หัวข้อ: นิยายรักผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ - คดีรัก -

[the_pooh9]

  มามะมาต่อซะแต่โดยดี นะ อย่ามาหลอกให้คอยนะ เดี๋ยวเหอะๆ

[A-ram 70]

มาแบบไม่หมดอ่า

อยากอ่านต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

รอคับผม

รีบๆมานะครับ

[Siri_nan]

แง แง ค้างง่ะ มาสอยเค้าลงไปที ให้ไวด้วยนะเคอะ

[kororo]

+ ให้แทนคำขอบคุณที่ลงตอนพิเศษสุด ๆ ให้อ่านอีก 

แต่ตอนนี้ท่าจะรีบนะเนี่ย มีพิมพ์ผิดด้วยแฮะ สงสัยจะอ่านทวนไม่ทัน 55555

รออยู่นะครับ อยากอ่านต่ออ่ะ นะนะ

[patee]

  ค้างๆๆๆๆๆ

[wan]

รู้ไหมว่า ถ้ามันค้างแล้วมันทรมาน นะครับ

ทำธุระเสร็จ รีบกรุณามาต่อด่วน........

ขอบคุณล่วงหน้าละกัน

[bixzz]

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะครับ
รีบกด +1 ต่อให้ถึง 300 โดยเร็ว...รอตอนพิเศษแบบเรทพิเศษอยู่นะครับ 

[benxine]

ค้างโค-ตะ-ระ!!!!~

[poom]

  .......ค้างคามือ........

[M@nfaNG]

  มาทำให้อยากแล้วจากไปปฎิบัติภาระกิจ
ไม่ยอมมมมม .....มันค้างงงงงงอ่ะ

[katawoot]

ขอโทษนะครับที่ทำให้อารมณ์ค้าง ด้วยความสัตย์จริง ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นเช่นนั้นนะครับ เมื่อวานรีบมากๆ เลยครับต้องออกจากออฟฟิสตะบึงรถด้วยความเร็ว 140 กิโลเมตรต่อชั่วโมงเพื่อเดินทางไปทำธุระ
เมื่อคืนก็กะว่าจะกลับบ้านมาพิมพ์ต่อ แต่มันมืดซะก่อน เลยหาทางกลับบ้านไม่เจอ จึงแวะห้างสยามกินพาราก่อน เข้าไปดูหนัง วันที่โลกยืนเอ๋อ (The Day the Earth Stood Still and do nothing because they actually can't)
ก็เลยมาโพสให้อ่านต่อตอนนี้ล่ะ

อธิคมตาปรือด้วยความปรารถนา ปากเผยอขึ้น เลียริมฝีปาก พนักหน้าให้คนรัก 'เริ่ม' เสียที
"คุณนุ ผมจะขาดใจอยู่แล้ว อย่าทรมานกันเลยครับ" อธิคมขอร้องเสียงกระเส่า แอนกรายเกร็งแน่น สองมือของอนุภาพเกาะกุมความเป็นชายของเขาขยับช้าๆ เพียงสัมผัสแรก อธิคมก็แทบจะระเบิดราวกับน้ำพุร้อนที่จะกระเสือกกระสนจะดันพุ่งขึ้นมาจากผิวดิน
"คุณนุครับ" อธิคมหลับตาพริ้ม กลั้นหายใจ รอความเย็นชุ่มชื่นจากริมฝีปากของชายหนุ่มปากแดงอิ่มเต็มที่เขาเคยลิ้มรสไม่เคยเบื่อ
อนุภาพยังไม่ยอมให้สิ่งที่อธิคมต้องการ ชายหนุ่มหยอกล้อนายตำรวจด้วยปลายนิ้ว จนสารวัตรมือปราบแทบดิ้นพรวดพราด มือแข็งแรงดันท้ายทอยเขาให้ต่ำลง แต่อนุภาพส่ายหัวขัดขืน สองมือที่เกาะกุมแก่นกายของอธิคมขยับพรวดเดียว ทำให้ร่างของนายตำรวจหนุ่มสะดุ้งเฮือก สูดปากเสียงลั่น หน้าท้องแกร่งเด้งขึ้น ลอยเด่นสวนทางกับมือของอนุภาพ ท่อนขากำยำอ้ากว้างขึ้น เกร็งจนกล้ามเนื้อชัดเจน
...ไม่ไหวแล้ว จะขาดใจตายเสียให้ได้...อนุภาพ...ทำไมทรมานเขาแบบนี้...
อธิคมอ้าปากกว้าง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ รออย่างทุรนทุราย แต่ก็รู้ว่าอีกไม่นาน อนุภาพจะทำให้เขารู้สึกเหมือนขึ้นสวรรค์ที่เย็นฉ่ำ แต่เร่าร้อนภายในเวลาเดียวกัน
อธิคมนึกอะไรบางอย่างได้ จึงละมือออกจากท้ายทอยของคนรัก สองแขนเหยียดกาง เตรียมตัวรอกับการทักทายจากปลายลิ้นของชายหนุ่ม หลังๆ มานี่เขาเรียนรู้ว่าอนุภาพไม่ยอม 'ให้รางวัล' เขาหากมือเขายัง 'ดื้อดึง' อยู่บนหัวของชายหนุ่ม
"โอ้ว" อธิคมครางเสียงสั่น ทันทีที่เขาละมือ อนุภาพก็ฉกลิ้นใส่กายของเขาราวจงอางฉกเหยื่อ สารวัตรหนุ่มสะท้านไปตังเพียงเพียงได้รับการสัมผัสเพียงน้อยนิด กายแอ่นไปตามจังหวะที่ถูกจู่โจม ช้าบ้าง เร็วบ้างสลับกันไป สอดประสานกับอีกฝ่ายทีปรนเปรอเขาด้วยลิ้นและริมฝีปากจนแทบเขาแทบจะทนไม่ไหวต้องขยับตัวออก หากคนที่กำลังเมามันกับการฉกเหยื่อกลับไม่ยอม สองมือรั้งเอวนายตำรวจเอาไว้แน่นไม่ยอมให้หลบหนี อธิคมกลายเป็นนักโทษที่ต้องโดนทำร้ายด้วยปากอย่างรุนแรง เมื่อพอใจแล้ว อีกฝ่ายจึงเงยหน้าขึ้นเปลี่ยนเป้าหมาย
...คราวนี้อธิคมยิ่งครวญครางเสียงดังขึ้นกว่าเดิมเมื่อได้รับรางวัลเกินคาด
คืนนี้เขาไม่ได้เป็นคนคุมเกม เขามีหน้าที่นอนอยู่เฉยๆ รอรับการปรนนิบัติอย่างเดียว...การปรนเปรอที่อนุภาพเป็นคนทำให้...ทุกอย่าง...
...อนุภาพไม่อิดออด หากทำหน้าหน้าที่สุดฝีมือ เมื่อ 'เชยชม' สารวัตรที่รักของเขาจนเป็นที่หนำใจแล้ว คราวนี้ถึงเวลา 'ทะยาน' สู่สวรรค์ด้วยพาหนะที่แข็งแรงทรงพลังของเขาส
ชายหนุ่มยึดข้อมือสองข้างของเขาที่นอนแผ่หราอยู่ ก้มหน้าลงมายิ้มให้บางๆ แล้วขยับตัวลงไปยังเป้าหมายที่ผงกรอรับอยู่ อนุภาพหลับตา ปากบิดเบี้ยวด้วยความจุกแน่นเพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น เพราะพาหนะที่จะพากันและกันไปถึงจุดหมายนั้นไม่ได้ขึ้นขี่ได้ง่ายๆ บางครั้งเขายังสงสัยตัวเองว่า 'ครอบครอง' ส่วนนั้นของอธิคมเข้าไปได้อย่างไร เพราะอธิคมนั้นรูปร่างสูงใหญ่ และอะไรๆ ในตัวก็มหึมาน่ากลัวยิ่งนัก
อนุภาพหอบหายใจถี่หนัก ก่อนจะสูดลมหายใจลึกๆ กลั้นเก็บเอาไว้แล้วดันตัวลงไปช้าๆ จนได้ครึ่งทางจึงจำต้องอ้าปากกว้าง พ่นลมหายใจออกมาเพราะรู้สึกเหมือนจะขาดใจ และเมื่อครอบครองที่นั่งบนยานพาหนะที่จะพาขึ้นสู่สวรรค์ได้สำเร็จเต็มที่ เขาหยุดรอชั่วครู่หายใจแรงๆ ราวกับวิ่งมาเป็นสิบๆ กิโล มือตบหน้าอกคนที่อยู่ข้างล่างเบาๆ
"สารวัตร อยู่เฉยก่อนนะครับ" อนุภาพเสียงขาดห้วง รู้สึกเหมือนจะขาดใจ "ผมจะขยับเอง"
อนุภาพเริ่มการเดินทาง ขยับกายขึ้นล้าๆ แม้จะคุ้นเคยกับม้าศึกตัวนี้ แต่ทุกครั้งที่ขึ้นขี่ ม้าคึกก็มักจะพยศทุกครั้งเมื่อใกล้จะถึงกลางทาง เขาต้องคอยลงแส้ไม่ให้คึกคะนองเกินเหตุ
อธิคมครวญครางเสียงดัง ส่ายหน้าไปมาเมื่อคนขี่ม้าขยับเร่งความเร็วขึ้น แก่นกายของเขาขยับตามอัตโนมัตื เร่งจังหวะตามคนขี่ให้ทัน จนบางครั้งแทบจะควมคุมตัวเองไม่ได้ เพราะหากเร็วเกินไป คนขี่จะกระแทกกายลงมาแล้วหยุดนิ่ง กดบีบเอาไว้จนเขาต้องกลั้นหายใจ ยอมผ่อนความเร็วให้จ๊อคกี้ขยับท่วงท่าต่อไป แล้วเปลี่ยนเป็นบดเบียดวนไปวนมาเหมือนจะพยายามถอดเสาที่ปักหลักอยู่กับพื้นดินด้วยการโยกไปโยกมาให้ดึงขึ้นได้ง่าย
…ไม่ไหวแล้ว...แก่นกายของเขาร้อนผ่าวแทบจะระเบิด แดงก่ำและร้อนเหมือนเอาแท่งเหล็กแช่ลงไปในปากปล่องภูเขาไฟ ยิ่งได้รับการเสียดสียิ่งทำให้แท่งเหล็กอยากจะพุ่งทะยานขึ้นไป หวังว่าจะได้รับความชุ่มเย็นจากฝนที่อาจจะตกลงมาดับความเร่าร้อน
"คุณนุ อ๊าส์...เสียวจังเลยครับที่รัก อย่าหยุดนะ...อืมม" อธิคมครางกระเส่าเมื่ออนุภาพเร่งความเร็วขึ้น นายตำรวจมือปราบขยับเอวตามหวังหวะให้ทัน หากบางครั้งเขาใจร้อน เผลอตัวเด้งแรงเกินไปจนจ๊อคกี้หัวสั่นหัวคลอน จึงโดนกำราบด้วยการฟาดฝ่ามือลงบนอกกว้างแกร่งจนเห็นเป็นรอยแดง
"ผู้กอง...บอกว่าให้อยู่เฉยๆ" อนุภาพเสียงเข้ม กดตัวลงมาแน่น เข่าหนีบสีข้างของอธิคม แล้วหยุดนิ่ง "นี่แน่ะ"
"โอ้ย...คุณนุจ๋า ผมอยู่เฉยแล้ว" อธิคมแก้ตัว แต่เอวยังพยายามขยับดันให้อนุภาพโหย่งตัวขึ้น
จ๊อคกี้ที่กำลังพักเหนื่อยขย้ำหน้าอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของนายตำรวจหนุ่มจอมพยศเพื่อเป็นการบังคับให้ม้าศึกอยู่นิ่ง แล้วฟาดด้วยฝ่ามือเสียงดัง
"นี่แหน่ะอยู่เฉย"
"อูย คุณนุ" อธิคมครางราวเจ็บปวดที่โดนฟาด หากนัยน์ตาพราวระยับ ไม่มีท่าทีจะเชื่อฟังหรือเกรงกลัว
"โอ๊ย สารวัตร...บอกว่า...อย่า..."
อธิคมไม่อาดทนได้อีกต่อไป อนุภาพบอกให้เขาอยู่เฉยๆ เขาจะทำได้อย่างไร ที่ยอมนอนเป็นม้าอาหรับให้ห้อตะบึงมาตั้งนานเขาต้องอดทนจนแทบกัดลิ้นตัวเองขาด กรามที่เกร็งตอนนี้ปวดไปหมด ถึงเวลาที่เขาต้องเป็นฝ่ายควบบ้างแล้ว...คราวนี้เขาต้องเป็นคนคุมจังหวะ
นายตำรวจหนุ่มเอื้อมมือไปจับเอวของคนรักแล้วตรึงเอาไว้แน่นเพราะกลัวว่ากายจะหลุดออกจากกัน อนุภาพรู้ตัวว่าอธิคมจะทำอะไรจึงขึงตัวนิ่ง นายตำรวจดันตัวลุกขึ้น อนุภาพยังพยายามผลักหน้าอกเขาไว้ แต่อธิคมแรงเยอะกว่า
"ผู้กอง บอกแล้วไงว่าให้อยู่เฉยๆ"
"ผมขอขึ้นบนบ้างสิ เดี๋ยวเสียเชิงชายหมด อยู่ข้างล่างหายใจไม่ออก" อธิคมโต้แย้ง แล้วยื่นหน้าเข้าซุกไซร้ซอกคออนุภาพ ตวัดลิ้นโลมเลียลำคอขาวสะอาดของคนรัก ขณะที่เอวก็ขยับไปมาไม่ยอมหยุดนิ่ง
"สารวัตรครับ..." อนุภาพเสียงขาดห้วง มือเปลี่ยนจากการผลักหน้าอกแฟนหนุ่มเป็นโอบรัดต้นคอ เลิกคิดที่จะขัดขืนอธิคมอีกต่อไป เพราะถึงยังไง อธิคมก็คงไม่ยอม เพราะนายตำรวจมักจะกลายเป็นผู้ควบคุมเกมเพื่อพาเขาไปสู่สวรรค์เช่นเคย


ยังมีต่อ

เอ่อ ไม่ได้ตั้งใจให้ค้างอีกรอบนะครับ หิวข้าวมากๆ แล้ว ต้องไปกินข้าวก่อน สงสารพยาธิ 
ในชีวิตไม่เคยปล่อยให้ใครต้องอารมณ์ค้างเลยครับ แต่คราวนี้ต้องขออภัย 

[YMP]

ตามหัวเรื่องมาอ่าน

แล้วไฉนฉากนี้จึงมีพักกลางวันคั่นด้วยเนี่ย 
 

[both^^]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

[poom]

 ..ตอนนี้ตอนเดียว..พักไปแล้วสองยก...

...ยกแรก พักไปทำธุระ(หลงระเริงอ่ะดิกะใครบอกมา)

...ยกสอง ไปเลี้ยงพยาธิที่อยู่ในท้อง(พอรับได้ว่าหิว)

...ยกสาม ต้องให้รอนานแค่ไหนถึงจะมาต่อจนจบ(สงสารคุณนุ ป่านนี้รอจนเมื่อยไปหมดแล้ว และ สารวัตร คง....ติ๋งๆๆ รอ ตอนจบ)

.....คนอ่าน ....

[NuPaTT]

 :sad4



จะจะ.....ใจร้ายยยยย





ค้างซะงั้นอะ เดวขอให้...ค้างบ้าง




ล้อเล่งนะงับ

[FOAM]

หื่นๆ แบบนี้ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกก


ปล กินข้าวเส็ดยังคับ อิอิ

[bixzz]

 
หื่นสะจายจริงๆ...ชอบมากๆๆๆ

สงสารพยาธิแล้วอย่าลืมสงสารคนรออ่านต่อ (ด้วยอารมณ์ค้าง) ด้วยนะครับ 

[M@nfaNG]

ตอนนี้ขำอ่ะ ขำคุณkatawoot บทแบบนี้มีมาต่อเป็นช่วงๆด้วย
คนอ่านก็ คนลงเรื่องก็ท้องร้อง 
ถ้าเป็นชีวิตจริง คงมีฆ่ากันตายไปข้างนึง โทษฐานที่ทำให้ค้างๆคาๆ

[bellebee]

ขอขัดจังหวะนิด.....   เราลุ้นคู่ ผู้กองธงรบกะอาทิตย์อยู่นะคะ  มาต่อคู่นี้สักทีเถิดดดดดดดด จะขาดใจแล้วววว   เห็นเอาตอนใหม่ๆ มาลง  ก็ไม่ใช่สักทีอ่ะค่ะ

ไม่ใช่ว่า ไม่ชอบคู่  อธิคมกะอนุภาพ  นะคะ  แต่ว่า สองคนนี้ลงเอยกันไปนานแล้ว  เลยอยากลุ้นคู่  อื่นมากกว่าอ่ะค่ะ   

[TAMAKUNG]

 


เลือดกำเดาใหลแล้วอ่ะนะ




 

[patee]

 

[Millet]

กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส

เติม S 9 ล้านตัว


แต่ค้าง โอ่ยย!!

[katawoot]

ต่อกันนะครับ
ในที่สุดก็พิมพ์จนเสร็จ 
เหนื่อยมากมาย
ไม่เอาแล้วนะ นิยายติดเรทนี่ ไม่ถนัด เขียนไปแล้วรู้สึกเขิน  ว่าแต่ว่าพอคะแนนครบ 300 แล้วมีอะไรต่อเหรอครับ ความจำไม่ค่อยดี

อธิคมยังไม่ยอมถอนกายออกจากคนรัก นายตำรวจผู้คึกคะนองดั่งม้าศึกยังตะกองกอดคนรักเอาไว้แนบอก (ปราถนาอยากจะดันกายให้ทะลุไปถึงข้างหลังของอนุภาพ อิ อิ อิ) ก่อนดันตัวให้ชายหนุ่มนอนราบลงกับเตียง
"เอ่าล่ะนะคุณนุ อย่าหลับตานะครับ" อธิคมล้อเล่นยิ้มๆ ดึงตัวออกมาพอหมิ่นเหม่ก่อนจะเสือกตัวดันเข้าไปช้าๆ
"ฮื่อ...สา..ร...วัตร...แน่น" อีกฝ่ายร้อง กัดฟันแน่น
"เมื่อกี้ไม่เห็นบ่น" อธิคมเสียงกระเส่า "อ้าขากว้างอีกหน่อยสิครับที่รัก"
อนุภาพทำตาม รู้สึกราวกายกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ "สารวัตร...สงสารผมบ้างนะ"
อธิคมยิ้มหวาน ก่อนจะดึงตัวออกอีกครั้งช้าๆ แล้วหยุดนิ่ง หมุนเอวไปมาเพื่อหยอกล้อคนรัก อีกฝ่ายจิกนิ้วลงกลางหลัง แหงนหน้าสูดปากด้วยความซาบซ่านพลางดุนายตำรวจขี้เล่นว่า "อย่าแกล้งสิ โอว..."
"คุณนุ ผมเร่งแล้วนะ" อธิคมก้มหน้าลง เม้มติ่งหูของชายหนุ่ม สลับกับไล้ลิ้นโลมเลีย "นะครับ นะ นะ"
"พูดอยู่นั่นแหล่ะ" อนุภาพดุ "จะทำ...อะไร...ก็...ทำ...โอ๊ย" สิ้นเสียง ชายหนุ่มต้องสะดุ้งเฮือกเพราะนักเจาะรูปหล่อควงสว่านกระแทกเข้ามาจนจุกไปทั่วท้องน้อย
อธิคมขยับตัวเร่งแรงและเร็วขึ้น สลับกับบดเบียดเชื่องช้าให้โอกาสแฟนหนุ่มได้หายใจพัก ก่อนจะพาอนุภาพทะยานไปด้วยกัน เสียงร้องผสมผสานกับเสียงหอบหายใจถี่กระชั้น ต่างฝ่ายต่างเรียกชื่อกัน พร่ำรำพันถ้อยคำรัก ขยับลีลาท่วงท่าพลิกแพลง ทำราวกับว่าบนเตียงเป็นสมรภูมิรบที่ต้องกระหน่ำแทงห้ำหั่นกันให้ขาดใจตายกันไปข้างหนึ่ง
อนุภาพปล่อยให้อธิคมพาเขาลอยละล่องไปในความเร่าร้อนประหนึ่งควบม้ากลางทะเลทราย...ร้อน...ร้อนมาก...ร้อนจนปรารถนาจะให้มีน้ำพุ่พุ่งขึ้นมาจากผืนดิน ราดรดเขาทั้งสองให้เย็นชุ่มฉ่ำ
"ผู้กอง..." อนุภาพเรียกคนรัก หอบหายใจถี่ราวกับอากาศรอบข้างกำลังจะหมดไป ต้องอ้าปากกว้างสูดเข้าไปเพื่อต่อชีวิต "เร็วๆ สิครับ...ผม...จะไม่ไหวแล้ว"
อธิคมไม่ตอบ สอดมือเข้าไปใต้เอวของชายหนุ่ม รัดไว้แน่น แล้วดันตัวคุกเข่า ก่อนจะพยายามลุกขึ้นยืน
คราวนี้อนุภาพทักท้วงเพราะรู้ว่าอธิคมกำลังจะทำอะไร "ผู้กอง จะทำอะไร"
"รู้แล้วยังจะถาม" อธิคมเสียงสั่น เขาเองก็แทบจะทนไม่ไหวเหมือนกัน "เดินเล่นกันซักหน่อยนะจ๊ะ"
อนุภาพส่ายหน้า แต่มือรีบรัดต้นคอชายหนุ่มไว้แน่น ซุกหน้าเข้ากับซอกคอของอธิคม เตรียมตัวรับสิ่งที่นายตำรวจกำลังจะทำกับเขา
"เดี๋ยวตกนะจ๊ะ" อธิคมกระซิบเสียงพร่า มืออีกขวาละมาช้อนใต้ต้นขาส่วนบนของคนรัก "รัดแน่นๆ"
"อู้ว...สารวัตร อย่านานนักนะ จะไม่ไหวแล้ว"
"รอบเดียวเท่านั้น" อธิคมพยักหน้า แล้วเริ่มพาแฟน 'เดินเล่น' ไปรอบๆ ห้อง หยุดพักเป็นจังหวะเพื่อขยับกายท่อนล่างให้กระชับแน่นขึ้น เพราะเกรงกลัวว่าจะพรากออกจากกัน เวลานี้เขาอยากจะเป็นเนื้อเดียวกันกับอนุภาพมากที่สุด
"คุณนุจ๋า ผมรักคุณนุที่สุด คุณนุรักผมไม๊ครับ" อธิคมออดอ้อน อีกฝ่ายส่ายหน้า หลับตาปี๋ หอบหายใจแรง
"นี่แน่ะ" อธิคมยิ้มมุมปาก ทำโทษคนที่ไม่ยอมรับว่ารักเขา เสียงคนที่โดนทำโทษร้องโอดโอย แต่นายตำรวจหาได้สงสารไม่ กลับเร่งจังหวะเร็วขึ้น พร้อมกับเซ้าซี้ไม่หยุด "รักไม๊ครับ...โอย..."
อนุภาพก้มหน้าลงงับปากเข้ากับต้นคอของนายตำรวจที่จงใจแกล้งเขา มือฟาดเข้าที่กลางหลังของคนที่ไม่ยอมหยุดนิ่ง
ยิ่งโดนทำร้าย อธิคมยิ่งฮึกเหิม ตอบกลับด้วยความรุนแรงเช่นกัน จนอนุภาพยอมเลิกกัดเขา เปลี่ยนมาเป็นแหงนหน้า อ้าปาก ร้องครางด้วยความรัญจวน
ปากแดงของชายหนุ่มยั่วยวนอธิคมนัก เขายื่นหน้าไปโลยเลียใต้คางของคนรัก พยายามเขย่าตัวของอนุภาพให้ยอมยื่นหน้าเข้ามาบดปากจูบเขา ลิ้นทั้งสองตวัดเกี่ยวกันแน่นจนแทบหลอมละลายเป็นเนื้อเดียวกันเช่นร่างกาย อธิคมพาคนรักระเริงสุขอยู่จนเขาก็แทบจะทนไม่ไหวเหมือนกัน อธิคมร้องครางเสียงดัง สะดุ้งเฮือกเป็นครั้งสุดท้าย ร้องเรียกอธิคมด้วยคำที่นำตำรวจหนุ่มอยากได้ยินที่สุด ก่อนจะเกร็งตัวหนีบรัดอธิคมจนชายหนุ่มแทบจะขาดใจ
สารวัตรอธิคมไม่รออีกต่อไปแล้ว อนุภาพเพิ่งถึงจุดหมาย เขารู้สึกได้ถึงความอุ่นข้นพุ่งรดหน้าท้องแกร่งของเขา จึงกระแทกกายเข้าไปในตัวคนรักลึกที่สุดเท่าที่ทำได้ พร้อมกับพาอนุภาพไปสัมผัสกับความสุขสุดยอดที่ทำให้ร่างกายของทั้งสองกระตุกราวถูกช๊อตด้วยไฟฟ้า...หากเป็นการกระตุกที่เสียวซ่านจนแทบจะทำให้ทั้งสองลืมว่ากำลังยืนอยู่บนโลกมนุษย์
เวลานี้...ชายหนุ่มทั้งคู่รู้สึกประหนึ่งว่ากำลังล่องลอยอยู่เหนือเมฆ สูงขึ้น...สูงขึ้น...สูงจนมองไม่เห็นสรรพสิ่งรอบกาย นอกจากความว่างเปล่า...ความว่างเปล่าที่สวยงามราวกับว่ากำลังอยู่บนสวรรค์
อธิคมหมดแรง...ม้าศึกที่คึกคะนองต้องทรุดตัวลงกองกับพื้น แต่กายของเขายังตรึงแน่นอยู่ในร่างของคนรักที่โอบรัดเขานิ่งสนิท...มีเพียงส่วนนั้นที่กำลังห่อหุ้มเขาอยู่กระตุกถี่กระชั้น บีบรัด รีดเอาทุกอยาดหยดของความสุขจนอธิคมครางกระเส่าเพราะความเสียวซ่าน
"คุณนุ พอเถอะครับ...ผม...โอย..." อธิคมวิงวอน "อูย...เดี๋ยวตัวแห้งหมด"
"บ้า" อนุภาพเสียงเข้ม ฟาดคนขี้เล่นด้วยฝ่ามืออีกหนึ่งครั้ง
"โอ๊ยเจ็บ" อธิคมร้องลั่น แล้วขยับเอวแรงๆ จนอีกฝ่ายก็ร้องลั่นเหมือนกัน
"ผู้กอง หยุดนะ ไม่เอา..."
"มาทำผมก่อนทำไมล่ะ" อธิคมทำเสียงงอน
"ออกไปนะ" อนุภาพสั่ง
"ไม่"
"ฮื่อ...สารวัตร"
"ได้เค้าแล้ว จะให้เค้าออกเร็วๆ ได้ไง ขออยู่ต่อนานๆ" อธิคมยิ้มวาบหวาม ดันตัวอนุภาพให้เอนนอนตะแคงลงกับพื้น แล้วหมุนตัวเองให้ไปอยู่ด้านหลัง
"สารวัตร..." อนุภาพครางเสียงอ่อน แม้จะถึงจุดสุดยอดไปแล้วแต่เขาก็ยังรู้สึกเสียวซ่านไม่ต่างจากเมื่อครู่ ความเปียกลื่นเมื่อครู่ตอนนี้เริ่มฝืด อธิคมยังไม่ยอมถอนกายออก กลับตะกองกอดเขาไว้แนบออก แผ่นหลังเขาเบียดอยู่กับอกกว้างของชายหนุ่ม รู้สึกถึงไออุ่นซาบซ่านจนไม่อยากให้อธิคมขยับตัวออกห่าง
อธิคมกระซิบข้างหูคนรักด้วยถ้อยคำหวาน ปากขบเม้มจนอนุภาพบ่นว่าใบหูเขาคงเป็นแดงไปหมดแล้ว อธิคมบอกว่าหยุดเม้มก็ได้ แต่ขอเป็นไล้ลิ้นแทน
"ผู้กอง...เมื่อยแล้วนะ เจ็บแขน" อนุภาพบ่น การนอนตะแคงบนพื้นเป็นเวลานานเริ่มทำให้รู้สึกไม่สบายตัว
"งั้นไปต่อบนเตียง" อธิคมพูดกลั้วหัวเราะ โอบรัดตัวแฟนหนุ่มแน่น แล้วขยับตัวทำท่าจะลุกขึ้นทั้งๆ ที่ตัวยังติดกันอยู่
"สารวัตรอย่านะ"
"ทำไม่อีกล่ะ คุณนุนี่เรื่องมากจริง" อธิคมแกล้งบ่น ก่อนจะร้องออกมาเพราะโดนอีกฝ่ายจิกนิ้วที่ต้นแขน
"ก็จะไปทั้งยังงี้เหรอ"
"ผมทำได้ อย่าดิ้นก็แล้วกัน" อธิคมหัวเราะ ตั้งท่าจะทำอย่างที่พูดจริงๆ "อุ้มแฟนขึ้นเตียง ไม่เห็นจะยากตรงไหน"
"หยุดแผลงได้แล้ว" อนุภาพปรามนายตำรวจคนเก่ง ก่อนจะกำราบอธิคมด้วยการกระตุกกล้ามเนื้อบางส่วนทำโทษชายหนุ่ม
"อูย..." อธิคมคราง...ยิ้มร่ารับการทำโทษ ก่อนจะอุทธรณ์เสียงอ่อนเมื่ออนุภาพขยับตัวหนีจากแก่นนกายของเขา "คุณนุ...ฮื่อ...รีบออกทำไม"
"เจ็บ"
"เจ็บจริงเหรอ เมื่อกี้ครางเสียงหลงบอกว่าชอบ บอกว่าเร็วๆ แรงๆ" อธิคมเย้า ก่อนจะรีบพลิกตัวออกห่าง เพราะรู้ทันอนุภาพที่รีบหันมาเงื้อมือเตรียมฟาดคนปากดี
"คุณนุ อย่านะ อย่า...เจ็บนะ เห็นไม๊ ผมได้แผลไปทั้งตัวแล้วนี่" อธิคมอ้อนวอน แต่นัยน์ตาเต้นระริก "สงสารกันบ้างสิ"
"กวนอยู่ได้" อนุภาพพึมพำ ยันตัวลุกขึ้นนั่ง
"แหม ก็คนมันรักนี่นา รักหรอกถึงหยอกเล่น รู้ไม๊ ถ้าไม่รักไม่ยอมให้รีดน้ำจนหมดตัวหรอก...โอ๊ยย..." คราวนี้อธิคมหนีไม่พ้น พูดเสร็จจึงต้องร้องลั่นเพราะอีกฝ่ายโถมตัวเข้าหา ฟาดฝ่ามือทั้งสองข้างบนหน้าอกกว้างแกร่ง แล้วฟาดซ้ำอีกครั้งจนคนหวงน้ำหงายหลังลงกับพื้น หากไม่ยอมแพ้ดึงตัวคนที่ทำร้ายเขาตามลงไปด้วย
"ฤทธิ์มากนัก เดี๋ยวก็โดนแทงอีกรอบ" อธิคมขู่
"ก็ลองดูสิ" อนุภาพไม่ยอมเหมือนกัน
"ขอพักซักห้านาทีนะ" อธิคมต่อรอง
"ไม่มีน้ำยา ห้านาทีเลยเหรอ เก่งจริงทำตอนนี้เลยสิ"
"อ๊ะ อ๊ะ อย่ามาท้านะ"
"ผู้กอง...ง่วงแล้ว ปล่อยทีเถอะ" อนุภาพเลิกเล่นกับอธิคม ยอมนิ่ง ปล่อยให้นายตำรวจกอดเขาแน่น
"บอกก่อนสิว่ารักผม และขอโทษที่สบประมาท บอกว่า นุ จะไม่พูดแบบนี้อีกแล้ว" อธิคมเสียงนุ่ม
"ไม่"
"งั้นก็โดน" อธิคมทำตาลุกวาบ ขยับตัวจะพลิกคนรักให้นอนราบกับพื้น
"เจ็บหลัง"
"งั้นไปที่มันไม่เจ็บหลัง" สารวัตรหนุ่มเสนอทางเลือก
"ผู้กอง นี่มันดึกแล้วนะ ผมง่วงนอนแล้ว" อนุภาพทักท้วง ทำปากยื่นอย่างไม่พอใจ
"ดึกแล้วจะเป็นไรไป ไม่มีใครเขาเก็บเงินค่านอนดึกหรอกน่า"
"ง่วงนอน เข้าใจไม๊ ง่วง...นอน" อนุภาพเน้นเสียง ตอนนี้รู้สึกง่วงนอนจริงๆ
"ถ้าง่วงก็หลับไป ผมทำของผมเอง" อธิคมหัวเราะ ไม่ยอมเลิกหยอกล้อเลียนแฟน
อนุภาพหมดปัญญาจะทัดทานนายตำรวจหนุ่มพลังม้า อธิคมอยากได้อะไรแล้วต้องได้ ไม่เคยเลยสักครั้งที่อธิคมจะยอมเชื่อฟังเขาเรื่องบทรัก ไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน บางครั้งเขาต้องตื่นนอนแต่เช้า ไปทำงานอย่างเหนื่อยอ่อน หมดแรงเพราะโดนอธิคมกวน จนใครๆ ที่ทำงานล้อเขาว่าหักโหมมากระวังต้องถูกหามส่งโรงพยาบาล
...แบบนี้คงอายตายเลย...หากต้องเข้าโรงพยาบาล ให้หมอให้น้ำเกลือเพราะโดนแฟนมอบความรักจนไม่ได้พักผ่อน...ใครไม่รู้ แต่เขารู้...บางครั้งเขายังนึกเล่นๆ ว่าอธิคมก็คงตามไปสะกิด ส่งสายตาวิบวับให้แบบที่กำลังทำอยู่...ว่า "ขอผมเถอะ ผมไม่ไหวแล้ว"
...ใครจะช่างออดอ้อนเหมือนอธิคมเป็นไม่มี...และที่สำคัญ ทุกครั้งที่อธิคมอ้อน เขาก็ทนไม่ได้เสียที...
"รักคุณนุจัง" อธิคมกระซิบข้างหู
อนุภาพโชคดี คืนนี้อธิคมคงพอใจแล้วจึงยอมให้เขาได้นอนพักผ่อน นายตำรวจหนุ่มดึงตัวเขาให้ลุกขึ้น โอบกอดเขาแน่น พาเดินกลับไปที่เตียงนอน จูบเขาอย่างเร่าร้อนอีกครั้ง ก่อนจะผลักให้ค่อยๆ เอนตัวลงบนที่นอน
"รัก รัก รัก"
"รู้แล้ว...นอนได้หรือยัง"
"คุณนุ ไม่อาบน้ำหรือ" อธิคมถาม
"ฮื่อ" อนุภาพหลับตา ทำเสียงในลำคอเบาๆ
"เดี๋ยวผมเช็ดตัวให้นะ" อีกฝ่ายเสนอเสียงนุ่ม ก่อนจะผละออกไปเงียบๆ...
****

ไม่รู้จะจบยังไง จบแบบนี้ล่ะนะ
บทนี้เป็นบทที่เอามาจากภาคสองตอนกลางๆ เรื่องครับ
ส่วนเรื่องอาทิตย์กับธงรบน่ะกรุณารอหน่อยนะคร้าบบบ
กำัลังทำใจอยู่

มีใครคิดไม๊ครับว่า ท้องฟ้ามีเวลาที่สวยงามมากๆ แต่พอพายุฝนมา ฟ้าก็น่ากลัวมากเหมือนกัน
สุขจนจุกคอหอย
ทุกข์ก็จุกคอหอยเหมือนกัน 
หลังสุขแล้วมักจะมีเศร้า
 

[PoP~Pu]

^

^

^
  

อย่างนี้ต้องกระซวกๆๆจิ้มบวกๆๆๆ ให้ถึง300เร็วๆ หึหึหึหึ

[Millet]

จิ้มมมมมมมมมมมมมม

โด่ว ไม่ทันรีบน เสียจุย
-----------

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดอีกรอบ

โฮกกก

[yunjaelover]

  


อะไรก็ไม่รู้ แต่ชอบ อิอิ 

[anna1234]

 

[K2KARN]

โอยยยยยย บทรักเลือดสาดกระจาย
ขอบริจาคเพิ่ม 

[M@nfaNG]

วันนี้ทำงานไปใจสั่นไป 5555+



ปล.มีทุกข์อะไรเหรอ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ชีวิตก็ต้องมีบ้าง สู้กันไปค่ะ 

[โน๊อา]

บวกไปอีก 1 เป็นของขวัญวันอังคารคับ