::: สุภาพบุรุษสุดปลายตรีน :::
[ ๘. ] Part : ชะนีเห็บหมา
“ เฮ้ยไอ้เดี่ยว เมิงคิดไงมาเรียนถึงที่นี่วะ กรุงเทพแมร่งที่เรียนเยอะแยะ ”
“ ผมตามแฟนผมมาอะพี่ ” เม้าท์นิดนึง ๆ แฟนมันสวย เลิศ เชิด หยิ่ง ตาม concept ชะนีไฮโซ แต่ก็โอเค
ยังพอคุยได้แต่ถ้าให้ดีกรูไม่ค่อยอยากยุ่งหวะ แต่ละร้านที่ชีแดรกแมร่งโครตจะแพง อาหารข้างทางชีไม่สามารถกระเดือกลงได้ กรูหละไข้อยากเอาตี๋นตั้งหน้าง่าว มีวันนึงซ้อมกันเสร็จไอ้เดี่ยวเลยชวนกรูไปแดรกลาบเมือง
แต่ชะนีนางนี้ไม่แดรก ดันไปเข้าร้านสเต๊ก เห็นว่าเป็นแฟนน้องรักพี่เลยไม่ว่า หุหุ เพียงแค่ไล่สายตากวาดไปที่เมนู กรูก็อยากหายตัวออกจากร้าน ......สเต๊กเนื้อโคขุน ๘๖o
ถูกลงมาหน่อย สเต๊กไก่สไปซี่ ๕๘o .......... ถูกลงอีก สลัด rocket ๓๘o
เอาถูกสุดละกันน้ำเปล่าขวดละ ๔o ป้อคิงหยัง ( พ่อเมิงเหรอ ) นี่กรูแดรกทองอยู่เหรอวะ
นี่มันต้นเดือนเองนะเมิง แดรกมื้อนี้ไปทั้งเดือนกรูได้แดรกแกลบแน่ กลิ่นมาม่าลอยมาแต่ไกล......แล้วสิ่งที่กรูสั่งคือ .....น้ำผลไม้.....( แก้วละ ๑๘o = ข้าว ๘ จาน ) ไข้ไห้ฉิบหาย T_T ( อยากร้องไห้ฉิบหายย ) เอาเงินกรูคืนมานะแสดดด แล้วดูไอ้เชี่ยเดี่ยวถาม
“ พี่ไดเอ็ทเหรอ เห็นกินแต่น้ำผลไม้อะ ” ขอบคุณสำหรับคำถาม.....ถามได้เลิศมาก
“ ไม่ค่อยหิวหวะ ” .....คำตอบก็ชนะเลิศเช่นกัน ..... กรูขอสัญญาต่อเจี๊ยวกรูว่าจะไม่มาแดรกข้าวกับเจ๊นี่อีก
ถ้าผิดคำสัญญากรูจะไม่ว่าวเป็นเวลา 1 อาทิตย์ (-/\-) แล้วคืนนั้นกรูก็ต้องออกมาหาไรแดรกอีกรอบ
เซี่ยงนักง่าว ( จ่ายเยอะสาด ) เสียสองต่อเลยเมิง เชี่ยมากก ต้องมาแดรกกลางคืนอีกกรูโคตรจะไม่ชอบ........แสบมากนะชะนีเห็บหมา ( เลียนแบบไอ้นัท 5555+ แต่ตามเนื้อเรื่องมันยังไม่ออกมาเลยนี่หว่า ตอนนี้มันคงอยู่ปี ๑ แล้ว ) …..ชีวิตช่วงนี้ก็ไม่มีอะไรมาก กิน ขี้ ปี้ เยี่ยว 555+ ขอเว้นวรรคเรื่องรักไปก่อนครับ ไม่ได้เข็ดนะ
แต่ไม่เจอใครที่ทำให้แบบว่าใจเต้นแรง แล้วเจี๊ยวกรูโด่ได้อะ
“ พี่ ๆ ทำไมทีมเราไม่มีผู้จัดการทีมอะ ” ไอ้เดี่ยวถามผมตอนเย็นก่อนที่จะซ้อม
“ งานมันละเอียดหวะ ต้องทนมือทนตีนด้วย ตอนนี้เฮียเปาควบสองตำแหน่งหวะ ไมวะหรือเมิงอยากทำ ”
“ ไม่อะพี่ แค่ซ้อมก็เหนื่อยสาดแล้ว ”
มารู้จักเฮียเปากัน ผู้นำทีมพวกกรูเอง คนนี้สุภาพบุรุษตัวจริงแท้แน่นอน กรูยอมรับความแมนของพี่เค้าจริง ๆ
ชื่อ : ธนกิจ คำโตชัย
ชื่อเล่น : ซาลาเปา ( ชื่อแมร่งน่าแดรกหวะ 555+ )
อายุ : ๒o ปี
สูง / หนัก : ๑๗๘ / ๗o
อาชีพ : ปี ๓ คณะวิศวะฯ มหาวิทยาลัยเดียวกัน
สถานะ : เห็นเอาแต่ทำงานหวะ ไม่ค่อยสนใจเรื่องแฟน แต่น่าจะเป็นชายแท้นะ
ทุกคนในทีมจะให้ความเคารพเฮียแกมากครับ เฮียแกเป็นหัวใจสำคัญของทีมเลย ทำแมร่งทุกอย่างอะ
งานแกเยอะจริง ๆ เรื่องเรียนก็ไม่พร่องนะ เฮียแกเรียนเก่งมากครับ ความรับผิดชอบนี่สุดตรีน
หน้าตาก็ตี๋ ๆ ขาว ๆ เป็นที่ต้องการของตลาด 555+ นิสัยนี่ยอมรับเลยครับว่าใกล้เคียงคำว่า “ คนดี ”
ม๊าเฮียแกขายหอยทอดครับ เฮียพาไปถล่มร้านบ่อย ๆ
“ พี่แฮ็คผมมีเรื่องจะปรึกษาอะ ”
“ เรื่องเงินกรูขอผ่านนะ สเต๊กเมียเมิงแมร่งจะเอากรูแดรกแกลบ ” ยังไม่หายแค้น 5555+
“ ป่าวครับพี่ แต่ก็เกี่ยวหน่อย ๆ ”
“ เรื่องเมียเมิงอะเหรอ ”
“ ......ครับ เรื่องพี่แพม.....”
“ จะเลิกแล้วอะเดะ 555+” ปากหมาได้โล่อีกละกรู หุหุ แช่งเค้าไปเรื่อย
“ พี่รู้ได้ไงอะ !! ” อ่าวเวน จริงเหรอวะ
“ มีไรกันวะ ” จริง ๆ ก็แอบดีใจ 555+ ชะนีดี ๆ ยังมีอีกเยอะ หุ หุ เน๊อะ
“ คือ....ผมว่า....การใช้ชีวิตของพี่เค้ากับผมมันไปด้วยกันไม่ได้ ”
“ เล่าให้หมด ๆ ดิ ”
“ คือพี่เค้าจะคอยนำทางผมทุกอย่าง บอกให้ทำนู่นทำนี่ ผมจะทำอะไรก็ต้องบอกพี่เค้าก่อน จะกินอะไรที่ใจอยากกินก็ไม่ได้ อย่างวันนั้นที่ผมชวนพี่พี่กินลาบ แต่พี่แพมเค้าไม่ชอบเลยต้องตามใจ ผมเซ็งอะพี่ พี่เค้าก้าวก่ายชีวิตผมทุกอย่าง ผมแทบไม่เป็นตัวของตัวเองเลย มันเหมือนโดนจูงจมูกตลอด จากที่เคยรักมันเริ่มเป็นความอดทนอะพี่ ผมมีปากมีเสียงไม่ได้เลย .......ผมต้องกลับมาถามตัวเองตลอดว่านี่มันเรียกว่ารักหรือเปล่าวะ ผมควรทำไงดีพี่ ผมไม่อยากเป็นอย่างนี้ต่อไป ”
“ คำเดียวเลยนะ เลิกเถอะ อย่างแรกเมิงไม่ได้รักแล้ว อย่างที่สองรักไม่ใช่การอดทน ” เลิกเลย ๆ กรูเชียร์สุด ๆ อิอิ
“ แต่.....พ่อพี่เค้ารู้จักแม่ผมอะ แล้วพ่อพี่เค้าก็มีอิทธิพลกับมหาลัยมากด้วย ”
“ แล้วไงวะ เมิงเลิกกับพี่เค้า แล้วมันไปทำให้ส้วมบ้านเค้าตันเหรอไง ”
“ ไม่รู้ว่าแม่ผมจะมองหน้าพ่อพี่เค้าติดมั้ยอะดิพี่ ”
“ ถ้าเรื่องแค่นี้ต้องมาผิดใจกัน ก็ไม่สมควรเป็นผู้ใหญ่หวะ ” หุหุ พูดจามีหลักการเชียวกรู 555+
“ เหรอพี่ ”
“ สุดท้ายมันก็อยู่ที่เมิง ถ้าเมิงต้องถามตัวเองอยู่เสมอว่ายังรักอยู่หรือเปล่า....แสดงว่าเมิงไม่ได้รักแล้ว
เพื่อตัวเองเมิง แล้วเพื่อพี่เค้าด้วยนะเว่ย คิดดี ๆ ”
“ ขอบคุณครับพี่ แล้วพี่จะไปประชุมกับเฮียมั้ยอะ ” …มีประชุมจับสายที่ กทม. เฮียเปากำลังหาคนไปอยู่
“ ไม่ไปหวะ เฮียให้กรูอยู่ดูแลที่นี่ ปีนี้จัดที่เจียงฮายนะเมิง ” ปีนี้งานบอลจัดที่ ม. รัฐแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงราย
แจ่มโคตรจะได้ไปแอ่วแล้วโว้ยยยยย
เดือนตุลาคม – ธันวาคมเป็นช่วงเก็บตัวครับ ตอนนี้ก็คัดเลือกตัวจริง + สำรอง ได้หมดแล้ว รวมทั้งสิ้น
๒๓ ชีวิต ปีนี้ถือว่าคนน้อยสุดครับ เห็นเฮียบอกว่ามหาลัยตัดงบ จริง ๆ จะได้แค่ ๒o ด้วยซ้ำ แต่เฮียแกไปต่อรอง
หุหุ เลยได้มาอีก ๓ ที่ มหาลัยมันจะงกไปถึงไหนวะ สาดดดดด
แล้วก็ถึงวันก่อนเดินทาง.......สาดดมากยังไม่ได้เตรียมของเลยตายห่านแล้วว รีบเลยพี่น้อง
เสื้อทีมนี่ไม่น่าห่วงเพราะเค้าเตรียมไว้ให้แล้ว รองเท้ายังไม่ได้ขัดเลย เละมาก เชี่ยจริง ๆ
ไปกันตั้ง เกือบสองอาทิตย์ ( ถ้าได้เข้ารอบลึก ๆ )
๘ มกราคม เพิ่งผ่านปีใหม่มาหมาด ๆ เลย เดินทางสู่เมืองเจียงฮายยย .......
ทั้งทีมแมร่งฟิตสาดและขอให้ฟิตเช่นนี้ตลอดไป....ก่อนเดินทางก็มีการไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั่วมหาลัย
และรอบเมืองเลยครับ ที่ไหนเค้าว่าขลัง ว่าดี ว่าแหล่ม อีปี้ไปหมดเจ้า กรูแมร่งเมาควันธูปสาด
ไอ้เชี่ยเดี่ยวก็แมร่งเคร่งสัด ๆ มันลงไปไหว้ทุกที่ แล้วก็จะลากกรูไปด้วย สุดท้ายก็มาจบลงที่ครูบาศรีวิชัย
ข่าวว่าน่าจะเป็นที่แรก -*- แต่คนขับรถลืม นี่กรูทัวร์ไหว้พระรอบเมืองเหรอไงวะ กรูไม่ปลื้มมม >0<
“ พี่เป็นไรอะป่าว ดูสีหน้าไม่ดีนะ ”
“ ไอ้เชี่ย เมิงพากรูวนรอบเมือง นี่กรูกำลังไปแข่งบอลหรือไปรบวะ ”
“ 5555+ พี่ก็ใจเย็น ๆ ดิ มันเป็นศิริมงคลนะ ”
“ อยากได้ศิริมงคลก็ไม่บอกกรู ตรีนกรูศักดิ์สิทธิ์นะเมิง ”
“ ผมขอบาย แต่สาว ๆ ที่ชอบมาส่องพี่ไม่แน่นะ เค้าคงอยากได้ 555+ ” ตอนซ้อมที่มหาลัยมันจะมีสาว ๆ มาดูผมครับ เห็นพวกรุ่นน้องบอกว่ามาชอบผม สาดดด กรูจะอ้วก ไปไกล ๆ ส้นตรีนกรูเลย ผมไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใคร
ไม่ได้หยิ่งนะ แต่ไม่ชอบ ยิ่งชอบเอาของมาให้แบบว่าแอบเอามาวางตรงกระเป่านี่กรูโยนทิ้งเลยนะ เพราะกรูถือว่า
มันไม่ใช่ของ ๆ กรู
“ อยากไข่แตกเหรอไง ”
“ โห พี่โห.ด......ครึ่งหนึ่งของชีวิต ที่เราทำหายไป ต่อให้นอนเสียดายไปจนตาย....” ลูกไอ้เดี่ยวร้อง
ไอ้เดี่ยวมองโทรศัพท์...แต่กลับไม่รับ......
“ ผมไม่อยากรับเลยพี่ ”
“ ยังเคลียร์ไม่จบเหรอวะ ”
“ ผมเคลียร์ก่อนมาแล้วครับ แต่...”
“ เค้าไม่เอาด้วยอะดิ ”
“ ครับพี่ เค้าไม่ยอม ยกเหตุผลอะไรไม่รู้เยอะแยะมาอ้างนู้นอ้างนี่ ” อีนี่เอาใหญ่ ส้นตรีนมาก
“ ถามจริง ๆ นะ เมิงได้เค้ายัง ” กรูถามตรงไปอะป่าววะ หุหุ
“ กับพี่ผมตอบได้ .....ได้แล้วครับ แต่ไม่บ่อยนะครับ ผมไม่ได้อยากนะ พี่เค้าเองซะมากกว่าที่เรียกร้อง ”
“ ชะนีนางนี้แรงนะ เมิงอย่าไปยอมนะ ยิงทิ้งแมร่งเลย ”
“ ก็ดีนะพี่ ” อ่าวเวนเล่นตามกรูอีก สาดดดด......... แล้วลูกมันก็ร้องเรื่อย ๆ จนกรูรำคาญ
“ เมิงรับเถอะหวะ ”
“ พี่ช่วยรับหน่อยดิ ” ......เพื่อความสงบสุขของชาวประชา กระผมเลยขอทำเพื่อชาติสักครั้ง.......
//////////
“ สวัสดีครับ ”
“ ผมแฮ็คไงครับ ”
“ เดี่ยวมันไม่ว่างคุยอะพี่ เดี๋ยวพี่ค่อยโทรมาใหม่ได้มั้ย ”
“ มันคุยกับอาจารย์อยู่ครับ ”
“ อยู่บนรถครับ ”
“ ใช่ครับ จะไปเชียงราย ”
“ ผมไม่รู้นะ ”
“ เดี่ยวไม่ได้บอกไว้นะครับ ”
“ คือมันไม่ว่างคุยจริง ๆ ” …-*-…อีนี่เมิงจะเอาไงวะ....
“ วันกลับยังไม่แน่นอนครับ ”
“ ผมเป็นแค่ลูกทีมนะครับ ” อารมณ์กรูเริ่มจะเดือดละ ก็ว่าทำไมไอ้เดี่ยวถึงไม่หลุดออกมาซักที อีเห็บหมาตัวนี้แมร่งเกาะหนึบเลยหวะ บ้านก็รวยจะมาอะไรกับไอ้เดี่ยววะ หรือน้ำมันดี !!!! 5555+
“ ก็บอกว่าไม่รู้ไงครับ ” อารมณ์เริ่มเดือดพล่าน
“ พี่ครับ ตั้งสตินิดนึงแล้วฟังดี ๆ นะครับ ผมจะพูดเป็นครั้งสุดท้ายกรุณาแหกหูฟังดี ๆ เดี่ยวมันไม่ว่างคุยนะครับ
แล้วพี่ก็อย่ามาเซ้าซี้อีก คือแบบว่าผมรำคาญอะครับ แล้วตอนนี้พี่กับเดี่ยวเป็นแค่พี่น้องกันแล้วนะครับ
ย้ำอีกที เป็นพี่น้องกันนะครับ ...กรุณารับรู้และเข้าใจไว้ด้วย ทั้งหมดทั้งมวลคือพี่ทำตัวพี่เองนะครับ ....สุดท้ายนี้ถ้าพี่ไม่เข้าใจที่ผมพูด พี่กรุณาไปโรงบาลประสาทด่วนที่สุดนะครับ ที่นั่นช่วยพี่ได้ แค่นี้นะครับ
ผมรู้สึกว่าเปลืองน้ำลาย .......สวัสดีครับ......”
///////////
[[[ TBC. ]]]
ปล. ไอ้นัท บอกว่าให้กระชับกว่านี้ แล้วรีบเขียนให้มันออกมาได้แล้ว แรดมากนะเมิง
หัวข้อ: กรูเนี่ยแหละผู้จัดการทีมฟุตบอล... (อ่าน 998946 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก