.
.
ว่างจัด....จัดว่าว่าง....ว่างเชี่ย ๆ .....เลยเอา DIARY มาฮื้อกุ๊คนอ่าน
+ ต๋อนตี้ผมยะก๋านตี้กรุงเทพฯ +
ช่วงที่กรูทำงานได้เข้าออกธนาคารบ่อยมาก เลยเป็นที่รู้จักของพนักงานธนาคารหลายคน รวมถึงพนักงานเคาน์เตอร์ที่ 6
ซึ่งกรูจะถูกโฉลก กับไอ้เชี่ยนี้มาก เพราะส่วนมากเค้าจะเป็นคนทำธุรกรรมให้กรู แต่เมื่อวาน (13 / 5 / 51 )
กรูไปฝ่ายสินเชื่อแล้วแวะไปฝากเงินแมร่งดันได้ เคาน์เตอร์ที่ 6 อีกแล้ว เอาไปแทงหวยดีป่าวกรู 5555+
จริงไอ้การฝากเงินอะแป๊ปเดียวก็เสร็จแต่ผมดันใช้เวลาไป 20 นาที โดนสายตาพิฆาตจากคนที่รอมากมาย
เพราะกรูมัวแต่คุยกับไอ้หนุ่มเบอร์ 6 แมร่งไม่ขอเบอร์กรูเลยวะ 5555+ กะจะให้ละกลัวเค้าหาว่าใจง่าย
เช้าวันต่อมางานเข้าอีกแล้วครับพี่น้องงงง แมร่ง ....ก่อนอื่นต้องไปธนาคารก่อนเลยครับไปฝ่ายสินเชื่อ ( อีกละ )
ได้รัดคิวครับพี่น้อง อิ อิ คนมันหน้าตาดีอะ ข้าง ๆ เป็นป้าคนหนึ่งที่มาก่อนกรู มองกรูใหญ่เลยสำรวจหัวจรดเท้า
เป็นแมวมองเหรอป้า55555+ แล้วคุณป้าก็เอ่ยปากถามผม "หนูอายุเท่าไหร่เหรอจ๊ะ" โหป้าผมไม่หนูนะคร้าบ 555+
ท่าทางป้าเค้าจะชอบผมมากมองผมแล้วยิ้มใหญ่เลย
เสร็จจากธนาคารก็ต้องไป MBK ไปไงดีวะ ขึ้น MRT ดีกว่า
กำลังจะให้ยามตรวจกระเป๋าก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาหา...แล้วก็คุยกับกรูเป็นภาษาจีน สาดดดดดด
กรูจะรู้เรื่องมั้ย เอาหละเมื่อมันถามจีนกรูก็จะตอบ...เป็นอังกฤษ 5555+ เก๋ามั้ยกรู
(ผมพอฟังจีนรู้เรื่องแต่พูดได้นิดหน่อย) ดีนะที่มันฟังอังกฤษรู้เรื่อง ไม่งั้นกรูคงช่วยไรเมิงไม่ได้ 55555+
.....ปี๊บ ๆ ๆ ประตูกำลังจะปิดเมื่อเห็นดังนั้น วิญญาณเหรี้ยไรไม่รู้เข้าสิงวิ่งด้วยความเร็วแสงที่ประเมิณค่ามิได้
ในที่สุดก็เข้ามาได้ ยามก็ด่าไล่หลังมาติด ๆ มันหวะวันหลังเอาใหม่ อิ อิ ผ่านไปได้ 2 - 3 สถานีก็มีที่นั่งครับ
อ่าสบายกรูนั่งได้ไม่ทันไร แมร่งมีคนเป็นลมครับพี่น้อง หญิงสาวไม่ทราบแหล่งที่มา อยู่ดี ๆ ก็ล้มลง
แมร่งเอากรูใจหายแวบเลย แต่ก็มีคนเข้าไปช่วยแล้วผมจะเข้าไปดูก็กระไรอยู่
เดี๋ยวจะเข้า Concept ไทยมุง ไม่แนว ๆ งุงิ
และแล้วก็ถึงที่หมาย.....ยื่นเรื่องเสร็จ พนักงานก็ให้รอประมาณ 1 ชั่วโมง เอาเว่ยนั่งรอที่สำนักงานมันเนี่ยแหละ......
1 ชั่วโมงผ่านไปไม่มีการตอบรับใด ๆ ความหงุดหงิดเริ่มบังเกิด ....ไม่เป็นไรใจเย็นไว้ไอ่นัท
1.30 ชั่วโมงผ่านไป เอาหละผมเริ่มมีปฎิกริยาตอบโต้มั่ง กรูมองจิกไปที่พนักงานด้วยสายที่ บอกให้รู้ว่ากรูรอนานสาดด
หรือจะให้กรูกางเต้นนอนรอเอาพรุ่งนี้ เชอะ ! ......พนักงานหลบตาครับพี่น้อง แหมมม รู้ตัวด้วยนะเมิง
....... 2 ชั่วโมงผ่านไป ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นความหงุดหงิดเริ่ม ทวีคูณไปนั่งไซโคมันเลยดีกว่า
ก็เลยเดินไปอย่างมั่นใจไปที่เคาน์เตอร์ที่รับเรื่อง แล้วก็นั่งมันตรงนั้นแหละ
มองหน้าเค้าเป็นระยะ ๆ เอาดิ๊อยากให้กรูรอนานเอง กรูก็หมุนเก้าอี้เล่นไป เริ่มมัน
แล้วก็เพิ่งค้นพบว่าเก้าอี้ตัวเนี่ยมันขย่มได้คร้าบบพี่น้อง เลยขย่มใหญ่เลย
พนักงานทุกคนมองผมใหญ่เลยผมก็ยิ้มให้ ทุกคนก็ยิ้มให้พนักงานคนที่รับเรื่องผมบอกว่าน้องร่าเริงดีนะ 5555+
สาดดกรูรอเมิงอยู่เนี่ย เมื่อไหร่งานกรูจะเสร็จวะ T_T รอมา 2.30 ชั่วโมง ความรู้สึกปราบปลื้มจึงบังเกิด ......
เสมือนกรูวิ่งมาราธอนชนะเลิศ T_T ตื้นตันมาก ๆ สุดจะบรรยาย งานกรูเสร็จแล้ว แทบอยากโดดกอดคนข้าง ๆ
แต่แมร่งหน้าเอ๋อชิบ ถ้าแถวนั้นมีไม้กรูคงจะเอามาเขี่ยเมิงดู ว่าเมิงดิ้นได้มั้ย 555+
กรูไม่เห็นเมิงขยับมาเป็นชั่วโมงละ ...5555+ จบละครับพี่น้องเดี๋ยวยาวเกิน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
