สวัสดีครับ
กลัวผู้อ่านลืมผม เพราะมันหยุดสุดสัปดาห์ยาวของผม เลยเอามาให้อ่านต่อครับ
รักธงรบกับอาทิตย์แล้วก็รักผมบ้างนะครับ?? ตอนนี้คฑาวุธกำลังกำพร้ารัก
อาทิตย์ยืนนิ่งชั่วครู่ พับแขนเสื้อขึ้นมาเหนือศอก หันซ้ายหันขวามองรถบนถนนก่อนจะวิ่งเหยาะๆ ข้ามถนนมายังฟากที่เขาจอดรถอยู่
...เอ๊ะ...ดูเหมือนตรงมาทางนี้...ธงรบสงสัย อาทิตย์ดูท่าจะมุ่งมาที่รถเขา
...อะไรกันนี่...เอาไงดีว่ะ...ผู้ร้ายบุก...ตำรวจทำตัวไม่ถูก...
"ผู้กอง ไม่เบื่อหรือไง" อาทิตย์เปิดฉากทันทีที่ธงรบลดกระจกรถลง
"เบื่ออะไรจ๊ะ" นายตำรวจหนุ่มตีหน้าซื่อ
"ก็มานั่งเฝ้าอยู่หน้าบริษัทแบบนี้น่ะสิ ไม่เบื่อเหรอ ผมไม่ได้เฝ้า มองออกมายังเบื่อเลย"
ธงรบยิ้มกว้าง ส่งสายตาเจ้าชู้ให้หนุ่มน้อย "เบื่อแล้วจะมาเหรอ"
"ไปซะที" อาทิตย์ไล่ตรงๆ ไม่อ้อมค้อม
"อ้าว มาไล่กันได้ไง ไม่ได้ไปจอดรถขวางหน้าบริษัทอาทิตย์ซะหน่อย ไม่ได้กีดขวางทางจราจรที่ไหน อาทิตย์เป็นตำรวจจราจรหรือไงจ๊ะ" ธงรบทำหน้าทะเล้น "หรือว่าอยากเป็นแฟนตำรวจ"
"ผู้กองธงรบ" ตี๋หนุ่มถอนหายใจ "หยุดตามตื๊อผมซะที ผมบอกแล้วไง ว่าผมไม่สนผู้กอง เรามันขั้วเดียวกัน ถ้าผู้กองยังคิดจะ..." อาทิตย์ชะงัก นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง
นายตำรวจนิ่งฟัง เลิกคิ้วรออย่างตั้งใจ แต่อาทิตย์ก็ยังนิ่งอยู่
"คิดจะอะไรครับ"
อาทิตย์อึกอัก พยายามนึกหาคำพูดเหมาะๆ "คิดจะ...นั่นผม เลิกคิดเสียก่อน"
"นั่นอาทิตย์" ธงรบทำท่านึก "อาทิตย์หมายความว่า ทำอย่างว่ากันใช่ไม๊"
"อย่าหวังเลย ถ้าไม่มอมเหล้าผมจนเมาเหมือนวันนั้นก็อย่าได้คิดว่าจะได้เห็นก้นผม"
ธงรบทำท่าพยักหน้าหงึกหงัก "พูดแรงนะอาทิตย์ นี่กำลังท้าทายใช่ไหมเนี่ย"
"ก็แล้วแต่จะคิด" อาทิตย์ยักไหล่ แล้วเดินเข้ามาใกล้ มองหน้านายตำรวจนิ่งอยู่ชั่วครู่แล้วพูดว่า "ผมไม่มีวันยอมผู้กองหรอก ฝันไปเถอะ"
"ไปกินข้าวกันนะ" ธงรบเฉไฉเปลี่ยนเรื่อง "มาจอดรอกะว่าจะชวนไปทานข้าวกันเฉยๆ ไม่ได้คิดจะมาจอดรอฟันซักหน่อย ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้"
"ผมไม่หิว ผมไม่กิน ผมไม่ไปกับผู้กอง ผมจะทำงาน" อาทิตย์เสียงดัง ส่ายหน้าอย่างเอือมระอาแล้วเดินจากไป...ทันได้ยินเสียงนายตำรวจจอมเจ้าชู้ลอยตามมา
"ก้นสวย..."
...ผู้กองธงรบ...บ้าจริงๆ ทำไมจะต้องมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตเขานะ คนอื่นมีเยอะยะ ทำไมจะต้องเป็นเขาที่มาซวยเจอคนเจ้าชู้ประตูดินแบบนี้...
วันศุกร์...
อาทิตย์นั่งทำงานจนเย็น มีอะไรมากมายที่เขาต้องสะสาง การตั้งบริษัทใหม่ไม่ใช่เรื่องงายเลย ตฤณแนะนำให้ขยับก้าวไปทีละน้อย เหมือนแบกกระเป๋าขึ้นบันไดช้าๆ ทีละขั้น ชายหนุ่มอดนึกถึงเจ้านายเก่าไม่ได้ หากไม่ได้ตฤณ เขากับรชานนท์คงเริ่มต้นแปบสะเปะสะปะ
จวบจนเวลาเลิกงาน ชายหนุ่มแอบคลี่มู่ลี่มองนอกบริษัท เห็นรถสปอร์ตบีเอ็มดับบลิวจอดอยู่ริมถนนอีกฟากหนึ่ง จึงถอนหายใจเบาๆ
ธงรบมาตื้อชวนเขาไปทานข้าวเหมือนเคย เย็นนี้เขาคงต้องแอบหนีกลับทางประตูรั้วด้านหลังบริษัทอีกแล้ว
…บ้าจริงๆ เป็นเจ้าของบริษัท แต่กลับต้องมาหลบหลีกนักตื้อจอมเจ้าชู้เหมือนโจรคอยหลบหนีตำรวจ ราวกับเขาทำความผิด…
อาทิตย์เก็บของ แล้วเดินออกประตูหลังสำนักงาน อดมองซ้ายมองขวาไม่ได้ ไม่เห็นธงรบ เขาถอนหายใจโล่งอก ยามคนเดิมร่างท้วมยกมือขึ้นทำความเคารพ อาทิตย์พยักหน้าแล้วเดินตรงไปเปิดประตูรั้ว แต่พบว่ามีกุญแจล๊อคอยู่ เขาหันซ้ายหันขวามองหาสมบูรณ์ยามกะค่ำ สมบูรณ์ยืนอยู่ไม่ไกล รีบวิ่งเข้ามาหา
"ผมล๊อคเอาไว้ครับ กันพวกเด็กแถวๆ นี้เข้ามา ตอนนี้ปิดเทอม เด็กมันชอบมาวิ่งเล่นแถวนี้" สมบูรณ์รายงาน
อาทิตย์ไม่ตอบ ยิ้มให้บางๆ แล้วยืนรอยามร่างใหญ่ที่กำลังไขกุญแจอย่างเชื่องช้า
"เชิญครับคุณอาทิตย์ เดินทางสะดวกปลอดภัยนะครับ"
อาทิตย์กล่าวขอบคุณ สีหน้างงๆ ปรกติสมบูรณ์ไม่เคยมาอำลาเขาแบบนี้ ทุกครั้งเห็นนั่งอยู่หน้าบริษัท คอยอำนวยความสะดวกให้ณิชา เลขาประจำสำนักงานที่มักจะกลับทำงานเป็นคนสุดท้าย
อาทิตย์เลี้ยวขวา เดินเอื่อยๆ ไปตามแนวรั้วปูนหลังอาคารตึกแถวตรงไปปากซอย โชคดีเขาเห็นแท็กซี่คันหนึ่งจอดอยู่ วันนี้ไม่ต้องยืนแอบตรงเสาไฟฟ้าเพื่อเรียกแท็กซี่เช่นเคย
"พี่ ไปซอยเย็นอากาศ" ชายหนุ่มเปิดประตูหลังของแท็กซี่ โยนกระเป๋าเอกสารเข้าไป แล้วขึ้นนั่ง พิงต้นคอกับพนักอย่างเหนื่อยอ่อน
คนขับแท็กซี่ไม่ตอบ ออกรถช้าๆ อาทิตย์หลับตาลง ถอนหายใจเบาๆ แล้วบอกที่อยู่ให้คนขับ
การจราจรกรุงเทพช่วงปิดเทอมทำให้ถนนค่อนข้างโล่ง ใช้เวลาไม่นาน แท๊กซี่ก็พาเขามาถึงถนนสาธร อีกไม่กี่ร้อยเมตรก็จะเลี้ยวเข้าซอยบ้านของเขา อาทิตย์หลับมาแทบตลอดทาง แอร์เย็นๆ ในรถทำให้เขารู้สึกสบาย คนขับแท็กซี่คันนี้ขับรถได้นิ่มนวล ไม่คุย ไม่เปิดเพลงรบกวน เหมือนรู้ใจว่าเขาอยากนั่งเงียบๆ
อาทิตย์ลืมตาขึ้น มองไปยังกระจกมองหลังของแท๊กซี่ เห็นเสี้ยวหน้าคมเข้ม ตาคมกริบ ขนตาเป็นแพดำ คิ้วเข้ม สันจมูกโด่ง...ดูคุ้นๆ...คุ้นมากจนเขาอดนึกถึงใครคนหนึ่งไม่ได้...
...ผู้กองธงรบ!...
อาทิตย์ขยับตัว โน้มตัวมาข้างหน้า ยื่นหน้ามาตรงกลางระหว่างเบาะคนขับกับเบาะหน้า ตาเบิกกว้างด้วยความแปลกใจระคนความฉุนเฉียว
"ผู้กอง"
"จ๊ะเอ๋"
"อย่ากระโดดลงจากรถนะอาทิตย์ เจ็บมากนะขอบอก" ธงรบเตือนด้วยเสียงจริงจัง
"เล่นอะไรนี่" อาทิตย์ถามห้วนๆ
"เปล่าเล่น หารำไพ่พิเศษ" ธงรบตอบหน้าตาเฉย
"ผู้กอง จอดรถเดี๋ยวนี้เลย ผมจะลง"
ธงรบถอนหายใจแรงๆ ราวกับเหนื่อยหน่ายสุดชีวิต "น่า นะ อาทิตย์ มาจนใกล้จะถึงบ้านอยู่แล้ว อย่ามาทำท่านั้นท่านี้เลยน่า ได้นั่งรถฟรีไม่ต้องเสียค่ามิเตอร์ซักบาทไม่ดีเหรอ นี่ผมลงทุนขับให้นั่งเลยนะ มีที่ไหนตำรวจสัญญาบัตรมาขับรถให้นั่ง มีคนขับรถเป็นผู้กองของสำนักงานตำรวจแห่งชาติ เท่ซะไม่มี"
"เท่ซะไม่มีดี" อาทิตย์กระแทกเสียง
"โอ้โหแฮ่ะ" ธงรบทำตาโต "พูดแรงนะเนี่ย"
อาทิตย์ถอนหายใจแรง "สนุกมากหรือไงผู้กอง ว่างมากนักหรือ แบบนี้โจรผู้ร้ายถึงได้เต็มบ้านเต็มเมือง ตำรวจมาทำเรื่องไร้สาระแบบนี้"
"นี่ก็กำลังไล่จับโจรอยู่" ธงรบยักคิ้ว "โจรใจเด็ดที่ร้ายมากๆ ผมกำลังทำงานอยู่นะ เป็นตำรวจนอกเครื่องแบบ ไล่จับโจรเจ้าเล่ห์"
อาทิตย์ไม่แน่ใจนักว่าผู้กองธงรบหมายความว่าอย่างไร แว่บหนึ่งเขาคิดว่าธงรบหมายถึงตัวเขาเอง...ถูกเปรียบว่าเป็นโจรเจ้าเล่ห์ หลอกล่อให้ธงรบดักรออยู่หน้าบริษัท แล้วตัวเองก็หลบออกมาประตูรั้วด้านหลัง
...แต่ทำไมธงรบรู้ว่าเขาออกมาจากบริษัทพอดี...ที่สำคัญ จอดแท๊กซี่รออยู่เหมือนเขากำลังเดินจะไปขึ้นรถ นี่ถึงกับลงทุนไปเช่าแท๊กซี่มาดักรอ นี่เขาจะต้องเล่นเกมหนูวิ่งหนีแมวไปอีกนานแค่ไหน...อาทิตย์ถอนหายใจ เอนตัวพิงเบาะ เพราะธงรบไม่มีท่าทีจะยอมจอดรถ
แท็กซี่ขับโดยตำรวจยศร้อยตำรวจตรีเลี้ยวเข้าซอยเย็นอากาศ ตรงไปไม่นานก็จอดหน้าบ้านหลังใหญ่ ประตูรั้วเป็นไม้สีน้ำตาลเข้ม ต้นไปร่มรื่นปลูกเป็นแนวตามรั้วไม้สูงท่วมหัว
"โอ้โห นี่มันบ้านคนหรือวังกันเนี่ย อาทิตย์อยู่กับกี่คนครับ มีห้องว่างเหลือซักห้องให้แท็กซี่คนจนพักด้วยได้หรือเปล่าครับ" ธงรบทำตาโต
"แท็กซี่ขับบีเอ็มดับเบิลยู Z6" อาทิตย์ทำเสียงหยัน "จอดทิ้งไว้สุมสี่สุ่มห้าระวังหายนะครับ"
"เดี๋ยวผมก็วกรถกลับไปเอา" ธงรบยักคิ้ว "ต้องเอาแท็กซี่ไปคืนเขาด้วย ป่านนี้ลุงคนนั้นคงนอนหลับคอยแล้วมั๊ง ว่าแต่ว่าเบ็นซ์ดำที่จอดทิ้งไว้ล่ะจะเอายังไง ให้ผมขับมาส่งไม๊ บริการเต็มที่ ให้เข้าไปจอดที่โรงรถเลยยังได้ แล้วเอากุญแจขึ้นไปให้ถึงห้อง" ธงรบทำตากรุ้มกริ่ม
"ว่างมากเลยนะผู้กอง" อาทิตย์บ่น ส่ายหน้าด้วยความระอา เปิดประตูรถออกไป กดรีโมทในมือ แล้วเดินเข้าประตูรั้วที่กำลังเลื่อนเปิดโดยไม่หันกลับมามองแท็กซี่ที่บีบแตรอำลา
...ซักวันเถอะ จะเข้าไปข้างในให้ได้...รอดูความสามารถของธงรบหน่อยเถอะน่า...นายตำรวจหนุ่มยิ้มมุมปาก มองตามร่างสูงนั้นจนลับตา ก่อนจะขับรถออกไป เมื่อใกล้ถึงหน้าปากซอยจึงจอดรถ ถอดหมวกออก พยักหน้าให้ชายร่างผอมวัยกลางคนที่นั่งคอยอยู่ให้เดินเข้ามาหาแล้วยื่นกุญแจรถให้ และเปลี่ยนกับกุญแจรถบีเอ็มดับบลิวของเขา
"ขอบใจพี่ชาย คราวหน้าจะเรียกใช้บริการใหม่"
คนขับแท็กซี่ตัวจริงน้อมตัวรับกุญแจจากมือนายตำรวจพร้อมกล่าวว่า "ขอบคุณครับผู้กอง รถผมจอดไว้หน้าตรงโน้นครับ" ชายวัยกลางคนชี้มือไปยังรถสปอร์ตคันหรู
ธงรบยิ้มกว้าง ยกมือขึ้นตบไหล่แล้วพูดว่า "คราวหน้า ลดราคาให้หน่อยนะแพงชิบ แล้วรถผมมีรอยหรือเปล่า"
อีกฝ่ายรีบยกมือขึ้นโบก รีบตอบเสียงตื่น "ไม่มีครับ ไม่มี ผมค่อยๆ ย่องมาตลอดเลยครับ รอยขนแมวก็ไม่มี แต่รถผู้กองนี่ขับนิ่มสุดๆ คราวหน้าไปไกลๆ หน่อยก็ได้นะครับ"
"ไกลมากไม่ไหว เข้าเกียร์ยาก เบาะก็แคบ หัวดันเพดานปวดคอแทบแย่" ธงรบบ่น ก่อนจะเดินผิวปากตรงไปที่รถ
...อาทิตย์...อาทิตย์...อาทิตย์...อีกไม่นานหรอกจะเผด็จศึกให้ได้...ธงรบยิ้ม ก่อนจะก้าวขึ้นนั่งบนรถ ทะยานบีเอ็มดับบลิวสีบรอนซ์พุ่งออกไป จุดหมายคือผับ The Extra Power ที่เขานัดเพื่อนไว้ คืนนี้ชาคริตเพื่อนเก่าที่เพิ่งจะเดินทางจากอังกฤษกลับมาทำงานที่ประเทศไทยชวนเขาไปดื่มเหล้าและ 'เลี้ยงต้อนรับ' รุ่นน้องที่รู้จักกันที่เดินทางมาท่องเที่ยวด้วย ตี๋แท้ๆ ชาวฮ่องกงสองคนที่ไปเรียนอยู่ที่อังกฤษ หนุ่มไทยหนึ่งคนที่เกิดและโตที่นั่น กับหนุ่มน้อยลูกครึ่งเกาหลี-ฝรั่งเศสที่ชาคริตบอกว่ากำลังหลงหัวปักหัวปำ ในใจนึกถึงการสนทนากับกับเพื่อนเมื่อกลางวัน
"น่ารักทั้งสี่คนเลยว่ะธงรบ นายมาแบ่งๆ ไปซักสองคนหน่อยนะ ข้าสู้ไม่ไหว ชวนไอ้คมมาด้วย" ชาคริตบอกเขาทางโทรศัพท์เมื่อเที่ยงวันนี้ก่อนเขาจะเปิดประตูรับตั๊มเข้ามาในห้อง
"ไอ้คมมันตายด้านไปแล้ว มีแฟนเป็นตัวเป็นตน ทิ้งเพื่อนเข้าวัดฟังธรรมแล้วว่ะ" ธงรบตอบ
ชาคริตร้องลั่น ทำเสียงผิดหวัง "อะไรว่ะ ไม่ได้เจอหน่อย ทำไมมันกลายเป็นยังงั้นได้"
"อานุภาพของฟามรักโว้ย ไอ้คมมันเพี๊ยนไป ตอนนี้คงเหลือเราไม่กี่คนแล้ว เอ็งอย่าเห็นดอกบัวเป็นกงจักรเหมือนไอ้คมมันล่ะ" ธงรบล้อเล่น อดนึกไม่ได้ว่าหากอนุภาพได้ยินเขาเปรียบเป็นชายหนุ่มเป็นกงจักรคงถูกดุไม่น้อย เขาเคยบ่นให้อธิคมเพื่อนรักฟังว่า "คุณนุดุเอ็งคนเดียวไม่พอ ยังเผื่อแผ่มาถึงข้าด้วย...แล้วนี่ คอไปโดนอะไรมา แขนด้วย" อธิคมก็จะยิ้มแล้วบอกว่าโดนแฟนกัด
"จะดูไม๊ธง เป็นรอยไปทั้งตัว" อธิคมทำท่าจะถลกเสื้อให้ดูจนเขาต้องรีบห้ามว่าไม่ต้องถึงขนาดนั้น เขาไม่อยากเห็น...สยอง...
อธิคมเคยขู่เขาว่า ระวังอาทิต์ไว้เถอะ ท่าทางอาทิตย์ก็ร้ายไม่แพ้อนุภาพเหมือนกัน...
...ร้าย...ร้ายจริงๆ อย่างที่อธิคมเตือน อาทิตย์เห็นท่าทางติ๋มๆ บทจะดื้อก็รั้นเสียจนเขาแทบอ่อนใจ
...แต่คนอย่างธงรบไม่เคยถอย อยากได้อะไรแล้วต้องได้ พอได้แล้วจะเก็บหรือจะทิ้งก็ค่อยว่ากันอีกที ขึ้นอยู่กับว่าเขาจะพอใจแค่ไหน...
วันจันทร์...
อาทิตย์หยุดกึก ถอนหายใจแรง บอกตัวว่าไม่ไหวแล้ว จะให้วิ่งหนีผู้กองธงรบแบบนี้ต่อไปทุกวันเขาคงประสาทกินในไม่ช้า
... คนอะไรตื้อได้ตื้อดี...ไม่เบื่อบ้างหรือไงนะ...อาทิตย์นึกว่าธงรบในใจแล้ว หันหน้ากลับมาเผชิญหน้านายตำรวจนักตื้อที่เดินมาหยุดยืนอยู่ข้างหลัง
"ว่าไงอาทิตย์ ตกลงไปด้วยกันนะ" ธงรบยักคิ้ว ยิ้มเผล่ มือล้วงกระเป๋ากางเกงท่าทางสบายๆ
"ผู้กอง ไม่เบื่อหรือไงที่วิ่งตามผมอยู่ได้ทุกวัน" อาทิตย์ทำหน้าเซ็ง
"เบื่อแล้วจะตามเหรอ" ธงรบยิ้มกว้าง "อาทิตย์ก็หยุดหนีบ้างสิ รู้ทั้งรู้ว่าหนียังไงก็ไม่พ้น เหนื่อยเปล่า"
อาทิตย์เบือนหน้าไปมองผนังสีขาวด้านข้างอยู่ชั่วครู่ สูดลมหายใจลึกๆ แล้วพ่นออกมาช้า ก่อนจะตัดสินใจไปกับธงรบ
... ถ้าไม่ยอมไป ธงรบก็คงไม่ยอมเลิกตาม พรุ่งนี้เขาก็ต้องค่อยๆ ย่องออกมาจากสำนักงานอีกเช่นเคย อุตส่าห์ออกประตูหลัง ธงรบก็มายืนรออยู่แล้วอย่างรู้ทัน เหมือนรู้เวลา เหมือนมีญาณวิเศษ...
... เอาเถอะ...วันนี้วันเดียว...พรุ่งนี้จะได้ไปไหนมาไหนอย่างสบายใจ ไม่ต้องคอยหลบๆ ซ่อนๆ...คิดได้ดังนั้น อาทิตย์จึงพูดว่า "ไปก็ได้ แต่ผู้กองต้องสัญญาว่าภายในสองสามวันนี้ ห้ามมาวุ่นวายกับผมอีก"
"ได้เลย" ธงรบรีบรับปาก
อาทิตย์มองตากรุ้มกริ่มคู่นั้นอย่างไม่มั่นใจว่าจะเชื่อผู้กองธงรบได้เพียงใด คำสัญญาของคนเจ้าชู้ไม่น่าจะเชื่อได้ แต่ก็เอาเถอะ ลองดูก็ไม่น่าเสียหาย หากธงรบไม่รักษาสัญญาก็ค่อยว่ากันอีกที
อาทิตย์เดินนำธงรบไปที่รถของเขา นายตำรวจหนุ่มเดินผิวปากตามหลังอย่างอารมณ์ดี ตรงข้ามกับตี๋หนุ่มที่ตีหน้าเคร่ง เหมือนนักโทษถูกนำตัวไปแดนประหาร พอถึงหัวมุม ธงรบแตะแขนอาทิตย์เบาๆ แล้วพูดว่า "ทางนี้ครับ"
"รถผมจอดอยู่ตรงโน้น" อาทิตย์แย้ง ชี้นิ้วไปยังเบนซ์สีดำที่จอดอยู่ไม่ไกล
"ไปรถผมดีกว่า"
"ผมไม่ชอบนั่งบีเอ็ม" อาทิตย์ให้เหตุผล
"เบ็นซ์กับบีเอ็มมันต่างกันที่ไหนเล่า"
"บีเอ็มโช๊คแข็งไม่นุ่มเท่าเบ็นซ์ กระเทือน นั่งไม่สบาย" อาทิตย์จงใจกวนธงรบ...เอาคืนที่โดนกวนมานาน...ทีใครทีมัน
"อ๋อ กลัวเจ็บ...ก้น..." ธงรบผงกหัว ทำท่าเข้าใจ ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดว่า "อาทิตย์ครับ ยังจะโยกโย้อะไรอีก งั้นไปแอลติสสีเขียวเหลืองดีไม๊"
ธงรบขยับตัวเข้ามาใกล้ ทำท่าราวกับว่าจะจับแขนชายหนุ่มลากไปยังรถของตัวเองที่จอดอยู่อีกด้านหนึ่ง ของลานจอดรถ
"ถ้าจะไปกินข้าวด้วยกัน ก็ต้องไปรถผม ไม่งั้นผมไม่ไป" อาทิตย์ยื่นคำขาด ชักนึกสนุกที่ได้ 'สู้' กับนายตำรวจหนุ่มจอมตื้อ
ธงรบหรี่ตา ประเมินท่าทีของตี๋เข้มที่เขาตามจีบอยู่เป็นเวลานาน บอกตัวเองว่าคงต้องยอมอาทิตย์ไปก่อน ขอให้จีบติดก่อนเถอะ เขาจะกำราบตี๋น้อยคนนี้ให้อยู่ในโอวาท
...ดื้อนัก...ต้องเจอหนักๆ...
ธงรบพยักหน้า เดินผิวปากนำอาทิตย์ไปที่รถเบ็นซ์สีดำคันหรู ไม่วายต่อรองอีกว่า "ผมขับนะ"
"ไม่" อาทิตย์ปฏิเสธทันควัน "ผมไม่ไว้ใจ"
...ไว้ใจได้ยังไง เห็นรอยขูดขีดบนรถธงรบแล้วก็พอเดาออกว่าพ่อคุณขับรถแบบไหน...เขาหวงรถจะตาย ธงรบอย่าได้หวังว่าจะได้แตะรถเขาเลย
นายตำรวจหนุ่มแกล้งถอนหายใจแรงๆ แล้วหยุดยืนรออยู่ข้างรถสปอร์ตสีดำคันงาม อาทิตย์เดินตามมาติดๆ ยืนมองธงรบหน้านิ่งแล้วจึงเอ่ยขึ้นมาว่า "ผู้กอง ถ้ามีปัญหาเรื่องรถนัก ไม่ไปก็ได้นะ"
"ไปสิ" ธงรบเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มพราว "อุตส่าห์ตื้อขนาดนี้แล้ว จะให้ถอยง่ายๆ ได้ยังไง"
อาทิตย์ยักไหล่ ไม่ใส่ใจคำพูดของธงรบ เดินอ้อมไปฝั่งคนขับแล้วพยักหน้าเตือนให้คนที่ยืนล้วงกระเป๋าอยู่ขึ้นรถเสียที คิดในใจว่าทำให้เสร็จๆ ไป ไม่นานธงรบก็คงเบื่อเขา แล้วก็เปลี่ยนเป้าหมายไปหาหนุ่มคนใหม่หน้าตาสดใสกว่า
...คนเจ้าชู้...หยุดอยู่ที่คนเดียวไม่ได้หรอก...พอได้แล้วก็ทิ้ง
...ได้...ธงรบต้องได้เขาหรือ...นี่เขาต้องเสียตัวให้ธงรบก่อนหรือถึงจะโดนทิ้ง...
"อาทิตย์ ไปได้แล้ว" ธงรบยื่นหน้าเข้ามาใกล้ อาทิตย์สะดุ้ง หันไปทำตาขวางแล้วสตาร์ทรถ ทะยานออกจากช่องจอดอย่างรวดเร็ว
ผู้กองธงรบอุทานเสียงลั่นเพราะยังไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัย แรงเหวี่ยงของรถทำให้เขาตัวเอนกระแทกกับกระจก "เฮ้ย เบาๆ สิ" ธงรบหันมาปรามชายหนุ่มหน้าตี๋ "ขับรถไม่นุ่มเลยนะอาทิตย์ แล้วนี่ยังมาว่าผมอีก"
"ไปที่ไหนครับ" อาทิตย์ไม่สนใจสิ่งที่ธงรบพูด ยังขับรถเร็วเหมือนเดิม หมุนพวงมาลัยอย่างคล่องแคล่วหักมุมเลี้ยวเข้าถนนที่โล่งปราศจากรถ
"โอ๊ย" เสียงผู้กองหนุ่มดัง
...แกล้งหรือเจ็บจริง...ถ้าเจ็บจริงก็สมน้ำหน้า...อาทิตย์นึกอยู่ในใจ เร่งความเร็วรถมากขึ้นกว่าเดิม
"อาทิตย์ ไปกินข้าวนะ ไม่ได้ไปยมโลก" ธงรบบ่นเบาๆ
"ตกลงผู้กองจะไม่บอกใช่ไม๊ว่าไปทานที่ไหน" อาทิตย์เสียงเข้ม
" ขอคิดก่อนสิ ขับรถเร็วแบบนี้ใครจะไปคิดออก" ธงรบจงใจกวน เขาอยากใช้เวลาอยู่กับอาทิตย์นานๆ รู้สึกเริ่มสนุกกับคนหน้าหวานที่กำลังทำหน้าบึ้งอยู่
...อาทิตย์เอ๊ย...หน้าใสๆ แบบนี้ทำหน้าบึ้งยังไงก็ยังน่ารักเหมือนเดิม...เสียเวลา เมื่อยกล้ามเนื้อบนใบหน้าเปล่าๆ...
" ผู้กอง" อาทิตย์เสียงเข้มมากกว่าเดิม "มัวแต่อมยิ้มอยู่นั่น ถ้าไม่บอกชื่อร้านก่อนถึงทางแยกข้างหน้า ผมจะจอดทานก๋วยเตี๋ยวข้างทางร้านแรกที่เจอ"
"ก๋วยเตี๋ยวก็ได้" ธงรบพูดหน้าตาเฉย
อาทิตย์ถอนหายใจแรงๆ สองตามองข้างทางเผื่อจะเห็นรถเข็นขายก๋วยเตี๋ยว ชักจะรู้สึกเดือดกับการกวนอารมณ์ของผู้กองธงรบ
...นี่หากธงรบเป็นแฟนเขา คงประสาทกินทุกวันก่อนนอน...
...แล้วนี่จะตื๊อกันนานถึงไหน...
เดี๊ยะมีต่อ
หัวข้อ: นิยายรักผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ - คดีรัก - (อ่าน 844239 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก