ตอนที่ 44 : สัญญา (2)
-ธาม-“พี่ธามนั่งคุยกับพ่อไปก่อนนะครับ ผมจะไปช่วยแม่จัดจานในครัว” นะโมบอกหลังจากแนะนำให้ผมรู้จักกับพ่อ และนั่งคุยเป็นเพื่อนอยู่พักหนึ่ง ผมพยักหน้าเพื่อบอกนะโมว่าผมอยู่ได้ ไม่มีปัญหา
“นะโมเล่าว่าไปรบกวนบ่อยๆ คราวก่อนก็ไปเที่ยวกับที่บ้านของธาม น้องทำอะไรให้หนักใจหรือเปล่า” เสียงถามใจดี คุณพ่อของนะโมเป็นผู้ใหญ่ที่ดูสุขุม ใจเย็น มีบุคลิกของครูชัดเจน
“ไม่เลยครับ เพราะนะโมไปด้วยถึงสนุก” ผมมั่นใจว่าพูดไม่ผิด อดยิ้มเอ็นดูไม่ได้เมื่อคิดถึงเสียงเจื้อยแจ้วของอีกฝ่าย
“ตอนนี้เลยกลายเป็นว่านะโนสนิทกับธามมากกว่าโชหรือเปล่า” แม้สีหน้าคนถามจะมีรอยยยิ้ม และคำถามฟังเหมือนไม่มีอะไร แต่เพราะสายตาที่มองผมอย่างพิจารณา ทำให้รู้ว่าผู้ใหญ่ก็คอยสังเกตอยู่ห่างๆ การที่ผมผู้เป็นแค่พี่ชายของแฟนเพื่อนแวะมาหาถึงบ้าน คงทำให้ผู้ใหญ่เอะใจอยู่ไม่น้อย คำถามหยั่งเชิงจึงถูกตั้งขึ้นมา
“นะโมน่าจะสนิทกับโชมากกว่าครับ แต่ผมเองก็กำลังพยายามอยู่”
“พูดแบบนี้ ระวังน้าจะเข้าใจผิด”
ผมเงยหน้าขึ้นสบตาท่านด้วยสายตาเคารพ นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ผมอยากเจอคุณพ่อของนะโม ผมไม่ชอบอะไรที่เลื่อนลอย เมื่อแน่ใจแล้วว่าผมชอบนะโม ผมก็อยากรู้ว่ามันมีความเป็นไปได้ไหม
“ผมไม่กังวลเรื่องนั้นครับ เพราะผมกำลังพยายามจีบลูกชายของคุณน้าอยู่จริงๆ”
คุณพ่อของนะโมมองผมด้วยสายตาค้นคว้าอยู่นาน
“บอกน้าแบบนี้ไม่กลัวเสียโอกาสเหรอ”
“กลัวครับ แต่ผมก็อยากทราบว่าคุณน้าทั้งสองรังเกียจผมไหม นะโมรักครอบครัวมาก ทุกครั้งที่พูดถึงผมดูออก สุดท้ายแล้วหากคุณน้าทั้งสองไม่อนุญาตก็ไม่มีทางที่นะโมจะตอบตกลงกับผม ผมจึงตัดสินใจเรียนคุณน้าตามตรง เพราะผมจริงจังกับนะโม ไม่เคยคิดจะจีบลูกชายของคุณน้าเล่นๆ ครับ”
“อย่างนั้นหรือ” คุณพ่อของนะโมถอนใจยาว
“นะโมรู้หรือยัง”
“ยังครับ”
“จู่ๆ มีผู้ชายมาบอกว่าชอบลูกชายตัวเอง ไม่ว่าพ่อแม่คนไหนก็คงช็อค”
“ขอโทษครับ” ผมยกมือไหว้
“น้ารู้จักลูกชายตัวเองดีพอสมควร น้าคิดว่านะโมไม่ได้ชอบผู้ชาย ดังนั้น...” เสียงถอนใจยาวดังขึ้น
“ก็ต้องไปพยายามเอาเอง ถ้าลูกชายน้าตอบตกลงกับเรา น้าก็ไม่มีปัญหาอะไร ลูกรักใครขอเพียงให้เป็นคนดี คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ไม่มีใครอยากขัดขวางความสุขของลูกหรอก แต่น้าขออย่างเดียว ถ้าน้องบอกว่าไม่ใช่ให้ธามถอยกลับไป อย่าสร้างปัญหาให้น้องลำบากใจ”
“ครับผม”
“เห็นนะโมเคยเล่าให้ฟังบ้างว่าที่บ้านค่อนข้างถือเรื่องชาติตระกูล ธามแน่ใจเหรอว่าจะไม่มีปัญหาทีหลัง”
“เมื่อก่อนใช่ครับ แต่ตอนนี้ไม่อีกแล้ว”
“แน่ใจนะ”
“ครับ แต่ผมกำลังจะเข้าไปคุยกับคุณพ่อและคุณปู่เกี่ยวกับเรื่องนี้”
“ดีแล้ว ฟังอย่างนี้น้าก็สบายใจ ไม่อยากให้มีปัญหาทีหลัง ขอบใจมากที่ธามชัดเจนกับน้าแล้วก็กับน้อง”
“ผมต่างหากครับต้องขอบคุณคุณน้า” ผมยกมือไหว้คุณพ่อของนะโม “ขอบคุณที่กรุณาผมครับ”
“ไปขอจากคนโน้นดีกว่า” คุณพ่อของนะโมพยักพเยิดไปทางด้านหลัง ผมจึงหันไปมอง นะโมถือจานบางอย่างเดินเข้ามา
“ขออะไรเหรอครับพ่อ”
“ขอให้เราไม่ดื้อ”
“ใครดื้อครับผมน่ารักจะตาย” นะโมวางจานบนโต๊ะ นั่งลงข้างพ่อ สอดมือเข้ากอดแขน ยิ้มอ้อน
“แน่ใจนะ เมื่อกี้พี่เขาบอกพ่อว่าเราไปสร้างวีรกรรมา”
นะโมหันมามองผม พูดแบบไม่ออกเสียง “ลุงขี้ฟ้อง”
“พี่ชมกับคุณน้าว่าเราทำตัวดี ชวนที่บ้านพี่เล่นไพ่ด้วย”
นะโมตาโตเป็นไข่ห่าน หันกลับไปมองพ่อ ยิ้มแหย “มันช่วยกระสับความสัมพันธ์ในครอบครัวได้ดีนะครับพ่อ บ้านเราก็เล่นเวลาไปเที่ยวกับญาติๆ ผมไม่ได้ชวนลงเดิมพันซะหน่อย คุณปู่ ลุงยุทธยังชอบเลย”
“เดี๋ยวนี้มีพวกครับ ผมบ่นอะไรไม่ได้เลย” ผมบอกคุณพ่อของนะโม ส่วนหนึ่งคือตั้งใจให้ท่านรู้ว่าที่บ้านผมชอบนะโมทุกคน
“เราเด็กกว่าต้องเชื่อฟังพี่ รู้ไหมลูก” มือใหญ่วางบนศีรษะของลูกชาย
“ครับพ่อ” นะโมยิ้มทั้งปากและตา
ผมรู้ตั้งแต่ได้คุยกับท่านทั้งสองว่าทำไมนะโมถึงเป็นเด็กน่ารักอย่างที่เป็นอยู่ เพราะทุกอย่างมาจากการปลูกฝังที่ดี
“ขอบคุณมากนะลุง เลี้ยงทั้งหนังทั้งข้าวเย็น อย่าลืมที่แม่ผมบอกนะ ว่าต้องแวะมากินกับข้าวฝีมือแม่ผมให้ได้ ไม่งั้นแม่คงไม่สบายใจ ตอนโทรมากว่าผมจะพูดให้ยอมได้ปากแทบฉีก”
นะโมเดินออกมาส่งผมที่รถ หลังจากเวลาผ่านไปจนดึกดื่น
“พอก้าวพ้นประตูปุ๊บเราก็เปลี่ยนปั๊บเลยเหรอ”
“แหมลุงก็ อันนั้นมันอยู่ต่อหน้าพ่อแม่ อันนี้มันคนกันเอง”
ผมชอบคำว่าคนกันเองของนะโม แต่ถึงอย่างนั้นผมก็อยากเป็นอย่างอื่นมากกว่า
“แต่พี่ชอบให้เราพูดกับพี่เพราะๆ มากกว่า” ผมจ้องตานะโม
“ลุงไม่ชอบผมแบบนี้เหรอ”
ผมหัวเราะเบาๆ ถามผมแบบนี้เรียกว่าแสบโดยไม่รู้ตัว
“ชอบ ชอบทั้งหมด แค่อิจฉาเวลาเห็นเราอ้อน”
“ลุงจะอิจฉาทำไม” นะโมพูดกับผมแต่สายตากลับเบือนไปทางอื่น ผมเห็นสีแดงเรื่อปรากฏบนใบหน้าเล็กแม้จะไม่ชัดเจนนัก แค่นี้ก็ถือว่าก้าวหน้าแล้ว
“หึๆ เอาไว้วันหลังพี่จะตอบ กลับเข้าบ้านไปพักผ่อนเถอะ”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมรอส่งลุงก่อน”
“พี่อยากเห็นเราปลอดภัยมากกว่า”
“หน้าบ้านผมเนี่ยนะลุง ฮ่าๆ” นะโมหัวเราะเสียงดัง
“พี่แค่อยากให้แน่ใจว่าคนที่เราเป็นห่วงปลอดภัย”
“อะ..อืม งั้นผมเข้าบ้านก่อน สวัสดีครับ” นะโมยกมือไหว้ผม เดินก้มหน้างุดๆ กลับเข้าบ้าน โดยไม่ยอมสบตาของผมเลย
ผมยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เงยหน้าขึ้นมองตัวบ้าน จนไฟในห้องชั้นบนเปิด เงาหนึ่งปรากฎที่หน้าต่างก่อนจะผลุบหายไป ผมหัวเราะออกมาเบาๆ หลับฝันดีนะเจ้าตัวแสบ
• • • • • • • •
“พี่ธาม” จอมขวัญเป็นคนแรกที่เห็น เมื่อผมผ่านประตูเข้าไปในร้านของป้าตาลแม่ของโช
“สวัสดีครับ” เดียวยกมือไหว้ผม ก่อนจะตามด้วยคนอื่นๆ
“มาทานข้าวกันเหรอ” ผมหยุดยืนข้างโต๊ะตัวยาว
“ครับ” ลีเป็นคนตอบคำถาม
“พี่ธามมีอะไรหรือเปล่าครับ” โชลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินมาหาผมที่หัวโต๊ะ
“เปล่า คุณปู่อยากทานข้าวเหนียวมะม่วงของที่ร้าน พี่โทรบอกป้าตาลไว้แล้ว”
ผมบอกความจริงครึ่งหนึ่ง คุณปู่บอกให้ผมโทรสั่งให้จริง แต่จะให้คนขับรถส่วนตัวแวะมารับ แต่เมื่อผมทราบจากป้าตาลว่าทั้งหมดกินข้าวอยู่ที่ร้าน ผมจึงตัดสินใจออกจากบริษัทมารับด้วยตัวเอง”
“นั่งก่อนครับ เดี๋ยวผมไปบอกแม่ว่าพี่ธามมาแล้ว” โชดึงเก้าอี้ว่างตรงข้ามนะโมออกให้ผม ก่อนเดินตรงไปยังห้องครัว
“ทานกันเสร็จแล้วเหรอ”
“ครับ กำลังจะกลับแล้ว” เดียวเป็นคนตอบผม
“สองคนนี้ไม่มีรถใช่ไหม กลับยังไง” ผมหมายถึงจอมขวัญกับนะโม
“พี่นอร์ทอาสาไปส่งค่ะ ทั้งสองบ้านเลย”
“ติดรถพี่ไปแทนก็ได้ น่าจะสะดวกกว่า”
“พี่ธามสะดวกเหรอครับ” นอร์ทถามผมด้วยน้ำเสียงเกรงใจ
“สะดวกสิ”
“งั้นผมฝากน้องๆ ด้วยนะครับ จริงๆ ผมมีนัดต่อแต่กะจะวนไปส่งก่อน”
“โห ทิ้งกันเลยเหรอพี่นอร์ท” นะโมโวยวาย
“ใครเรียกทิ้ง เรียกว่าด้วยความเป็นห่วง เราจะได้นั่งรถหรูๆ สบายกว่ารถพี่”
“เหอะเห็นสาวดีกว่าน้องก็บอก” เจ้าตัวแสบทำปากยื่นปากยาว
“ได้แล้วครับ” โชเดินออกมาพร้อมกับป้าตาล ผมทักทายคุณแม่ของโชอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากนั้นจึงเอ่ยขอตัว
“ไปเลยไหม”
“ค่ะ”
ผมปล่อยให้ทั้งคู่ร่ำลาคนที่เหลือ ก่อนเดินตามกันออกมาจากร้าน นะโมขึ้นนั่งเบาะหลัง จอมขวัญนั่งเบาะหน้าคู่กับผม
ผมขับรถไปส่งจอมขวัญที่บ้านก่อน เพราะอยู่ใกล้ที่สุด
“พี่ธามส่งผมลงแถวบ้านจอมขวัญก็ได้ จะได้เอาของหวานไปให้ปู่” นะโมจะเรียกผมว่าลุงเฉพาะเวลาที่อยู่ด้วยกันสองคน
“ไม่เป็นไร เสียเวลาไม่นาน”
“ผมก็ไม่เป็นไร กลับเองได้สบาย”
“เรื่องนี้มีทางออกง่ายๆ ค่ะ มึง..เอ๊ย..นะโมก็ติดรถพี่ธามเอาของหวานไปส่งคุณปู่ก่อนสิ แล้วค่อยให้พี่ธามไปส่งที่บ้าน” จอมขวัญช่วยเสนอทางออก
“คิดได้” นะโมนั่งอยู่เบาะหลัง ยื่นมือมาผลักหัวเพื่อนเบาๆ “พี่ธามอยู่บ้านเดียวกับคุณปู่ จะไปๆ มาๆ ทำไม”
“เราลืม” จอมขวัญยิ้มเขิน “ชอบคิดว่าบ้านพี่ธามแยกออกมาเหมือนบ้านอานรีทุกที”
จอมขวัญเป็นคนเดียวที่ยังไม่เคยไปบ้านผม จึงไม่แปลกที่จะลืมความจริงข้อนี้
“พี่ธามชะลอเข้าซ้ายได้เลยค่ะ เลยเสาต้นนั้นไปนิดหนึ่งก็บ้านจอมขวัญแล้ว” จอมขวัญชี้มือให้ผมดู
หลังจากส่งจอมขวัญเรียบร้อย นะโมก็ย้ายมานั่งข้างหน้าคู่กับผม
“ลุงเปิดแอร์เย็นชะมัด นั่งข้างหลังไม่เท่าไหร่ ข้างหน้าโคตรหนาว” นะโมยื่นมือไปข้างหน้าทำท่าจะปรับแอร์ ก่อนหันมามองหน้าผม
“ปรับได้ไหมลุง”
“ได้”
“ขอบคุณครับ แล้วปุ่มอะไรมันเยอะแยะเนี่ย” นะโมก้มลงไปมอง
“นี่แหละน้าข้อเสียของรถหรู รถพ่อผมไม่เห็นจะยุ่งยาก บิดเอา”
“หึๆ” ผมขำคนขี้บ่น นะโมเบาแอร์แล้วก็หันไปยุ่งกับเครื่องเสียงต่อ “ฟังเพลงได้ไหมลุง”
“อืม”
“ทำไมมีแต่เพลงฝรั่ง เพลงไทยเพราะๆ มีตั้งเยอะ ลุงไม่ฟังเลยเหรอ” คนเลื่อนหาเพลงบ่นผม
“วันหลังเราก็หามาใส่ไว้ให้พี่สิ”
“ได้ๆ “นะโมพยักหน้า “เดี๋ยวนะ!” หน้าเล็กเงยขึ้นมอง “เกี่ยวอะไรกับผม”
ผมไม่ตอบคำถาม มีเพียงเสียงหัวเราะดังเบาๆ นะโมยักไหล่หันไปยุ่งกับการเลือกเพลงต่อ จนได้โฟลเดอร์ที่ถูกใจ
“เพลงนี้สิเพราะ” คนพูดเอนหลังพิงเบาะ “หือ? ลุงจะไปไหน มันผ่านทางไปบ้านผมมาแล้วนะ”
“เราให้พี่ไปบ้านก่อนไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ที่ไหน!”
“พี่ได้ยินจอมขวัญพูด”
“ลุงงง จอมขวัญเข้าใจผิด ไม่ฟังให้จบก่อนนน” เจ้าเด็กแสบโวยวาย งอแง
“เราไม่อยากไปเยี่ยมคุณปู่เหรอ”
คนฟังชะงักกึก ทำปากยื่นๆ มองค้อนผม
“พูดแบบนี้ใครจะกล้าปฏิเสธครับ ไปก็ได้ ดีเหมือนกันไปเล่นกับคุณปู่สักหน่อย”
“อะไรนะ”
“คุณปู่กับผมเป็นเพื่อนเล่นกัน ลุงไม่รู้เหรอ” นะโมหันมายักคิ้วให้ผม ก่อนหัวเราะชอบใจ
ผมซ่อนรอยยิ้มเอาไว้ไม่ให้นะโมเห็น ใครว่าผมได้ยินจอมขวัญพูดไม่หมด ก็แค่อยากอยู่กับเจ้าตัวแสบอีกนิดเท่านั้นเอง
• • • • • • • •
“มีอะไร ถึงมาหาทั้งพ่อทั้งลูก” คุณปู่ทักเมื่อผมกับพ่อเดินเข้าห้องทำงานของคุณปู่พร้อมกัน
“ผมมีเรื่องอยากเรียนคุณปู่ครับ” ผมกับพ่อนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน
คุณปู่วางปากกาลง เอนหลังพิงพนักเก้าอี้มองผม “ว่ามาสิ”
ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ การบอกพ่อแม่ว่ายากแล้ว การบอกคุณปู่นั้นยากกว่า ถึงแม้ว่าคุณปู่จะรับเรื่องโชได้ แต่ใช่ว่าจะรับได้อีกครั้ง โดยเฉพาะกับผมที่เป็นหัวเรือใหญ่ของบริษัทในรุ่นถัดไป
“ผมชอบนะโมครับ”
คุณปู่มองหน้าผมนิ่ง ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบกริบ นานจนผมเริ่มหายใจติดขัด ก่อนเสียงถอนใจยาวจะดังขึ้น “ก็คิดอยู่แล้วตั้งแต่เมื่อคืน”
ดวงตาของผมเบิกกว้าง ได้แต่มองใบหน้าของคุณปู่
“เอาเถอะ ปู่คงห้ามไม่ได้และจะไม่ห้ามด้วย แต่รู้ใช่ไหมว่าเราต้องทำงานให้หนักขึ้น ประสบความสำเร็จให้มากขึ้น คนถึงจะก้มหัวให้”
“ครับคุณปู่ ขอบคุณมากครับ” ผมยกมือไหว้ โล่งอกที่ทุกอย่างไม่น่ากังวลอย่างที่คิด
“ผมนึกว่าคุณพ่อจะสั่งห้ามเสียอีกครับ ยังกังวลแทนธาม”
“ฟังทีแรกพ่อก็คิด จะสองคนเลยไม่ได้ แต่มันก็แค่ความคิดชั่ววูบ”
“ผมถามได้ไหมครับ ทำไมคุณพ่อถึงเปลี่ยนใจ”
“เพราะพ่อถามตัวเองว่าพ่อต้องการอะไร อยากกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนตอนที่พี่ของยุทธยังอยู่เหรอ ไม่มีความสุข มีแต่ความโกรธ ถือตัว ชิงชัง ลองเทียบกับตอนนี้ พ่อมีความสุขดี ลูกหลานเข้าใกล้ ได้ใช้เวลาด้วยกัน จะผลักไสออกไปอีกอย่างนั้นเหรอ และที่พ่อคิดจะห้าม พ่อไม่ได้รังเกียจ เลิกไปนานแล้ว เป็นห่วงก็แค่ตระกูล กลัวไม่มีลูกหลานสืบทอดเท่านั้นเอง”
“ผมก็กังวลเรื่องนั้นครับ”
“แต่มาคิดดูอีกที พ่อแก่แล้วจะอยู่ได้อีกสักกี่ปี นามสกุลตายไปก็ใช่ว่าจะเอาไปได้ อะไรที่กังวลก็ไม่ได้อยู่เห็น สู้ได้เห็นลูกหลานมีความสุขกับตาไม่ดีกว่าเหรอ เสียดายที่พ่อคิดได้ช้าไป พี่ชายของยุทธ..”
“อย่าพูดถึงอดีตเลยครับพ่อมันผ่านไปแล้ว”
“ยุทธก็อย่าเป็นเหมือนพ่อ อย่าขัดขวางความสุขของลูก อย่าต้องมานั่งเสียใจทีหลังเหมือนพ่อ”
“ครับคุณพ่อ”
“ก็บอกให้เจ้าธันมีลูกเยอะๆ มีเผื่อพวกพี่ๆ ด้วย ยามแก่เฒ่าจะได้ช่วยกันดูแล”
“แล้วถ้า..ธันก็เป็นละครับพ่อ”
คราวนี้คุณปู่ตาลุกโพลง “พูดจริงเหรอ”
“เปล่าครับ” พ่อผมหัวเราะเบาๆ “แค่คิดไว้ก่อน”
“มาถึงขั้นนี้แล้วก็ช่างเถอะ พ่อเคยอยากได้ลูกชายเยอะๆ ตอนนี้ก็สมใจแล้ว ไม่สำคัญอีกแล้วว่าผู้ชายแต่งเข้า ผู้หญิงแต่งออก ยังไงก็สายเลือดทางเราครึ่งหนึ่ง ถ้าเจ้าธันมันจะเป็นจริงๆ ก็ขอลูกเจ้าธารีใช้นามสกุลเราสักคนสองคนก็ได้” คุณปู่หยุดพูด คิ้วขมวดเข้าหากัน “ไม่ใช่เจ้าธารีก็เกิดจะชอบผู้หญิงขึ้นมาอีกคนนะ”
“ฮ่าๆ ไม่แน่นอนครับพ่อ ผมเห็นรูปนักร้องผู้ชายเต็มห้อง คงไม่เป็น”
คุณปู่ถอนใจยาวดูโล่งอกจริงๆ “ก็ยังดี ส่วนธามจะทำอะไรก็คิดให้มันดีๆ เราเป็นผู้ใหญ่ อีกคนยังเด็ก เพิ่งเข้ามหา’ลัยไม่นาน เราถึงต้องเป็นคนที่คิดให้เยอะ อย่าทำให้น้องเสียหาย”
“ครับ”
“ไปทำงานได้แล้ว แห่กันมาเหมือนมีเรื่องใหญ่” คุณปู่โบกมือไล่
“ขอบคุณครับคุณปู่” ผมยกมือไหว้ ก้มหัวลงต่ำด้วยความเคารพ เดินออกจากห้องทำงานของท่านด้วยหัวใจและสมองที่ปลอดโปร่ง
จากนี้ไปผมจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ทั้งเรื่องบริษัทเพื่อคุณปู่และครอบครัว และเรื่องของนะโม เพื่อหัวใจของตัวเอง
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ★ ♥โลกใบกลมของผมกับคุณปลาฉลาม♥ ★ [ตอนพิเศษ] ♥ 26/01/19 ♥ P.53 (อ่าน 294973 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก