพสถี่ยิบอย่าเพิ่งเกลียดผมนะ เพิ่งอกหัก ปีเก่ารักหาย ปีใหม่รักก็ยังไม่มา น่าสงสารที่สุด
ตอนนี้ัมันค่อนข้างเศร้าๆ เลยเขียนนิยายรักไม่ค่อยออก มันตื้อๆ ไปหมดเลยครับ
และในที่สุดคดีรักภาคที่สอง ก็เลยคิดว่า ก็่น่าจะอกหักเหมือนคนเขียนซะก็ดี จะได้มีเพื่อนร่วมชะตากรรม
ผู้กองธงรบชักธงรัก บทที่ 4
(ความเดิมของครึ่งแรกของบทที่ 4 --- ผู้กองธงรบไปตามตื้ออาทิตย์ อิ อิ อิ)
...บ้า...ผู้กองธงรบนี่จริงๆ เลย...อาทิตย์ส่ายหน้า ใกล้จะถึงประตูทางเข้าผับ พอดีมีคนเปิดประตูเดินออกมา เสียงเพลงดังกระหึ่มเล็ดลอดออกมาข้างนอก กลบเสียงอื่นที่เขา "อาจ" จะได้ยิน หากผู้กองธงรบ "อาจ" จะพูดอะไรอีก
เช้าวันศุกร์ ธงรบไม่เข้าได้เวร คืนที่ผ่านมาเขามานอนค้างที่บ้านของอธิคมเพราะไม่มีแรงจะกลับบ้านของตัวเอง วันพฤหัสบดีทั้งวันเขาทำงานจนแทบหมดแรงเพราะอนันต์...เสี่ยโรงเลื่อย...พยานปากเอกของคดีที่เขารับผิดชอบเกิดพลิกลิ้น กลับคำให้การเสียดื้อๆ เขาโกรธจัด ทะเลาะกับเสี่ยอนันต์จนควบคุมอารมณ์ไม่ได้เพราะถูกด่าลามปามถึงบุพการี เสี่ยร้างอ้วนเลยถูกต่อยปากบวมเจ่อ ลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่กับพื้น รองผู้กำกับเรียกเขาไปด่าเสียยกใหญ่ เขาต้องนั่งทำงานต่อจนเกือบห้าทุ่ม
อธิคมหน้ามุ่ยเมื่อเขาเดินเข้าไปในคอนโดที่สะอาดเอี่ยมอ่องแปลกตาจากที่เคยเห็น เพื่อนเขายกมือนิ้วขึ้นจุ๊ปากบอกเขาไม่ให้ส่งเสียงดังแล้วพูดเสียงเบาว่า "คุณนุหลับอยู่"
ธงรบกรอกตาไปมา รู้สึกหมั่นใส้อธิคมเหลือกำลัง ก่อนจะเดินเข้าห้องนอนไป
เกือบหนึ่งสัปดาห์เต็มๆ ที่เขาไม่เจออาทิตย์ ไม่ได้ไปตื๊อเช่นเคย...เขาบอกตัวเองว่าให้อาทิตย์ได้หายใจอีกซักหน่อย ค่อยไปต่อยกต่อไป
ตอนนี้ไม่รู้เป็นอะไร เขารู้สึกหงุดหงิดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน รู้สึกระงับอารมณ์ตัวเองได้ยากกว่าเดิม คืนวันอังคารที่โจ้ เด็กเก่าของเขาที่เคยคบกันไปหาเขาที่บ้านและมีอะไรกัน หนุ่มน้อยบ่นว่าเจ็บแทบขาดใจที่โดนเขากระหน่ำรุนแรงเหมือนตายอดตายอยาก
ตอนนั้นเอง เขาถึงตระหนักได้ว่าคิดถึงอาทิตย์มากเพียงใด บทรักอันเร่าร้อนระหว่างเขากับโจ้ สจ๊วตหนุ่มที่กัดฟันทนรับแรงกระแทกกระทั้นของเขาครั้งแล้วครั้งเล่าไม่มีเพียงเขากับโจ้สองคน หากมีใบหน้าของอาทิตย์ลอยเด่นอยู่ในห้วงคำนึง เพราะเขาหลับตาแล้วจินตนาการถึงตี๋หนุ่มของเขาอยู่บ่อยครั้งขณะที่ขยับกายบรรเลงเพลงพิศวาสกับหนุ่มร่างบางที่อยู่ใต้ร่างหนาบึกบึนของเขา
ครั้นเขาจับโจ้พลิกตัวลงนอนคว่ำ บั้นท้ายที่เห็นกลับเป็นภาพบั้นท้ายของอีกคนหนึ่งที่ขาวสะอาด เนียนไปทั้งตัว แทนที่จะเป็นบั้นท้ายที่เนียนสะอาดไม่น้อยของสจ๊วตหนุ่มที่มีรอยสักรูปม้าป่า
...ธงรบบอกตัวเองว่าเขาไม่ไหวแล้ว...เขาจะทนกับความปราถนาลึกล้ำที่เขามีต่ออาทิตย์ต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว...ถ้าจะให้ถึงกับต้องมอมเหล้าเหมือนครั้งแรกที่เจอกันเขาก็อาจจะยอมทำ...ยอมเสียเชิงที่คุยทับอธิคมไว้ว่า...คนอย่างธงรบ ไม่มอมเหล้าใครเพื่อนขืนใจหรอก
...บางทีอาทิตย์อาจจะต้องเป็นรายแรก...
ธงรบเดินโผเผออกมาจากห้องนอน เดินตรงไปที่ห้องครัวทันทีเพราะเริ่มรู้สึกหิว
ตั้งแต่อนุภาพเป็นแฟนกับอธิคม บ้านของเพื่อนสะอาดสะอ้านน่าอยู่ขึ้นเยอะ มาทีไรได้ทานอาหารอร่อยๆ มีผลไม้หลายอย่างให้เลือกชิม แต่เสียอย่างเดียว เหล้าหายไปหลายขวด...ตอนแรกสงสัยว่าขวดเหล้าหายไปเพราะเอาไปทิ้งหรือถูกเก็บซ่อนไว้ เขาหาหลายรอบแต่ไม่เจอ ก็เลยสรุปว่าคงถูกโยนทิ้งไปแล้ว
อาหารเช้าวางไว้บนโต๊ะ ท่าทางน่าอร่อย แม้จะเย็นเสียแล้วแต่เขาก็อุ่นไมโครเวฟได้
...เออนะ...มีแฟนมันดีแบบนี้เองหรือ...ตื่นมาก็ได้กินข้าว...ก่อนนอนก็ได้ทำอะไรที่อยากทำ...อาบน้ำก็คงมีคนวางเสื้อผ้าไว้ให้ที่ปลายเตียง...อีกอย่าง...ไม่ต้องเสียเวลาหาซื้อถุงยางอนามัยอีกต่างหาก...
ธงรบหัวเราะขำกับความคิดของตนเอง เอื้อมมือไปหยิบองุ่นแดงสองลูกส่งเข้าปาก แล้วนั่งเดินไปลากเก้าอี้มานั่งข้างโต๊ะทำครัว เปลี่ยนใจแล้วว่าอาหารไม่ต้องอุ่นก็ทานเลยดีกว่า หิวมากแล้ว
...นี่ถ้าคุณนุแฟนไอ้คมเห็นคงถูกเอ็ด...
...แล้วถ้าอาทิตย์เห็นนี่จะเอ็ดหรือเปล่าน๊า...
ธงรบปล่อยความคิดให้เรื่อยเปื่อย ตักอาหารเข้าปาก...เย็นไปนิด แต่ก็อร่อย...
...แล้วเกิดเป็นแฟนกับอาทิตย์ขึ้นมาจริงๆ ตี๋น้อยจะทำอาหารให้เขาทานหรือเปล่าก็ไม่รู้ ท่าทางแบบอาทิตย์ไม่น่าจะทำอาหารเป็น หรือดูแลเขาอย่างที่อนุภาพทำให้อธิคม
...เอ...แต่ถ้ารักกัน ก็น่าจะทำให้กันได้สิ...
...เหมือนที่อนุภาพยังทำให้อธิคมเลย แล้วเพื่อนเขาก็ทำให้อนุภาพ...เลิกเจ้าชู้เพื่อคุณนุของมัน...
...แล้วเขาจะเลิกเจ้าชู้เพื่ออาทิตย์ได้หรือ...
...คำถามนี้ชักตอบยากแฮะ...
โทรศัพท์ดังขึ้น เสียงเพลง "ไปน่ารักไกลๆ หน่อย" บรรเลง ธงรบหันซ้ายหันขวาจึงหาต้นตอได้ว่าดังมาจากโซฟาหน้าทีวี
ธงรบกระโดดพรวดเดียวก็ถึง คว้าโทรศัพท์ขึ้นมารับเสียงใส
"ว่าไงจ๊ะตี๋น้อยของพี่"
เสียงเงียบไปชั่วครู่ แต่ไม่ได้ยินเสียงถอนหายใจอย่างที่เคยได้ยินประจำ ธงรบได้ยินเสียงอึกอึก แล้วรชานนท์ก็ตอบกลับมาว่า "เอ่อ ไม่ค่อยตี๋ครับผู้กอง ผมรชานนท์เพื่อนตี๋น้อยครับ"
"อ้อ..." ธงรบเก้อ ไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี
รชานนท์คงเห็นเขาเงียบไปจึงพูดต่อว่า "แต่ตี๋ของผู้กองท่าทางจะแย่ครับ ตอนนี้นอนให้น้ำเกลืออยู่โรงพยาบาล"
"ฮ้า อาทิตย์เป็นอะไร"...ขออย่าให้เป็นอุบัติเหตุเลย อาทิตย์ทำงานหนักมาก ขับรถกลับบ้านดึกๆ ไปชนกะใครหรือเปล่า หรือเฉี่ยวกับพวกมอเตอร์ไซด์ขาซิ่ง ถนนเส้นนั้นมีพวกกวนเมืองแข่งรถกันประจำ...ธงรบคิดในใจแล้วกลั้นใจฟังรชานนท์ต่อ
"อาทิตย์โหมงานหนักมากจนน๊อค ตอนนี้อยู่วิชัยยุทธ ห้อง 1920 ถ้าผู้กองจะไปเยี่ยมก็รีบไปนะครับ ตี๋ของผู้กองจะได้อาการดีขึ้น" รชานนท์บอก...พักหลังเพื่อนของอาทิตย์เริ่มจะพูดเล่นกับธงรบมากขึ้น
...เห็นเขาแล้วอาทิตย์จะอาการดีขึ้นจริงหรือ...เห็นบอกว่าปวดหัวทุกครั้งที่เจอเขานี่นา...เขารู้ว่าตัวเองกวนประสาทอาทิตย์...แต่ว่ามันช่วยไม่ได้ เห็นหน้าใสๆ ตาตี่ๆ ปากแดงๆ ของชายหนุ่มแล้วเขาอดใจไม่ได้ทุกที
...ใจหนึ่งอยากจะถามรชานนท์ว่า...แล้วอนุภาพรู้หรือเปล่าว่าอาทิตย์นอนอยู่ที่โรงพยาบาล...
...อดใจแปลบไม่ได้...
...อาทิตย์ไม่เคยลืมอนุภาพเลย...ที่ตื๊อๆ มานานดูท่าตี๋หนุ่มจะเริ่มใจอ่อนลงมาบ้างแล้ว...แต่เขาก็รู้สึกว่าในใจอาทิตย์มีภาพของอนุภาพอยู่เสมอ...ภาพของชายหนุ่มหน้านิ่ง...ท่าทางเยือกเย็นและดื้อรั้นอยู่ในภาพลักษณ์เดียวกัน...ภาพของชายหนุ่มที่เวลายิ้ม...เป็นประกายสดใสสว่างไสว
...เขายังไม่เคยเห็นอาทิตย์ยิ้มกว้าง สดชื่นขนาดนั้น หากเขาเชื่อแน่ว่า ยิ้มของอาทิตย์ คงจะสว่างไสวไม่แพ้กัน...ดั่งดวงตะวันฉายแสงยามเช้า...
...หากเพียงแต่...อาทิตย์...คุณชายตะวันฉายของเขาจะยอมลบภาพของอนุภาพออกจากใจ และเป็นชายหนุ่มที่สดใสมีชีวิตชีวาให้เขาชื่นใจสักนิด
...และที่สำคัญ...ในใจของอาทิตย์ที่นอนป่วยอยู่ตอนนี้...อยากให้ใครไปเยี่ยม...อนุภาพ หรือใคร...มีจะภาพเขาอยู่ในใจอาทิตย์บ้างใหมอยากจะรู้นัก
*******
หัวข้อ: นิยายรักผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ - คดีรัก - (อ่าน 844258 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก