ตอนที่5
อยากนอนกับเฮีย
ถึงแม้จะบอกกับเฮียและป๊าว่าจะไม่มาขายปาท่องโก๋แล้วแต่ผมก็ยังคงคอยแวะเวียนไปนั่งคุยเต๊าะกับเฮียตลอด ผมไม่มีทางปล่อยให้เฮียหลุดมือไปหรอก แล้วยิ่งนับวันลูกค้าเฮียเพิ่มขึ้นผมก็ยิ่งไม่ชอบใจก็ดูสิมีแต่ลูกค้าสาวๆทั้งนั้นที่เข้ามาคุยมันน่าโมโหมั้ยล่ะ
ที่น่าโมโหยิ่งกว่าก็คงเป็นเพจพ่อค้าหล่อบอกต่อด้วยในเฟซบุ้คนั่นแหละที่โพสต์รูปเฮียกำลังยื่นน้ำเต้าหู้ทำหน้าหล่อๆให้ลูกค้าพร้อมแคปชั่นกรี๊ดกร๊าดและบอกพิกัดซะดิบดีทำเอาคนแห่มาร้านเฮียเต็มไปหมด จากที่เฮียขายคนเดียวได้ตอนนี้ก็ต้องให้พี่จินกับพี่จันมาช่วยอีกแรง
ส่วนผมก็ทำหน้าที่ยืนมองคนนู้นทีคนนี้ที มองแบบตาขวางๆอ่ะก็ใครใช้ให้มาแอบจับมือเฮียล่ะ อีกคนก็ส่งยิ้มหวานหยดย้อยเชียวนะแล้วนั่นให้เงินก็พอป่ะจะเอากระดาษจดเบอร์โทรให้ทำไม อยากประกาศมากว่าคนนี้น่ะของซีนนะจองไว้ตั้งแต่เฮียหัวเกรียนๆจนตอนนี้ก็ผมขึ้นเยอะแล้วด้วย คนอื่นไม่มีสิทธิ์มายุ่ง
“ดูทำหน้าเข้า”
“ก็ซีนไม่ชอบอ่ะพี่จัน ดูดิเห็นโต้งๆเลยว่าจีบเฮียทำมาเป็นเหนียมอาย หึ!”
“เอาน่าซีน ยิ้มหน่อยเร็ว” พี่จันว่าแล้วลูบหลังผมเบาๆ
“ก็เฮียยิ้มตอบคนพวกนั้นอ่ะ ซีนไม่ชอบเลย”
“นั่นลูกค้าไงซีน เข้าใจเฮียเขาหน่อยนะ”
“อือๆซีนจะพยายามขอบคุณพี่จันครับ”
“จ้า”
บอกพี่จันไปแบบนั้นแต่คนไม่ชอบก็คือไม่ชอบ แต่ผมต้องกลับบ้านก่อนเลยไม่มีโอกาสจะได้พูดคุยกับเฮียเท่าไหร่ ผมบอกลาทุกคนก่อนจะเดินไปขึ้นมอเตอร์ไซต์ของตัวเองด้วยหน้าบึ้งๆ
ก็ผมงอนเฮียอ่ะตั้งแต่ที่เกือบได้กันวันนั้นเฮียก็ไม่มีเวลาให้ผมเหมือนเดิมอีกเลย ผมก็ไม่ค่อยจะอยากเรียกร้องกับเฮียนักหรอกแต่แบบเข้าใจมั้ยอ่ะผมก็ต้องการเวลาที่อยากจะอยู่กับเฮียเหมือนกัน
“ซีน”
ตอนที่กำลังจะสตาร์ทรถผมก็ได้ยินเสียงของเฮียเรียกไว้เลยหันไปมองทั้งหน้าบึ้งๆนั่นแหละ
“อือ” ขานรับเฮียเบาๆ มองเฮียที่เดินเข้ามาหาผม ตรงที่เราอยู่มันค่อนข้างมืดเพราะว่าเป็นข้างๆร้านซ่อมรถของป๊าที่ปิดไฟหมดแล้ว
“งอนอะไรเฮียหืม?”
แล้วเฮียก็จะชอบมาทำอ่อนโยนแบบนี้อยู่เรื่อย รู้ทั้งรู้ว่าซีนจะแพ้ให้ก็ทำแบบนี้ตลอดเลย
“ก็ซีนไม่ชอบ”
“งอแงจริงๆเลย”
“ฮื่อ ไม่ต้องมาหอม” ทำเป็นสะบัดหน้าหนีแต่จริงๆอยากจะยื่นแก้มไปให้เฮียหอมแรงๆ
ผมก็ทำเป็นเล่นตัวไปงั้นแหละ นานๆทีเฮียจะเดินมาง้อถึงที่ นี่คิดว่าตัดสินใจถูกมาที่วันนั้นเข้าไปเสนอตัวให้เฮียก็เลยทำให้มีวันนี้ที่ต้องมากุ๊กกิ๊กๆกับเฮียในที่มืดๆ
“เป็นเด็กดีให้เฮียหน่อย”
“ซีนก็เป็นแบบนี้อ่ะ ถ้าเฮียอยากได้เด็กดีก็ไปหาเอาข้างหน้านู่น”
“แน่ใจนะว่าให้ไปหาจริงๆ”
ผมเงยหน้าจ้องเฮียเขม็ง บ้าจริงเลยไม่น่าไปประชดแบบนั้นเกิดเฮียหาคนอื่นขึ้นมาจริงๆผมนี่แหละจะแย่ เอาใหม่ๆผมจะพูดใหม่
“ไม่! แต่ตอนนี้ซีนงอนอยู่เฮียต้องง้อสิ”
“งั้นพรุ่งนี้เฮียไปส่งที่โรงเรียนดีมั้ย”
เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจมาก ก็นานๆทีกว่าจะอ้อนเฮียให้ไปส่งได้ก็แทบตายเลยนะแต่นี่เฮียถึงกับเสนอเองใครมันใจไม่สนใจล่ะ อืม..ขอเล่นตัวอีกห้านาทีแล้วกัน
“นี่ง้อแล้วเหรอ?”
“อืม”
“พาไปกินข้าวก่อนไปโรงเรียนด้วย” ไหนๆเฮียก็ยอมแล้วผมก็ไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไป อยากได้อะไรก็จะขอตอนนี้แหละ
“อืม”
“แล้วก็...วันหยุดนี้ขอไปนอนกับเฮียได้มั้ย”
เฮียส่ายหน้าทำเอาผมใจเสีย “ป๊าซีนเขาไม่ยอมหรอก”
“วันหยุดนี้ป๊ากับน้ารินไม่อยู่”
ใช่แล้วครับ...วันหยุดนี้ป๊าจะพาน้ารินไปหาพ่อแม่ของน้ารินแต่ผมไม่ได้ไปด้วยเพราะติดทำงานกลุ่มก็เลยต้องอยู่บ้านคนเดียว ไม่สิป๊าบอกว่าจะให้ไอ้พี่ปิงมาอยู่เป็นเพื่อน
“นี่วางแผนมาแล้วใช่มั้ย” เฮียหรี่ตามองผมอย่างรู้ทัน
“เปล๊า!” ผมปฏิเสธแต่เสียงมันสูงไปหน่อยเลยทำเป็นกระแอมไอเบาๆ “ก็ถ้าไม่ได้ก็เป็นไร ซีนกลับละ”
ทำท่าจะสตาร์ทรถอีกครั้งแต่เฮียก็รั้งไว้ด้วยการขึ้นมานั่งซ้อนข้างหลังแล้วโอบเอวผมไว้แน่น เอาใบหน้ามาเกยกับไหล่เล็กของผมก่อนจะกระซิบข้างหู
“ให้เฮียไปนอนบ้านซีนจะดีกว่า”
บ้าเอ๊ย! เฮียก็ขี้อ่อยเหมือนกันอ่ะ แล้วอะไรคือการมากัดหูผมเสร็จแล้วก็หอมแก้มย้ำๆอยู่นั่น ไม่รู้หรือไงว่าแค่นี้ก็มีอารมณ์แล้ว
“อื้อเฮีย เดี๋ยวคนเห็น”
เฮียยังคงคลอเคลียผมไม่เลิก ไอ้ผมก็ไม่ได้ปฏิเสธจริงจังหรอกเอียงคอให้เฮียมาไซร้ด้วยความเต็มใจด้วยซ้ำ เหมือนเฮียจะสนุกกับการสัมผัสร่างกายผมจริงๆแล้วนี่เฮียไม่ไปขายน้ำเต้าหู้ต่อหรือไง
“ฮึ่ม..ขี้ยั่วจริงๆ” เสียงของเฮียต่ำพร่าทำเอาผมขนลุกขนชันขึ้นมา คือมันแบบเซ็กซี่มากเลย
ผมไปยั่วเฮียตอนไหนไม่ทราบ มีแต่เฮียนั่นอ่ะมาไซร้มาหอม ลูบๆคลำๆตัวผมจนเกิดอารมณ์แล้ว
“เฮีย..อันนั้นของเฮียมันแบบ..” ผมสัมผัสได้ถึงจุดกลางตัวของเฮียที่ขยายใหญ่ขึ้น มันชนหลังผมอ่ะผมก็รู้สึกน่ะสิ
“กลับไปที่ร้านกับเฮียก่อน”
ผมไม่มีโอกาสได้ปฏิเสธเฮียก็คว้ามือของผมไว้แล้วเดินไวๆผ่านหน้าร้านน้ำเต้าหู้ของเฮียเข้าไปในตึกที่เป็นคูหาซึ่งเฮียก็เป็นเจ้าของอยู่ ชั้นสองก็จะมีพวกเตียงนอนอะไรแบบนี้ด้วย เฮียเคยบอกว่าเวลาที่ขายเลิกดึกๆแล้วกลับไม่ไหวก็ขึ้นมานอนบนนี้ตอนเช้าก็กลับบ้าน
เฮียไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรอีกก็ผลักผมลงบนเตียงแล้วก็เข้าจู่โจมผมทันที ผมไม่ทันตั้งตัวได้แต่นอนร้องครางให้เฮียฟัง เสื้อก็ถูกเลิกขึ้นจนเห็นหน้าอก เฮียก็ก้มมาจูบไปทั่วทุกตารางนิ้วในร่างกาย กางเกงก็ถูกถอดออกแล้วโยนทิ้งไปไหนไม่รู้เฮียดูไม่สนใจ ก่อนเฮียจะยกขาผมขึ้นมาพาดบ่าไว้แล้วกดจูบลงบนต้นขาด้านใน ขบกันจนผมต้องร้องครางแผ่ว
“ตรงนี้ทำรอยได้ไม่มีใครเห็น”
เฮียพูดเองเออเองแล้วก็ทำการดูดดึงจนเกิดรอยเป็นจ้ำสีแดงตรงต้นขาด้านใน มือข้างที่ว่างก็คอยเล่นกับนมของผมทั้งสองข้างสลับกันไปมา ผมไม่มีโอกาสได้พูดอะไรเลยนอกจากครางอย่างเดียว มันเป็นความรู้สึกที่เสียวจนผมแทบอยากจะร้องไห้ คราวก่อนที่เฮียทำมันก็ไม่ได้ขนาดนี้ไง
“อะ..อือ เฮียย”
ปากของเฮียเริ่มเลื่อนไปเรื่อยๆวนเวียนอยู่ตรงส่วนนั้นของผม เฮียกดจูบลงไปทำเอาผมผวาเฮือก กำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่นตอนเฮียใช้ลิ้นเลียบนส่วนนั้น
ฮือ..เฮียจะเก่งเกินไปแล้ว
“ชอบมั้ย?” ยังมีหน้ามาถามอีก ครางขนาดนี้คงไม่ชอบมั้งเฮีย
“อื้อ!”
ริมฝีปากได้รูปของเฮียครอบครองไปยังส่วนนั้นของผม ผมเชิดใบหน้าขึ้นกลั้นเสียงครางไว้กลัวว่าพี่จินกับพี่จันใครสักคนจะขึ้นมาได้ยินแล้วความลับที่เราตกลงกันไว้จะแตกแต่ก่อนที่ความลับจะแตกผมว่าผมอาจจะแตกก่อนความลับก็ได้ครับ
“อ่า...ซีนน้อยนี่น่ารักจังนะ” เฮียผละออกแล้วก้มลงจุ๊บลงบนส่วนนั้น
อารมณ์ของผมยังคงคั่งค้าง ปรือสายตามองเฮียที่ขยับขึ้นมาให้ใบหน้าของเราแนบชิดกัน
“เฮียชอบแกล้งซีนเรื่อยเลย”
เพราะเฮียไม่เคยจะทำให้ผมเสร็จสักครั้งพอผมทำท่าจะเสร็จเฮียก็ผละออกแล้วปล่อยให้ผมคั่งค้างไปกับความรู้สึกนั้น ส่วนเฮียก็เอาแต่นั่งยิ้มทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ผม สายตาก็พราวระยับจนอยากจะเอานิ้วขึ้นมาจิ้มตาให้เลิกทำตาแบบนั้นใส่ผมซักที
สิ่งที่เฮียควรทำตอนนี้คือควรทำให้ผมเสร็จต่างหาก
“เฮียไม่ได้แกล้งแค่จะทำให้เสร็จพร้อมกัน”
ยังไม่ทันที่จะถามต่อฝ่ามือหนาของเฮียก็กอบกุมส่วนนั้นของผมกับเฮียไว้ด้วยกันก่อนมือจะขยับรูดรั้งเนิบนาบ ผมกัดปากกลั้นเสียงครางแต่เฮียก็ก้มลงมาจูบไม่ให้ผมกัดปากตัวเอง เฮียชอบดุเวลาผมกัดปากเพราะเฮียกลัวว่าจะเป็นแผลแต่เฮียอ่ะไม่เคยคิดหรอกว่าเวลาเฮียกัดปากผมมันก็เป็นแผลเหมือนกัน
จังหวะรูดรั้งของเฮียเพิ่มความเร็วขึ้นไปตามอารมณ์ที่กำลังไต่ขึ้นสูงเรื่อยๆ เฮียครางเสียงต่ำอยู่ข้างใบหู คลอเคลียใบหน้าอยู่กับซอกคอของผม อารมณ์เสียวซ่านเพิ่มขึ้นเหมือนกำลังจะระเบิดออดมาในไม่ช้า และไม่นานผมกับเฮียก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมๆกันอย่างที่เฮียต้องการ
เสียงหอบหายใจของเฮียยังคงดังก้องอยู่ในหูของผมเพราะเฮียยังคงซบไหล่ผมอยู่ส่วนผมก็ยกมือขึ้นมาโอบกอดเฮียไว้หอบหายใจแรงไม่แพ้กันกับเฮีย
“อือ หนักนะเฮีย”
เฮียแกล้งทำเป็นทิ้งตัวลงนอนทับผมจนผมต้องครางประท้วง เฮียก็ไม่ใช่ว่าจะตัวเล็กๆนะยังมีหน้าจะมานอนทับผมอีก
“มันเขี้ยว”
ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเฮียชอบกัดผม กัดมันไปทั้งตัวขนาดแก้มผมเฮียก็ชอบกัด บางครั้งไปส่องกระจกดูก็เห็นเป็นรอยฟันตรงที่เฮียชอบกัดเจ็บๆ ทั้งที่เป็นคนชอบพูดย้ำเองว่าจะไม่ทำรอยแต่ก็ทำให้มีรอบทุกที
เห็นว่าเราไปถึงขั้นนี้กันแล้วก็ใช่ว่าความสัมพันธ์ของผมกับเฮียจะคืบหน้า เมื่อก่อนเป็นยังไงตอนนี้ก็เป็นอย่างนั้นแค่มีเพียงความสัมพันธ์ทางกายที่พัฒนาขึ้นจากเมื่อก่อนพัฒนาจนผมก็ปลื้มใจนะแต่บางครั้งก็แอบคิดว่าเราจะอยู่กันแบบนี้ไปตลอดเลยเหรอ
เคยมีสักเสี้ยวมั้ยที่เฮียจะชอบผมกลับมาบ้าง เฮียชอบเอาแต่พูดย้ำว่ายังไงผมก็ไปเจอคนอื่นอยู่ดีแล้วไอ้ที่ทำอยู่นี่ผมคงหลุดออกจากบ่วงของเฮียได้หรอกนะ
ยิ่งคิดก็ยิ่งน้อยใจ สะบัดหน้าไล่อารมณ์นอยด์ของตัวเองออกไปเร็วๆโดยไม่ให้เฮียได้เห็น ผมไม่อยากต้องมาทะเลาะเรื่องนี้กับเฮีย ในเมื่อตอนนี้ก็มีความสุขดีผมก็คงจะปล่อยเรื่องความรู้สึกของตัวเองไปก่อน
“เฮียลุกออกไปเลย ซีนจะกลับบ้านแล้วเดี๋ยวป๊าจะว่าอีก” ผมผลักอกเฮียให้ออกจากตัวแต่เฮียก็ดื้ออ่ะทำตัวแข็งแถมยังเอาแขนมารัดเอวผมไว้อีก
“ขอเฮียกอดก่อน”
“งืออ”
“งอแงอีกแล้ว” เฮียผละออกจากไหล่ผมแล้วก้มลงมาหอมแก้มผมเสียงดังฟอด “เดี๋ยวนี้งอแงเก่งมาก”
“เฮียก็ดื้อเก่งเหมือนกัน” ผมว่ากลับบ้างยื่นหน้าไปกัดไหล่เฮียเอาคืนที่เฮียหอมแก้ม
“เฮียดื้อยังไง ไม่ใช่ซีนหรอกเหรอที่ดื้อกับเฮีย”
“อื้อซีนไม่เคยดื้อเลย”
“แก้ตัวตลอด”
“แก้ผ้าด้วยเนี่ย ตอนนี้ไม่มีอะไรให้ปิดร่างกายเลยสักชิ้น” ผมว่าอย่างติดตลก “เฮียมือไวมากซีนแบบยังไม่ทันจะหายใจออกเฮียก็แก้ผ้าซีนออกหมดแล้ว”
“พูดเว่อร์ไปแล้วซีน เฮียก็ทำไปตามอารมณ์”
“เดี๋ยวนี้มีอารมณ์บ่อยอ่ะแต่ก่อนอ่อยจนไม่รู้จะอ่อยยังไงแล้วก็ไม่เห็นจะมีอารมณ์สักที”
“ก็ตอนนี้กับตอนนั้นมันไม่เหมือนกัน” เฮียว่าเสียงอ้อมแอ้มแก้ตัวไปเรื่อยอ่ะ
ผมไม่ได้ตอบอะไรเฮียไปอีกปล่อยให้เฮียกอดแล้วก็คลอเคลียอยู่แบบนั้น ตามใจว่าเฮียอยากจะทำอะไรกับร่างกายของผม ผมไม่ห้ามหรอกออกจะชอบด้วยซ้ำตอนที่โดนเฮียสัมผัส
“แล้วนี่ต้องอาบน้ำก่อนกลับบ้านอีกแล้วอ่ะ ป๊าถามตลอดเลยว่าทำไมถึงต้องอาบน้ำมาจากร้านเฮียทุกครั้ง”
“ก็บอกว่าช่วยเฮียแล้วเหงื่อออกมันร้อนไง”
“เหตุผลคือแถให้สุดเลยเฮีย”
“แล้วซีนจะบอกป๊ายังไงล่ะถ้าไม่บอกแบบนี้”
“ไม่รู้เหมือนกัน งั้นลุกเหอะไปอาบน้ำกัน” นี่ไม่ได้ตั้งใจชวนเฮียไปอาบน้ำด้วยกันเลยนะ คือปากมันเผลอพูดออกไปเองอ่ะไม่ได้ตั้งใจจริงๆ
“แล้วก็ชอบยั่วเฮียแบบนี้จะไม่ให้มีอารมณ์ได้ยังไง”
เฮียบ่นตามหลังผมที่เดินนำเฮียไปเข้าห้องน้ำ เดินไปทั้งร่างกายเปลือยๆไม่มีเสื้อผ้าติดตัวนั่นแหละเห็นกันไปทั่วทั้งตัวแล้วผมก็ไม่ค่อยอายมากเท่าไหร่หรอก เร้าใจดีแถมหุ่นเฮียนี่แบบแซ่บลืม!
◐ ◑
ตอนนี้ผมกำลังช่วยน้ารินทำอาหารอยู่ในครัว เย็นวันนี้น้ากิมกับเฮียจะมากินข้าวด้วยกันกับที่บ้านผม คือวันนี้เป็นวันอาทิตย์ครับเฮียก็เลยว่างป๊าก็เลยถือโอกาสชวนมากินข้าวด้วยกัน
แต่ทุกครั้งผมไม่เคยมาเข้าครัวทำอาหารช่วยน้ารินแบบนี้หรอก จะมีแต่ป๊านู่นแหละที่ชอบมาป้วนเปี้ยนใกล้ๆน้ารินจนน้ารินต้องไล่ให้ไปไกลๆเพราะว่าเกะกะ ก็ถ้าป๊าไม่เอาแต่ไปยืนหอมแก้มน้ารินคงจะไม่โดนไล่ไปหรอก
“ซีนล้างผักเสร็จแล้วครับต้องทำอะไรต่ออีก” ผมยกผักที่ล้างใส่ตะกร้าเอาไปตั้งไว้ตรงเคาน์เตอร์ครัว น้ารินก็หันมามองก่อนมองซ้ายขวาเหมือนหาอะไรอยู่
“ต้องหั่นต่อแต่น้ากลัวมีดบาดมือซีน”
“ไม่เป็นไรน้ารินซีนจะระวังครับ”
“อืม งั้นน้ารบกวนหน่อยนะ”
“โธ่...ซีนต่างหากที่ต้องพูดว่ารบกวนอ่ะ” ผมเข้าไปกอดเอวน้าริน พูดเสียงอ้อนจนน้ารินยิ้มหวานส่งให้
เนี่ย!อิจฉาป๊าจังที่มีน้ารินเป็นของตัวเอง
“ครับ งั้นซีนก็ระวังมือด้วยนะ”
ผมพยักหน้าเข้าใจ เดินไปหยิบมีดกับเขียงหั่นผักออกมา ผมไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ก็เลยต้องหั่นช้าๆกลัวมีดบาดมือด้วย ผมไม่อยากจะเห็นเลือกตัวเองหรอกนะ
น้ารินก็มาคอยมองและคอยบอกผมเป็นระยะจนกระทั่งส่วนประกอบทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยผมก็มาคอยเป็นลูกมือให้น้ารินด้วยการช่วยหยิบจับของที่น้ารินต้องการส่วนน้ารินก็มีหน้าที่ทั้งผัด ต้มและทอดอาหาร
“อ้าว!น้ากิม สวัสดีครับ”
ผมหันไปมองตรงทางเข้าครัวก็เห็นน้ากิมกำลังเดินยิ้มแย้มเข้ามาหา พอผมยกมือไหว้ น้ากิมก็รับไหว้ด้วยการพยักหน้าให้
“ทำอะไรกันอยู่จ๊ะ ให้น้าช่วยมั้ย?” น้ากินมายืนมองผมกับน้ารินที่ช่วยกันทำอาหาร
“ไม่เป็นไรครับพี่กิม ตรงนี้ใกล้เสร็จแล้วล่ะครับ พี่กิมไปรอที่โต๊ะทานข้าวเลยก็ได้” น้ารินตอบด้วยความสุภาพเพราะน้ากิมอายุมากกว่าน้ารินสักสิบปีได้มั้ง
ผมไม่อยากจะแฉป๊าหรอกนะว่าป๊ากินเด็กอ่ะ
“งั้นเดี๋ยวพี่ช่วยตักข้าวแล้วกันนะ จะได้เสร็จเร็ว”
“ขอบคุณครับพี่กิม” น้ารินไม่ได้ปฏิเสธเพราะน้ารินรู้ว่าปฏิเสธยังไงน้ากิมก็จะต้องขอทำให้ได้
ส่วนผมก็ทำหน้าที่ลูกสะไภ้ที่ดีโดยการวิ่งไปช่วยน้ากิมหาจานกับช้อนและชวนน้ากิมชวนคุยไปด้วย ผมก็เล่านั่นนี่ให้น้ากิมฟังตามประสาเด็กที่ไปเจออะไรมาก็จะพูดให้ผู้ใหญ่ฟังหมด ทั้งน้ารินกับน้ากิมก็ขำกับเรื่องตลกที่ผมเล่าจนกระทั่งเฮียเดินเข้ามาในครัว
“เดี๋ยวผมกับซีนยกอาหารไปเองครับ แม่กับน้ารินไปนั่งรอที่โต๊ะเถอะ”
ก็ไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองเท่าไหร่หรอกว่าเฮียอยากมาหาผมแต่ก็นะคิดไปแล้วอ่ะคิดไปไกลมากแล้วด้วย
น้ากิมกับน้ารินหันไปพยักหน้าให้กันก่อนจะวางสิ่งที่ทำลงเพื่อให้ผมกับเฮียได้ทำต่อ
“ฝากด้วยนะ” น้ารินว่าส่งท้ายและเดินออกไปเหลือเพียงผมกับเฮียที่ยืนอยู่ด้วยกันในห้องครัว
“เร็วสิมัวแต่ยืนมองหน้าเฮียเดี๋ยวก็ไม่ได้กินข้าวหรอก”
ผมมองบนแอบเบะปากหน่อยๆตอนเฮียหันหลังให้ “เดี๋ยวนี้คิดแต่เรื่องอย่างว่าอ่ะ เฮียหมกมุ่นมาก”
“หรือซีนไม่คิดเหมือนเฮีย?” เฮียว่าแล้วยิ้มมุมปากแต่เราไม่ได้ยืนใกล้กันหรอกนะครับห่างกันมากอยู่ ไม่อยากจะทำตัวมีพิรุธตอนที่ผู้ใหญ่อยู่บ้านน่ะ
“ไม่พูดด้วยแล้วรีบๆตามมาเลยเฮีย” ผมเบี่ยงประเด็นก็เฮียชอบทำให้ผมเขินอ่ะ ยิ่งเดี๋ยวนี้ชอบมาทำตาแพรวพราวใส่ส่งยิ้มมาให้อย่างอ่อนโยนอีก รู้ทั้งรู้ว่าผมแพ้อะไรแบบนี้ก็ขยันทำซะเหลือเกิน
แต่ก่อนก็คืออ่อยอยู่ฝ่ายเดียวไงเลยไม่ได้เขินแบบนี้พอเฮียอ่อยกลับบ้างก็เลยกลายว่าผมเองนั่นแหละที่ไปไม่เป็น
หลังจากยกกับข้าวมาตั้งไว้บนโต๊ะเสร็จแล้วผมกับเฮียก็แยกย้ายไปนั่งประจำที่โดยตำแหน่งที่นั่งหัวโต๊ะเป็นของป๊าผม ฝั่งซ้ายมือเป็นน้ารินมีผมนั่งข้างๆและฝั่งขวามือเป็นน้ากิมมีเฮียนั่งข้างๆเช่นกัน ตอนนี้ก็เลยกลายเป็นว่าเฮียนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับผม
บนโต๊ะอาหารผู้ใหญ่เขาก็คุยกัน ผู้ใหญ่ในที่นี้หมายรวมถึงเฮียด้วยครับและมีเพียงผมคนเดียวที่ยังเป็นเด็กอยู่เลยไม่ได้คุยอะไรกับเขามากเพราะไม่รู้เรื่องจนกระทั่งที่ป๊าพูดถึงเรื่องวันหยุดที่จะถึงซึ่งป๊าต้องพาน้ารินไปต่างจังหวัดผมก็รีบพูดคุยกับป๊าด้วยทันที
“ป๊าๆไม่ต้องให้พี่ปิงมาอยู่เป็นเพื่อนซีนแล้วก็ได้” ป๊าขมวดคิ้วตั้งท่าจะดุผมแต่ผมก็รีบพูดขึ้นมาก่อน “ให้ซีนไปอยู่บ้านเฮียไม่ก็ให้เฮียมาอยู่เป็นเพื่อนซีนดีกว่า”
ป๊าทำหน้าเบื่อหน่ายมองบนแบบไม่ปิดบัง น้ากิมกับน้ารินที่เห็นก็หัวเราะกับท่าทางของป๊าส่วนเฮียก็ทำแค่ยิ้มหล่อเบาๆ
“ถ้าป๊าให้เฮียมาอยู่เป็นเพื่อนซีนแล้วน้ากิมล่ะ?” ป๊าถามกลับทำให้ผมฉุกคิดขึ้นมาว่ายังไม่ได้ขอตัวเฮียจากน้ากิมเลย
“น้ากิมครับ ซีนขอให้เฮียมาอยู่เป็นเพื่อนได้มั้ยแต่ถ้าไม่สะดวกซีนจะไปอยู่บ้านน้ากิมเองก็ได้”
น้ากิมหัวเราะก่อนจะหันไปมองป๊าของผม “น้าไม่ติดอะไรหรอกถ้าจะให้เฮียมาอยู่เป็นเพื่อนซีนระหว่างที่ป๊าซีนกับน้ารินไม่อยู่น่ะแต่เรื่องนี้คงต้องถามกับเฮียเขาเอานะว่าจะยอมมาอยู่ด้วยหรือเปล่า?”
“ไม่ยอมหรอก” ป๊าแกล้งผมอ่ะ
โธ่...ไม่รู้อะไรซะแล้วป๊าเนี่ย! ผมไม่พูดหรอกให้เฮียพูดเองดีกว่า
“ว่าไงครับเฮียมาอยู่เป็นเพื่อนซีนได้มั้ย?” ผมทำเสียงอ้อนมองเฮียตาปริบๆ แอบเหลือบไปมองก็เห็นป๊าทำหน้าเอือมคงจะชินไปกับการที่ต้องเห็นผมเต๊าะเฮียแล้ว ก็เต๊าะมาตั้งแต่เริ่มพูดได้นู่นจะไม่ให้ชินได้ยังไง
ได้ยินเฮียกระแอมเบาๆก่อนจะหันไปมองผู้ใหญ่ ป๊าก็พยักพเยิดให้เฮียตอบส่วนน้ากิมกับน้ารินก็ส่งยิ้มให้
“ครับ เดี๋ยวผมมาอยู่เป็นเพื่อนซีนเอง”
“ฮือออ ซีนรักเฮียที่สุดเล้ยยยยย”ผมว่าอย่างดีใจได้ยินเสียงป๊ากระแอมไอเสียงดังมาจากหัวโต๊ะก็กลับมานั่งสงบเสงี่ยมเรียบร้อยเหมือนเดิม
“ลุงฝากด้วยนะถ้าซีนดื้อก็บอกลุงได้เลย”
“ครับ” เฮียตอบรับอย่างนอบน้อม ก็นี่แหละนะพ่อตากับลูกเขยเขาคุยกัน น่ารักจังเลย
“ซีนไม่ดื้อหรอกป๊า”
“เหอะ! จะคอยดู”
ผมได้แต่ยิ้มแฉ่งส่งให้ป๊าอย่างกวนๆ หันมามองเฮียก็เปลี่ยนเป็นยิ้มหวานหยดย้อยให้ ยื่นเท้าของตัวเองไปเขี่ยเท้าเฮียที่อยู่ใต้โต๊ะเบาๆโดนเฮียทำตาดุใส่ผมก็หัวเราะคิกคักอยู่คนเดียวโดยที่พวกผู้ใหญ่ก็ไม่ได้สนใจเราสองคนอีก
จะว่าไปแล้วการที่ต้องเก็บเรื่องผมกับเฮียเป็นความลับมันก็ตื่นเต้นและสนุกดีเหมือนกันนะ
◐ ◑
ซีนก็คือไปให้สุดเลยลูกเอ๊ยยย อ่อยแบบเปิดเผยไม่เกรงกลัวความหวงของป๊าเลยจ้าาา
เล่นแท็ก #น้ำเต้าหู้ของเฮีย ในทวิตเตอร์ได้เด้ออ
ติดตามข่าวสารได้ที่
twitterfacebook
หัวข้อ: #น้ำเต้าหู้ของเฮีย ตอนที่9 ถ้าเฮียไม่รู้สึก... 28.01.63 up! (อ่าน 12031 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก