::: สุภาพบุรุษสุดปลายตรีน :::
[ ๑o. ] Part : แขนเดี้ยง !!!
“ พวกเมิงกลับไปได้แล้ว แล้วเมิงอะพรุ่งนี้ซีรอกบัตรประชาชนกับบัตรนักศึกษา มาให้กรูอย่างละชุดด้วย ”
ผมบอกไอ้ว่าน ....หลังจากไอ้สองตัวนั่นออกไปกรูก็เล่นไอ้เดี่ยวต่อเลย
“ ทำไมเมิงไม่ช่วยกรูวะ ”
“ ตอนพี่โดนไอ้เด็กนั่นล๊อคคอ พี่ดูแปลก ๆ นะ ระดับพี่น่าจะหลุดออกมาได้ หรือพี่ไม่อยาก..... ”
.
.
“ สมองเมิงเริ่มฝ่อละนะ คิดเหรี้ยไรเนี่ย เอาตีนกรูไปแดรกมะ ” ......เออหวะทำไมกรูยอมให้มันล๊อคคอได้วะ -*-
ไม่มีไรหรอกน่า คิดมากไปละกรู กรูแค่.....แค่ไรวะ ตอนนี้ผมกับไอ้เดี่ยวก็แยกย้ายกันครับ ไอ้เดี่ยวไปว๊ากน้องต่อ
ส่วนกรู.....กรูต้องทำไรวะ 5555+ เออๆ ต้องไปที่ซุ้มรับสมัครดิ แต่ว่า....ไม่ไปละขี้เกียจหวะแค่เรื่องเอกสารชมรมนี่ก็จะตายห่านละ ยุ่งยากโคตร ๆ เบื่อฉิบหอย ไปหาไรเย็น ๆ หม่ำดีกว่าแล้วค่อยกลับมาทำเอกสารชมรมต่อ
ตอนนี้ต้องไอติมเท่านั้น >0< ชอบจริง ๆ เลย เดินเข้า 7 – 11 หน้า ม. ในบัดดล ....สุดตรีนอะ ได้แม๊กนั่มมาอมแล้วดูด
สุโค่ยมาก ๆ ปลื้มจริง ๆ จำได้ว่าตอนนั้นแม๊กนั่มซาวบาท ( ๒o ) เจ้า จนตอนนี้แมร่ง ๔o ละสาดดมาก
ใครคิดราคาวะ น่ากระทืบยิ่งนัก.....จากนั้นก็ขี่น้องดรีมคันหรูกลับเข้าชมรม .....
“ ไอ้แฮ๊ค !! ” เวนละใครเรียกกรูวะ .....แค่หันไปก็รู้ในทันที......ไอ้เพื่อนตัวดี สมัยอยู่มัธยมละ....ด้วยความที่รักเพื่อนสัด ๆ ( T_T ) เลยต้องไปหามัน
“ มีไรวะ กรูรีบ ”
“ เมิงไม่ต้องมาสลิดรีบ เมิงพอจะมาซ้อมกับกรูมะ ”
“ ซ้อมเชี่ยไรวะ ? ” แต่เท่าที่ดูจากสนามที่อยู่ตอนนี้...มันคือ......ร้ากกกกกกบี้ >0<
“ คงไม่ใช่รักบี้นะ ” ถ้ารักบี้นี่ขอผ่านเลย
“ เมิงเห็นกรูอยู่สนามเปตองเหรอไงวะ ” --*-- ก็จริงหวะ
“ กรูเล่นเป็นที่ไหนวะ ”
“ เชี่ยละ กรูไม่ได้ให้เมิงเล่นรักบี้ กรูให้เมิงช่วยซ้อมบอลให้ทีมรักบี้กรูหน่อย ” คิดได้ไงวะ รักบี้ซ้อมบอล
“ รักบี้มันเกี่ยวไรกับบอลวะ ”
“ แค่ให้พวกมันออกกำลังกายเฉย ๆ ว่าไงทำได้ปะ ”
“ เออ ๆ รู้แล้ว งั้นเดี๋ยวกรูไปเอาชุดแป๊ป ” นี่กรูต้องเหนื่อยอีกแล้วเหรอวะ สาดดด งานชมรมยังไม่รอดเลย
“ เอาลูกบอลมาด้วยนะเมิง ” จะให้กรูแบกมาไงวะ
มารู้จักไอ้เพื่อนเชี่ยคนนี้กัน
ชื่อ : กานต์ ปรมีอนันท์
ชื่อเล่น : กานต์
อายุ : ๒o ปี
สูง / หนัก : ๑๗๘ / ๗๕
อาชีพ : ปี ๓ คณะศึกษาฯ มหาวิทยาลัยเดียวกับผม
สถานะ : มีเมียแล้ว
ผมรู้จักไอ้กานต์ตอน ป. ๕ มันเล่นบาสมาก่อนครับ หุ่นดีเลย จำได้ว่ามันเพิ่งย้ายมาอยู่เหนือถิ่นฐานเดิมมันอยู่ กรุงเทพฯ ครับ ลักษณะมันก็เป็นที่ต้องการของตลาดครับ ตี๋ ขาว ( แต่ช่วงนี้มันดำขึ้นนะ )
“ เฮ้ย ไอ้แฮ๊คเมิงช่วยซ้อมไปก่อนนะ กรูไปหาอาจารย์ก่อน เดี๋ยวมา ” เอาแล้วไง งานเข้าเลยกรู
“ ให้กรูคุมคนเดี่ยวเนี่ยนะ ”
“ เมิงเป็นถึงประธานชมรมฟุตบอลชื่อก้องโลกนะเว่ย เมิงเก่งอยู่ละ ”
“ สาดส่งกรูจริง ๆ นะเมิง ” แล้วไอ้พวกรักบี้เนี่ยมันจะเตะบอลได้เหรอวะ แต่ละตัวแมร่งควาย กระซู่ กรูปี ทั้งนั้น มันจะเตะบอล กรูเละมั้ยเนี่ย กว่าจะของบซื้ออุปกรณ์นี่แทบตาย กรูแมร่งต้องชักแม่น้ำทั้งโลกโม้แหลกลานเพื่อขอซื้อลูกบอลกับตาข่ายโกลด์ -*- อนาถมาก .....เอาวะไหน ๆ ก็เอามาแล้ว ถ้าพังไอ้กานต์เมิงต้องรับผิดชอบ
ตอนนี้ในสนามคนแมร่งมากันเยอะแล้ว งง เหมือนกันหวะนี่มันแค่เพิ่งต้นเทอม ทำไมมันมีเยอะแล้ววะ ไอ้เชี่ยกานต์มันไปหาเด็กมาจากไหน ในขณะที่บ่นผมก็เดินไปห้องน้ำแถวข้างสนามเพื่อเปลี่ยนชุด....เฮ้ออ นึกว่าช่วงนี้กะว่าจะพักหน่อย แต่ก็ยังได้เหงื่อออกจนได้ .....ห้องน้ำโล่งดีครับเลยเปลี่ยนแมร่งกลางห้องเนี่ยแหละ.....แต่แล้วขณะที่กำลังจะถอดกางเกงแมร่งมีคนดันออกมาจากห้องน้ำ ( ในห้องน้ำจะแบ่งเป็นห้องน้ำ 3 ห้อง โถฉี่ 5 โถ อ่างล้างมือ 1 อ่าง ) ….จริง ๆ มันก็ไม่น่าตกใจหรอก ถ้าไม่ใช่ไอ้เชี่ยเด็กปากหมาที่เพิ่งมีเรื่องกับกรูไป ตาสบตากันอย่างจัง ความเงียบเข้าครอบงำ .....
“ กรุหน้าเหมืองพ่อเมิงมากเหรอไง ” กรูเริ่มสงครามก่อนเลย
“ ไอ่สัด !! เมิงเป็นโรคจิตเหรอไง มาแก้ผ้าอย่างเนี่ย ”
“ ใครว่ากรูแก้ผ้าวะ กรูใส่เสื้อผ้าอยู่หวะ เรียนมาน้อยนะเมิง ” มันก็ไม่ตอบโต้อะไร มันเข้ามาขัดขาผม กรูก็กำลังก้มใส่กางเกงอยู่ ได้เรื่องเลยเมิง กรูล้มอะเดะ สาดดดดด แล้วก็เสือกเอามือยันพื้น โอ้ยยยย !!!!! เชี่ยแล้วแขนกรู
T_T แข็นเคล็ดเลยพี่น้อง เครื่องมือทำมาหากินกรู
“ เฮ้ย เป็นไรป่าววะ ” ไอ้เด็กเชี่ยเข้ามาประคองผมครับ ....แต่กรูอายหวะ ก็แมร่งใส่แต่แค่กางเกงใน
“ ไม่เป็นไรมั้ง ออกไปไกล ๆ ตรีนกรูเลย ” แม่งเอากรูรมณ์ขึ้น ปรึ้ด >0< เลยพี่น้อง >0<
“ เมิงเป็นเชี่ยไรวะ กรูกำลังช่วยเมิงนะเว่ย ”
“ เมิงไม่ต้องมาช่วยกรู กรูช่วยตัวเองได้ ” ผมจัดการใช้มือข้างที่ยังเหลือ พยายามอย่างยิ่งในการใส่กางเกงและเสื้อ
“ เมิงอย่างอนแบบเด็ก ๆ ได้ปะ ” แหนะหากรูว่างอนอีก เชอะ !!
“ อย่าสำคัญตัวเมิงผิด กรูไม่มีความจำเป็นต้องงอนเมิง ” แต่แล้วมันก็ยังเข้ามาหาผมอยู่ครับ
“ เฮ้ยกรูบอกแล้วไง ว่าอย่ามายุ่ง ไอ้เชี่ยยยยยยย ” กรูเริ่มโวยวาย ไม่เอาโว้ยยย อย่านะเมิง
“ ถ้าเมิงยังไม่หุบปาก กรูจะอุ้มเมิงไปห้องพยาบาล ” เอาแล้วไง สภาพแบบนี้ไป ภาพนี้เป็นข่าวแน่ นี่กรูต้องยอมเมิงอีกแล้วเหรอวะ สาดดดดดดดดดดดดดดด
“ เออ อย่างนี้ดิวะ พูดจาง่ายๆ หน่อย ไม่ใช่เอาแต่ด่า ไม่ยอมใครอยู่นั่นแหละ โตแล้วนะเว่ย ”
-*- ข่าวว่ากรูแก่กว่าเมิงนะ
“ อย่ามาสอนกรูนะเว่ย แล้วเมิงเล่นเชี่ยไรเนี่ยถ้าแขนกรูหักหละทำไง ก่อนทำคิดมั่งปะ สมองเอาไว้กั้นหูเหรอวะ ” โดนกรูมั่ง หึหึ
“ เออ ๆ โทษทีหวะ ใครจะคิดว่าเป็นแบบนี้หละ ”
จริง ๆ ก็ไม่ได้เจ็บไรมากนะ .....เอะ ๆ แต่ว่าทำไมแขนกรูเริ่มไม่รู้สึกอะไรแล้วววะ T_T แขนจ๋าอย่าเป็นไรนะคร้าบ กรูยังต้องใช้เมิงอีกเยอะ
“ มากรูช่วยพยุง ”
“ กรูรู้สึกภูมิใจโคตร ๆ เลยหวะ แมร่งเหมือนได้โล่รางวัลเลยหวะ ”
“ สันดานนะเมิง.....แล้วเมิงมาทำเชี่ยไรที่นี่ ”
“ เออหวะ กรูมาทำไรหวะ .....5555+ กรูมาซ้อมบอลให้พวกรักบี้หวะ ”
“ ห๊า !! เป็นเมิงเองเหรอวะ ”
“ ไม่พอใจเหรอวะ ถ้าแขนกรูไม่เป็นงี้เมิงโดนกรูเล่นแน่” -*- แขนเดี้ยงแล้วยังปากหมาอีกนะกรู
“ เดี๋ยวแมร่งไม่ช่วยซะเลย ”
“ เมิงหยุดคำพูดนั่นไว้เดี๋ยวนี้เลย นี่เป็นความรับผิดชอบของเมิงล้วน ๆ อย่าขี้แล้วไม่ล้างก้น ”
“ เมิงนี่กวนตรีนจริงๆ ด้วยหวะ รู้ป่ะ ตั้งแต่เห็นเมิงครั้งแรก กรูก็รู้สันดานเมิงละ ”
“ แสนรู้หวะ เอากระดูกไปแทะปะ ...ว่าแต่เมิงมาทำเชี่ยไรที่นี่วะ ”
“ กรูใส่ชุดงี้มาล้างส้วมมั้ง สมองเอาไว้แต่คิดเรื่องกวนตรีนเหรอไงวะ ” แต่มันก็สมควรอยู่ชมรมรักบี้แล้วหละ
ตัวมันอย่างกับกูปรี +กระซู่ + ควายป่า -*- สรุปแล้วผมก็ไม่ได้เป็นคนซ้อมครับ ผมเรียกเด็กปีสองมาแทน ส่วนผมก็ไปห้องพยาบาลแล้วคนที่พาไปคือ.......ไอ้เชี่ยเด็กเวรนามว่า.................โก๋
มารู้จักมันหน่อยละกัน ไม่แนะนำคงไม่ได้ เพราะอาจต้องเจอมัน....ตลอดไป มาหลอกหลอนกรูอยู่นั่นแหละ
ชื่อ : นราธร ทรงศิริ
ชื่อเล่น : โก๋
อายุ : ๑๘ ปี
สูง / หนัก : ๑๘๘ / ๗๕
อาชีพ : ปี ๑ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเดียวกับผม
สถานะ : ..............ไม่รู้หวะ.................อิอิ...................
ไอ้เด็กปี ๑ ที่แมร่งปีนเกลียวมาเทียบกับกรู สัดมาก แต่มันสูงโคตร ๆ แม่มันแดรกเปรตเข้าไปเหรอไงวะ -*-
เป็นคนเจียงแต้ ๆ เลยเจ้า ถ้าไม่บอกกรูคิดว่าเมิงเป็นคนใต้ละ ก็มันเข้มซะ ผิวแทน ๆ หน่อย ล่ำ ๆ
บอกตรง ๆ เลยว่า เป็นผู้ชายที่เท่ห์ แม้จะไม่ได้หล่ออะไรมากมาย แต่ดูดีมาก
หมอตรวจแล้วบอกว่า แค่แขนเคล็ดเอง อาทิตย์เดียวก็หาย หมอเลยพันแขนให้ อนาถมาก แล้วดันเป็นข้างขวา
ยอดมากกก T_T กรูจะว่าวได้มั้ยเนี่ย
“ เมิง ขี่ดี ๆ ได้ปะ ถ้าไม่บอกว่าขี่มอไซค์ กรูนึกว่านั่งคูโบต้าอยู่นะเนี่ย ” ขี่แมร่งลงหลุมอยู่ได้
“ เมิงส่งจดหมายร้องเรียนถึงนายกฯ ดีมะ....นี่กรูขี่แค่ ๔o แล้วะนะเว่ย บ่นจริงนะเมิง ”
“ เดี๋ยวเมิงไปจะซ้อมปะ” ผมถามได้เชี่ยโก๋
“ แล้วเมิงจะไปไหนต่อ ” อ่าวเวน ข่าวว่ากรูถามเมิงก่อนนะ -*-
“ คงไปหาไรแดรกหวะ ”
“ งั้นกรูไปกับเมิง ” ง่ายไปมั้ยวะ
“ อ่าวเวน ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวกรูไปเองได้ ”
“ แล้วเมิงจะไปไง ในเมื่อแขนเมิงเดี้ยง ” …..เออหวะ จริงของมัน
“ เออน่า กรูมีวิธีละกัน ...ไม่กรูก็เรียกให้ใครมารับก็ได้ ” ....ไม่ยอมเมิงหรอกเว่ย 5555+
“ หุบปาก !! ขึ้นรถเร็ว ” ไอ้เชึ่ยนี่สั่งกรูอีกละ เชี่ยมากกกก แล้วมันก็พาไปไหนไม่รู้ออกไปทางหลัง มอ.….
“ เมิงพากรูไปไหนวะ ”
“ เงียบ ๆ ได้ปะ ไม่พาเมิงไปขุดดินหรอก ” นี่กรูถามไรก็ผิดเหรอวะ สาดดด ไม่ถามก็ได้
แล้วรถก็มาจอดที่ร้านสเต๊ก นึกว่าจะเข้าร้านอาหารญี่ปุ่น กำลังอยากแดรกพอดี เอาวะสเต๊กก็ได้
แต่.....มันไปซื้อก๋วยเตี๋ยวร้านตรงข้ามสเต๊ก ......
“ เมิงเอาเส้นไรวะ ”
“ เมิงแดรกเตี๋ยวแล้วไปจอดรถที่ร้านสเต็กไมวะ ”
“ กรูถามว่าเอาเส้นไร ”……ชอบให้กรูด่าแมร่งโรคจิตเหรอวะ สาดดดดดดดดด ได้เตี๋ยวมาแล้วก็ออกเดินทางอีกรอบ......แล้วนี่มันจะพากรูไปไหนวะ......ไม่ถามดีละ แมร่งขี้เกียจเถียงกับมัน
“ เมิงไม่ถามกรูเหรอวะ ว่าจะพาเมิงไปไหน ”
“ ไม่ใช่นรกก็พอ ” ………แล้วมันก็พาไปที่.....ที่ไหนวะ....ตึกแถวด้านล่างเป็นร้านอาหารตามสั่งครับ....
“ หวัดดีครับแม่ ” แม่ ? งั้นนี่ก็บ้านมันอะเดะ
“ สวัสดีครับ ” ผมสวัสดีแม่ไอ้โก๋ แม่ไอ้โก๋ดูเป็นคนเมืองแท้ ๆ เลยครับ อวบ ๆ หน่อย ท่าทางใจดีครับ
“ แม่นี่เพื่อนโก๋เอง ชื่อไอ้แฮ๊ค ” -*- เพื่อนเลยเหรอวะ กรูแก่กว่าเมิงนะเว่ย นี่มันไม่แค่ปีนเกลียวแล้วมันปีนหลังคาบ้านกรูเลย แล้วมันก็พาผมไปหลังบ้านครับ จะเป็นกึ่ง ๆ ห้องครัว แต่มีโต๊ะอาหารอยู่ มันก็จัดการเทเตี๋ยวที่ซื้อมา
“ บ้านเมิงเป็นร้านอาหารทำไมไม่แดรกที่นี่เอาวะ ”
“ บ้านกรูไม่มี เตี๋ยวเว่ย ”
“ เหตุผลเมิงโคตรเจ๋งหวะ แล้วเมิงถามกรูยังว่าอยากแดรกเตี๋ยวมั้ย ”
“ กรูรู้เมิงแดรกง่าย 55555+ ” เชี่ยมาก
“ แล้วทำไมเอามาถ้วยเดียววะ ”
“ อ่าว เมิงก็กินกับกรูเนี่ยไง “ เทใส่ถ้วยเสร็จมันก็จัดการกระสวกเข้าปากมันก่อนเลย ...
แล้วมันก็ตักเตี๋ยวใส่ช้อน แล้วยื่นมาที่หน้าผม
“ เฮ้ย ! อ้าปากดิ ”
“ ฆวยละเมิง อย่าคิดทำอะไรเชี่ย ๆ นะเว่ย นี่บ้านเมิงนะ ”
“ กรูบอกให้อ้าปากไง !!! ”[[[ TBC. ]]]
หัวข้อ: กรูเนี่ยแหละผู้จัดการทีมฟุตบอล... (อ่าน 999463 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก