::: สุภาพบุรุษสุดปลายตรีน :::
[ ๑๒. ] Part : กรูมันงี่เง่า
“ เมิงนั่งมองผู้ชายอยู่เหรอวะ ” เสรือกทำหน้างงอีก
“ .....คุยกับผมเหรอ ?......”
“ กรูคุยกับหมามั้ง ”
“ พี่คุยกับผมรู้เรื่อง งั้นพี่ก็เป็นหมาเหมือนกันอะเดะ ” โหหห ไอ้เหรี้ยเดี่ยวมันพาตัวเชี่ยอะไรมาเนี่ย
แมร่งแร๊วงง >0<
.
.
“ โอ้โห ต้องอย่างนี้ดิวะ ถึงจะทนมือทนตรีน มานั่งทำหน้าแบ๊วแมร่งเจอกรูสอยร่วงแน่ ”
“ พี่เป็นใครเหรอ ”
“ ถามแปลก ๆ กรูก็เป็นคนดิวะ ”
“ นึกว่าหมา 5555+ ” ไอ้เชี่ยนี่แรว๊งมากมาย เหมาะแล้วที่จะมาทำงานกับกรู
คุยอีกสักแปปไอ้เชี่ยนี่ก็ไปกับไอ้เดี่ยว.....ท่าทางมีอะไรแปลก ๆ หุหุ มีเรื่องสนุกอีกแล้ว 555+
มารู้จักไอ้ผู้จัดการทีมคนใหม่กัน ( กรูหละปลื้มมีเบ๊แล้วโว้ยยยยย )
ชื่อ : ภัทร เจริญมหาศรีภักดีกุล
ชื่อเล่น : นัท / ไอ้แว่น
อายุ : ๑๙ ปี
สูง / หนัก : ๑๗๔ / ๖๒
การศึกษา : ปี ๒ คณะสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยเดียวกัน
สถานะ : ไม่รู้หวะ หุหุ
ตึ้ดดดด ตึ้ดดดด มี SMS เข้า แต่คงเป็นพวกขยะ แต่ไม่ใช่หวะ เป็นของไอ้เชี่ยเด็กนรกส่งมาว่า
“ มารับกรูเดี๋ยวนี้ ” ......ไร้วาจาจะเอื้อนเอ่ย เมิงเห็นกรูเป็นหมาตำรวจเหรอวะที่จะมาพิสูจน์ว่าเมิงอยู่ไหน
ห้านาทีผ่านไป มันก็ส่งมาอีกรอบ “ กรูบอกให้มารับกรู เดี๋ยวนี้ ” อ่าวเวนมาแนวหมาไม่แดรกอีกละ กรูเลยส่งกลับไปว่า “ ฆวย ! เมิงอยู่ไหนหละวะ ” …………...
” ไอ้เหรี้ยเมิงรู้อยู่แล้วว่ากรูอยู่ไหน หัดคิดก่อนได้ปะ ” ...กรูรู้ด้วยเหรอวะ......คิดไปคิดมาเวลานี้มันอยู่ชมรมนี่หว่า เออแฮะกรูรู้จริง ๆ ด้วย 555+ แต่กรูว่าถ้าโทรฯคุยกันมันจะไม่ง่ายกว่าเหรอวะ สาดดดดดด รู้ที่แล้วกรูก็เก็บของเหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ยการเป็นกัปตันทีม แป๊ปเดียวก็ถึงชมรมมัน แมร่งแต่ละคนตัวอย่างควายป่า....แล้วไอ้เชี่ยเด็กนรกนั่นอยู่ไหนวะ
“ ไอ้เหรี้ยเมิงมาได้ไงวะ ” ....ไอ้เชี่ยกานต์นี่เอง....
“ มารับเพื่อนหวะ ”
“ เพื่อนเมิงอยู่ชมรมกรูด้วยเหรอวะ เท่าที่รู้เด็กวิดวะมีแค่สามคนแล้วก็อยู่แค่ปีสอง ” เหมือนโดนจับผิดอยู่เลยวะ
“ มันไม่ได้อยู่วิดวะเว่ย มันอยู่........ ” เวนละไอ้เชี่ยเด็กนรกมันอยู่คณะไรวะ
“ ทำไมมาช้าวะ ” .....นั่นไงคิดถึงไม่ได้เลย โผล่หัวออกมาทันที
“ ไอ้โก๋เมิงไปรู้จักไอ้เชี่ยแฮ็คได้ไงวะ แล้วทำไมเมิงพูดกับรุ่นพี่แบบนี้วะ เดี๋ยวจะโดนนะเมิง ”
“ โทษครับ ไอ้นี่...เออ...พี่..แฮ็ค..เค้าเป็นพี่ของเพื่อนผมครับ.....” 55555555+ โอ้วววเชี่ยละลืมอัดเสียงตอนมันเรียกกรูว่าพี่แฮ็ค แมร่งสะใจฉิบหาย
“ อย่าให้กรูรู้ว่าเมิงปีนเกลียวนะเว่ย กรูไม่ปล่อยไว้แน่ กรูเน้นเรื่องวินัยเมิงก็รู้นะ ” ไอ้กานต์สวด
“ ครับ ” ไอ้เชี่ยเด็กนรกหงอยเลยนะ 555+
“ งั้นกรูไปก่อนนะ แล้วเจอกันเว่ยไอ้แฮ็ค แล้วเจอกันไอ้โก๋ ”
“ น้องโก๋ไหนลองเรียกพี่แฮ็คอีกทีซิ ” คริ ๆ ยั่วมันเล่น ๆ
“ ฆวยเถอะ อย่ามาส้นตรีน ”
“ โหหห น้องโก๋พูดจางี้เหรอครับ งั้นพี่จะบอกพี่กานต์นะครับ ” กรูพูดจบปุ๊ปมันก็กระทืบตรีนกรูปั๊บ สาดดดด
“ ไอ้เหรี้ย พ่อเมิงเหรอวะ ” กรูด่าไอ้เด็กนรก
“ เสียใจด้วยหวะ กรูไม่มีพ่อเว่ย 5555+ ”
“ แล้วให้กรูมารับทำเชี่ยไร ”
“ ไปแดรกข้าวกัน กรูหิวแล้ว ” อ่าวเวนง่าย ๆ แค่นี้เหรอวะ -*- สาดดดด แล้วมันก็พาไปร้านอาหารญี่ปุ่นร้านเล็ก ๆ แต่คนเยอะครับ ส่วนมากจะเป็นญี่ปุ่นราคาก็กลาง ๆ ครับ
“ เมิงชอบแดรกอาหารญี่ปุ่นเหรอวะ ”
“ ก็ชอบหวะ กรูแดรกได้หมดแหละ แค่ไม่มีเนื้อวัวพอ ”
“ เหมือนกรูเลยหวะ กรูก็ไม่แดรกเนื้อ ”
“ แล้วไมเมิงมาช้าวะ กรูแมร่งหิวสาดด ”
“ กรูจะตรัสรู้มั้ยวะ ว่าเมิงอยู่ไหน ”
“ ยังไม่ทันคิดเมิงก็ใช้อารมณ์ตัดสินแล้ว หัดคิดก่อนดิวะ ”
“ ที่กรูรู้ว่าเมิงอยู่ไหน กรูไม่ได้ใช้สมองคิดนะ กรูใช้ความรู้สึกล้วน ๆ หวะ ”
“ อืม ๆ เออ ๆ เดี๋ยววันศุกร์นี้ไปงานวันเกิดเป็นเพื่อนกรูหน่อยนะ ”
“…...กรูไปกรุงเทพฯหวะ มันมีประชุมงานบอลจับสาย .....” สีหน้ามันเปลี่ยนไปเลยหวะ
“ เหรอวะ......เมิง.................ไม่ไปได้ปะ ”
“ เหรี้ยละ กรูเป็นกัปตันนะเมิง ยังไงก็ต้องไปหวะ แล้วทำไมเมิงไม่อยากให้กรูไปวะ ”
“ กรูอาจไม่มีเหตุผลอะไรที่เลิศเลอนะ แต่แค่....ไม่อยากให้ไป เมิงก็ให้ว่านไปแทนดิวะ ”
“ ว่านมันเด็กใหม่นะเมิง ”
“ เพื่อนกรูมีความรับผิดชอบอยู่แล้วหวะ ”
“ เออ ๆ เรื่องนั้นค่อยว่ากัน ” ……เสร็จแล้วกรูก็ไปส่งมันที่บ้าน ไอ้เชี่ยเด็กนรกนี่มันมีอะไรป่าววะ เหมือนมันมีเรื่องไรแต่ไม่ยอมบอก ......มิได้นำพาจริง ๆ
.
.
สรุปแล้วคนที่ได้ไปคือ ไอ้เดี่ยว ไอ้นัท แล้วก็ไอ้ว่าน........แต่เห็นไอ้เดี่ยวมันจะออกค่าเดินทางเอง
มันจะไปเครื่องกัน ไฮโซนะพวกเมิง ก็ดีจะได้เอาเงินเข้าชมรม
แล้วกรูกับไอ้เด็กนรกก็เจอกันบ่อยขึ้น แล้วก็นะทะเลาะกันทุกวัน 555+ เจริญลง ๆ เลยหวะ
“ ตกลงเมิงไม่ไปกรุงเทพฯ แล้วใช่ปะ ”
“ ถามจริงเถอะหวะ ทำไมเมิงถึงไม่ให้กรูไปวะ ”
“ อย่าถามเหตุผลจากกรูได้ปะ ถึงเมิงถามเป็นล้านรอบ กรูก็ไม่รู้อยู่ดี ”
“ กรูไม่เข้าใจเมิงหวะ แล้วเมิงก็ไม่มีสิทธิ์มาสั่งกรูด้วย ”
“ กรูรู้ว่าบังคับเมิงไม่ได้ แต่...........ช่างเถอะ เชี่ยเอ้ย ” แล้วมันก็ไปต่อยต้นไม้ แมร่งงี่เง่า
“ อย่าทำตัวเป็นเด็ก ๆ ได้ปะ ไม่พอใจก็แมร่งใช้กำลัง ”
“ เออกรูมันเด็ก กรูมันงี่เง่า กรูมันโง่ กรูมันเลว......เหรี้ย.........พอใจยังวะ ”
“ เอาดิ เอาให้แรงกว่านี้....เอาให้มือแมร่งพังไปเลย ถ้าคิดได้แค่นี้ก็ตามใจเมิงหวะ ”
“ กรูขอโทษ กรูก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรเหมือนกัน ”
“ .....เออแค่นี้แหละ กรูไม่ไปกรุงเทพฯ ละ........พอใจยัง ”
“ ดีมาก น่าจะบอกก่อนกรูจะเจ็บมือ สาดดด แมร่งเจ็บฉิบหาย ”
“ สันดาน แมร่งเล่นละครเหรอวะ ”
“ เฮ้ยเมิง เดี๋ยวกรูไปรับที่หอ ” เริงร่าเชียวเมิง อารมณ์มันเหมือนขี้เลยหวะ เดี๋ยวเละเดี๋ยวเป็นก้อนเดาไม่ถูก
แล้วที่กรูไม่ไปกรุงเทพฯ ก็เพราะไอ้เด็กนรกนี่เหรอวะ ????? ไม่เข้าใจตัวเองจริง ๆ สาดด
วันนี้เป็นวันที่ไอ้เชี่ยเด็กนรกชวนกรูไปงานวันเกิดเพื่อนมัน
แล้วเสรือกจัดที่ผับอีก กรูแมร่งโคตรไม่ปลื้ม ที่สำคัญคือกรูแมร่งไม่รู้จักเพื่อนมัน เอาวะไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว
อีกอย่าง...วันนี้วันศุกร์คนแมร่งเหมือนแย่งกันเที่ยว สาดดดดดดดดดดดดแล้วมันก็พากรูไปนั่งด้านใน
วันนี้ขอกรูเอ๋อสักวัน เพราะกรูมาเที่ยวแบบ งง ๆ 5555+ มันลากกรูไปเจอใครกรูก็ไปหมด เพื่อนมันหน้าตาดี ๆ เยอะเหมือนกันแฮะ น่ากินหวะ หุหุ งานนี้ไม่เน้นน้ำเมาแฮะ ท่าทางเพื่อนไอ้เด็กนรกทุนจะน้อย เห็นมีเรดแค่
๓ ขวด คนมาเกือบซาว ( ๒o ) คนละหยดละกัน เอิ๊ก ๆ ( ข่าวว่ากรูแดรกไปเยอะเหมือนกัน )
กรูขอเมาบ่าวก่อนละกัน อิอิ
“ แฮ๊ค !!! ” ใครวะ โอ้ววววคุงพระ เมิงนั่นเอง แล้วใครวะ ??
“ ใครอะครับ ” ไม่รู้จริง ๆ นะเนี่ย
“ เราไงแก้ม ” *0* อึ้งแดรกแฟนเก่ากรูนั่นเอง ทำไมสวยขึ้นวะ ดูดีขึ้นมาก ๆ อะ ไปเกิดใหม่มาเหรอวะ
“ เฮ้ยจริงดิ สวยขึ้นมากเลยนะ ” แล้วแก้มก็เข้ามากอดผมครับ กอดแบบเพื่อน ๆ นะครับ ไม่ได้กอดรัดฟัดเหวี่ยงอะไรหรือกอดด้วยความพิศวาสอะไร เพราะอยู่กับชะนีเจี๊ยวกรูไม่แข็ง 55555+
“ ใครวะ ” ไอ้เด็กนรกถามกรู
“ เพื่อนกรูเองเว่ยชื่อแก้ม แก้มนี่รุ่นน้องเราเองชื่อโก๋ ”
“ รุ่นน้องที่สนิทกันมาก ๆ ด้วยครับ ” อะไรของไอ้โก๋วะ
“ หล่อดีนะค่ะ มีแฟนยัง พี่จีบได้ปะ ” โหยย ชะนี่สมัยนี้แรว๊งงจริง ๆ สันดานแรดขึ้นมากนะแก้ม
“ คงไม่ได้อะครับ ผมมีคนที่ชอบแล้วครับ ”
“ ใครวะไม่เห็นบอกกรูเลยนะเมิง ”
“ เรื่องของกรูเว่ย ” งานก็ดำเนินต่อไป เรื่อย ๆ ชิล ๆ แต่กรูนั่งหง่อม น่าเบื่อสาดดดดดด
ตี ๑ ได้ฤกษ์งามยามดีกรูจะได้กลับแล้วโว้ยยย
“ เฮ้ยเมิงไปส่งกรูที่บ้านเลยนะ แมร่งง่วงหวะ ” แล้วมันก็ไปลาเพื่อน .....กว่าจะลาเสร็จกรูแมร่งเน่าพอดี
แต่สายตากรูก็ไปป๊ะกับ....กับเพื่อนกรูเอง เพื่อนสมัย ม.ปลาย คิดถึงมันหวะ
“ ไอ้แมวววววววว ” กรูตะโกนอย่างไม่อายใคร คงเพราะแอลกอฮอล์เข้าไปอยู่ในสายเลือดแล้ว
ความด้านจริงมีปริมาณมากขึ้น ....แล้วกรูก็เข้าไปกอดมัน
“ เมิงเป็นใครวะ ” -*- อ่าวเวนท่าทางแรมจะต่ำ คงแดรกไปเยอะ
“ กรูไงไอ้แฮ็ค ที่หล่อ ๆ อะ จำได้ปะ ”
“ ไอ้แฮ็ค....ไอ้แฮ็ค…..เฮ้ยเมิงจริงเหรอวะ ” พอจำได้แมร่งกอดกรูซะกระดูกกรูจะหัก แคลเซียมกรูหายหมด
ไม่เท่านั้นมันดันหอมแก้มกรู.........บ้าที่สุด คริ ๆ
“ ไอ้สัด เมิงเมามากละ ไว้ค่อยคุยกันกรูใช้เบอร์เดิมนะเมิง ”
“ เมาเชี่ยไร กรูสบายดี ” แล้วมันก็หอมแก้มกรูอีกข้าง แถวบ้านกรูเรียกว่าเมาหวะ
“ เออ ๆ แล้วคุยกันเว่ย เมิงกลับไปนอนเถอะหวะ ” ไม่ไหว ๆ คุยกันไม่รู้เรื่อง ภาษาของคนเมานี่กรูคุยไม่เป็นหวะ
แต่ตอนนี้กรูรำคาญหวะ กอด + หอมแก้มกรูอยู่ได้ -*-
.
.........เฮ้ยยย !!!!!!!!!!! เกิดอะไรขึ้นวะ
อยู่ดี ๆ ไอ้เชี่ยแมวก็ไปนอนกองกับพื้น สภาพปากแตกเลือดกลบปากเลยพี่น้อง
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก กรูยัง งง อยู่เลย ..........โดยฝีมือของ........ไอ้เด็กนรก
[[[ TBC.]]]
ปล. โทษทีครับที่หายหัวไปนาน แมร่งงานเยอะสาด
หัวข้อ: กรูเนี่ยแหละผู้จัดการทีมฟุตบอล... (อ่าน 999019 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก